| dbo:abstract
|
- Horkos (altgriechisch Ὅρκος Hórkos, deutsch ‚Eid‘, latinisiert Orcus, latein Iusiurandum) ist in der griechischen Mythologie die Personifikation der bindenden Kraft des Eides. Bei Hesiods Theogonie ist Horkos ein Nachkomme der Göttin der Zwietracht Eris, seine Geschwister sind die Personifikationen Ponos (Mühsal), Lethe (Vergessenheit), Limos (Hunger), Algea (Schmerz), Hysminai (Schlacht), Makhai (Kampf), Phonoi (Mord), Androktasiai (Gemetzel), Neikea (Hader), Pseudea (Lüge), Amphilogiai (Wortstreit), Dysnomia (Gesetzlosigkeit), und Ate (Verblendung). Er bringt größeres Verderben über die Menschen als alle seine Geschwister, wenn diese meineidig geworden sind. In den Werken und Tagen verfolgt er Richter, die aus Bestechlichkeit falsche Urteile fällen, zudem weihen sich ihm die Erinyen, die Rachegöttinnen. Bei Hyginus Mythographus ist Iusiurandum Nachkomme des Aither und der Terra. Aisopos erzählt in einer Fabel von einem Mann, der von einem Freund treuhänderisch Geld erhält, jedoch plant, das Geld für sich zu behalten. Auf dem Weg aus der Stadt begegnet ihm ein Lahmer, der sich als Horkos vorstellt und sagt, dass er jede Stadt nur alle dreißig bis vierzig Jahre besucht. Am nächsten Tag legt der Mann einen Eid darauf ab, das Geld gut zu verwalten. Als er darauf Horkos begegnet und dieser ihn an den Rand einer Klippe drängt, fragt er ihn, wie es sein kann, dass er ihm bereits am nächsten Tag wieder begegnet ist. Horkos entgegnet ihm darauf, dass er auch noch am selben Tag zurückkommen würde, wenn er dazu provoziert würde. Die Moral der Fabel ist, dass es keinen vorhersehbaren Zeitpunkt dafür gibt, wann der Meineidige von Horkos gestraft wird. Da das Wort ὅρκος ursprünglich den Gegenstand bezeichnet, auf den ein Eid abgelegt wird, ist Horkos auch eine Bezeichnung des Styx, auf dessen Wasser die griechischen Götter ihre Eide ablegen. (de)
- In Greek mythology, the figure of Horkos (/ˈhɔːrkɒs/; Ancient Greek: Ὅρκος [hór.kos], lit. 'oath') personifies the curse that will be inflicted on any person who swears a false oath. He was the avenger of perjury and the punitive companion of the goddess Dike (Justice). In Aesop's Fables there is a cautionary story, numbered 239 in the Perry Index, indicating that retribution is swift where the god is defied. Oath-taking and the penalties for perjuring oneself played an important part in the Ancient Greek concept of justice. (en)
- Horkos ou Orkos (du grec Ὅρκος, "serment") est, dans la mythologie grecque, le fils de la déesse de la discorde Éris. Il personnifie le malheur qui s'abat sur celui qui commet un parjure. Son équivalent chez les romains est Jusjurandum. (fr)
- Horkos ( greco antico: ὅρκος, "giuramento"), nella mitologia greca, è il Dio (o demone) che personifica la maledizione inflitta a colui che giura il falso. (it)
- Horkos, Horcus (gr. Ὁρκος, łac. Jusjurandum) – w mitologii greckiej bóg przysięgi. Zadawał kary oszustom, był towarzyszem bogini prawa Dike Był synem Eris, która zrodziła go sama z siebie. Według innych wersji jego rodzicami byli Eter i Gaja. Wergiliusz pisze o Horkosie jako o synu Gai. Podobni bogowie w mitologii rzymskiej to Orkus oraz Sancus. Horkos występuje w jednej z bajek Ezopa. Otóż pewien człowiek pożyczył pieniądze od znajomego. Wyjechał z miasta, kiedy pożyczkodawca upomniał się o zwrot. W drodze za miastem spotkał jakiegoś człowieka. Spytał się go kim jest, a wtedy ten powiedział, że nazywa się Horkos i przyszedł tutaj, aby ścigać złych ludzi. Człowiek spytał się go kiedy wróci. Bóg powiedział, że za trzydzieści lub czterdzieści lat. Człowiek odetchnął z ulgą i zawarł kolejną umowę, której nie dotrzymał. Wtedy zjawił się Horkos i zaciągnął owego mężczyznę na skraj urwiska. Mężczyzna zdziwił się i spytał, dlaczego bóg pojawił się tak wcześnie. Horkos odpowiedział, że jeśli ktoś go sprowokuje może pojawiać się nawet codziennie. Także Herodot wspomniał o Horkosie w jednej ze swoich historii. Glaukos, syn Epikydesa przyszedł do Delf po radę u tamtejszej wyroczni. Spytał się czy wydać pieniądze, które poprzysiągł strzec. Wyrocznia powiedziała mu, żeby tego nie czynił, ponieważ bóg Horkos wyśle na niego i jego potomstwo swojego straszliwego syna bez imienia, bez rąk i nóg, ale z nieustanną żądzą karania. Słysząc to Glaukos szybko przeprosił Horkosa, że w ogóle zadał takie pytanie. (pl)
- Horkos (grek. Όρκος) var en gud eller ett andeväsen i den grekiska mytologin. Han var edens gud och straffade dem som begått mened och vittnat falskt. Hans latinska namn var Jusjurandum. Han var son till antingen gudinnan Eris eller till Aither (Luften) och Gaia (Jorden). Horkos hade ett nära samarbete med gudinnan Dike (Rättvisan). (sv)
|
| rdfs:comment
|
- In Greek mythology, the figure of Horkos (/ˈhɔːrkɒs/; Ancient Greek: Ὅρκος [hór.kos], lit. 'oath') personifies the curse that will be inflicted on any person who swears a false oath. He was the avenger of perjury and the punitive companion of the goddess Dike (Justice). In Aesop's Fables there is a cautionary story, numbered 239 in the Perry Index, indicating that retribution is swift where the god is defied. Oath-taking and the penalties for perjuring oneself played an important part in the Ancient Greek concept of justice. (en)
- Horkos ou Orkos (du grec Ὅρκος, "serment") est, dans la mythologie grecque, le fils de la déesse de la discorde Éris. Il personnifie le malheur qui s'abat sur celui qui commet un parjure. Son équivalent chez les romains est Jusjurandum. (fr)
- Horkos ( greco antico: ὅρκος, "giuramento"), nella mitologia greca, è il Dio (o demone) che personifica la maledizione inflitta a colui che giura il falso. (it)
- Horkos (grek. Όρκος) var en gud eller ett andeväsen i den grekiska mytologin. Han var edens gud och straffade dem som begått mened och vittnat falskt. Hans latinska namn var Jusjurandum. Han var son till antingen gudinnan Eris eller till Aither (Luften) och Gaia (Jorden). Horkos hade ett nära samarbete med gudinnan Dike (Rättvisan). (sv)
- Horkos (altgriechisch Ὅρκος Hórkos, deutsch ‚Eid‘, latinisiert Orcus, latein Iusiurandum) ist in der griechischen Mythologie die Personifikation der bindenden Kraft des Eides. Bei Hesiods Theogonie ist Horkos ein Nachkomme der Göttin der Zwietracht Eris, seine Geschwister sind die Personifikationen Ponos (Mühsal), Lethe (Vergessenheit), Limos (Hunger), Algea (Schmerz), Hysminai (Schlacht), Makhai (Kampf), Phonoi (Mord), Androktasiai (Gemetzel), Neikea (Hader), Pseudea (Lüge), Amphilogiai (Wortstreit), Dysnomia (Gesetzlosigkeit), und Ate (Verblendung). Er bringt größeres Verderben über die Menschen als alle seine Geschwister, wenn diese meineidig geworden sind. In den Werken und Tagen verfolgt er Richter, die aus Bestechlichkeit falsche Urteile fällen, zudem weihen sich ihm die Erinyen, die (de)
- Horkos, Horcus (gr. Ὁρκος, łac. Jusjurandum) – w mitologii greckiej bóg przysięgi. Zadawał kary oszustom, był towarzyszem bogini prawa Dike Był synem Eris, która zrodziła go sama z siebie. Według innych wersji jego rodzicami byli Eter i Gaja. Wergiliusz pisze o Horkosie jako o synu Gai. Podobni bogowie w mitologii rzymskiej to Orkus oraz Sancus. (pl)
|
