| dbo:abstract
|
- حرثا (وتعني العسكر أو المعسكر في اللغة الآرامية) وتسمى أيضا القويلبة، بلدة تقع في شمال الأردن بالقرب من الحدود السورية، وتتبع إداريا لبلدية الكفارات في لواء بني كنانة. تبعد 18 كيلو عن مدينة إربد و 100 كم عن العاصمة عمان. يحدها من الشمال نهر اليرموك وهو أحد أهم مصادر المياه بالنسبة لها، وترتفع 440 متر عن سطح البحر، وبلغ عدد سكانها عام 2018 عشرة آلاف نسمة. تتألف من ثلاثة مناطق وهي أم العمد وتل أبيلا ووادي أبيلا (القويلبة)، وهي متنوعة التضاريس ما بين السهل المنبسط والتل الخفيف والوادي، مما أكسبها مزيدا من الأفضلية في الزراعة والحصاد المائي. تشتهر المدينة اليوم بزراعة الزيتون وبأشجار الزيتون الرومانية. مرت على حرثا أقوام وحضارات كثيرة وأهمها: البيزنطيون والرومان والإغريق (قبل الإسلام) والعرب ما بعد الإسلام. ويبلغ عدد سكانها اليوم سبعة آلاف نسمة، كما تحتوي حرثا على سد مهم جدا هو سد الوحدة المشترك بين سوريا والأردن، والذي يقع على الحدود السورية. كما تشتهر القرية بآثارها، حيث تحتوي حرثا على مدينة الرومانية الأثرية وهي إحدى مدن الديكابولس العشرة التي يرجع تاريخها إلى آلاف السنين. يوجد فيها أربعة مدارس، منها مدرستان ثانويتان للبنين والبنات. ويوجد فيها نادي رياضي يشارك بمختلف الألعاب الرياضية وهو بطل الدوري الأردني لكرة اليد للسيدات لعدة مرات. إضافة إلى فريق حرثا لكرة القدم والذي تدرّج في بطولات الدوري الأردني حتى وصل إلى دوري الدرجة الثانية. (ar)
- Abila, distinguished as Abila in the Decapolis (Greek: Ἄβιλα Δεκαπόλεως, Abila Dekapoleos), and also known for a time as Seleucia (Greek: Σελεύκεια, Seleúkeia), and Raphana, was a city in the Decapolis; the site, now referred to as Qweilbeh (Arabic: قويلبة; also Quwaylibah, Qualibah), occupies two tells, Tell al-Abila and Khirbet Tell Umm al-Amad. The site was submitted to the list of tentative World Heritage sites under criteria I, III and IV on June 18, 2001, by the Ministry of Tourism and Antiquities. (en)
- Η Άβιλα Δεκαπόλεως, μεταγενέστερα Σελεύκεια Δεκαπόλεως, ήταν αρχαία πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας. Η πόλη ήταν γνωστή και ως Ραφάνα. Η ονομασία Άβιλα προέρχεται από τη σημιτική λέξη 'Αβελ (λειβάδι στα Εβραϊκά). Βρισκόταν κοντά στον παραπόταμο Γιαρμούκ (Yarmouk) του Ιορδάνη. Ο Ευσέβιος τοποθετεί την πόλη 19 χλμ ανατολικά των Γαδάρων . Η περιοχή των Αβίλων-Σελευκείας είχε κατοικηθεί ήδη από το 3000 π.Χ. κατά την εποχή του Χαλκού. Από τότε και μέχρι σήμερα η ανθρώπινη παρουσία είναι διαρκής, όπως αποδεικνύεται από τις ανασκαφές. Τα Άβιλα απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία κατά την ελληνιστική περίοδο. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) πέρασε στην πτολεμαϊκή κατοχή. Η πόλη φαίνεται ότι αρχικά αποικίστηκε από αυτή τη μακεδονική δυναστεία της Αιγύπτου. Το 218 π.Χ. ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος Γ΄ κατανίκησε τις πτολεμαϊκές ενισχύσεις του στρατηγού Νικία και κατέκτησε την πόλη. Η πόλη περιήλθε και πάλι στον πτολεμαϊκό έλεγχο, αλλά πέρασε οριστικά στην σελευκιδική κατοχή μετά την νίκη στο Πάνειον όρος (198 π.Χ.) και ίσως τότε να επανιδρύθηκε ως ελληνική πόλη με το όνομα Σελεύκεια. Έκτοτε οι κάτοικοι της πόλεως καλούνταν Σελευκεῑς Ἀβιληνοί. Το 83/2 π.Χ. η πόλη πέρασε στην κατοχή του Αλεξάνδρου Ιανναίου (103-76 π.Χ.) βασιλιά των Ιουδαίων . Το 64 π.Χ. έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων του Πομπήιου, ο οποίος την κατέστησε αυτόνομη. Από την περίοδο εκείνη έγινε τμήμα της Δεκαπόλεως και έκοψε τα νομίσματά της. Στην εποχή του Καρακάλλα έφερε τον τίτλο Σελεύκεια Άβιλα. Κατά τη βυζαντινή περίοδο ανήκε στην επαρχία Palestina Secunda (Παλαιστίνη Β΄). Την θέση της Ιορδανικής Σελεύκειας κατέχει το χωριό (αγγλικά: Tell Abil) της Ιορδανίας. Παρόλο που αρκετές από τις αρχαίες δομές της έχουν ανασκαφεί όπως υδραγωγεία, τάφοι, πύλες και δημόσια κτίρια, τα Άβιλα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά, επειδή τόσο μεγάλο μέρος των λειψάνων τους είναι ακόμα θαμμένα στο έδαφος. Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε την τοποθεσία ήταν ο Ούλριχ Τζάσπερ Seetzen το 1806. Τα ερείπια έχουν περιγραφεί σε δημοσιευμένη βιβλιογραφία ήδη από το 1889 από τον Guy Le Strange. Η περιοχή χωρίζεται σε ξεχωριστές περιοχές με βάση τη θέση τους και τα αρχαιολογικά χαρακτηριστικά. Οι περιοχές αυτές ορίζονται ως εξής: Περιοχή Α, πεδίο AA, Χώρος Β, Περιοχή Γ, Τομέας Δ, Περιοχή DD, E Χώρος και Χώρος Η. Μεγαλιθικές στήλες υπάρχουν στο Ουμ Ελ-Αμάντ (η μητέρα των στηλών). Ο χώρος έχει ανασκαφεί σε μεγάλο βαθμό από το 1980. Οι ανασκαφές έχουν δείξει διηνεκή κατοίκηση στην Σελεύκεια από το 4000 π.Χ. έως το 1500 και έχουν έλθει στο φως πολλά έργα τέχνης, τμήματα των τειχών της πόλης, θέατρο και εκκλησία του 6ου αιώνα. Η πόλη παραμένει έδρα επισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με τον τίτλο Abilenus. Η επισκοπική έδρα παραμένει κενή από το 1977. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ένα ναό στην περιοχή που χρησιμοποιήθηκε για τη λατρεία του Ηρακλή, της Τύχης και της Αθηνάς. Περαιτέρω στοιχεία έχουν δείξει ότι ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για τη χριστιανική λατρεία, τουλάχιστον τον έβδομο έως τον όγδοο αιώνα. (el)
- Abila (heute Quwailiba / قويلبة oder auch Quwailibeh genannt) war eine antike Stadt im heutigen Jordanien. Sie liegt 13,5 Kilometer nördlich von Irbid. Über eine Fläche von 1,5 Kilometer × 0,5 Kilometer erstrecken sich die Ruinen der Stadt über zwei Hügel. Der nördliche Hügel ist der Tall Abila, der südlichere Khirbat Umm al-'Amad. Der Ort war seit dem beginnenden 3. Jahrtausend v. Chr. bis zur Eisenzeit durchgehend besiedelt. In seleukidischer Zeit wurde der Ort neu gegründet, daher auch der Name Seleukia Abila. Laut Polybios wurde Abila 218 v. Chr. unter Antiochos III. erobert. Spätestens zu diesem Zeitpunkt erfolgte auch die Aufnahme in die Dekapolis. Aus römischer Zeit sind das Straßennetz, Aquädukte und ein Theater (am Nordhang von Khirbat Umm al-'Amad) erhalten. Weiterhin finden sich ausgedehnte, als unterirdische angelegte Nekropolen. Sie waren in verschiedener Qualität ausgestattet (Fresken), was Rückschlüsse auf die sozialen Schichten in der Spätantike und in byzantinischer Zeit zulässt. Einige der Fresken erreichen das Niveau der bemalten Gräber Palmyras, sind jedoch in einem schlechten Zustand und werden weder geschützt noch für den Tourismus restauriert. Ein großes Problem sind Grabräuber, die jedes Jahr eine unbekannte, doch wahrscheinlich hohe Zahl von Altertümern vernichten. Die Periode der intensivsten Besiedelung ist in frühbyzantinischer Zeit (5. bis 7. Jahrhundert) nachzuweisen. Aus dieser Zeit stammen drei Basiliken. In islamischer Zeit wurden in der Nähe des Theaters viele Bauten aus Spolien errichtet. Viele Überreste finden sich noch im ursprünglichen Zustand, inmitten von Olivenhainen und Weizenfeldern. (de)
- Quwayliba ou Qweilbeh (ou Harthâ) est identifiée comme Abila ou Abida de la Décapole. Les vestiges s’étendent sur le tell Abil et le tell Abû al-`Amad et bordé au sud par la rivière Abila. Abila ne fait pas partie de la liste des dix villes généralement admises comme membres de la Décapole d'après Pline l'Ancien, mais il ne l'exclut pas totalement : « Près de la Judée, du côté de la Syrie, est la Décapole, ainsi nommée du nombre de ses villes, sur lequel tous les auteurs ne sont pas d'accord. La plupart comptent Damas, fertilisée par les dérivations du fleuve Chrysorrhoas, qui s'y absorbe ; Philadelphie, Rhaphana, toutes villes qui s'avancent vers l'Arabie ; Scythopolis, ainsi appelée des Scythes qui y furent établis, et portant auparavant le nom de Nysa à cause de Bacchus, dont la nourrice y fut ensevelie ; Gadara, au pied de laquelle coule le Hieromix ; Hippo, déjà nommée : Dion; Pella, riche en eaux ; Gerasa, Canatha. Entre ces villes et autour d'elles sont des tétrarchies, dont chacune est comme un pays et forme un royaume : la Trachonitis, la Panéade, où est Césarée avec la source susnommée Abila, Arca, , . » Certains identifient Rhaphana et Abila en contradiction avec ce texte qui fait d'Abila et de Rhaphana deux villes distinctes. (fr)
- Quwaylibah è un sito archeologico della Giordania, identificato con il nome biblico di Abila. (it)
- Абіла — античне місто у Зайорданні, за вісім десятків кілометрів на північ від столиці Йорданії Амману. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Abila, distinguished as Abila in the Decapolis (Greek: Ἄβιλα Δεκαπόλεως, Abila Dekapoleos), and also known for a time as Seleucia (Greek: Σελεύκεια, Seleúkeia), and Raphana, was a city in the Decapolis; the site, now referred to as Qweilbeh (Arabic: قويلبة; also Quwaylibah, Qualibah), occupies two tells, Tell al-Abila and Khirbet Tell Umm al-Amad. The site was submitted to the list of tentative World Heritage sites under criteria I, III and IV on June 18, 2001, by the Ministry of Tourism and Antiquities. (en)
- Quwaylibah è un sito archeologico della Giordania, identificato con il nome biblico di Abila. (it)
- Абіла — античне місто у Зайорданні, за вісім десятків кілометрів на північ від столиці Йорданії Амману. (uk)
- حرثا (وتعني العسكر أو المعسكر في اللغة الآرامية) وتسمى أيضا القويلبة، بلدة تقع في شمال الأردن بالقرب من الحدود السورية، وتتبع إداريا لبلدية الكفارات في لواء بني كنانة. تبعد 18 كيلو عن مدينة إربد و 100 كم عن العاصمة عمان. يحدها من الشمال نهر اليرموك وهو أحد أهم مصادر المياه بالنسبة لها، وترتفع 440 متر عن سطح البحر، وبلغ عدد سكانها عام 2018 عشرة آلاف نسمة. تتألف من ثلاثة مناطق وهي أم العمد وتل أبيلا ووادي أبيلا (القويلبة)، وهي متنوعة التضاريس ما بين السهل المنبسط والتل الخفيف والوادي، مما أكسبها مزيدا من الأفضلية في الزراعة والحصاد المائي. (ar)
- Η Άβιλα Δεκαπόλεως, μεταγενέστερα Σελεύκεια Δεκαπόλεως, ήταν αρχαία πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας. Η πόλη ήταν γνωστή και ως Ραφάνα. Η ονομασία Άβιλα προέρχεται από τη σημιτική λέξη 'Αβελ (λειβάδι στα Εβραϊκά). Βρισκόταν κοντά στον παραπόταμο Γιαρμούκ (Yarmouk) του Ιορδάνη. Ο Ευσέβιος τοποθετεί την πόλη 19 χλμ ανατολικά των Γαδάρων . (el)
- Abila (heute Quwailiba / قويلبة oder auch Quwailibeh genannt) war eine antike Stadt im heutigen Jordanien. Sie liegt 13,5 Kilometer nördlich von Irbid. Über eine Fläche von 1,5 Kilometer × 0,5 Kilometer erstrecken sich die Ruinen der Stadt über zwei Hügel. Der nördliche Hügel ist der Tall Abila, der südlichere Khirbat Umm al-'Amad. Der Ort war seit dem beginnenden 3. Jahrtausend v. Chr. bis zur Eisenzeit durchgehend besiedelt. In seleukidischer Zeit wurde der Ort neu gegründet, daher auch der Name Seleukia Abila. Laut Polybios wurde Abila 218 v. Chr. unter Antiochos III. erobert. Spätestens zu diesem Zeitpunkt erfolgte auch die Aufnahme in die Dekapolis. (de)
- Quwayliba ou Qweilbeh (ou Harthâ) est identifiée comme Abila ou Abida de la Décapole. Les vestiges s’étendent sur le tell Abil et le tell Abû al-`Amad et bordé au sud par la rivière Abila. Abila ne fait pas partie de la liste des dix villes généralement admises comme membres de la Décapole d'après Pline l'Ancien, mais il ne l'exclut pas totalement : Certains identifient Rhaphana et Abila en contradiction avec ce texte qui fait d'Abila et de Rhaphana deux villes distinctes. (fr)
|
,_Suk-Wady-Barada,_Holy_Land,-LCCN2002725063.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
,_Suk-Wady-Barada,_Holy_Land,-LCCN2002725063.jpg){kind=link}