| dbo:abstract
|
- مبدأ هالشتاين، الذي سمي على اسم والتر هالشتاين، مبدأً رئيسيًا في السياسة الخارجية لجمهورية ألمانيا الاتحادية (ألمانيا الغربية) من عام 1955 إلى عام 1970. فقد نص على أن الجمهورية الفيدرالية لن تقيم علاقات دبلوماسية مع أي دولة تعترف بجمهورية ألمانيا الديمقراطية (ألمانيا الشرقية). أوضح كونراد أديناور، الذي شغل منصب مستشار ألمانيا في الفترة من 1949 إلى 1963، الخطوط العريضة للسياسة في بيان أمام البرلمان الألماني في 22 سبتمبر 1955. هذا يعني أن الحكومة الألمانية الفيدرالية ستعتبره عملاً غير ودي (acte peu amical) إذا كانت الدولة الثالثة ستعترف بـ«الجمهورية الديمقراطية الألمانية» (ألمانيا الشرقية) أو للحفاظ على العلاقات الدبلوماسية معها - باستثناء الاتحاد السوفيتي (كواحدة من القوى الأربع المسؤولة عن ألمانيا). تخلت الجمهورية الفيدرالية عن جوانب مهمة من العقيدة بعد عام 1970 عندما أصبح من الصعب الحفاظ عليها، وغيرت الحكومة الفيدرالية سياساتها تجاه الجمهورية الديمقراطية الألمانية. اتفاق القوى الأربع بشأن برلين في عام 1971 وتوقيع في عام 1972 وضع حدا للعقيدة، وفقا لاستراتيجية جديدة. (ar)
- Hallsteinova doktrína byla zahraničně politická zásada, navržená německým politikem a právníkem Walterem Hallsteinem, který působil jako poradce západoněmeckého kancléře Konrada Adenauera. Nebyla nikdy sepsána, a tak se její výklady různí. Podle nejčastějšího výkladu doktríny mělo Západní Německo (NSR) zapovězeno navázat diplomatické styky s jakoukoliv zemí, která mezinárodně uznala Východní Německo (NDR), neboť vycházela z předpokladu, že Západní Německo je jediný německý stát, který je oprávněn vystupovat jménem celého německého národa. Přesnější výklad, schválený parlamentem a užívaný ministerstvem zahraničí NSR, stanovil, že spolková vláda by pokládala uznání NDR nebo navázání diplomatických styků s ní třetí stranou, za "akt málo přátelský" (acte peu amical). Případné přerušení diplomatických styků s touto třetí stranou bylo až posledním, krajním krokem, pokud by styky nepřerušila třetí strana. Zároveň bylo Východní Německo považováno za německé území okupované Sovětským svazem, na nějž jako na spojeneckou zemi se Hallsteinova doktrina nevztahovala.V platnost vstoupil dokument svým přijetím během prosince roku 1955 a platil až do začátku sedmdesátých let, kdy ji nahradila tzv. Ostpolitik západoněmeckého ministra zahraničí a posléze kancléře Willyho Brandta, který navázal mezistátní vztahy s NDR a v roce 1970 ji navštívil, když se v Erfurtu setkal při jednáních s tehdejším východoněmeckým předsedou vlády Willi Stophem. (cs)
- La Doctrina Hallstein, en honor de Walter Hallstein, ministre d'afers exteriors de la República Federal Alemanya (Alemanya Occidental), fou la doctrina que regí en la política exterior d'aquest país entre 1955 i 1969. D'acord amb aquesta doctrina, l'RFA tenia el dret exclusiu de representar internacionalment la nació alemanya en tant que es considerava l'única successora legal de l'anterior Reich alemany amb capacitat de reivindicar sobre els territoris sobre els quals tenia sobirania fins al desembre del 1937. En funció d'això, fora de la Unió Soviètica, l'RFA no mantenia relacions diplomàtiques amb cap estat que reconegués la sobirania de la RDA. El primer país al qual s'aplicà aquesta mesura fou Iugoslàvia el 1957 i és directament comparable amb la política d' de la República Popular de la Xina. L'Alemanya Oriental intentà evitar aquestes mesures establint relacions diplomàtiques amb els països de l'òrbita soviètica i amb els països recentment descolonitzats del Tercer Món. Aquesta doctrina no fou mai gens popular, fins i tot entre els aliats occidentals de l'RFA i fou finalment abandonada amb l'adopció de l'Ostpolitik pel Canceller Willy Brandt, que finalment portà a l'establiment de relacions exteriors entre les dues Alemanyes, sense arribar al reconeixement explícit de l'RDA com a subjecte. (ca)
- Die Hallstein-Doktrin war eine außenpolitische Doktrin der Bundesrepublik Deutschland von 1955 bis 1969. Als eine politische Leitlinie besagte sie, dass die Aufnahme diplomatischer Beziehungen zur Deutschen Demokratischen Republik (DDR) durch Drittstaaten als „unfreundlicher Akt“ gegenüber der Bundesrepublik betrachtet werden müsse. Etwaige Gegenmaßnahmen der Bundesrepublik waren nicht festgelegt. Damit war eine weite Skala von wirtschaftlichen Sanktionen bis zum Abbruch der diplomatischen Beziehungen mit dem betreffenden Staat möglich. Ziel war es, die DDR außenpolitisch zu isolieren. Die sozialliberale Koalition unter Willy Brandt gab die Hallstein-Doktrin auf. Sie war immer schwieriger zu handhaben und beschränkte auch die bundesdeutsche Außenpolitik. Grundlage der Doktrin war der Alleinvertretungsanspruch, d. h. die Auffassung, wonach die Bundesrepublik die einzige legitime Vertretung des deutschen Volkes sei. Hingegen waren weder der Deutsche Volkskongress noch die Regierung in der realsozialistischen DDR demokratisch legitimiert. Dass nur die Bundesrepublik Deutschland die Deutschen international vertreten dürfe, wurde aus der damaligen Präambel des Grundgesetzes abgeleitet, wobei nach der Verfassung der DDR deren Bürger ebenfalls die deutsche Staatsangehörigkeit besaßen. Benannt war die Doktrin nach Walter Hallstein (CDU), Staatssekretär im Auswärtigen Amt von 1951 bis 1958. Hallstein selbst war nicht deren Urheber. Sie geht vielmehr auf eine Formulierung Wilhelm Grewes vom 23. September 1955 zurück, Völkerrechtler und Leiter der Politischen Abteilung im Außenministerium. (de)
- La Hallstein-doktrino aŭ Doktrino de Hallstein, Halŝtejn-doktrino estis eksterpolitika doktrino de Federacia Respubliko Germanio de 1955 ĝis 1969, nomata laŭ kristandemokrata politikisto . Laŭ tiu, se iu lando ligas diplomatiajn rilatojn al Germana Demokratia Respubliko, tio estas konsiderata kiel „malamika ago“ kontraŭ la Federacia Respubliko. La kontraŭagado de la Federacia Respubliko ne estis skizita. Tiel, oni uzis larĝan skalon de la ekonomiaj sankcioj ĝis ĉesigo de la diplomatiaj rilatoj (tio okazis nur dufoje). Celo estis la eksterpolitika izolado de la GDR. La Federacia Respubliko Germanio ĉesigis la uzadon de la doktrino dum registaro de Willy Brandt. La doktrino kaŭzis pli kaj pli da ekonomiaj kaj politikaj problemoj por Federacia Respubliko Germanio en la evoluantaj landoj. (eo)
- La Doctrina Hallstein, llamada así por Walter Hallstein, el secretario de Estado en el ministerio de Asuntos Exteriores, quien la inició, fue la doctrina sobre la que se asentó la política exterior de la República Federal de Alemania entre 1955 y 1972. Es comparable a la doctrina Una sola China de la República Popular China frente a la República de China. (es)
- The Hallstein Doctrine (German: Hallstein-Doktrin), named after Walter Hallstein, was a key principle in the foreign policy of the Federal Republic of Germany (West Germany) from 1955 to 1970. As usually presented, it prescribed that the Federal Republic would not establish or maintain diplomatic relations with any state that recognized the German Democratic Republic (East Germany). In fact it was more nuanced. There was no public official text of the "doctrine", but its main architect, Wilhelm Grewe, explained it publicly in a radio interview. Konrad Adenauer, who served as Chancellor of Germany from 1949 to 1963, explained the outlines of the policy in a statement to the German parliament on 22 September 1955. It meant that the Federal German government would regard it as an unfriendly act (acte peu amical) if third countries were to recognize the "German Democratic Republic" (East Germany) or to maintain diplomatic relations with it – with the exception of the Soviet Union (as one of the Four Powers responsible for Germany). The West German response to such could mean breaking off diplomatic relations, though this was not stated as an automatic response under the policy and in fact remained the ultima ratio (last resort). The Federal Republic abandoned important aspects of the doctrine after 1970 when it became difficult to maintain, and the Federal government changed its politics towards the German Democratic Republic. The Four Power Agreement on Berlin in 1971 and the signing of the Basic Treaty in 1972 brought an end to the doctrine, in accordance with the new strategy of Ostpolitik. (en)
- La doctrine Hallstein désigne une doctrine de la République fédérale d'Allemagne appliquée à partir de 1955 qui consiste à prononcer la rupture des relations diplomatiques avec tout État qui reconnaîtrait la République démocratique allemande. (fr)
- Doktrin Hallstein, diambil dari nama Walter Hallstein, adalah doktrin utama dalam kebijakan luar negeri Republik Federal Jerman (Jerman Barat) setelah tahun 1955. Menurut tulisan yang beredar, doktrin ini menyatakan bahwa Republik Federal Jerman tidak akan membina atau mempertahankan hubungan diplomatik dengan negara manapun yang mengakui Republik Demokratik Jerman (Jerman Timur). Kenyataannya, doktrin ini memiliki makna yang berbeda. Tidak ada teks resmi dari "doktrin" ini. Namun demikian, doktrin ini dijelaskan secara terbuka dalam sebuah wawancara radio oleh perancang utamanya, Wilhelm Grewe. Konrad Adenauer juga menjelaskan garis besar kebijakan ini melalui penjelasannya di hadapan parlemen Jerman tanggal 22 September 1955. Doktrin tersebut berarti bahwa apabila negara ketiga mengakui atau membina hubungan diplomatik dengan Republik Demokratik Jerman (kecuali Uni Soviet selaku bagian dari yang berpengaruh di Jerman), pemerintah federal Jerman akan menganggap tindakan tersebut tidak bersahabat.:58–61 Tanggapan atas tindakan tidak bersahabat sering kali dipahami sebagai pemutusan hubungan diplomatik, tetapi pemutusan hubungan tersebut bukan keputusan utama, melainkan keputusan paling akhir (ultima ratio). Aspek-aspek penting doktrin ini ditinggalkan setelah tahun 1970 karena sulit dipertahankan dan pemerintah federal mengubah arah politiknya terhadap Republik Demokratik Jerman.:19 (in)
- La dottrina Hallstein fu una dottrina che influenzò la politica estera tedesca fino agli anni sessanta del XX secolo e prese il nome dal giurista Walter Hallstein, che fu sottosegretario del ministero degli esteri tedesco dal 1951 al 1958. Secondo la dottrina Hallstein qualunque relazione diplomatica intrattenuta da un paese terzo con la Repubblica Democratica Tedesca, in virtù della cosiddetta rappresentanza unica del popolo tedesco da parte della Repubblica Federale Tedesca, era da considerarsi un atto ostile e avrebbe portato all'immediata interruzione delle relazioni diplomatiche. Fin dall'inizio le relazioni con l'Unione Sovietica rappresentarono un'eccezione. La controparte nella DDR della dottrina Hallstein era la dottrina Ulbricht. La conseguenza fu l'impossibilità di avere relazioni diplomatiche con entrambi i paesi. La prima applicazione della dottrina fu con la Jugoslavia nel 1957, in seguito fu applicata con Cuba nel 1963. In entrambi i casi la Repubblica Federale Tedesca interruppe le relazioni diplomatiche al riconoscimento da parte dei due paesi della DDR. Nella prima metà degli anni '60 e con il nuovo corso cominciato da Ludwig Erhard e Kurt Georg Kiesinger la dottrina fu applicata con meno coerenza, fu poi sospesa nella fase di normalizzazione dei rapporti cominciata con la cosiddetta Ostpolitik intrapresa dalla coalizione guidata da Willy Brandt. (it)
- ハルシュタイン原則（ハルシュタインげんそく、ドイツ語: Hallstein-Doktrin）は、東方外交が始まる前の、ドイツ連邦共和国（西ドイツ）における主要な外交方針である。ハルシュタイン・ドクトリンともいい、1955年9月22日に西ドイツのコンラート・アデナウアー首相により表明された。名称は、当時の西ドイツの政治家であるヴァルター・ハルシュタイン（欧州経済共同体初代委員長もつとめた）の名前に因む。 (ja)
- 할슈타인 독트린(영어: Hallstein Doctrine)이란 서독의 발터 할슈타인이 1955년 9월 22일에 내세운 외교 원칙으로, 서독만이 독일의 이며, 독일 민주 공화국(동독)을 승인하거나 동독과 수교하는 국가(소련 제외)와는 관계를 설정하지 않겠다는 정책이다. 하지만 1970년대에 빌리 브란트가 동방 정책을 추진함에 따라 사실상 이 원칙은 무력화되었다. (ko)
- De hallsteindoctrine was een sinds 1955 door de Bondsrepubliek Duitsland toegepaste politieke doctrine die inhield dat er geen diplomatieke betrekkingen werden onderhouden met landen die de Duitse Democratische Republiek (DDR) erkenden of daartoe overgingen. In 1970-1972 werd de doctrine opgegeven, toen de Bondsrepubliek zelf diplomatieke betrekkingen met de DDR, Polen en andere communistische landen aanging. De doctrine is genoemd naar de CDU-politicus Walter Hallstein die van 1951 tot 1958 staatssecretaris van Buitenlandse Zaken was. Geestelijk vader van deze politieke leer was echter de diplomaat-ambtenaar Wilhelm Grewe. (nl)
- Doktryna Hallsteina – doktryna, według której RFN miało prawo do reprezentowania obu państw niemieckich za granicą, nigdy nieuznana przez NRD. Elementem tej doktryny było też nieutrzymywanie stosunków dyplomatycznych z państwami utrzymującymi stosunki dyplomatyczne z NRD, z wyjątkiem ZSRR. RFN zrezygnowała z niej po podpisaniu umów z krajami bloku wschodniego w 1970 i 1971 za Willy’ego Brandta. Swoją nazwę wzięła od nazwiska niemieckiego polityka, Waltera Hallsteina. W NRD przeciwną doktryną była doktryna Ulbrichta. Doktryna Hallsteina została po raz pierwszy sformułowana po podróży Konrada Adenauera do Moskwy we wrześniu 1955 r., której zadaniem było nawiązanie stosunków dyplomatycznych ze Związkiem Radzieckim. W grudniu tego samego roku została podana do publicznej wiadomości na konferencji w Bonn. Sam Hallstein nie był głównym pomysłodawcą, jej powstanie przypisuje się raczej Wilhelmowi Grewe, kierownikowi politycznej komórki w ministerstwie spraw zagranicznych. Wzorem dla owej doktryny było zarówno wstrzymanie się Stanów Zjednoczonych od kontaktów dyplomatycznych z Chinami i ZSRR w pierwszych latach po wprowadzeniu w tych państwach komunizmu, jak także postępowanie rządów w przypadku Korei czy Wietnamu. Doktryna była bardzo kontrowersyjna, gdyż obawiano się, iż państwa, które już podjęły dyplomatyczne stosunki z NRD, zrezygnują z utrzymywania kontaktu z RFN, co mogłoby doprowadzić do politycznej izolacji tego państwa. Także w 1956 roku, podczas dyskusji dotyczącej ostrożnego ocieplenia kontaktów z Polską, skrytykowano doktrynę. Nawet gdy zimą 1957 roku NRD otworzyło w Kairze swoje biuro, które miało dbać o stosunki tego kraju ze światem arabskim, RFN nie wprowadziła w życie doktryny. Zasadniczo doktryna została zastosowana jedynie dwa razy; za pierwszym razem w przypadku wprawdzie niezaangażowanej, ale komunistycznej Jugosławii w 1957 r. Rząd RFN zerwał kontakty dyplomatyczne z Jugosławią, przeciwko czemu protestowało CDU. Po raz drugi zastosowano doktrynę w przypadku socjalistycznej Kuby i jej przywódcy Fidela Castro po tym, jak państwo to oficjalnie uznało NRD. W 1965 roku RFN uznała Izrael – co było spowodowane wizytą Waltera Ulbrichta w Egipcie. W tym czasie wiele państw arabskich zrywało stosunki dyplomatyczne z RFN, ale też nie podejmowały, jak się obawiano, kontaktów z NRD. Na początku NRD wysyłała na południe delegacje handlowe. Jednakże do większej fali uznania przez inne kraje tego państwa doszło dopiero w 1969 roku, kiedy to Berlin Wschodni opowiedział się przeciwko stronie izraelskiej podczas konfliktu na Bliskim Wschodzie.W tym momencie oba państwa niemieckie zaczęły ze sobą konkurować, każde z nich usiłowało nawiązać jak najwięcej kontaktów dyplomatycznych z różnymi państwami, jednocześnie odsuwając na bok konkurenta. Postępowanie to było związane zazwyczaj z pewnymi gospodarczymi i politycznymi ustępstwami. Celem były przede wszystkim kraje trzeciego świata, które w owym czasie z kolonii przekształcały się w samodzielne państwa, wyzwalając się spod władzy państw kolonialnych. Efekt doktryny był czasem zaskakujący, gdyż podczas zawodów sportowych, dyplomaci RFN próbowali uniemożliwić wciągnięcie flagi NRD i odśpiewanie hymnu tego państwa. Po 1969 roku, po dojściu Willy’ego Brandta do władzy, doktryna straciła moc, gdyż – w ramach nowej polityki wschodniej – RFN nawiązała kontakty z NRD. Podobną politykę uprawia Chińska Republika Ludowa w stosunku do Republiki Chińskiej, którą traktuje jak zbuntowaną prowincję. Większość państw obawia się zerwania przez Chińską Republikę Ludową stosunków dyplomatycznych, dlatego też Republika Chińska jest uznawana jedynie przez kilkanaście państw na świecie, mimo że posiada wszystkie inne cechy niepodległego państwa. (pl)
- Hallsteindoktrinen var en doktrin i Västtysklands utrikespolitik under 1950- och 1960-talen. Den har fått sin namn efter Walter Hallstein som under 1950-talet var statssekreterare på det västtyska utrikesdepartementet. Doktrinen var under en period mycket viktig inom den västtyska utrikespolitiken. Den gick i korthet ut på att Västtyskland skulle bryta alla sina diplomatiska kontakter med länder som knöt diplomatiska kontakter med Östtyskland. Den användes bland annat mot Jugoslavien och Kuba. Det enda undantaget gjorde man mot Sovjetunionen. Under 1960-talet förlorade doktrinen allt mer i betydelse då man såg större värde i att uppehålla diplomatiska kontakter med ett land även om det hade erkänt ”det andra Tyskland”. Doktrinen skrotades slutligen fullt ut när den västtyske förbundskanslern Willy Brandt började driva sin Ostpolitik (1969). Doktrinen var helt enkelt ett hinder i den politik som hade som mål att bland annat normalisera förhållandena med Östtyskland. (sv)
- A Doutrina Hallstein, assim nomeada em relação a Walter Hallstein, era a doutrina que regia a política exterior da República Federal Alemã, também denominada Alemanha Ocidental, entre 1955 e 1969. De acordo com esta doutrina, a RFA tinha o direito exclusivo de representar internacionalmente a nação alemã, e exceptuando a União Soviética, a RFA não estabelecia nem mantinha relações diplomáticas com nenhum estado que reconhecesse a soberania da República Democrática Alemã, a Alemanha Oriental. O primeiro país a que se aplicou esta medida foi a Jugoslávia em 1957. A Alemanha Oriental tentou evitar estas medidas estabelecendo relações diplomáticas com países da órbita soviética e com os estados recentemente descolonizados do Terceiro Mundo, especialmente as novas nações africanas. A doutrina nunca foi muito popular, nem sequer entre os aliados ocidentais da RFA, sendo finalmente abandonada com a adopção da Ostpolitik pelo Chanceler Willy Brandt, que finalmente levou ao mútuo reconhecimento entre as duas Alemanhas. (pt)
- Доктрина Хальштейна (нем. Hallstein-Doktrin) — внешнеполитическая доктрина, проводимая правительством ФРГ с 1955 по 1970 год, направленная на изоляцию ГДР на международной арене. Доктрина Хальштейна была принята по предложению государственного секретаря министерства иностранных дел ФРГ Вальтера Хальштейна на совещании послов Западной Германии 8—9 декабря 1955 года, состоявшемся в Бонне. Её основные положения были сформулированы , который являлся руководителем политического отделения при министерстве иностранных дел ФРГ, в сентябре 1955 года. Суть этой доктрины заключалась в том, что отныне ФРГ поддерживала и устанавливала дипломатические отношения только с теми странами, которые не имели дипломатических отношений с ГДР. Установление дипломатических отношений с Восточной Германией отныне рассматривалось Бонном как недружественный шаг и вело к разрыву отношений с этой страной. Единственным исключением, допускавшимся доктриной Хальштейна, был СССР — в связи с важностью поддержания отношений для ФРГ с этим государством. Доктрина Хальштейна не раз подвергалась критике внутри политического руководства Западной Германии, в частности в конце 1950-х годов, когда намечался определённый положительный сдвиг в отношениях ФРГ с социалистическими Польшей и Венгрией. Конкретно же эта политика нашла применение дважды: ФРГ разорвала дипломатические отношения с Югославией в октябре 1957 года после установления последней дипотношений с ГДР, и в январе 1963 года пошла на аналогичный шаг в отношении Кубы. В 1967 году Западная Германия вынуждена была сузить действие доктрины Хальштейна, исключив из её действия социалистические страны, установив дипотношения с Румынией и восстановив отношения с Югославией. После арабо-израильской войны 1967 года, когда правительство ГДР заняло бескомпромиссную антиизраильскую позицию, на Ближнем Востоке поднялась волна признания Восточной Германии (пример подал Ирак, установивший дипотношения с ГДР в 1968 году). В этих условиях министерство иностранных дел ФРГ в феврале 1970 года объявило о прекращении действия доктрины Хальштейна. В 1972 году было подписано соглашение об урегулировании отношений между ФРГ и ГДР. В сентябре 1973 года оба государства были приняты в ООН. К апрелю 1974 года ГДР была признана более чем 100 государствами. (ru)
- 哈尔斯坦主义（德語：Hallstein-Doktrin）是西德首任总理康拉德·阿登纳所推行的，由其外交部长華特·哈尔斯坦提出的针对东德及东方阵营的外交政策。但由于主义压缩了西德自己的外交活动空间，使其被孤立起来，后来被勃兰特政府上台后推行新东方政策所取代。 (zh)
- Доктрина Гальштейна (нім. Hallstein-Doktrin), названа на честь Вальтера Гальштейна, була ключовою доктриною зовнішньої політики Федеративної Республіки Німеччини (Західної Німеччини або ) після 1955 р. Вона була представлена публічно в радіо-інтерв'ю головним її ініціатором . Конрад Аденауер пояснив нариси цього політичного курсу в заяві німецького парламенту 22 вересня 1955 р. Важливі аспекти доктрини були відкинуті після 1970 р., коли їх стало важко підтримувати, і Федеральний уряд змінив політичний курс щодо Німецької Демократичної Республіки. Жодного офіційного тексту цієї «доктрини» не існувало. Це припускало існування численних нюансів. Зазвичай Доктрину представляють так: Федеративна Республіка не буде встановлювати чи підтримувати дипломатичні відносини з будь-якою державою, яка визнає Німецьку Демократичну Республіку (Східну Німеччину). Це означало, що Федеральний уряд Німеччини буде розглядати його як недружній акт (франц. — ), якщо визнають Німецьку Демократичну Республіку чи встановлять дипломатичні відносини з нею. Часто реакцією на такий недружній акт було розірвання дипломатичних відносин. Однак, на практиці, розрив стосунків не був автоматичною реакцією на відповідний політичний курс третіх держав. Нерідко рішення приймалось на підставі ultima ratio (лат., від лат. — ultimus — «останній», «крайній» і лат. — ratio — «розум», «прийом», «метод», дослівно — Останній аргумент королів). Виняток з Доктрини встановлювався для Радянського Союзу, як однієї з чотирьох держав, відповідальних за повоєнну Німеччину. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La Doctrina Hallstein, llamada así por Walter Hallstein, el secretario de Estado en el ministerio de Asuntos Exteriores, quien la inició, fue la doctrina sobre la que se asentó la política exterior de la República Federal de Alemania entre 1955 y 1972. Es comparable a la doctrina Una sola China de la República Popular China frente a la República de China. (es)
- La doctrine Hallstein désigne une doctrine de la République fédérale d'Allemagne appliquée à partir de 1955 qui consiste à prononcer la rupture des relations diplomatiques avec tout État qui reconnaîtrait la République démocratique allemande. (fr)
- ハルシュタイン原則（ハルシュタインげんそく、ドイツ語: Hallstein-Doktrin）は、東方外交が始まる前の、ドイツ連邦共和国（西ドイツ）における主要な外交方針である。ハルシュタイン・ドクトリンともいい、1955年9月22日に西ドイツのコンラート・アデナウアー首相により表明された。名称は、当時の西ドイツの政治家であるヴァルター・ハルシュタイン（欧州経済共同体初代委員長もつとめた）の名前に因む。 (ja)
- 할슈타인 독트린(영어: Hallstein Doctrine)이란 서독의 발터 할슈타인이 1955년 9월 22일에 내세운 외교 원칙으로, 서독만이 독일의 이며, 독일 민주 공화국(동독)을 승인하거나 동독과 수교하는 국가(소련 제외)와는 관계를 설정하지 않겠다는 정책이다. 하지만 1970년대에 빌리 브란트가 동방 정책을 추진함에 따라 사실상 이 원칙은 무력화되었다. (ko)
- 哈尔斯坦主义（德語：Hallstein-Doktrin）是西德首任总理康拉德·阿登纳所推行的，由其外交部长華特·哈尔斯坦提出的针对东德及东方阵营的外交政策。但由于主义压缩了西德自己的外交活动空间，使其被孤立起来，后来被勃兰特政府上台后推行新东方政策所取代。 (zh)
- مبدأ هالشتاين، الذي سمي على اسم والتر هالشتاين، مبدأً رئيسيًا في السياسة الخارجية لجمهورية ألمانيا الاتحادية (ألمانيا الغربية) من عام 1955 إلى عام 1970. فقد نص على أن الجمهورية الفيدرالية لن تقيم علاقات دبلوماسية مع أي دولة تعترف بجمهورية ألمانيا الديمقراطية (ألمانيا الشرقية). أوضح كونراد أديناور، الذي شغل منصب مستشار ألمانيا في الفترة من 1949 إلى 1963، الخطوط العريضة للسياسة في بيان أمام البرلمان الألماني في 22 سبتمبر 1955. هذا يعني أن الحكومة الألمانية الفيدرالية ستعتبره عملاً غير ودي (acte peu amical) إذا كانت الدولة الثالثة ستعترف بـ«الجمهورية الديمقراطية الألمانية» (ألمانيا الشرقية) أو للحفاظ على العلاقات الدبلوماسية معها - باستثناء الاتحاد السوفيتي (كواحدة من القوى الأربع المسؤولة عن ألمانيا). (ar)
- La Doctrina Hallstein, en honor de Walter Hallstein, ministre d'afers exteriors de la República Federal Alemanya (Alemanya Occidental), fou la doctrina que regí en la política exterior d'aquest país entre 1955 i 1969. L'Alemanya Oriental intentà evitar aquestes mesures establint relacions diplomàtiques amb els països de l'òrbita soviètica i amb els països recentment descolonitzats del Tercer Món. (ca)
- Hallsteinova doktrína byla zahraničně politická zásada, navržená německým politikem a právníkem Walterem Hallsteinem, který působil jako poradce západoněmeckého kancléře Konrada Adenauera. Nebyla nikdy sepsána, a tak se její výklady různí. Podle nejčastějšího výkladu doktríny mělo Západní Německo (NSR) zapovězeno navázat diplomatické styky s jakoukoliv zemí, která mezinárodně uznala Východní Německo (NDR), neboť vycházela z předpokladu, že Západní Německo je jediný německý stát, který je oprávněn vystupovat jménem celého německého národa. Přesnější výklad, schválený parlamentem a užívaný ministerstvem zahraničí NSR, stanovil, že spolková vláda by pokládala uznání NDR nebo navázání diplomatických styků s ní třetí stranou, za "akt málo přátelský" (acte peu amical). Případné přerušení diploma (cs)
- Die Hallstein-Doktrin war eine außenpolitische Doktrin der Bundesrepublik Deutschland von 1955 bis 1969. Als eine politische Leitlinie besagte sie, dass die Aufnahme diplomatischer Beziehungen zur Deutschen Demokratischen Republik (DDR) durch Drittstaaten als „unfreundlicher Akt“ gegenüber der Bundesrepublik betrachtet werden müsse. Etwaige Gegenmaßnahmen der Bundesrepublik waren nicht festgelegt. Damit war eine weite Skala von wirtschaftlichen Sanktionen bis zum Abbruch der diplomatischen Beziehungen mit dem betreffenden Staat möglich. Ziel war es, die DDR außenpolitisch zu isolieren. (de)
- La Hallstein-doktrino aŭ Doktrino de Hallstein, Halŝtejn-doktrino estis eksterpolitika doktrino de Federacia Respubliko Germanio de 1955 ĝis 1969, nomata laŭ kristandemokrata politikisto . Laŭ tiu, se iu lando ligas diplomatiajn rilatojn al Germana Demokratia Respubliko, tio estas konsiderata kiel „malamika ago“ kontraŭ la Federacia Respubliko. La kontraŭagado de la Federacia Respubliko ne estis skizita. Tiel, oni uzis larĝan skalon de la ekonomiaj sankcioj ĝis ĉesigo de la diplomatiaj rilatoj (tio okazis nur dufoje). Celo estis la eksterpolitika izolado de la GDR. (eo)
- The Hallstein Doctrine (German: Hallstein-Doktrin), named after Walter Hallstein, was a key principle in the foreign policy of the Federal Republic of Germany (West Germany) from 1955 to 1970. As usually presented, it prescribed that the Federal Republic would not establish or maintain diplomatic relations with any state that recognized the German Democratic Republic (East Germany). In fact it was more nuanced. There was no public official text of the "doctrine", but its main architect, Wilhelm Grewe, explained it publicly in a radio interview. Konrad Adenauer, who served as Chancellor of Germany from 1949 to 1963, explained the outlines of the policy in a statement to the German parliament on 22 September 1955. It meant that the Federal German government would regard it as an unfriendly a (en)
- Doktrin Hallstein, diambil dari nama Walter Hallstein, adalah doktrin utama dalam kebijakan luar negeri Republik Federal Jerman (Jerman Barat) setelah tahun 1955. Menurut tulisan yang beredar, doktrin ini menyatakan bahwa Republik Federal Jerman tidak akan membina atau mempertahankan hubungan diplomatik dengan negara manapun yang mengakui Republik Demokratik Jerman (Jerman Timur). Kenyataannya, doktrin ini memiliki makna yang berbeda. Tidak ada teks resmi dari "doktrin" ini. Namun demikian, doktrin ini dijelaskan secara terbuka dalam sebuah wawancara radio oleh perancang utamanya, Wilhelm Grewe. Konrad Adenauer juga menjelaskan garis besar kebijakan ini melalui penjelasannya di hadapan parlemen Jerman tanggal 22 September 1955. (in)
- La dottrina Hallstein fu una dottrina che influenzò la politica estera tedesca fino agli anni sessanta del XX secolo e prese il nome dal giurista Walter Hallstein, che fu sottosegretario del ministero degli esteri tedesco dal 1951 al 1958. Secondo la dottrina Hallstein qualunque relazione diplomatica intrattenuta da un paese terzo con la Repubblica Democratica Tedesca, in virtù della cosiddetta rappresentanza unica del popolo tedesco da parte della Repubblica Federale Tedesca, era da considerarsi un atto ostile e avrebbe portato all'immediata interruzione delle relazioni diplomatiche. (it)
- De hallsteindoctrine was een sinds 1955 door de Bondsrepubliek Duitsland toegepaste politieke doctrine die inhield dat er geen diplomatieke betrekkingen werden onderhouden met landen die de Duitse Democratische Republiek (DDR) erkenden of daartoe overgingen. In 1970-1972 werd de doctrine opgegeven, toen de Bondsrepubliek zelf diplomatieke betrekkingen met de DDR, Polen en andere communistische landen aanging. (nl)
- Doktryna Hallsteina – doktryna, według której RFN miało prawo do reprezentowania obu państw niemieckich za granicą, nigdy nieuznana przez NRD. Elementem tej doktryny było też nieutrzymywanie stosunków dyplomatycznych z państwami utrzymującymi stosunki dyplomatyczne z NRD, z wyjątkiem ZSRR. RFN zrezygnowała z niej po podpisaniu umów z krajami bloku wschodniego w 1970 i 1971 za Willy’ego Brandta. Swoją nazwę wzięła od nazwiska niemieckiego polityka, Waltera Hallsteina. W NRD przeciwną doktryną była doktryna Ulbrichta. (pl)
- Доктрина Хальштейна (нем. Hallstein-Doktrin) — внешнеполитическая доктрина, проводимая правительством ФРГ с 1955 по 1970 год, направленная на изоляцию ГДР на международной арене. Доктрина Хальштейна была принята по предложению государственного секретаря министерства иностранных дел ФРГ Вальтера Хальштейна на совещании послов Западной Германии 8—9 декабря 1955 года, состоявшемся в Бонне. Её основные положения были сформулированы , который являлся руководителем политического отделения при министерстве иностранных дел ФРГ, в сентябре 1955 года. Суть этой доктрины заключалась в том, что отныне ФРГ поддерживала и устанавливала дипломатические отношения только с теми странами, которые не имели дипломатических отношений с ГДР. Установление дипломатических отношений с Восточной Германией отныне ра (ru)
- A Doutrina Hallstein, assim nomeada em relação a Walter Hallstein, era a doutrina que regia a política exterior da República Federal Alemã, também denominada Alemanha Ocidental, entre 1955 e 1969. De acordo com esta doutrina, a RFA tinha o direito exclusivo de representar internacionalmente a nação alemã, e exceptuando a União Soviética, a RFA não estabelecia nem mantinha relações diplomáticas com nenhum estado que reconhecesse a soberania da República Democrática Alemã, a Alemanha Oriental. O primeiro país a que se aplicou esta medida foi a Jugoslávia em 1957. (pt)
- Hallsteindoktrinen var en doktrin i Västtysklands utrikespolitik under 1950- och 1960-talen. Den har fått sin namn efter Walter Hallstein som under 1950-talet var statssekreterare på det västtyska utrikesdepartementet. Doktrinen var under en period mycket viktig inom den västtyska utrikespolitiken. Den gick i korthet ut på att Västtyskland skulle bryta alla sina diplomatiska kontakter med länder som knöt diplomatiska kontakter med Östtyskland. Den användes bland annat mot Jugoslavien och Kuba. Det enda undantaget gjorde man mot Sovjetunionen. (sv)
- Доктрина Гальштейна (нім. Hallstein-Doktrin), названа на честь Вальтера Гальштейна, була ключовою доктриною зовнішньої політики Федеративної Республіки Німеччини (Західної Німеччини або ) після 1955 р. Вона була представлена публічно в радіо-інтерв'ю головним її ініціатором . Конрад Аденауер пояснив нариси цього політичного курсу в заяві німецького парламенту 22 вересня 1955 р. Важливі аспекти доктрини були відкинуті після 1970 р., коли їх стало важко підтримувати, і Федеральний уряд змінив політичний курс щодо Німецької Демократичної Республіки. (uk)
|
