| dbo:abstract
|
- El principi d'innocència o presumpció d'innocència és un penal que estableix la innocència de la persona com a regla. Només a través d'un procés o judici en el qual es demostri la culpabilitat de la persona, l'Estat podrà aplicar-li una pena o sanció. La contracara de la presumpció d'innocència sén les com la presó preventiva. En el dret penal modern només s'admeten mesures precautòries quan hi ha risc de fugida o el perill cert que la persona afecti la investigació del fet de manera indeguda. (ca)
- Presumpce neviny je právní domněnka spočívající v tom, že je na obviněného v rámci trestního nebo přestupkového řízení nahlíženo jako na nevinného, pokud není pravomocně rozhodnuto o jeho vině. Je jedním z principů právního státu. Odpovědnost za dokazování viny leží na orgánech veřejné moci, obžalovaný svou nevinu dokazovat nemusí. (cs)
- قرينة البراءة أحد أبرز مقومات المحاكمة العادلة وهو المبدأ القانوني الذي يعتبر الشخص بريء ما لم تثبت إدانته. وقد تم التعبير عنها تقليديا («عبء الإثبات يقع على من يدّعي، ليس على من ينكر»). في العديد من الدول، يُعتبر افتراض البراءة حقًا قانونيًا للمتهم في محاكمة جنائية، وهو حق إنساني دولي بموجب إعلان الأمم المتحدة العالمي لحقوق الإنسان، المادة 11. وبافتراض البراءة، فإن عبء الإثبات القانوني هو وبالتالي على النيابة، التي يجب جمع وتقديم أدلة مقنعة إلى الحقيقة. وهكذا فإن الأمر الواقعي (قاض أو هيئة محلفين) مقيَّد بأمر من القانون للنظر فقط في الأدلة الفعلية والشهادات المقدمة في المحكمة. ويجب أن يثبت الادعاء في معظم الحالات أن المتهم مذنب بما لا يدع مجالا للشك. إذا بقي شك معقول، فيجب تبرئة المتهم. (ar)
- Ως τεκμήριο αθωότητας νοείται η νομική αρχή σύμφωνα με την οποία κάθε άτομο που κατηγορείται για οποιοδήποτε έγκλημα θεωρείται αθώο έως ότου αποδειχθεί η ενοχή του. Υπό το τεκμήριο της αθωότητας, το νομικό βάρος απόδειξης φέρει, επομένως, η κατηγορούσα αρχή, η οποία πρέπει να παρουσιάσει επιτακτικά στοιχεία στον δικαστή ή τον ένορκο. Εάν η δίωξη δεν αποδείξει τις κατηγορίες αληθείς, τότε το άτομο απαλλάσσεται από τις κατηγορίες. Η εισαγγελία πρέπει στις περισσότερες περιπτώσεις να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος πέρα από εύλογη αμφιβολία. Εάν υπάρχουν εύλογες αμφιβολίες, ο κατηγορούμενος πρέπει να αθωωθεί. Σε πολλές χώρες και σε πολλά νομικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων του κοινού δικαίου και του αστικού δικαίου, το τεκμήριο αθωότητας αποτελεί νόμιμο δικαίωμα του κατηγορουμένου σε ποινική δίκη. Είναι επίσης ένα διεθνές ανθρώπινο δικαίωμα σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, άρθρο 11. Επισήμως, καθιερώθηκε με τον Πανδέκτη επί Ιουστινιανού. (el)
- Die Unschuldsvermutung (auch Präsumtion der Unschuld) ist eines der Grundprinzipien eines rechtsstaatlichen Strafverfahrens und wird heute von den meisten Ländern der Welt zumindest dem Anspruch nach anerkannt. Das Gegenstück ist die Schuldvermutung. Die Unschuldsvermutung geht auf den französischen Kardinal Jean Lemoine (1250–1313) zurück. Im Jahr 1631 wurde sie im deutschsprachigen Raum mit der Formulierung in dubio pro reo („im Zweifel für den Angeklagten“) von Friedrich Spee in der Cautio Criminalis, einer umfangreichen Schrift gegen die Praxis der zu der Zeit überhandnehmenden Hexenverfolgungen, aufgegriffen und vertieft. 1764 wurde sie vom Mailänder Aufklärungs- und Rechtsphilosophen Cesare Beccaria als Rechtsprinzip („geltendes Recht“) postuliert. (de)
- La présomption d'innocence est un principe juridique selon lequel toute personne qui se voit reprocher une infraction est réputée innocente tant que sa culpabilité n’a pas été légalement démontrée. La plupart des pays d'Europe reconnaissent et utilisent le principe de la présomption d'innocence (article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme). (fr)
- El principio de inocencia o presunción de inocencia es un principio jurídico penal que establece la inocencia de la persona como regla.Solamente a través de un proceso o juicio en el que se demuestre la culpabilidad de la persona, podrá el Estado aplicarle una pena o sanción. La contracara de la presunción de inocencia son las medidas precautorias como la prisión preventiva. En el derecho penal moderno solamente se admiten medidas precautorias cuando hay riesgo de fuga o peligro cierto de que la persona afecte la investigación del hecho de manera indebida. (es)
- The presumption of innocence is a legal principle that every person accused of any crime is considered innocent until proven guilty. Under the presumption of innocence, the legal burden of proof is thus on the prosecution, which must present compelling evidence to the trier of fact (a judge or a jury). If the prosecution does not prove the charges true, then the person is acquitted of the charges. The prosecution must in most cases prove that the accused is guilty beyond a reasonable doubt. If reasonable doubt remains, the accused must be acquitted. The opposite system is a presumption of guilt. In many countries and under many legal systems, including common law and civil law systems (not to be confused with the other kind of civil law, which deals with non-criminal legal issues), the presumption of innocence is a legal right of the accused in a criminal trial. It is also an international human right under the UN's Universal Declaration of Human Rights, Article 11. (en)
- Praduga tak bersalah adalah asas di mana seseorang dianggap tidak bersalah hingga pengadilan menyatakannya bersalah. (in)
- 無罪推定の原則（むざいすいていのげんそく）とは、「何人（なんびと）も有罪と宣告されるまでは無罪と推定される」という、近代法の基本原則である。 (ja)
- 위키백과의 무죄 추정의 원칙에 대해서는 위키백과:무죄 추정의 원칙 문서를 참조하십시오. 무죄 추정의 원칙(無罪 推定 -原則, 영어: presumption of innocence)은 피고인 또는 피의자의 유죄가 증명되지 않는 한 무죄로 간주한다는 원칙이다. 대한민국 헌법 제27조 제4항에 명시되어 있다. 유죄의 확정판결 시까지 무죄의 추정을 받으므로 제2심 또는 제2심 판결에서 유죄의 판결이 선고되었다하더라도 확정되기 전까지는 무죄의 추정을 받는다. 유죄판결이란 형 선고 판결뿐만 아니라 형 면제 판결과 선고유예 판결을 포함한다. 그러므로 면소, 공소기각 또는 관할위반 판결은 확정되어도 무죄의 추정이 유지된다. (ko)
- De onschuldpresumptie oftewel het vermoeden van onschuld (Latijn: praesumptio innocentiae) is een grondbeginsel van het strafrecht, dat bepaalt dat eenieder voor onschuldig dient te worden gehouden tot het tegendeel is bewezen. De onschuldpresumptie wordt voorts uitdrukkelijk vermeld in artikel 6, lid 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM): Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld, wordt voor onschuldig gehouden totdat zijn schuld in rechte is komen vast te staan. Ook in art. 14, lid 2 van het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR) is een rechtsgrond te vinden voor het vermoeden van onschuld: Een ieder die wegens een strafbaar feit wordt vervolgd wordt voor onschuldig gehouden, totdat zijn schuld volgens de wet is bewezen. De onschuldpresumptie is in het EVRM geformuleerd als een recht van de verdachte, maar is in feite een procesrechtelijk beginsel dat normen stelt aan hoe de vervolgende instantie zich dient te gedragen. (nl)
- La presunzione d'innocenza è un principio giuridico secondo il quale un imputato non è considerato colpevole sino a che non sia provato il contrario. Nella dottrina giuridica italiana il principio è declinato più propriamente come presunzione di non colpevolezza, perché il processo «è il mezzo mediante il quale alla presunzione d'innocenza si sostituisce quella di colpevolezza». (it)
- Domniemanie niewinności – zasada, według której każda oskarżona osoba jest niewinna wobec przedstawianych jej zarzutów, dopóki wina nie zostanie jej udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu. Zasada domniemania niewinności sięga swymi korzeniami prawa rzymskiego (domniemanie dobrej wiary – łac. praesumptio boni viri). Zasadę tę przyjmuje się za oczywistą dla współczesnych państw prawa. Jest ona gwarantowana zarówno przez prawo krajowe poszczególnych państw, jak i przez prawo międzynarodowe. (pl)
- Oskuldspresumtion eller oskyldighetspresumtion avser den grundläggande straffprocessuella rättsprincip som ger den som är misstänkt för ett brott rättigheten att betraktas som oskyldig tills motsatsen har bevisats. Principen anses så viktig att många demokratier har den explicit uttalad i sina lagar eller grundlagar. Motsatsen är skuldspresumtion som på latin uttrycks som ei incumbit probatio qui negat, non qui dicit (ungefär "bevisbördan påfaller den som förnekar, inte den som utpekar"), det vill säga principen att någon är skyldig tills den har bevisats vara oskyldig. Det är vanligtvis ett argumentationsfel att anta att något är sant för att det inte har bevisats vara falskt. (sv)
- O princípio da presunção da inocência (ou princípio da não-culpabilidade, segundo parte da doutrina jurídica) é um princípio jurídico de ordem constitucional, aplicado ao direito penal, que estabelece o estado de inocência como regra em relação ao acusado da prática de infração penal. Está previsto expressamente pelo artigo 5º, inciso LVII, da Constituição Federal, que preceitua que "ninguém será considerado culpado até o trânsito em julgado de sentença penal condenatória". Isso significa dizer que somente após um processo concluído (aquele de cuja decisão condenatória não mais caiba recurso) em que se demonstre a culpabilidade do réu é que o Estado poderá aplicar uma pena ou sanção ao indivíduo condenado. Em termos jurídicos, esse princípio se desdobra em duas vertentes: como regra de tratamento (no sentido de que o acusado deve ser tratado como inocente durante todo o decorrer do processo, do início ao trânsito em julgado da decisão final) e como regra probatória (no sentido de que o encargo de provar as acusações que pesarem sobre o acusado é inteiramente do acusador, não se admitindo que recaia sobre o indivíduo acusado o ônus de "provar a sua inocência", pois essa é a regra). Trata-se de uma garantia individual, fundamental e inafastável, corolário lógico do Estado Democrático de Direito. O princípio pode ser encontrado na Digesta, em latim: Ei incumbit probatio, qui dicit, non qui negat. O princípio do Estado de Inocência, também conhecido como Presunção de Inocência, ou Presunção da não culpabilidade é consagrado por diversos diplomas internacionais e foi positivado no Direito Brasileiro com a Constituição de 1988. A Declaração Universal dos Direitos Humanos de 1948 em seu artigo XI, 1, dispõe: “Toda pessoa acusada de um ato delituoso tem o direito de ser presumida inocente até que a sua culpabilidade tenha sido provada de acordo com a lei, em julgamento público no qual lhe tenham sido asseguradas todas as garantias necessárias à sua defesa”. A Convenção Americana Sobre os Direitos Humanos, conhecida como Pacto de San José da Costa Rica, em seu artigo 8º, 2, diz: “Toda pessoa acusada de delito tem direito a que se presuma sua inocência enquanto não se comprove legalmente sua culpa”, e a Constituição Federal (CF) no inciso LVII do artigo 5º diz que “ninguém será considerado culpado até o trânsito em julgado de sentença penal condenatória”, portanto vemos que a CF trouxe uma garantia ainda maior ao direito da não culpabilidade, pois o garante até o transito em julgado da sentença penal, e não apenas até quando se comprove a culpa do acusado, como posto na Declaração Universal e no Pacto de San José da Costa Rica. Tal direito garante ao acusado todos os meios cabíveis para a sua defesa (ampla defesa), garantindo ao acusado que não será declarado culpado enquanto o processo penal não resultar em sentença que declare sua culpabilidade, e até que essa sentença transite em julgado, o que assegura ao acusado o direito de recorrer. Nas palavras de Renato Brasileiro de Lima, em sua obra Manual de Processo Penal, volume 1 o princípio da Presunção de Inocência: O princípio da Presunção de Inocência “Consiste no direito de não ser declarado culpado senão mediante sentença transitada em julgado, ao término do devido processo legal, em que o acusado tenha se utilizado de todos os meios de prova pertinentes para sua defesa (ampla defesa) e para a destruição da credibilidade das provas apresentadas pela acusação (contraditório)” Renato Brasileiro de Lima, em sua obra Manual de Processo Penal: Volume 1 (2018). Devido a este princípio incumbe à parte acusadora o dever de comprovar a culpabilidade do acusado, não deixando ensejar nenhuma duvida quanto a ela, pois, em caso de não haver certeza da culpa do acusado não deverá o juiz incriminá-lo. Este é o chamado in dubio pro reo. Assim o acusado deverá comprovar a existência de todos os fatos que alegar, respeitando o devido processo legal. Deve-se sempre utilizar o in dubio pro reo quando houver qualquer dúvida quanto a algum fato relevante para a decisão do processo. Para Renato Brasileiro: O princípio da Presunção de Inocência “Não havendo certeza, mas dúvida sobre os fatos em discussão em juízo, inegavelmente é preferível a absolvição de um culpado à condenação de um inocente, pois, em juízo de ponderação, o primeiro erro acaba sendo menos grave que o segundo.” Renato Brasileiro de Lima, em sua obra Manual de Processo Penal: Volume 1 (2018). Deve-se salientar que o in dubio pro reo só é valido até o transito em julgado da sentença, pois é até ali que vige o princípio da presunção de inocência. Após o trânsito em julgado, nas ações de revisão criminal incumbe a quem a postula provar a veracidade dos fatos alegados, vigendo nesta situação o in dubio contra reo. Muito embora não se possa presumir o acusado culpado até que ocorra o transito em julgado da sentença penal condenatória, admite-se restrição à liberdade de um indivíduo antes da sentença condenatória em caráter cautelar, todavia, somente quando estejam presentes os pressupostos legais devidos. Nos Estados Unidos o acusado tem o direito de se declarar culpado ou inocente antes do julgamento, e se este optar por se declarar inocente e for julgado culpado, o juiz geralmente aumenta a pena do acusado, pois entende-se que o acusado prejudicou a investigação e o julgamento. Do princípio da presunção de não culpabilidade, se extrai que o réu ou indiciado, em regra, responde ao processo penal em liberdade. A prisão preventiva se dá em caráter de excepcionalidade , tendo que obedecer aos requisitos do artigo 312 do CPP, quais sejam: “A prisão preventiva poderá ser decretada como garantia da ordem pública, da ordem econômica, por conveniência da instrução criminal, ou para assegurar a aplicação da lei penal, quando houver prova da existência do crime e indício suficiente de autoria. Parágrafo único. A prisão preventiva também poderá ser decretada em caso de descumprimento de qualquer das obrigações impostas por força de outras medidas cautelares.” Portanto, podemos concluir que o princípio da presunção de inocência não impede a prisão do acusado antes do trânsito em julgado da sentença penal condenatória, pois existe uma permissão constitucional trazida no artigo 5º, LXI, que diz que “ninguém será preso senão em flagrante delito ou por ordem escrita e fundamentada de autoridade judiciária competente, salvo nos casos de transgressão militar ou crime propriamente militar, definidos em lei”. Afirmamos então que o acusado só pode permanecer preso antes da sentença penal condenatória nos casos de prisão cautelar. Em tendo havido esta prisão preventiva como medida cautelar, poderá o réu gozar dos benefícios como a progressão de regime e outros incidentes da execução (lei 7210/84, art.2º, parágrafo único). (pt)
- Презу́мпція невинуватості (презумпція — лат. praesumptio, від лат. praesumo — «передбачаю», «угадую») — правовий принцип, за яким щодо особи, яка підозрюється у вчиненні злочину, припускається невинність до того часу, поки її вину не буде доведено у порядку, передбаченому законодавством, і встановлено вироком суду, який набрав законної сили. (uk)
- 無罪推定原則（英語：presumption of innocence；拉丁語：ei incumbit probatio qui dicit），意指一個人若未被證實及判決有罪，在法院上應該先被假定為無罪。刑事訴訟中無罪推定原則普遍是所有被告都享有的法定權利，也是聯合國國際公約確認和保護的基本人權。在這個原則下，提起公訴的檢察官應負起舉證責任，負責收集足夠的可靠證據，以證明被告在事實上的確有罪；若法院要判被告有罪，所使用的證據必須符合法律限制，而且不能存在合理懷疑。 (zh)
- Презу́мпция невино́вности (лат. praesumptio innocentiae) — один из основополагающих принципов судопроизводства, заключающийся в том, что лицо считается невиновным, пока его вина в совершённом преступлении не будет доказана в порядке, предусмотренном законом, и установлена вступившим в законную силу приговором суда. Важнейшая составная часть презумпции невиновности — положение о том, что бремя доказывания обвинения лежит на обвинителе. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El principi d'innocència o presumpció d'innocència és un penal que estableix la innocència de la persona com a regla. Només a través d'un procés o judici en el qual es demostri la culpabilitat de la persona, l'Estat podrà aplicar-li una pena o sanció. La contracara de la presumpció d'innocència sén les com la presó preventiva. En el dret penal modern només s'admeten mesures precautòries quan hi ha risc de fugida o el perill cert que la persona afecti la investigació del fet de manera indeguda. (ca)
- Presumpce neviny je právní domněnka spočívající v tom, že je na obviněného v rámci trestního nebo přestupkového řízení nahlíženo jako na nevinného, pokud není pravomocně rozhodnuto o jeho vině. Je jedním z principů právního státu. Odpovědnost za dokazování viny leží na orgánech veřejné moci, obžalovaný svou nevinu dokazovat nemusí. (cs)
- قرينة البراءة أحد أبرز مقومات المحاكمة العادلة وهو المبدأ القانوني الذي يعتبر الشخص بريء ما لم تثبت إدانته. وقد تم التعبير عنها تقليديا («عبء الإثبات يقع على من يدّعي، ليس على من ينكر»). في العديد من الدول، يُعتبر افتراض البراءة حقًا قانونيًا للمتهم في محاكمة جنائية، وهو حق إنساني دولي بموجب إعلان الأمم المتحدة العالمي لحقوق الإنسان، المادة 11. وبافتراض البراءة، فإن عبء الإثبات القانوني هو وبالتالي على النيابة، التي يجب جمع وتقديم أدلة مقنعة إلى الحقيقة. وهكذا فإن الأمر الواقعي (قاض أو هيئة محلفين) مقيَّد بأمر من القانون للنظر فقط في الأدلة الفعلية والشهادات المقدمة في المحكمة. ويجب أن يثبت الادعاء في معظم الحالات أن المتهم مذنب بما لا يدع مجالا للشك. إذا بقي شك معقول، فيجب تبرئة المتهم. (ar)
- La présomption d'innocence est un principe juridique selon lequel toute personne qui se voit reprocher une infraction est réputée innocente tant que sa culpabilité n’a pas été légalement démontrée. La plupart des pays d'Europe reconnaissent et utilisent le principe de la présomption d'innocence (article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme). (fr)
- El principio de inocencia o presunción de inocencia es un principio jurídico penal que establece la inocencia de la persona como regla.Solamente a través de un proceso o juicio en el que se demuestre la culpabilidad de la persona, podrá el Estado aplicarle una pena o sanción. La contracara de la presunción de inocencia son las medidas precautorias como la prisión preventiva. En el derecho penal moderno solamente se admiten medidas precautorias cuando hay riesgo de fuga o peligro cierto de que la persona afecte la investigación del hecho de manera indebida. (es)
- Praduga tak bersalah adalah asas di mana seseorang dianggap tidak bersalah hingga pengadilan menyatakannya bersalah. (in)
- 無罪推定の原則（むざいすいていのげんそく）とは、「何人（なんびと）も有罪と宣告されるまでは無罪と推定される」という、近代法の基本原則である。 (ja)
- 위키백과의 무죄 추정의 원칙에 대해서는 위키백과:무죄 추정의 원칙 문서를 참조하십시오. 무죄 추정의 원칙(無罪 推定 -原則, 영어: presumption of innocence)은 피고인 또는 피의자의 유죄가 증명되지 않는 한 무죄로 간주한다는 원칙이다. 대한민국 헌법 제27조 제4항에 명시되어 있다. 유죄의 확정판결 시까지 무죄의 추정을 받으므로 제2심 또는 제2심 판결에서 유죄의 판결이 선고되었다하더라도 확정되기 전까지는 무죄의 추정을 받는다. 유죄판결이란 형 선고 판결뿐만 아니라 형 면제 판결과 선고유예 판결을 포함한다. 그러므로 면소, 공소기각 또는 관할위반 판결은 확정되어도 무죄의 추정이 유지된다. (ko)
- La presunzione d'innocenza è un principio giuridico secondo il quale un imputato non è considerato colpevole sino a che non sia provato il contrario. Nella dottrina giuridica italiana il principio è declinato più propriamente come presunzione di non colpevolezza, perché il processo «è il mezzo mediante il quale alla presunzione d'innocenza si sostituisce quella di colpevolezza». (it)
- Domniemanie niewinności – zasada, według której każda oskarżona osoba jest niewinna wobec przedstawianych jej zarzutów, dopóki wina nie zostanie jej udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu. Zasada domniemania niewinności sięga swymi korzeniami prawa rzymskiego (domniemanie dobrej wiary – łac. praesumptio boni viri). Zasadę tę przyjmuje się za oczywistą dla współczesnych państw prawa. Jest ona gwarantowana zarówno przez prawo krajowe poszczególnych państw, jak i przez prawo międzynarodowe. (pl)
- Презу́мпція невинуватості (презумпція — лат. praesumptio, від лат. praesumo — «передбачаю», «угадую») — правовий принцип, за яким щодо особи, яка підозрюється у вчиненні злочину, припускається невинність до того часу, поки її вину не буде доведено у порядку, передбаченому законодавством, і встановлено вироком суду, який набрав законної сили. (uk)
- 無罪推定原則（英語：presumption of innocence；拉丁語：ei incumbit probatio qui dicit），意指一個人若未被證實及判決有罪，在法院上應該先被假定為無罪。刑事訴訟中無罪推定原則普遍是所有被告都享有的法定權利，也是聯合國國際公約確認和保護的基本人權。在這個原則下，提起公訴的檢察官應負起舉證責任，負責收集足夠的可靠證據，以證明被告在事實上的確有罪；若法院要判被告有罪，所使用的證據必須符合法律限制，而且不能存在合理懷疑。 (zh)
- Презу́мпция невино́вности (лат. praesumptio innocentiae) — один из основополагающих принципов судопроизводства, заключающийся в том, что лицо считается невиновным, пока его вина в совершённом преступлении не будет доказана в порядке, предусмотренном законом, и установлена вступившим в законную силу приговором суда. Важнейшая составная часть презумпции невиновности — положение о том, что бремя доказывания обвинения лежит на обвинителе. (ru)
- Ως τεκμήριο αθωότητας νοείται η νομική αρχή σύμφωνα με την οποία κάθε άτομο που κατηγορείται για οποιοδήποτε έγκλημα θεωρείται αθώο έως ότου αποδειχθεί η ενοχή του. Υπό το τεκμήριο της αθωότητας, το νομικό βάρος απόδειξης φέρει, επομένως, η κατηγορούσα αρχή, η οποία πρέπει να παρουσιάσει επιτακτικά στοιχεία στον δικαστή ή τον ένορκο. Εάν η δίωξη δεν αποδείξει τις κατηγορίες αληθείς, τότε το άτομο απαλλάσσεται από τις κατηγορίες. Η εισαγγελία πρέπει στις περισσότερες περιπτώσεις να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος πέρα από εύλογη αμφιβολία. Εάν υπάρχουν εύλογες αμφιβολίες, ο κατηγορούμενος πρέπει να αθωωθεί. (el)
- Die Unschuldsvermutung (auch Präsumtion der Unschuld) ist eines der Grundprinzipien eines rechtsstaatlichen Strafverfahrens und wird heute von den meisten Ländern der Welt zumindest dem Anspruch nach anerkannt. Das Gegenstück ist die Schuldvermutung. (de)
- The presumption of innocence is a legal principle that every person accused of any crime is considered innocent until proven guilty. Under the presumption of innocence, the legal burden of proof is thus on the prosecution, which must present compelling evidence to the trier of fact (a judge or a jury). If the prosecution does not prove the charges true, then the person is acquitted of the charges. The prosecution must in most cases prove that the accused is guilty beyond a reasonable doubt. If reasonable doubt remains, the accused must be acquitted. The opposite system is a presumption of guilt. (en)
- De onschuldpresumptie oftewel het vermoeden van onschuld (Latijn: praesumptio innocentiae) is een grondbeginsel van het strafrecht, dat bepaalt dat eenieder voor onschuldig dient te worden gehouden tot het tegendeel is bewezen. De onschuldpresumptie wordt voorts uitdrukkelijk vermeld in artikel 6, lid 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM): Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld, wordt voor onschuldig gehouden totdat zijn schuld in rechte is komen vast te staan. (nl)
- O princípio da presunção da inocência (ou princípio da não-culpabilidade, segundo parte da doutrina jurídica) é um princípio jurídico de ordem constitucional, aplicado ao direito penal, que estabelece o estado de inocência como regra em relação ao acusado da prática de infração penal. Está previsto expressamente pelo artigo 5º, inciso LVII, da Constituição Federal, que preceitua que "ninguém será considerado culpado até o trânsito em julgado de sentença penal condenatória". Isso significa dizer que somente após um processo concluído (aquele de cuja decisão condenatória não mais caiba recurso) em que se demonstre a culpabilidade do réu é que o Estado poderá aplicar uma pena ou sanção ao indivíduo condenado. (pt)
- Oskuldspresumtion eller oskyldighetspresumtion avser den grundläggande straffprocessuella rättsprincip som ger den som är misstänkt för ett brott rättigheten att betraktas som oskyldig tills motsatsen har bevisats. Principen anses så viktig att många demokratier har den explicit uttalad i sina lagar eller grundlagar. (sv)
|
