| dbo:abstract
|
- Muhàmmad ibn Alí ibn Muhàmmad ibn Arabí al-Hatimí at-Taí al-Andalussí (àrab: محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي الأندلسي, Muḥammad b. ʿAlī b. Muḥammad b. ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī al-Andalusī) (Múrcia, 7 d'agost de 1165 - Damasc, 16 de novembre de 1240), més conegut simplement com a Ibn al-Arabí o Ibn Arabí, així com pels seus làqabs aix-Xaykh al-Àkbar (àrab: الشيخ الأكبر, ax-Xayẖ al-Akbar, ‘el Més gran Mestre’) i Muhyi-d-Din (àrab: محيي الدين, Muḥyī d-Dīn, ‘Vivificador de la Religió’), fou un destacat sufí, filòsof i poeta andalusí musulmà. Se li atribueixen diversos centenars d'obres sent la més important Fusus al-Hikam. La seva tomba a Damasc és objecte de peregrinacions. (ca)
- Muhjiddín ibn Arabí (28. července 1165, Murcia – 16. listopadu 1240, Damašek) byl arabský islámský mystik a filozof, představitel súfismu. Panteistické tendence v jeho díle vzbudily hněv muslimské ortodoxie a některé jeho knihy byly zakázány. (cs)
- محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي الأندلسي الشهير بـ محيي الدين بن عربي، أحد أشهر المتصوفين لقبه أتباعه وغيرهم من الصوفيين «بالشيخ الأكبر»، ولذا تُنسب إليه الطريقة الأكبرية الصوفية. ولد في مرسية في الأندلس في شهر رمضان عام 558 هـ الموافق 1164م قبل عامين من وفاة الشيخ عبد القادر الجيلاني. وتوفي في دمشق عام 638هـ الموافق 1240م. ودفن في سفح جبل قاسيون. وهو عالم روحاني من علماء المسلمين الأندلسيين، وشاعر وفيلسوف، أصبحت أعماله ذات شأن كبيرٍ حتى خارج العالم العربي. تزيد مؤلفاته عن 800، لكن لم يبق منها سوى 100. كما غدت تعاليمه في مجال علم الكون ذات أهمية كبيرة في عدة أجزاء من العالم الإسلامي. لقبه أتباعه ومريدوه من الصوفية بألقاب عديدة، منها: الشيخ الأكبر، ورئيس المكاشفين، البحر الزاخر، بحر الحقائق، إمام المحققين، محيي الدين، سلطان العارفين. (ar)
- Muhyī d-Dīn Abū ʿAbd Allāh Muhammad ibn ʿAlī Ibn ʿArabī al-Hātimī at-Tāʾī (arabisch محي الدين أبو عبد الله محمد بن علي بن عربي الحاتمي الطائي, DMG Muḥyī d-Dīn Abū ʿAbd Allāh Muḥammad b. ʿAlī b. ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī), häufig auch Ibn al-ʿArabī (geboren am 7. August 1165 in Murcia; gestorben am 16. November 1240 in Damaskus), war ein andalusischer Philosoph und Mystiker. Er ist einer der bekanntesten Sufis. Er wird wegen seines großen Einflusses auf die allgemeine Entwicklung des Sufismus auch asch-schaich al-akbar („Der größte Meister“) bzw. latinisiert Magister Magnus genannt. Vielen gilt er als Advokat religiöser Toleranz. (de)
- Abū Bakr Muhammad Ibn 'Alī Ibn al-'Arabi (arabe أبو بكر محمد بن علي ابن عربي الحطمي) (naskiĝis en Murcio, la 28-an de julio 1165 – mortis en Damasko, la 16-an de novembro 1240) pli konata kiel Ibn Arabi, Abenarabi kaj Ben Arabi estis sufia mistikulo, filozofo, poeto, vojaĝanto kaj islama saĝulo el Al-Andalus. Liaj gravaj kontribuoj en diversaj fakoj de la islamaj sciencoj donis al li la surnomon Viviganto de la Religio kaj La Plej Doktoro. Probable li estis la plej influa en la historio de islama mistikismo. Li estis konsiderata kiel Muĝadido (plinoviganto) de la 7-a jarcento de la Islama kalendaro. Ibn Arabi restis nekonata en Okcidento ĝis la 19-a jarcento. Nur studoj de Henry Corbin (1958) kaj Toshihiko Izutsu (1966) kaŭzis, ke oni lin agnoskis ĉiuflanka kaj tre originala pensisto, kiu enportis al filozofio grandan kontribuon. (eo)
- Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibnʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī (en árabe: أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي; Murcia, 28 de julio de 1165 – Damasco, 16 de noviembre de 1240), más conocido como Ibn Arabi, Abenarabi y Ben Arabi, fue un místico sufí, filósofo, poeta, viajero y sabio musulmán andalusí. Sus importantes aportaciones en muchos de los campos de las diferentes ciencias religiosas islámicas le han valido el sobrenombre de Vivificador de la religión (en árabe: محيي الدين, Muhyi al-Din) y El más grande de los maestros (en árabe: الشيخ الأكبر, as-Sheij al-Akbar). (es)
- Ibn ʿArabī (Arabic: ابن عربي, ALA-LC: Ibn ʻArabī; full name: أبو عبد الله محـمـد بن علي بن محمـد بن العربي الحاتمي الطائي الأندلسي المرسي الدمشقي, Abū ʻAbd Allāh Muḥammad ibn ʻAlī ibn Muḥammad ibn al-ʻArabī al-Ḥātimī al-Ṭāʼī al-Andalusī al-Mursī al-Dimashqī; 1165–1240), nicknamed al-Qushayrī (القشيري, al-Qushayrī) and Sulṭān al-ʿĀrifīn (سلطان العارفين, Sulṭān al-ʻĀrifīn, 'Sultan of the Knowers'), was an Arab Andalusian Muslim scholar, mystic, poet, and philosopher, extremely influential within Islamic thought. Out of the 850 works attributed to him, some 700 are authentic while over 400 are still extant. His cosmological teachings became the dominant worldview in many parts of the Muslim world. He is renowned among practitioners of Sufism by the honorific titles ash-Shaykh al-Akbar (الشيخ الأكبر al-Shaykh al-Akbar, 'the Greatest Shaykh'; from here the Akbariyya or "Akbarian" school derives its name) and Muḥyī ad-Dīn (محيي الدين Muḥyī al-Dīn, 'Renewer of the Faith') Ibn ʿArabī, and was considered a saint. In medieval Europe, he was known as Doctor Maximus ('Greatest Teacher'). (en)
- Abū Bakr Muhammad Ibn 'Alī Ibn al-'Arabi (arabieraz: أبو بكر محمد بن علي ابن عربي الحطمي; Murtzia, 1165eko uztailaren 28a – Damasko, 1240ko azaroaren 16a), Ibn Arabi, Abenarabi edo Ben Arabi izenez ezaguna, andalustar filosofo, teosofo eta mistikoa izan zen. Sufismoko maisu gorentzat jotzen da. Sevillan ikasi zituen islamaren zientziak, eta bidaia asko egin zituen al-Andalus eta Iparraldeko Afrikan, mistizismo sufiaren oinarri sendoen bila. Averroes (1126-1198) Aristotelesen ildoko filosofoarekin egon zen Kordobako hirian. Ekialdera jo zuen 1202an; Mekan bizi izan zen hasieran, eta Damaskon ondoren. Laurehun idazlanetik gora idatzi zuen. Haien artean al-Futuhat al-Makkiyah («Mekako iragarpenak») eta Fusus al-hikam («Igarleen Jakituria») dira aipagarrienak. (eu)
- Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī (en arabe : أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي), mieux connu sous le nom d'Ibn ʿArabi, né le 26 juillet 1165, à Murcie, et mort le 16 novembre 1240, à Damas, également appelé « ach-Cheikh al-Akbar » (« le plus grand maître », en arabe). Egalement, en Europe et pendant le Moyen Âge , il était connu comme Dr. Maximus. Il est aussi surnommé : Ibn Aflatûn, le fils de Platon, est un ouléma, théologien, juriste, poète, soufi, métaphysicien et philosophe andalou, auteur de 846 ouvrages présumés. Son œuvre domine la spiritualité islamique depuis le XIIIe siècle, et il peut être considéré comme le pivot de la pensée métaphysique de l'islam. Il est le plus grand penseur de la doctrine ésotérique du « Wahdat al-wujud » (Unicité de l'Être). Il eut quelques ennemis dans le domaine exotérique. Dans l'ésotérisme islamique, il est considéré comme le « sceau de la Sainteté ». Selon certains auteurs, Dante Alighieri, dans la Divine Comédie, aurait été influencé par son œuvre. (fr)
- Muhammad bin Ali bin Muhammad bin Ahmad bin Abdullah Hatimi at-Ta'i (bahasa Arab: محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي, translit. Muḥammad bin ʿAlī bin Muḥammad bin ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī; 1165–1240) atau lebih dikenal sebagai Ibnu Arabi adalah seorang sufi, penyair, dan penulis yang sangat terkenal dalam perkembangan tasawuf. Dari 850 karya yang ditulisnya, sekitar 400 judul masih ada hingga saat ini. Futūḥāt al-Makkīyah, salah satu karyanya yang sangat terkenal, merupakan kompendium ajaran Islam yang meliputi ontologi, kosmologi, hagiologi, tafsir, fiqih dan lainnya; dan memberi pengaruh besar di dunia Islam. Secara tradisional, Ibnu Arabi mendapat gelar sebagai Muḥyīddīn (bahasa Arab: محيي الدين, har. 'Penghidup Agama'). Setelah wafat, beberapa sufi memberinya gelar kehormatan Syekh al-Akbar (bahasa Arab: الشيخ الأكبر, har. 'Guru Terbesar')—yang darinya istilah "madzhab Akbarian" diambil—dan membuatnya juga dikenal sebagai Doctor Maximus (Guru Terbesar) di kalangan orang-orang Eropa Abad Pertengahan. (in)
- Muhammad ibn ʿAlī ibn Muhammad ibn al-ʿArabī ((in arabo: أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn al-ʿArabī al-Ḥātimī al-Ṭāʾī), più noto come Ibn ʿArabī; Murcia, 28 luglio 1165 – Damasco, 16 novembre 1240) è stato un filosofo, mistico e poeta arabo. La sua opera ha influenzato molti intellettuali e mistici sia orientali sia occidentali. Alcuni studiosi ritengono che egli abbia in qualche misura influenzato, seppure in modo indiretto, anche Dante Alighieri e San Giovanni della Croce. È conosciuto in Occidente come Doctor Maximus e in alcuni paesi islamici con i titoli di Muḥyī al-Dīn ("Colui che rivivifica la religione") e di al-Shaykh al-Akbar ("Il sommo Maestro"). Il grande studioso orientalista francese Henry Corbin non esitava a definirlo "Uno dei più grandi teosofi visionari di tutti i tempi." (it)
- 이븐 아라비(아랍어: أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī, 1165년 7월 26일 ~ 1240년 11월 16일)은 이슬람의 신비주의 사상가이다. '종교의 재생자', '최대의 스승'이라고도 불린다. (ko)
- Ibn Arabi (Murcia, 28 juli 1165 - Damascus, 10 november 1240) was een Arabische, islamitische theoloog uit moslim-Spanje, de grootste vertegenwoordiger en theoreticus van het soefisme. Hij staat bekend als de "Grootste Sheikh" (al-Sheikh al-Akbar) van het soefisme. Ibn al-Arabi reisde veel, zijn reizen en indrukken hadden meestal een mystieke soefi-interpretatie. Volgens zijn verhalen ontmoette hij Al-Khidr driemaal. (nl)
- イブン・アラビー（アラビア語: ابن عربيي Ibn al-ʿArabī, アラビア語: محي الدین أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي Muḥī al-Dīn Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn al-ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī 生没年 1165年7月28日 - 1240年11月10日）は、中世のイスラーム思想家。存在一性論・完全人間論を唱えてイスラーム神秘主義（スーフィズム）の確立に寄与し、後世に影響を与えた。 (ja)
- Abacar Maomé ibne Ali ibne Arabi (em árabe: أبو بكر محمد بن علي ابن عربي الحطمي; romaniz.: Abū Bakr Muhammad ibn 'Alī ibn 'Arabi; Múrcia, 28 de julho de 1165 – Damasco, 10 de novembro de 1240), mais conhecido como Ibn Arabi, Abenarabi e Ben Arabi foi um místico sufi, filósofo, poeta, viajante e sábio hispano-muçulmano do Alandalus. As suas importantes e numerosas contribuições em distintos campos das ciências islâmicas valeram-lhe os títulos de Vivificador da Religião (em árabe محيي الدين Muhyi al-Din) e Mestre supremo (em árabe الشيخ الأكبر as-Sheikh al-Akbar), além de o platonismo de sua metafísica tornar-lhe conhecido pelo apelido de o Platonista ou "Filho de Platão" (Ibn Aflatun). Das mais de 800 obras que lhe são atribuídas, 100 sobrevivem no manuscrito original. Seus ensinamentos cosmológicos se tornaram a cosmovisão dominante em muitas partes do mundo islâmico. Após sua morte, os ensinamentos de Ibn Arabi rapidamente se espalharam pelo mundo islâmico. Seus escritos não se limitavam às elites muçulmanas, mas chegavam aos níveis mais baixos da sociedade através do amplo alcance das ordens sufis. O trabalho de Arabi também se difundiu popularmente através das línguas poéticas no persa, turco e urdu. Muitos poetas populares foram treinados nas ordens sufis e foram inspirados pelos conceitos de Arabi. Segundo a Stanford Encyclopedia of Philosophy, apesar de se espalharem rapidamente no mundo islâmico dentro de um século após a sua morte, os escritos de Ibn Arabi permaneceram desconhecidos ao mundo ocidental até a divulgação acadêmica pelas obras de Henry Corbin, a partir de 1958, e Toshihiko Izutsu. Sua obra praticamente permanece em grande parte sem tradução nas línguas ocidentais - só a sua obra Futûhât contém 37 volumes em manuscritos, imprimidos em 4 tomos, num total de 15000 páginas, e os acadêmicos estão comparando a originalidade de seus pensamentos, com paralelos aos de Eckhart, Cusa, Shankara, Zhuangzi e Dôgen, e descobrindo antecipações da física e filosofia moderna. De menor divulgação, um dos primeiros trabalhos acadêmicos que citam Ibn Arabi foi publicado pelo arabista Miguel Asín Palacios em 1899, que ficou conhecido por propôr em suas obras uma possível influência de Arabi no pensamento de Ramon Llull e na Divina Comédia de Dante, mas seus estudos não foram naquela época tão extensivos do conjunto de pensamento do filósofo árabe e não há ainda evidências suficientes para comprovar alguma influência, apesar da convergência de conceitos devido ao ambiente da filosofia árabe e do neoclassicismo. O sufi Rumi foi um filósofo e poeta contemporâneo mais jovem e mais conhecido do que Ibn Arabi, apesar de ter escrito uma quantidade menor de obras, com pensamentos e uma poética de exaltação da unicidade de Deus similares, mas não há evidências de que houve influenciação entre os dois pensadores. Ibn Arabi se encontrou uma vez com o pai de Rumi, Baaudim Ualade, em 1216 ou 1217, Rumi estava junto mas era criança, e o que se sabe é que o discípulo e guardador das obras de Arabi, Sadrudim Cunaui, tinha suas palestras frequentadas por Rumi mais tarde e foi-lhe um inspirador. Uma pesquisa mostrou que o desenho do Taj Mahal foi baseado no Futûhât. (pt)
- Ibn Arabi (arab. أبن عربي) (albo Ibn ʾArabi, Ibn al-Arabi) (pełne imię Abu Abd Allah Muhammad ibn Ali ibn Muhammad ibn al-Arabi al-Hatimi at-Ta’i) (ur. 28 lipca 1165 /17 ramadana 560 A.H. w Murcji w dzis. Hiszpanii – zm. 10 października 1240 r./22 rabi al-achira 638 w Damaszku) – najwybitniejszy teolog suficki muzułmańskiego późnego średniowiecza. Pochodzący z Andaluzji Ibn Arabi uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela spekulatywnego sufizmu w islamie. W swojej ogromnej twórczości dał on teoretyczną podbudowę muzułmańskiemu mistycyzmowi. Za kluczowe dla jego myśli uważa się pojęcia „jedności istnienia” (wah.dat al-wuğūd) oraz „człowieka doskonałego”. Zdaniem Ibn Arabiego świat jest jedynie objawieniem Boga, w rzeczywistości zatem da się do niego w pewnym sensie sprowadzić. Wszystko co istnieje stanowi jedność (tawh.īd) w Bogu. Najdoskonalszym objawieniem Boga jest natomiast „człowiek doskonały”, którym potencjalnie może być każdy muzułmanin, ale którego szczególnym przykładem jest przynoszący pełnię objawienia Mahomet. Celem sufiego ma być zatem upodobnienie się do Mahometa, tak aby mógł stać się on dla ludzi objawieniem Boga. Idee Ibn Arabiego uzyskały ogromny rezonans w późniejszym sufizmie i muzułmańskiej teologii, a jego zwolennicy obdarzyli go nie używanym wcześniej w stosunku do nikogo tytułem Szajch al-Akbar (Największy Szajch), chociaż niektórzy muzułmanie oskarżają go o panteizm lub wręcz niewiarę (kufr). (pl)
- Ibn 'Arabi, född 1165, död 1240, var en sufimästare, diktare och författare till en rad berömda traktat om islams esoteriska aspekter. Hans fullständiga namn är Abū abd-Allah Muhammad ibn al-`Arabi Altaie (أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي). (sv)
- Мухйидди́н Абу́ Абдулла́х Муха́ммад ибн Али́ аль-Андалу́си (араб. محي الدين محمد ابن علي ابن محمد ابن عربي الحاتمي الطائي الأندلسي, 28 июля 1165, Мурсия — 10 ноября 1240, Дамаск), более известный как Ибн Араби — арабо-мусульманский богослов из Испании, крупнейший представитель и теоретик суфизма. Известен как «Величайший шейх» (аш-Шейх аль-Акбар) суфизма. Ибн Араби разработал учение о единстве бытия (вахдат ал-вуджуд), отрицающее различия Бога и мира. Критики (Ибн Таймийя и др.) видели в этом учении пантеизм, сторонники — истинный монотеизм (таухид). Отстаивал концепцию совершенного человека (аль-инсан аль-камиль). Ибн аль-Араби много путешествовал, его поездки и впечатления имели как правило мистическую суфийскую интерпретацию. По его рассказам, он трижды встречался с Хизиром. Оставил около 800 сочинений (список произведений, составленный египетским исследователем Османом Яхья, включает 856 сочинений, из которых 550 сохранилось до настоящего времени в 2917 рукописях; другие авторы пересматривают его в сторону уменьшения — ливанский исследователь Мухаммад Абд ар-Рахман аль-Марашли насчитывает порядка 400 аутентичных работ). (ru)
- 伊本·阿拉比（阿拉伯语：أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي，西班牙語：Abenarabi，1165年－1240年）是一个安达卢西亚的苏菲派神秘主义者、诗人以及哲学家。 苏菲派称他为“最伟大的大师”，他也可以被认为是一个真正的圣人。 伊本出生于穆尔西亚。他的父亲阿里·本·穆罕默德曾在Mardanish的军队服役。当伊本Mardanīsh于公元1172去世，阿里·本·穆罕默德迅速地向苏丹蒙哈德效忠。他的家人从穆尔西亚搬迁到塞维利亚。 伊本的主要作品有《》、《麦加的开示》、《摩苏尔的递降》、《使命之冠》等。 (zh)
- Мухйіддін Абу Абдуллах Мухаммад ібн Алі аль-Андалусії (28 липня 1165, Мурсія - 10 листопада 1240, Дамаск) - ісламський богослов з Іспанії, найбільший представник і теоретик суфізму. Отримав прізвисько «найбільший учитель» (аш-Шайх ал-акбар). Ібн Арабі розробив вчення про єдність буття (Вахдат ал-вуджуд), що заперечує відмінності Бога і світу. Критики (Ібн Таймійя та ін.) Бачили в цьому вченні пантеїзм, прихильники - істинний монотеїзм (таухид). Відстоював концепцію досконалої людини (аль-Інсан аль-камиль). Ібн аль-Арабі багато подорожував, його поїздки та враження мали як правило містичну суфійську інтерпретацію. За його розповідями, він тричі зустрічався з Хізіром. Залишив близько 800 творів [джерело не вказано 908 днів]. (uk)
|
| dbp:influenced
|
- Qunawi, Ibn al-Farid, Sidi Bou Said, al-Shushtari, Hamadani, Fairuzabadi, al-Jīlī, al-Suyuti, Amuli, Mu'ayyid al-Dīn al-Jandī, Ismā‘īl bin Sawdakīn/Ibn Sawrakīn, ‘Afīf al-Dīn al-Tilimsānī, 'Iraqi, Sa'd al-Din Sa'îd Farghani, Shabestari, ‘Abd al-Razzāq al-Kāshānī, Qayṣarī, al-Fanārī, Ni'matullah, Jami, Yahya Efendi, Bitlisi, al-Sha'rani, Mulla Sadra, Hamzah Fansuri, Abd al-Ghani, Ahmed Mohammed al-Maqqari, Ismail Hakki Bursevi,Ahmed Raza Khan Barelvi, Yusuf an-Nabhani, Shah Waliullah, Ibn Ajiba, Abdelkader, al-Alawi, Guénon, Corbin, Valsan, Mahmoud, Schuon, Nurbakhsh, Nursî, Nasr, Naquib al-Attas, Muhammad Iqbal, Ayatollah Khomeini (en)
|
| rdfs:comment
|
- Muhàmmad ibn Alí ibn Muhàmmad ibn Arabí al-Hatimí at-Taí al-Andalussí (àrab: محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي الأندلسي, Muḥammad b. ʿAlī b. Muḥammad b. ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī al-Andalusī) (Múrcia, 7 d'agost de 1165 - Damasc, 16 de novembre de 1240), més conegut simplement com a Ibn al-Arabí o Ibn Arabí, així com pels seus làqabs aix-Xaykh al-Àkbar (àrab: الشيخ الأكبر, ax-Xayẖ al-Akbar, ‘el Més gran Mestre’) i Muhyi-d-Din (àrab: محيي الدين, Muḥyī d-Dīn, ‘Vivificador de la Religió’), fou un destacat sufí, filòsof i poeta andalusí musulmà. Se li atribueixen diversos centenars d'obres sent la més important Fusus al-Hikam. La seva tomba a Damasc és objecte de peregrinacions. (ca)
- Muhjiddín ibn Arabí (28. července 1165, Murcia – 16. listopadu 1240, Damašek) byl arabský islámský mystik a filozof, představitel súfismu. Panteistické tendence v jeho díle vzbudily hněv muslimské ortodoxie a některé jeho knihy byly zakázány. (cs)
- Muhyī d-Dīn Abū ʿAbd Allāh Muhammad ibn ʿAlī Ibn ʿArabī al-Hātimī at-Tāʾī (arabisch محي الدين أبو عبد الله محمد بن علي بن عربي الحاتمي الطائي, DMG Muḥyī d-Dīn Abū ʿAbd Allāh Muḥammad b. ʿAlī b. ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī), häufig auch Ibn al-ʿArabī (geboren am 7. August 1165 in Murcia; gestorben am 16. November 1240 in Damaskus), war ein andalusischer Philosoph und Mystiker. Er ist einer der bekanntesten Sufis. Er wird wegen seines großen Einflusses auf die allgemeine Entwicklung des Sufismus auch asch-schaich al-akbar („Der größte Meister“) bzw. latinisiert Magister Magnus genannt. Vielen gilt er als Advokat religiöser Toleranz. (de)
- Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibnʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī (en árabe: أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي; Murcia, 28 de julio de 1165 – Damasco, 16 de noviembre de 1240), más conocido como Ibn Arabi, Abenarabi y Ben Arabi, fue un místico sufí, filósofo, poeta, viajero y sabio musulmán andalusí. Sus importantes aportaciones en muchos de los campos de las diferentes ciencias religiosas islámicas le han valido el sobrenombre de Vivificador de la religión (en árabe: محيي الدين, Muhyi al-Din) y El más grande de los maestros (en árabe: الشيخ الأكبر, as-Sheij al-Akbar). (es)
- Abū Bakr Muhammad Ibn 'Alī Ibn al-'Arabi (arabieraz: أبو بكر محمد بن علي ابن عربي الحطمي; Murtzia, 1165eko uztailaren 28a – Damasko, 1240ko azaroaren 16a), Ibn Arabi, Abenarabi edo Ben Arabi izenez ezaguna, andalustar filosofo, teosofo eta mistikoa izan zen. Sufismoko maisu gorentzat jotzen da. Sevillan ikasi zituen islamaren zientziak, eta bidaia asko egin zituen al-Andalus eta Iparraldeko Afrikan, mistizismo sufiaren oinarri sendoen bila. Averroes (1126-1198) Aristotelesen ildoko filosofoarekin egon zen Kordobako hirian. Ekialdera jo zuen 1202an; Mekan bizi izan zen hasieran, eta Damaskon ondoren. Laurehun idazlanetik gora idatzi zuen. Haien artean al-Futuhat al-Makkiyah («Mekako iragarpenak») eta Fusus al-hikam («Igarleen Jakituria») dira aipagarrienak. (eu)
- 이븐 아라비(아랍어: أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī, 1165년 7월 26일 ~ 1240년 11월 16일)은 이슬람의 신비주의 사상가이다. '종교의 재생자', '최대의 스승'이라고도 불린다. (ko)
- Ibn Arabi (Murcia, 28 juli 1165 - Damascus, 10 november 1240) was een Arabische, islamitische theoloog uit moslim-Spanje, de grootste vertegenwoordiger en theoreticus van het soefisme. Hij staat bekend als de "Grootste Sheikh" (al-Sheikh al-Akbar) van het soefisme. Ibn al-Arabi reisde veel, zijn reizen en indrukken hadden meestal een mystieke soefi-interpretatie. Volgens zijn verhalen ontmoette hij Al-Khidr driemaal. (nl)
- イブン・アラビー（アラビア語: ابن عربيي Ibn al-ʿArabī, アラビア語: محي الدین أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي Muḥī al-Dīn Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn al-ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī 生没年 1165年7月28日 - 1240年11月10日）は、中世のイスラーム思想家。存在一性論・完全人間論を唱えてイスラーム神秘主義（スーフィズム）の確立に寄与し、後世に影響を与えた。 (ja)
- Ibn 'Arabi, född 1165, död 1240, var en sufimästare, diktare och författare till en rad berömda traktat om islams esoteriska aspekter. Hans fullständiga namn är Abū abd-Allah Muhammad ibn al-`Arabi Altaie (أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي). (sv)
- 伊本·阿拉比（阿拉伯语：أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي，西班牙語：Abenarabi，1165年－1240年）是一个安达卢西亚的苏菲派神秘主义者、诗人以及哲学家。 苏菲派称他为“最伟大的大师”，他也可以被认为是一个真正的圣人。 伊本出生于穆尔西亚。他的父亲阿里·本·穆罕默德曾在Mardanish的军队服役。当伊本Mardanīsh于公元1172去世，阿里·本·穆罕默德迅速地向苏丹蒙哈德效忠。他的家人从穆尔西亚搬迁到塞维利亚。 伊本的主要作品有《》、《麦加的开示》、《摩苏尔的递降》、《使命之冠》等。 (zh)
- محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي الأندلسي الشهير بـ محيي الدين بن عربي، أحد أشهر المتصوفين لقبه أتباعه وغيرهم من الصوفيين «بالشيخ الأكبر»، ولذا تُنسب إليه الطريقة الأكبرية الصوفية. ولد في مرسية في الأندلس في شهر رمضان عام 558 هـ الموافق 1164م قبل عامين من وفاة الشيخ عبد القادر الجيلاني. وتوفي في دمشق عام 638هـ الموافق 1240م. ودفن في سفح جبل قاسيون. لقبه أتباعه ومريدوه من الصوفية بألقاب عديدة، منها: الشيخ الأكبر، ورئيس المكاشفين، البحر الزاخر، بحر الحقائق، إمام المحققين، محيي الدين، سلطان العارفين. (ar)
- Abū Bakr Muhammad Ibn 'Alī Ibn al-'Arabi (arabe أبو بكر محمد بن علي ابن عربي الحطمي) (naskiĝis en Murcio, la 28-an de julio 1165 – mortis en Damasko, la 16-an de novembro 1240) pli konata kiel Ibn Arabi, Abenarabi kaj Ben Arabi estis sufia mistikulo, filozofo, poeto, vojaĝanto kaj islama saĝulo el Al-Andalus. Liaj gravaj kontribuoj en diversaj fakoj de la islamaj sciencoj donis al li la surnomon Viviganto de la Religio kaj La Plej Doktoro. Probable li estis la plej influa en la historio de islama mistikismo. (eo)
- Ibn ʿArabī (Arabic: ابن عربي, ALA-LC: Ibn ʻArabī; full name: أبو عبد الله محـمـد بن علي بن محمـد بن العربي الحاتمي الطائي الأندلسي المرسي الدمشقي, Abū ʻAbd Allāh Muḥammad ibn ʻAlī ibn Muḥammad ibn al-ʻArabī al-Ḥātimī al-Ṭāʼī al-Andalusī al-Mursī al-Dimashqī; 1165–1240), nicknamed al-Qushayrī (القشيري, al-Qushayrī) and Sulṭān al-ʿĀrifīn (سلطان العارفين, Sulṭān al-ʻĀrifīn, 'Sultan of the Knowers'), was an Arab Andalusian Muslim scholar, mystic, poet, and philosopher, extremely influential within Islamic thought. Out of the 850 works attributed to him, some 700 are authentic while over 400 are still extant. His cosmological teachings became the dominant worldview in many parts of the Muslim world. (en)
- Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī (en arabe : أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي), mieux connu sous le nom d'Ibn ʿArabi, né le 26 juillet 1165, à Murcie, et mort le 16 novembre 1240, à Damas, également appelé « ach-Cheikh al-Akbar » (« le plus grand maître », en arabe). Egalement, en Europe et pendant le Moyen Âge , il était connu comme Dr. Maximus. Il est aussi surnommé : Ibn Aflatûn, le fils de Platon, est un ouléma, théologien, juriste, poète, soufi, métaphysicien et philosophe andalou, auteur de 846 ouvrages présumés. Son œuvre domine la spiritualité islamique depuis le XIIIe siècle, et il peut être considéré comme le pivot de la pensée métaphysique de l'islam. Il est le plus grand penseur de la doctrine ésotérique du « Wahd (fr)
- Muhammad bin Ali bin Muhammad bin Ahmad bin Abdullah Hatimi at-Ta'i (bahasa Arab: محمد بن علي بن محمد بن عربي الحاتمي الطائي, translit. Muḥammad bin ʿAlī bin Muḥammad bin ʿArabī al-Ḥātimī aṭ-Ṭāʾī; 1165–1240) atau lebih dikenal sebagai Ibnu Arabi adalah seorang sufi, penyair, dan penulis yang sangat terkenal dalam perkembangan tasawuf. Dari 850 karya yang ditulisnya, sekitar 400 judul masih ada hingga saat ini. Futūḥāt al-Makkīyah, salah satu karyanya yang sangat terkenal, merupakan kompendium ajaran Islam yang meliputi ontologi, kosmologi, hagiologi, tafsir, fiqih dan lainnya; dan memberi pengaruh besar di dunia Islam. (in)
- Muhammad ibn ʿAlī ibn Muhammad ibn al-ʿArabī ((in arabo: أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Muḥammad ibn al-ʿArabī al-Ḥātimī al-Ṭāʾī), più noto come Ibn ʿArabī; Murcia, 28 luglio 1165 – Damasco, 16 novembre 1240) è stato un filosofo, mistico e poeta arabo. La sua opera ha influenzato molti intellettuali e mistici sia orientali sia occidentali. Alcuni studiosi ritengono che egli abbia in qualche misura influenzato, seppure in modo indiretto, anche Dante Alighieri e San Giovanni della Croce. (it)
- Ibn Arabi (arab. أبن عربي) (albo Ibn ʾArabi, Ibn al-Arabi) (pełne imię Abu Abd Allah Muhammad ibn Ali ibn Muhammad ibn al-Arabi al-Hatimi at-Ta’i) (ur. 28 lipca 1165 /17 ramadana 560 A.H. w Murcji w dzis. Hiszpanii – zm. 10 października 1240 r./22 rabi al-achira 638 w Damaszku) – najwybitniejszy teolog suficki muzułmańskiego późnego średniowiecza. (pl)
- Abacar Maomé ibne Ali ibne Arabi (em árabe: أبو بكر محمد بن علي ابن عربي الحطمي; romaniz.: Abū Bakr Muhammad ibn 'Alī ibn 'Arabi; Múrcia, 28 de julho de 1165 – Damasco, 10 de novembro de 1240), mais conhecido como Ibn Arabi, Abenarabi e Ben Arabi foi um místico sufi, filósofo, poeta, viajante e sábio hispano-muçulmano do Alandalus. As suas importantes e numerosas contribuições em distintos campos das ciências islâmicas valeram-lhe os títulos de Vivificador da Religião (em árabe محيي الدين Muhyi al-Din) e Mestre supremo (em árabe الشيخ الأكبر as-Sheikh al-Akbar), além de o platonismo de sua metafísica tornar-lhe conhecido pelo apelido de o Platonista ou "Filho de Platão" (Ibn Aflatun). Das mais de 800 obras que lhe são atribuídas, 100 sobrevivem no manuscrito original. Seus ensinamentos cos (pt)
- Мухйіддін Абу Абдуллах Мухаммад ібн Алі аль-Андалусії (28 липня 1165, Мурсія - 10 листопада 1240, Дамаск) - ісламський богослов з Іспанії, найбільший представник і теоретик суфізму. Отримав прізвисько «найбільший учитель» (аш-Шайх ал-акбар). Ібн Арабі розробив вчення про єдність буття (Вахдат ал-вуджуд), що заперечує відмінності Бога і світу. Критики (Ібн Таймійя та ін.) Бачили в цьому вченні пантеїзм, прихильники - істинний монотеїзм (таухид). Відстоював концепцію досконалої людини (аль-Інсан аль-камиль). (uk)
- Мухйидди́н Абу́ Абдулла́х Муха́ммад ибн Али́ аль-Андалу́си (араб. محي الدين محمد ابن علي ابن محمد ابن عربي الحاتمي الطائي الأندلسي, 28 июля 1165, Мурсия — 10 ноября 1240, Дамаск), более известный как Ибн Араби — арабо-мусульманский богослов из Испании, крупнейший представитель и теоретик суфизма. Известен как «Величайший шейх» (аш-Шейх аль-Акбар) суфизма. Ибн аль-Араби много путешествовал, его поездки и впечатления имели как правило мистическую суфийскую интерпретацию. По его рассказам, он трижды встречался с Хизиром. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
