| dbo:abstract
|
- Un cilici és una camisa aspra, cinyell de cerres o de cadenetes de ferro amb garfins, portats damunt la pell. Els garfins o el teixit hirsut causen molèstia i dolor autoinfligit, utilitzat per certs catòlics per espèrit de mortificació. El nom prové dels crins rasposos de les cabres de Cilícia que solien utilitzar-se per la seva fabricació. Ja se'n parla al Levític i a l'Èxode. Sol usar-se com eina de mortificació a l'Església Catòlica Romana per tal d'expiar els seus pecats propis o els dels altres, com expiació faç al seu Déus. Els creients hi veuen una manera de participar voluntàriament a la passió de Jesús. El costum origina al segle iv. Quan Constantí I el Gran va legitimar el cristianisme i fer-ne una religió d'estat, les vies vers el martiri i la santedat immediata com mostra de devoció van desaparèixer, els devots van cercar altres maneres per demostrar la seva dedicació, com l'ascetisme extrem, l'auto-flagel·lació i diverses formes de mortificació, com a portar el cilici. Aquest accessori de moda per homes i dones era molt generalitzat a Catalunya del XIII al XV segle. El jurista i escriptor valencià Vicent Blasco Ibáñez va ser un dels primers per criticar les idees de mortificació del catolicisme espanyol de la seva època que depreciava les ciències positives i que considerava tots els avenços mèdics com bagatel·les per tenir la gent boja i lluny de la fe. A la seva novel·la El intruso (1904) cita el cas d'una dona que descuidava la seva higiene personal i que cada vegada portava amb més retard la seva roba a rentar, amb esquitxos de sang. Ningú no ho entenia fins que van trobar al seu llit «un horrible cinturón de esparto, un cilicio de los más sencillos que fabricaban ciertas monjitas de Begoña». Nietzsche escriví al Crepuscle dels ídols: «Però atacar les passions per la seua arrel significa també atacar per l'arrel la vida mateixa: la pràctica de l'Església és hostil a la vida ...» Encara avui dia és portat per certs ordes, pels afiliats d'Opus Dei però menys freqüentment pels laics. Entre el catòlics devots que van portar el cilici hom cita, entre altres, Thomas More, John Henry Newman i més recentment Teresa de Calcuta, Pau VI i Joan Pau II. Jordi Petit testimoneja que el 1967 un guia espiritual de l'Opus Dei li va imposar el port del cilici i xapes d'ampolles dins de les sabates per expiar el seu «pecat», quan als tretze anys va confessar-li que era homosexual, Es posa la qüestió quant de nois van haver de sofrir aquest maltractament durant el franquisme. Continua sent utilitzat en per a homosexuals practicades per saludadors catòlics. Del punt de vist psiquiàtric l' no-suïcidal segons el Manual Diagnòstic dels Trastorns Mentals (DSM IV) sovint és un símptoma d'una greu afecció subjacent tot i pot presentar-se també amb persones sense manifesta diagnosi clínica. (ca)
- Cilicium je původně označení pro hrubé vlněné sukno, vyrobené z kozí srsti, které bylo ve starověku používáno při výrobě stanů a plachet. (cs)
- Cilicium ist die Bezeichnung für einen groben Stoff oder ein Hemd aus Ziegenhaar oder Ähnlichem, das aus asketischen Gründen oder zur Buße unter der Kleidung direkt auf der Haut getragen wurde. Der Name leitet sich von der Herkunftsregion Kilikien in Anatolien ab. Dort wurden aus Ziegenhaar Zelte und Planen hergestellt, aber auch Kleidungsstücke. Die erste nachweisliche Verwendung in der Schrift findet sich in der Vulgata in Psalm 35 (34): Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio (Ps 34,13 : „Ich aber zog ein Bußkleid an, als sie mir lästig wurden …...“). In den Büchern der Könige wird von König Ahab und Ben-Hadad, dem König von Aram, berichtet, dass sie ein Bußgewand auf der bloßen Haut trugen (1 Kön 21,27 , 2 Kön 6,30 ). Von dem hebräischen Wort שק (saq) und dessen lateinischer Übersetzung saccus leitet sich die Redewendung „In Sack und Asche gehen“ ab. Im Neuen Testament trägt Johannes der Täufer ein Büßerhemd aus Kamelhaaren (Mk 1,6 ). Ab dem 4. Jahrhundert trugen kirchliche Büßer ein Cilicium, das zumeist aus Rosshaaren, Schweineborsten, aber auch anderen Stoffen bestand, deren Haare sich, direkt auf der Haut getragen, unangenehm anfühlen. Im Laufe der Zeit wurde das Cilicium von Heiligen und Ordensleuten als Zeichen der Demut und Bußgesinnung beständig unter dem Habit getragen, zuweilen auch von Laien, weltlichen und kirchlichen Würdenträgern, unter ihnen die hll. Thomas Becket, Patrick, Karl, Franziskus von Assisi, Therese von Lisieux, Pater Pio, Mutter Teresa und Paul VI.; Heinrich IV. trug auf seinem Gang nach Canossa ein härenes Hemd. Bis zu den Reformen in der Folge der Konstitution Perfectae caritatis über die zeitgemäße Erneuerung des Ordenslebens trugen die Kartäuser unter ihrem Gewand auf Brust und Rücken ein Büßerhemd aus Ross- und Ziegenhaaren. Mittlerweile ist das Tragen eines Ciliciums in den meisten Gemeinschaften nicht mehr für alle Mitglieder üblich, wiewohl sich über das Ausmaß des tatsächlichen Gebrauchs kaum etwas sagen lässt, da es sich um Unterkleidung handelt. Einige Konvente der Unbeschuhten Karmelitinnen, die Konzeptionisten und Konzeptionistinnen sowie die Numerarier des Opus Dei verwenden es weiterhin, letztere in Form eines metallenen Bußgürtels, der um den Oberschenkel gelegt und stundenweise getragen wird, wobei er starke Schmerzen verursacht. (de)
- Κιλίκιο είναι ένδυμα ή εσώρουχο κατασκευασμένο από χονδροειδές ύφασμα ή ζωική τρίχα. Η λέξη προέρχεται από το Λατινικό cilicium, μια κάλυψη φτιαγμένη από τρίχα της αίγας από την Κιλικία της Μικράς Ασίας. Τέτοια ενδύματα φορέθηκαν στην ιστορία της Χριστιανικής πίστης, για να νεκρώσουν τη σάρκα. Άγιοι και μοναχοί αναφέρεται ότι το φορούσαν συχνά αλλά και τα πλούσια άτομα φόρεσαν μερικές φορές ως τιμωρία για τον εξωραϊσμό, κάτι που απαγορευόταν στη Βίβλο. (el)
- Pentozono nun indikas ĉirkaŭflanka ŝnuro aranĝita por suferigi la ĝin ĉehaŭte vestanton. Origine ĝi estis dua vesto vestita de romiaj soldatoj dum eksterservaj deĵoraĵoj. Temis pri vesto inteksita per kapraj haroj malglata se surhaŭte allasata. La nomo devenas el la greka κιλίκιον kiu siavice referencas al Kilikio, regiono de suda Turkio De la romiaj soldatoj la pentozono (plirespekte de la historio, “kilikio” (cilicio, cilice ktp) kiel en preskaŭ ĉiuj eŭropaj lingvoj) pasigis al la anakoretoj kristanaj, kiuj kutime ĝin vestis sur la nuda haŭto jen por praktiki malriĉecon jen por bremsi la bremsendajn (laŭvidpunkte de la uzanto) altiraĵojn de la korpo. De kie ĝi transformiĝis al sakaĵo aŭ al pentozono aŭ al ĉiuspeca suferigilo, uzata de certaj religiulaj ordenoj por ke la atento estu ĉiam al la superaj diaj donoj. El tio la pli taŭga difino per “pentozono”. La vorto “pentozono”, pro la posttrenado de la similaĵoj, povas etendiĝi al rimeno hokforma aŭ formita per malglata kaj tratruita ŝnuro kiun la asketulo metas ĉirkaŭ la taliaj flankoj aŭ ĉe la femuroj tiamaniere ke ĝi provoku ĝenon kaj suferon, neekstremajn tamen, sed konstantajn. La kaprahara sakaĵo estis ofte uzata de pilgrimantoj al la sanktejo kiel simbolo kaj montro de sia stato de pentanto. La historio memorigas elstarajn personojn vestitajn per tiu “humiliga” sakaĵo, sintene de pardonpeto antaŭ sanktejoj aŭ domoj de potenculoj. En tia situacio sintenis (1077), ekzemple, germana Henriko la 4-a antaŭ la pordo de la papa kastelo de Kanosa. (eo)
- A cilice /ˈsɪlɪs/, also known as a sackcloth, was originally a garment or undergarment made of coarse cloth or animal hair (a hairshirt) worn close to the skin. It is used by members of various Christian traditions (including the Catholic, Lutheran, Anglican, Methodist, and Scottish Presbyterian churches) as a self-imposed means of repentance and mortification of the flesh; as an instrument of penance, it is often worn during the Christian penitential season of Lent, especially on Ash Wednesday, Good Friday, and other Fridays of the Lenten season. Hairshirt cilices were originally made from coarse animal hair, as an imitation of the garment worn by John the Baptist that was made of camel hair, or sackcloth, which throughout the Bible, was worn by people repenting. Cilices were designed to irritate the skin; other features were added to make cilices more uncomfortable, such as thin wires or twigs. In modern Christian religious circles, cilices are simply any device worn for the same purposes, often taking the form of a hairshirt cilice as well as a (spiked metal) chain cilice. (en)
- Zilizioa, berau jazten duenari mina edo deserosotasuna sortzeko helburuz diseinatua den gailu bat da. Bere erabilera kristau komunitate askotan hedatua egon zen, kristautasunaren arabera tentazioei aurre egiteko asmoz, eta batez ere, Jesukristok Pasioan jasandako sufrimenduekin eta haietatik eratorritako fruitu espiritualetatik identifikatzeko. Simeon Estilita (388-459) kristau aszeta asmatzailetzat jotzen da.
* Datuak: Q325634
* Multimedia: Cilice (eu)
- Le cilice est un sous-vêtement, une tunique ou un accessoire comme une ceinture de crin, d'étoffe rude, voire de métal utilisé comme instrument de mortification volontaire, accompagné éventuellement de jeûne et d'abstinence. (fr)
- Un cilicio es un accesorio utilizado para provocar deliberadamente dolor o incomodidad en quien lo viste. Su uso estuvo extendido durante mucho tiempo en las diversas comunidades cristianas como medio de mortificación corporal, buscando así combatir las tentaciones y, sobre todo, la identificación con Jesucristo en los padecimientos que sufrió en la Pasión y los frutos espirituales que de ella se derivan. (es)
- Il cilicio anticamente era un tessuto di peli di capra o di cammello, in uso anche fra i soldati dell'esercito romano. Nel mondo greco-romano tali stoffe, utilizzate per tende, vele, sacchi, vesti grossolane, ecc., presero il nome di "cilici", termine che proviene dal greco κιλίκιον (kilíkion), ovvero della regione della Cilicia, l'odierno Sud della Turchia, in quanto i Cilici ne ebbero quasi il monopolio (Plinio, VI, 143). A scopo ascetico questa stoffa veniva indossata a immediato contatto con la nuda pelle, come viene frequentemente attestato nella Bibbia, nella quale la traduzione abituale di cilicio è "sacco", in quanto in ebraico cilicio si dice saq. Dopo la venuta di Cristo, l'uso del cilicio si estende rapidamente anche fra i cristiani. Indica, per estensione, una cinghia uncinata o formata da una corda ruvida costellata di nodi, che viene stretta attorno alla vita o alla coscia in modo da provocare un dolore non estremo ma costante. (it)
- Een cilicium is een boetegordel of -kleed, vervaardigd uit geitenhaar (oorspronkelijk van geiten uit Cilicië, nu ook uit esparto- of andere ruwe vezels) of een ijzeren gordel met puntjes aan de binnenkant, die om het dijbeen of om een ander deel van het lichaam gedragen wordt. Doordat de haakjes of de ruwe stof in het vlees drukken, ervaart de drager een lichte pijn. Katholieken dragen het cilicium om boete te doen voor eigen of andermans zonden en zo hun God eerherstel te brengen en zich tot Hem te richten. Het dragen van de boetegordel is volgens hen een middel om uit vrije wil een beetje te delen in het lijden van Christus. Het cilicium wordt door monniken, sommigen leden van Opus Dei en lekengelovigen gedragen. De gewoonte gaat terug op de 4e eeuw na Christus. Toen Constantijn de Grote de christenvervolging stopte en het katholicisme staatsgodsdienst werd, en zo de wegen naar het martelaarschap als teken van toewijding verdwijnen, zoeken de gelovigen andere wegen om de diepte van hun geloof te bewijzen, zoals door soms extreme ascese en zelfkastijding. De boetegordel of andere ascetische werktuigen maken deel uit van de traditie uit de katholieke Kerk. Heel wat heiligen of vrome gelovigen hebben dit gedaan, waaronder Franciscus van Assisi, Thomas More, Geert Grote, kardinaal Newman, Moeder Teresa en de pausen Paulus VI en Johannes Paulus II. Van paus Paulus VI (1963-1978) is bekend dat hij lichamelijk boete deed. Zijn beide privésecretarissen Pasquale Macchi en John Magee getuigden na diens dood dat hij tijdens plechtigheden een metalen boetegordel op zijn huid droeg om zichzelf te helpen herinneren aan het door Christus gedragen kruis ter verlossing van de wereld. Binnen de katholieke verstervings- en de boetenpraktijken neemt fysieke zelfkastijding een minder prominente plaats en dit soort de gebruiken kunnen zowel binnen als buiten de kerk vaker verbazing oproepen. (nl)
- Włosiennica (stgr. κιλίκιον, kilíkion, łac. cilicium) – szorstka tkanina z sierści kozy lub wielbłąda, służąca do wytwarzania żagli, namiotów i worków. W starożytności centrum jej wyrobu była Cylicja. Tradycyjnie nazwa ta odnosi się również do koszuli noszonej w celach pokutnych, dla samoumartwienia ciała (Zob. Iz 50,3; Hi 16,15; Ps 30,12; Mt 11,21). Asceci używali również włosiennicy jako okrycia do spania. Łatwo zagnieżdżały się w niej wszy. Pod koniec XVI wieku kozią sierść zaczęto niekiedy zastępować pasami z cieniutkiego drutu, zwróconego kolcami w stronę ciała, by zwiększyć uczucie dyskomfortu i niewygody. (pl)
- Med cilice menas traditionellt en tagelskjorta, ett plagg gjort av grovt tyg eller djurhår. Ordet kommer från latinets cilicium, och syftar på att plagget gjorts av gethår från den romerska provinsen Cilicien. Sådana plagg har burits i flera perioder i den kristna kyrkans historia som en form av späkning som påminnelse om Jesu lidande och död. Förutom att materialet kliade, utgjorde det en god miljö för löss, vilket ytterligare bidrog till späkningen. Det rapporteras ofta att helgon och munkar burit cilice, men även den rika överklassen bar dem ibland under sina dyrbara dräkter som bot för den fåfänga dessa utgjorde. På senare tid har ordet kommit att beteckna ett kedje- eller metallbälte med taggar, buret kring låret. Detta bruk har förekommit i olika delar av den Romersk-katolska kyrkan, men har under 1900-talet i första hand kommit att associeras med den katolska personalprelaturen Opus Dei. (sv)
- Cilício é uma túnica, cinto ou cordão de crina, que se traz sobre a pele para mortificação ou penitência. O termo vem do latim "cilicinus", que quer dizer "feito de pelo de cabra", ou "cilicium", que quer dizer "tecido áspero ou grosseiro de pelo de cabra" ou "vestido de gente pobre". Hoje é conhecido como instrumento de mortificação voluntária, ao lado do jejum e abstinência, dentre outras formas. (pt)
- Волосяниця, власяни́ця, верета (церк.-слов. вре́тище, грец. κιλίκιο, лат. cilicium) — довга сорочка з простої тканини (ряднини), частина православного чернечого вбрання, що в першу чергу одягається ченцем під час чернечого постригу. У минулому волосяницю ткали з верблюжого волосу або овечої вовни і надягали на голе тіло, до того ж жорстка шерсть постійно кололась, нагадуючи ченцеві про терпіння й смирення. 1.
* довга груба сорочка з волосся або козячої вовни; аскети носили її на голому тілі, для умертвіння плоті. 2.
* темного кольору груба тканина з козячої вовни, у вигляді мішка, надягають на знак жалоби. (uk)
- Власяни́ца (также вре́тище), церков.-слав. 1.
* длинная грубая рубашка из волос или козьей шерсти; аскеты носили её на голом теле, для умерщвления плоти. 2.
* то же, что и , тёмного цвета грубая ткань из козьей шерсти, в виде мешка, надевавшаяся в знак печали. В наше время власяница — это длинная рубашка из простой ткани, часть православного монашеского одеяния, которая в первую очередь надевается монахом во время монашеского пострига. В прошлом власяница ткалась из верблюжьего волоса или овечьей шерсти и надевалась на голое тело, причём жёсткая шерсть постоянно кололась, напоминая монаху о терпении и смирении. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Cilicium je původně označení pro hrubé vlněné sukno, vyrobené z kozí srsti, které bylo ve starověku používáno při výrobě stanů a plachet. (cs)
- Κιλίκιο είναι ένδυμα ή εσώρουχο κατασκευασμένο από χονδροειδές ύφασμα ή ζωική τρίχα. Η λέξη προέρχεται από το Λατινικό cilicium, μια κάλυψη φτιαγμένη από τρίχα της αίγας από την Κιλικία της Μικράς Ασίας. Τέτοια ενδύματα φορέθηκαν στην ιστορία της Χριστιανικής πίστης, για να νεκρώσουν τη σάρκα. Άγιοι και μοναχοί αναφέρεται ότι το φορούσαν συχνά αλλά και τα πλούσια άτομα φόρεσαν μερικές φορές ως τιμωρία για τον εξωραϊσμό, κάτι που απαγορευόταν στη Βίβλο. (el)
- Zilizioa, berau jazten duenari mina edo deserosotasuna sortzeko helburuz diseinatua den gailu bat da. Bere erabilera kristau komunitate askotan hedatua egon zen, kristautasunaren arabera tentazioei aurre egiteko asmoz, eta batez ere, Jesukristok Pasioan jasandako sufrimenduekin eta haietatik eratorritako fruitu espiritualetatik identifikatzeko. Simeon Estilita (388-459) kristau aszeta asmatzailetzat jotzen da.
* Datuak: Q325634
* Multimedia: Cilice (eu)
- Le cilice est un sous-vêtement, une tunique ou un accessoire comme une ceinture de crin, d'étoffe rude, voire de métal utilisé comme instrument de mortification volontaire, accompagné éventuellement de jeûne et d'abstinence. (fr)
- Un cilicio es un accesorio utilizado para provocar deliberadamente dolor o incomodidad en quien lo viste. Su uso estuvo extendido durante mucho tiempo en las diversas comunidades cristianas como medio de mortificación corporal, buscando así combatir las tentaciones y, sobre todo, la identificación con Jesucristo en los padecimientos que sufrió en la Pasión y los frutos espirituales que de ella se derivan. (es)
- Włosiennica (stgr. κιλίκιον, kilíkion, łac. cilicium) – szorstka tkanina z sierści kozy lub wielbłąda, służąca do wytwarzania żagli, namiotów i worków. W starożytności centrum jej wyrobu była Cylicja. Tradycyjnie nazwa ta odnosi się również do koszuli noszonej w celach pokutnych, dla samoumartwienia ciała (Zob. Iz 50,3; Hi 16,15; Ps 30,12; Mt 11,21). Asceci używali również włosiennicy jako okrycia do spania. Łatwo zagnieżdżały się w niej wszy. Pod koniec XVI wieku kozią sierść zaczęto niekiedy zastępować pasami z cieniutkiego drutu, zwróconego kolcami w stronę ciała, by zwiększyć uczucie dyskomfortu i niewygody. (pl)
- Cilício é uma túnica, cinto ou cordão de crina, que se traz sobre a pele para mortificação ou penitência. O termo vem do latim "cilicinus", que quer dizer "feito de pelo de cabra", ou "cilicium", que quer dizer "tecido áspero ou grosseiro de pelo de cabra" ou "vestido de gente pobre". Hoje é conhecido como instrumento de mortificação voluntária, ao lado do jejum e abstinência, dentre outras formas. (pt)
- Un cilici és una camisa aspra, cinyell de cerres o de cadenetes de ferro amb garfins, portats damunt la pell. Els garfins o el teixit hirsut causen molèstia i dolor autoinfligit, utilitzat per certs catòlics per espèrit de mortificació. El nom prové dels crins rasposos de les cabres de Cilícia que solien utilitzar-se per la seva fabricació. Ja se'n parla al Levític i a l'Èxode. (ca)
- Pentozono nun indikas ĉirkaŭflanka ŝnuro aranĝita por suferigi la ĝin ĉehaŭte vestanton. Origine ĝi estis dua vesto vestita de romiaj soldatoj dum eksterservaj deĵoraĵoj. Temis pri vesto inteksita per kapraj haroj malglata se surhaŭte allasata. La nomo devenas el la greka κιλίκιον kiu siavice referencas al Kilikio, regiono de suda Turkio (eo)
- A cilice /ˈsɪlɪs/, also known as a sackcloth, was originally a garment or undergarment made of coarse cloth or animal hair (a hairshirt) worn close to the skin. It is used by members of various Christian traditions (including the Catholic, Lutheran, Anglican, Methodist, and Scottish Presbyterian churches) as a self-imposed means of repentance and mortification of the flesh; as an instrument of penance, it is often worn during the Christian penitential season of Lent, especially on Ash Wednesday, Good Friday, and other Fridays of the Lenten season. (en)
- Cilicium ist die Bezeichnung für einen groben Stoff oder ein Hemd aus Ziegenhaar oder Ähnlichem, das aus asketischen Gründen oder zur Buße unter der Kleidung direkt auf der Haut getragen wurde. Der Name leitet sich von der Herkunftsregion Kilikien in Anatolien ab. Dort wurden aus Ziegenhaar Zelte und Planen hergestellt, aber auch Kleidungsstücke. (de)
- Il cilicio anticamente era un tessuto di peli di capra o di cammello, in uso anche fra i soldati dell'esercito romano. Nel mondo greco-romano tali stoffe, utilizzate per tende, vele, sacchi, vesti grossolane, ecc., presero il nome di "cilici", termine che proviene dal greco κιλίκιον (kilíkion), ovvero della regione della Cilicia, l'odierno Sud della Turchia, in quanto i Cilici ne ebbero quasi il monopolio (Plinio, VI, 143). A scopo ascetico questa stoffa veniva indossata a immediato contatto con la nuda pelle, come viene frequentemente attestato nella Bibbia, nella quale la traduzione abituale di cilicio è "sacco", in quanto in ebraico cilicio si dice saq. (it)
- Een cilicium is een boetegordel of -kleed, vervaardigd uit geitenhaar (oorspronkelijk van geiten uit Cilicië, nu ook uit esparto- of andere ruwe vezels) of een ijzeren gordel met puntjes aan de binnenkant, die om het dijbeen of om een ander deel van het lichaam gedragen wordt. Doordat de haakjes of de ruwe stof in het vlees drukken, ervaart de drager een lichte pijn. Binnen de katholieke verstervings- en de boetenpraktijken neemt fysieke zelfkastijding een minder prominente plaats en dit soort de gebruiken kunnen zowel binnen als buiten de kerk vaker verbazing oproepen. (nl)
- Med cilice menas traditionellt en tagelskjorta, ett plagg gjort av grovt tyg eller djurhår. Ordet kommer från latinets cilicium, och syftar på att plagget gjorts av gethår från den romerska provinsen Cilicien. På senare tid har ordet kommit att beteckna ett kedje- eller metallbälte med taggar, buret kring låret. Detta bruk har förekommit i olika delar av den Romersk-katolska kyrkan, men har under 1900-talet i första hand kommit att associeras med den katolska personalprelaturen Opus Dei. (sv)
- Власяни́ца (также вре́тище), церков.-слав. 1.
* длинная грубая рубашка из волос или козьей шерсти; аскеты носили её на голом теле, для умерщвления плоти. 2.
* то же, что и , тёмного цвета грубая ткань из козьей шерсти, в виде мешка, надевавшаяся в знак печали. (ru)
- Волосяниця, власяни́ця, верета (церк.-слов. вре́тище, грец. κιλίκιο, лат. cilicium) — довга сорочка з простої тканини (ряднини), частина православного чернечого вбрання, що в першу чергу одягається ченцем під час чернечого постригу. У минулому волосяницю ткали з верблюжого волосу або овечої вовни і надягали на голе тіло, до того ж жорстка шерсть постійно кололась, нагадуючи ченцеві про терпіння й смирення. (uk)
|
