| dbo:abstract
|
- التزكية في الانتخابات يقصد بها تقليد أحد المرشحين لمنصب ما دون الحاجة للتصويت في أوراق اقتراع. ومعنى ذلك أنه لا حاجة لأخذ أصوات المقترعين لمعرفة الفائز في الانتخابات، بل يُزكّيه المقترعون لتبوء المنصب، إما لأن المقترعين توافقوا فيما بينهم علِى مرشح ما فتنتفي الحاجة بعد ذلك إلى للجوء إلى الاقتراع. وإما أن المرشح الفائز يتمتع بصفات خاصة تؤهله لتبوء المنصب دون منافسة كأن يكون الأكبر سنا أو أطيبهم سمعة أو أرفعهم قدرا. (ar)
- Aklamace (z lat. acclamatio, souhlasné, jásavé volání) je obecně hlasité vyvolávání souhlasu větší skupinou lidí, vzdávaní holdu někomu, hlasité uvítání nějaké významné osoby. Zvláště jde o způsob ustanovení do určité státní funkce nebo úřadu. Nejde přitom o klasickou volbu, přestože tak bývá často označována, protože nejde o individuální hlasování. Při aklamaci volící hlasitým a kolektivním voláním (dříve u vojáků také tlučením mečů o štíty) podporují určitého kandidáta, předsedající pak určí, která strana měla převahu a zvítězila. Příkladem takové a jednoznačné aklamace bylo zvolení T. G. Masaryka prvním československým prezidentem 14. listopadu 1918. (cs)
- Unter Akklamation (von lat. acclamatio ‚Zuruf‘; aus ad ‚zu‘ und clamare ‚rufen‘) versteht man im Allgemeinen einen zustimmenden Beifall in einer Versammlung. Insbesondere wird darunter eine Zustimmung zu einer Vorauswahl per Zuruf, Beifall oder einfachem Handzeichen verstanden. Hiermit unterscheidet sie sich von einer Abstimmung, wo mehrere Möglichkeiten erwogen werden. (de)
- An acclamation is a form of election that does not use a ballot. It derives from the ancient Roman word acclamatio, a kind of ritual greeting and expression of approval towards imperial officials in certain social contexts. (en)
- El término aclamación se refiere a la elección de los príncipes y de los altos magistrados lo cual se concibe principalmente respecto a los estados de la antigüedad en que como en las repúblicas griegas los negocios se trataban y resolvían en las plazas públicas por el pueblo reunido al efecto. Esta forma de elección o más bien de aprobación se ha usado también en los cuerpos deliberantes y muchas veces eligió el senado por aclamación como lo hacían los pretores y el pueblo. Se da también el mismo nombre al asentimiento del pueblo prestado en favor de los actos y gestiones de los magistrados cuando está revestido del poder y de las atribuciones para dar esta aprobación. Esta palabra tiene una acepción particular en la historia de Portugal. Cuando este país adquirió su independencia atravesando una revolución en el año de 1640 y se colocó sobre el trono la dinastía de Braganza, los portugueses dieron a aquel suceso el nombre especial de aclamación y fijando esta época como una especie de monumento de sus anales refieren a ella las fechas de algunos acontecimientos, diciendo comúnmente: esto o lo otro fue antes o después de la aclamación, es decir, antes o después del año de 1640. De modo que entre los portugueses esta palabra indica una época determinada y grande de su historia. Como quiera elegir por aclamación es cuando hay unanimidad de votos y se expresan instantáneamente y con cierta explosión de júbilo lo cual puede tener lugar en ciertas ocasiones en los cuerpos políticos deliberantes, como por ejemplo, cámaras o asambleas, en las academias o corporaciones científicas y literarias, etc. Mas en política la aclamación carece actualmente de valor oficial porque si bien puede apoyar o corroborar de hecho ésta o la otra promoción, tal o cual medida, en derecho no crea ni establece nada. Pero la importancia que tienen con frecuencia los hechos a que se refiere considerados especialmente bajo un punto de vista histórico y el encerrarse tal vez el genio característico de cada nación en las fórmulas de que se vale para expresar sus trasportes de entusiasmo, en medio de las alegrías públicas y de los grandes acontecimientos, hacen que sea útil y no desagradable el conocimiento amplio y completo del sentido que ha tenido y que debe darse á dicha palabra. (es)
- Aklamasi adalah pertemuan maupun pemilihan umum dan atau mengakui hasil pemilihan umum dalam bentuk penegasan yang dengannya seseorang dengan tepuk tangan, sorak sorai atapun pekikan penghargaan lain dinyatakan terpilih. Dalam kasus ini, pemungutan suara tidak dilakukan. Istilah aklamasi berasal dari bahasa Latin acclamare, menyambut. Beberapa Kaisar Romawi diangkat melalui , khususnya . (in)
- 환호는 널리 받아들이는 일반적인 의미에서 투표용지를 사용하지 않는 선거의 한 형태이다. 또한 환호는 전례적 인사나 수용, 확인을 명백하게 표현하는 것을 말한다. (ko)
- 喝采投票（かっさいとうひょう）とは、投票・表決の一形態で、投票用紙等を用ず、発声や拍手によって意思の表明をして評決を行うものをいう。 (ja)
- Aklamacja (łac. acclamatio z ad „do, z” i clamo „wołam”; consensus ordinum „zgoda stanów”) – sposób przyjęcia ustawy lub wniosku w demokratycznych organach władzy ustawodawczej. Wniosek zostaje przyjęty poprzez aklamację, gdy zostaje zaakceptowany jednomyślnie przez całe zgromadzenie bez organizowania głosowania (może zostać poparty okrzykami lub oklaskami). (pl)
- Een acclamatie is in een vergadering of bij een verkiezing de vorm van bevestiging waarbij men met algemene stemmen door middel van applaus, gejuich of andere waarderende kreten instemming betuigt. Er vindt in dat geval geen stemming plaats. De term acclamatie komt van het Latijnse acclamare, toejuichen. Sommige Romeinse keizers werden bij acclamatio tot keizer uitgeroepen, met name de zogeheten soldatenkeizers. Vanuit het toejuichen ter bevestiging ontwikkelde zich in de christelijke liturgie de liturgische acclamatie. (nl)
- Acklamation (av latin: acclamatio), bifallsrop, är en form för frågeställning där en grupp människor förväntas svara bifallande genom att gemensamt ropa ja. (sv)
- Аклама́ція — прийняття або відхилення зборами якоїсь пропозиції без підрахунку голосів — лише за реакцією учасників зборів, вираженою вигуками, репліками тощо. (uk)
- Акклама́ция (лат. acclamatio «крик, восклицание») — упрощённый порядок принятия или отклонения какого-либо решения на основе реакции участников, выражаемой в виде аплодисментов, восклицаний, реплик и прочего непосредственного (неформального) изъявления своего мнения. Иногда принятие решения в порядке аккламации проводится от противного, то есть решение считается принятым, если при обсуждении не высказываются возражения. Один из ранних примеров применения аккламации для решения вопросов государственной важности — голосование на апелле, народном собрании в древней Спарте. В древнем Риме впервые законодательное закрепление аккламация получила в связи с изданием закона императора Константина (правившего в 306—337 годах) об «аккламациях» (праве городского населения выражать возгласами одобрение или неодобрение зачитываемых в цирке постановлений властей). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- التزكية في الانتخابات يقصد بها تقليد أحد المرشحين لمنصب ما دون الحاجة للتصويت في أوراق اقتراع. ومعنى ذلك أنه لا حاجة لأخذ أصوات المقترعين لمعرفة الفائز في الانتخابات، بل يُزكّيه المقترعون لتبوء المنصب، إما لأن المقترعين توافقوا فيما بينهم علِى مرشح ما فتنتفي الحاجة بعد ذلك إلى للجوء إلى الاقتراع. وإما أن المرشح الفائز يتمتع بصفات خاصة تؤهله لتبوء المنصب دون منافسة كأن يكون الأكبر سنا أو أطيبهم سمعة أو أرفعهم قدرا. (ar)
- Unter Akklamation (von lat. acclamatio ‚Zuruf‘; aus ad ‚zu‘ und clamare ‚rufen‘) versteht man im Allgemeinen einen zustimmenden Beifall in einer Versammlung. Insbesondere wird darunter eine Zustimmung zu einer Vorauswahl per Zuruf, Beifall oder einfachem Handzeichen verstanden. Hiermit unterscheidet sie sich von einer Abstimmung, wo mehrere Möglichkeiten erwogen werden. (de)
- An acclamation is a form of election that does not use a ballot. It derives from the ancient Roman word acclamatio, a kind of ritual greeting and expression of approval towards imperial officials in certain social contexts. (en)
- Aklamasi adalah pertemuan maupun pemilihan umum dan atau mengakui hasil pemilihan umum dalam bentuk penegasan yang dengannya seseorang dengan tepuk tangan, sorak sorai atapun pekikan penghargaan lain dinyatakan terpilih. Dalam kasus ini, pemungutan suara tidak dilakukan. Istilah aklamasi berasal dari bahasa Latin acclamare, menyambut. Beberapa Kaisar Romawi diangkat melalui , khususnya . (in)
- 환호는 널리 받아들이는 일반적인 의미에서 투표용지를 사용하지 않는 선거의 한 형태이다. 또한 환호는 전례적 인사나 수용, 확인을 명백하게 표현하는 것을 말한다. (ko)
- 喝采投票（かっさいとうひょう）とは、投票・表決の一形態で、投票用紙等を用ず、発声や拍手によって意思の表明をして評決を行うものをいう。 (ja)
- Aklamacja (łac. acclamatio z ad „do, z” i clamo „wołam”; consensus ordinum „zgoda stanów”) – sposób przyjęcia ustawy lub wniosku w demokratycznych organach władzy ustawodawczej. Wniosek zostaje przyjęty poprzez aklamację, gdy zostaje zaakceptowany jednomyślnie przez całe zgromadzenie bez organizowania głosowania (może zostać poparty okrzykami lub oklaskami). (pl)
- Een acclamatie is in een vergadering of bij een verkiezing de vorm van bevestiging waarbij men met algemene stemmen door middel van applaus, gejuich of andere waarderende kreten instemming betuigt. Er vindt in dat geval geen stemming plaats. De term acclamatie komt van het Latijnse acclamare, toejuichen. Sommige Romeinse keizers werden bij acclamatio tot keizer uitgeroepen, met name de zogeheten soldatenkeizers. Vanuit het toejuichen ter bevestiging ontwikkelde zich in de christelijke liturgie de liturgische acclamatie. (nl)
- Acklamation (av latin: acclamatio), bifallsrop, är en form för frågeställning där en grupp människor förväntas svara bifallande genom att gemensamt ropa ja. (sv)
- Аклама́ція — прийняття або відхилення зборами якоїсь пропозиції без підрахунку голосів — лише за реакцією учасників зборів, вираженою вигуками, репліками тощо. (uk)
- Aklamace (z lat. acclamatio, souhlasné, jásavé volání) je obecně hlasité vyvolávání souhlasu větší skupinou lidí, vzdávaní holdu někomu, hlasité uvítání nějaké významné osoby. Zvláště jde o způsob ustanovení do určité státní funkce nebo úřadu. Nejde přitom o klasickou volbu, přestože tak bývá často označována, protože nejde o individuální hlasování. Při aklamaci volící hlasitým a kolektivním voláním (dříve u vojáků také tlučením mečů o štíty) podporují určitého kandidáta, předsedající pak určí, která strana měla převahu a zvítězila. (cs)
- El término aclamación se refiere a la elección de los príncipes y de los altos magistrados lo cual se concibe principalmente respecto a los estados de la antigüedad en que como en las repúblicas griegas los negocios se trataban y resolvían en las plazas públicas por el pueblo reunido al efecto. Esta forma de elección o más bien de aprobación se ha usado también en los cuerpos deliberantes y muchas veces eligió el senado por aclamación como lo hacían los pretores y el pueblo. (es)
- Акклама́ция (лат. acclamatio «крик, восклицание») — упрощённый порядок принятия или отклонения какого-либо решения на основе реакции участников, выражаемой в виде аплодисментов, восклицаний, реплик и прочего непосредственного (неформального) изъявления своего мнения. Иногда принятие решения в порядке аккламации проводится от противного, то есть решение считается принятым, если при обсуждении не высказываются возражения. Один из ранних примеров применения аккламации для решения вопросов государственной важности — голосование на апелле, народном собрании в древней Спарте. (ru)
|
