| dbo:abstract
|
- El delicte, en sentit estricte, és definit com a conducta o acció (tipificada per la llei), (contrària a Dret), culpable i punible. Representa una conducta infraccional del Dret penal, és a dir, una acció o omissió tipificada i penada per la llei. La paraula deriva del verb llatí delinquere, que significa 'abandonar', 'apartar del bon camí', 'allunyar-se del sender assenyalat per la llei'. La definició de delicte ha diferit i difereix encara avui entre escoles criminològiques. Alguna vegada, especialment en la tradició iberoamericana, es va mirar d'establir a través del concepte de dret natural, creant per tant el delicte natural.Avui aquesta accepció s'ha deixat de banda i s'accepta més una reducció a certes classes de comportament que una societat, en un cert moment, decideix de punir. Així es vol alliberar de paradoxes i diferències culturals que dificulten una definició universal. (ca)
- Delikt (z lat. delictum – porušení) je termín, kterým se v kontinentální právní tradici označuje jakékoli porušení práva nebo jím stanovené povinnosti. Je to škodlivé jednání subjektu proti společnosti v nejširším smyslu. V českém právním prostředí se však tento termín v obecném významu používá málo. V jeho základním významu jde o veřejnoprávní přestoupení práva, někdy se ale termín delikt používá jako zkratka pro občanský delikt, což je zaviněný protiprávní úkon popsaný v rámci občanského práva. (cs)
- In der Kriminologie wird die Bezeichnung Delikt als allgemeiner (eher soziologisch als juristisch definierter) Begriff für eine strafrechtlich relevante Verfehlung verwandt. In gleicher Weise sprechen Soziologie und Kriminologie vom Straftäter auch als von dem Delinquenten. Von Delinquenz wird in den Sozialwissenschaften sowohl bei der vollendeten Begehung krimineller Delikte (dann gleichbedeutend mit individueller Kriminalität) als auch im Sinne einer anhand objektiver Kriterien (in der Regel Handlungen) feststellbaren, subjektiv verankerten Neigung dazu gesprochen. Kriminologisch werden bestimmte Arten von Straftaten oder Rechtsverstößen auch zu Deliktgruppen zusammengefasst, z. B.:
* Äußerungsdelikte
* Amtsdelikte
*
* Delikte im Zusammenhang mit der Verletzung des persönlichen Lebens- und Geheimbereichs
* Drogendelikte
* Eigentumsdelikte, siehe Vermögensdelikte
* Ehrdelikte
* Freiheitsdelikte
* Gemeingefährliche Delikte
* Gewaltdelikte
* Körperverletzungsdelikt
*
*
* Sexualdelikte
* Sittlichkeitsdelikte
* Staatsdelikte i. w. S.
* Steuerdelikte
* Tötungsdelikte
* Transitdelikte, d. h. Delikte, bei welchen der Transport bestimmter Sachen unter Strafe gestellt ist; z. B. § 1 Abs. 1 S. 1 BtMG, § 326 Abs. 2 StGB
*
* Urkundendelikte
* Verkehrsdelikte
* Vermögensdelikte
* Im Strafrecht lassen sich z. B. folgende Deliktstypen unterscheiden, die auf die Art der Durchführung abstellen:
* vorsätzliches vs. fahrlässiges Delikt
* vollendetes vs. versuchtes Delikt
* Unternehmensdelikt
* Begehungsdelikt vs. Unterlassungsdelikt
* Erfolgsdelikt vs. Tätigkeitsdelikt
* Zustandsdelikt vs. Dauerdelikt
* Allgemeindelikt vs. (echte/unechtes) Sonderdelikt vs. Eigenhändiges Delikt
* Verletzungsdelikt (welches selbst wiederum ein Erfolgsdelikt ist) vs.
* konkretes Gefährdungsdelikt (z. B. § 315c StGB) vs.
* abstraktes Gefährdungsdelikt (z. B. § 316 StGB) vs.
* (Kombination zwischen Verletzungsdelikt und Gefährdungsdelikt (z. B. § 315b StGB) vs.)
* Eignungsdelikt (z. B. Luftverschmutzung) Im allgemeinen Sprachgebrauch spricht man bei vorgeblich „entschuldbaren“ Taten auch von einem Kavaliersdelikt. (de)
- Delikto estas kontraŭleĝa puninda ago. Temas do pri punenda konduto, tio estas, ago kiu por la kriminala juro estas meritanta je puno. Teknike delikto estas ofte difinita kiel tipa konduto (detaligita en la kriminala juro), kontraŭjura (mapermesita per la leĝaro) kaj kulpa (riproĉebla al unu aŭ pliaj personoj). Parto de la jura doktrino aldonas al la difino de delikto, la karakteron de la puneblo, dum alia parto de la doktrino konsideras, ke tio ne necesas, ĉar tio estus taŭtologio. La deliktoj povas esti priskribitaj kiel ago aŭ malago. En diversaj lingvoj estas interkruciĝoj inter la konceptoj de delikto kaj krimo. En la hispana, la vortoj «delikto» kaj «krimo» estas uzataj kiel sinonimoj, sen en la preciza uzado de juro hegemonias la uzado de «delito», dum en la fako de sociologio kaj en diversaj esplorfakoj, oni uzas «crimen». En angla oni uzas hegemonie la vorton «crime» (krimo). En la leĝaro de kelkaj hispanlingvaj landoj, kiel Argentino kaj Ĉilio, oni uzas ankaŭ la esprimon «delito civil» (civila delikto), por referenci al la civila intencita ago ne-kontrakta kiu okazigas damaĝon al alia persono, kaj la esprimon «cuasi delito civil» (civila preskaŭ-delikto), kiam la damaĝa ago estas nur pro neglekto. (eo)
- Delict (from Latin dēlictum, past participle of dēlinquere ‘to be at fault, offend’) is a term in civil and mixed law jurisdictions whose exact meaning varies from jurisdiction to jurisdiction but is always centered on the notion of wrongful conduct. In Scots and Roman Dutch law, it always refers to a tort, which can be defined as a civil wrong consisting of an intentional or negligent breach of duty of care that inflicts loss or harm and which triggers legal liability for the wrongdoer. Other civil wrongs include breach of contract and breach of trust. Liability is imposed on the basis of moral responsibility, i.e. a duty of care or to act, and fault (culpa) is the main element of liability. The term is similarly used in a handful of other English speaking jurisdictions which derive their private law from French or Spanish law, such as Louisiana and the Philippines, but tort is the equivalent legal term used in common law jurisdictions and in general discussions of non-contractual liability (for instance, Wikipedia has an article on European tort law rather than “European law of delict”, since tort is the generally understood term in comparative international law, and a page on Tort Law in China rather than “law of delict in China”). In Spanish law, delito is any breach of criminal law, i.e. a criminal offence. In Italian law, delitto penale is the same concept, but illecito civile extracontrattuale (or delitto civile), like delict in Scots law, is an intentional or negligent act which gives rise to a legal obligation between parties even though there has been no contract between them, akin to common-law tort. German-speaking countries use the word Delikt for crime and unerlaubte Handlung for delict, but Deliktsrecht is a branch of civil law (similar to tort law). In French law, délit penal is a misdemeanor (between contravention ‘petty offence’ and crime ‘felony; major indictable offence’), while délit civil, again, is a tort. Because of this, French law prefers to speak in terms of responsabilité civile (‘civil liability’). In the canon law of the Catholic Church, a delict is a crime. (en)
- El término delito se define como una acción típica, antijurídica, imputable, culpable, sometida a una sanción penal y a veces a condiciones objetivas de punibilidad. Supone una infracción del derecho penal. Es decir, una acción u omisión tipificada y penada por la ley. En idioma español, las palabras «delito» y «crimen» son utilizadas con significado sinónimo, aunque en el campo del derecho predomina el uso de «delito», mientras que en el campo de la sociología y las disciplinas técnicas de investigación, se emplea «crimen». En inglés se utiliza la palabra «crime» (crimen). En la legislación de algunos países de habla hispana, como Argentina y Chile, se usa también la expresión «delito civil» para referirse al acto civil intencional no contractual que causa un daño a otra persona, y la expresión «cuasi delito civil», cuando el acto dañino es negligente. (es)
- Delitua zuzenbidearen aurkako egitezko nahiz ez-egitezko giza jokabide bat da, erruduntzat jotzen den pertsona jakin bati egozten zaiona, eta indarrean dagoen zigor-zuzenbidearen arauetan oinarrituta zigor daitekeena. (eu)
- Il delitto (dal latino delictum, participio passato del verbo delinquĕre, 'venire meno [al dovere]', composto dal prefisso de- e da linquĕre, 'tralasciare') è, nel diritto, un particolare tipo di illecito. (it)
- Czyn niedozwolony (fr. acte illicite, niem. unerlaubte Handlung) – termin języka prawnego i prawniczego oznaczający zdarzenie cywilnoprawne, które z mocy ustawy - niezależnie od istnienia lub nieistnienia między stronami uprzedniej umowy - pociąga za sobą obowiązek naprawienia szkody, tj. prowadzi do odpowiedzialności cywilnej w reżimie deliktowym. Zdarzenie to nie musi mieć nic wspólnego z działaniem, zaniechaniem czy winą człowieka. Skutkiem czynu niedozwolonego jest powstanie zobowiązania między odpowiedzialnym za szkodę a , którego treścią jest, odpowiednio, obowiązek naprawienia szkody i uprawnienie do uzyskania odszkodowania. Przykładami czynów niedozwolonych jest wyrządzenie szkody zawinionym działaniem (art. 415 k.c.), wyrządzenie szkody przez ruch przedsiębiorstwa (art. 435 k.c.) albo mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody (art. 436 k.c.). (pl)
- Delikt och Kvasidelikt, är inom juridik, den romerska rättsvetenskapens uttryck för vissa omständigheter, som ger upphov till skuldförhållanden (obligationer). (sv)
- Дели́кт (от лат. delictum — «проступок, правонарушение») — неправомерное поведение, частный или гражданско-правовой (лат. delictum privatum) проступок, влекущий за собой возмещение вреда и ущерба, взыскиваемые по частному праву в пользу потерпевших лиц. — наука о правонарушении. В значительной мере деликт совпадает с преступлением, поскольку последнее влечёт за собой взыскание в пользу потерпевшего; однако существует ряд преступлений, не подлежащих гражданско-правовому взысканию ввиду того, что ими не причинено никакого вреда (например, покушение на преступление) или нет лиц, в пользу которых возможно его возмещение (при убийстве лица, не бывшего кормильцем семьи) — и наоборот, ряд частных деликтов, не подлежащих, по своей незначительности с публично-правовой точки зрения, уголовной каре, но причиняющих вред и подлежащих гражданско-правовому возмездию. Поэтому, деликтом в области гражданского права вообще называется всякое противоправное действие (всё равно, преступление ли это, проступок или простое имущественное повреждение), вторгающееся в личную или имущественную сферу личности и причиняющее ей ущерб, независимо от существующих между лицами гражданско-правовых отношений. Отличительным признаком деликта от правонарушений другого ряда (так называемых квазиделиктов) служит намерение причинить вред, вина, без которой, за некоторыми исключениями, не существует ответственности. (ru)
- Делі́кт (від лат. delictum – правопорушення, провина, проступок) — протиправна поведінка, правопорушення, тобто незаконна дія, проступок, злочин, тобто вчинення дії, що суперечить закону і завдає шкоди суспільству, державі або особі. Таке правопорушення є підставою для притягнення правопорушника до відповідальності, передбаченої законом. У римському праві — заподіяння шкоди іншій особі, її сім'ї або майну, порушення правового припису або заборони.Наслідком учинення делікту була відповідальність, що наставала за наявності таких умов: дієздатність правопорушника, вина, здійснення правопорушення. Делікт (лат. delictum – провина, проступок) – правопорушення, тобто незаконна дія, проступок, злочин. У римському праві – заподіяння шкоди іншій особі, її сім’ї або майну, порушення правового припису або заборони. Зазначене правопорушення не пов'язане з порушенням договору (контракту). Деліктні зобов'язання відомі ще як позадоговірні.Поняття «делікт» офіційно у законодавстві України не застосовується, але в науково-правовій літературі і практиці вживається широко. Того, хто заподіює шкоду, називають делінквентом. Того, кому шкоду заподіяно, — потерпілим. Деліктологія — наука про правопорушення (делікт). Складова частина загальної теорії права. На відміну від наук цивільного, трудового, адміністративного і кримінального права, які досліджують, відповідно, цивільні, дисциплінарні, адміністративні та кримінальні правопорушення під власним кутом зору, деліктологія вивчає ці правопорушення в цілому. Дослідження правопорушення як соціально-правового явища та пов'язаних із ним правовідносин і є предметом деліктології. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Delikt (z lat. delictum – porušení) je termín, kterým se v kontinentální právní tradici označuje jakékoli porušení práva nebo jím stanovené povinnosti. Je to škodlivé jednání subjektu proti společnosti v nejširším smyslu. V českém právním prostředí se však tento termín v obecném významu používá málo. V jeho základním významu jde o veřejnoprávní přestoupení práva, někdy se ale termín delikt používá jako zkratka pro občanský delikt, což je zaviněný protiprávní úkon popsaný v rámci občanského práva. (cs)
- Delitua zuzenbidearen aurkako egitezko nahiz ez-egitezko giza jokabide bat da, erruduntzat jotzen den pertsona jakin bati egozten zaiona, eta indarrean dagoen zigor-zuzenbidearen arauetan oinarrituta zigor daitekeena. (eu)
- Il delitto (dal latino delictum, participio passato del verbo delinquĕre, 'venire meno [al dovere]', composto dal prefisso de- e da linquĕre, 'tralasciare') è, nel diritto, un particolare tipo di illecito. (it)
- Delikt och Kvasidelikt, är inom juridik, den romerska rättsvetenskapens uttryck för vissa omständigheter, som ger upphov till skuldförhållanden (obligationer). (sv)
- El delicte, en sentit estricte, és definit com a conducta o acció (tipificada per la llei), (contrària a Dret), culpable i punible. Representa una conducta infraccional del Dret penal, és a dir, una acció o omissió tipificada i penada per la llei. La paraula deriva del verb llatí delinquere, que significa 'abandonar', 'apartar del bon camí', 'allunyar-se del sender assenyalat per la llei'. (ca)
- In der Kriminologie wird die Bezeichnung Delikt als allgemeiner (eher soziologisch als juristisch definierter) Begriff für eine strafrechtlich relevante Verfehlung verwandt. In gleicher Weise sprechen Soziologie und Kriminologie vom Straftäter auch als von dem Delinquenten. Von Delinquenz wird in den Sozialwissenschaften sowohl bei der vollendeten Begehung krimineller Delikte (dann gleichbedeutend mit individueller Kriminalität) als auch im Sinne einer anhand objektiver Kriterien (in der Regel Handlungen) feststellbaren, subjektiv verankerten Neigung dazu gesprochen. (de)
- Delikto estas kontraŭleĝa puninda ago. Temas do pri punenda konduto, tio estas, ago kiu por la kriminala juro estas meritanta je puno. Teknike delikto estas ofte difinita kiel tipa konduto (detaligita en la kriminala juro), kontraŭjura (mapermesita per la leĝaro) kaj kulpa (riproĉebla al unu aŭ pliaj personoj). Parto de la jura doktrino aldonas al la difino de delikto, la karakteron de la puneblo, dum alia parto de la doktrino konsideras, ke tio ne necesas, ĉar tio estus taŭtologio. La deliktoj povas esti priskribitaj kiel ago aŭ malago. (eo)
- Delict (from Latin dēlictum, past participle of dēlinquere ‘to be at fault, offend’) is a term in civil and mixed law jurisdictions whose exact meaning varies from jurisdiction to jurisdiction but is always centered on the notion of wrongful conduct. (en)
- El término delito se define como una acción típica, antijurídica, imputable, culpable, sometida a una sanción penal y a veces a condiciones objetivas de punibilidad. Supone una infracción del derecho penal. Es decir, una acción u omisión tipificada y penada por la ley. (es)
- Czyn niedozwolony (fr. acte illicite, niem. unerlaubte Handlung) – termin języka prawnego i prawniczego oznaczający zdarzenie cywilnoprawne, które z mocy ustawy - niezależnie od istnienia lub nieistnienia między stronami uprzedniej umowy - pociąga za sobą obowiązek naprawienia szkody, tj. prowadzi do odpowiedzialności cywilnej w reżimie deliktowym. (pl)
- Дели́кт (от лат. delictum — «проступок, правонарушение») — неправомерное поведение, частный или гражданско-правовой (лат. delictum privatum) проступок, влекущий за собой возмещение вреда и ущерба, взыскиваемые по частному праву в пользу потерпевших лиц. — наука о правонарушении. Отличительным признаком деликта от правонарушений другого ряда (так называемых квазиделиктов) служит намерение причинить вред, вина, без которой, за некоторыми исключениями, не существует ответственности. (ru)
- Делі́кт (від лат. delictum – правопорушення, провина, проступок) — протиправна поведінка, правопорушення, тобто незаконна дія, проступок, злочин, тобто вчинення дії, що суперечить закону і завдає шкоди суспільству, державі або особі. Таке правопорушення є підставою для притягнення правопорушника до відповідальності, передбаченої законом. У римському праві — заподіяння шкоди іншій особі, її сім'ї або майну, порушення правового припису або заборони.Наслідком учинення делікту була відповідальність, що наставала за наявності таких умов: дієздатність правопорушника, вина, здійснення правопорушення. (uk)
|
