An Entity of Type: person, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Rómulo Ernesto Betancourt Bello (22 February 1908 – 28 September 1981; Spanish pronunciation: [ˈromulo betaŋˈkuɾ]), known as "The Father of Venezuelan Democracy", was the president of Venezuela, serving from 1945 to 1948 and again from 1959 to 1964, as well as leader of Acción Democrática, Venezuela's dominant political party in the 20th century.

Property Value
dbo:abstract
  • رومولو بيتانكور (بالإسبانية: Rómulo Betancourt)‏ (و. 1908 – 1981 م) هو صحفي من فنزويلا . (ar)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (* 22. Februar 1908 in Guatire, Venezuela; † 28. September 1981 in New York, NY) war von 1945 bis 1948 und von 1959 bis 1964 Präsident Venezuelas. Er war Mitbegründer und jahrzehntelang Vorsitzender der damals größten venezolanischen Partei Acción Democrática (AD). (de)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (Guatire, 22 de febrero de 1908-Nueva York, 28 de septiembre de 1981) fue un político y periodista venezolano. Fue presidente de Venezuela de facto entre 1945 y 1948, llegando al poder mediante el golpe de Estado de 1945, y constitucional en 1959-1964. Rómulo Betancourt es considerado uno de los más importantes políticos venezolanos del siglo XX. Su participación dentro de la política venezolana comenzó en 1927/8. Como líder estudiantil, dirigió con otros destacados jóvenes de la época, la primera manifestación popular en contra de la dictadura de Juan Vicente Gómez. Betancourt fue uno de los más conocidos opositores clandestinos al gomecismo, condición que le costó el destierro del país hasta la muerte del dictador. Entre 1931 y 1935 fue miembro del Buró Político del Partido Comunista Costarricense. Posteriormente fue expulsado durante los gobiernos de Eleazar López Contreras y por los gobiernos militares que tomaron el poder desde 1949 hasta 1958. En 1941 fundó junto a otros destacados líderes de la izquierda política venezolana, el partido Acción Democrática que pronto se convirtió en el primer partido político del país en lo que restó del siglo. En 1945, y ante la negativa del gobierno de Isaías Medina Angarita de legalizar las elecciones populares para Presidente, se suma al golpe de Estado político-militar del 18 de octubre, para así instaurar un Gobierno de transición que garantizara la constitución de diversos decretos, ley de emergencia y de elecciones libres en los venideros años para el presidente de la nación. Un día después del derrocamiento de Medina, el 19 de octubre, es designado Presidente provisional de la Junta Revolucionaria de Gobierno, integrada por civiles y militares. Las principales metas del gobierno transitorio eran: instaurar el sufragio libre, directo, universal y secreto, otorgar plena garantía a los partidos políticos, combatir la corrupción administrativa y aliviar el costo de la vida. Su primer período de gobierno terminó el 15 de febrero de 1948, tras la elección de Rómulo Gallegos. En 1958 regresa al país tras la caída del dictador Marcos Pérez Jiménez. En noviembre de ese año anuncia su candidatura a la presidencia de la república con el apoyo de Acción Democrática, el 7 de diciembre es electo presidente con más del 49 % de los votos. El 13 de febrero de 1959 asume el cargo. Su segundo gobierno se caracterizó por una apertura a la estabilización de la democracia venezolana, la promulgación de una nueva Constitución, la reforma agraria, el desarrollo de la industria petrolera en Venezuela con su adhesión a la Organización de Países Exportadores de Petróleo (OPEP), la fuerte inversión en el sector educativo y el cese de relaciones con gobiernos ilegítimos o dictatoriales del mundo, conocido como la doctrina Betancourt. De la misma manera tuvo que enfrentar ataques internos y externos de guerrillas, huelgas laborales, intentonas golpistas e intentos de asesinato financiados por dictadores latinoamericanos. El fin de su período presidencial en 1964 fue el inicio a una era de gobiernos democráticos. En la actualidad, algunos historiadores venezolanos denominan a Betancourt como el «padre de la democracia venezolana». (es)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello, (Miranda) jaio zen, 1908ko otsailaren 22an, eta New Yorken hil zen, 1981eko irailaren 28an, Venezuelako politikaria, kazetaria, idazlea eta hizlaria izan zen. Venezuelako presidentea izan zen, behin-betikoa 1945 eta 1948 artean eta konstituzionala 1959 eta 1964 artean. * Datuak: Q332081 * Multimedia: Rómulo Betancourt (eu)
  • Rómulo Betancourt, né le 22 février 1908 à Guatire, dans l'État de Miranda et mort le 28 septembre 1981 à New York, est un homme d'État vénézuélien, président de son pays de 1945 à 1948 et de 1959 à 1964. Son parcours, bien que tumultueux et controversé, a marqué la politique en Amérique latine et il est souvent décrit comme le « père de la démocratie vénézuélienne ». (fr)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (22 Februari 1908 – 28 September 1981), "Bapak Demokrasi Venezuela", adalah Presiden Venezuela dari tahun 1945 sampai tahun 1948 dan lagi dari tahun 1959 sampai tahun 1964, dan juga merupakan pemimpin - partai politik dominan Venezuela pada abad ke-20. Ia selamat dari usaha pembunuhan yang dilakukan oleh Rafael Trujillo, diktator Republik Dominika. (in)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (22 February 1908 – 28 September 1981; Spanish pronunciation: [ˈromulo betaŋˈkuɾ]), known as "The Father of Venezuelan Democracy", was the president of Venezuela, serving from 1945 to 1948 and again from 1959 to 1964, as well as leader of Acción Democrática, Venezuela's dominant political party in the 20th century. Betancourt, one of Venezuela's most important political figures, led a tumultuous career in Latin American politics. Periods of exile brought Betancourt in contact with various Latin American countries as well as the United States, securing his legacy as one of the most prominent international leaders to emerge from 20th-century Latin America. Scholars credit Betancourt as the Founding Father of modern democratic Venezuela. (en)
  • 로물로 에르네스토 베탕쿠르 베요(Rómulo Ernesto Betancourt Bello, 1908년 2월 22일 ~ 1981년 2월 28일)는 "베네수엘라 민주주의의 아버지"로 알려져 있는 정치인으로, 1945년~1948년, 1959년~1964년까지 베네수엘라의 대통령을 지냈으며, 20세기의 다수당이었던 민주행동당(Accion Democratica)의 지도자이기도 했다. (ko)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello was van 1945 tot 1948 en van 1958 tot 1963 president van Venezuela. (nl)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (Guatire, 22 febbraio 1908 – New York, 28 settembre 1981) è stato un politico venezuelano. (it)
  • Rómulo Betancourt znany jako "ojciec demokracji wenezuelskiej" (ur. 22 lutego 1908, zm. 28 września 1981) – polityk i prawnik, przywódca lewicowego ruchu studenckiego przeciwko Juanowi Vicente Gómezowi, założyciel partii (1941), po obaleniu w 1945 dyktatury wojskowej prezydent, następnie na emigracji wskutek przewrotu Carlosa Delgado Chalbauda, ponownie prezydent w latach 1959-1964. Jako młody człowiek wyjechał z Wenezueli do Kostaryki, gdzie dołączył do radykalnych studenckich grup komunistycznych. W wieku 22 lat został liderem tamtejszej partii komunistycznej. W 1937 powrócił do Wenezueli i zrezygnował z komunistycznych poglądów. Założył opozycyjną partię Akcja Demokratyczna mającą umiarkowany charakter. W latach 40. stał się politykiem rozpoznawanym na arenie południowoamerykańskiej. Współpracował z politykami spoza Wenezueli. Według Jorge Eliécerowi Gaitánowi będącego przywódcą kolumbijskich liberałów, Betancourt zaoferował mu broń i pieniądze do wywołania w Kolumbii rewolucji antyrządowej. Akcja Demokratyczna nie uznała stopniowych i powolnych reform wprowadzanych przez Isaíasa Medine Angarite uważając je za niewystarczające. W 1945 roku Betancourt objął rządy na skutek puczu dokonanego przez Patriotyczny Związek Wojskowy. Wojskowi utworzyli co prawda początkowo Rewolucyjną Juntę Wojskową lecz szybko oddali władzę w ręce cywili. Betancourt rozpoczął proces demokratyzacji kraju. W 1948 roku jego rządy i proces demokratyzacji zatrzymany został przez pucz dokonany przez prawicowych wojskowych (z których część była organizatorami zamachu z 1945 roku). W wyniku przewrotu władzę w kraju objął Carlos Delgado Chalbaud, który wziął udział w puczu 1945 roku a następnie Marcos Pérez Jiménez. Rządy dyktatora przerwało zbrojne powstanie z 1958 roku. Głową państwa został przedstawiciel armii Wolfgang Larrazábal, zyskał on znaczną popularność w społeczeństwie. 14 grudnia 1958, na dwa tygodnie przed planowanymi wyborami prezydenckimi, odszedł ze sprawowanej funkcji przewodniczącego junty. W wyborach starli się ze sobą Betancourt i Larrazábal. Konkurent Betancourta zyskał poparcie Republikańskiej Unii Demokratycznej i Komunistycznej Partii Wenezueli, Betancourt natomiast reprezentował Akcję Demokratyczną. Betancourt zdobył 1 284 092 głosów wygrywając tym samym wybory, jego kontrkandydat zdobył natomiast 902 tysiące głosów. W październiku 1958 roku doszło do porozumienia trzech największych partii Wenezueli - Akcji Demokratycznej która przyjęła socjaldemokratyczny program, Republikańskiej Unii Demokratycznej oraz chadeckiej Partii Społeczno-Chrześcijańskiej (COPEI). Na skutek antykomunistycznej linii Betancourta z porozumienia wykluczono Komunistyczną Partię Wenezueli. Działacze tych partii spotkali się w rezydencji Rafaela Caldery, gdzie ustalili oni wspólną strategię i zdecydowali o niedopuszczeniu w kraju do rewolucji ani zamachu stanu. Partie te doprowadziły do zmiany konstytucji wenezuelskiej w 1961, wprowadzając do niej zapisy rozszerzające kompetencje prezydenta. Przywódcy AD a więc w tej liczbie Betancourt, URD i COPEI ustalili iż w ciągu pięciu kolejnych lat, tj. podczas kadencji prezydenta, który miał być wybrany w grudniu, kierowane przez nich organizacje będą działały według zasad: respektowania wyników wszystkich wyborów, szacunku dla konstytucji, niezależnie od wyników wyborów, zwycięska partia będzie tworzyła rząd jedności narodowej z udziałem przedstawicieli pozostałych sygnatariuszy porozumienia, każdy rząd jedności narodowej będzie realizował program oparty na wspólnie ustalonych założeniach. Początkowo założenia te miały pozostawać w mocy jedynie pięć lat, w rzeczywistości przetrwały do zwycięstwa Rafaela Caldery w wyborach prezydenckich w 1993, lub według innych do 1999, gdy prezydentem wybrany został Hugo Chávez. 24 czerwca 1960 Betancourt przetrwał próbę zamachu na swoje życie, zorganizowaną przez dominikańskiego dyktatora Rafaela Trujillo, który ściągnął na siebie z tego powodu gwałtowne pogorszenie stosunków z innymi państwami. Druga kadencja Betancourta były okresem zmagania się z ruchem partyzanckim i podziałami gospodarczo-politycznymi - w 1962 roku Rewolucyjny Ruch Lewicy (utworzony w dużej mierze przez byłych członków Akcji Demokratycznej) zorganizował nieudane powstanie znane jako El Carupanazo, miesiąc później w Puerto Cabello, batalion wojska powstał przeciwko rządowi, wydarzenie to przeszło do historii jako Porteñazo w wyniku tejże rebelii zginęło około 400 osób. Prezydent pomimo zmagań z partyzantką dokonał wielu istotnych reform - rozszerzył programy opieki społecznej, zwiększył wydatki na edukację, opowiadał się za zagranicznymi inwestycjami i podejmował starania w celu zwiększenia zróżnicowania gospodarki, by ograniczyć jej zależność od eksportu ropy naftowej. (pl)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (Guatire, 22 de fevereiro de 1908 — Nova Iorque, 28 de setembro de 1981) foi um dos mais importantes políticos venezuelanos do século XX. Exerceu funções de presidente da Venezuela entre 1945 e 1948 e entre 1959 e 1964. Betancourt chegou ao poder, pela primeira vez, mediante um golpe de estado que derrubou o presidente Isaías Medina Angarita em 1945. Em 1958, ele novamente chegou ao poder, mas, desta vez, pelo sufrágio popular. Em 1960 foi vítima de um atentado. Casou-se, em primeiras núpcias, com Carmen Valverde, durante um de seus exílios na Costa Rica. Posteriormente, após ter deixado a presidência pela segunda vez, casou-se com Renée Hartmann. É reconhecido como um dos mais importantes políticos venezuelanos do século XX. Sua participação na política venezuelana começou em 1927/8. Como líder estudantil, liderou, junto com outros jovens de destaque da época, a primeira manifestação popular contra a ditadura de Juan Vicente Gómez. Betancourt foi um dos mais conhecidos opositores clandestinos do gomecismo, condição que lhe custou o exílio do país até a morte do ditador. Entre 1931 e 1935 foi membro do Bureau Político do Partido Comunista da Costa Rica. Posteriormente, foi expulso durante os governos de Eleazar López Contreras e pelos governos militares que assumiram o poder de 1949 a 1958. Em 1941, junto com outros líderes proeminentes da esquerda política venezuelana, ele fundou o partido Ação Democrática, que logo se tornou o primeiro partido político do país até o final do século. Em 1945, devido à recusa do governo de Isaías Medina Angarita em legalizar as eleições populares para presidente, juntou-se ao golpe político-militar de 18 de outubro, a fim de estabelecer um governo de transição que garantisse a constituição de vários decretos, uma lei eleições livres e de emergência nos próximos anos para o presidente da nação. Um dia após a derrubada de Medina, em 19 de outubro, foi nomeado presidente provisório da Junta do Governo Revolucionário, composta por civis e militares. Os principais objetivos do governo de transição eram: estabelecer o sufrágio gratuito, direto, universal e secreto, conceder garantias plenas aos partidos políticos, combater a corrupção administrativa e aliviar o custo de vida. Seu primeiro mandato terminou em 15 de fevereiro de 1948, após a eleição de Rómulo Gallegos. Em 1958 voltou ao país após a queda do ditador Marcos Pérez Jiménez. Em novembro daquele ano, ele anunciou sua candidatura para a presidência da República, com o apoio da Acción Democrática. Em 07 de dezembro, ele foi eleito presidente com mais de 49% dos votos. Em 13 de fevereiro de 1959 ele assumiu o cargo. Seu segundo governo foi caracterizado por uma abertura para a estabilização da democracia venezuelana, a promulgação de uma nova Constituição, a reforma agrária, o desenvolvimento da indústria do petróleo na Venezuela com sua adesão à Organização dos Países Exportadores de Petróleo (OPEP), o forte investimento no setor de educação e a cessação de relações com governos ilegítimos ou ditatoriais em todo o mundo, conhecida como doutrina de Betancourt. Da mesma forma, ele teve que enfrentar ataques de guerrilhas internas e externas, greves trabalhistas, tentativas de golpe e tentativas de assassinato financiados por ditadores latino-americanos. O fim de seu mandato presidencial em 1964 marcou o início de uma era de governos democráticos. Atualmente, alguns historiadores venezuelanos chamam Betancourt de "pai da democracia venezuelana". (pt)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello, född 22 februari 1908, död 28 september 1981, "Fadern av Venezuelas demokrati" var president i Venezuela från och med 1945 till 1948 och återigen från 1959 till 1964. Han var även ledaren för Acción Democrática (AD) - Venezuelas dominerande politiska parti under 1900-talet. Han överlevde ett mordattentat beordrat av Dominikanska Republikens president Rafael Trujillo. (sv)
  • Ро́муло Бетанку́р (исп. Rómulo Ernesto Betancourt Bello; 22 февраля 1908 — 28 сентября 1981) — президент Венесуэлы в 1945—1948 и в 1959—1964 годах. (ru)
  • Ро́муло Бетанку́р (ісп. Rómulo Ernesto Betancourt Bello; 22 лютого 1908 — 28 вересня 1981) — президент Венесуели у 1945–1948 та 1959–1964 роках. (uk)
  • 罗慕洛·埃内斯托·贝坦科尔特·贝略(Rómulo Ernesto Betancourt Bello,1908年2月22日-1981年9月28日),曾兩度出任委內瑞拉總統。 贝坦科尔特是委內瑞拉首位總統。生於米蘭達州。18歲入加拉加斯大學(今中央大學)攻讀法律。1936年創建國家民主黨。1941年9月改組為民主行動黨。1945年10月發動政變後,出任革命執政委員會主席兼總統,任內制定1947年憲法,1948年辭職。1958年軍人獨裁總統马科斯·佩雷斯·希門尼斯被推翻後,年底當選總統於次年3月就任。他的當選確立委內瑞拉近四十年的兩黨民主政治,總統只能擔任一屆,並與天主教民主社會黨輪流交替執政,直至1999年。 1964年3月任期屆滿後隱退國外,旅居瑞士9年之後,於1972年回國。1981年9月28日,病逝於美國紐約市。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 316069 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 36929 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1123816353 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:almaMater
dbp:birthDate
  • 1908-02-22 (xsd:date)
dbp:birthName
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (en)
dbp:birthPlace
dbp:children
  • 1 (xsd:integer)
dbp:deathDate
  • 1981-09-28 (xsd:date)
dbp:deathPlace
dbp:name
  • Rómulo Betancourt (en)
dbp:office
dbp:party
dbp:predecessor
dbp:restingPlace
dbp:signature
  • Firma betancourt.png (en)
dbp:spouse
  • div (en)
  • Carmen Valverde (en)
  • Renée Hartmann Viso (en)
dbp:successor
dbp:termEnd
  • 1948-02-17 (xsd:date)
  • 1964-03-13 (xsd:date)
  • 1981-09-28 (xsd:date)
dbp:termStart
  • 1945-10-19 (xsd:date)
  • 1959-02-13 (xsd:date)
  • 1964-03-14 (xsd:date)
dbp:title
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbp:years
  • 1945 (xsd:integer)
  • 1958 (xsd:integer)
  • 1959 (xsd:integer)
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • رومولو بيتانكور (بالإسبانية: Rómulo Betancourt)‏ (و. 1908 – 1981 م) هو صحفي من فنزويلا . (ar)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (* 22. Februar 1908 in Guatire, Venezuela; † 28. September 1981 in New York, NY) war von 1945 bis 1948 und von 1959 bis 1964 Präsident Venezuelas. Er war Mitbegründer und jahrzehntelang Vorsitzender der damals größten venezolanischen Partei Acción Democrática (AD). (de)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello, (Miranda) jaio zen, 1908ko otsailaren 22an, eta New Yorken hil zen, 1981eko irailaren 28an, Venezuelako politikaria, kazetaria, idazlea eta hizlaria izan zen. Venezuelako presidentea izan zen, behin-betikoa 1945 eta 1948 artean eta konstituzionala 1959 eta 1964 artean. * Datuak: Q332081 * Multimedia: Rómulo Betancourt (eu)
  • Rómulo Betancourt, né le 22 février 1908 à Guatire, dans l'État de Miranda et mort le 28 septembre 1981 à New York, est un homme d'État vénézuélien, président de son pays de 1945 à 1948 et de 1959 à 1964. Son parcours, bien que tumultueux et controversé, a marqué la politique en Amérique latine et il est souvent décrit comme le « père de la démocratie vénézuélienne ». (fr)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (22 Februari 1908 – 28 September 1981), "Bapak Demokrasi Venezuela", adalah Presiden Venezuela dari tahun 1945 sampai tahun 1948 dan lagi dari tahun 1959 sampai tahun 1964, dan juga merupakan pemimpin - partai politik dominan Venezuela pada abad ke-20. Ia selamat dari usaha pembunuhan yang dilakukan oleh Rafael Trujillo, diktator Republik Dominika. (in)
  • 로물로 에르네스토 베탕쿠르 베요(Rómulo Ernesto Betancourt Bello, 1908년 2월 22일 ~ 1981년 2월 28일)는 "베네수엘라 민주주의의 아버지"로 알려져 있는 정치인으로, 1945년~1948년, 1959년~1964년까지 베네수엘라의 대통령을 지냈으며, 20세기의 다수당이었던 민주행동당(Accion Democratica)의 지도자이기도 했다. (ko)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello was van 1945 tot 1948 en van 1958 tot 1963 president van Venezuela. (nl)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (Guatire, 22 febbraio 1908 – New York, 28 settembre 1981) è stato un politico venezuelano. (it)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello, född 22 februari 1908, död 28 september 1981, "Fadern av Venezuelas demokrati" var president i Venezuela från och med 1945 till 1948 och återigen från 1959 till 1964. Han var även ledaren för Acción Democrática (AD) - Venezuelas dominerande politiska parti under 1900-talet. Han överlevde ett mordattentat beordrat av Dominikanska Republikens president Rafael Trujillo. (sv)
  • Ро́муло Бетанку́р (исп. Rómulo Ernesto Betancourt Bello; 22 февраля 1908 — 28 сентября 1981) — президент Венесуэлы в 1945—1948 и в 1959—1964 годах. (ru)
  • Ро́муло Бетанку́р (ісп. Rómulo Ernesto Betancourt Bello; 22 лютого 1908 — 28 вересня 1981) — президент Венесуели у 1945–1948 та 1959–1964 роках. (uk)
  • 罗慕洛·埃内斯托·贝坦科尔特·贝略(Rómulo Ernesto Betancourt Bello,1908年2月22日-1981年9月28日),曾兩度出任委內瑞拉總統。 贝坦科尔特是委內瑞拉首位總統。生於米蘭達州。18歲入加拉加斯大學(今中央大學)攻讀法律。1936年創建國家民主黨。1941年9月改組為民主行動黨。1945年10月發動政變後,出任革命執政委員會主席兼總統,任內制定1947年憲法,1948年辭職。1958年軍人獨裁總統马科斯·佩雷斯·希門尼斯被推翻後,年底當選總統於次年3月就任。他的當選確立委內瑞拉近四十年的兩黨民主政治,總統只能擔任一屆,並與天主教民主社會黨輪流交替執政,直至1999年。 1964年3月任期屆滿後隱退國外,旅居瑞士9年之後,於1972年回國。1981年9月28日,病逝於美國紐約市。 (zh)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (Guatire, 22 de febrero de 1908-Nueva York, 28 de septiembre de 1981) fue un político y periodista venezolano. Fue presidente de Venezuela de facto entre 1945 y 1948, llegando al poder mediante el golpe de Estado de 1945, y constitucional en 1959-1964. (es)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (22 February 1908 – 28 September 1981; Spanish pronunciation: [ˈromulo betaŋˈkuɾ]), known as "The Father of Venezuelan Democracy", was the president of Venezuela, serving from 1945 to 1948 and again from 1959 to 1964, as well as leader of Acción Democrática, Venezuela's dominant political party in the 20th century. (en)
  • Rómulo Ernesto Betancourt Bello (Guatire, 22 de fevereiro de 1908 — Nova Iorque, 28 de setembro de 1981) foi um dos mais importantes políticos venezuelanos do século XX. Exerceu funções de presidente da Venezuela entre 1945 e 1948 e entre 1959 e 1964. Betancourt chegou ao poder, pela primeira vez, mediante um golpe de estado que derrubou o presidente Isaías Medina Angarita em 1945. Em 1958, ele novamente chegou ao poder, mas, desta vez, pelo sufrágio popular. Em 1960 foi vítima de um atentado. (pt)
  • Rómulo Betancourt znany jako "ojciec demokracji wenezuelskiej" (ur. 22 lutego 1908, zm. 28 września 1981) – polityk i prawnik, przywódca lewicowego ruchu studenckiego przeciwko Juanowi Vicente Gómezowi, założyciel partii (1941), po obaleniu w 1945 dyktatury wojskowej prezydent, następnie na emigracji wskutek przewrotu Carlosa Delgado Chalbauda, ponownie prezydent w latach 1959-1964. (pl)
rdfs:label
  • Rómulo Betancourt (en)
  • رومولو بيتانكور (ar)
  • Rómulo Betancourt (de)
  • Rómulo Betancourt (es)
  • Rómulo Betancourt (eu)
  • Rómulo Betancourt (fr)
  • Rómulo Betancourt (in)
  • Rómulo Betancourt (it)
  • 로물로 베탕쿠르 (ko)
  • Rómulo Betancourt (nl)
  • Rómulo Betancourt (pl)
  • Rómulo Betancourt (pt)
  • Бетанкур, Ромуло (ru)
  • Rómulo Betancourt (sv)
  • Ромуло Бетанкур (uk)
  • 罗慕洛·贝坦科尔特 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:homepage
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:commander of
is dbo:predecessor of
is dbo:president of
is dbo:successor of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:after of
is dbp:before of
is dbp:cand of
is dbp:commander of
is dbp:founder of
is dbp:leader of
is dbp:predecessor of
is dbp:president of
is dbp:successor of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License