| dbo:abstract
|
- L'occità antic (occità: occitan ancian, català: occità antic), també dit romanç o provençal antic, va ser la primera forma de les llengües occitanoromàniques; és atestat en escrits que daten del segle viii al XIV. L'antic occità generalment inclou l'occità dels inicis i l'occità antic. L'occità dels segles posteriors també de vegades s'inclou en l'occità antic, o bé en l'occità mitjà. Com que el terme occitanus aparegué al voltant de l'any 1300, l'occità antic també és dit "romanç" (occità antic: romans) o "provençal" (occità antic: proensals) en texts medievals. (ca)
- Antzinako okzitaniera (okzitanieraz: occitan ancian, katalanez: occità antic), antzinako proventzera ere deitua, aldaera zaharrena izan zen, VIII. mendetik XIV. mendera bitarteko idazkiek erakusten dutenez. Antzinako okzitaniera, oro har, okzitaniera goiztiarra eta antzinakoa hartzen ditu bere barnean. "Okzitaniera" hitza moduan 1300. urte inguruan agertu zenez, Erdi Aroko testuetan antzinako okzitanierari "erromantze" (okzitanieraz: romans) edo "proventzera" (okzitanieraz: proensals) esaten diote. Erdi Aroan pisu handiko hizkuntza izan zen Euskal Herrian. Pirinioetako hegoaldean Erdi Aroan Nafarroako eta Aragoiko zenbait tokitan mintzatu zen, euskara eta nafar-aragoierarekin batera. Hiztunak Okzitaniatik (Gaskoniatik batez ere) jatorrizko merkatariak eta artisauak ziren, Done Jakueren bidean zeuden hiri berrietan geratu zirenak. Jakan XIII mendeko amaiera edo XIV mendeko hasiera arte mintzatu zen; Lizarran eta Iruñean XVI mendera arte. (eu)
- Old Occitan (Modern Occitan: occitan ancian, Catalan: occità antic), also called Old Provençal, was the earliest form of the Occitano-Romance languages, as attested in writings dating from the eighth through the fourteenth centuries. Old Occitan generally includes Early and Old Occitan. Middle Occitan is sometimes included in Old Occitan, sometimes in Modern Occitan. As the term occitanus appeared around the year 1300, Old Occitan is referred to as "Romance" (Occitan: romans) or "Provençal" (Occitan: proensals) in medieval texts. (en)
- L’ancien occitan, aussi connu sous le nom de provençal ancien, est la langue occitane du Moyen Âge telle qu’elle nous a été transmise par des écrits à partir du XIe siècle jusqu’aux environs de l’année 1500. À la suite de ce que Pierre Bec appelle « la décadence de la langue », vers le XVe siècle, l’ancien occitan a évolué en moyen occitan ou occitan de transition (XVe – XVIe siècle) puis en occitan moderne (du XVIe au XIXe siècle).Les textes sont de plusieurs formes et destinations: religieux, administratifs et littéraires et sont souvent appelés scripta. L’ancien occitan porte néanmoins plusieurs noms mais le plus répandu est au Moyen Âge Lemozis, la « langue limousine ». L'aire linguistique de l'occitan était plus vaste à l'époque médiévale. Au XIe siècle les actuelles Charentes (Angoumois, Aunis et Saintonge) et une partie sud du Poitou étaient occitanophones. Les bordures méridionales de la Savoie, les franges nord de l'Aragon (Cispyrénéen, dialecte disparu) mais aussi du Piémont italien faisaient également partie du domaine occitan. (fr)
- L'occitano antico, o provenzale antico o lingua d'oc (langue d'oc), fu la più antica forma della lingua occitana, della quale si trovano esempi in scritti risalenti dall'VIII al XV secolo. La denominazione "langue d'oc" serviva per distinguerlo dalla lingua francese antica, che era invece viceversa chiamata "langue d'oïl" e che veniva parlata nel nord della moderna Francia. L'antico occitano fu la prima lingua romanza con un corpus letterario, nonché la lingua usata dai trovatori, ed ebbe un'enorme influenza sullo sviluppo letterario di altre lingue europee, specialmente le varietà romanze e quelle della poesia lirica. Sull'argomento peraltro non vi sono molti studi. In seguito a ciò che Pierre Bec chiama «la decadenza della lingua», verso il XV secolo, l'antico occitano si evolve nel medio-occitano od "occitano di transizione" (XV-XVI secolo) e poi nell'occitano moderno (dal XVI al XIX secolo). La lingua catalana invece si allontanò dall'antico occitano fra l'XI e il XV secolo. I testi sono di forme e destinazioni varie: religiosi, amministrativi e letterari e sono spesso chiamati scripta. (it)
- 古プロヴァンス語（こプロヴァンスご、オック語: occitan ancian、カタルーニャ語: occità antic）はオクシタニー・カタロニア語の最古の語形であった。これは8世紀から14世紀に掛けての時代の文章で証拠づけられている。 (ja)
- Староокситанский язык, также называемый старопровансальским — самая ранняя форма окситано-романских языков. Записи на этом языке датируются VIII—XIV веками. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- L'occità antic (occità: occitan ancian, català: occità antic), també dit romanç o provençal antic, va ser la primera forma de les llengües occitanoromàniques; és atestat en escrits que daten del segle viii al XIV. L'antic occità generalment inclou l'occità dels inicis i l'occità antic. L'occità dels segles posteriors també de vegades s'inclou en l'occità antic, o bé en l'occità mitjà. Com que el terme occitanus aparegué al voltant de l'any 1300, l'occità antic també és dit "romanç" (occità antic: romans) o "provençal" (occità antic: proensals) en texts medievals. (ca)
- Old Occitan (Modern Occitan: occitan ancian, Catalan: occità antic), also called Old Provençal, was the earliest form of the Occitano-Romance languages, as attested in writings dating from the eighth through the fourteenth centuries. Old Occitan generally includes Early and Old Occitan. Middle Occitan is sometimes included in Old Occitan, sometimes in Modern Occitan. As the term occitanus appeared around the year 1300, Old Occitan is referred to as "Romance" (Occitan: romans) or "Provençal" (Occitan: proensals) in medieval texts. (en)
- 古プロヴァンス語（こプロヴァンスご、オック語: occitan ancian、カタルーニャ語: occità antic）はオクシタニー・カタロニア語の最古の語形であった。これは8世紀から14世紀に掛けての時代の文章で証拠づけられている。 (ja)
- Староокситанский язык, также называемый старопровансальским — самая ранняя форма окситано-романских языков. Записи на этом языке датируются VIII—XIV веками. (ru)
- Antzinako okzitaniera (okzitanieraz: occitan ancian, katalanez: occità antic), antzinako proventzera ere deitua, aldaera zaharrena izan zen, VIII. mendetik XIV. mendera bitarteko idazkiek erakusten dutenez. Antzinako okzitaniera, oro har, okzitaniera goiztiarra eta antzinakoa hartzen ditu bere barnean. "Okzitaniera" hitza moduan 1300. urte inguruan agertu zenez, Erdi Aroko testuetan antzinako okzitanierari "erromantze" (okzitanieraz: romans) edo "proventzera" (okzitanieraz: proensals) esaten diote. (eu)
- L’ancien occitan, aussi connu sous le nom de provençal ancien, est la langue occitane du Moyen Âge telle qu’elle nous a été transmise par des écrits à partir du XIe siècle jusqu’aux environs de l’année 1500. À la suite de ce que Pierre Bec appelle « la décadence de la langue », vers le XVe siècle, l’ancien occitan a évolué en moyen occitan ou occitan de transition (XVe – XVIe siècle) puis en occitan moderne (du XVIe au XIXe siècle).Les textes sont de plusieurs formes et destinations: religieux, administratifs et littéraires et sont souvent appelés scripta. (fr)
- L'occitano antico, o provenzale antico o lingua d'oc (langue d'oc), fu la più antica forma della lingua occitana, della quale si trovano esempi in scritti risalenti dall'VIII al XV secolo. La denominazione "langue d'oc" serviva per distinguerlo dalla lingua francese antica, che era invece viceversa chiamata "langue d'oïl" e che veniva parlata nel nord della moderna Francia. I testi sono di forme e destinazioni varie: religiosi, amministrativi e letterari e sono spesso chiamati scripta. (it)
|
