| dbo:abstract
|
- L'emperador Daoguang (Ciutat Prohibida, 16 de setembre de 1782 - Antic Palau d'Estiu, 25 de febrer de 1850), xinès: 道光帝, pinyin Dàoguāng Dìfou el vuitè emperador de la dinastia Qing, el sisè Qing que governà Xina i el primer a patir la humiliació d'Occident que va culminar amb el Tractat de Nanjing de 1842, com a resultat de la Primera Guerra de l'Opi. Va governar del 3 d'octubre de 1820 al 25 de febrer de 1850. (ca)
- Tao-kuang (mandžusky ᡩᠣᡵᠣ ᡝᠯᡩᡝᠩᡤᡝ) (16. září 1782 Zakázané město, Čína – 25. února 1850, Starý letní palác, Peking, Čína) byl šestým císařem dynastie Čching, který vládl v Číně v letech 1820–1850. (cs)
- Daoguang (chinesisch 道光, Pinyin dàoguāng; * 16. September 1782; † 25. Februar 1850) war ab dem 3. Oktober 1820 Kaiser von China. Er gilt als fähiger, engagierter und von den besten Absichten geleiteter Herrscher. In seiner Amtszeit baute Großbritannien im Zusammenwirken mit der korrupten chinesischen Beamtenschaft den Opiumexport in das Reich der Mitte noch weiter aus. Dies stellte nicht nur eine erhebliche Gefährdung der Volksgesundheit dar, sondern ließ auch die für China traditionell günstige bilaterale Handelsbilanz kippen: Allein 1831–1833 hatte China für die Droge die gleiche Summe (10 Millionen Silberunzen) auszugeben, die es im gesamten Jahrzehnt davor im Handel mit der Britischen Ostindienkompanie eingenommen hatte. Nicht zuletzt wegen eines schweren Falles von Opiumsucht in der eigenen Familie entschloss sich Daoguang zum Eingreifen und ließ 1839 durch den kaiserlichen Sonderkommissar Lin Zexu in Kanton 22.291 Kisten Opium im Meer versenken und die Abgesandten der Britischen Ostindienkompanie ausweisen. Dies war der Anlass für den Ersten Opiumkrieg, der Chinas Abstieg von der Hegemonialmacht Asiens zu einem halbkolonialen Entwicklungsland einläuten sollte. Daneben war die Regierungsperiode Daoguangs von Unruhen und Aufständen in verschiedenen Reichsteilen geprägt. So kam es etwa seit 1825 in Ostturkestan zum Konflikt mit der muslimischen Bevölkerung, die dem vom Qing-Hof geforderten Bekenntnis zum konfuzianischen Staatskult nicht nachkommen wollte. Daneben brachen unter anderem in den Provinzen Hunan, Guizhou und Yunnan Unruhen bei Minderheitsvölkern aus. Vor allem aber zeichneten sich in der Provinz Guangxi die ersten Vorzeichen des von dem Bauernsohn Hong Xiuquan geführten Taiping-Aufstands ab, der unter Daoguangs Nachfolger Xianfeng die Qing-Dynastie in ihren Grundfesten erschüttern sollte. (de)
- The Daoguang Emperor (Chinese: 道光帝; pinyin: Dàoguāng Dì; 16 September 1782 – 26 February 1850), also known by his temple name Emperor Xuanxong of Qing, born Mianning, was the seventh Emperor of the Qing dynasty, and the sixth Qing emperor to rule over China proper, reigning from 1820 to 1850. His reign was marked by "external disaster and internal rebellion." These included the First Opium War and the beginning of the Taiping Rebellion which nearly brought down the dynasty. The historian Jonathan Spence characterizes the Daoguang Emperor as a "well meaning but ineffective man" who promoted officials who "presented a purist view even if they had nothing to say about the domestic and foreign problems surrounding the dynasty." (en)
- Daoguang (16 de septiembre de 1782-25 de febrero de 1850) fue el octavo emperador de la dinastía manchú Qing y el sexto Qing que gobernó en China, entre 1820 y 1850. (es)
- Kaisar Daoguang (Hanzi: 道光帝; Pinyin: Dàoguāngdì, 16 September 1782 – 25 Februari 1850) adalah kaisar Dinasti Qing Manchu kedelapan dan Kaisar Qing keenam yang memerintah Tiongkok dari tahun 1820 hingga 1850. Pemerintahannya ditandai oleh "bencana luar dan pemberontakan dari dalam", yang adalah Perang Candu Pertama, dan awal Pemberontakan Taiping yang hampir menghancurkan dinasti tersebut. Sejarawan menggambarkan Daoguang sebagai "seseorang yang berarti namun tidak efektif" yang mengangkat para pejabat yang "mengajukan pandangan murni meskipun mereka tidak menceritakan tentang masalah di dalam dan luar negeri yang terjadi di sekitar dinasti tersebut". Nama periodenya, "Daoguang", bermakna "jalan yang bercahaya". (in)
- Daoguang (en chinois 道光, c'est-à-dire « splendeur de la raison ») est un empereur de Chine né le 16 septembre 1782 dans la Cité interdite sous le nom de Aixinjueluo Minning, et mort le 25 février 1850 dans l'ancien Palais d'Été. Il a pour nom posthume Xuanzong (宣宗 Xuānzōng). Huitième empereur de la dynastie Qing, il régna de 1820 à 1850, après son père l'empereur Jiaqing. Son quatrième fils, Xianfeng, son fils préféré, lui succéda après sa mort sur le trône de Chine. (fr)
- Daoguang (道光T, DàoguāngP; Pechino, 16 settembre 1782 – Pechino, 25 febbraio 1850) fu imperatore della Cina, appartenente alla dinastia Qing. (it)
- 도광제(道光帝, 1782년 9월 16일(음력 8월 10일) ~ 1850년 2월 25일(음력 1월 14일))는 청 제국의 제8대 황제(재위 : 1820년 ~ 1850년)이자 1644년 명나라가 멸망한 직후 청 제국이 산해관을 넘은 뒤 자금성에서 청 제국의 군주가 천명을 상실한 명나라의 주씨를 대신하여 중국의 새로운 수명천자(受命天子)가 되었음을 선언한 이래 여섯번째 황제이다. 성과 휘는 아이신 교로 민닝(愛新覺羅旻寧, 만주어: ᡝᠠᡳᠰᡳᠨᡤᡳᠣᡵᠣᠮᡳᠨᠨᡳᠩ Aisin Gioro Min Ning), 묘호는 선종(宣宗, 만주어: ᠰᡳᡠᠸᠠᠨᡯᡠᠩ Siowandzung), 시호는 효천부운립중체정지문성무지용인자검근효민관정성황제(效天符運立中體正至文聖武智勇仁慈儉勤孝敏寬定成皇帝), 짧은 시호로는 성황제(成皇帝, 만주어: ᡧᠠᠩᡤᠠᠨᡥᡡᠸᠠᠩᡩ Šanggan Hūwangdi)이며 연호는 도광(道光, 만주어: ᡩᠣᡵᠣᡝᠯᡩᡝᠩᡤᡝ Doro Eldengge, 몽골어: ᠲᠥᠷᠥᠭᠡᠷᠡᠯᠲᠦ Törö Gereltü) 제7대 황제 가경제의 차남으로 태어나서 지친왕(智親王)으로 봉해졌다. 즉위 후 영국계 동인도 회사가 전개한 삼각 무역(아편무역)으로 엄청난 문제가 일어나자 임칙서로 하여금 이를 수습하게 하였다. 결국 1840년 제1차 아편 전쟁으로 이어졌고 1842년 난징조약으로 홍콩이 대영제국에 넘어감은 물론 상하이 등 5개 항구가 개항되어 서구 열강이 대대적으로 쇄도해오는 길을 열어주었다. (ko)
- 道光帝（どうこうてい）は、清の第8代皇帝。諱ははじめ綿寧（めんねい）、即位後に旻寧（みんねい）と改めた。廟号は宣宗（せんそう）。在世時の元号の道光を取って道光帝と呼ばれる。 (ja)
- Daoguang (道光; Dàoguāng) (Peking, 16 september 1782 - aldaar, 25 februari 1850) was van 1820 tot 1850 keizer van China onder de Qing-dynastie. (nl)
- O Imperador Daoguang (Cidade Proibida, 16 de setembro de 1782 – Antigo Palácio de Verão, 25 de fevereiro de 1850) foi o sétimo imperador da Dinastia Manchu, e sexto imperador Qing, tendo reinado de 1820 a 1850. (pt)
- Daoguang (ur. 16 września 1782, zm. 25 lutego 1850) – siódmy cesarz Chin z dynastii Qing w latach 1820-1850. Był drugim synem cesarza Jiaqinga i cesarzowej, damy Hitary z mandżurskiego klanu Hitara (imię pośmiertne ). Jego imię prywatne to Mianning (綿寧). Podobnie jak ojciec miał naturę uczonego, ale w odróżnieniu od wielu innych władców qingowskich, preferował konsultacje i szeroko zakrojone badania przed podjęciem decyzji; zdecydowanie i stanowczość nie były jego mocną stroną. Rzadko pokazywał gwałtowniejszą stronę swej natury: podczas szturmu rebeliantów na Zakazane Miasto w 1813, książę chwycił za broń i osobiście zastrzelił dwóch powstańców, którzy przedostali się do pałacu; w 1828 nakazał okrutnie rozprawić się ze sprowadzonym do Pekinu, po upadku jego rebelii, kaszgarskim hodżą . Po nagłej śmierci cesarza Jiaqinga, Mianning wstąpił na tron we wrześniu 1820, przybierając imię panowania Daoguang (道光帝, Dàoguāng). Odziedziczył jedno z największych imperiów świata, które jednak zaczęło cierpieć z powodu przeludnienia i słabości administracji. Korupcja i rozbudowany system patronatów były powszechne wśród urzędników; próby reform spotykały się z niezrozumieniem na dworze, zdominowanym przez nadmiernie ortoksyjnych uczonych konfucjańskich, lub doszczętnie skorumpowanych urzędników jak Wielki Kanclerz Muzhanga. M.in. nieadekwatna administracja nie była w stanie zapobiec wylewom Huang He i zamulaniu Wielkiego Kanału, co powodowało problemy z zaopatrzeniem w ziarno (także stolicy). Po konsultacjach, Daoguang w 1824 nakazał szeroko zakrojone prace naprawcze. Nowym zagrożeniem, z którego wagi cesarze Chin (nawet wielki Qianlong) nie zdawali sobie sprawy, były apetyty państw zachodnich, w szczególności Wielkiej Brytanii. Domagając się wolności handlu (wysoce regulowanego w Cesarstwie Chińskim) i równości stosunków międzynarodowych (co nie przystawało do chińskiego ), dążyły one do ustanowienia relacji na swoich warunkach. Zamknięcie chińskich granic na europejskie towary i reglamentacja handlu poszukiwanymi w Europie porcelaną i herbatą, doprowadziły do poważnego deficytu w obrocie handlowym między Wielką Brytanią a Chinami. Brytyjczycy zaczęli sprowadzać do Chin opium, którego eksport pozwalał zrównoważyć koszty importu herbaty. Eksport ten wzrastał z 200 skrzynek za panowania cesarza Yongzhenga do 4000, za rządów Jiaqinga do 30000 w 1835 i 40000 w 1838 za czasów Daoguanga. Istniejące zakazy były powszechnie ignorowane. Po debatach nad kwestią legalizacji handlu, cesarz przychylił się do opinii stronnictwa "prohibicyjnego" i wydał wiele edyktów zakazujących importu opium. Jednym z powodów była chęć zapobieżenia odpływowi srebra; kurs srebra wzrastał niebezpiecznie w stosunku do podstawowego środka płatniczego, jakim był pieniądz miedziany: z 1000 sztuk miedzi za tael srebra w czasach Qianlonga, do 1500 za Jiaqinga i 2700 za Daoguanga. W końcu, by ostatecznie rozwiązać problem, wysłał do Kantonu energicznego przedstawiciela, Lin Zexu z bardzo szerokimi uprawnieniami, by zniszczyć samo źródło kłopotów, co mogło oznaczać podjęcie akcji przeciwko kupcom zachodnim. Zniszczenie przez Lina 20 000 skrzynek opium było bezpośrednim powodem wybuchu pierwszej wojny opiumowej. Wojna ukazała słabość imperium qingowskiego: Europejczycy, dysponujący niewielkimi (choć mającymi przewagę techniczną) siłami operującymi bardzo daleko od baz, byli w stanie pokonać wojska chińskie. Lin Zexu został zesłany do Xinjiangu, a podpisany w 1842 traktat nankiński likwidował dawny system limitowanych kontaktów, otwierał dla handlu pięć chińskich portów, gwarantował Brytyjczykom wysokie odszkodowania (łącznie 21 mln taeli srebra) i oddawał Wielkiej Brytanii Hongkong, który stał się kluczową europejską bazą do dalszych operacji w Chinach. Tym samym Daoguang był pierwszym cesarzem dynastii Qing, który utracił fragment terytorium państwa. Konieczność wypłaty odszkodowań, słabnąca skuteczność zbierania podatków i potężna korupcja, spowodowały wyczerpanie skarbca. W 1850 w skarbcu znajdowało się 8 mln taeli srebra, w porównaniu do 60 mln na początku XVIII w. Potrzeby dziesięciokrotnie przewyższały dochody, i nawet poważne oszczędności w administracji (obniżenie pensji urzędniczych) i dworskich (m.in. porzucenie letniego pałacu w Chengde) nie były w stanie zrównoważyć budżetu. Z tego powodu, zaczęty 25 lat wcześniej projekt odbudowy Wielkiego Kanału został w 1849 ostatecznie porzucony. Słabość wewnętrzna spowodowała wybuch powstań (m.in. tajpingów), które w ciągu następnych 25 lat miały zagrozić samej dynastii. Cesarz zmarł w Starym Pałacu Letnim w Pekinie. Jego następcą został czwarty (najstarszy żyjący) syn, Yizhu. Podczas panowania Daoguanga uwidoczniły się po raz pierwszy problemy, które prześladowały Cesarstwo aż do jego końca: słabość militarna i administracyjna, korupcja, zacofanie, niezrozumienie i brak wiedzy na temat świata zewnętrznego, które nie pozwalały ani zapobiec, ani odeprzeć agresji zewnętrznej. Na korzyść cesarza trzeba zapisać jego chęć reformy administracji i tolerancję wobec uczonych mających inną niż on opinię – co pośrednio przyczyniło się do powstania nowych prądów reformistycznych wśród konfucjańskich uczonych-właścicieli ziemskich, dążących do wzmocnienia państwa (tzw. „ruch samoumocnienia”). (pl)
- Айсиньгёро Мяньнин (кит. 愛新覺羅 綿寧; 1782—1850) — восьмой маньчжурский император династии Цин, правил под девизом «Даогуан» (Целенаправленное и блестящее) (道光). Второй сын Айсиньгиоро Юнъяня, правившего под девизом «Цзяцин». (ru)
- Міньні́н (спрощ.: 旻宁; кит. трад.: 旻寧; піньїнь: Mínníng), храмове ім'я Сюаньцзу́н (кит.: 宣宗; піньїнь: Xuānzōng; 16 вересня 1782 — 25 лютого 1850) — маньчжурський державний і політичний діяч, восьмий імператор династії Цін. (uk)
- Daoguang-kejsaren var den sjätte kejsaren i Qingdynastin, som regerade över Kina (1820-1850). Hans tempelnamn var Xuanzong (宣宗). Under hans regeringstid utbröt Opiumkriget, vilket ledde till ett förödmjukande nederlag år 1842. Under hans ämbetstid lyckades Storbritannien med hjälp av korrupta kinesiska ämbetsmän att utvidga sin export av opium till Kina. Detta hotade både folkhälsan och den bilaterala handelsbalansen: Bara under åren 1831-1833 exporterade Kina ett lika stort belopp för opiumimporten (10 miljoner tael) som landet hade tjänat i sin handel med det engelska Ostindiska kompaniet under de föregående tio åren. 1839 sände han sin kejserlige kommissionär Lin Zexu till Kanton för att underttrycka opiumhandeln där. Lin lät att konfiskera 22.291 kistor opium som han sedan sänkte i havet, varefter han utvisade brittiska handelsmän från staden. Detta ledde till det första opiumkriget, vilket slutade i nederlag för Qing-regeringen som tvingades sluta en rad ojämlika fördrag med olika västerländska makter. Även Sverige-Norge slöt ett fördrag med Kina 1847, fördraget i Kanton. (sv)
- 道光帝（1782年9月16日－1850年2月25日），名旻寧（满语：ᠮᡳᠨᠨᡳᠩ ，穆麟德轉寫：Min Ning），爱新觉罗氏，是清朝自入关以来的第六位皇帝，1820年9月3日至1850年2月25日在位，年号「道光」。西藏方面尊為「文殊皇帝」。道光帝乃嘉庆帝次子，生母為孝淑睿皇后喜塔腊氏。原名綿寧，即位後為避免他人避諱麻煩而改名旻寧。他是清朝历史上僅有的两位以嫡長子身分繼承皇位的皇帝之一（另一位是其子咸丰帝）。死後廟號宣宗（满语：ᠰᡳᡠᠸᠠᠨᡯᡠᠩ，穆麟德轉寫：siowandzung），諡號成皇帝（满语：ᡧᠠᠩᡤᠠᠨ ᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ，穆麟德轉寫：šanggan hūwangdi），葬于清西陵中的慕陵。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- L'emperador Daoguang (Ciutat Prohibida, 16 de setembre de 1782 - Antic Palau d'Estiu, 25 de febrer de 1850), xinès: 道光帝, pinyin Dàoguāng Dìfou el vuitè emperador de la dinastia Qing, el sisè Qing que governà Xina i el primer a patir la humiliació d'Occident que va culminar amb el Tractat de Nanjing de 1842, com a resultat de la Primera Guerra de l'Opi. Va governar del 3 d'octubre de 1820 al 25 de febrer de 1850. (ca)
- Tao-kuang (mandžusky ᡩᠣᡵᠣ ᡝᠯᡩᡝᠩᡤᡝ) (16. září 1782 Zakázané město, Čína – 25. února 1850, Starý letní palác, Peking, Čína) byl šestým císařem dynastie Čching, který vládl v Číně v letech 1820–1850. (cs)
- The Daoguang Emperor (Chinese: 道光帝; pinyin: Dàoguāng Dì; 16 September 1782 – 26 February 1850), also known by his temple name Emperor Xuanxong of Qing, born Mianning, was the seventh Emperor of the Qing dynasty, and the sixth Qing emperor to rule over China proper, reigning from 1820 to 1850. His reign was marked by "external disaster and internal rebellion." These included the First Opium War and the beginning of the Taiping Rebellion which nearly brought down the dynasty. The historian Jonathan Spence characterizes the Daoguang Emperor as a "well meaning but ineffective man" who promoted officials who "presented a purist view even if they had nothing to say about the domestic and foreign problems surrounding the dynasty." (en)
- Daoguang (16 de septiembre de 1782-25 de febrero de 1850) fue el octavo emperador de la dinastía manchú Qing y el sexto Qing que gobernó en China, entre 1820 y 1850. (es)
- Kaisar Daoguang (Hanzi: 道光帝; Pinyin: Dàoguāngdì, 16 September 1782 – 25 Februari 1850) adalah kaisar Dinasti Qing Manchu kedelapan dan Kaisar Qing keenam yang memerintah Tiongkok dari tahun 1820 hingga 1850. Pemerintahannya ditandai oleh "bencana luar dan pemberontakan dari dalam", yang adalah Perang Candu Pertama, dan awal Pemberontakan Taiping yang hampir menghancurkan dinasti tersebut. Sejarawan menggambarkan Daoguang sebagai "seseorang yang berarti namun tidak efektif" yang mengangkat para pejabat yang "mengajukan pandangan murni meskipun mereka tidak menceritakan tentang masalah di dalam dan luar negeri yang terjadi di sekitar dinasti tersebut". Nama periodenya, "Daoguang", bermakna "jalan yang bercahaya". (in)
- Daoguang (en chinois 道光, c'est-à-dire « splendeur de la raison ») est un empereur de Chine né le 16 septembre 1782 dans la Cité interdite sous le nom de Aixinjueluo Minning, et mort le 25 février 1850 dans l'ancien Palais d'Été. Il a pour nom posthume Xuanzong (宣宗 Xuānzōng). Huitième empereur de la dynastie Qing, il régna de 1820 à 1850, après son père l'empereur Jiaqing. Son quatrième fils, Xianfeng, son fils préféré, lui succéda après sa mort sur le trône de Chine. (fr)
- Daoguang (道光T, DàoguāngP; Pechino, 16 settembre 1782 – Pechino, 25 febbraio 1850) fu imperatore della Cina, appartenente alla dinastia Qing. (it)
- 道光帝（どうこうてい）は、清の第8代皇帝。諱ははじめ綿寧（めんねい）、即位後に旻寧（みんねい）と改めた。廟号は宣宗（せんそう）。在世時の元号の道光を取って道光帝と呼ばれる。 (ja)
- Daoguang (道光; Dàoguāng) (Peking, 16 september 1782 - aldaar, 25 februari 1850) was van 1820 tot 1850 keizer van China onder de Qing-dynastie. (nl)
- O Imperador Daoguang (Cidade Proibida, 16 de setembro de 1782 – Antigo Palácio de Verão, 25 de fevereiro de 1850) foi o sétimo imperador da Dinastia Manchu, e sexto imperador Qing, tendo reinado de 1820 a 1850. (pt)
- Айсиньгёро Мяньнин (кит. 愛新覺羅 綿寧; 1782—1850) — восьмой маньчжурский император династии Цин, правил под девизом «Даогуан» (Целенаправленное и блестящее) (道光). Второй сын Айсиньгиоро Юнъяня, правившего под девизом «Цзяцин». (ru)
- Міньні́н (спрощ.: 旻宁; кит. трад.: 旻寧; піньїнь: Mínníng), храмове ім'я Сюаньцзу́н (кит.: 宣宗; піньїнь: Xuānzōng; 16 вересня 1782 — 25 лютого 1850) — маньчжурський державний і політичний діяч, восьмий імператор династії Цін. (uk)
- 道光帝（1782年9月16日－1850年2月25日），名旻寧（满语：ᠮᡳᠨᠨᡳᠩ ，穆麟德轉寫：Min Ning），爱新觉罗氏，是清朝自入关以来的第六位皇帝，1820年9月3日至1850年2月25日在位，年号「道光」。西藏方面尊為「文殊皇帝」。道光帝乃嘉庆帝次子，生母為孝淑睿皇后喜塔腊氏。原名綿寧，即位後為避免他人避諱麻煩而改名旻寧。他是清朝历史上僅有的两位以嫡長子身分繼承皇位的皇帝之一（另一位是其子咸丰帝）。死後廟號宣宗（满语：ᠰᡳᡠᠸᠠᠨᡯᡠᠩ，穆麟德轉寫：siowandzung），諡號成皇帝（满语：ᡧᠠᠩᡤᠠᠨ ᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ，穆麟德轉寫：šanggan hūwangdi），葬于清西陵中的慕陵。 (zh)
- Daoguang (chinesisch 道光, Pinyin dàoguāng; * 16. September 1782; † 25. Februar 1850) war ab dem 3. Oktober 1820 Kaiser von China. Er gilt als fähiger, engagierter und von den besten Absichten geleiteter Herrscher. (de)
- 도광제(道光帝, 1782년 9월 16일(음력 8월 10일) ~ 1850년 2월 25일(음력 1월 14일))는 청 제국의 제8대 황제(재위 : 1820년 ~ 1850년)이자 1644년 명나라가 멸망한 직후 청 제국이 산해관을 넘은 뒤 자금성에서 청 제국의 군주가 천명을 상실한 명나라의 주씨를 대신하여 중국의 새로운 수명천자(受命天子)가 되었음을 선언한 이래 여섯번째 황제이다. 성과 휘는 아이신 교로 민닝(愛新覺羅旻寧, 만주어: ᡝᠠᡳᠰᡳᠨᡤᡳᠣᡵᠣᠮᡳᠨᠨᡳᠩ Aisin Gioro Min Ning), 묘호는 선종(宣宗, 만주어: ᠰᡳᡠᠸᠠᠨᡯᡠᠩ Siowandzung), 시호는 효천부운립중체정지문성무지용인자검근효민관정성황제(效天符運立中體正至文聖武智勇仁慈儉勤孝敏寬定成皇帝), 짧은 시호로는 성황제(成皇帝, 만주어: ᡧᠠᠩᡤᠠᠨᡥᡡᠸᠠᠩᡩ Šanggan Hūwangdi)이며 연호는 도광(道光, 만주어: ᡩᠣᡵᠣᡝᠯᡩᡝᠩᡤᡝ Doro Eldengge, 몽골어: ᠲᠥᠷᠥᠭᠡᠷᠡᠯᠲᠦ Törö Gereltü) 제7대 황제 가경제의 차남으로 태어나서 지친왕(智親王)으로 봉해졌다. (ko)
- Daoguang (ur. 16 września 1782, zm. 25 lutego 1850) – siódmy cesarz Chin z dynastii Qing w latach 1820-1850. Był drugim synem cesarza Jiaqinga i cesarzowej, damy Hitary z mandżurskiego klanu Hitara (imię pośmiertne ). Jego imię prywatne to Mianning (綿寧). Cesarz zmarł w Starym Pałacu Letnim w Pekinie. Jego następcą został czwarty (najstarszy żyjący) syn, Yizhu. (pl)
- Daoguang-kejsaren var den sjätte kejsaren i Qingdynastin, som regerade över Kina (1820-1850). Hans tempelnamn var Xuanzong (宣宗). Under hans regeringstid utbröt Opiumkriget, vilket ledde till ett förödmjukande nederlag år 1842. (sv)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
