| dbo:abstract
|
- Výhrada k mezinárodní smlouvě je námitka, kterou některá z jejích smluvních stran dává proti některému z jejích ustanovení a chce tak vůči sobě vyloučit jeho právní účinek. Smyslem je umožnit přístup ke smlouvě co nejširšímu počtu států. V minulosti převládal názor, že k přijetí výhrady je nutný souhlas všech smluvních stran, po druhé světové válce však vzrostl počet mnohostranných smluv a toto stanovisko se zmírnilo. Stát se nyní nestane účastníkem smlouvy jen v případě, že jeho výhradu nepřijme žádný z ostatních smluvních států. Smlouva může výhrady výslovně zakázat nebo povolit, pokud je výčet povolených výhrad taxativní, jsou ostatní zakázány. Obecně však není povolena výhrada, která by byla neslučitelná s předmětem a účelem smlouvy. Výhrady jsou upraveny ve článcích 19–23 Vídeňské úmluvy o smluvním právu. (cs)
- Ein Vorbehalt ist im Völkerrecht gemäß der Wiener Vertragsrechtskonvention die einseitige Erklärung eines Staates beim Abschluss eines Vertrages, durch die der Staat bezweckt, die Rechtswirkungen einzelner Vertragsbestimmungen in der Anwendung auf diesen Staat auszuschließen oder zu ändern. Vorbehalte sind zulässig, wenn der betreffende Vertrag sie nicht verbietet und sie mit Ziel und Zweck des Vertrags vereinbar sind. (de)
- التحفظ في القانون الدولي هو تحفظ من الدولة لقبول المعاهدة. تعرف اتفاقية فيينا لقانون المعاهدات لعام 1969 التحفظ بأنه: إفادة أحادية، كيفما تُصاغ أو تُسمى، صادرة عن دولة ما، عند التوقيع على معاهدة أو التصديق عليها أو قبولها أو الموافقة عليها أو الانضمام إليها، والتي تهدف بموجبها إلى استبعاد أو تعديل الأثر القانوني لبعض أحكام المعاهدة في تطبيقها على تلك حالة. (المادة 2 (1) الفقرة (د)). في الواقع، يتيح التحفظ للدولة أن تكون طرفًا في المعاهدة، مع استبعاد الأثر القانوني لهذا الحكم المحدد في المعاهدة التي تعترض عليه. لا يمكن للدول إبداء تحفظات بعد قبولها للمعاهدة؛ يجب إبداء تحفظ في الوقت الذي تؤثر فيه المعاهدة على الدولة. لم تخلق اتفاقية فيينا مفهوم التحفظات ولكنها تدون الحالي. وهكذا فإن الدول التي لم تنضم رسميًا إلى اتفاقية فيينا تتصرف كما لو كانت قد فعلت. نظرًا لأن التحفظات محددة بموجب اتفاقية فيينا والإعلانات التفسيرية ليست كذلك، من الصعب أحيانًا التمييز بينهما. على عكس التحفظ، لا يُقصد بالإعلان أن يؤثر على الالتزامات القانونية للدولة بل يرتبط بموافقة الدولة لمعاهدة لتشرح أو تفسير ما تعتبره الدولة غير واضح. (ar)
- A reservation in international law is a caveat to a state's acceptance of a treaty. A reservation is defined by the 1969 Vienna Convention on the Law of Treaties (VCLT) as: a unilateral statement, however phrased or named, made by a State, when signing, ratifying, accepting, approving or acceding to a treaty, whereby it purports to exclude or to modify the legal effect of certain provisions of the treaty in their application to that State. (Article 2 (1)(d)) In effect, a reservation allows the state to be a party to the treaty, while excluding the legal effect of that specific provision in the treaty to which it objects.States cannot take reservations after they have accepted the treaty; a reservation must be made at the time that the treaty affects the State. The Vienna Convention did not create the concept of reservations but codified existing customary law. Thus even States that have not formally acceded to the Vienna Convention act as if they had. As reservations are defined under the Vienna Convention and interpretative declarations are not, the two are sometimes difficult to discern from each other. Unlike a reservation, a declaration is not meant to affect the State's legal obligations but is attached to State's consent to a treaty to explain or interpret what the State deems unclear. (en)
- Pensyaratan atau reservasi (bahasa Inggris: reservation) dalam hukum internasional adalah pernyataan sepihak yang mengubah atau meniadakan dampak hukum dari suatu ketentuan dalam sebuah traktat. Pensyaratan didefinisikan dalam Pasal 2(1)(d) Konvensi Wina tentang Hukum Perjanjian 1969 sebagai: Pernyataan sepihak, apapun istilah atau sebutan yang dapat diberikan, yang dibuat oleh suatu negara ketika menandatangani, mengesahkan, menerima, menyetujui, atau melakukan aksesi terhadap suatu perjanjian yang bertujuan untuk meniadakan atau mengubah dampak hukum dari ketentuan-ketentuan tertentu yang terkandung dalam perjanjian itu dalam penerapannya terhadap negara tersebut. (in)
- 留保（りゅうほ）とは、国際法における制度で、国が多数国間条約について署名、批准、受諾、承認または加入をする際に、当該条約の特定の規定に関して自国についての適用を排除・変更する目的をもって行われる一方的宣言である。多数国間条約が一般化した1880年ころに確立された国際慣習であるとされる。 (ja)
- Оговорка к международному договору (англ. reservation) в означает одностороннее заявление, сделанное государством при подписании, ратификации, принятии или утверждении договора или присоединении к нему, посредством которого оно желает исключить или изменить юридическое действие определённых положений договора в их применении к данному государству. Основными источниками международно-правовых норм, относящихся к оговоркам, являются Венская конвенция о праве международных договоров 1969 года, Конвенция о правопреемстве государств в отношении договоров 1978 года и Венская конвенция о праве договоров между государствами и международными организациями или между международными организациями 1986 года, а также обычные нормы международного права. Комиссия международного права ООН, много лет изучавшая вопрос об оговорках к международным договорам и выпустившая «Руководство по практике в отношении оговорок к международным договорам» в 2011 году, дополнила определение оговорки с учётом положений Венской конвенции о правопреемстве государств в отношении договоров 1978 года и Венской конвенции о праве договоров между государствами и международными организациями или между международными организациями 1986 года. Право делать оговорки к международным договорам закреплено в статьях 19 Венских конвенций 1969 и 1986 года. Оговорки должны делаться в письменной форме и доводиться до сведения договаривающихся государств и договаривающихся организаций и других государств и международных организаций, имеющих право стать участниками договора. На практике доведение оговорок до сведения договаривающихся государств или организаций часто берёт на себя депозитарий международного договора (государство или международная организация). От оговорок следует отличать односторонние заявления о толковании. Назначение заявления о толковании или подобных односторонних заявлений — толкование договора в целом или его определённых положений, высказывание замечаний общеполитического характера и т. п. При этом делающим такое заявление государством не преследуется цель исключения или изменения определённых положений договора в отношении этого государства. Необходимо также иметь в виду, что оговорками иногда называют определённые часто встречающиеся статьи (клаузулы) международных договоров, например, оговорка о наибольшем благоприятствовании, оговорка о коренном изменении обстоятельств и т. п. В отличие от таких статей международного договора, оговорка к международному договору не является частью договора, но имеет целью исключить или изменить действие его отдельных положений в отношениях сделавшего оговорку государства с другими участниками. (ru)
- Przez zastrzeżenia (ang. reservation, ros. оговорка) państwo podpisujące umowę międzynarodową oznajmia, iż odmawia uznawania za wiążące wobec siebie określonych postanowień tej umowy bądź modyfikuje skutki prawne tych postanowień w zastosowaniu do siebie. Konwencja wiedeńska o prawie traktatów w art. 19 stanowi: Przy podpisaniu, ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu traktatu oraz przy przystąpieniu do niego państwo może zgłosić zastrzeżenie, chyba że: a) zastrzeżenie to jest zakazane przez traktat; b) traktat postanawia, że mogą być składane tylko określone zastrzeżenia, a dane zastrzeżenie do nich nie należy, lub c) chodzi o przypadki nie objęte literami a) i b), a zastrzeżenie jest niezgodne z przedmiotem i celem traktatu. Skutki zastrzeżenia i sprzeciwu wobec niego oraz wycofania ich omawiają artykuły 20 do 23. M. in. art. 20 głosi: 1. Zastrzeżenie wyraźnie dopuszczone przez traktat nie wymaga żadnego późniejszego przyjęcia przez pozostałe umawiające się państwa, chyba że traktat tak postanawia. 2. Gdy z ograniczonej liczby państw negocjujących oraz z przedmiotu i celu traktatu wynika, że stosowanie traktatu w całości między wszystkimi stronami jest istotnym warunkiem zgody każdego z nich na związanie się traktatem, zastrzeżenie wymaga przyjęcia przez wszystkie strony. 3. Gdy traktat jest aktem konstytucyjnym organizacji międzynarodowej, zastrzeżenie wymaga przyjęcia przez kompetentny Organ tej organizacji, chyba że traktat postanawia inaczej. Zastrzeżenie, jego przyjęcie oraz sprzeciw muszą być sformułowane na piśmie i zakomunikowane państwom umawiającym się oraz uprawnionym do przystąpienia do traktatu (art. 23). Przykład dopuszczalności zastrzeżenia :
* Konwencja MOP nr 87 dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych w art. 12 głosi : strona w sprawie terytoriów niemetropolitalnych, za których stosunki międzynarodowe ponosi odpowiedzialność, powinna przesłać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy równocześnie z ratyfikacją albo w możliwie najkrótszym czasie po ratyfikacji oświadczenie wskazujące: a) obszary, na których zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji bez zmian; b) obszary, na których zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji ze zmianami i na czym te zmiany polegają; c) obszary, na których konwencja nie może być zastosowana, a w tych przypadkach powody, dla których nie może być zastosowana; d) obszary, co do których zastrzega sobie decyzję. Zastrzeżenia te mogą być następnie wycofane. Przykład zakazu zastrzeżeń :
* Konwencja o zakazie broni chemicznej w art. XXII : artykuły Konwencji nie podlegają zastrzeżeniom, a załączniki do niej nie podlegają zastrzeżeniom sprzecznym z jej przedmiotem i celem. Przykład zastrzeżenia :
* Protokół genewski (1925) - przedstawiciel brytyjski oświadczył, że jego podpis nie wiąże Indii ani żadnego dominium brytyjskiego, które jest samodzielnym członkiem Ligi Narodów i które nie podpisało oddzielnie tego Protokołu ani nie przystąpiło do niego. Przykład zastrzeżenia przy ratyfikacji :
* Przy ratyfikacji Protokołu genewskiego z 1925 szereg państw, w tym Wielka Brytania i jej dominia, zastrzegło, że traktują go jako obowiązujący, o ile przestrzegać go będzie przeciwnik. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Ein Vorbehalt ist im Völkerrecht gemäß der Wiener Vertragsrechtskonvention die einseitige Erklärung eines Staates beim Abschluss eines Vertrages, durch die der Staat bezweckt, die Rechtswirkungen einzelner Vertragsbestimmungen in der Anwendung auf diesen Staat auszuschließen oder zu ändern. Vorbehalte sind zulässig, wenn der betreffende Vertrag sie nicht verbietet und sie mit Ziel und Zweck des Vertrags vereinbar sind. (de)
- 留保（りゅうほ）とは、国際法における制度で、国が多数国間条約について署名、批准、受諾、承認または加入をする際に、当該条約の特定の規定に関して自国についての適用を排除・変更する目的をもって行われる一方的宣言である。多数国間条約が一般化した1880年ころに確立された国際慣習であるとされる。 (ja)
- التحفظ في القانون الدولي هو تحفظ من الدولة لقبول المعاهدة. تعرف اتفاقية فيينا لقانون المعاهدات لعام 1969 التحفظ بأنه: إفادة أحادية، كيفما تُصاغ أو تُسمى، صادرة عن دولة ما، عند التوقيع على معاهدة أو التصديق عليها أو قبولها أو الموافقة عليها أو الانضمام إليها، والتي تهدف بموجبها إلى استبعاد أو تعديل الأثر القانوني لبعض أحكام المعاهدة في تطبيقها على تلك حالة. (المادة 2 (1) الفقرة (د)). (ar)
- Výhrada k mezinárodní smlouvě je námitka, kterou některá z jejích smluvních stran dává proti některému z jejích ustanovení a chce tak vůči sobě vyloučit jeho právní účinek. Smyslem je umožnit přístup ke smlouvě co nejširšímu počtu států. V minulosti převládal názor, že k přijetí výhrady je nutný souhlas všech smluvních stran, po druhé světové válce však vzrostl počet mnohostranných smluv a toto stanovisko se zmírnilo. Stát se nyní nestane účastníkem smlouvy jen v případě, že jeho výhradu nepřijme žádný z ostatních smluvních států. Smlouva může výhrady výslovně zakázat nebo povolit, pokud je výčet povolených výhrad taxativní, jsou ostatní zakázány. Obecně však není povolena výhrada, která by byla neslučitelná s předmětem a účelem smlouvy. Výhrady jsou upraveny ve článcích 19–23 Vídeňské úml (cs)
- Pensyaratan atau reservasi (bahasa Inggris: reservation) dalam hukum internasional adalah pernyataan sepihak yang mengubah atau meniadakan dampak hukum dari suatu ketentuan dalam sebuah traktat. Pensyaratan didefinisikan dalam Pasal 2(1)(d) Konvensi Wina tentang Hukum Perjanjian 1969 sebagai: (in)
- A reservation in international law is a caveat to a state's acceptance of a treaty. A reservation is defined by the 1969 Vienna Convention on the Law of Treaties (VCLT) as: a unilateral statement, however phrased or named, made by a State, when signing, ratifying, accepting, approving or acceding to a treaty, whereby it purports to exclude or to modify the legal effect of certain provisions of the treaty in their application to that State. (Article 2 (1)(d)) (en)
- Przez zastrzeżenia (ang. reservation, ros. оговорка) państwo podpisujące umowę międzynarodową oznajmia, iż odmawia uznawania za wiążące wobec siebie określonych postanowień tej umowy bądź modyfikuje skutki prawne tych postanowień w zastosowaniu do siebie. Konwencja wiedeńska o prawie traktatów w art. 19 stanowi: Skutki zastrzeżenia i sprzeciwu wobec niego oraz wycofania ich omawiają artykuły 20 do 23. M. in. art. 20 głosi: Zastrzeżenie, jego przyjęcie oraz sprzeciw muszą być sformułowane na piśmie i zakomunikowane państwom umawiającym się oraz uprawnionym do przystąpienia do traktatu (art. 23). (pl)
- Оговорка к международному договору (англ. reservation) в означает одностороннее заявление, сделанное государством при подписании, ратификации, принятии или утверждении договора или присоединении к нему, посредством которого оно желает исключить или изменить юридическое действие определённых положений договора в их применении к данному государству. (ru)
|
