| dbo:abstract
|
- Brennus byl náčelníkem Senonů, galského kmene sídlícího na západním pobřeží Jaderského moře, který se v roce 387 př. n. l. vypravil z Předalpské Galie, porazil Římany v bitvě u řeky Allie a následně vydrancoval samotný Řím. Podle některých současných teorií nebylo slovo Brennus jménem, nýbrž pouze titulem. Dále se vyskytují pochybnosti o tom, zda tomuto galskému náčelníku nebylo přisouzeno jméno podle jiného , jenž na začátku 3. století př. n. l. vedl Kelty během jejich invaze do Řecka. Na jaře roku 387 př. n. l. (podle tradičního, ale nesprávného data v roce 390 př. n. l.) prý Brennus přitáhl v čele nespočetného zástupu Galů k etruskému městu Clusium (dnešní ), jež se nacházelo asi 150 kilometrů severně od Říma. Je třeba poznamenat, že většina starověkých pramenů a materiálů od dějepisců, jako byli Livius, Polybios nebo Diodóros, byla značně ovlivněna různými mýty a obzvláště v případě Livia se vyznačovala silnou zaujatostí ve prospěch Římanů. Zda bylo Clusium cílem Galů, či pouhou zastávkou při tažení na Řím, není jasné. Každopádně Galové se přiblížili k městu a zahájili obléhání. Etruskové mezitím zanechali svých sporů a obrátili se na římský senát se žádostí o pomoc. Ten následně vyslal tři své emisary, kteří měli vyjednávat s Brennem. Diodóros však tvrdí, že tito tři muži byli ve skutečnosti zvědové, jejichž úkolem bylo určení síly Galů. Nehledě na důvod jejich příchodu do tábora Galů, došlo mezi nimi a barbary zřejmě k rozepři. Po vzájemné výměně urážek se Římané zapletli do menší potyčky, při níž byl jeden z keltských náčelníků zabit. Vyslanci se nato vrátili do Říma, aniž by čehokoli dosáhli. Brennus prý poslal do Říma své zástupce, jejichž prostřednictvím požadoval vydání oněch tří mužů, nicméně byl odmítnut. Nedlouho poté zanechali rozlícení Galové dobývání Clusia a vydali se k Římu, kde se hodlali pomstít. Barbaři brzy napadli římské území a začali ohrožovat samotný Řím. Asi 10 kilometrů severně od města se shromáždilo početně slabší římské vojsko pod velením Aula Quinta Sulpicia, které v bitvě na březích řeky Allie utrpělo drtivou porážku z rukou Galů. Datum konání bitvy, 18. červenec, vstoupilo do římských dějin jako dies ater („černý den“). Několik římských obránců se uchýlilo na pahorek Kapitol, zatímco obyvatelstvo Říma prchalo městskými branami k Vejím a do okolní krajiny. Brennovi Galové mezitím pronikli do Říma, přitom zmasakrovali zbývající obyvatele a plenili a zapalovali vše, co jim přišlo do cesty. Brzy poté se Brennus pokusil ztéct silně opevněný Kapitol, avšak byl odražen. Galové drancovali Řím a jeho okolí dalších sedm měsíců. Ovšem série útoků na Kapitol skončila neúspěchem. Během jedné noci byl galský přepad prozrazen kejháním posvátných hus z chrámu bohyně Junony. Římané poté Brennovi nabídli vyjednávání o podmínkách odchodu Galů. Brennus souhlasil a vymínil si na Římanech výkupné ve výši 1000 liber zlata (327 kilogramů zlata). Důvodem Brennovy ochoty mohla být epidemie úplavice šířící se mezi barbary, případně ohrožení galských sídel na severu invazí kmene Venetů. Když podle Livia projevili Římané pochybnosti o správnosti vážení, měl Brennus se slovy „Vae victis!“ („Běda poraženým!“) přihodit na váhy svůj meč, takže Římané museli nakonec zaplatit ještě větší množství zlata. Tento legendární výrok citovali později mnozí starověcí autoři. Při ústupu měli být Galové údajně poraženi římským vojskem vedeným diktátorem Marcem Furiem Camillem. Tato událost je ale patrně pouhou Liviovou smyšlenkou, která měla zastřít míru římského ponížení. Ač byl Řím zcela vypálen, materiální škody Římanů nebyly natolik závažné jako způsobená psychická újma, neboť sebevědomí Římanů bylo vážně otřeseno. Strach z Galů zůstal ještě po desetiletí důležitým činitelem ovlivňujícím římskou zahraniční politiku. Podle některých teorií koordinoval Brennus svoji akci se syrakuským tyranem , který usiloval o vládu nad Sicílií. Řím tehdy vázaly těsné vztahy s Messanou, malým městem na severovýchodě ostrova, jež chtěl pod svoji kontrolu získat právě Dionýsios. Jakmile byli Římané zaměstnáni bojem s Brennem, mohl Dionýsios vést tažení proti Messaně zcela nerušeně. (cs)
- برينوس هو زعيم قبيلة السينونيين الغالية من القرن الرابع قبل الميلاد، تمكن من غزو روما وهو أول غازي يتمكن من الدخول إليها وذلك بعد أن هزم الرومان في في سنة 387 ق م، تركت هذه المعركة الأثر العميق في الرومان لكي يقوموا فيما بعد بتوسيع مناطق نفوذهم لأجلل تجنب أي خطر في المستقبل لتصبح فيما بعد امبراطورية. ولم يتمكن أحد من غزو روما لحوالي 800 عام حتى تم غزوها من قبل القوط في سنة 410 بعد الميلاد. (ar)
- Brennus o Brennos (en llatí Brennus) va ser el líder dels gals que l'any 390 aC van creuar els Apenins i van assolar el centre i sud d'Itàlia, ocupant fins i tot Roma. El seu nom real era probablement Brenhin o Bran però només el nom llatí és conegut. La major part dels seus guerrers eren sènons. (ca)
- Brennus (gallisch Brennos) war ein Heerführer der keltischen Senonen, der im frühen 4. Jahrhundert v. Chr. bis nach Rom vorstieß und die Stadt plünderte. Die Senonen gehörten zu denjenigen keltischen Stämmen, die seit dem 4. Jahrhundert v. Chr. von Gallien kommend in Norditalien siedelten. Sie bedrängten dort die Etrusker und kamen 387 v. Chr. mit der aufstrebenden Römischen Republik in Konflikt, als die etruskische Stadt Clusium diese um Beistand bat. Die aus römischer Sicht verheerendste Begegnung ihrer Geschichte waren die Schlacht an der Allia gegen die Senonen und Boier und die anschließende Plünderung und Brandschatzung Roms. Der Tag der Schlacht, der 18. Juli, ging als dies ater, als schwarzer Tag, in die Geschichte Roms ein, das damals kaum größer als der Senonenstamm war. Die siegreichen Kelten plünderten in der Folge die Stadt und nur die Burg auf dem Kapitol konnte von den Verteidigern gehalten werden – der Legende zufolge verhinderten die schnatternden Gänse der Juno einen heimlichen, nächtlichen Angriff der Gallier auf die Burg. Ein Einfall der Veneter in Oberitalien und die siebenmonatige Belagerung des Kapitols bewogen die Kelten zum Rückzug, nicht ohne vorher mit dem römischen Konsulartribunen Quintus Sulpicius Longus ein Lösegeld von 1000 Pfund Gold ausgehandelt zu haben. Der Legende nach warfen die Römer bei der Auswägung dieses Lösegelds Brennus vor, falsche Gewichte zu benutzen. Daraufhin soll Brennus mit den Worten „vae victis.“ (dt. „Wehe den Besiegten.“) zusätzlich noch sein Schwert in die Waagschale geworfen haben, so dass diese nun noch mehr Gold zahlen mussten. Der Ausspruch wurde sprichwörtlich und wurde später etwa von Plautus und Plutarch zitiert. Der materielle Schaden für den römischen Staat war weitaus geringer als der immaterielle. Das Selbstbewusstsein war erschüttert; die Keltenangst blieb auf Jahrhunderte hinaus ein wichtiger Faktor in der römischen Außenpolitik. So schreibt Jochen Bleicken: „Niemals vergaßen [die Römer] das furchtbare Unglück; wie ein Schock hatte es auf sie gewirkt, und noch viele Jahrhunderte später, als Rom schon Weltreich war, fuhr jedem Römer das Entsetzen in die Glieder, wenn sich am fernen Horizont ein Haufen von Kelten zeigte.“ Als direkte Folge des dies ater legte Rom in den folgenden Jahrhunderten großen Wert auf ein stehendes Heer mit gut ausgebildeten Soldaten, das zum Grundstock des römischen Erfolges wurde. Ob Brennus indes wirklich diesen Namen trug oder ihn im Nachhinein nach jenem Brennus erhielt, der ein Jahrhundert später tief nach Griechenland eindrang und dadurch für die römisch-griechische Welt eine ähnliche Schreckgestalt wurde, ist unklar. (de)
- Brennus estis armea gvidanto de la gaŭlaj , kiuj atingis en la 4-a jarcento a.K. eĉ Romon kaj la urbon prirabis. La senonoj apartenis al tiuj gaŭlaj triboj, kiuj ekde la 4-a jarcento setlis en norda Italio. Ili subpremis la etruskojn kaj trafis ilin konflikto kun la fortiĝanta Roma respubliko, kiam la urbo Clusium petis helpon. La plej garava malvenko de Romo fare de la senonoj okazis en ĉ. 387 a.K., post kiam ili prirabis eĉ la urbon de Romo. Laŭ legendo, la romianoj devis pagis 327 kilogramojn da oro por la paco. Kiam la romianoj protestis pro la uzitaj falsaj pezmezuriloj, Brennus kriis „vae victis!“ („Ve je la venkitoj!“) kaj ĵetis eĉ sian glavon en la mezuran pelvon. Ĉu Brennus estis vera nomo de la gvidanto aŭ estis nura titolo, ne estas klara. (eo)
- Brennus (or Brennos) was a chieftain of the Senones. He defeated the Romans at the Battle of the Allia (ca 390 BC). Later that year, he led an army of Cisalpine Gauls in their attack on Rome and captured most of the city, holding it for several months. Brennus' sack of Rome was the only time in 800 years the city was occupied by a non-Roman army before the fall of the city to the Visigoths in 410 AD. (en)
- Breno fue un jefe de la tribu de los senones, un galo de la costa adriática de Italia, que en el año 387 a. C. (390 a. C. según la cronología de Varrón) dirigió en la batalla de Alia un ejército de galos de la Galia Cisalpina en un ataque contra Roma. Los senones lograron tomar la ciudad entera de Roma salvo la colina Capitolina, que resistió sus ataques. En cualquier caso, y al ver su ciudad devastada, los romanos trataron de comprar la paz a Breno pagando mil libras de oro. Según la leyenda, durante una disputa sobre la exactitud de los pesos usados para calcular la cuantía a pagar, Breno desenvainó su espada y la puso encima de las balanzas, diciendo la famosa frase Vae Victis! («¡Ay de los vencidos!»), que ha quedado como frase hecha para indicar que los vencedores no se apiadan de los vencidos. (es)
- Brennus est un chef des Sénons du IVe siècle av. J.-C.. Il est principalement connu pour avoir vaincu les Romains à la bataille de l'Allia, puis attaqué Rome et pris une grande partie de la ville, la tenant pendant plusieurs mois, vers 387 av. J.-C. Le sac de Rome par Brennus fut la seule fois en 800 ans où la ville fut occupée par une armée étrangère, jusqu'à la chute de la ville face aux Goths en 410. (fr)
- ブレンヌスもしくはブレヌス（BrennusまたはBrennos）は、現代のフランスのセーヌ＝エ＝マルヌ県、ロワレ県、ヨンヌ県にあたる地域が起源のガリア人種族の族長。紀元前387年、アッリアの戦いではガリア・キサルピナ軍を率いてローマを侵略した。およそ100年後にもうひとつの侵略（マケドニア王国と北ギリシアへの侵略）を率いた「ブレンヌス」がいることから、実際には名前ではなく称号だったという説がある。おそらくその名前は「神」を意味し、戦いの前に神の加護と力を祈願する目的で、可能性としてはケルト神話の神「Bren （またはBran）」あたりからつけられたと思われる。 セノネス族はローマを占領した。カンピドリアだけはそれを免れ固守されたが、ローマ人は自分たちの都市が荒らされるのを見て、ブレンヌスの要求通り身代金を支払うことにした。金額は黄金1000ポンド（327kg）で合意を得た。伝説によると、竿秤を使った黄金の重さの正確性が議論になった時、ブレンヌスは竿秤の上に剣を投げ、有名な文句「Vae victis!（征服された者に災いあれ!）」（ラテン語）と言ったという。 この重量に対する議論がもたついている間に、追放されていた独裁官マルクス・フリウス・カミルスが軍を率いて現れ、金の受け渡しを拒否した。ローマ市内で戦闘が始まり、ガリア人たちは町から追い出され、さらに町の外でも敗北した。カミルスは侵略者を破りローマを救ったことで、「ローマ第二の建国者」、「国民の父」の称号を得た。 いくつかの史料では、カンピドリアを包囲中のセノネス族は病気に苦しんでいて、ローマの身代金を取る時にはひどい状態だったと書かれてある。赤痢などの公衆衛生上の問題が多数の戦闘員を戦闘不能あるいは殺してしまったことは近代に至るまでありうる話である。 ブレンヌスが、全シチリアの征服を狙っていたシラクサの僭主ディオニュシオス1世と協力して動いていたという説もある。ローマと強い絆で結ばれていた、北西シチリアの小都市メッシーナをディオニュシオス1世は欲していた。ブレンヌスによってローマが動きが取れない間に、ディオニュシオス1世は戦争を仕掛けたが、完全に失敗した。この説が正しいなら、ブレンヌスはローマを負かすことで二重の支払いを受け取ったかも知れない。 ブレンヌスを描いた絵では、ポール・ジャマン（Paul Jamin）の『Le Brenn et sa part de butin』（1893年）が有名である。ブレンヌスはローマから略奪した戦利品（女性を含む）を見下ろしている。 ジェフリー・オブ・モンマスの偽史『ブリタニア列王史』には、ブリテンを弟ベリナスと共同統治するブレニアスという君主が登場し、弟と共同でガリアとローマを征服する。ブレニアスの物語は一説にはブレンヌスを下敷きにしているという。 (ja)
- 브렌누스 (Brennus, 또는 브렌노스, Brennos)는 세노네스족의 족장이다. 그는 알리아 전투 (기원전 390년 7월 18일)에서 로마인들을 패배시켰다. 기원전 390년 그는 알프스 이남의 갈리아인 병력의 고대 로마 공격을 이끌었고 도시의 대부분을 점령하며, 몇 달간을 유지했다. 브렌누스의 로마 약탈은 서기 410년 고트족에 의한 로마 함락 이전 800년 동안에 비로마군에 의해 점령된 유일한 사례였다. (ko)
- Brenno (... – post 390 a.C.) è stato un condottiero gallo, capo della tribù celtica dei Senoni, noto per avere messo a sacco Roma nell'anno 390 a.C. (it)
- De Gallische leider Brennus ondernam in de 4e eeuw v.Chr. een veldtocht die bijna fataal werd voor het toen nog jonge Rome. Deze tocht maakte deel uit van een grotere Keltische beweging die rond 500 v.Chr. ontstaan was. De Kelten waren op dat moment belangrijke dragers van de zogenaamde La Tène-cultuur: de cultuur van prehistorische volkeren van Centraal- en West-Europa die ijzer gebruikten. De La Tène-cultuur had toen een dusdanig peil bereikt dat zij op sommige gebieden die van de Romeinen oversteeg. Gedurende deze periode wisten de Kelten hun gebieden maximaal uit te breiden. In eerste instantie in Noord-Italië en Griekenland, later in het huidige Turkije en Groot-Brittannië. Vraag is nog of deze expansie van de Kelten nog bespoedigd werd door de naar het zuiden trekkende Germanen. (nl)
- Breno (em latim: Brennus) foi um chefe da tribo celta dos Sênones, que habitava a costa do Adriático, na Itália. Em 387 a.C., ele liderou o exército gaulês que capturou e saqueou a cidade de Roma (exceto o monte Capitólio), após ter batido os romanos na batalha do Ália. Os romanos concordaram em pagar um resgate para libertar a cidade. De acordo com a lenda, durante uma discussão sobre o peso do ouro usado no resgate, Breno atirou sua pesada espada de ferro na balança e pronunciou a célebre frase: "Vae victis", que significa: "ai dos vencidos". A demora nas discussões permitiu ao ditador exilado Marco Fúrio Camilo voltar à cidade com um exército e enfrentar os invasores, impedindo-os assim de levar o resgate. Numa primeira batalha nas ruas da cidade, os gauleses foram expulsos, e em uma segunda batalha fora de Roma, foram derrotados por Camilo, que ganhou o título de "segundo fundador de Roma" e pai da pátria por ter salvado a cidade. Relatos históricos dão conta que vários dos sênones que participaram do cerco ao Capitólio ficaram enfermos e, por isso, estavam enfraquecidos quando lutaram pelo resgate. Algumas teorias sustentam que Breno estava aliado a Dionísio I de Siracusa, que buscava controlar toda a Sicília. Roma era aliada de Messina, uma pequena cidade do norte da Sicília, que Dionísio queria conquistar. Enquanto o exército romano estava ocupado lutando contra o exército de Breno, Dionísio liderou uma campanha para conquistar Messina, porém não obteve sucesso. Breno é a forma latina para o termo celta que significava "chefe" ou "líder". Desta forma, Breno poderia ter sido tão somente o título, e não o nome deste personagem histórico. (pt)
- Brennus (gal. Brennos) – wódz celtyckiego plemienia Senonów, który zajął i złupił Rzym w lipcu 387 p.n.e. W 387 lub 386 p.n.e. (według historyków rzymskich miało to miejsce w 390 p.n.e.) najechał on Italię i zaczął grabić Clusium. Sprzymierzeni z Rzymianami Kluzyńczycy wysłali do nich o pomoc. Rzymscy posłowie Fabiusze namówili Kluzyńczyków do zaatakowania wojsk celtyckich. Brennus wysłał skargę do Rzymu na złamanie praw narodów dotyczących posłów i zażądał wydania Fabiuszów, do czego nie doszło, choć Rzymianie uznali winę posłów i zaproponowali finansowe odszkodowanie. Brennus odebrał to jako zniewagę i ruszył na Rzym. Po pokonaniu armii konsula M. Popiliusa Lenasa w lipcu 387 lub 386 p.n.e., Brennus zdobył i złupił Rzym, ale nie udało mu się zdobyć Kapitolu, który był oblężony przez około siedem miesięcy. Kiedy, według legendy, Galom udało się wspiąć na Skałę Tarpejską, ich obecność zdradziły gęganiem gęsi ze świątyni Junony. Właśnie Brennus miał wypowiedzieć słynne słowa rzucając miecz na wagę podczas wypłacania przez Rzymian okupu: Vae victis ("Biada zwyciężonym"). (pl)
- Brennus var förmodligen en gallisk befälhavartitel. Flera galliska krigståg leddes av någon som kallas Brennus. En Brennus ledde år 390 f.kr. en armé av galliska kelter, i slaget vid Allia, som brände och belägrade Rom. Brennus var ledare för senonerna, en keltisk folkgrupp från området kring nuvarande Sens i Frankrike. Enligt legenden krävde gallerna en lösensumma av 1000 marker guld för att häva sin belägring. När guldet skulle vägas upp anklagade romarna gallerna för att använda falska vikter. Brennus lär då ha kastat även sitt svärd på vikterna och sagt "Ve de besegrade!" (Latin: Vae victis) (sv)
- Бренн (лат. Brennus) — вождь кельтского племени сенонов (Bhrenn — преемник, наследник), предводитель победоносного похода на Рим в 387 году до н. э. (по другой датировке, в 390 году до н. э.. Сеноны под предводительством Бренна вторглись в Северную Италию, потеснив этрусков (по Ливию, они перешли Альпы вслед за другими племенами и встали лагерем около города Клузий, дружественного Римской республике; напуганные жители обратились к римлянам за помощью. Римские послы пытались уладить конфликт. Плутарх вкладывает в уста Бренна речь, в которой он констатирует, что римляне в своей политике сами следуют «древнейшему из законов, который отдаёт сильному имущество слабого и которому подчиняются все, начиная с бога и кончая диким зверем» (выражение «право сильного» стало крылатым). Тогда римляне спровоцировали ссору, в которой от руки римского посла погиб один из кельтских вождей. Ему так же приписывают фразу «Право своё ношу на конце меча своего». Столкновение стало неизбежным; кельтские и римские войска сразились около реки Аллия. Бренн нанёс римлянам сокрушительное поражение, поставившее под удар само существование Рима: город в то время был лишён значительных укреплений и практически беззащитен. Тит Ливий отмечает рассудительность кельтского полководца, которая помогла одержать победу. Бежавшие римляне укрылись на Капитолийском холме, а сеноны сожгли и разорили большую часть города. Тем не менее их попытки штурмовать окончились неудачей. Об одной из атак, которую спланировал Бренн, согласно переданной Титом Ливием легенде, римлян предупредил гогот священных гусей из храма Юноны. В конечном итоге Бренн согласился на заключение мира при условии уплаты огромной контрибуции — тысячи мер золота. По словам римского историка, Эта сделка, омерзительная и сама по себе, была усугублена другой гнусностью: принесённые кельтами гири не соответствовали римским единицам меры веса. И когда трибун отказался мерять ими, заносчивый кельт положил на весы ещё и свой меч. Тогда-то и прозвучали невыносимые для римлян слова: горе побеждённым! . Согласно другой (менее реалистичной) версии, римлянам удалось спасти и город, и золото: Марк Фурий Камилл, наделённый полномочиями диктатора, прервал заключение договора (ссылаясь на то, что военный трибун Квинт Сульпиций Лонг не имел соответствующих полномочий), со свежим войском напал на кельтов и изгнал их за пределы Рима; погиб ли при этом Бренн, неизвестно. Ему посвящен итальянский художественный фильм 1963 года «Бренн, враг Рима» (итал. Brenno il nemico di Roma). В роли Бренна снялся актёр Гордон Митчелл (ru)
- Бренн (лат. Brennus) — вождь галльського племені сенонів кінця V — початку IV ст. до н. е., яке мешкало між сучасними ріками Сеною та Іонною на півночі Франції, засновник держави сенонів у Центральній Італії. (uk)
- 布倫努斯或譯布雷努斯(Brennus)，是高盧塞农人酋長。 在公元前390年，布雷努斯曾率高盧人領部隊攻下了羅馬城，洗劫了許多財物，後因羅馬人頑強抵抗，被羅馬人擊退至回馬其頓，而布雷努斯也在戰役中，因重傷身亡。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- برينوس هو زعيم قبيلة السينونيين الغالية من القرن الرابع قبل الميلاد، تمكن من غزو روما وهو أول غازي يتمكن من الدخول إليها وذلك بعد أن هزم الرومان في في سنة 387 ق م، تركت هذه المعركة الأثر العميق في الرومان لكي يقوموا فيما بعد بتوسيع مناطق نفوذهم لأجلل تجنب أي خطر في المستقبل لتصبح فيما بعد امبراطورية. ولم يتمكن أحد من غزو روما لحوالي 800 عام حتى تم غزوها من قبل القوط في سنة 410 بعد الميلاد. (ar)
- Brennus o Brennos (en llatí Brennus) va ser el líder dels gals que l'any 390 aC van creuar els Apenins i van assolar el centre i sud d'Itàlia, ocupant fins i tot Roma. El seu nom real era probablement Brenhin o Bran però només el nom llatí és conegut. La major part dels seus guerrers eren sènons. (ca)
- Brennus (or Brennos) was a chieftain of the Senones. He defeated the Romans at the Battle of the Allia (ca 390 BC). Later that year, he led an army of Cisalpine Gauls in their attack on Rome and captured most of the city, holding it for several months. Brennus' sack of Rome was the only time in 800 years the city was occupied by a non-Roman army before the fall of the city to the Visigoths in 410 AD. (en)
- Brennus est un chef des Sénons du IVe siècle av. J.-C.. Il est principalement connu pour avoir vaincu les Romains à la bataille de l'Allia, puis attaqué Rome et pris une grande partie de la ville, la tenant pendant plusieurs mois, vers 387 av. J.-C. Le sac de Rome par Brennus fut la seule fois en 800 ans où la ville fut occupée par une armée étrangère, jusqu'à la chute de la ville face aux Goths en 410. (fr)
- 브렌누스 (Brennus, 또는 브렌노스, Brennos)는 세노네스족의 족장이다. 그는 알리아 전투 (기원전 390년 7월 18일)에서 로마인들을 패배시켰다. 기원전 390년 그는 알프스 이남의 갈리아인 병력의 고대 로마 공격을 이끌었고 도시의 대부분을 점령하며, 몇 달간을 유지했다. 브렌누스의 로마 약탈은 서기 410년 고트족에 의한 로마 함락 이전 800년 동안에 비로마군에 의해 점령된 유일한 사례였다. (ko)
- Brenno (... – post 390 a.C.) è stato un condottiero gallo, capo della tribù celtica dei Senoni, noto per avere messo a sacco Roma nell'anno 390 a.C. (it)
- Brennus var förmodligen en gallisk befälhavartitel. Flera galliska krigståg leddes av någon som kallas Brennus. En Brennus ledde år 390 f.kr. en armé av galliska kelter, i slaget vid Allia, som brände och belägrade Rom. Brennus var ledare för senonerna, en keltisk folkgrupp från området kring nuvarande Sens i Frankrike. Enligt legenden krävde gallerna en lösensumma av 1000 marker guld för att häva sin belägring. När guldet skulle vägas upp anklagade romarna gallerna för att använda falska vikter. Brennus lär då ha kastat även sitt svärd på vikterna och sagt "Ve de besegrade!" (Latin: Vae victis) (sv)
- Бренн (лат. Brennus) — вождь галльського племені сенонів кінця V — початку IV ст. до н. е., яке мешкало між сучасними ріками Сеною та Іонною на півночі Франції, засновник держави сенонів у Центральній Італії. (uk)
- 布倫努斯或譯布雷努斯(Brennus)，是高盧塞农人酋長。 在公元前390年，布雷努斯曾率高盧人領部隊攻下了羅馬城，洗劫了許多財物，後因羅馬人頑強抵抗，被羅馬人擊退至回馬其頓，而布雷努斯也在戰役中，因重傷身亡。 (zh)
- Brennus byl náčelníkem Senonů, galského kmene sídlícího na západním pobřeží Jaderského moře, který se v roce 387 př. n. l. vypravil z Předalpské Galie, porazil Římany v bitvě u řeky Allie a následně vydrancoval samotný Řím. Podle některých současných teorií nebylo slovo Brennus jménem, nýbrž pouze titulem. Dále se vyskytují pochybnosti o tom, zda tomuto galskému náčelníku nebylo přisouzeno jméno podle jiného , jenž na začátku 3. století př. n. l. vedl Kelty během jejich invaze do Řecka. (cs)
- Brennus estis armea gvidanto de la gaŭlaj , kiuj atingis en la 4-a jarcento a.K. eĉ Romon kaj la urbon prirabis. La senonoj apartenis al tiuj gaŭlaj triboj, kiuj ekde la 4-a jarcento setlis en norda Italio. Ili subpremis la etruskojn kaj trafis ilin konflikto kun la fortiĝanta Roma respubliko, kiam la urbo Clusium petis helpon. La plej garava malvenko de Romo fare de la senonoj okazis en ĉ. 387 a.K., post kiam ili prirabis eĉ la urbon de Romo. Ĉu Brennus estis vera nomo de la gvidanto aŭ estis nura titolo, ne estas klara. (eo)
- Brennus (gallisch Brennos) war ein Heerführer der keltischen Senonen, der im frühen 4. Jahrhundert v. Chr. bis nach Rom vorstieß und die Stadt plünderte. Die Senonen gehörten zu denjenigen keltischen Stämmen, die seit dem 4. Jahrhundert v. Chr. von Gallien kommend in Norditalien siedelten. Sie bedrängten dort die Etrusker und kamen 387 v. Chr. mit der aufstrebenden Römischen Republik in Konflikt, als die etruskische Stadt Clusium diese um Beistand bat. Die aus römischer Sicht verheerendste Begegnung ihrer Geschichte waren die Schlacht an der Allia gegen die Senonen und Boier und die anschließende Plünderung und Brandschatzung Roms. Der Tag der Schlacht, der 18. Juli, ging als dies ater, als schwarzer Tag, in die Geschichte Roms ein, das damals kaum größer als der Senonenstamm war. Die sieg (de)
- Breno fue un jefe de la tribu de los senones, un galo de la costa adriática de Italia, que en el año 387 a. C. (390 a. C. según la cronología de Varrón) dirigió en la batalla de Alia un ejército de galos de la Galia Cisalpina en un ataque contra Roma. Los senones lograron tomar la ciudad entera de Roma salvo la colina Capitolina, que resistió sus ataques. En cualquier caso, y al ver su ciudad devastada, los romanos trataron de comprar la paz a Breno pagando mil libras de oro. (es)
- ブレンヌスもしくはブレヌス（BrennusまたはBrennos）は、現代のフランスのセーヌ＝エ＝マルヌ県、ロワレ県、ヨンヌ県にあたる地域が起源のガリア人種族の族長。紀元前387年、アッリアの戦いではガリア・キサルピナ軍を率いてローマを侵略した。およそ100年後にもうひとつの侵略（マケドニア王国と北ギリシアへの侵略）を率いた「ブレンヌス」がいることから、実際には名前ではなく称号だったという説がある。おそらくその名前は「神」を意味し、戦いの前に神の加護と力を祈願する目的で、可能性としてはケルト神話の神「Bren （またはBran）」あたりからつけられたと思われる。 セノネス族はローマを占領した。カンピドリアだけはそれを免れ固守されたが、ローマ人は自分たちの都市が荒らされるのを見て、ブレンヌスの要求通り身代金を支払うことにした。金額は黄金1000ポンド（327kg）で合意を得た。伝説によると、竿秤を使った黄金の重さの正確性が議論になった時、ブレンヌスは竿秤の上に剣を投げ、有名な文句「Vae victis!（征服された者に災いあれ!）」（ラテン語）と言ったという。 ブレンヌスを描いた絵では、ポール・ジャマン（Paul Jamin）の『Le Brenn et sa part de butin』（1893年）が有名である。ブレンヌスはローマから略奪した戦利品（女性を含む）を見下ろしている。 (ja)
- Breno (em latim: Brennus) foi um chefe da tribo celta dos Sênones, que habitava a costa do Adriático, na Itália. Em 387 a.C., ele liderou o exército gaulês que capturou e saqueou a cidade de Roma (exceto o monte Capitólio), após ter batido os romanos na batalha do Ália. Os romanos concordaram em pagar um resgate para libertar a cidade. De acordo com a lenda, durante uma discussão sobre o peso do ouro usado no resgate, Breno atirou sua pesada espada de ferro na balança e pronunciou a célebre frase: "Vae victis", que significa: "ai dos vencidos". (pt)
- De Gallische leider Brennus ondernam in de 4e eeuw v.Chr. een veldtocht die bijna fataal werd voor het toen nog jonge Rome. Deze tocht maakte deel uit van een grotere Keltische beweging die rond 500 v.Chr. ontstaan was. De Kelten waren op dat moment belangrijke dragers van de zogenaamde La Tène-cultuur: de cultuur van prehistorische volkeren van Centraal- en West-Europa die ijzer gebruikten. (nl)
- Brennus (gal. Brennos) – wódz celtyckiego plemienia Senonów, który zajął i złupił Rzym w lipcu 387 p.n.e. W 387 lub 386 p.n.e. (według historyków rzymskich miało to miejsce w 390 p.n.e.) najechał on Italię i zaczął grabić Clusium. Sprzymierzeni z Rzymianami Kluzyńczycy wysłali do nich o pomoc. Rzymscy posłowie Fabiusze namówili Kluzyńczyków do zaatakowania wojsk celtyckich. Brennus wysłał skargę do Rzymu na złamanie praw narodów dotyczących posłów i zażądał wydania Fabiuszów, do czego nie doszło, choć Rzymianie uznali winę posłów i zaproponowali finansowe odszkodowanie. Brennus odebrał to jako zniewagę i ruszył na Rzym. Po pokonaniu armii konsula M. Popiliusa Lenasa w lipcu 387 lub 386 p.n.e., Brennus zdobył i złupił Rzym, ale nie udało mu się zdobyć Kapitolu, który był oblężony przez okoł (pl)
- Бренн (лат. Brennus) — вождь кельтского племени сенонов (Bhrenn — преемник, наследник), предводитель победоносного похода на Рим в 387 году до н. э. (по другой датировке, в 390 году до н. э.. Сеноны под предводительством Бренна вторглись в Северную Италию, потеснив этрусков (по Ливию, они перешли Альпы вслед за другими племенами и встали лагерем около города Клузий, дружественного Римской республике; напуганные жители обратились к римлянам за помощью. Римские послы пытались уладить конфликт. Плутарх вкладывает в уста Бренна речь, в которой он констатирует, что римляне в своей политике сами следуют «древнейшему из законов, который отдаёт сильному имущество слабого и которому подчиняются все, начиная с бога и кончая диким зверем» (выражение «право сильного» стало крылатым). Тогда римляне спр (ru)
|
