| dbo:abstract
|
- Al-Màlik adh-Dhàhir Rukn-ad-Din Bàybars al-Bunduqdarí as-Salihí —àrab: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري الصالحي, al-Malik aẓ-Ẓāhir Rukn ad-Dīn Baybars al-Bunduqdārī aṣ-Ṣāliḥī—, més conegut simplement com a adh-Dhàhir Bàybars o com Bàybars I (nord de la mar Negra, 1223-Damasc, Síria, 1 de juliol de 1277), fou soldà mameluc bahrita o kiptxak del Caire (1260-1277). És de vegades sobrenomenat el Ballester. (ca)
- الملك الظاهر ركن الدين بيبرس العلائي البُنْدُقْدارِي الصالحي النجمي لقب بـأبي الفتوح. سلطان مصر والشام ورابع سلاطين الدولة المملوكية ومؤسسها الحقيقي، بدأ مملوكاً يباع في أسواق بغداد والشام وانتهى به الأمر أحد أعظم السلاطين في العصر الإسلامي الوسيط. لقّبه الملك الصالح أيوب في دمشق بـ«ركن الدين»، وبعد وصوله للحكم لقب نفسه بالملك الظاهر. ولد بيبرس نحو عام 625 هـ الموافق 1228، حقق خلال حياته العديد من الانتصارات ضد الصليبيين وخانات المغول ابتداءً من معركة المنصورة سنة 1250 ومعركة عين جالوت انتهاءً بمعركة الأبلستين ضد المغول سنة 1277. وقد قضى أثناء حكمه على الحشاشين واستولى أيضا على إمارة أنطاكية الصليبية. حكم بيبرس مصر بعد رجوعه من معركة عين جالوت واغتيال السلطان سيف الدين قطز من سنة 1260 حيث خطب له بالمساجد يوم الجمعة 6 ذي الحجة 658 هـ / 11 نوفمبر 1260 م وتوفي يوم الخميس 27 محرم 676 هـ / 2 مايو 1277 م (عمر 54 سنة) بعد رجوعه من معركة الأبلستين ضد خانات المغول سنة 1277. أحيا خلال حكمه الخلافة العباسية في القاهرة بعد ما قضى عليها المغول في بغداد، وأنشأ نظُماً إداريةً جديدة في الدولة. اشتهر بيبرس بذكائه العسكري والدبلوماسي، وكان له دور كبير في تغيير الخريطة السياسية والعسكرية في منطقة البحر المتوسط. (ar)
- Bajbars (arabsky: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik az-Záhir Ruknuddín Bajbars al-Bundukdari), přezdívaný Abu l-Futuh (arabsky: أبو الفتوح; žil 1223 – 1. července 1277, Damašek), byl mamlúcký sultán Egypta. Byl jedním z velitelů sil, které zasadily zdrcující porážku sedmé křížové výpravě francouzského krále Ludvíka IX., a vedl předvoj egyptské armády v bitvě u Ain Jalut v roce 1260, která znamenala první podstatnou porážku mongolské armády, a která je považována za historicky přelomovou. Jeho vláda značí počátek období mamlúcké dominance ve východním středomoří a jedním z jeho počinů bylo zkvalitnění vojenského systému. Bajbarsovi se podařilo připravit cestu ke konci křižácké přítomnosti v Sýrii a sjednotit Egypt a Sýrii do jednoho mocného státu, který byl schopný odrazit hrozby jak křižáků, tak Mongolů. Jako sultánovi se mu kombinací diplomacie a vojenských akcí podařilo rozšířit území mamlúcké říše. (cs)
- Al-Malik az-Zahir Rukn ad-Din Baibars (I.) al-Bunduqdari, kurz auch al Zaher Beybars (arabisch الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, DMG al-Malik aẓ-Ẓāhir Rukn ad-Dīn Baibars al-Bunduqdārī; * um 1223; † 1277 in Damaskus), war ein Mamluk, der 1260 zum Sultan von Ägypten und Syrien aufstieg. Baibars wurde um 1223 im weiten ukrainisch-russischen Steppengebiet zwischen der Krim und dem Kaspischen Meer geboren. Er war kiptschak-türkischer Abstammung. Nach der Schlacht an der Kalka (31. Mai 1223) wurde das Steppenland von den Mongolen des Dschingis Khan erobert und die lokale Bevölkerung in die Sklaverei geführt. Auf dem Sklavenmarkt von Sivas wurde Baibars von dem Ayyubiden-Emir von Hama gekauft. Dieser verkaufte ihn bald für einen geringen Preis an den Mamluk Ala' ad-Din Aydekin al-Bunduqdar weiter, wohl auch weil Baibars einen weißen Fleck (Katarakt) in seinem rechten Auge hatte. Aydekin war offenbar der Kommandant der Bogen- und Armbrustschützen (al-Bunduqdar) des Ayyubiden-Emirs von Hisn Keyfa, as-Salih Ayyub, in dessen Dienste Baibars gegeben wurde. Trotz seiner Sehbehinderung erwies sich Baibars als vortrefflicher Schütze, was ihm seinen Beinamen „der Bogenschütze“ (al-Bunduqdari) und schnell einen führenden Platz als amīr unter den as-Salihi-Mamluken des Emirs einbrachte. Laut dem Historiker al-Maqrīzī soll Baibars in einem engen Loyalitätsverhältnis zum Emir gestanden haben. Als dieser 1239 von seinen eigenen Männern verraten und in die Gefangenschaft des Emirs von Kerak verbracht wurde, soll Baibars der einzige Mamluk gewesen sein, der sich freiwillig der Gefangenschaft seines Herrn anschloss. Nur ein Jahr nach der Gefangenschaft übernahm as-Salih Ayyub die Herrschaft als Sultan in Ägypten und Baibars wurde von ihm dem Bahri-Regiment der Militärsklavengarde zugeteilt. Im Jahr 1244 wurde er mit dem Oberbefehl über ein Heer betraut, mit dem er einen Angriff der christlichen Kreuzfahrerbarone auf Ägypten abwehren sollte. In der Schlacht von La Forbie errang er einen vollständigen Sieg über den Feind, allerdings misslang ihm im Anschluss die Eroberung von Askalon. Während des Angriffs des französischen Königs Ludwig IX. der Heilige auf Ägypten (Sechster Kreuzzug) war Baibars dem Kommando des Emirs Fachr ad-Din Yusuf unterstellt. Nachdem der Emir im Kampf um die Stadt al-Mansura am 8. Februar 1250 getötet wurde, übernahm er das Kommando über die Mamlukenkrieger und stellte den Kreuzrittern eine Falle. Indem er deren Vorhut in die Stadt einziehen ließ, konnte er sie im anschließenden Straßenkampf vernichtend schlagen. Als sich die Kreuzfahrer nach Damiette zurückziehen wollten, verfolgte Baibars sie mit seinen Truppen und nahm am 6. April 1250 bei Fariskur den König von Frankreich gefangen und vollendete damit das Scheitern des Kreuzzuges. Da die Hauptlast zur Verteidigung Ägyptens vor allem von den Mamluken getragen wurde, erregten sie die Missgunst des Sultans Turan Schah, der erst wenige Wochen zuvor die Nachfolge seines Vaters as-Salih Ayyub angetreten hatte. Turan Schah beabsichtigte, sich der führenden Mamluken zu entledigen, zumal sie auch einen dominierenden politischen Einfluss am Hof ausübten. Doch die Mamlukenemire wurden rechtzeitig von der Haremssklavin Schadschar ad-Durr gewarnt, worauf sie ihrerseits die Ermordung des Sultans beschlossen. Am 2. Mai 1250 führte Baibars das Attentatskommando in die Gemächer des Sultans in Fariskur an und versetzte Turan Schah den ersten Streich mit dem Schwert. Der Sultan konnte zwar noch fliehen, starb allerdings nach dem Sturz von einem Holzturm im Uferwasser des Nils. Zunächst schwang sich die ehemalige Sklavin Schadschar ad-Durr zur regierenden Sultana von Ägypten auf, wurde allerdings weder vom Kalifen noch von der Bevölkerung Kairos anerkannt, was sie zur Ehe mit dem Mamluken Izz ad-Din Aybak nötigte, der somit der erste Mamlukensultan von Ägypten wurde. In den folgenden Jahren herrschte Chaos in Ägypten, da die Mamluken ihre Verhaltensweisen aus der Steppe mitgebracht hatten und nicht viel von der Staatskunst und der Schari'a hielten. Baibars und Aktay terrorisierten die Bevölkerung von Kairo und ignorierten die Autorität des Sultans, der offenbar nicht aus dem Bahri-Regiment stammte. 1254 aber wurde Aktay von Sultan Aybak exekutiert und Baibars ins Exil nach Damaskus und Kerak vertrieben. Aber schon 1257 wurde Aybak von Schadschar ad-Durr im Bad ermordet. Sein Nachfolger wurde Qutuz, von dem Baibars nach Ägypten zurückgerufen und wieder in hohe militärische Posten eingesetzt wurde. Baibars’ große Stunde schlug, als er die Reserve in der Schlacht von Ain Djalut am 3. September 1260 befehligte, in der eine mongolische Armee unter General Kitbukha vernichtet wurde. Die Schlacht zerstörte den Unbesiegbarkeitsmythos der Mongolen. (de)
- Ο Μπαϊμπάρς (αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκνταρί, 19 Ιουλίου 1223 - 2 Μαΐου 1277), με καταγωγή από το τουρκικό φύλο των Κιπτσάκων και με το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ, ήταν ο τέταρτος Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου. Το όνομά του προέρχεται από το κιπτσακικό τουρκικό bay (μπάη, μπέη=αρχηγός) + bars (μπαρς=πάνθηρας). Αρχικά πωλήθηκε ως σκλάβος στους Μογγόλους. Ο εμίρης της Χάμα ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε σε έναν Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του Αγιουβίδη κυβερνήτη . Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων (1250), όταν ηττήθηκε στη Ζ' Σταυροφορία από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο, και στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο στην . Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του, γιατί ο Κουτούζ δεν του ανέθετε υψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου. (el)
- Bajbarso (arabe: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik al-Zahir Rukn al-din Bajbars al-Bunduqdari), surnomita Abu al-Futuh (n. en 1223 - m. la 1-an de julio 1277, Damasko), estis mamluka Sultano de Egiptujo kaj Sirio. Li estis unu el la komandantoj de la fortoj kiuj kaŭzis malvenkon de la Sepa krucmilito de la reĝo Ludoviko la 9-a kaj gvidis la avangardon de la egipta armeo ĉe la Batalo de Ajn Ĝalut en 1260, kiu markis la unuan grandan malvenkon de la mongola armeo kaj estas konsiderita turnopunkto en la historio. Lia regado markis la komencon de la epoko de la mameluka superregado en la Orienta Mediteraneo kaj solidigis la fortikecon de sia armea sistemo. Li entreprenis la forpelon de la krucistoj en Sirio kaj unuigi Egiptujon kaj Sirion en unu potenca ŝtato kiu povus defendi sin de la minacoj de krucistoj kaj mongoloj. Kiel sultano, Bajbarso ankaŭ okupiĝis pri kombinaĵo de diplomatio kaj armea ago kiuj permesis al la mamelukoj vastigi sian imperion. Post iri al Kairo, Egiptio, al-Mustansir estis instalita kiel kalifo tie fare de Bajbarso en 1261. (eo)
- Al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baybars al-Bunduqdari (Arabic: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Dīn Baybars al-Bunduqdārī) (1223/1228 – 1 July 1277), of Turkic Kipchak origin, commonly known as Baibars or Baybars (Arabic: بيبرس, Baybars) – nicknamed Abu al-Futuh (أبو الفتوح; English: Father of Conquests, referring to his victories) – was the fourth Mamluk sultan of Egypt and Syria in the Bahri dynasty, succeeding Qutuz. He was one of the commanders of the Egyptian forces that inflicted a defeat on the Seventh Crusade of King Louis IX of France. He also led the vanguard of the Egyptian army at the Battle of Ain Jalut in 1260, which marked the first substantial defeat of the Mongol army and is considered a turning point in history. The reign of Baybars marked the start of an age of Mamluk dominance in the Eastern Mediterranean and solidified the durability of their military system. He managed to pave the way for the end of the Crusader presence in the Levant and reinforced the union of Egypt and Syria as the region's pre-eminent Muslim state, able to fend off threats from both Crusaders and Mongols, and even managed to subdue the kingdom of Makuria, which was famous for being unconquerable by previous Muslim empire invasion attempts. As sultan, Baybars also engaged in a combination of diplomacy and military action, allowing the Mamluks of Egypt to greatly expand their empire. (en)
- Baibars I (en turco, Baybars; en árabe, al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdari; 1223-1 de julio de 1277) fue un sultán mameluco de Egipto y Siria. De origen kipchak, fue hecho esclavo en Crimea, donde se había refugiado su tribu, en la década de 1240, y vendido en Alepo. Participó en la victoria de Ain Jalut sobre los mongoles, pero al no obtener la recompensa esperada participó en el asesinato del sultán Qutuz en 1260. Resultó el mayor azote de los cruzados desde los tiempos de Saladino y selló su eliminación del Levante. Se dice que fue capturado por los mongoles y vendido como un esclavo, terminando finalmente en Siria. Su primer amo, el emir (príncipe) de Hama, sospechaba de Baibars por su aspecto inusual (era enormemente alto, con un brillante pelo dorado, y una mancha blanca en uno de sus ojos azules). Por ello, Baibars fue rápidamente vendido a un oficial mameluco y enviado a Egipto, donde se convirtió en uno de los guardaespaldas del dirigente ayubí al-Salih Ayyub. Baibars nunca olvidó que había sido vendido barato porque estaba ciego de un ojo. Así, cuando gobernó Egipto las personas que querían conservar su pellejo no mencionaban su ojo ciego en público. Baibars también fue conocido por sus ocasionales salidas de incógnito por la ciudad de El Cairo para saber la opinión de sus súbditos acerca de los noticias del momento. Era una decisión fatal para cualquiera reconocerlo en una de estas excursiones, pese a que su ceguera y especialmente su tamaño le hacían bastante fácil de reconocer. Esta costumbre suya le ayudó mucho a saber las opiniones de la gente común. (es)
- Baibars I.a (arabieraz: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdar; , 1223ko uztailaren 19a – Damasko, 1277ko uztailaren 1a) Egiptoko laugarren sultan mamelukoa izan zen. Zazpigarren Gurutzadan Luis IX.a Frantziakoa eta mongolak menderatu zituen. (eu)
- Cogaí Cúmánach Ioslamach ab ea Baibars nó Abu al-Futuh (aithne air as Araibis mar al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Dīn Baybars al-Bunduqdārī (الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري) a rugadh ar an 19 Iúil 1223 i gCumania agus fuair bás ar an 1 Iúil 1277 san Damaisc. (ga)
- Al-Malik az-Zâhir Rukn ad-Dîn Baybars al-Bunduqdari, dit en français et par convention Baybars (arabe : بيبرس), né le 19 juillet 1223 au nord de la mer Noire et mort le 1er juillet 1277 à Damas, d'origine turc kiptchak, est le 4e sultan d'Égypte et de Syrie, de la dynastie des Mamelouks Bahrites, qui régna de 1260 à 1277. Surnommé Abu al-Futuh et Abu l-Futuhat (أبو الفتوح, « père de la conquête »(littéralement "père de l'ouverture")), il est l'un des chefs militaires des armées mamelouks qui infligent une défaite à Louis IX durant la septième croisade. Lors de la bataille d'Aïn Djalout, qui oppose le sultanat mamelouk d'Égypte à l'Ilkhanat de Perse, il inflige une défaite historique aux forces de l'Empire mongol. Sous le règne de Baybars, la Makurie est conquise. (fr)
- Al-Malik az-Zahir Ruknuddin Baibars al-Bunduqdari (bahasa Arab: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, disingkat Baibars atau Baybars) (lahir tahun 1223 - meninggal dunia 1 Juli 1277) adalah salah satu sultan dari Dinasti Mamluk yang kekuasaannya meliputi Mesir dan Suriah. (in)
- Baybars al-ʿAlāʾī al-Bunduqdārī (in arabo: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس العلائي البُنْدُقْدارِي; Crimea, 1223 – Damasco, 2 maggio 1277) è stato un sultano egiziano, d'origine kipçak (turco-cumano). Quarto Sultano mamelucco, governò l'Egitto e la Siria fra il 1260 e il 1277. Dīnār aureo coniato durante il sultanato di Baybars. Schiavo turco d'origine qipčaq del sultano ayyubide al-Malik al-Ṣāliḥ e, prima di lui, di Aydakin Bunduqdār (da cui prese la nisba), Baybars ebbe pelle scura, occhi azzurri e grande forza fisica, oltre a doti di intelligenza non comune e di rapidità di giudizio. (it)
- 알말리크 알자히르 루큰 알딘 바이바르스 알분두크다리(아랍어: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري al-Malik al-Zāhir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdari[*] 1223년 ~ 1277년 7월 1일)는 이집트와 시리아를 지배한 맘루크 왕조의 5대 술탄이다. 압바스 왕조의 칼리프을 맞이하여 맘루크 왕조의 구심력을 높이고, 또 십자군과 몽골군을 격퇴하여 맘루크 왕조 번영의 기초을 쌓은 업적으로 실질적인 창시자라고 평가받았다. 투르크계 킵차크족 출신으로 알려져 있다. 태어난 해에 대해선 1223년 이나 28년이라고 하는데, 정확하지는 않다. 키가 크고, 밝은 금발에 갈색의 피부와 눈동자가 파란색이었다. 다만 애꾸눈이라고 알려져 있다.(태어날 때부터 한쪽눈이 이상하게 작은 기형이면서 눈동자가 하얗게 되어서 시력이 거의 없었다고 한다). 신체적 특징을 잘 알고 있어서 상대의 마음을 읽는 능력에 뛰어났다고 알려져 있다. (ko)
- バイバルス・アル＝ブンドゥクダーリー（アラビア語: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري 転写：al-Malik aẓ-Zāhir Rukn ad-Dīn Baybars al-Bunduqdārī, 1223年 / 1228年 - 1277年7月1日）は、マムルーク朝（バフリー・マムルーク朝）の第5代スルターン（在位：1260年 - 1277年）。在位中の事績から実質的なマムルーク朝の建国者と評価されることもある。即位名によりアッ＝ザーヒル・バイバルス（アラビア語: الملك الظاهر بيبرس al-Malik aẓ-Zāhir Baybars）とも呼ばれる。 (ja)
- Baibars (volledige naam: al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdari) (1223 - 1 juli 1277) was een Mammeluk die sultan van Egypte en Syrië werd. (nl)
- Bajbars (właściwie: Al-Malik Az-Zahir Rukn ad-Din Bajbars al-Bundukdari) (arab. – الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداريالملك) (ur. ok. 1223, zm. 30 czerwca 1277 w Damaszku) – sułtan z dynastii mameluków, panujący w latach 1260–1277. Bajbars urodził się wśród Kipczaków koczujących na nadczarnomorskich stepach i w roku 1241 dostał się do niewoli, kiedy jego plemię uciekając przed Mongołami zostało zaatakowane przez anatolijskich Turkmenów. Kupił go niejaki Ajdidżin al-Bundukdar, mameluk sułtana z dynastii Ajjubidów As-Saliha Ajjuba (1240–1249), który wkrótce popadł w niełaskę, tak że Bajbars trafił bezpośrednio na dwór sułtana, gdzie zaczął robić szybką karierę. W roku 1250 Bajbars wziął udział w spisku mameluków, który obalił ostatniego sułtana z dynastii Ajjubidów, Turan Szaha (1249–1250), i wyniósł do władzy Ajbaka (1250–1257). W roku 1254 w związku z wewnętrznymi walkami pośród mameluków musiał uciekać do Syrii, gdzie szybko stał się przywódcą wygnańców przeciwnych Ajbakowi. Jednak ich dwukrotne próby podboju Egiptu w latach 1257 i 1258 zakończyły się klęską. W związku z najazdem mongolskim na Syrię Bajbars w roku 1260 porozumiał się z następcą Ajbaka, Kutuzem (1259–1260), i 3 września 1260 roku pokonali oni armię mongolską w bitwie pod Ajn Dżalut. Kiedy jednak Kutuz nie oddał Bajbarsowi wcześniej obiecanego Aleppo ten zawiązał spisek i 24 października 1260 roku zamordował go, a następnie objął sułtanat. Wykorzystując obalenie kalifatu Abbasydów przez Mongołów Bajbars w roku 1261 ustanowił marionetkowego kalifa w Kairze w osobie niejakiego , podobno wywodzącego się od Abbasydów. Kalifat ten miał trwać przez cały okres panowania mameluków, którzy czerpali polityczne korzyści z bycia protektorami nominalnej głowy islamu, chociaż nie uznawała go większość państw muzułmańskich. Dla zabezpieczenia się przed mongolskimi Ilchanidami Bajbars w roku 1263 zawarł sojusz z nawróconym na islam chanem Złotej Ordy Berke (1257–1267). W latach 1263–1271 podjął on szereg wypraw na państwa krzyżowców – w roku 1263 zdobył Nazaret, w roku 1266 twierdzę templariuszy Safed, w roku 1268 Antiochię, co zakończyło historię księstwa Antiochii, a w roku 1271 najpotężniejszy z zamków krzyżowców, należący do joannitów Krak des Chevaliers. W roku 1272 Bajbars zawarł jednak rozejm z Boemundem VI, co było spowodowane przybyciem do Ziemi Świętej wojsk angielskiego księcia Edwarda I, który z trudem uniknął śmierci na skutek zamachu prawdopodobnie inspirowanego przez Bajbarsa. Armia Edwarda była jednak zbyt mała, żeby zmienić ogólny stosunek sił i ostatecznie powrócił on do Anglii. W roku 1277 Bajbars wyprawił się do Anatolii, chcąc wywołać tam powstanie przeciwko Ilchanidom, jednak miejscowi Seldżucy z Sułtanatu Rum nie poparli go. Zmarł po powrocie z Anatolii w Damaszku, 30 czerwca 1277 roku. Oprócz działań na polu wojny i dyplomacji Bajbars dbał także bardzo o gospodarkę swojego państwa, odbudowując i budując nowe drogi i budynki użyteczności publicznej w spustoszonym wojnami kraju. Jego zwycięstwa nad Mongołami i krzyżowcami oraz sprawne rządy przyniosły mu wielką popularność. Bajbars jest bohaterem romansu rycerskiego Sirat Malik az-Zahir (Żywot Malika az-Zahira), bardzo popularnego w świecie arabskim. (pl)
- Аль-Мали́к аз-Захи́р Рукн ад-Дин Бейба́рс аль-Бунду́кдари́ (араб. الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري; 1223 — 1 июля 1277, Дамаск) — мамлюкский султан Египта и Сирии (1260—1277) из династии Бахритов. Наиболее значительные успехи в отражении агрессии Иранского ильханата и крестоносцев Запада были достигнуты при султане Бейбарсе, выдающемся полководце Ближнего Востока, который получил в народе, прозвище Абу́ль-Футу́х (أبو الفتوح), то есть «Отец побед». Также известен как Бейбарс I. Бейбарс находился на престоле 17 лет (с 1260 года по 1277 год). Им было сделано многое для того, чтобы превратить Египет в могущественную державу. Строились каналы и судостроительные верфи, военные укрепления на границах страны, дворцы, и мечети в Каире, развивались ремесла, земледелие, науки, торговля, искусство. Известен успешными войнами в Палестине и Сирии против монгольских ильханов Ирана и европейских крестоносцев. (ru)
- Baibars Bunduqdari, também conhecido como Baybars (em árabe: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري ; c. 1223 — 1 de julho de 1277), foi um sultão mameluco do Egipto e da Síria entre 1260 a 1277, tendo como sugestivo cognome, "A besta". (pt)
- Baibars al-Bunduqdari (arabiska بيبرس البندقداري ), eller Baibars eller Baibar, född 1223 på Krim, död 1 juli 1277 i Damaskus, var sultan av mamluksultanatet i Egypten. Baibars var kiptjak och skall ha tillfångatagits av mongoler som sålde honom som slav i Syrien, och han hamnade senare i Egypten som livvakt åt . 1250 hjälpte han att bemäktiga sig tronen, men flydde därefter till Syrien. Efter Aybaks död återvände han till Egypten och innehade under hans efterträdare höga befälsposter i striderna mot mongolerna om Syrien samt utmärkte sig särskilt i den avgörande drabbningen vid Ain Djalut. På återvägen till Egypten röjde Baibars sin herre Saif ad-Din Qutuz ur vägen och lät utropa sig till sultan och drog utan motstånd in i Kairo 1260. Han blev nu herre över ett stort men vacklande välde, vilken i Afrika hotades av berber och nubier, i Asien av turkar och korsfarare, medan assassiner i Syrien ökade den inre osäkerheten. Gentemot tronpretendenter av aijubidernas och aliderna parti stärkte han sin ställning genom att erbjuda en vid Bagdads fall (1258) undkommen abbasid en fristad i Kairo, där han lät hylla honom som kalif men höll honom helt under sitt inflytande, liksom fallet blev under följande mamluksultaner. Baibars förstod att underhålla vänskapliga förbindelser med flera kristna furstar men bekrigade korsfararna, erövrade efter sju krigståg Antiokia 1268 och bekämpade tempelherre- och johanniterordnarna. Mot nubier och berber var han segerrik och lyckades även kuva assassinerna. Baibers var en utmärkt organisator, slug och hänsynslös politiker som personlig ovanligt djärv och tapper. Hans äventyrsfyllda liv har av folkfantasin utmålats i riddarromanen "al-Sirah al-Zahiriya" (al Zahirs liv) och i romantrilogin "Brödraskapet". (sv)
- Бейбарс I Бандукдар, аль-Малік аз-Загір Рукн ад-Дін Бейбарс аль-Бундукдарі ас-Саліх (араб. الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري), Бейбарс Абуль-Футух (1223 або ж 1225 — 1 липня 1277, Дамаск) — мусульманський полководець і політичний діяч, султан Єгипту з династії Бахрітів. (uk)
- 拜巴尔一世或譯巴伊巴爾斯（胜利王、豹子一樣的國王；全名马利克·扎希尔·鲁克-丁·拜巴尔，阿拉伯语：الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري，al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Dīn Baybars al-Bunduqdārī）1223年－1277年7月1日，埃及苏丹，马木留克王朝统治者（1260年－1277年在位）。他是一个强悍的军事家和政治家，曾擊敗登陸埃及的十字軍與入侵敘利亞的蒙古軍隊。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Al-Màlik adh-Dhàhir Rukn-ad-Din Bàybars al-Bunduqdarí as-Salihí —àrab: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري الصالحي, al-Malik aẓ-Ẓāhir Rukn ad-Dīn Baybars al-Bunduqdārī aṣ-Ṣāliḥī—, més conegut simplement com a adh-Dhàhir Bàybars o com Bàybars I (nord de la mar Negra, 1223-Damasc, Síria, 1 de juliol de 1277), fou soldà mameluc bahrita o kiptxak del Caire (1260-1277). És de vegades sobrenomenat el Ballester. (ca)
- Baibars I.a (arabieraz: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdar; , 1223ko uztailaren 19a – Damasko, 1277ko uztailaren 1a) Egiptoko laugarren sultan mamelukoa izan zen. Zazpigarren Gurutzadan Luis IX.a Frantziakoa eta mongolak menderatu zituen. (eu)
- Cogaí Cúmánach Ioslamach ab ea Baibars nó Abu al-Futuh (aithne air as Araibis mar al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Dīn Baybars al-Bunduqdārī (الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري) a rugadh ar an 19 Iúil 1223 i gCumania agus fuair bás ar an 1 Iúil 1277 san Damaisc. (ga)
- Al-Malik az-Zahir Ruknuddin Baibars al-Bunduqdari (bahasa Arab: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, disingkat Baibars atau Baybars) (lahir tahun 1223 - meninggal dunia 1 Juli 1277) adalah salah satu sultan dari Dinasti Mamluk yang kekuasaannya meliputi Mesir dan Suriah. (in)
- Baybars al-ʿAlāʾī al-Bunduqdārī (in arabo: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس العلائي البُنْدُقْدارِي; Crimea, 1223 – Damasco, 2 maggio 1277) è stato un sultano egiziano, d'origine kipçak (turco-cumano). Quarto Sultano mamelucco, governò l'Egitto e la Siria fra il 1260 e il 1277. Dīnār aureo coniato durante il sultanato di Baybars. Schiavo turco d'origine qipčaq del sultano ayyubide al-Malik al-Ṣāliḥ e, prima di lui, di Aydakin Bunduqdār (da cui prese la nisba), Baybars ebbe pelle scura, occhi azzurri e grande forza fisica, oltre a doti di intelligenza non comune e di rapidità di giudizio. (it)
- 알말리크 알자히르 루큰 알딘 바이바르스 알분두크다리(아랍어: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري al-Malik al-Zāhir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdari[*] 1223년 ~ 1277년 7월 1일)는 이집트와 시리아를 지배한 맘루크 왕조의 5대 술탄이다. 압바스 왕조의 칼리프을 맞이하여 맘루크 왕조의 구심력을 높이고, 또 십자군과 몽골군을 격퇴하여 맘루크 왕조 번영의 기초을 쌓은 업적으로 실질적인 창시자라고 평가받았다. 투르크계 킵차크족 출신으로 알려져 있다. 태어난 해에 대해선 1223년 이나 28년이라고 하는데, 정확하지는 않다. 키가 크고, 밝은 금발에 갈색의 피부와 눈동자가 파란색이었다. 다만 애꾸눈이라고 알려져 있다.(태어날 때부터 한쪽눈이 이상하게 작은 기형이면서 눈동자가 하얗게 되어서 시력이 거의 없었다고 한다). 신체적 특징을 잘 알고 있어서 상대의 마음을 읽는 능력에 뛰어났다고 알려져 있다. (ko)
- バイバルス・アル＝ブンドゥクダーリー（アラビア語: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري 転写：al-Malik aẓ-Zāhir Rukn ad-Dīn Baybars al-Bunduqdārī, 1223年 / 1228年 - 1277年7月1日）は、マムルーク朝（バフリー・マムルーク朝）の第5代スルターン（在位：1260年 - 1277年）。在位中の事績から実質的なマムルーク朝の建国者と評価されることもある。即位名によりアッ＝ザーヒル・バイバルス（アラビア語: الملك الظاهر بيبرس al-Malik aẓ-Zāhir Baybars）とも呼ばれる。 (ja)
- Baibars (volledige naam: al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdari) (1223 - 1 juli 1277) was een Mammeluk die sultan van Egypte en Syrië werd. (nl)
- Baibars Bunduqdari, também conhecido como Baybars (em árabe: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري ; c. 1223 — 1 de julho de 1277), foi um sultão mameluco do Egipto e da Síria entre 1260 a 1277, tendo como sugestivo cognome, "A besta". (pt)
- Бейбарс I Бандукдар, аль-Малік аз-Загір Рукн ад-Дін Бейбарс аль-Бундукдарі ас-Саліх (араб. الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري), Бейбарс Абуль-Футух (1223 або ж 1225 — 1 липня 1277, Дамаск) — мусульманський полководець і політичний діяч, султан Єгипту з династії Бахрітів. (uk)
- 拜巴尔一世或譯巴伊巴爾斯（胜利王、豹子一樣的國王；全名马利克·扎希尔·鲁克-丁·拜巴尔，阿拉伯语：الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري，al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Dīn Baybars al-Bunduqdārī）1223年－1277年7月1日，埃及苏丹，马木留克王朝统治者（1260年－1277年在位）。他是一个强悍的军事家和政治家，曾擊敗登陸埃及的十字軍與入侵敘利亞的蒙古軍隊。 (zh)
- الملك الظاهر ركن الدين بيبرس العلائي البُنْدُقْدارِي الصالحي النجمي لقب بـأبي الفتوح. سلطان مصر والشام ورابع سلاطين الدولة المملوكية ومؤسسها الحقيقي، بدأ مملوكاً يباع في أسواق بغداد والشام وانتهى به الأمر أحد أعظم السلاطين في العصر الإسلامي الوسيط. لقّبه الملك الصالح أيوب في دمشق بـ«ركن الدين»، وبعد وصوله للحكم لقب نفسه بالملك الظاهر. ولد بيبرس نحو عام 625 هـ الموافق 1228، حقق خلال حياته العديد من الانتصارات ضد الصليبيين وخانات المغول ابتداءً من معركة المنصورة سنة 1250 ومعركة عين جالوت انتهاءً بمعركة الأبلستين ضد المغول سنة 1277. وقد قضى أثناء حكمه على الحشاشين واستولى أيضا على إمارة أنطاكية الصليبية. (ar)
- Bajbars (arabsky: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik az-Záhir Ruknuddín Bajbars al-Bundukdari), přezdívaný Abu l-Futuh (arabsky: أبو الفتوح; žil 1223 – 1. července 1277, Damašek), byl mamlúcký sultán Egypta. Byl jedním z velitelů sil, které zasadily zdrcující porážku sedmé křížové výpravě francouzského krále Ludvíka IX., a vedl předvoj egyptské armády v bitvě u Ain Jalut v roce 1260, která znamenala první podstatnou porážku mongolské armády, a která je považována za historicky přelomovou. Jeho vláda značí počátek období mamlúcké dominance ve východním středomoří a jedním z jeho počinů bylo zkvalitnění vojenského systému. Bajbarsovi se podařilo připravit cestu ke konci křižácké přítomnosti v Sýrii a sjednotit Egypt a Sýrii do jednoho mocného státu, který byl schopný odrazit h (cs)
- Ο Μπαϊμπάρς (αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκνταρί, 19 Ιουλίου 1223 - 2 Μαΐου 1277), με καταγωγή από το τουρκικό φύλο των Κιπτσάκων και με το προσωνύμιο Αμπού αλ-Φουτούχ, ήταν ο τέταρτος Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου. Το όνομά του προέρχεται από το κιπτσακικό τουρκικό bay (μπάη, μπέη=αρχηγός) + bars (μπαρς=πάνθηρας). (el)
- Al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baybars al-Bunduqdari (Arabic: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik al-Ẓāhir Rukn al-Dīn Baybars al-Bunduqdārī) (1223/1228 – 1 July 1277), of Turkic Kipchak origin, commonly known as Baibars or Baybars (Arabic: بيبرس, Baybars) – nicknamed Abu al-Futuh (أبو الفتوح; English: Father of Conquests, referring to his victories) – was the fourth Mamluk sultan of Egypt and Syria in the Bahri dynasty, succeeding Qutuz. He was one of the commanders of the Egyptian forces that inflicted a defeat on the Seventh Crusade of King Louis IX of France. He also led the vanguard of the Egyptian army at the Battle of Ain Jalut in 1260, which marked the first substantial defeat of the Mongol army and is considered a turning point in history. (en)
- Al-Malik az-Zahir Rukn ad-Din Baibars (I.) al-Bunduqdari, kurz auch al Zaher Beybars (arabisch الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, DMG al-Malik aẓ-Ẓāhir Rukn ad-Dīn Baibars al-Bunduqdārī; * um 1223; † 1277 in Damaskus), war ein Mamluk, der 1260 zum Sultan von Ägypten und Syrien aufstieg. Baibars’ große Stunde schlug, als er die Reserve in der Schlacht von Ain Djalut am 3. September 1260 befehligte, in der eine mongolische Armee unter General Kitbukha vernichtet wurde. Die Schlacht zerstörte den Unbesiegbarkeitsmythos der Mongolen. (de)
- Bajbarso (arabe: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري, al-Malik al-Zahir Rukn al-din Bajbars al-Bunduqdari), surnomita Abu al-Futuh (n. en 1223 - m. la 1-an de julio 1277, Damasko), estis mamluka Sultano de Egiptujo kaj Sirio. Li estis unu el la komandantoj de la fortoj kiuj kaŭzis malvenkon de la Sepa krucmilito de la reĝo Ludoviko la 9-a kaj gvidis la avangardon de la egipta armeo ĉe la Batalo de Ajn Ĝalut en 1260, kiu markis la unuan grandan malvenkon de la mongola armeo kaj estas konsiderita turnopunkto en la historio. Lia regado markis la komencon de la epoko de la mameluka superregado en la Orienta Mediteraneo kaj solidigis la fortikecon de sia armea sistemo. Li entreprenis la forpelon de la krucistoj en Sirio kaj unuigi Egiptujon kaj Sirion en unu potenca ŝtato kiu povus defendi (eo)
- Baibars I (en turco, Baybars; en árabe, al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baibars al-Bunduqdari; 1223-1 de julio de 1277) fue un sultán mameluco de Egipto y Siria. De origen kipchak, fue hecho esclavo en Crimea, donde se había refugiado su tribu, en la década de 1240, y vendido en Alepo. Participó en la victoria de Ain Jalut sobre los mongoles, pero al no obtener la recompensa esperada participó en el asesinato del sultán Qutuz en 1260. Resultó el mayor azote de los cruzados desde los tiempos de Saladino y selló su eliminación del Levante. (es)
- Al-Malik az-Zâhir Rukn ad-Dîn Baybars al-Bunduqdari, dit en français et par convention Baybars (arabe : بيبرس), né le 19 juillet 1223 au nord de la mer Noire et mort le 1er juillet 1277 à Damas, d'origine turc kiptchak, est le 4e sultan d'Égypte et de Syrie, de la dynastie des Mamelouks Bahrites, qui régna de 1260 à 1277. (fr)
- Bajbars (właściwie: Al-Malik Az-Zahir Rukn ad-Din Bajbars al-Bundukdari) (arab. – الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداريالملك) (ur. ok. 1223, zm. 30 czerwca 1277 w Damaszku) – sułtan z dynastii mameluków, panujący w latach 1260–1277. (pl)
- Аль-Мали́к аз-Захи́р Рукн ад-Дин Бейба́рс аль-Бунду́кдари́ (араб. الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري; 1223 — 1 июля 1277, Дамаск) — мамлюкский султан Египта и Сирии (1260—1277) из династии Бахритов. Наиболее значительные успехи в отражении агрессии Иранского ильханата и крестоносцев Запада были достигнуты при султане Бейбарсе, выдающемся полководце Ближнего Востока, который получил в народе, прозвище Абу́ль-Футу́х (أبو الفتوح), то есть «Отец побед». Также известен как Бейбарс I. (ru)
- Baibars al-Bunduqdari (arabiska بيبرس البندقداري ), eller Baibars eller Baibar, född 1223 på Krim, död 1 juli 1277 i Damaskus, var sultan av mamluksultanatet i Egypten. Baibars var kiptjak och skall ha tillfångatagits av mongoler som sålde honom som slav i Syrien, och han hamnade senare i Egypten som livvakt åt . 1250 hjälpte han att bemäktiga sig tronen, men flydde därefter till Syrien. Efter Aybaks död återvände han till Egypten och innehade under hans efterträdare höga befälsposter i striderna mot mongolerna om Syrien samt utmärkte sig särskilt i den avgörande drabbningen vid Ain Djalut. På återvägen till Egypten röjde Baibars sin herre Saif ad-Din Qutuz ur vägen och lät utropa sig till sultan och drog utan motstånd in i Kairo 1260. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}