| dbo:abstract
|
- Un fyrd (pronunciació en anglès antic: [fyrˠd]) era un tipus d'exèrcit anglosaxó primerenc que es mobilitzava des de homes lliures o homes pagats per defensar la propietat dels seus senyors de , o de representants seleccionats per unir-se a una . El servei al fyrd solia ser de curta durada i s'esperava que els participants portessin les seves pròpies armes i provisions. La composició del fyrd va evolucionar durant els anys, particularment com a reacció a les incursions i invasions dels vikings. El sistema de defensa i reclutament es va reorganitzar durant el regnat d'Alfred el Gran, que va establir 33 ciutats fortificades (o burhs) al seu regne de Wessex. La quantitat de tributació necessària per mantenir cada ciutat es va establir en un document conegut com a . Cada senyor tenia la seva propietat individual de terres avaluada en hides. Basat en les seves possessions de terres, havien de contribuir amb homes i armes per mantenir i defensar els burhs. L'incompliment d'aquest requisit pot comportar sancions severes. En última instància, el fyrd consistia en un nucli de soldats experimentats que serien complementats per vilatans i pagesos ordinaris de les contrades que acompanyarien els seus senyors. (ca)
- Un fyrd era un tipo de ejército anglosajón primitivo que se movilizaba a partir de hombres libres u hombres pagados para defender la propiedad de los señores de su shire, o de representantes seleccionados para unirse a una expedición real. El servicio en el fyrd solía ser de corta duración y se esperaba que los participantes proporcionaran sus propias armas y provisiones. La composición del fyrd evolucionó a lo largo de los años, particularmente como reacción a las incursiones e invasiones de los vikingos. El sistema de defensa y reclutamiento se reorganizó durante el reinado de Alfredo el Grande, quien estableció 33 ciudades fortificadas (o burhs) en su reino de Wessex. La cantidad de impuestos necesarios para mantener cada ciudad se establecía en un documento conocido como Burghal Hidage. Cada señor tenía su tenencia individual de tierra evaluada en hides. En función de su tenencia de tierras, tuvo que contribuir con hombres y armas para mantener y defender los burhs. El incumplimiento de este requisito podría dar lugar a sanciones severas. En última instancia, el fyrd consistía en un núcleo de soldados experimentados que se complementaría con aldeanos comunes y granjeros de los condados que acompañarían a sus señores. (es)
- A fyrd (Old English pronunciation: [fyrˠd]) was a type of early Anglo-Saxon army that was mobilised from freemen or paid men to defend their Shire's lords estate, or from selected representatives to join a royal expedition. Service in the fyrd was usually of short duration and participants were expected to provide their own arms and provisions. The composition of the fyrd evolved over the years, particularly as a reaction to raids and invasions by the Vikings. The system of defence and conscription was reorganised during the reign of Alfred the Great, who set up 33 fortified towns (or burhs) in his kingdom of Wessex. The amount of taxation required to maintain each town was laid down in a document known as the Burghal Hidage. Each lord had his individual holding of land assessed in hides. Based on his land holding, he had to contribute men and arms to maintain and defend the burhs. Non-compliance with this requirement could lead to severe penalties. Ultimately the fyrd consisted of a nucleus of experienced soldiers that would be supplemented by ordinary villagers and farmers from the shires who would accompany their lords. (en)
- Als Fyrd wurde die angelsächsische Miliz genannt. Sie bestand aus freien Einwohnern Englands. Diese waren verpflichtet, sich für eine bestimmte Zeit im Jahr (meist ein bis zwei Monate) für den Kriegsdienst dem König zur Verfügung zu stellen. Ihre Verpflichtung erlosch jedoch im Falle des Todes des Heerführers. Sie waren auch für ihre eigene Ausrüstung verantwortlich. Gerade die eigene Ausrüstung machte sie zu einer eher aussterbenden Kampfeinheit. Man sagt dem Fyrd zwar nach, dass er von hoher Moral und Kampfeslust gewesen sei, allerdings war die Schlagkraft gegen ein gleichmäßig gut ausgerüstetes Heer eher schlecht. Eine ihrer letzten Bewährungen hatte die Fyrd 1066, als sie gemeinsam mit Harald II. Godwinson, dem damaligen König von England, zuerst nach York marschierten, um dort in der Schlacht von Stamford Bridge den soeben angekommenen norwegischen König Harald Hardrade abzuwehren und anschließend sofort nach Süden zu eilen, um in der Schlacht von Hastings gegen Wilhelm den Eroberer anzutreten. Gerade gegen Wilhelm zeigten sich ihre Schwächen, da sie nur mäßig bewaffnet waren. Die meisten waren nur mit Knüppeln und Speeren ausgestattet und gingen völlig ohne Rüstung in die Schlacht. Auch war ihre Disziplin eher mangelhaft, da sie sich von den ständigen Scheinrückzügen Wilhelms stets zu Ausbrüchen aus den Reihen des Schildwalls hinreißen ließen. Außerhalb des Schildwalls wurden sie von der normannischen Reiterei schnell niedergeritten. (de)
- Le fyrd est une milice d'hommes libres mobilisée au niveau des comtés à l'époque anglo-saxonne et dans les premières décennies de la période anglo-normande de l'histoire de l'Angleterre. Le service au sein du fyrd est considéré comme l'une des trois principales obligations de la population du royaume, ou trinoda necessitas, avec l'entretien des ponts et chaussées et la construction et la maintenance des fortifications. Le code de lois du roi Ine de Wessex, promulgué dans les dernières années du VIIe siècle, décrit les peines encourues par les hommes qui ne répondent pas au service militaire : 120 shillings d'amende pour un noble pourvu de terres, 60 pour un noble non pourvu de terres, et 30 pour un simple ceorl. (fr)
- I fyrd costituivano un importante apparato militare anglosassone ai tempi di Alfredo il Grande, sovrano del Wessex vissuto attorno al IX secolo. Era una milizia creata direttamente dal generale o dal sovrano ed era costituita da contadini, fattori e giovani ragazzi che venivano chiamati in caso di pericolo per il regno minacciato da forze straniere. In particolare Alfredo impiegò tale milizia per la prima volta per fronteggiare l'attacco dei vichinghi sulle coste orientali britanniche, in particolare del regno di Northumbria. Questo particolare esercito verrà chiamato alle armi anche sotto il regno di Guglielmo il Conquistatore, duca normanno che conquistò l'Inghilterra nel 1066 a seguito della vittoria nella battaglia di Hastings. Alla fine il fyrd divenne un'armata costituita principalmente da soldati esperti insieme a paesani e contadini, provenienti dalle contee del regno anglosassone che accompagnavano i loro signori. (it)
- De fyrd of fierd was in de vroeg-Angelsaksische periode een leger dat werd gemobiliseerd uit vrije mannen om hun gouw (shire) te verdedigen, of uit geselecteerde afgevaardigden om deel te nemen aan een koninklijke expeditie. Dienst in de fyrd was gewoonlijk van korte duur en deelnemers werden verwacht hun eigen wapens en provisies te voorzien. De samenstelling van de fyrd evolueerde over de jaren heen in het bijzonder als een reactie op de plundertochten en invasies door de Vikingen. Het systeem van bescherming en conscriptie werd gereorganiseerd tijdens de regering van Alfred de Grote, die 33 versterkte steden (of burhs) oprichtte in zijn koninkrijk Wessex. De hoeveelheid belasting nodig om elke stad te onderhouden werd vastgelegd in een document, dat bekendstond als de . Elke heer zijn individueel pachtgoed aan land werd vastgelegd in aantal hides (een oude lengtemaat), en op basis van de grootte van zijn landgoed moest hij mannen en wapens leveren om de burhs te onderhouden en te verdedigen. Niet-naleving van deze verplichting kon leiden tot zware straffen. Uiteindelijk bestond de fyrd uit een kern van ervaren soldaten die zou worden aangevuld met gewone dorpelingen en boeren uit de gouwen die hun heren zouden vergezellen. (nl)
- Fyrd – pospolite ruszenie w średniowiecznej Anglii, powszechna mobilizacja wszystkich wolnych mężczyzn zdolnych do obrony ziemi pośrednio (obrona mostów, budowa grodów, patrol i czuwanie) bądź bezpośrednio (uczestnictwo w kampanii wojennej). Skandynawską wersją fyrdu był tzw. leidang. Instytucja fyrdu istniała już przed podbojem normańskim w roku 1066, a jej początki najprawdopodobniej sięgają aż wieku VII. Wojsko powoływano zgodnie z podziałem własności ziemi. Jeden zbrojny powoływany był z każdych dwóch łanów. Hide musiała wyposażyć, opłacić i utrzymać tego żołnierza. Zazwyczaj zbrojni pochodzili z grupy thanów, czyli pewnego rodzaju arystokracji. Część pospolitego ruszenia składała się również z chłopów. Według szacunków podczas fyrdu mogło zgromadzić się z całego królestwa około 20 000 wojowników. Zwyczajowo żołnierze mieli obowiązek darmowej służby władcy przez miesiące. Po tym okresie król, chcąc utrzymać armię w gotowości, musiał opłacać wojowników z podatku danegeld. Osoba, która nie stawiła się na wezwanie panującego, była zmuszona do zapłaty grzywny zwanej fyrdwite. Podobny system istniał w przypadku powoływania ludności do służby na morzu. 300 osób z hide miało obowiązek wyekwipowania spośród siebie 60 wojowników-wioślarzy. Ich zadaniem było nagłe atakowanie wojsk wroga, patrolowanie wybrzeża, plądrowanie i nękanie pojedynczych oddziałów przeciwnika. Instytucję fyrdu unowocześnił Alfred Wielki. Pospolite ruszenie stanowiło znaczną część armii Harolda II podczas bitwy pod Hastings. Wielokrotnie z fyrdu korzystali również władcy z dynastii normańskiej. (pl)
- Фирд (фюрд; др.-англ. fyrd) — национальное ополчение в англосаксонской Британии, представляющее собой армию, созываемую королём из свободных землевладельцев для защиты территории страны от внешней агрессии. Источники по принципам формирования или военным качествам англосаксонского ополчения крайне скудны. Очевидно, на ранних этапах существования англосаксонских королевств служба в фирде была обязательна для каждого свободного землевладельца, которые тогда составляли подавляющее большинство населения страны. Общим принципом, вероятно, было выставление в ополчение одного солдата с каждой гайды. Первое упоминание о таком способе комплектования фирда содержится в короля Уэссекса Ине, датируемых 694 годом. С течением времени, однако, стала очевидной недостаточность продуктивности гайды земли для содержания хорошо вооружённого воина. Поэтому уже в VIII веке начинается переход к выборочному принципу комплектования фирда. Так, в 799 году король Мерсии Кенвульф пожаловал одному из своих сподвижников земли в размере 30 гайд с обязанностью выставления в фирд всего 5 человек. В дальнейшем, по-видимому, правило набора в фирд одного человека от каждых 5 гайд стало общепринятым, о чём свидетельствует «Книга Страшного суда» 1086 года, созданная уже после нормандского завоевания. В составе вооружённых сил первых англосаксонских королевств фирд играл, вероятно, главную роль. Однако постепенно ядром национальных войск становилась королевская дружина, лучше обученная и экипированная. Тем не менее фирд сохранял достаточно большое значение до конца англосаксонского периода истории Британии. Воины фирда были относительно хорошо вооружены, включая мечи и щиты, однако им недоставало опыта и знания современных методов ведения военных действий. В англосаксонской Британии почти не использовалась кавалерия и лучники, а также крепость как средство контроля и защиты определённой территории. Кроме того, очевидно, что фирд использовался исключительно для отражения внешней агрессии и не был приспособлен для наступательных действий. Воины фирда практически никогда не призывались на службу вне территории своего графства. Все эти факторы ослабляли мощь фирда при столкновении с действительно сильным противником и способствовали громким поражениям англосаксонских войск сначала от датских викингов, а в 1066 году от армии Вильгельма Завоевателя. (ru)
- Фірд (англо-сакс.: fyrd) — національне ополчення в англосаксонській Британії, що являло собою армію, яка скликалась королем із вільних землевласників для захисту території країни від зовнішньої агресії. Джерела по принципам формування або військовим якостям англосаксонського ополчення дуже бідні. Очевидно, що на ранніх етапах існування англосаксонських королівств служба у фірді була обов'язковою для кожного вільного землевласника, які тоді складали переважну більшість населення країни. Загальним принципом, імовірно, було виставлення в ополчення одного солдата від гайди. Перша згадка про такий спосіб комплектування фірду міститься у законах Іне, короля Вессексу, що датуються 694 р. З плином часу, однак, стала очевидною недостатня продуктивність гайди землі для утримання добре озброєного воїна. Тому, вже у VIII столітті починається перехід до вибіркового принципу комплектування фірду. Так, у 799 р., , король Мерсії, надав одному зі своїх сподвижників землі розміром у 30 гайд з обов'язком виставлення у фірд всього 5 чоловік. У подальшому, видно, правило набору у фірд одного чоловіка з кожних 5 гайд стало загальноприйнятим, про що свідчить «Книга Страшного суду» 1086 р., створена вже після нормандського завоювання Англії. У складі збройних сил перших англосаксонських королівств фірд грав, імовірно, головну роль. Однак поступово ядром національних військ ставала королівська дружина, краще навчена та екіпірована. Тим не менш, фірд зберігав достатньо вагоме значення до кінця англосаксонського періоду історії Британії. Воїни фірду були відносно добре озброєні, включно з мечами та щитами, та їм не вистачало досвіду та знання техніки ведення бою. В англосаксонській Британії майже не використовувались кавалерія та лучники, а також фортеця як засіб контролю та захисту відповідної території. Крім того, очевидно, що фірд використовувався виключно для відбиття зовнішньої агресії і не був пристосований для ведення наступальної війни. Воїни фірду практично ніколи не призивались на службу за межами свого графства. Всі ці фактори послаблювали міць фірду при зіткненні з дійсно сильним противником та сприяли гучним поразкам англосаксонських військ спочатку від данських вікінгів, а у 1066 р. від армії Вільгельма Завойовника. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Le fyrd est une milice d'hommes libres mobilisée au niveau des comtés à l'époque anglo-saxonne et dans les premières décennies de la période anglo-normande de l'histoire de l'Angleterre. Le service au sein du fyrd est considéré comme l'une des trois principales obligations de la population du royaume, ou trinoda necessitas, avec l'entretien des ponts et chaussées et la construction et la maintenance des fortifications. Le code de lois du roi Ine de Wessex, promulgué dans les dernières années du VIIe siècle, décrit les peines encourues par les hommes qui ne répondent pas au service militaire : 120 shillings d'amende pour un noble pourvu de terres, 60 pour un noble non pourvu de terres, et 30 pour un simple ceorl. (fr)
- Un fyrd (pronunciació en anglès antic: [fyrˠd]) era un tipus d'exèrcit anglosaxó primerenc que es mobilitzava des de homes lliures o homes pagats per defensar la propietat dels seus senyors de , o de representants seleccionats per unir-se a una . El servei al fyrd solia ser de curta durada i s'esperava que els participants portessin les seves pròpies armes i provisions. La composició del fyrd va evolucionar durant els anys, particularment com a reacció a les incursions i invasions dels vikings. El sistema de defensa i reclutament es va reorganitzar durant el regnat d'Alfred el Gran, que va establir 33 ciutats fortificades (o burhs) al seu regne de Wessex. La quantitat de tributació necessària per mantenir cada ciutat es va establir en un document conegut com a . Cada senyor tenia la seva p (ca)
- Als Fyrd wurde die angelsächsische Miliz genannt. Sie bestand aus freien Einwohnern Englands. Diese waren verpflichtet, sich für eine bestimmte Zeit im Jahr (meist ein bis zwei Monate) für den Kriegsdienst dem König zur Verfügung zu stellen. Ihre Verpflichtung erlosch jedoch im Falle des Todes des Heerführers. Sie waren auch für ihre eigene Ausrüstung verantwortlich. (de)
- Un fyrd era un tipo de ejército anglosajón primitivo que se movilizaba a partir de hombres libres u hombres pagados para defender la propiedad de los señores de su shire, o de representantes seleccionados para unirse a una expedición real. El servicio en el fyrd solía ser de corta duración y se esperaba que los participantes proporcionaran sus propias armas y provisiones. La composición del fyrd evolucionó a lo largo de los años, particularmente como reacción a las incursiones e invasiones de los vikingos. El sistema de defensa y reclutamiento se reorganizó durante el reinado de Alfredo el Grande, quien estableció 33 ciudades fortificadas (o burhs) en su reino de Wessex. La cantidad de impuestos necesarios para mantener cada ciudad se establecía en un documento conocido como Burghal Hidage (es)
- A fyrd (Old English pronunciation: [fyrˠd]) was a type of early Anglo-Saxon army that was mobilised from freemen or paid men to defend their Shire's lords estate, or from selected representatives to join a royal expedition. Service in the fyrd was usually of short duration and participants were expected to provide their own arms and provisions. The composition of the fyrd evolved over the years, particularly as a reaction to raids and invasions by the Vikings. The system of defence and conscription was reorganised during the reign of Alfred the Great, who set up 33 fortified towns (or burhs) in his kingdom of Wessex. The amount of taxation required to maintain each town was laid down in a document known as the Burghal Hidage. Each lord had his individual holding of land assessed in hides. (en)
- I fyrd costituivano un importante apparato militare anglosassone ai tempi di Alfredo il Grande, sovrano del Wessex vissuto attorno al IX secolo. Era una milizia creata direttamente dal generale o dal sovrano ed era costituita da contadini, fattori e giovani ragazzi che venivano chiamati in caso di pericolo per il regno minacciato da forze straniere. In particolare Alfredo impiegò tale milizia per la prima volta per fronteggiare l'attacco dei vichinghi sulle coste orientali britanniche, in particolare del regno di Northumbria. Questo particolare esercito verrà chiamato alle armi anche sotto il regno di Guglielmo il Conquistatore, duca normanno che conquistò l'Inghilterra nel 1066 a seguito della vittoria nella battaglia di Hastings. (it)
- Fyrd – pospolite ruszenie w średniowiecznej Anglii, powszechna mobilizacja wszystkich wolnych mężczyzn zdolnych do obrony ziemi pośrednio (obrona mostów, budowa grodów, patrol i czuwanie) bądź bezpośrednio (uczestnictwo w kampanii wojennej). Skandynawską wersją fyrdu był tzw. leidang. Instytucja fyrdu istniała już przed podbojem normańskim w roku 1066, a jej początki najprawdopodobniej sięgają aż wieku VII. (pl)
- De fyrd of fierd was in de vroeg-Angelsaksische periode een leger dat werd gemobiliseerd uit vrije mannen om hun gouw (shire) te verdedigen, of uit geselecteerde afgevaardigden om deel te nemen aan een koninklijke expeditie. Uiteindelijk bestond de fyrd uit een kern van ervaren soldaten die zou worden aangevuld met gewone dorpelingen en boeren uit de gouwen die hun heren zouden vergezellen. (nl)
- Фирд (фюрд; др.-англ. fyrd) — национальное ополчение в англосаксонской Британии, представляющее собой армию, созываемую королём из свободных землевладельцев для защиты территории страны от внешней агрессии. (ru)
- Фірд (англо-сакс.: fyrd) — національне ополчення в англосаксонській Британії, що являло собою армію, яка скликалась королем із вільних землевласників для захисту території країни від зовнішньої агресії. (uk)
|
