| dbo:abstract
|
- معركة كابترون (بالتركية: Pasinler Savaşı)، كانت قتالاً بين جيش السلاجقة الأتراك والجيش البيزنطي الجورجي في 10 سبتمبر أو 18 سبتمبر 1048. وكانت هذه المعركة هي بداية فتوحات إبراهيم تبال وقتلمش (ابن عم السلطان طغرل بك) في الاناضول، حيث انسحب السلاجقة غانمين عدداً كبير من الآسرى و الغنائم، بينهم القائد الجورجي ، كما أعتبرت العديد من مصادر العصور الوسطى بأنها هزيمة بيزنطية. (ar)
- Η Μάχη τoυ Καπετρόν ή Kαπετρού διεξήχθη ανάμεσα σε έναν Βυζαντινο-Γεωργιανό στρατό και τους Σελτζούκους Τούρκους στην πεδιάδα του Καπετρόν (σημερινό Χασάνκαλε/Πασινλέρ στη βορειοανατολική Τουρκία) το 1048. Το γεγονός ήταν το αποκορύφωμα μίας μεγάλης επιδρομής με επικεφαλής τον πρίγκιπα των Σελτζούκων Ιμπραήμ Ινάλ στη Βυζαντινή διοίκηση της Αρμενίας. Ένας συνδυασμός παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα οι τακτικές Βυζαντινές δυνάμεις να είναι αριθμητικά σημαντικά λιγότερες έναντι των Τούρκων: οι τοπικοί θεματικοί στρατοί είχαν διαλυθεί, ενώ πολλά από τα επαγγελματικά στρατεύματα είχαν εκτραπεί στα Βαλκάνια για να αντιμετωπίσουν την εξέγερση του Λέοντα Τορνίκιου. Οι Βυζαντινοί διοικητές, Ααρών και Κατακαλών Κεκαυμένος, διαφώνησαν σχετικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της εισβολής. Ο Κεκαυμένος τάχθηκε υπέρ μίας άμεσης και προληπτικής επίθεσης, ενώ ο Ααρών ευνοούσε μία πιο αμυντική στρατηγική μέχρι την άφιξη των ενισχύσεων. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ΄ επέλεξε την τελευταία επιλογή και διέταξε τις δυνάμεις του να υιοθετήσουν μία παθητική στάση, ενώ ζήτησε βοήθεια από τον Γεωργιανό ηγεμόνα Λιπάριτ Δ΄. Αυτό επέτρεψε στους Τούρκους να λεηλατήσουν κατά βούληση, λαφυραγωγώντας και καταστρέφοντας το μεγάλο εμπορικό κέντρο Άρτζε. Μετά την άφιξη των Γεωργιανών, η συνδυασμένη Βυζαντινο-Γεωργιανή δύναμη έδωσε μάχη στο Καπετρόν (σημερινό Χασάνκαλε). Σε μία άγρια νυχτερινή μάχη, οι Χριστιανοί σύμμαχοι κατάφεραν να αποκρούσουν τους Τούρκους, και ο Ααρών και ο Κεκαυμένος, διοικώντας τις δύο πλευρές, καταδίωξαν τους Τούρκους μέχρι το επόμενο πρωί. Στο κέντρο ωστόσο ο Ινάλ κατάφερε να συλλάβει τον Λιπάριτ Δ΄, γεγονός για το οποίο οι δύο Βυζαντινοί διοικητές δεν ενημερώθηκαν, παρά μόνο αφού είχαν ευχαριστήσει τον Θεό για τη νίκη τους. Ο Ινάλ μπόρεσε να επιστρέψει ανενόχλητος στην πρωτεύουσα των Σελτζούκων στο Ράι, κουβαλώντας τεράστια ποσότητα σε λάφυρα. Οι δύο πλευρές αντάλλαξαν πρεσβείες, οδηγώντας στην απελευθέρωση του Λιπάριτ Δ΄ και την έναρξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των Βυζαντινών και των Σελτζουκικών Αυλών. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ΄ έκανε βήματα για την ενίσχυση των ανατολικών συνόρων του· λόγω εσωτερικών στους Σελτζούκους συγκρούσεων οι τουρκικές εισβολές δεν ξανάρχισαν μέχρι το 1054. Οι Σελτζούκοι γνώρισαν αυξανόμενη επιτυχία, βοηθούμενοι από την εκ νέου εκτροπή των Βυζαντινών στρατευμάτων στα Βαλκάνια για την καταπολέμηση των Πετσενέγων, τις διαφορές μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων των ανατολικών Βυζαντινών επαρχιών και τη μείωση του Βυζαντινού στρατού. (el)
- The Battle of Kapetron or Kapetrou was fought between a Byzantine-Georgian army and the Seljuq Turks at the plain of Kapetron (modern Hasankale/Pasinler in northeastern Turkey) in 1048. The event was the culmination of a major raid led by the Seljuq prince Ibrahim Inal into Byzantine-ruled Armenia. A combination of factors meant that the regular Byzantine forces were at a considerable numerical disadvantage against the Turks: the local thematic armies had been disbanded, while many of the professional troops had been diverted to the Balkans to face the revolt of Leo Tornikios. As a result, the Byzantine commanders, Aaron and Katakalon Kekaumenos, disagreed on how best to confront the invasion. Kekaumenos favoured an immediate and pre-emptive strike, while Aaron favoured a more cautious strategy until the arrival of reinforcements. Emperor Constantine IX chose the latter option and ordered his forces to adopt a passive stance, while requesting aid from the Georgian ruler Liparit IV. This allowed the Turks to ravage at will, notably leading to the sack and destruction of the great commercial centre of Artze. After the Georgians arrived, the combined Byzantine–Georgian force gave battle at Kapetron (modern Hasankale). In a fierce nocturnal battle, the Christian allies managed to repel the Turks, and Aaron and Kekaumenos, in command of the two flanks, pursued the Turks until the next morning. In the centre, however, Inal managed to capture Liparit, a fact of which the two Byzantine commanders were not informed until after they had given thanks to God for their victory. Inal was able to return unmolested to the Seljuq capital at Rayy, carrying enormous plunder. The two sides exchanged embassies, leading to the release of Liparit and the start of diplomatic relations between the Byzantine and Seljuq courts. Emperor Constantine IX took steps to strengthen his eastern frontier, but due to internal infighting the Turkish invasions did not recommence until 1054. The Turks experienced increasing success, aided by the renewed diversion of Byzantine troops to the Balkans to fight the Pechenegs, disputes between the various ethnic groups of the eastern Byzantine provinces, and the decline of the Byzantine army. (en)
- La batalla de Kapetron o Kapetrou fue librada entre un ejército bizantino-georgiano y los turcos selyúcidas en la llanura de Kapetron (actual en el noreste de Turquía) en 1048. El enfrentamiento fue la culminación de una importante incursión dirigida por el príncipe selyúcida Ibrahim Yinal en la Armenia gobernada por los bizantinos. Una combinación de factores motivó que las fuerzas regulares bizantinas se encontraran en una desventaja numérica considerable frente a los turcos: los ejércitos temáticos locales se habían disuelto, mientras que muchas de las tropas profesionales se habían trasladado a los Balcanes para hacer frente a la revuelta de León Tornikio. Como resultado, los comandantes bizantinos, y , no estuvieron de acuerdo sobre la mejor manera de enfrentar la invasión. Kekaumenos deseaba realizar un ataque inmediato y preventivo, mientras que Aarón pretendía efectuar una estrategia más cautelosa hasta la llegada de refuerzos. El emperador Constantino IX eligió la última opción y ordenó a sus fuerzas que adoptaran una postura no beligerante, mientras solicitaba la ayuda del gobernante georgiano Liparit IV. Esto permitió a los turcos arrasar a voluntad, lo que llevó en particular al saqueo y destrucción del gran centro comercial de . Después de la llegada de los georgianos, la fuerza combinada bizantina-georgiana dio batalla en Kapetron (actual ). En una feroz batalla nocturna, los aliados cristianos lograron repeler a los turcos, mientras que Aarón y Kekaumenos, al mando de los dos flancos, persiguieron a los turcos hasta la mañana siguiente. En el centro, Yinal logró capturar Liparit, hecho del cual los dos comandantes bizantinos no fueron informados hasta después de haber dado gracias a Dios por su victoria. Yinal pudo regresar sin ser molestado a la capital selyúcida en Rayy, llevando un enorme botín. Las dos partes intercambiaron embajadas, lo que condujo a la liberación de Liparit y al inicio de las relaciones diplomáticas entre las cortes bizantina y selyúcida. El emperador Constantino IX tomó medidas para fortalecer su frontera oriental, pero debido a las luchas internas, las invasiones turcas no se reanudaron hasta 1054. Los turcos experimentaron un éxito creciente, ayudados por el renovado desvío de las tropas bizantinas a los Balcanes para luchar contra los pechenegos, las disputas entre los diversos grupos étnicos de las provincias bizantinas del este y el declive del ejército bizantino. (es)
- La bataille de Kapetrou oppose une armée byzantino-géorgienne à une armée seldjoukide dans les plaines de Kapetrou (aujourd'hui Pasinler, au nord-est de la Turquie). Premier affrontement d'envergure entre les Turcs et les Byzantins, elle est le point culminant d'un raid lancé par dans l'Arménie byzantine. Les forces byzantines locales sont alors en sous-effectifs, d'autant que l'armée centrale est engagée dans les Balkans contre Léon Tornikios. De ce fait, les généraux Katakalôn Kékauménos et Aaron, n'arrivent pas à s'entendre. Le premier souhaite s'interposer directement, tandis que le second préfère se replier en attente de renforts. L'empereur Constantin IX opte lui aussi pour la prudence, tandis qu'il appelle à l'aide Liparit IV de Kldekari, un prince géorgien allié des Byzantins. Les Turcs en profitent alors pour piller les provinces frontalières de l'Empire byzantin, mettant notamment à sac la cité d'Arzen. Une fois les renforts géorgiens arrivés, l'armée byzantino-géorgienne livre bataille à Kapetrou. Les combats se déroulent de nuit et les deux généraux byzantins, qui commandent les ailes, semblent parvenir à repousser les Seldjoukides. Cependant, au centre, Ibrahim Inal capture Liparit et se retire avant que les Byzantins ne soient au courant. Sa retraite se déroule sans difficultés et il peut revenir en territoire seldjoukide avec les gains de ses pillages. Les Byzantins et les Turcs s'envoient ensuite des ambassades, qui aboutissent à la libération de Liparit et à la mise en place de relations diplomatiques entre Constantinople et le sultan Toghrul-Beg. L'empereur Constantin IX décide aussi de renforcer sa frontière orientale, tandis que les troubles internes parmi les Turcs interrompent les raids jusqu'en 1054. Par la suite, ils reprennent avec plus d'intensité. (fr)
- La battaglia di Kapetrou o di Kapetron (nota nella storiografia turca come battaglia di Pasinler, Pasinler Muharebesi) fu combattuta nel settembre del 1048 tra gruppi di razziatori turchi selgiuchidi e un esercito di bizantini e georgiani. Lo scontro avvenuto nella pianura di Kapetron (presso l'odierna Hasankale/Pasinler, 40 km a est di Erzurum e nel nord-est della Turchia), vinto a carissimo prezzo dai latini, concluse la spedizione anatolica di İbrahim Yinal, fratello uterino del sultano selgiuchide Toghrul Beg (o Tughril Bey). Un insieme di fattori rese le forze regolari bizantine in notevole svantaggio numerico contro i turchi: le armate locali, organizzate in thema, erano state sciolte, mentre molte delle truppe addestrate erano state dirottate verso i Balcani per affrontare la rivolta di Leone Tornicio. Di conseguenza, i comandanti romei, Aron e Catacalo Cecaumeno, non erano d'accordo sulla maniera migliore di respingere l'invasione. Cecaumeno si dimostrava a favore di un attacco immediato e preventivo, mentre Aron prediligeva una strategia più cauta fino all'arrivo dei rinforzi. L'imperatore Costantino IX preferì quest'ultima opzione e ordinò alle sue forze di adottare una posizione passiva, mentre chiedeva assistenza al sovrano georgiano Liparit IV. Ciò permise ai turchi di causare devastazione a proprio piacimento, portando in particolare al saccheggio e alla distruzione del grande centro commerciale armeno di Artze. Dopo l'arrivo dei georgiani, la coalizione cristiana ingaggiò battaglia a Kapetron, l'odierna Hasankale. Nel corso di una feroce battaglia notturna, gli alleati cristiani riuscirono a respingere i turchi, con Aron e Cecaumeno, al comando dei due fianchi, che inseguirono gli attaccanti fino al mattino successivo. Per quanto riguardava il troncone centrale, invece, Inal riuscì a fare prigioniero Liparit, fatto di cui i due comandanti romei furono informati solo dopo aver ringraziato Dio per la loro vittoria. Inal fu capace di tornare indisturbato nella capitale selgiuchide a Rayy, portando con sé un enorme bottino. Le due parti si scambiarono degli ambasciatori, evento che portò alla liberazione di Liparit e all'inizio delle relazioni diplomatiche tra la corte bizantina e quella selgiuchide. L'imperatore Costantino IX prese provvedimenti per rafforzare la sua frontiera orientale, ma a causa delle lotte interne le invasioni turche non ripresero fino al 1054. I selgiuchidi riscossero un successo crescente, aiutati dalla continua preoccupazione delle truppe bizantine per quanto stava accadendo nei Balcani, assediati dai peceneghi, oltre che dalle controversie tra i vari gruppi etnici delle province romee orientali e il declino dell'esercito di Costantinopoli. (it)
- Битва под Капетре, или Битва под Пасинлером (греч. Η μάχη του Καπετρου; тур. Pasinler Muharebesi) — исторически первая битва объединённой византийско-грузинской армии численностью около 50 000 человек с армией сельджуков, которая состоялась 10 сентября (по другим данным 18) 1048 года на реке Аракс oколо византийского города Капертон (Капетра) (современной Пасинлер, провинция Эрзурум, Турция). Сельджуками руководили предводители Ибрагим Инал и Кутулмыш. (ru)
- Битва під Капетроном, або Битва під Пасінлером — військове зіткнення візантійсько-грузинської армії із армією сельджуків, що відбулась у вересні 1048 року коло міста Капертон. Була частиною анатолійського походу сельджуцьких воєнначальників Їнала та Каталмиша, що став, фактично, початком епохи візантійсько-сельджуцьких війн. За рзультатами бою, одидві сторони понесли великі страти, а сельджуцька армія відступила з території Імперії. (uk)
- A Batalha de Capetron (Kapetron ou Kapetrou) foi travada entre os exércitos reunidos do Império Bizantino e do Reino da Geórgia contra o Império Seljúcida em 10 (ou 18) de setembro de 1048. Ela foi o ápice da expedição anatólica de , um irmão do sultão . (pt)
|
| rdfs:comment
|
- معركة كابترون (بالتركية: Pasinler Savaşı)، كانت قتالاً بين جيش السلاجقة الأتراك والجيش البيزنطي الجورجي في 10 سبتمبر أو 18 سبتمبر 1048. وكانت هذه المعركة هي بداية فتوحات إبراهيم تبال وقتلمش (ابن عم السلطان طغرل بك) في الاناضول، حيث انسحب السلاجقة غانمين عدداً كبير من الآسرى و الغنائم، بينهم القائد الجورجي ، كما أعتبرت العديد من مصادر العصور الوسطى بأنها هزيمة بيزنطية. (ar)
- Битва под Капетре, или Битва под Пасинлером (греч. Η μάχη του Καπετρου; тур. Pasinler Muharebesi) — исторически первая битва объединённой византийско-грузинской армии численностью около 50 000 человек с армией сельджуков, которая состоялась 10 сентября (по другим данным 18) 1048 года на реке Аракс oколо византийского города Капертон (Капетра) (современной Пасинлер, провинция Эрзурум, Турция). Сельджуками руководили предводители Ибрагим Инал и Кутулмыш. (ru)
- Битва під Капетроном, або Битва під Пасінлером — військове зіткнення візантійсько-грузинської армії із армією сельджуків, що відбулась у вересні 1048 року коло міста Капертон. Була частиною анатолійського походу сельджуцьких воєнначальників Їнала та Каталмиша, що став, фактично, початком епохи візантійсько-сельджуцьких війн. За рзультатами бою, одидві сторони понесли великі страти, а сельджуцька армія відступила з території Імперії. (uk)
- A Batalha de Capetron (Kapetron ou Kapetrou) foi travada entre os exércitos reunidos do Império Bizantino e do Reino da Geórgia contra o Império Seljúcida em 10 (ou 18) de setembro de 1048. Ela foi o ápice da expedição anatólica de , um irmão do sultão . (pt)
- Η Μάχη τoυ Καπετρόν ή Kαπετρού διεξήχθη ανάμεσα σε έναν Βυζαντινο-Γεωργιανό στρατό και τους Σελτζούκους Τούρκους στην πεδιάδα του Καπετρόν (σημερινό Χασάνκαλε/Πασινλέρ στη βορειοανατολική Τουρκία) το 1048. Το γεγονός ήταν το αποκορύφωμα μίας μεγάλης επιδρομής με επικεφαλής τον πρίγκιπα των Σελτζούκων Ιμπραήμ Ινάλ στη Βυζαντινή διοίκηση της Αρμενίας. Ένας συνδυασμός παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα οι τακτικές Βυζαντινές δυνάμεις να είναι αριθμητικά σημαντικά λιγότερες έναντι των Τούρκων: οι τοπικοί θεματικοί στρατοί είχαν διαλυθεί, ενώ πολλά από τα επαγγελματικά στρατεύματα είχαν εκτραπεί στα Βαλκάνια για να αντιμετωπίσουν την εξέγερση του Λέοντα Τορνίκιου. Οι Βυζαντινοί διοικητές, Ααρών και Κατακαλών Κεκαυμένος, διαφώνησαν σχετικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της εισβολής. Ο Κεκαυμένο (el)
- The Battle of Kapetron or Kapetrou was fought between a Byzantine-Georgian army and the Seljuq Turks at the plain of Kapetron (modern Hasankale/Pasinler in northeastern Turkey) in 1048. The event was the culmination of a major raid led by the Seljuq prince Ibrahim Inal into Byzantine-ruled Armenia. A combination of factors meant that the regular Byzantine forces were at a considerable numerical disadvantage against the Turks: the local thematic armies had been disbanded, while many of the professional troops had been diverted to the Balkans to face the revolt of Leo Tornikios. As a result, the Byzantine commanders, Aaron and Katakalon Kekaumenos, disagreed on how best to confront the invasion. Kekaumenos favoured an immediate and pre-emptive strike, while Aaron favoured a more cautious str (en)
- La batalla de Kapetron o Kapetrou fue librada entre un ejército bizantino-georgiano y los turcos selyúcidas en la llanura de Kapetron (actual en el noreste de Turquía) en 1048. El enfrentamiento fue la culminación de una importante incursión dirigida por el príncipe selyúcida Ibrahim Yinal en la Armenia gobernada por los bizantinos. Una combinación de factores motivó que las fuerzas regulares bizantinas se encontraran en una desventaja numérica considerable frente a los turcos: los ejércitos temáticos locales se habían disuelto, mientras que muchas de las tropas profesionales se habían trasladado a los Balcanes para hacer frente a la revuelta de León Tornikio. Como resultado, los comandantes bizantinos, y , no estuvieron de acuerdo sobre la mejor manera de enfrentar la invasión. Kekaumen (es)
- La bataille de Kapetrou oppose une armée byzantino-géorgienne à une armée seldjoukide dans les plaines de Kapetrou (aujourd'hui Pasinler, au nord-est de la Turquie). Premier affrontement d'envergure entre les Turcs et les Byzantins, elle est le point culminant d'un raid lancé par dans l'Arménie byzantine. Les forces byzantines locales sont alors en sous-effectifs, d'autant que l'armée centrale est engagée dans les Balkans contre Léon Tornikios. De ce fait, les généraux Katakalôn Kékauménos et Aaron, n'arrivent pas à s'entendre. Le premier souhaite s'interposer directement, tandis que le second préfère se replier en attente de renforts. L'empereur Constantin IX opte lui aussi pour la prudence, tandis qu'il appelle à l'aide Liparit IV de Kldekari, un prince géorgien allié des Byzantins. Les (fr)
- La battaglia di Kapetrou o di Kapetron (nota nella storiografia turca come battaglia di Pasinler, Pasinler Muharebesi) fu combattuta nel settembre del 1048 tra gruppi di razziatori turchi selgiuchidi e un esercito di bizantini e georgiani. Lo scontro avvenuto nella pianura di Kapetron (presso l'odierna Hasankale/Pasinler, 40 km a est di Erzurum e nel nord-est della Turchia), vinto a carissimo prezzo dai latini, concluse la spedizione anatolica di İbrahim Yinal, fratello uterino del sultano selgiuchide Toghrul Beg (o Tughril Bey). (it)
|
