| dbo:abstract
|
- Otec vlasti (lat. Pater patriae) byl ve starověku titul římských císařů. Vůbec poprvé ho obdržel senátor Marcus Tullius Cicero, po něm pak Gaius Julius Caesar. Později tak byli v souladu s tradicí titulováni středověcí panovníci. U českých panovníků je to poprvé doloženo v případě knížete Soběslava I. Současná česká historiografie tento titul obvykle spojuje s císařem Karlem IV., čímž oceňuje přínos jeho osobnosti pro český stát. Poprvé toto označení použil v pohřební řeči jeho přítel Vojtěch Raňkův z Ježova, profesor na pařížské Sorboně. Stejně tak se někdy toto označení používá pro Františka Palackého, obvyklejší však je otec národa. I jiné země mají své „Otce vlasti“: (cs)
- Pater patriae (llatí, plural Patres patriae) és un títol honorífic atorgat pel Senat romà, que significa «», i que fou portat per gairebé tots els emperadors romans, des d'August, després per diversos emperadors del Baix Imperi. Figura a les monedes imperials o a inscripcions monumentals sota l'abreviatura P P. (ca)
- Pater Patriae (plurale Patres Patriae), ankaŭ kiel Parens Patriae, estas Latina honora titolo signifa "Patro de la lando", aŭ pli laŭvorte, "Patro de la Patrio" aŭ Patripatro. La honoro esti nomita pater patriae estis havigita de la Romia Senato. Ĝi estis unuafoje havigita al la romia generalo Marko Furio Kamilo en 386 a.K., kiu pro sia rolo en la sekvo de la Gaŭla sieĝo de Romo estis konsiderita dua fondinto de la urbo, kies posteulo de Romulo. Tri jarcentojn poste, ĝi ests atribuita al la oratoro kaj ŝtatestro Marko Tulio Cicerono pro ties parto en la subpremado de la Katilina konspiro dum sia konsuleco en 63 a.K. Ĝi estis poste havigita al Julio Cezaro kiu kiel diktatoro iĝis de facto reganto de la Romia respubliko kaj de ties imperium, ĉar li finigis la enlandajn militojn. La Senato voĉdonis la titolon al Cezaro Aŭgusto en la jaro 2 a.K., sed ĝi ne estis tiom grava, kiom aliaj titoloj kiaj Imperator, Caesar, Augustus, princeps senatus, pontifex maximus kaj tribunicia potestas. Laŭ la historiisto Suetonio, al la posteulo de Aŭgusto, nome Tiberio, oni proponis tiun titolon, sed li malakceptis ĝin. Ĝi estis uzata ankaŭ de George Washington kaj de Viktoro Emanuelo la 2-a. (eo)
- Pater patriae (Plural Patres patriae; „Vater des Vaterlandes“), auch parens patriae (wörtlich ‚Elternteil des Vaterlandes‘), war ursprünglich ein römischer Ehrentitel. Der Titel pater patriae wurde vom Senat verliehen. Bereits Marcus Furius Camillus und Quintus Fabius Maximus Cunctator wurden aufgrund ihrer Verdienste als parentes bezeichnet. Marius und Sulla erhielten ebenfalls den Titel parens bzw. pater ob cives servatos („Vater aufgrund der Rettung der Bürgerschaft“). Der Redner und Politiker Marcus Tullius Cicero wurde für die Aufdeckung der Verschwörung des Catilina während seines Konsulats im Jahr 63 v. Chr. mit diesem Titel geehrt. Die nächsten Titelträger waren Gaius Iulius Caesar und Augustus (2 v. Chr.), dem der Titel vom Senat, den Equites und dem römischen Volk verliehen wurde. Da der Titel pater patriae für die Legitimität des Herrschers nicht wesentlich war – anders als die Titel Imperator, Caesar, Augustus, Pontifex maximus oder die Tribunicia potestas – wurde er nicht Bestandteil der kaiserlichen Ehren; erst seit der Verleihung an Pertinax 193 zählte er zur festen kaiserlichen Titulatur. Ebenso resultierte aus dem Titel keinerlei juristische Macht, vielmehr war die Verleihung ein Zeichen der Würde wie auch eine Verdeutlichung der Pflichten des Trägers gegenüber der Bürgerschaft. Wie der Pater familias einer Familie vorstand, war auch der Geehrte mit dem Schutz des Staates betraut. Dasselbe gilt für die weibliche Form. Der Titel einer mater patriae ist, nach Ansätzen bei Livia, zum ersten Mal bei Julia Domna belegt. Der Senat verlieh den Titel zahlreichen römischen Kaisern, oft erst nach vielen Jahren der Herrschaft, manchmal aber auch bald nach Regierungsantritt, wenn der neue Kaiser die besondere Achtung des Senats genoss (wie etwa Nerva). Folglich trugen viele der kurzlebigen Herrscher diesen Titel nicht. Die Verleihung war an die Zustimmung des zu Ehrenden gebunden, der den Titel auch ablehnen konnte. So ließ sich Kaiser Tiberius den Ehrentitel nicht verleihen; auch Nero schlug das erste Angebot im ersten Jahr seiner Herrschaft aufgrund seiner Jugend aus. Als letzter Kaiser bezeichnete sich Anastasius I. in einem Brief aus dem Jahr 516 an den römischen Senat als pater patriae. (de)
- Pater Patriae (latín, a veces, Parens Patriae, plural Patres Patriae) fue un título honorífico de la Antigua Roma. La locución latina generalmente inscrita en monedas o monumentos imperiales era abreviada epigráficamente como P.P. En español, su significado podría ser el de "Padre del País", "Padre de la Patria", o más literalmente, "Padre de la Tierra de mis Padres". El título no representaba ninguna magistratura en particular ni tampoco conllevaba ningún estatus legal; era solo un reconocimiento honorario asignado por el Estado. (es)
- Pater Patriae (plural Patres Patriae), also seen as Parens Patriae, is a Latin honorific meaning "Father of the Country", or more literally, "Father of the Fatherland". It is also used of U.S. President George Washington, the Swedish King Gustav I, Prince Willem of Orange and the four authors of Italian unification Camillo Cavour, Giuseppe Garibaldi, Giuseppe Mazzini and King Victor Emmanuel II. (en)
- Pater patriæ (latin, pluriel Patres patriæ) est un titre honorifique décerné par le Sénat romain, signifiant « père de la patrie », qui fut porté par presque tous les empereurs du Haut Empire, depuis Auguste, puis par plusieurs empereurs du Bas Empire. Il figure sur les monnaies impériales ou sur les inscriptions monumentales sous l'abréviation P P. (fr)
- Pater Patriae (Latijn voor "vader des vaderlands") was een Romeinse eretitel bij grote uitzondering toegekend door de Senaat aan mensen die zich bijzonder verdienstelijk hadden gemaakt voor de Romeinse Staat. De gehonoreerden konden, indien ze dit wilden, de titel weigeren, zoals keizer Nero volgens de geschiedschrijver Suetonius deed omdat hij zichzelf nog te jong vond. Marcus Tullius Cicero was de eerste die deze titel ontving, nadat hij in 63 v.Chr. een staatsgreep, geleid door Lucius Sergius Catilina had weten te verijdelen. Ook Julius Caesar en Augustus kregen de titel toegewezen, tezamen met nog andere keizers die ofwel in de smaak vielen bij de Senaat, ofwel een bewonderenswaardig lange regeringsperiode achter de rug hadden. Ook in moderne tijden wordt de titel af en toe gebruikt, al dan niet officieel. (nl)
- Pater patriae (z łaciny: ojciec ojczyzny) – tytuł nadawany zasłużonym obywatelom w starożytnym Rzymie. Jako pierwszy tytuł ten został nadany prawdopodobnie Markowi Furiuszowi Kamillusowi (nie ma jednak pewności co do tego wydarzenia), następnie Markowi Tulliuszowi Cyceronowi. W 44 p.n.e. tytuł Pater patriae otrzymał Gajusz Juliusz Cezar. W 2 p.n.e. nadano go Oktawianowi Augustowi – wnioskodawcą jego przyznania był Marek Waleriusz Messala Korwinus. Od tego czasu był nadawany wszystkim kolejnym cesarzom. W 177 otrzymał go Kommodus. (pl)
- Pater Patriae (Padre della Patria) era un titolo onorifico conferito nell'antica Roma. La locuzione latina iscritta di solito sulle monete o su i monumenti imperiali era abbreviata epigraficamente come P.P. Il titolo non rappresentava una particolare magistratura e quindi non aveva carattere giuridico ma era solo un riconoscimento onorario ufficiale attribuito dallo Stato. Anche se conferito ad altri imperatori (alcuni come Tiberio non vollero mai accettarlo e Adriano lo accolse solo dopo due anni) "pater patriae" non costituì il loro titolo ufficiale, come non lo erano i titoli di "Augustus" o "princeps". Perciò dal suo conferimento non derivavano particolari effetti giuridici. (it)
- Pai da pátria (em latim: pater patriae) é um título honorífico latino que significa "Pai da Pátria". Existe também o correspondente, mãe da pátria (em latim: mater patriae), reservado às mulheres. (pt)
- Батько Вітчизни (лат. Pater Patriae) — давньоримський почесний титул, що надавався за видатні заслуги перед республікою або імперією. Згодом, в новий та новітній час, подібні титули також присуджувалися багатьох (в основному, європейських) держав. (uk)
- Оте́ц Оте́чества (лат. Pater Patriae) — древнеримский почётный титул, жаловавшийся Сенатом за выдающиеся заслуги перед Республикой или империей. Впервые этот титул был пожалован великому позднереспубликанскому политическому деятелю и оратору Марку Туллию Цицерону за заслуги в подавлении заговора Катилины, произошедшего в период его консулата в 63 году до н. э. Вторым обладателем титула стал в 45 до н. э. Гай Юлий Цезарь, ставший пожизненным диктатором и фактически единоличным правителем Римской Республики. Также сенат присудил его во 2 году до н. э. и наследнику Цезаря, Октавиану Августу. При этом не произошло закрепления данного наименования в качестве обязательной части императорских регалий, в отличие от титулов: Император, Цезарь, Август, princeps senatus, pontifex maximus и tribunicia potestas. Светоний писал, что этот титул также предлагался наследнику Августа Тиберию, но был им отклонён. Со временем этот титул присваивался многим римским императорам. Как правило, это делалось после продолжительного их правления или как знак чрезвычайного уважения со стороны сената за прошлые заслуги, как было в случае с Нервой. Впоследствии, в новое и новейшее время, подобные титулы также присуждались представительными органами власти многих государствах (Пётр I в России, Джордж Вашингтон в США, Илья Чавчавадзе в Грузии, Виктор Эммануил II в Италии, Хуан Пабло Дуарте в Доминикане, Мигель Идальго в Мексике). (ru)
- 國父（拉丁文：Pater Patriae，有时也作Parens Patriae，其複數形式为Patres Patriae，意思是祖國之父）原本是罗马共和国和罗马帝国时期，一个向其拥有者表示敬意的头衔。意味着某人创建了一个新的国家，和拥有者在维护其祖国（罗马）的国家安全和领土完整等方面做出了杰出的贡献，在近代則多意指對於當前國家政權締造有特殊貢獻之人。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Pater patriae (llatí, plural Patres patriae) és un títol honorífic atorgat pel Senat romà, que significa «», i que fou portat per gairebé tots els emperadors romans, des d'August, després per diversos emperadors del Baix Imperi. Figura a les monedes imperials o a inscripcions monumentals sota l'abreviatura P P. (ca)
- Pater Patriae (latín, a veces, Parens Patriae, plural Patres Patriae) fue un título honorífico de la Antigua Roma. La locución latina generalmente inscrita en monedas o monumentos imperiales era abreviada epigráficamente como P.P. En español, su significado podría ser el de "Padre del País", "Padre de la Patria", o más literalmente, "Padre de la Tierra de mis Padres". El título no representaba ninguna magistratura en particular ni tampoco conllevaba ningún estatus legal; era solo un reconocimiento honorario asignado por el Estado. (es)
- Pater Patriae (plural Patres Patriae), also seen as Parens Patriae, is a Latin honorific meaning "Father of the Country", or more literally, "Father of the Fatherland". It is also used of U.S. President George Washington, the Swedish King Gustav I, Prince Willem of Orange and the four authors of Italian unification Camillo Cavour, Giuseppe Garibaldi, Giuseppe Mazzini and King Victor Emmanuel II. (en)
- Pater patriæ (latin, pluriel Patres patriæ) est un titre honorifique décerné par le Sénat romain, signifiant « père de la patrie », qui fut porté par presque tous les empereurs du Haut Empire, depuis Auguste, puis par plusieurs empereurs du Bas Empire. Il figure sur les monnaies impériales ou sur les inscriptions monumentales sous l'abréviation P P. (fr)
- Pater patriae (z łaciny: ojciec ojczyzny) – tytuł nadawany zasłużonym obywatelom w starożytnym Rzymie. Jako pierwszy tytuł ten został nadany prawdopodobnie Markowi Furiuszowi Kamillusowi (nie ma jednak pewności co do tego wydarzenia), następnie Markowi Tulliuszowi Cyceronowi. W 44 p.n.e. tytuł Pater patriae otrzymał Gajusz Juliusz Cezar. W 2 p.n.e. nadano go Oktawianowi Augustowi – wnioskodawcą jego przyznania był Marek Waleriusz Messala Korwinus. Od tego czasu był nadawany wszystkim kolejnym cesarzom. W 177 otrzymał go Kommodus. (pl)
- Pai da pátria (em latim: pater patriae) é um título honorífico latino que significa "Pai da Pátria". Existe também o correspondente, mãe da pátria (em latim: mater patriae), reservado às mulheres. (pt)
- Батько Вітчизни (лат. Pater Patriae) — давньоримський почесний титул, що надавався за видатні заслуги перед республікою або імперією. Згодом, в новий та новітній час, подібні титули також присуджувалися багатьох (в основному, європейських) держав. (uk)
- 國父（拉丁文：Pater Patriae，有时也作Parens Patriae，其複數形式为Patres Patriae，意思是祖國之父）原本是罗马共和国和罗马帝国时期，一个向其拥有者表示敬意的头衔。意味着某人创建了一个新的国家，和拥有者在维护其祖国（罗马）的国家安全和领土完整等方面做出了杰出的贡献，在近代則多意指對於當前國家政權締造有特殊貢獻之人。 (zh)
- Otec vlasti (lat. Pater patriae) byl ve starověku titul římských císařů. Vůbec poprvé ho obdržel senátor Marcus Tullius Cicero, po něm pak Gaius Julius Caesar. Později tak byli v souladu s tradicí titulováni středověcí panovníci. U českých panovníků je to poprvé doloženo v případě knížete Soběslava I. Současná česká historiografie tento titul obvykle spojuje s císařem Karlem IV., čímž oceňuje přínos jeho osobnosti pro český stát. Poprvé toto označení použil v pohřební řeči jeho přítel Vojtěch Raňkův z Ježova, profesor na pařížské Sorboně. I jiné země mají své „Otce vlasti“: (cs)
- Pater patriae (Plural Patres patriae; „Vater des Vaterlandes“), auch parens patriae (wörtlich ‚Elternteil des Vaterlandes‘), war ursprünglich ein römischer Ehrentitel. Der Titel pater patriae wurde vom Senat verliehen. Bereits Marcus Furius Camillus und Quintus Fabius Maximus Cunctator wurden aufgrund ihrer Verdienste als parentes bezeichnet. Marius und Sulla erhielten ebenfalls den Titel parens bzw. pater ob cives servatos („Vater aufgrund der Rettung der Bürgerschaft“). Der Redner und Politiker Marcus Tullius Cicero wurde für die Aufdeckung der Verschwörung des Catilina während seines Konsulats im Jahr 63 v. Chr. mit diesem Titel geehrt. (de)
- Pater Patriae (plurale Patres Patriae), ankaŭ kiel Parens Patriae, estas Latina honora titolo signifa "Patro de la lando", aŭ pli laŭvorte, "Patro de la Patrio" aŭ Patripatro. La honoro esti nomita pater patriae estis havigita de la Romia Senato. Ĝi estis unuafoje havigita al la romia generalo Marko Furio Kamilo en 386 a.K., kiu pro sia rolo en la sekvo de la Gaŭla sieĝo de Romo estis konsiderita dua fondinto de la urbo, kies posteulo de Romulo. Ĝi estis uzata ankaŭ de George Washington kaj de Viktoro Emanuelo la 2-a. (eo)
- Pater Patriae (Padre della Patria) era un titolo onorifico conferito nell'antica Roma. La locuzione latina iscritta di solito sulle monete o su i monumenti imperiali era abbreviata epigraficamente come P.P. Il titolo non rappresentava una particolare magistratura e quindi non aveva carattere giuridico ma era solo un riconoscimento onorario ufficiale attribuito dallo Stato. (it)
- Pater Patriae (Latijn voor "vader des vaderlands") was een Romeinse eretitel bij grote uitzondering toegekend door de Senaat aan mensen die zich bijzonder verdienstelijk hadden gemaakt voor de Romeinse Staat. De gehonoreerden konden, indien ze dit wilden, de titel weigeren, zoals keizer Nero volgens de geschiedschrijver Suetonius deed omdat hij zichzelf nog te jong vond. (nl)
- Оте́ц Оте́чества (лат. Pater Patriae) — древнеримский почётный титул, жаловавшийся Сенатом за выдающиеся заслуги перед Республикой или империей. Впервые этот титул был пожалован великому позднереспубликанскому политическому деятелю и оратору Марку Туллию Цицерону за заслуги в подавлении заговора Катилины, произошедшего в период его консулата в 63 году до н. э. Вторым обладателем титула стал в 45 до н. э. Гай Юлий Цезарь, ставший пожизненным диктатором и фактически единоличным правителем Римской Республики. (ru)
|
