| dbo:abstract
|
- Un al·lomorf és una variant combinatòria d'un morfema en funció del seu context. Les marques possibles de plural en català, -s, -os, -es i marca zero ( pal-s, home-s, reflex-os, ros-es, els llapis són diversos morfs, per tant, al·lomorfs , del morfema de plural; -ar, -er, -re, -ir són al·lomorfs del morfema del mode d'infinitiu. (ca)
- البدل الصرفي (بالإنجليزية: allomorph) هو كل نوع من أنواع المقطع الصرفي الذي يتغير وفقا للسياق الذي جاء فيه دون أن يتغير معناه. (ar)
- Allomorph (auch Morphemalternante) ist ein Begriff der Linguistik und bezeichnet bedeutungs- oder funktionsgleiche oder -ähnliche Varianten eines Morphems. Es unterscheidet sich vom Morph dadurch, dass seine Zugehörigkeit zu einem bestimmten Morphem festgestellt wurde, es ist klassifiziert. Die Feststellung, zu welchem Morphem ein Allomorph gehört, erfolgt aufgrund seiner ähnlichen oder gleichen Form einerseits und andererseits seiner gleichen grammatischen Funktion oder ähnlichen bzw. gleichen Bedeutung. Gold und güld (in güld-en) sind daher zwei verschiedene Morphe, die ein und dasselbe Morphem realisieren; damit stellen sie auch zwei Allomorphe dieses Morphems dar. Nur in der Flexion werden von vielen Autoren auch solche Allomorphe zu einem Morphem gezählt, die große Formunterschiede aufweisen, wie dies beim Plural deutscher Substantive (s. u.) der Fall ist. So sind die Allomorphe -s (Auto-s) und -er (Kind-er) völlig formverschieden, werden aber von vielen aufgrund ihrer gleichen grammatischen Funktion als Realisierungen ein und desselben Morphems angesehen. (de)
- In linguistics, an allomorph is a variant phonetic form of a morpheme, or, a unit of meaning that varies in sound and spelling without changing the meaning. The term allomorph describes the realization of phonological variations for a specific morpheme. The different allomorphs that a morpheme can become are governed by morphophonemic rules. These phonological rules determine what phonetic form, or specific pronunciation, a morpheme will take based on the phonological or morphological context in which they appear. (en)
- Alomorfoa hizkuntzalaritzan morfema jakin batek izan ditzakeen aldagai ezberdinen multzoa da. Morfema baten ahoskera fonologiko zehatzari, hain zuzen ere, morfo deritzo, baina alomorfo berba erabiltzen da ahoskera jakin batek aldagai batbaino gehiago daukanean. Esate baterako, euskarazko -dun/-tun slomorfoainguramendu gonologikoaren araberakoa da: atzizka eransten zaion begba soinu ahoskabez amaituz gero, -tun ahoskabea erabiliko da (hiztun, akastun...); akabuan hots ahodtuna dutunek, ostera, -dun ahostuna daramate asimilazioz (euskaldun, haurdun, seindun...). Salbuespenak salbuespen, azaldutako araua ederto betetzen euskaraz zein erdaraz. Izan ere, ingesak ere badauka alomorforik, batez ere, pluralezko formetan. Hots, alomorfo plural nagusia -s izan arren, sarritan -es ere ager daiteke. Gainera, alomorfiaren beste adibide argi bat leku-denbirazko genitiboan datza, aurreko soinuaren ahoztasunak hurrengoarena baldintzatzen du eta. (eu)
- Un alomorfo es, en morfología lingüística, cada uno de las diferentes formas o realizaciones fonológicas que puede tener un morfema abstracto. Estrictamente hablando, la realización fonológica concreta de un morfema se llama morfo; cuando existe más de un morfo para el mismo morfema entonces usamos el término alomorfo. La diferencia entre morfema y morfo en morfología es análoga a la diferencia entre fonema y fono en fonología. No obstante, en la práctica es bastante común que se hable de morfema para referirse también a un morfo. (es)
- En linguistique, le terme allomorphe désigne une variante d’un morphème, celui-ci étant un élément abstrait, théorique, qui caractérise la langue vue comme une abstraction dans la linguistique structurale. Ce terme est en fait formé à partir du terme « morphe », appellation de l’élément concret qui réalise le morphème dans la parole, la correspondante concrète de la langue. Les termes « allomorphe », « morphe » et « morphème » ont été créés par analogie avec « allophone », « phone » (son) et « phonème », respectivement, utilisés en phonologie. Tout type de morphème peut avoir des allomorphes : un mot autonome qui est en même temps un radical, ou un affixe lexical (morphèmes lexicaux) ; un radical ne pouvant pas être un mot autonome (morphème lexico-grammatical) ; un affixe grammatical (morphème grammatical). Les allomorphes apparaissent souvent à la suite de changements ayant eu lieu dans l’histoire de la langue. Ainsi, un morphème qui, dans une certaine période de l’histoire, était représenté par un seul morphe, arrive à être réalisé par plusieurs. Les allomorphes peuvent n’avoir aucun conditionnement ou être conditionnés en général par deux catégories de facteurs : phonétiques et morphologiques. (fr)
- Alomorf adalah istilah linguistik untuk variasi bentuk suatu morfem karena pengaruh lingkungan yang dimasukinya. Variasi ini terjadi pada perubahan bunyi (fonologis) tanpa perubahan makna. Dalam bahasa Indonesia, contoh alomorf adalah pada morfem ber- (ber-, be-, dan bel-) serta me- (me-, mem-, men-, meng-, dan meny-). Alomorf merupakan bentuk dari morfem yang sudah diketahui statusnya. (in)
- 異形態（いけいたい、英語: allomorph）とは、同一の形態素であるものがいくつかの異なる形をもって現れるときに、その個々の互いに異なる形を指す。 (ja)
- In linguistica, il termine "allomorfo" risale alla tradizione della linguistica distribuzionale degli studiosi statunitensi Leonard Bloomfield (1887-1949) e Zellig Harris (1909-1992) e indica ciascuna delle differenti realizzazioni concrete di un morfema in diversi contesti sintagmatici. Si indica come morfo un segmento fonologico che concretamente realizza l'unità astratta di un sistema morfologico (e tale unità astratta è detta "morfema"). Se si prendono, ad esempio, i due verbi della lingua inglese to sail e to catch, i rispettivi participi passati sono sailed e caught. In termini distribuzionali, i morfi -ed (foneticamente [d]) e -t (foneticamente [t]) sono entrambi realizzazioni del morfema {PASSATO}. Questi due morfi sono detti "allomorfi", poiché rappresentano due diverse realizzazioni fonetiche della stessa realtà astratta, poste in distribuzione complementare (al comparire dell'uno non può comparire l'altro). Analogamente, in italiano, il morfema {NEGAZIONE} relativo ai nominali (cioè i sostantivi e le altre parti del discorso affini al nome, come aggettivi e pronomi) è normalmente rappresentato dal morfo /in/, ma se posto davanti a consonante si presenta in allomorfi: si ha quindi normalmente inaccessibile, inaccettabile, inaudito, ma impossibile, irrealizzabile, illogico (con, rispettivamente, gli allomorfi /im/, /ir/, /il/). In turco, il plurale si forma tramite gli allomorfi -ler e -lar, a seconda di qual è la vocale finale del morfo radicale. Si ha quindi ev-ler ({casa}+{PLURALE}), ma adam-lar ({uomo}+{PLURALE}): si tratta del fenomeno dell'armonia vocalica. Nell'impostazione distribuzionalista, un morfema è perciò una "classe di allomorfi in distribuzione complementare". Il termine, insieme al procedimento connesso, detto "allomorfia", si è imposto nella linguistica moderna, anche in quelle correnti che hanno abbandonato i presupposti teorici di Bloomfield e dei suoi epigoni. (it)
- 이형태 또는 변이형은 하나의 어근, 어간, 접사가 가지는 하나 이상의 모양이다.
* 한국어의 대격 조사 ‘을/를’
* [을]: 자음 뒤 (돈-을, 책-을)
* [를]: 모음 뒤 (다리-를, 사과-를)
* 튀르키예어의 1인칭 소유격 접미사
* -im (ev-im 집-나의, dil-im 언어-나의)
* -üm (köy-üm 마을-나의, gün-üm 날-나의)
* -um (yol-um 방법-나의, tuz-um 소금-나의)
* -ım (ad-ım 이름-나의, kız-ım 소녀-나의)
* -m (baba-m 아버지-나의) 이와 같이 하나의 형태소가 음상(phonetic shape)을 달리하는 현상을 교체라고 하며 교체에 의한 형태소의 모양을 그 형태소의 이형태라고 한다. 형태소는 중괄호 안에 집어넣고 형태(morph)는 빗금 안에 집어넣는다. (ko)
- Een allomorf is in de morfologie (taalkunde) een vormvariant van een morfeem. De betekenis van de verschillende allomorfen van een morfeem is dezelfde, maar de vorm ervan varieert, vaak afhankelijk van de fonologische omgeving waarin het morfeem voorkomt, soms afhankelijk van de morfologische of lexicologische omgeving waarin het morfeem voorkomt. Het begrip allomorf staat dus voor alles centraal in de morfofonologie. Allomorfie kan zowel voorkomen bij gebonden morfemen (woorddelen die niet als zelfstandig woord kunnen voorkomen; over het algemeen zijn dit affixen) als bij vrije morfemen (woorddelen die wel als zelfstandig woord kunnen voorkomen). In het laatste geval spreekt men van stamallomorfie. Overigens is een allomorf van een vrij morfeem vaak een vorm die zich als zodanig niet als zelfstandig woord manifesteert, zoals het eerste deel in de samenstelling scheep-vaart. Het klassieke voorbeeld van affix-allomorfie in het Nederlands is die van het diminutiefsuffix. Afhankelijk van de fonologische eigenschappen van het grondwoord (klankkenmerken, beklemtoonde lettergreep) wordt het verkleinwoord gevormd met een van de volgende vijf suffixen: -je , -tje, -pje, -kje, -etje. Ook bij de vorming van de onvoltooid verleden tijd van Nederlandse zwakke werkwoorden komt allomorfie van het suffix voor; deze tijd wordt gevormd met -te als de stam op een stemloze medeklinker eindigt, en als gevolg van progressieve assimilatie met -de in andere gevallen (zie ook 't Kofschip). Bovengenoemde gevallen van allomorfie vormen een voorbeeld van : bij elke stam kan meestal slechts één variant van het morfeem voorkomen. Er zijn trouwens wel enkele uitzonderingen hierop: zo komt kipje voor naast kippetje, bloempje 'kleine bloem' naast bloemetje 'boeket bloemen'. Stamallomorfie komt in het Nederlands onder andere voor bij woorden op -ng, die een allomorf op -nk hebben als ze in een geleed woord voorkomen. Een voorbeeld daarvan is koning, dat de allomorf konink heeft in woorden als koninkrijk en koninklijk. (nl)
- Allomorfy – morfy odpowiadające jednemu morfemowi, inaczej: są to warianty jednego morfemu. Zbiory allomorfów jednego morfemu nie przecinają się. Wszystkie warianty danego morfemu charakteryzują się zespołem niezmiennych cech (tzw. inwariantem) odróżniających ten morfem od innych morfemów danego języka. Np. za allomorfy morfemu „pies” uznamy: ps-, pies-. Allomorfem są również formy oboczne niektórych przyimków, np. dość – dosyć, przez – przeze. (pl)
- Alomorfia é a variação de um morfema sem mudança no seu significado. Em "infeliz" e "imutável", por exemplo, tanto "in" quanto "i" indicam negação. Para se estabelecer a forma básica, utilizam-se dois critérios: o estatístico (qual das variantes é a mais frequente) e o da regularidade (caso os alomorfes apresentem a mesma frequência). Voltando ao exemplo acima, como "i" só ocorre diante de determinadas consoantes (l-, m- e r-), "in" será considerada a forma básica. No caso dos morfemas de modo e tempo no futuro do presente do indicativo (-ra- e -re-), é necessário utilizar o segundo critério, visto que ambos ocorrem com a mesma frequência (três vezes). Como, estatisticamente, os morfemas modo-temporais apresentam, no português, a forma básica em –a e a variante em -e, têm-se -ra- como forma básica e -re- como variante. Podemos ver ainda que, havendo uma forma isolada e outra que só ocorra junto a um novo elemento, a primeira deve ser considerada a forma básica. Cita o autor chapéu e chapel- (em chapelaria e chapeleiro) como exemplos. Vejamos ainda a diferença entre morfema e morfe. Para alguns autores, o primeiro é uma entidade abstrata e o segundo, sua concretização. Assim, retomando os exemplos "infeliz" e "imutável", há, na verdade, um morfema de negação que se realiza através dos morfes in- ou i-. Todavia, para maior simplicidade na descrição, não haverá, aqui, rigor na distinção entre os termos morfema e morfe, sendo considerada a forma básica o morfema, e as demais, alomorfes. (pt)
- Allomorfer är inom lingvistiken varianter av samma morfem, till exempel preteritumsuffixen -de och -te i verben kände respektive lekte. Förekomsten av ett visst morfem i en kontext kallas för en morf. Meningen "bokstäver finns i böcker" innehåller två morfer av morfemet bok, nämligen allomorferna bok och böck. (sv)
- Алломо́рф (алломорфа) — лингвистический термин, обозначающий вариант морфемы, которая может иметь разные варианты произношения. Используется в языкознании для объяснения существования различных вариантов произношения у отдельных морфем. (ru)
- Аломо́рф — лінгвістичний термін, на позначення варіантів морфеми, які можуть мати різні варіанти вимови та написання, без зміни їх значення. (uk)
- 语素变体（英語：allomorph）或词素变体，是同一个语素的不同发音或书写形式。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Un al·lomorf és una variant combinatòria d'un morfema en funció del seu context. Les marques possibles de plural en català, -s, -os, -es i marca zero ( pal-s, home-s, reflex-os, ros-es, els llapis són diversos morfs, per tant, al·lomorfs , del morfema de plural; -ar, -er, -re, -ir són al·lomorfs del morfema del mode d'infinitiu. (ca)
- البدل الصرفي (بالإنجليزية: allomorph) هو كل نوع من أنواع المقطع الصرفي الذي يتغير وفقا للسياق الذي جاء فيه دون أن يتغير معناه. (ar)
- In linguistics, an allomorph is a variant phonetic form of a morpheme, or, a unit of meaning that varies in sound and spelling without changing the meaning. The term allomorph describes the realization of phonological variations for a specific morpheme. The different allomorphs that a morpheme can become are governed by morphophonemic rules. These phonological rules determine what phonetic form, or specific pronunciation, a morpheme will take based on the phonological or morphological context in which they appear. (en)
- Un alomorfo es, en morfología lingüística, cada uno de las diferentes formas o realizaciones fonológicas que puede tener un morfema abstracto. Estrictamente hablando, la realización fonológica concreta de un morfema se llama morfo; cuando existe más de un morfo para el mismo morfema entonces usamos el término alomorfo. La diferencia entre morfema y morfo en morfología es análoga a la diferencia entre fonema y fono en fonología. No obstante, en la práctica es bastante común que se hable de morfema para referirse también a un morfo. (es)
- Alomorf adalah istilah linguistik untuk variasi bentuk suatu morfem karena pengaruh lingkungan yang dimasukinya. Variasi ini terjadi pada perubahan bunyi (fonologis) tanpa perubahan makna. Dalam bahasa Indonesia, contoh alomorf adalah pada morfem ber- (ber-, be-, dan bel-) serta me- (me-, mem-, men-, meng-, dan meny-). Alomorf merupakan bentuk dari morfem yang sudah diketahui statusnya. (in)
- 異形態（いけいたい、英語: allomorph）とは、同一の形態素であるものがいくつかの異なる形をもって現れるときに、その個々の互いに異なる形を指す。 (ja)
- 이형태 또는 변이형은 하나의 어근, 어간, 접사가 가지는 하나 이상의 모양이다.
* 한국어의 대격 조사 ‘을/를’
* [을]: 자음 뒤 (돈-을, 책-을)
* [를]: 모음 뒤 (다리-를, 사과-를)
* 튀르키예어의 1인칭 소유격 접미사
* -im (ev-im 집-나의, dil-im 언어-나의)
* -üm (köy-üm 마을-나의, gün-üm 날-나의)
* -um (yol-um 방법-나의, tuz-um 소금-나의)
* -ım (ad-ım 이름-나의, kız-ım 소녀-나의)
* -m (baba-m 아버지-나의) 이와 같이 하나의 형태소가 음상(phonetic shape)을 달리하는 현상을 교체라고 하며 교체에 의한 형태소의 모양을 그 형태소의 이형태라고 한다. 형태소는 중괄호 안에 집어넣고 형태(morph)는 빗금 안에 집어넣는다. (ko)
- Allomorfy – morfy odpowiadające jednemu morfemowi, inaczej: są to warianty jednego morfemu. Zbiory allomorfów jednego morfemu nie przecinają się. Wszystkie warianty danego morfemu charakteryzują się zespołem niezmiennych cech (tzw. inwariantem) odróżniających ten morfem od innych morfemów danego języka. Np. za allomorfy morfemu „pies” uznamy: ps-, pies-. Allomorfem są również formy oboczne niektórych przyimków, np. dość – dosyć, przez – przeze. (pl)
- Allomorfer är inom lingvistiken varianter av samma morfem, till exempel preteritumsuffixen -de och -te i verben kände respektive lekte. Förekomsten av ett visst morfem i en kontext kallas för en morf. Meningen "bokstäver finns i böcker" innehåller två morfer av morfemet bok, nämligen allomorferna bok och böck. (sv)
- Алломо́рф (алломорфа) — лингвистический термин, обозначающий вариант морфемы, которая может иметь разные варианты произношения. Используется в языкознании для объяснения существования различных вариантов произношения у отдельных морфем. (ru)
- Аломо́рф — лінгвістичний термін, на позначення варіантів морфеми, які можуть мати різні варіанти вимови та написання, без зміни їх значення. (uk)
- 语素变体（英語：allomorph）或词素变体，是同一个语素的不同发音或书写形式。 (zh)
- Allomorph (auch Morphemalternante) ist ein Begriff der Linguistik und bezeichnet bedeutungs- oder funktionsgleiche oder -ähnliche Varianten eines Morphems. Es unterscheidet sich vom Morph dadurch, dass seine Zugehörigkeit zu einem bestimmten Morphem festgestellt wurde, es ist klassifiziert. Die Feststellung, zu welchem Morphem ein Allomorph gehört, erfolgt aufgrund seiner ähnlichen oder gleichen Form einerseits und andererseits seiner gleichen grammatischen Funktion oder ähnlichen bzw. gleichen Bedeutung. Gold und güld (in güld-en) sind daher zwei verschiedene Morphe, die ein und dasselbe Morphem realisieren; damit stellen sie auch zwei Allomorphe dieses Morphems dar. Nur in der Flexion werden von vielen Autoren auch solche Allomorphe zu einem Morphem gezählt, die große Formunterschiede au (de)
- Alomorfoa hizkuntzalaritzan morfema jakin batek izan ditzakeen aldagai ezberdinen multzoa da. Morfema baten ahoskera fonologiko zehatzari, hain zuzen ere, morfo deritzo, baina alomorfo berba erabiltzen da ahoskera jakin batek aldagai batbaino gehiago daukanean. Esate baterako, euskarazko -dun/-tun slomorfoainguramendu gonologikoaren araberakoa da: atzizka eransten zaion begba soinu ahoskabez amaituz gero, -tun ahoskabea erabiliko da (hiztun, akastun...); akabuan hots ahodtuna dutunek, ostera, -dun ahostuna daramate asimilazioz (euskaldun, haurdun, seindun...). (eu)
- En linguistique, le terme allomorphe désigne une variante d’un morphème, celui-ci étant un élément abstrait, théorique, qui caractérise la langue vue comme une abstraction dans la linguistique structurale. Ce terme est en fait formé à partir du terme « morphe », appellation de l’élément concret qui réalise le morphème dans la parole, la correspondante concrète de la langue. Les termes « allomorphe », « morphe » et « morphème » ont été créés par analogie avec « allophone », « phone » (son) et « phonème », respectivement, utilisés en phonologie. (fr)
- In linguistica, il termine "allomorfo" risale alla tradizione della linguistica distribuzionale degli studiosi statunitensi Leonard Bloomfield (1887-1949) e Zellig Harris (1909-1992) e indica ciascuna delle differenti realizzazioni concrete di un morfema in diversi contesti sintagmatici. Nell'impostazione distribuzionalista, un morfema è perciò una "classe di allomorfi in distribuzione complementare". (it)
- Een allomorf is in de morfologie (taalkunde) een vormvariant van een morfeem. De betekenis van de verschillende allomorfen van een morfeem is dezelfde, maar de vorm ervan varieert, vaak afhankelijk van de fonologische omgeving waarin het morfeem voorkomt, soms afhankelijk van de morfologische of lexicologische omgeving waarin het morfeem voorkomt. Het begrip allomorf staat dus voor alles centraal in de morfofonologie. Bovengenoemde gevallen van allomorfie vormen een voorbeeld van : bij elke stam kan meestal slechts één variant van het morfeem voorkomen. (nl)
- Alomorfia é a variação de um morfema sem mudança no seu significado. Em "infeliz" e "imutável", por exemplo, tanto "in" quanto "i" indicam negação. Para se estabelecer a forma básica, utilizam-se dois critérios: o estatístico (qual das variantes é a mais frequente) e o da regularidade (caso os alomorfes apresentem a mesma frequência). Voltando ao exemplo acima, como "i" só ocorre diante de determinadas consoantes (l-, m- e r-), "in" será considerada a forma básica. No caso dos morfemas de modo e tempo no futuro do presente do indicativo (-ra- e -re-), é necessário utilizar o segundo critério, visto que ambos ocorrem com a mesma frequência (três vezes). Como, estatisticamente, os morfemas modo-temporais apresentam, no português, a forma básica em –a e a variante em -e, têm-se -ra- como form (pt)
|
