| dbo:abstract
|
- قصة الغرانيق هي رواية وردت في بعضِ كُتب التاريخ والتفسير، أنكرها العديد من العلماء والمفسرين المعاصرين وأجمعوا على عدم صحتها وكذبها ووضعها، تقول القصة أن النبي محمد كان يصلي بالناس في مكة ويقرأ سورة النجم، فألقى الشيطان في أثناء قراءته كلماتٍ على لسانه فيها الثناء على آلهة المشركين وإثبات الشفاعة لها عند الله، وهذه الكلمات هي: (تلك الغرانيق العُلى، وإن شفاعتهن لَتُرتَجَى) وأن المشركين لما سمعوا ذلك فرحوا واطمأنوا وسجدوا مع النبي محمد لأنه أثنى على آلهتهم وذكرها بخير في صلاته. فكانت هذه الحادثة سببا لنزول الآية 52 من سورة الحج وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ولهذه الرواية أصل في صحيح البخاري كما ذكر غير واحد من المفسرين إلا أن الرواية في صحيح البخاري تختلف عنها في عدة اختلافات، فرواية البخاري لم تذكر الغرانيق مطلقًا، حيث الصحيح أن نص الرواية في البخاري يختلف عن النص الشهير الذي أورده عدد من المؤرخين. (ar)
- Satanské verše je pojem, který použil historik Sir William Muir (1819–1905) pro označení několika veršů, které byly údajně původně v Koránu, ale pak byly vypuštěny. Verše, propagující polyteismus, Mohamed recitoval polyteistům, aby si získal jejich přízeň. Polyteisté byli potěšeni, ovšem polyteismus je s islámem neslučitelný a proto později Mohamed zjevil, že mu tyto verše nenadiktoval Alláh, ale Satan. Píše o nich historik (zemřel r. 768), který sestavil Mohamedův životopis zhruba 130 let po jeho smrti. Důkaz tohoto tvrzení však neexistuje, jelikož neexistuje ani žádný přímý citát autentického hádisu, který by o tomto pojednával. (cs)
- Els versicles satànics són uns suposats versicles de caràcter pagà revelats pel profeta Muhàmmad i que més tard haurien estat retirats de l'Alcorà. L'expressió, desconeguda en la terminologia tradicional musulmana, és atribuïda a l'orientalista i funcionari colonial britànic . Aquest incident és considerat com a completament fals per la majoria de musulmans, per tant hauria estat mencionat en fonts primàries creïbles, especialment en la Sira Rassul Al·lah, primera biografia de Muhàmmad escrita per Ibn Ishaq (704-761). L'obra original d'Ibn Ishaq es va perdre, però diversos historiadors de renom es van basar en ella per a redactar llurs obres respectives: la història dels versicles en qüestió va ser repercutida per At-Tabarí, encara que no per Ibn Hixam. També la mencionen els historiadors Ibn Sad i . (ca)
- Satanische Verse ist die Bezeichnung für eine Episode in der Biographie bzw. Legende des Religionsstifters und islamischen Propheten Mohammed, die mit der frühmekkanischen 53. Sure „Der Stern“ (an-Nadschm) im Koran zusammenhängt. Dort geht es in den Versen 19 bis 25 um die in der Kaaba in Mekka verehrten alten Gottheiten. In den „satanischen Versen“ werden die heidnischen (polytheistischen) Mekkaner gefragt, ob sie es nicht sonderbar fänden, dass Gott nur Töchter haben möchte, wo doch Mekkaner erst nach der Geburt von Söhnen zufrieden seien. Nach einer Überlieferung, die der Biograph Ibn Saʿd in sein Kitāb aṭ-Ṭabaqāt sowie der Korankommentator und Historiker at-Tabarī in seine Chronik und seinen Korankommentar aufgenommen haben, erlaubte der als Gesandter eines einzigen Gottes geltende Mohammed, die Göttinnen al-Lāt, al-ʿUzzā und Manāt um Fürsprache anzurufen, widerrief die entsprechenden Verse (welche in einer früheren Koranversion zwischen den heutigen Versen 53:20 und 53:21 niedergeschrieben gewesen sein könnten) jedoch bald, worauf gelegentlich die angeblich daraufhin offenbarte Sure 22 (Vers 52 f.) bezogen wird. Den Ausdruck „Satanische Verse“ prägte William Muir, in arabischen Chroniken und in Korankommentaren wird die Episode als قصة الغرانيق / qiṣṣat al-ġarānīq /‚Kranichbericht‘ oder auch als die „untergeschobenen Verse“ bezeichnet. (de)
- L'expression versets sataniques évoque les versets du Coran où Satan aurait fait dire à Mahomet des paroles empreintes de conciliation avec les idées polythéistes. Cet épisode concerne les versets 19 à 23 de la sourate 53, النَجْم An-Najm (L'étoile). Cet incident aurait eu lieu à La Mecque, huit ans avant l'hégire. L'épisode est « rapporté dans de nombreuses sources du commentaire islamique ». L'expression a été inventée par Sir William Muir dans les années 1850 et Salman Rushdie l'a retenue comme titre de son livre Les Versets Sataniques, ces termes renvoyant explicitement aux versets de la sourate 53. (fr)
- The Satanic Verses are words of "satanic suggestion" which the Islamic prophet Muhammad is alleged to have mistaken for divine revelation. The verses praise the three pagan Meccan goddesses: al-Lāt, al-'Uzzá, and Manāt and can be read in early prophetic biographies of Muhammad by al-Wāqidī, Ibn Sa'd and the tafsir of al-Tabarī. The first use of the expression in English is attributed to Sir William Muir in 1858. The incident is accepted as true by some modern scholars of Islamic studies, under the criterion of embarrassment, citing the implausibility of early Muslim biographers fabricating a story so unflattering about their prophet. However others disagree, Alford T. Welch, in the Encyclopaedia of Islam, argues that the "implausibility" argument alone is insufficient to guarantee the tradition's authenticity. He says that the story in its present form is certainly a later, exegetical fabrication despite the fact that there could be some historical basis for the story. The story was accepted by religious authorities for the first two centuries of the Islamic era, but was later rejected by religious scholars (Ulama) from the 13th century onward as incompatible with Muhammad's "perfection" ('isma), implying that Muhammad is infallible and therefore cannot be fooled by Satan. (en)
- Insiden ayat-ayat setan, atau dikenal juga dalam literatur Islam sebagai Qissat al-Gharaniq (Kisah Burung-Burung Bangau), adalah nama sebuah kejadian di masa hidupnya Nabi Muhammad, di mana beliau pernah keliru mengira perkataan yang "dibisikkan oleh setan" sebagai wahyu dari Allah. Riwayat mengenai peristiwa ini dapat ditemukan dalam beberapa sumber, seperti Sirah nabawiyah yang ditulis oleh al-Wāqidī, Ibn Sa'd (juru tulis dari Waqidi) dan Ibn Ishaq, demikian pula pada tafsir oleh ath-Thabarī yang kerap dianggap sebagai salah satu kitab tafsir yang paling shahih, Tafsir al-Jalalain, dan secara tidak langsung juga dalam Shahih Bukhari. (in)
- Col nome di versetti satanici (in arabo: الأيات الشيطانية) si indicano, da parte degli studiosi della cultura islamica e una parte dei musulmani, alcuni versetti che il profeta Maometto avrebbe recitato alla Mecca in un momento in cui era ancora in discussione l'adesione o meno dei più importanti esponenti dell'élite mercantile meccana al messaggio coranico da lui reso noto. L'episodio è riportato dagli autori islamici più antichi: può essere letto, ad esempio, nelle copie annotate - compilate dagli storici Ṭabarī (839-923) e al-Wāqidī (745-822) - della prima biografia di Maometto (Sīrat Rasul Allah, Vita dell'apostolo di Dio) che fu scritta da Ibn Isḥāq (ca 704-761) circa 120-130 anni dopo la morte del Profeta. Secondo gli autori summenzionati, Maometto, che stentava a convertire gli abitanti della Mecca, fu tentato da Satana mentre stava recitando la sūra al-Najm (considerata - parimenti a tutto il testo sacro islamico - una rivelazione divina trasmessagli per tramite dell'arcangelo Gabriele) che gli suggerì una frase (v. 21) dopo i versetti 19 e 20. Le sopracitate Al-Lāt, al-ʿUzzā e Manāt erano una triade di divinità femminili preislamiche adorata dagli Arabi del Hijaz ossia dagli abitanti delle città di Ta'if, Mecca, Yathrib e dintorni. La parola araba "gharānīq" del "verso satanico" è un hapax - un vocabolo che ricorre solo in questo testo - e si riferirebbe, secondo i commentatori, alle gru della Numidia. Poiché un titolo della triade era «le tre sublimi gru», il significato sotteso era quello di un'ammissione dell'esistenza delle tre divinità e un'attestazione del loro ruolo come intermediari divini. Secondo Ṭabarī, le parole destarono forte stupore tra gli astanti, che così vedevano Maometto addivenire a più miti consigli nei confronti dell'avito politeismo pagano cui si riferiva la stragrande maggioranza della città. Sarebbe stata avviata una preghiera collettiva per sottolineare la ritrovata concordia cittadina, e la notizia avrebbe persino convinto alcuni Emigrati (Muhājirūn) a tornare dall'Abissinia.Il vantaggio politico sembra incontestabile, ma il prezzo spirituale pagato dal Profeta era però eccezionale, poiché veniva ad essere smentito il più volte asserito monoteismo assoluto della nuova religione, da lui propagandata tra mille difficoltà. La mattina seguente, Maometto ritrattò quanto affermato, chiarendo che le parole gli erano state sussurrate all'orecchio sinistro (e non a quello destro, come normalmente faceva l'arcangelo Gabriele) e che quindi erano di origine satanica. I “versetti satanici” furono disconosciuti da Maometto che fornì, al loro posto, l'autentica rivelazione: La delusione per la mancata intesa indusse Abū l-Ḥakam al-Makhzūmī, detto dai musulmani Abū Jahl, a chiedere allo zio del Profeta, Abū Ṭālib, di ritirare la sua protezione al nipote per forzarlo a cessare la sua attività di predicazione che, dal suo punto di vista e di quello dei maggiorenti meccani pagani, era puramente sobillatrice dei valori consuetudinari (adab) e, conseguentemente, da combattere. Il romanzo I versi satanici (1988) di Salman Rushdie parafrasa palesemente questo episodio e fu al centro di una violenta contesa fra l'autore e il regime islamico iraniano dell'Āyatollāh Khomeynī, con una fatwā di condanna a morte per lo scrittore anglo-indiano, accusato di apostasia (ridda) e una taglia successivamente posta sulla sua testa da uno zelante commerciante di Tehran. (it)
- Met de duivelsverzen worden een of twee verzen bedoeld die Mohammed in eerste instantie zou hebben uitgesproken, maar die later zouden zijn vervangen. De engel Gabriël zou immers deze verzen niet hebben overgebracht, maar Iblis, de duivel, zou deze op de tong van Mohammed hebben gelegd. Zij zouden gevolgd zijn op ayat 19 en 20 van Soera De Ster van de Koran. Hierin is sprake van , en , drie godinnen die door de bewoners van Mekka werden vereerd. De duivelsverzen kregen internationaal grote aandacht, toen de schrijver Salman Rushdie in 1988 de roman De duivelsverzen publiceerde waarin deze verzen een rol spelen, wat tot grote ophef in de moslimwereld leidde. (nl)
- Szatańskie wersety (آیات الشيطان) – wersety Koranu, które rzekomo zostały objawione prorokowi Mahometowi przez Szatana, który przybrał postać archanioła Gabriela. W 53. surze pt. „Gwiazda” (ar. ) po słowach: 19. Co myślicie o bóstwach El-Lata i Al-Ozza?20. I o Manat, trzeciem ich bożyszczu? miał mu podyktować słowa znane jako „szatańskie wersety”: 21. To najprzedniejsze boginie22. I można liczyć na ich wstawiennictwo zmienione w późniejszym objawieniu na: 21. Czyż wy będziecie mieć synów, a Allah córki?22. Taki podział byłby niesprawiedliwym. Problematyczność tego przekazu polega na tym, że Allāt, al-'Uzzā i Manāt (w przekładach angielskich El-Lata, Al-Ozza i Menata, wspominane powyżej) były boginiami czczonymi w Mekce. Mahomet wypowiadał zaś słowa wspomniane w przytoczonych wersetach właśnie do mieszkańców Mekki: stwierdziwszy więc, że to najprzedniejsze boginie / i można liczyć na ich wstawiennictwo, niejako podważył monoteizm własnej wiary/religii. Wersety te były inspiracją do napisania powieści Szatańskie wersety (1988) Salmana Rushdiego. (pl)
- Сатанинские аяты — согласно предположению историка Вильяма Мьюра (1858) и другим западным историкам строки из Корана, вычеркнутые в окончательной редакции. Смысл строк состоит в том, что Мухаммед якобы призывает языческих богинь ал-Лат, ал-Уззу и Манат под именем «ангелов чтимых» в Суре 53 между аятами 19 и 20. Согласно преданиям Мухаммед призвал их вскоре после возвращения из Эфиопии в Мекку, чтобы обрести мир с соплеменниками, но впоследствии отказался от своих слов и назвал их внушёнными сатаной. (ru)
- Сатанинські аяти — згідно з істориком Вільямом Мьюром (1858) та деяким іншими західними істориками рядки з Корану, викреслені в остаточній редакції. Сенс рядків полягає в тому, що Мухаммед в них визнає язичницьких богинь ал-Лат, ал-Уззу та Манат під ім'ям «ангелів шанованих» у Сурі 53 між аятами 19 і 20. Мухаммед визнав їх незабаром після повернення з Ефіопії в Мекку, щоб знайти мир з одноплемінниками, але згодом відмовився від своїх слів і назвав їх навіяними сатаною. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Satanské verše je pojem, který použil historik Sir William Muir (1819–1905) pro označení několika veršů, které byly údajně původně v Koránu, ale pak byly vypuštěny. Verše, propagující polyteismus, Mohamed recitoval polyteistům, aby si získal jejich přízeň. Polyteisté byli potěšeni, ovšem polyteismus je s islámem neslučitelný a proto později Mohamed zjevil, že mu tyto verše nenadiktoval Alláh, ale Satan. Píše o nich historik (zemřel r. 768), který sestavil Mohamedův životopis zhruba 130 let po jeho smrti. Důkaz tohoto tvrzení však neexistuje, jelikož neexistuje ani žádný přímý citát autentického hádisu, který by o tomto pojednával. (cs)
- Met de duivelsverzen worden een of twee verzen bedoeld die Mohammed in eerste instantie zou hebben uitgesproken, maar die later zouden zijn vervangen. De engel Gabriël zou immers deze verzen niet hebben overgebracht, maar Iblis, de duivel, zou deze op de tong van Mohammed hebben gelegd. Zij zouden gevolgd zijn op ayat 19 en 20 van Soera De Ster van de Koran. Hierin is sprake van , en , drie godinnen die door de bewoners van Mekka werden vereerd. De duivelsverzen kregen internationaal grote aandacht, toen de schrijver Salman Rushdie in 1988 de roman De duivelsverzen publiceerde waarin deze verzen een rol spelen, wat tot grote ophef in de moslimwereld leidde. (nl)
- Сатанинские аяты — согласно предположению историка Вильяма Мьюра (1858) и другим западным историкам строки из Корана, вычеркнутые в окончательной редакции. Смысл строк состоит в том, что Мухаммед якобы призывает языческих богинь ал-Лат, ал-Уззу и Манат под именем «ангелов чтимых» в Суре 53 между аятами 19 и 20. Согласно преданиям Мухаммед призвал их вскоре после возвращения из Эфиопии в Мекку, чтобы обрести мир с соплеменниками, но впоследствии отказался от своих слов и назвал их внушёнными сатаной. (ru)
- Сатанинські аяти — згідно з істориком Вільямом Мьюром (1858) та деяким іншими західними істориками рядки з Корану, викреслені в остаточній редакції. Сенс рядків полягає в тому, що Мухаммед в них визнає язичницьких богинь ал-Лат, ал-Уззу та Манат під ім'ям «ангелів шанованих» у Сурі 53 між аятами 19 і 20. Мухаммед визнав їх незабаром після повернення з Ефіопії в Мекку, щоб знайти мир з одноплемінниками, але згодом відмовився від своїх слів і назвав їх навіяними сатаною. (uk)
- قصة الغرانيق هي رواية وردت في بعضِ كُتب التاريخ والتفسير، أنكرها العديد من العلماء والمفسرين المعاصرين وأجمعوا على عدم صحتها وكذبها ووضعها، تقول القصة أن النبي محمد كان يصلي بالناس في مكة ويقرأ سورة النجم، فألقى الشيطان في أثناء قراءته كلماتٍ على لسانه فيها الثناء على آلهة المشركين وإثبات الشفاعة لها عند الله، وهذه الكلمات هي: (تلك الغرانيق العُلى، وإن شفاعتهن لَتُرتَجَى) وأن المشركين لما سمعوا ذلك فرحوا واطمأنوا وسجدوا مع النبي محمد لأنه أثنى على آلهتهم وذكرها بخير في صلاته. فكانت هذه الحادثة سببا لنزول الآية 52 من سورة الحج وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (ar)
- Els versicles satànics són uns suposats versicles de caràcter pagà revelats pel profeta Muhàmmad i que més tard haurien estat retirats de l'Alcorà. L'expressió, desconeguda en la terminologia tradicional musulmana, és atribuïda a l'orientalista i funcionari colonial britànic . (ca)
- Satanische Verse ist die Bezeichnung für eine Episode in der Biographie bzw. Legende des Religionsstifters und islamischen Propheten Mohammed, die mit der frühmekkanischen 53. Sure „Der Stern“ (an-Nadschm) im Koran zusammenhängt. Dort geht es in den Versen 19 bis 25 um die in der Kaaba in Mekka verehrten alten Gottheiten. In den „satanischen Versen“ werden die heidnischen (polytheistischen) Mekkaner gefragt, ob sie es nicht sonderbar fänden, dass Gott nur Töchter haben möchte, wo doch Mekkaner erst nach der Geburt von Söhnen zufrieden seien. Nach einer Überlieferung, die der Biograph Ibn Saʿd in sein Kitāb aṭ-Ṭabaqāt sowie der Korankommentator und Historiker at-Tabarī in seine Chronik und seinen Korankommentar aufgenommen haben, erlaubte der als Gesandter eines einzigen Gottes geltende Moh (de)
- Insiden ayat-ayat setan, atau dikenal juga dalam literatur Islam sebagai Qissat al-Gharaniq (Kisah Burung-Burung Bangau), adalah nama sebuah kejadian di masa hidupnya Nabi Muhammad, di mana beliau pernah keliru mengira perkataan yang "dibisikkan oleh setan" sebagai wahyu dari Allah. (in)
- The Satanic Verses are words of "satanic suggestion" which the Islamic prophet Muhammad is alleged to have mistaken for divine revelation. The verses praise the three pagan Meccan goddesses: al-Lāt, al-'Uzzá, and Manāt and can be read in early prophetic biographies of Muhammad by al-Wāqidī, Ibn Sa'd and the tafsir of al-Tabarī. The first use of the expression in English is attributed to Sir William Muir in 1858. (en)
- L'expression versets sataniques évoque les versets du Coran où Satan aurait fait dire à Mahomet des paroles empreintes de conciliation avec les idées polythéistes. Cet épisode concerne les versets 19 à 23 de la sourate 53, النَجْم An-Najm (L'étoile). Cet incident aurait eu lieu à La Mecque, huit ans avant l'hégire. L'épisode est « rapporté dans de nombreuses sources du commentaire islamique ». (fr)
- Col nome di versetti satanici (in arabo: الأيات الشيطانية) si indicano, da parte degli studiosi della cultura islamica e una parte dei musulmani, alcuni versetti che il profeta Maometto avrebbe recitato alla Mecca in un momento in cui era ancora in discussione l'adesione o meno dei più importanti esponenti dell'élite mercantile meccana al messaggio coranico da lui reso noto. I “versetti satanici” furono disconosciuti da Maometto che fornì, al loro posto, l'autentica rivelazione: (it)
- Szatańskie wersety (آیات الشيطان) – wersety Koranu, które rzekomo zostały objawione prorokowi Mahometowi przez Szatana, który przybrał postać archanioła Gabriela. W 53. surze pt. „Gwiazda” (ar. ) po słowach: 19. Co myślicie o bóstwach El-Lata i Al-Ozza?20. I o Manat, trzeciem ich bożyszczu? miał mu podyktować słowa znane jako „szatańskie wersety”: 21. To najprzedniejsze boginie22. I można liczyć na ich wstawiennictwo zmienione w późniejszym objawieniu na: 21. Czyż wy będziecie mieć synów, a Allah córki?22. Taki podział byłby niesprawiedliwym. (pl)
|
