| dbo:abstract
|
- Anima je pojem používaný v analytické psychologii pro označení nevědomého ženského protějšku mužské vědomé psýchy. Animus je symetrický protějšek v případě ženské psychiky. Jako přirozené archetypy představují anima a animus tvořivou psychickou sílu. Plní roli průvodců do nevědomí, vedou k hlubšímu pochopení vlastního nevědomého světa, jsou prostředníky mezi egem a vnitřním životem individua a v určitém slova smyslu zdrojem naplnění života. Jako komplementární pár nazval C. G. Jung tyto archetypy kontrasexuální. Vedle maskulinní psychiky žije feminní prvek jako další samostatná osobnost s ženským charakterem jednání. Vnitřní žena je osobností, projevuje se ve snech nebo fantaziích a jako autonomní komplex je stále projektována na opačné pohlaví tou měrou, jakou zůstává v nevědomí. Protože psychický život jako celek je větší částí nevědomím, které obklopuje vědomí ze všech stran, nevědomý archetyp animy žije ze sebe. Anima je oduševnělou bytostí, jejímž charakteristickým rysem je neklid, měňavost, tvořivá síla a především pramen možnosti citového vztahu. Animus jako mužský protějšek ženské psýchy má v ženském myšlení paralelní mužské rysy (bezcitnost, racionalita, moc). Důležité je spojení animy a duše (psýché), jako projevu toho, čím se odlišuje život od ostatního – dech života. Koncept animy (anima) vysvětluje možnosti vzájemného porozumění mezi mužem a ženou a jejich vzájemnou přitažlivost. Vnitřní postava žijící pod povrchem usiluje o dokončení a vztah. Jako způsoby percepce a chování reprezentované uvnitř individuální psýché se dostavují osudově a jejich působení začíná v našem nejosobnějším životě. Projekce animy (anima) na druhé pohlaví se však může stát zdrojem problémů. (cs)
- The anima and animus are described in Carl Jung's school of analytical psychology as part of his theory of the collective unconscious. Jung described the animus as the unconscious masculine side of a woman, and the anima as the unconscious feminine side of a man, each transcending the personal psyche. Jung's theory states that the anima and animus are the two primary anthropomorphic archetypes of the unconscious mind, as opposed to the theriomorphic and inferior function of the shadow archetypes. He believed they are the abstract symbol sets that formulate the archetype of the Self. In Jung's theory, the anima makes up the totality of the unconscious feminine psychological qualities that a man possesses and the animus the masculine ones possessed by a woman. He did not believe they were an aggregate of father or mother, brothers, sisters, aunts, uncles, or teachers, though these aspects of the personal unconscious can influence a person's anima or animus. Jung believed a male's sensitivity is often lesser or repressed, and therefore considered the anima one of the most significant autonomous complexes. Jung believed the anima and animus manifest themselves by appearing in dreams and influence a person's attitudes and interactions with the opposite sex. A natural understanding of another member of the opposite sex is instilled in individuals that stems from constant subjection to members of the opposite sex. This instilment leads to the development of the anima and animus. Jung said that "the encounter with the shadow is the 'apprentice-piece' in the individual's development ... that with the anima is the 'masterpiece'". Jung viewed the anima process as being one of the sources of creative ability. In his book The Invisible Partners, John A. Sanford said that the key to controlling one's anima/animus is to recognize it when it manifests and exercise our ability to discern the anima/animus from reality. (en)
- Karlo Jung konstatis ke ĉiu socio havas proprajn konceptojn pri kio estas "nature" virseksa kaj kio estas "nature" virinseksa. Tamen tiuj konceptoj variegas inter la socioj, tiel ke -- escepte de la plej fundamentaj seksfunkcioj korpaj -- malfacilas nomi iun ajn karakterizaĵon nature virseksa aŭ nature virinseksa. En la sonĝoj de viroj abunde aperas inoj kiuj spegulas ne verajn personojn persone konatajn de aŭ renkontitajn de la sonĝanto, sed kiuj estas aŭ "inventaĵoj" de la sonĝo, aŭ konataj nur pro filmoj, televidoprogramoj, rakontoj, fotoj, kc. Estas klare ke tiuj sonĝaj inoj reprezentas imagaĵojn, konsciajn aŭ nekonsciajn, de la sonĝanto mem. Simile, en la sonĝoj de virinoj aperas viroj kiuj same ne spegulas verajn personojn persone konatajn de la sonĝanto, sed kiuj estas sonĝinventaĵoj aŭ figuroj konataj pro filmoj kc. Same, tiuj sonĝaj viroj reprezentas imagaĵojn, konsciajn aŭ nekonsciajn, de la sonĝanto mem. Iom da enketado pri la konsciaj konceptoj de la individuo pri vir(in)oj, kaj esplorado pri ties malkonsciaj konceptoj kaj spertoj (ekzemple per la vortasocia eksperimento) montras ke tiuj konceptoj kaj spertoj tre similas al la karakteroj de tiuj sonĝpersonoj. Karlo Jung nomis tiajn fenomenojn "animao" (inseksa fantaziaĵo en la psiko de viro) kaj "animuso" (virseksa fantaziaĵo en la psiko de virino). La specifaj karakterizaĵoj de tiuj animaaj kaj animusaj figuroj kompreneble varias ne nur inter socioj, sed inter individuoj en tiuj socioj. En la specifaj karakterizaĵoj kiujn konscie aŭ malkonscie konceptas individuo, estas multego da detaloj rezultintaj el personaj spertoj, onidiroj, instruaĵoj lernitaj de la individuo, konjektoj, plene imagaj ideoj, kc.kc. Tio estas, ili konsistigas komplekson: komplekson animaan aŭ animusan. Tiu komplekso parte (kvankam, verŝajne, neforte) ŝuldiĝas al la naturo mem de virinoj kaj viroj, do estas tiurilate arketipe bazita; sed plejparte ŝuldiĝas al la individuaj spertoj kaj konceptoj de la individuo mem. Kvankam ĉiu individuo havas konsciajn konceptojn pri la "naturo de viroj" aŭ la "naturo de virinoj", determinas tiujn konsciajn konceptojn malkonsciaj faktoroj. Tial nenies konscia koncepto pri tio estas tutvere realisma. Ĉar la individuo ne rekonas ke liaj/ŝiaj konceptoj originis plejparte en la propra malkonscio, tiu individuo kutime kredas trovi tiujn konceptojn enkorpigitaj en alia persono. Viro kredas ke tiu aŭ tiu virino havas virtojn, malvirtojn, spertojn, kaj diversajn karakterizaĵojn kiuj ŝuldiĝas tute al lia propra imago kaj ne al la reala karaktero de tiu virino. Same virino pri viro. Oni projekcias oniajn animaajn/animusajn imagoj sur tiu alia persono, kaj firme kredas ke tiuj imagoj estas bazitaj sur la realo. En la konsisto de la animaa komplekso de specifa viro (aŭ animusa komplekso de specifa virino) estas multaj karakterizaĵoj kiuj efektive ekzistas nemature aŭ malmature en la viro/virino mem. Li, ekzemple, eble kredas ke ĉiu virino amas infanojn, laŭnature kapablas kuiri, estas emociplena, malkapablas ĉarpentadon, kc. kc. Aŭ eble la virino supozas ke iu viro estas laŭnature senemocia, kapablas ripari ĉion ajn, kc. -- ĉar tiel karakterizas onia socio la virinojn kaj la virojn, malgraŭ la realo ke tiuj supozoj estas fikciaj. Ofte persono kiu havas latentan artotalenton projekcias tian talenton sur aliseksan personon, t.e. imagas senbaze ke tiu persono estas tre talenta tiel. La individuo bezonas rekoni ke temas ne pri talento en la alia persono, sed pri propra nekultivita talento, kolorita ankaŭ de malplaĉaj/malplezurigaj spertoj -- kutime okazintaj dum la frua infanaĝo de la koncerna persono. (eo)
- Ánima significa en latín alma; en la psicología analítica de Carl Gustav Jung alude a «las imágenes arquetípicas de lo eterno femenino en el inconsciente de un hombre, que forman un vínculo entre la consciencia del yo y lo inconsciente colectivo, abriendo potencialmente una vía hacia el sí-mismo». Para las imágenes arquetípicas de lo eterno masculino en el inconsciente de una mujer Jung utilizó el término ánimus. Ambas conforman la sizigia ánimus-ánima, o contrapartes sexuales inconscientes. (es)
- Animus und Anima sind Begriffe aus der Analytischen Psychologie von Carl Gustav Jung. Es handelt sich hierbei um zwei der wichtigsten Archetypen, also im kollektiven Unbewussten angelegte, von individueller Erfahrung unabhängige unanschauliche Strukturen der Möglichkeiten menschlicher Imagination und Emotionalität. Anima und Animus zeigen sich in Stimmungen und Launen, Begeisterung und Verliebtheit, in Träumen und Mythen. Die (inneren oder äußeren) Bilder von Anima und Animus beim individuellen Menschen können plakativ als „Personifikationen einer weiblichen Natur im Unbewussten des Mannes und einer männlichen Natur im Unbewussten der Frau“ bezeichnet werden. Jung betonte, dass Animus und Anima wie alle Archetypen „von sich aus günstige und ungünstige, helle und dunkle, gute und böse Wirkungen entfalten“. Wortherkunft: Die Begriffe sind lateinisch, im Wesentlichen bedeuten beide ‚Seele/Geist‘, jeweils grammatisch männlich (animus) oder weiblich (anima). Im Lateinischen hat animus je nach Zusammenhang viele verschiedene Bedeutungen: so u. a. Seele oder Geist (im Gegensatz zum Körper), Gedächtnis; verschiedene emotionale Zustände wie Entschlossenheit, Mut und Übermut, Selbstvertrauen und Trotz, seelisches Begehren, Wunsch, Lust, Leidenschaft und Zorn; Stimmung und Gesinnung. Anima dagegen wird übersetzt mit Luft als Element bzw. Lufthauch, Wind, Atem; Seele (auch im Sinne eines ‚Geists‘), Geist; beseeltes Wesen, Leben. Die im Wortfeld von Anima erkennbare Verbindung von ‚Luft‘ und ‚Geist‘ ist dieselbe wie beim hebräischen Ruach (Luft, Atem, Geist) und beim griechischen Pneuma (Luft, Atem, Geist), oder dem indischen Prana bzw. dem indischen Akasha, vgl. auch Atemseele; im Deutschen entspricht dem etwa das Wort ‚Lebensodem‘. Seele: Die Bereiche von Anima und Animus wurden von Jung als Teile der Seele verstanden. Seele im Sinne Jungs bedeutet die innere, unbewusste Persönlichkeit, einen „abgegrenzten Funktionskomplex“, während er unter Psyche die „Gesamtheit aller psychischen Vorgänge, der bewussten sowohl wie der unbewussten“, verstand. Geschlechtlichkeit: Das Unbewusste verhalte sich gewöhnlich komplementär zum Bewusstsein und dieser „Komplementaritätscharakter der Seele betrifft auch den Geschlechtscharakter“, woher die Gegengeschlechtlichkeit von Anima und Animus beim Einzelnen herrühre. Dieser gewisse Ausgleich des Männlichen durch das Weibliche und (andersherum) in der Seele bedeuteten auch, dass „der Mensch seit undenklichen Zeiten in seinen Mythen immer die Idee der Koexistenz eines Männlichen und Weiblichen in demselben Körper ausgedrückt hat“, sodass, wie im Bild vom hermaphroditischen Gott, im Menschen immer auch das andere Geschlecht gegenwärtig sei. (de)
- L'anima (du latin anima « souffle, âme », d'où vient le terme animal) est, dans la psychologie analytique du psychiatre suisse Carl Gustav Jung, la représentation féminine au sein de l'imaginaire de l'homme. Il s'agit d'un archétype, donc d'une formation de l'inconscient collectif, qui a son pendant chez la femme sous le nom d'animus. Cet archétype se manifeste tout au long de la vie, projeté inconsciemment, d'abord sur le parent du sexe opposé, puis sur les personnes rencontrées auxquelles sont alors prêtées les caractéristiques de cette image. (fr)
- L'anima e l'animus sono descritti nella scuola di psicologia analitica di Carl Gustav Jung come elementi strutturali dell'inconscio collettivo. Jung definisce l'animus come il lato maschile di una donna, e l'anima come il lato femminile di un uomo che fino al ventesimo secolo nelle culture maschiliste erano (e in certi casi ancora sono) proiettati inconsciamente sulle persone dell'altro sesso. Un esemplare ritiro della proiezione appare in Flaubert che, alla domanda chi fosse realmente la protagonista del suo capolavoro, rispondeva «Madame Bovary c'est moi». L'anima e l'animus sono i due archetipi primari della mente inconscia, con un aspetto antropomorfico anziché animale. Opposti quindi sia alla funzione teriomorfica che alla funzione inferiore degli archetipi d'ombra. Jung li considera tra i simboli che formulano l'archetipo del Sé. L'Anima (spesso scritta con la A maiuscola per distinguerle dall'uso corrente della parola) costituisce la totalità delle qualità psicologiche femminili di un uomo: l'Animus di quelle maschili in una donna. D'altra parte il confronto con la dimensione inconscia dell'Anima può costituire un problema spinoso anche per le donne che in certi casi ne sono irretite e in altri (identificazione con l'Animus) sin troppo estranee. Secondo Jung Anima e Animus appaiono nei sogni e influenzano gli atteggiamenti e le interazioni di una persona, inconsapevole di sé, con il sesso opposto perché tutto ciò che resta inconscio viene visto (se non trasferito) negli altri creando problemi interiori e relazionali. L'integrazione cosciente di Anima e Animus, tramite il ritiro della proiezione, è importante per lo sviluppo della personalità ma non è un processo facile per tutti. Per alcuni è difficile non solo realizzarlo ma persino capirlo teoricamente.Jung scrive «l'incontro con l'ombra è il "pezzo da apprendista" nello sviluppo dell'individuo … ma quello con l'anima è il "capolavoro"». Jung considerava il processo dell'anima una delle fonti dell'abilità creativa. Nel suo libro The Invisible Partners, John A. Sanford propone che la chiave per trascendere la voce di anima/animus è riconoscerla quando si manifesta, esercitando la nostra capacità di discernere l'anima/animus dalla realtà. La situazione della società contemporanea appare sempre meno schematica, sul piano del costume, dei ruoli del lavoro e degli orientamenti sessuali. Ma se oggi assistiamo a una crescente integrazione di Anima e Animus nella personalità di base di uomini e donne, alla liberalizzazione degli orientamenti erotici, al pacifismo anti-militarista e alla condanna dell'omofobia, del bullismo e delle dittature maschiliste è anche per merito di Jung che aveva profetizzata questa rivoluzione contribuendo a renderla possibile. (it)
- ( 아니마는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 애니마 문서를 참고하십시오.) 아니마(anima)는 라틴어로 영혼을 나타내는 단어다. (ko)
- アニマ（anima）は、ラテン語で、生命や魂を指す語である。 古代ギリシア語の文献類（アリストテレスの書など）にある「希: Ψυχή （プシュケー）」というギリシア語を、中世ヨーロッパなどにおいてラテン語に翻訳する時には「anima」という語があてられた。当時ヨーロッパはキリスト教世界であったので、古代ギリシアの哲学の影響を受けつつも古代ギリシア文献の翻訳・研究などの文脈以外では、animaはキリスト教的な色彩を帯びた用法で使われていることも多い。 その後、近代になってユングが独特の用語として用いることになった。 (ja)
- Anima i animus – archetypy psychiki w psychologii analitycznej Carla Gustava Junga. Element, który jest przeciwieństwem i dopełnieniem persony.Harmonijny rozwój osobowości wymaga obecności obydwu tych pierwiastków i równowagi między nimi. (pl)
- Anima is volgens de psycholoog Carl Gustav Jung een van de archetypen uit het collectief onbewuste, dat deel van de innerlijke psyche dat met de vrouwelijke zijde van de man overeenkomt. Net zo is het archetype van de mannelijke zijde van een vrouw de animus. Ieder mens heeft volgens Jung namelijk kenmerken van de beide seksen, niet alleen biologisch maar ook in psychologische zin. (nl)
- A anima e o animus são descritos na escola de psicologia analítica de Carl Jung como parte de sua teoria do inconsciente coletivo. Jung descreveu o animus como o lado masculino inconsciente de uma mulher, e a anima como o lado feminino inconsciente de um homem, cada um transcendendo a psique pessoal. A teoria de Jung afirma que a anima e o animus são os dois principais arquétipos antropomórficos da mente inconsciente, em oposição à função teriomórfica e inferior dos arquétipos das sombras. Ele acreditava que eles são os conjuntos de símbolos abstratos que formulam o arquétipo do Self (Si Mesmo). Na teoria de Jung, a anima compõe a totalidade das qualidades psicológicas femininas inconscientes que um homem possui e o animus as masculinas possuídas por uma mulher. Ele não acreditava que eles fossem um agregado de pai ou mãe, irmãos, irmãs, tias, tios ou professores, embora esses aspectos do inconsciente pessoal possam influenciar a anima ou o animus de uma pessoa. Para que a personalidade fique bem ajustada é necessário um equilíbrio entre anima e animus, ou seja: o lado feminino da personalidade do homem e o lado masculino da personalidade da mulher devem ser integrados ser expressos na consciência e nas atitudes. Jung acreditava que a sensibilidade de um homem costuma ser menor ou reprimida e, portanto, considerada a anima como um dos complexos autônomos mais significativos. Jung acreditava que a anima e o animus se manifestavam aparecendo nos sonhos e influenciavam as atitudes e interações de uma pessoa com o sexo oposto. Jung disse que "o encontro com a sombra é a 'obra de aprendiz' no desenvolvimento do indivíduo … aquele com a anima é a 'obra-prima'". Jung via o processo da anima como uma das fontes de capacidade criativa, sendo relacionada ao papel das musas na poesia. Refletindo sobre experiências românticas e visões psíquicas de seu conteúdo inconsciente ao longo de sua vida, Jung buscou explicar o sentimento do amor identificando esses conceitos como imagens contrassexuais (do sexo oposto) internas ao ser humano, baseadas nas quais desenvolvem-se a afinidade, projeção, transformação e integração do indivíduo, e ele associou a anima e o animus a símbolos alquímicos de conjunção, encontrando sua presença também nas imagens das mitologias e contos. (pt)
- А́нима и а́нимус (от лат. anima и лат. animus «жизненное начало; душа» в, соответственно, женском и мужском родах) — термины, введённые в психологию Юнгом для обозначения архетипов, связанных, соответственно, с женским и мужским полом. Юнг полагал, что Анима — это женская часть психики мужчины, а Анимус — мужская часть психики женщины; по сути, и то, и другое — архетипы гендера, и являются во многом неосознаваемыми архетипами. (ru)
- 根據荣格的分析心理學，阿尼瑪斯（animus）是女人內心中無意識的男人性格與形象的一面，可以讓女人盲目迷戀男人。通常正面的阿尼瑪斯有父親的形象，也常有哥哥，伯伯、叔叔、姑父、姨父、或是男老師的影子。影劇界甚至政治界的偶像常是女性阿尼瑪斯形象投射的目標。相對應的，阿尼瑪（anima）是男人內心中無意識的女人性格與形象的一面。男性常常只有的單一阿尼瑪，女人夢中常有一群阿尼瑪斯。很常見的夢是一群強盜。 (zh)
- А́німа та а́німус (від лат. anima і лат. animus «життєвий початок; душа», відповідно, в жіночому та чоловічому родах) — терміни, які ввів у психологію Юнг на позначення архетипів в аналітичній психології, пов'язаних, відповідно, з жіночою та чоловічою статтю. Юнг вважав, що аніма — це жіноча частина психіки чоловіка, а анімус — чоловіча частина психіки жінки; по суті, і те, й інше — архетипи гендеру, і є значною мірою несвідомими архетипами. Це елемент, який є протилежністю і доповненням особистості. Гармонійний розвиток особистості вимагає наявності обох цих елементів і рівноваги між ними. Карл Густав Юнг використовував ці терміни для позначення явищ у своїй глибинній психології. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ánima significa en latín alma; en la psicología analítica de Carl Gustav Jung alude a «las imágenes arquetípicas de lo eterno femenino en el inconsciente de un hombre, que forman un vínculo entre la consciencia del yo y lo inconsciente colectivo, abriendo potencialmente una vía hacia el sí-mismo». Para las imágenes arquetípicas de lo eterno masculino en el inconsciente de una mujer Jung utilizó el término ánimus. Ambas conforman la sizigia ánimus-ánima, o contrapartes sexuales inconscientes. (es)
- L'anima (du latin anima « souffle, âme », d'où vient le terme animal) est, dans la psychologie analytique du psychiatre suisse Carl Gustav Jung, la représentation féminine au sein de l'imaginaire de l'homme. Il s'agit d'un archétype, donc d'une formation de l'inconscient collectif, qui a son pendant chez la femme sous le nom d'animus. Cet archétype se manifeste tout au long de la vie, projeté inconsciemment, d'abord sur le parent du sexe opposé, puis sur les personnes rencontrées auxquelles sont alors prêtées les caractéristiques de cette image. (fr)
- ( 아니마는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 애니마 문서를 참고하십시오.) 아니마(anima)는 라틴어로 영혼을 나타내는 단어다. (ko)
- アニマ（anima）は、ラテン語で、生命や魂を指す語である。 古代ギリシア語の文献類（アリストテレスの書など）にある「希: Ψυχή （プシュケー）」というギリシア語を、中世ヨーロッパなどにおいてラテン語に翻訳する時には「anima」という語があてられた。当時ヨーロッパはキリスト教世界であったので、古代ギリシアの哲学の影響を受けつつも古代ギリシア文献の翻訳・研究などの文脈以外では、animaはキリスト教的な色彩を帯びた用法で使われていることも多い。 その後、近代になってユングが独特の用語として用いることになった。 (ja)
- Anima i animus – archetypy psychiki w psychologii analitycznej Carla Gustava Junga. Element, który jest przeciwieństwem i dopełnieniem persony.Harmonijny rozwój osobowości wymaga obecności obydwu tych pierwiastków i równowagi między nimi. (pl)
- Anima is volgens de psycholoog Carl Gustav Jung een van de archetypen uit het collectief onbewuste, dat deel van de innerlijke psyche dat met de vrouwelijke zijde van de man overeenkomt. Net zo is het archetype van de mannelijke zijde van een vrouw de animus. Ieder mens heeft volgens Jung namelijk kenmerken van de beide seksen, niet alleen biologisch maar ook in psychologische zin. (nl)
- А́нима и а́нимус (от лат. anima и лат. animus «жизненное начало; душа» в, соответственно, женском и мужском родах) — термины, введённые в психологию Юнгом для обозначения архетипов, связанных, соответственно, с женским и мужским полом. Юнг полагал, что Анима — это женская часть психики мужчины, а Анимус — мужская часть психики женщины; по сути, и то, и другое — архетипы гендера, и являются во многом неосознаваемыми архетипами. (ru)
- 根據荣格的分析心理學，阿尼瑪斯（animus）是女人內心中無意識的男人性格與形象的一面，可以讓女人盲目迷戀男人。通常正面的阿尼瑪斯有父親的形象，也常有哥哥，伯伯、叔叔、姑父、姨父、或是男老師的影子。影劇界甚至政治界的偶像常是女性阿尼瑪斯形象投射的目標。相對應的，阿尼瑪（anima）是男人內心中無意識的女人性格與形象的一面。男性常常只有的單一阿尼瑪，女人夢中常有一群阿尼瑪斯。很常見的夢是一群強盜。 (zh)
- А́німа та а́німус (від лат. anima і лат. animus «життєвий початок; душа», відповідно, в жіночому та чоловічому родах) — терміни, які ввів у психологію Юнг на позначення архетипів в аналітичній психології, пов'язаних, відповідно, з жіночою та чоловічою статтю. Юнг вважав, що аніма — це жіноча частина психіки чоловіка, а анімус — чоловіча частина психіки жінки; по суті, і те, й інше — архетипи гендеру, і є значною мірою несвідомими архетипами. Це елемент, який є протилежністю і доповненням особистості. Гармонійний розвиток особистості вимагає наявності обох цих елементів і рівноваги між ними. Карл Густав Юнг використовував ці терміни для позначення явищ у своїй глибинній психології. (uk)
- Anima je pojem používaný v analytické psychologii pro označení nevědomého ženského protějšku mužské vědomé psýchy. Animus je symetrický protějšek v případě ženské psychiky. Jako přirozené archetypy představují anima a animus tvořivou psychickou sílu. Plní roli průvodců do nevědomí, vedou k hlubšímu pochopení vlastního nevědomého světa, jsou prostředníky mezi egem a vnitřním životem individua a v určitém slova smyslu zdrojem naplnění života. Jako komplementární pár nazval C. G. Jung tyto archetypy kontrasexuální. (cs)
- The anima and animus are described in Carl Jung's school of analytical psychology as part of his theory of the collective unconscious. Jung described the animus as the unconscious masculine side of a woman, and the anima as the unconscious feminine side of a man, each transcending the personal psyche. Jung's theory states that the anima and animus are the two primary anthropomorphic archetypes of the unconscious mind, as opposed to the theriomorphic and inferior function of the shadow archetypes. He believed they are the abstract symbol sets that formulate the archetype of the Self. (en)
- Karlo Jung konstatis ke ĉiu socio havas proprajn konceptojn pri kio estas "nature" virseksa kaj kio estas "nature" virinseksa. Tamen tiuj konceptoj variegas inter la socioj, tiel ke -- escepte de la plej fundamentaj seksfunkcioj korpaj -- malfacilas nomi iun ajn karakterizaĵon nature virseksa aŭ nature virinseksa. Simile, en la sonĝoj de virinoj aperas viroj kiuj same ne spegulas verajn personojn persone konatajn de la sonĝanto, sed kiuj estas sonĝinventaĵoj aŭ figuroj konataj pro filmoj kc. Same, tiuj sonĝaj viroj reprezentas imagaĵojn, konsciajn aŭ nekonsciajn, de la sonĝanto mem. (eo)
- Animus und Anima sind Begriffe aus der Analytischen Psychologie von Carl Gustav Jung. Es handelt sich hierbei um zwei der wichtigsten Archetypen, also im kollektiven Unbewussten angelegte, von individueller Erfahrung unabhängige unanschauliche Strukturen der Möglichkeiten menschlicher Imagination und Emotionalität. Anima und Animus zeigen sich in Stimmungen und Launen, Begeisterung und Verliebtheit, in Träumen und Mythen. Die (inneren oder äußeren) Bilder von Anima und Animus beim individuellen Menschen können plakativ als „Personifikationen einer weiblichen Natur im Unbewussten des Mannes und einer männlichen Natur im Unbewussten der Frau“ bezeichnet werden. Jung betonte, dass Animus und Anima wie alle Archetypen „von sich aus günstige und ungünstige, helle und dunkle, gute und böse Wirku (de)
- L'anima e l'animus sono descritti nella scuola di psicologia analitica di Carl Gustav Jung come elementi strutturali dell'inconscio collettivo. Jung definisce l'animus come il lato maschile di una donna, e l'anima come il lato femminile di un uomo che fino al ventesimo secolo nelle culture maschiliste erano (e in certi casi ancora sono) proiettati inconsciamente sulle persone dell'altro sesso. Un esemplare ritiro della proiezione appare in Flaubert che, alla domanda chi fosse realmente la protagonista del suo capolavoro, rispondeva «Madame Bovary c'est moi». (it)
- A anima e o animus são descritos na escola de psicologia analítica de Carl Jung como parte de sua teoria do inconsciente coletivo. Jung descreveu o animus como o lado masculino inconsciente de uma mulher, e a anima como o lado feminino inconsciente de um homem, cada um transcendendo a psique pessoal. A teoria de Jung afirma que a anima e o animus são os dois principais arquétipos antropomórficos da mente inconsciente, em oposição à função teriomórfica e inferior dos arquétipos das sombras. Ele acreditava que eles são os conjuntos de símbolos abstratos que formulam o arquétipo do Self (Si Mesmo). (pt)
|
