| dbo:abstract
|
- Pere II de Sicília (Calascibbetta, 1304 - ibíd., 15 d'agost de 1342) fou rei de Sicília (1337-1342). (ca)
- Petr II. Sicilský (sicilsky Petru II di Sicilia, italsky Pietro II di Sicilia, 1305 – 15. srpna 1342 ) byl sicilský král. (cs)
- بطرس الثاني (بالإيطالية: Pietro II) (يوليو 1305 - 15 أغسطس 1342 في ) توج ملكًا على صقلية (التي كانت تسمى آنذاك ) في 1321 واكتسب السيادة الكاملة مع وفاة والده في 1337. (ar)
- Ο Πέτρος Β΄ της Σικελίας, (ιταλ. Pietro II di Sicilia, 1304 – 15 Αυγούστου 1342) του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Βασιλιάς της Σικελίας (1337 - 1342). (el)
- Peter II. von Sizilien (* 1305; † August 1342 in Calascibetta) war von 1337 bis 1342 König von Sizilien.Peter war der älteste Sohn von König Friedrich II. und Eleonore von Anjou, einer Tochter von König Karl II. von Neapel. Er wurde 1312 Stellvertreter seines Vaters und 1321 unter Verletzung des Frieden von Caltabellotta gekrönt und zum Mitregenten seines Vaters ernannt. Peter befehligte 1328 die sizilianische Flotte, die Ludwig den Bayern unterstützte. Nach dem Tode seines Vaters, 1337, folgte er als König von Sizilien. Er stand unter dem Einfluss seiner Mutter und seiner Gattin Elisabeth von Kärnten. Seine Regierungszeit war gekennzeichnet von wirtschaftlichen und außenpolitischen Problemen. Im Inneren gewannen die Brüder Matteo und Damiani Palizzi, Günstlinge der Königin, großen Einfluss, bis 1340 Peters Bruder Johann die Regentschaft übernahm und sie ins Exil zwang. Die Investitur Peters wurde von Papst Benedikt XII. nicht anerkannt. Den angevinischen Herrschern von Neapel gelang es Lipari (1339) und Milazzo (1342) zu besetzen. Nach dem überraschenden Tod Peters II., 1342, folgte ihm sein noch minderjähriger Sohn Ludwig, der unter der Vormundschaft von Peters Bruder Johann stand. (de)
- Pedro II de Sicilia (1305-15 de agosto de 1342) fue rey de Sicilia hasta el año 1342. Era hijo de Federico II de Sicilia y de Leonor de Anjou. En 1321 su padre le entregó el trono de Sicilia con la intención de invalidar el Tratado de Caltabellotta que preveía el retorno del reino siciliano a la Casa de Anjou. Se casó con Isabel de Carintia de la que nacieron tres hijos: Luis, Federico y Leonor, quien fue la esposa de Pedro IV el Ceremonioso. Su reinado estuvo marcado por las fuertes discrepancias entre el rey y los nobles, como las poderosas familias de los Ventimiglia, los Palisi, Chiaramonte y de Antioquía. En algunos de estos casos, no se consiguió soportar la presión, por lo que el rey se vio obligado a concerderles mayores poderes y algunas de las propiedades reclamadas. Además, estuvo en lucha frecuente con Roberto I de Nápoles, que realizaba incursiones en la isla, y con el papado, que lo censuraba e instigaba revueltas de sus súbditos. Pedro II murió de forma inesperada el mes de agosto de 1342 en Calascibetta. Su heredero fue su hijo primogénito, Luis de Sicilia, que subió al trono con tan sólo cinco años. La tumba de Pedro II se encuentra en la Catedral de Palermo. (es)
- Pierre II de Sicile (Catane, 24 juillet 1305 – Calascibetta, 15 août 1342), fils aîné de Frédéric II de Sicile et d'Éléonore d'Anjou, roi de Sicile en association avec son père le 19 avril 1321 puis seul à la mort de ce dernier du 25 juin 1337 à sa mort. (fr)
- Peter II (1304 – 8 August 1342) was the King of Sicily from 1337 until his death, although he was associated with his father as co-ruler from 1321. Peter's father was Frederick III of Sicily and his mother was Eleanor, a daughter of Charles II of Naples. His reign was marked by strife between the throne and the nobility, especially the old families of Ventimiglia, Palizzi and Chiaramonte, and by war between Sicily and Naples. Contemporaries regarded Peter as feeble-minded. Giovanni Villani, in his Nuova Cronica, calls him "almost an imbecile" (Italianate Latin: quasi un mentacatto) and , in his Historia Sicula, calls him "pure and simple" (purus et simplex). Under Peter, the Neapolitans conquered the Lipari Islands and took the cities of Milazzo and Termini in Sicily itself. He died after a short illness on 8 August 1342 in Calascibetta and was buried in the cathedral of Palermo. He was succeeded by Louis, his eldest son, who was only four years old. (en)
- Petru II dari Sisilia (Catania, 24 Juli 1305 – Calascibetta, 15 Agustus 1342), merupakan putra Fidiricu III dari Sisilia dan Eleonora dari Anjou, ia dinobatkan sebagai ayahandanya pada tanggal 19 April 1321 dan pemimpin tunggal dari tanggal 25 Juni 1337 hingga kematiannya. (in)
- Pietro II di Sicilia (Parco, 1305 – Calascibetta, 15 agosto 1342) fu re di Trinacria affiancato al padre, Federico III d'Aragona, dal 1321 al 1337, poi da solo sino alla morte. (it)
- ピエトロ2世（Pietro II di Sicilia, 1305年7月 - 1342年8月15日）は、トリナクリア王（在位：1321年 - ）、シチリア王（在位：1337年 - 1342年）。アラゴン家（バルセロナ家）に属するため、スペイン風にペドロ2世（Pedro II）と呼ばれることもある。フェデリーコ2世とナポリ王カルロ2世の娘エレオノーラの息子。 (ja)
- Peter II van Sicilië (1304 - Calascibetta, 15 augustus 1342) was de oudste zoon van koning Frederik II van Sicilië en Eleonora van Anjou. Hij regeerde na zijn vaders dood tussen 1337 en 1342 als koning van Sicilië. (nl)
- Piotr II Sycylijski (wł. Pietro II di Sicilia) – król Sycylii 1321/1337-1342 z dynastii barcelońskiej. Urodzony w 1304 roku. Był najstarszym synem króla Sycylii Fryderyka II (zwanego niekiedy Fryderykiem III) i Eleonory (żyła 1289-1341), córki króla Neapolu Karola II Kulawego z dynastii Andegaweńskiej. Piotr II miał liczne rodzeństwo, min. książąt Aten Manfreda (zm. 1317) i Wilhelma (zm. 1338), księcia Aten Jana (zm. 1348), późniejszego regenta Królestwa Sycylii, królową Cypru Konstancję (zm. 1344), księżną Bawarii Elżbietę (zm. 1349), księżną Palatynatu Małgorzatę (zm. 1360). Ojciec Piotra, Fryderyk II był kolejnym przedstawicielem dynastii władającej Królestwem Aragonii, panującej na Sycylii odkąd w 1282 Aragonia zdobyła wyspę należącą wcześniej do francuskiej dynastii Andegawenów. Po wieloletnich walkach pomiędzy Fryderykiem II a Karolem II Andegawenem, zwanym Kulawym, został podpisany w 1302 traktat w Caltabellotcie, który przyznał Fryderykowi II władzę na Sycylii z kompromisowym tytułem "króla Trinacrii", jak zwano Sycylię od jej trójgraniastego kształtu. Zastrzeżono jednak, iż władza Fryderyka na wyspie miała być dożywotnia, a nie dziedziczna, a po śmierci Fryderyka wyspiarskie królestwo miało wrócić pod władzę Andegawenów, nadal panujących w kontynentalnej części królestwa, zwanej odtąd nieformalnie Królestwem Neapolu. Owocem tego traktatu był sam Piotr II, którego ojciec wykonując postanowienia traktatu poślubił księżniczkę Eleonorę neapolitańską, córkę swego przeciwnika – Karola II Kulawego. Pokój między Sycylią a Neapolem nie trwał długo. Panujący w Neapolu następca Karola II Kulawego (zm. 1309) jego syn Robert I Mądry, zaniepokojony sojuszem jaki Fryderyk II zawarł z cesarzem Henrykiem VII, w 1314 roku najechał na Sycylię. Walki Sycylijczyków z Robertem Mądrym, popieranym przez Francję i papiestwo, trwały przez kolejne dziesięciolecie. W 1321 roku Fryderyk II chcąc umocnić pozycję swego rodu mianował za zgodą możnych swego najstarszego syna współwładcą Sycylii i uznał prawa królów Aragonii do dziedziczenia na wypadek wygaśnięcia jego rodu. Podczas kolejnych walk z Andegawenami Piotr dał się poznać jako dowódca floty morskiej, w 1327 roku dowodził flotą, która wspomagała króla Niemiec Ludwika IV w czasie jego wyprawy do Włoch po koronę cesarską. Schyłek panowania Fryderyka II (zm. 1337) to okres osłabienia władzy królewskiej. Ojciec Piotra II, chcąc zachować królestwo dla swego rodu, poczynił wiele ustępstw na rzecz szlachty i baronów. Gdy po śmierci swego ojca Piotr II objął pełnię władzy na wyspie, toczyły się tam walk wewnętrzne pomiędzy rodzinami Chiaramonte a Ventimiglia. Lawirując pomiędzy tymi stronnictwami, które nie wahały się szukać pomocy poza krajem, np. u neapolitańskich Andegawenów, Piotr II obdarowywał przywilejami i nadaniami ziemskimi raz jedną partię, raz drugą. W konsekwencji prowadziło to do coraz większego osłabienia autorytetu władzy króla, który nie potrafił zapobiec walkom i grabieniu ludności przez żołdaków pozostających na usługach baronów. Na domiar złego Piotr II musiał borykać się z nieustającymi roszczeniami do wyspy Roberta Mądrego, ciągle popieranego przez papiestwo, które sycylijskie królestwo uważało za swoje lenno. Piotr II kontynuował politykę zagraniczną swego ojca opierając się na sojuszu cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim, którego zwalczał papież Benedykt XII, forsujący na tron cesarski Roberta Mądrego. Papież, nie mogąc pogodzić się z oddaniem Sycylii w lenno cesarskie przez Fryderyka II, ogłosił, iż pozbawia Piotra II praw do tronu, ogłosił go niezdolnym do sprawowania władzy, a następnie w 1338 roku nałożył na niego ekskomunikę. Poczynania papieża miały ułatwić zadanie Robertowi Mądremu, który w tym samym roku podjął kolejną próbę inwazji na Sycylię, powtórzoną cztery lata później, kiedy to Andegawen zdołał zająć miasto Milazzo, jednak Piotrowi udało się utrzymać władzę na wyspie. Przeczuwając zbliżającą się śmierć król ustanowił swego brata Jana regentem królestwa, na czas małoletniości swego syna . Piotr II zmarł 15 sierpnia 1342. Żoną Piotra II była Elżbieta z Karyntii, córka Ottona II księcia Karyntii, hrabiego Tyrolu i Eufemii z wrocławskich Piastów (córka księcia Henryka V Grubego). Dziećmi Piotra II i Elżbiety były:
* Konstancja – regentka królestwa 1352-1354, zm. 1355
* Eleonora – żona króla Aragonii Piotra IV, zm. 1375
* Beatrycze – żona księcia Palatynatu Ruprechta II, zm. 1365
* Eufemia – regentka królestwa 1355-1357, zm. 1359
* – król Sycylii 1342-1355, zm. 1355
* Fryderyk III Prosty – król Sycylii 1355-1377, zm. 1377
* Blanka – żona hrabiego Jana de Aragon (wnuk króla Aragonii Jakuba II), zm. 1372/1374 (pl)
- Pedro II da Sicília (1305 - 15 de agosto de 1342) foi rei da Sicília até o ano 1342. Era filho de Frederico II da Sicília e de Leonor de Anjou. Em 1321 seu pai entregou-lhe o trono da Sicília com a intenção de invalidar o Tratado de Caltabelhota que previa o retorno do reino siciliano à Casa de Anjou. Casou-se com Isabel de Coríntia da qual nasceram três filhos: Luís, Frederico e Leonor, que foi a esposa de Pedro IV de Aragão. Seu reinado esteve marcado pelas fortes discrepâncias entre o rei e os nobres, como as poderosas famílias dos Ventimiglia, os Palisi, Chiaramonte e de Antioquia. Em alguns destes casos, não se conseguiu suportar a pressão, de modo que o rei viu-se obrigado a conceder-lhes maiores poderes e algumas das propriedades reclamadas. Pedro II morreu de forma inesperada no mês de julho de 1342 em Calascibetta. Seu herdeiro foi seu filho primogênito, Luís da Sicília, que subiu ao trono com tão somente cinco anos. A tumba de Pedro II encontra-se na Catedral de Palermo. (pt)
- Peter II av Sicilien, född 1304, död 1342, var en monark (kung) av Sicilien från 1337 till 1342. (sv)
- Педро II (Pedro II, 1304 або 1305 — 15 серпня 1342) — король Тринакрії (Сицилії) у 1337—1342 роках. (uk)
- Педро II (сиц. Petru II, итал. Pietro II; 1305 — 15 августа 1342) — король Сицилии (официально король Тринакрии) с 1337 года из Барселонской (Арагонской) династии. Старший сын короля Сицилии Федериго II и Элеоноры Анжуйской. Был коронован в качестве соправителя отца в 1321 году и вступил на престол после смерти Федериго II. Воцарение Педро II означало отказ правившей в Сицилии Арагонской (точнее Барселонской) династии исполнить договор в Кальтабеллотте (август 1302 года), по которому после смерти Федериго II Сицилия должна была вернуться под власть Анжуйской династии. Царствование Педро II было омрачено конфликтом между королём и частью знати, желавшей исполнения договора в Кальтабеллотте (так называемые filoangioini). Педро II оказался душевнобольным, и поэтому в 1338 году над ним было установлено регентство его брата Джованни, графа Рандаццо. 15 августа 1342 года Педро II внезапно умер в Калашибетте. Его смерть означала продолжение и развитие неурядиц на Сицилии, так как его сыновья были еще малолетними. Похоронен в кафедральном соборе Палермо между гробницами Рожера II и Фридриха II. (ru)
- 皮特羅二世（義大利語：Pietro II di Sicilia，1304年－1342年8月8日），西西里國王，1337年至1342年在位。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Pere II de Sicília (Calascibbetta, 1304 - ibíd., 15 d'agost de 1342) fou rei de Sicília (1337-1342). (ca)
- Petr II. Sicilský (sicilsky Petru II di Sicilia, italsky Pietro II di Sicilia, 1305 – 15. srpna 1342 ) byl sicilský král. (cs)
- بطرس الثاني (بالإيطالية: Pietro II) (يوليو 1305 - 15 أغسطس 1342 في ) توج ملكًا على صقلية (التي كانت تسمى آنذاك ) في 1321 واكتسب السيادة الكاملة مع وفاة والده في 1337. (ar)
- Ο Πέτρος Β΄ της Σικελίας, (ιταλ. Pietro II di Sicilia, 1304 – 15 Αυγούστου 1342) του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Βασιλιάς της Σικελίας (1337 - 1342). (el)
- Pierre II de Sicile (Catane, 24 juillet 1305 – Calascibetta, 15 août 1342), fils aîné de Frédéric II de Sicile et d'Éléonore d'Anjou, roi de Sicile en association avec son père le 19 avril 1321 puis seul à la mort de ce dernier du 25 juin 1337 à sa mort. (fr)
- Petru II dari Sisilia (Catania, 24 Juli 1305 – Calascibetta, 15 Agustus 1342), merupakan putra Fidiricu III dari Sisilia dan Eleonora dari Anjou, ia dinobatkan sebagai ayahandanya pada tanggal 19 April 1321 dan pemimpin tunggal dari tanggal 25 Juni 1337 hingga kematiannya. (in)
- Pietro II di Sicilia (Parco, 1305 – Calascibetta, 15 agosto 1342) fu re di Trinacria affiancato al padre, Federico III d'Aragona, dal 1321 al 1337, poi da solo sino alla morte. (it)
- ピエトロ2世（Pietro II di Sicilia, 1305年7月 - 1342年8月15日）は、トリナクリア王（在位：1321年 - ）、シチリア王（在位：1337年 - 1342年）。アラゴン家（バルセロナ家）に属するため、スペイン風にペドロ2世（Pedro II）と呼ばれることもある。フェデリーコ2世とナポリ王カルロ2世の娘エレオノーラの息子。 (ja)
- Peter II van Sicilië (1304 - Calascibetta, 15 augustus 1342) was de oudste zoon van koning Frederik II van Sicilië en Eleonora van Anjou. Hij regeerde na zijn vaders dood tussen 1337 en 1342 als koning van Sicilië. (nl)
- Peter II av Sicilien, född 1304, död 1342, var en monark (kung) av Sicilien från 1337 till 1342. (sv)
- Педро II (Pedro II, 1304 або 1305 — 15 серпня 1342) — король Тринакрії (Сицилії) у 1337—1342 роках. (uk)
- 皮特羅二世（義大利語：Pietro II di Sicilia，1304年－1342年8月8日），西西里國王，1337年至1342年在位。 (zh)
- Peter II. von Sizilien (* 1305; † August 1342 in Calascibetta) war von 1337 bis 1342 König von Sizilien.Peter war der älteste Sohn von König Friedrich II. und Eleonore von Anjou, einer Tochter von König Karl II. von Neapel. Er wurde 1312 Stellvertreter seines Vaters und 1321 unter Verletzung des Frieden von Caltabellotta gekrönt und zum Mitregenten seines Vaters ernannt. Peter befehligte 1328 die sizilianische Flotte, die Ludwig den Bayern unterstützte. Nach dem Tode seines Vaters, 1337, folgte er als König von Sizilien. Er stand unter dem Einfluss seiner Mutter und seiner Gattin Elisabeth von Kärnten. Seine Regierungszeit war gekennzeichnet von wirtschaftlichen und außenpolitischen Problemen. Im Inneren gewannen die Brüder Matteo und Damiani Palizzi, Günstlinge der Königin, großen Einflus (de)
- Pedro II de Sicilia (1305-15 de agosto de 1342) fue rey de Sicilia hasta el año 1342. Era hijo de Federico II de Sicilia y de Leonor de Anjou. En 1321 su padre le entregó el trono de Sicilia con la intención de invalidar el Tratado de Caltabellotta que preveía el retorno del reino siciliano a la Casa de Anjou. Se casó con Isabel de Carintia de la que nacieron tres hijos: Luis, Federico y Leonor, quien fue la esposa de Pedro IV el Ceremonioso. (es)
- Peter II (1304 – 8 August 1342) was the King of Sicily from 1337 until his death, although he was associated with his father as co-ruler from 1321. Peter's father was Frederick III of Sicily and his mother was Eleanor, a daughter of Charles II of Naples. His reign was marked by strife between the throne and the nobility, especially the old families of Ventimiglia, Palizzi and Chiaramonte, and by war between Sicily and Naples. (en)
- Piotr II Sycylijski (wł. Pietro II di Sicilia) – król Sycylii 1321/1337-1342 z dynastii barcelońskiej. Urodzony w 1304 roku. Był najstarszym synem króla Sycylii Fryderyka II (zwanego niekiedy Fryderykiem III) i Eleonory (żyła 1289-1341), córki króla Neapolu Karola II Kulawego z dynastii Andegaweńskiej. Piotr II miał liczne rodzeństwo, min. książąt Aten Manfreda (zm. 1317) i Wilhelma (zm. 1338), księcia Aten Jana (zm. 1348), późniejszego regenta Królestwa Sycylii, królową Cypru Konstancję (zm. 1344), księżną Bawarii Elżbietę (zm. 1349), księżną Palatynatu Małgorzatę (zm. 1360). (pl)
- Pedro II da Sicília (1305 - 15 de agosto de 1342) foi rei da Sicília até o ano 1342. Era filho de Frederico II da Sicília e de Leonor de Anjou. Em 1321 seu pai entregou-lhe o trono da Sicília com a intenção de invalidar o Tratado de Caltabelhota que previa o retorno do reino siciliano à Casa de Anjou. Casou-se com Isabel de Coríntia da qual nasceram três filhos: Luís, Frederico e Leonor, que foi a esposa de Pedro IV de Aragão. (pt)
- Педро II (сиц. Petru II, итал. Pietro II; 1305 — 15 августа 1342) — король Сицилии (официально король Тринакрии) с 1337 года из Барселонской (Арагонской) династии. Старший сын короля Сицилии Федериго II и Элеоноры Анжуйской. Был коронован в качестве соправителя отца в 1321 году и вступил на престол после смерти Федериго II. 15 августа 1342 года Педро II внезапно умер в Калашибетте. Его смерть означала продолжение и развитие неурядиц на Сицилии, так как его сыновья были еще малолетними. Похоронен в кафедральном соборе Палермо между гробницами Рожера II и Фридриха II. (ru)
|
