| dbo:abstract
|
- Al-Màlik al-Mudhàffar Sayf-ad-Din Qútuz al-Muïzzí —àrab: الملك المظفر سيف الدين قطز المعزي, al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz al-Muʿizzī—, més conegut simplement com al-Mudhàffar Qútuz o com Qútuz, fou soldà mameluc bahrita o kiptxak del Caire (1259-1260). Era nebot del khwarizmshah Djalal al-Din Manguberti i el seu nom musulmà de naixement fou Mahmud ibn Mahmud; fou fet presoner pels mongols i venut a un mercades de Damasc que el va revendre a l'amir mameluc Aybak (el 1250 sultà al-Màlik al-Muïzz Izz-ad-Din Àybak) i a la seva dona Shadjar al-Durr; Aybak va adquirir el títol d'al-Malik al-Muizz i d'això Qútuz va agafar la seva nisba d'al-Muïzzí. Ja de jove, basat en diverses profecies, estava convençut que regnaria a Egipte i venjaria al seu oncle derrotant els mongols. El 1252 Aybak va deposar al co-sultan al-Màlik al-Àixraf Musa i va nomenar virrei (naib al-sultana) a Qútuz. El 1253 Qútuz fou un dels mamelucs que van assassinar al rival d'Aybak, el mameluc Aktay, un dels caps del regiment bahrita. Aybak queia assassinat el 1257 per instigació de la seva dona Shadjar al-Durr, i pujava al tron el jove fill al-Màlik al-Mansur Nur-ad-Din Alí ibn Àybak, més conegut simplement com al-Mansur Alí. Qútuz va conservar el seu títol de virrei i va administrar els afers corrents. El 1258 va dirigir una expedició contra els amirs bahrites (salihiyya) i els seus aliats aiúbides. El 1259 va fer les paus amb els salihiyya que tenien per cap al mameluc Baybars (després sultà com al-Màlik adh-Dhàhir Rukn-ad-Din Bàybars al-Bunduqdarí as-Salihí) i es van unir per anar contra els mongols a Síria. Llavors, al·legant que el jove sultà no era la persona adequada per defensar el país, el va deposar i es va proclamar al seu lloc. Molts amirs van protestar contra aquesta usurpació i Qútuz va prometre renunciar quan els mongols haurien estat derrotats. Per aconseguir el suport dels aiúbides va fer homenatge al aiúbida de Damasc i Alep an-Nàssir Yússuf ibn al-Aziz (1236-1260 a Alep i 1250-1260 a Damasc) i li va prometre defensar-lo contra els mongols. El 1260 va fer matar als missatgers enviats per Hülegü per exigir la seva submissió. Va proclamar la guerra santa i va portar un exèrcit des d'Egipte cap a Palestina i va aconseguir el suport dels amirs, molts dels quals no tenien gaires ganes de lluitar contra els mongols. L'amir Baybars fou posat al comandament de l'avantguarda egípcia. Qútuz va obtenir dels francs d'Acre la neutralitat. Finalment es va enfrontar als mongols al que va derrotar (la primera vegada que s'aconseguia) a la batalla d'Ayn Djalut (3 de setembre de 1260). Al final de la batalla va establir el seu quarter a Damasc per netejar Síria de soldats mongols i establir la seva autoritat sobre els mamelucs de la província nomenant als seus propis mamelucs als llocs claus, aprofitant que An-Nàssir Yússuf ibn al-Aziz havia estat fet presoner dels mongols, el que va permetre la incorporació dels principats d'Alep i Damasc s (però van poder subsistir els d'Homs, Hamat i Kerak). En tornar a Egipte Qútuz fou assassinat a la seva tenda a al-Kusayr, prop de Salahiyya, per un grup d'oficials entre els quals es trobava Bàybars I, que fou proclamat soldà. Sobre les causes de l'assassinat hi ha diverses versions, però la més plausible és la de l'enfrontament entre Qútuz i Baybars que es remuntava a abans del 1259. (ca)
- الملك المظفر سيف الدين قُطُز محمود بن ممدود بن خوارزمشاه هو سلطان مملوكي (توفي 658 هـ الموافق 1260)؛ تولى الملك سنة 657 هـ الموافق 1259. يُعدّ قُطُز بطل معركة عين جالوت وقاهر التتار المغول، ومُحرر القدس من التتار؛ كما يعد أحد أبرز ملوك مصر، وذلك على الرغم من أن فترة حكمه لم تدم سوى أقل من عام واحد، حيث نجح في إعادة تعبئة وتجميع الجيش الإسلامي، واستطاع إيقاف زحف التتار الذي كاد أن يقضي على الدولة الإسلامية، فهزمهم قُطُز بجيشه هزيمة كبيرة في عين جالوت، ولاحق فلولهم حتى حرر الشام بأكملها من سلطتهم. قطز هو اسم أطلقه التتار عليه حيث قاومهم بشراسة خلال اختطافهم وبيعهم إياه وهو صغير، ومعنى قطز باللغة المغولية (الكلب الشرس)، نسب قطز يعود إلى الأمير ممدود الخوارزمي ابن عم السلطان جلال الدين خوارزمشاه سلطان الدولة الخوارزمية وزوج أخته. نشأ قطز نشأة الأمراء وتدرب على فنون القتال على يد خاله، وبعد سقوط الدولة الخوارزمية بِيع مملوكًا في الشام، ثم انتقل لمصر وبِيع مملوكًا للملك الصالح نجم الدين أيوب آخر ملوك الدولة الأيوبية، فتعلم فنون القتال والخطط الحربية في مدارس المماليك، وشارك جيش الملك الصالح في صد الحملة الصليبية السابعة، وتحقيق الانتصار في معركة المنصورة عام 648 هـ الموافق 1250. تدرّج قطز في ترتيب السلطة حتى كان يوم السبت 24 ذو القعدة 657 هـ الموافق 11 نوفمبر 1259 عندما نُصّب ثالث سلاطين مماليك مصر، ولما عاد قطز منتصرًا من عين جالوت إلى مصر تآمر عليه بعض الأمراء المماليك بقيادة بيبرس، فقتلوه بين القرابي والصالحية ودفن بالقصير، ثم نُقِل قبره بعد مدة من الزمن إلى القاهرة، وكان مقتله يوم السبت 16 ذو القعدة 658 هـ الموافق 22 أكتوبر 1260، وذلك بعد معركة عين جالوت بخمسين يومًا. (ar)
- Saif ad-Din Qutuz (arabisch المظفر سيف الدين قطز, DMG al-Muẓaffar Saif ad-Dīn Quṭuz; † 24. Oktober 1260) war ein arabischer Mameluk, der 1259 zum Sultan von Ägypten aufstieg. Sein Thronname war al-Malik al-Muzaffar. Qutuz wurde von Sultan al-Mu'izz Aybak (1250–1257) gekauft und zum Emir des Mu'izzi-Regiments der Mameluken ernannt, welches die Leibgarde des Sultans stellte. Die Mu'izzi-Mameluken sollten vor allem ein Gegengewicht zu dem einflussreichen Bahri-Regiment stellen, welches gegen die Autorität des Sultans opponierte. Im Januar 1254 ermordete Qutuz für seinen Sultan den Emir der Bahri, Faris ad-Din Aktay. In den folgenden Jahren stieg er zum faktischen Stellvertreter des Sultans auf. Ein Amt, das er auch nach dessen Ermordung 1257 unter der formellen Herrschaft des al-Mansur Ali einnahm. Während seiner Regentschaft nahm die Bedrohung von Syrien und Ägypten durch die Mongolen stark zu, nachdem diese 1258 unter Hülagü den Kalifensitz Bagdad und den Irak erobert hatten. Dies nahm Qutuz zum Vorwand, um im November 1259 Ali zu ermorden und um sich selbst zum Sultan zu erheben. Er rief den kampferprobten Rukn ad-Din Baibars aus seinem Exil wieder an den Hof in Kairo zurück, obwohl dieser dem verhassten Bahri-Regiment angehörte. Als die Mongolen im Frühjahr 1260 nach Syrien vorstießen, schloss Qutuz mit den Kreuzfahrern in Palästina einen Waffenstillstand. Außerdem nahm er mit dem Ayyubiden-Sultan von Damaskus, an-Nasir Yusuf, Kontakt auf, um ein gemeinsames Bündnis gegen die Mongolen zu schließen. Nachdem die Mongolen Damaskus erobert hatten, stellte sich Qutuz an die Spitze des vereinten Mamelukenheers und zog ihnen nach Syrien entgegen. In der Schlacht bei ʿAin Dschālūt (3. September 1260) konnte er sie entscheidend schlagen und ihren Nimbus der Unbesiegbarkeit zerstören. Die Mamluken konnten darauf Syrien erobern, so dass in der Folgezeit der Euphrat der Grenzfluss zwischen dem mongolischen Reich der Il-Khane und den Mamluken in Ägypten und Syrien wurde. Ägypten war damit das einzige muslimische Land, das die mongolische Invasion abwehren konnte. Fünf Tage nach der Schlacht zog Qutuz in Damaskus ein, womit Syrien weitgehend unter die mamelukische Herrschaft gebracht werden konnte. Allerdings konnte Qutuz (türk. Kut-uz = der kultvoll-/heilig -Erleuchtete) diesen bedeutenden Erfolg nicht ausnutzen, da er schon bald nach seiner Rückkehr in Kairo durch Baibars auf einer Jagd ermordet wurde (24. Oktober 1260). Baibars erhob sich nun zum Sultan (1260–1277) und wurde zum eigentlichen Begründer der Mamlukenherrschaft in Ägypten und Syrien. (de)
- Saif ad-Din Qutuz al-Muʿizzi fue un sultán mameluco que reinó en Egipto en 1259-1260. Venció a los mongoles en la batalla de Ain Yalut, de gran importancia simbólica, pero fue asesinado poco después. (es)
- Saif ad-Din Qutuz (Arabic: سيف الدين قطز; died 24 October 1260), also romanized as Kutuz or Kotuz and fully al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz (الملك المظفر سيف الدين قطز), was a military leader and the third or fourth of the Mamluk Sultans of Egypt in the Turkic line. He reigned as Sultan for less than a year, from 1259 until his assassination in 1260, but served as the de facto ruler for two decades. Sold into slavery in Egypt, he rose to become vice-Sultan for over 20 years, becoming the power behind the throne. He was prominent in defeating the Seventh Crusade, which invaded Egypt in 1249–50. When Egypt was threatened by the Mongols in 1259, he took control of the military and deposed the reigning Sultan, 15-year-old Sultan Al-Mansur Ali. The centers of Islamic power in Syria and Baghdad were conquered by the Mongols, and the center of the Islamic Empire moved to Egypt, which became their next target. Qutuz led an Egyptian Mamluk army north to confront the Mongols, having made a pact with Egypt's long-time enemy the Crusaders. The Battle of Ain Jalut was fought on 3 September 1260 in southeastern Galilee, between the Egyptian Mamluk army and the Mongols. The Mongols were crushingly defeated by Qutuz's forces, in what has been considered a historical turning point. Qutuz was assassinated by a fellow Mamluk leader, Baibars, on the triumphant return journey to Cairo. Although Qutuz's reign was short, he is one of the most popular Mamluk sultans in the Islamic world and holds a high position in Islamic history. (en)
- Saifudin al-Qutuz (bahasa Arab: سيف الدين قطز; meninggal 24 Oktober 1260), sering diromanisasikan sebagai Kutuz, Kotuz, dan lengkapnya al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz (الملك المظفر سيف الدين قطز), merupakan pemimpin militer dan Sultan Mamluk ke-3Mesir di garis Turki. Ia memerintah sebagai Sultan selama kurang dari satu tahun, dari tahun 1259 sampai pembunuhannya pada tahun 1260, tetapi menjabat sebagai penguasa de facto selama dua dekade. (in)
- Al-Muzaffar Sayf ad-Dîn Qutuz ou Qutuz est un sultan mamelouk baharite d’Égypte ayant régné de 1259 à 1260. (fr)
- Sayf al-Din Qutuz, detto anche al-Malik al-Muẓaffar (2 novembre 1221 – , 24 ottobre 1260), fu il terzo sultano mamelucco in Egitto. Sotto la sua guida, la dinastia mamelucca conseguì un'importante vittoria contro i Mongoli nella cruciale battaglia di Ayn Jalut. Venne assassinato da Baybars, un altro capo mamelucco, poi suo successore, di ritorno dal suo viaggio trionfante verso il Cairo. Nonostante il suo sultanato sia stato assai breve, tuttavia egli riveste un ruolo di importanza rilevante per la cultura e la storia del mondo islamico egiziano e siriano (it)
- アル＝マリク・アル＝ムザッファル・サイフッディーン・クトゥズ（アラビア語：الملك المظفّر سيف الدين قُطُز 転写：al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz, ? - 1260年10月24日）は、エジプトを支配したマムルーク朝の君主（スルターン、在位：1259年 - 1260年）。クトゥズは1260年のアイン・ジャールートの戦いでイスラーム勢力の指揮を執り、モンゴル帝国に対して勝利を収める。カイロへの帰還の途上、クトゥズは部下のバイバルスによって暗殺され、スルターンの地位を奪われた。在位期間の短さにもかかわらず、イスラーム世界から好評を得ているマムルーク朝のスルターンの一人に数えられ、イスラーム史上でも高い地位を獲得している。 (ja)
- Saif ad-Din Qutuz (Arabisch المظفر سيف الدين قطز, al-Muẓaffar Saif ad-Dīn Quṭuz; † 24 oktober 1260) was een in Turkije geboren Mameluk die opkwam tot de Sultan van Egypte in 1259. Zijn troonnaam was al-Malik al-Muzaffar. Qutuz werd gekocht door Sultan al-Mu'izz Aybak (1250–1257) en benoemd tot emir van het Mu'izzi-regiment van de Mameluks, de lijfwacht van de Sultan. De Mu'izzi-mameluks waren in de eerste plaats bedoeld om het invloedrijke regiment Bahri te compenseren, dat zich verzette tegen het gezag van de Sultan. In januari 1254 vermoordde Qutuz de emir van Bahri, Faris ad-Din Aktay, voor zijn sultan. In de daaropvolgende jaren stond hij op om de facto plaatsvervanger van de Sultan te worden. Een kantoor dat hij bekleedde na zijn moord in 1257 onder het formele bewind van al-Mansur Ali. Tijdens zijn bewind namen de bedreigingen van de Mongolen voor Syrië en Egypte sterk toe nadat ze in 1258 Bagdad en Irak hadden veroverd onder het kalifaat van Hülagü. Qutuz gebruikte dit als een excuus om Ali in november 1259 te vermoorden en zichzelf te verheffen tot de status van Sultan. Hij riep de door oorlog geharde Rukn ad-Din Baibars uit zijn ballingschap terug naar het hof van Caïro, ook al behoorde het tot het gehate Bahri-regiment. Toen de Mongolen in het voorjaar van 1260 naar Syrië trokken, ging Qutuz een wapenstilstand aan met de kruisvaarders in Palestina. Hij nam ook contact op met de Ayyubiden-sultan van Damascus, an-Nasir Yusuf, om een gemeenschappelijke alliantie tegen de Mongolen te vormen. Nadat de Mongolen Damascus hadden veroverd, leidde Qutuz het verenigde Mameluke-leger en ging naar Syrië. In de Slag bij Ain Jalut (3 september 1260) was hij in staat haar beslist te verslaan en haar nimbus van onoverwinnelijkheid te vernietigen. De Mamluks konden Syrië veroveren, zodat de Eufraatrivier vervolgens de grensrivier werd tussen het Mongoolse rijk van de Il-Khane en de Mamluks in Egypte en Syrië. Egypte was het enige moslimland dat de Mongoolse invasie kon afweren. Vijf dagen na de strijd verhuisde Qutuz naar Damascus, wat Syrië grotendeels onder Mameluk-heerschappij bracht. Qutuz (Turks: Kut-uz = de cultus / heilig-verlichte) kon echter niet profiteren van dit belangrijke succes, omdat Baibars hem op zijn jacht vermoordde kort na zijn terugkeer naar Caïro (24 oktober 1260). Baibars werd de sultan (1260–1277) en werd de feitelijke stichter van de Mamluk-regel in Egypte en Syrië. (nl)
- Kutuz arab. قطز (pełne imię: al-Malik al-Muzaffar Sajf ad-Din Kutuz al-Mu’izzi), zm. 24 października 1260 – sułtan mameluków, panujący od listopada 1259 aż do śmierci. Kutuz rozpoczął swoją karierę jako mameluk sułtana Ajbaka (1250 - 1257), wchodzący w skład jego gwardii Al-Mu’izzijja. Szybko stał się on prawą ręką sułtana, o czym świadczy choćby fakt, iż w 1252 Ajbak doprowadził do objęcia przez Kutuza kluczowego stanowiska wicekróla Egiptu (na’ib as-saltana bi-Misr). Był to tylko jeden z elementów rywalizacji sułtana ze stronnictwem skupionym wokół mameluków z dawnej gwardii sułtana As-Saliha (1238 - 1249), Bahrytów, na których czele stał emir . To właśnie Kutuz wraz z dwoma innymi mamelukami ostatecznie zamordował Aktaja z polecenia sułtana 18 września 1254, co doprowadziło do ucieczki z Egiptu wielu wpływowych Bahrytów. Kiedy po śmierci Ajbaka z rąk Szadżar ad-Durr (1250) tron przejął jego piętnastoletni syn Al-Mansur Ali (1257 - 1259) Kutuz zachował tytuł wicekróla i administrował państwem. W walce o władzę musiał jednak rywalizować ze swoimi mameluckimi towarzyszami, , a następnie , którzy kolejno sprawowali stanowisko głównodowodzącego armią (atabak al-asakir). Wygnani Bahryci, nad którymi przywództwo przejął Bajbars, wstąpili na służbę ajjubidzkiego władcy Al-Karaku, Al-Mughisa Umara (1250 - 1263), którego posiadłości stanowiły znakomitą bazę wypadową do ataku na Egipt. W listopadzie 1257 współdziałający z Al-Mughisem Bahryci najechali Egipt, zostali jednak pokonani przez Kutuza i Aktaja pod As-Salihijją na podejściu do Delty Nilu od wschodu. Pomimo to w kwietniu 1258 Bahryci i Al-Mughis ponowili atak, tylko po to by ponownie ponieść klęskę w drugiej bitwie pod As-Salihijją, w której tym razem Kutuz zdziesiątkował szeregi Bahrytów i zgładził wielu ich czołowych przywódców. Tymczasem w 1258 Mongołowie zdobyli Bagdad, niszcząc abbasydzki kalifat, po czym ruszyli dalej na zachód, w kierunku Al-Dżaziry i Syrii. W tej sytuacji w listopadzie 1259 Kutuz doprowadził do detronizacji małoletniego Al-Mansura Alego i sam objął sułtanat, uzasadniając to koniecznością silnego przywództwa w obliczu zagrożenia, przy czym miał obiecać emirom protestującym przeciwko temu aktowi uzurpacji że ustąpi z tronu gdy Mongołowie zostaną pokonani. Kutuz stał się tym samym pierwszym z wielu późniejszych mameluków, którzy zdetronizowali syna swojego dawnego przywódcy (ustaz) by przejąć sułtanat, ustanawiając tym samym, jak to ujął "groźny precedens, który doprowadził do upadku spraw Egiptu". 25 stycznia 1260 Mongołowie zdobyli Aleppo, skąd wcześniej uciekł ajjubidzki sułtan (1236 - 1260), tylko po to by niedługo później i tak dostać się do niewoli Hulagu-chana (1256 - 1265). W tej krytycznej sytuacji Kutuz i Bajbars porozumieli się ze sobą i ten ostatni 17 marca 1260 powrócił do Egiptu, po uzyskaniu zaprzysiężonej przez sułtana gwarancji bezpieczeństwa. Kilka dni później w ręce Mongołów wpadł Damaszek, a ich oddziały dotarły aż do Hebronu i Gazy. Hulagu wysłał do Kutuza poselstwo wzywając do poddania się jednak ten w odpowiedzi zabił mongolskich posłów, co było jawnym wyzwaniem. 26 lipca 1260 mamelucka armia wyruszyła w kierunku Palestyny. Nowemu sułtanowi udało się zagwarantować swobodny przemarsz mameluckich sił przez terytorium Akki, odrzucił on jednak ofertę pomocy ze strony miejscowych krzyżowców. Bajbars ruszył przodem z oddziałem zwiadowczym, aby rozpoznać stanowiska armii Mongołów, która rozłożyła się obozem pod Ajn Dżalut w dolinie Jezreel. To w tym terenie 3 września 1260 mamelucy pokonali armię mongolską, której dowódca Kitboga został zabity. "Był to koniec panowania Mongołów w Syrii i Egipt uwolnił się od groźby mongolskiego najazdu". W wyniku mongolskiej inwazji Ajjubidzi utracili panowanie nad głównymi miastami Syrii i teraz bez walki przeszła ona pod zwierzchnictwo sułtanatu mameluków. Kutuz pozwolił zachować władzę w swoich niewielkich państewkach pozostałym przy życiu ajjubidzkim władcom Himsu, Hamy i Al-Karaku, którzy jednak odtąd musieli uznawać nad sobą władzę sułtana mameluków. został namiestnikiem Damaszku, a Aleppo dostało się Ala ad-Din Alemu, synowi zmarłego w poprzednim roku władcy Mosulu (1232 - 1259). Uporawszy się ze sprawami Syrii, Kutuz wyruszył w drogę powrotną do Kairu. Tymczasem rywalizacja pomiędzy dawnymi mamelukami z gwardii Al-Mu’izzijja a Bahrytami wcale nie wygasła, lecz jedynie przycichła w momencie mongolskiego zagrożenia, i po jego zażegnaniu wybuchła z nową siłą. Bahryci zawiązali spisek i w drodze powrotnej do Egiptu 24 października 1260 zamordowali Kutuza w al-Kusajr w pobliżu As-Salihiji. (pl)
- Saif ad-Din Qutuz (arabiska سيف الدين قطز ), död 24 oktober 1260, var sultan av mamluksultanatet i Egypten från 1259 till sin död. Han var av turkisk härkomst, född i en kunglig familj innan han tillfångatogs av mongoler som sålde honom som slav, hamnade senare i Syrien varpå han såldes vidare till en egyptisk slavhandlare som sedan sålde honom till , dåvarande sultan av mamluksultanatet i Egypten. Qutuz utsågs under Aybak till regent av Egypten 1253. Qutuz mördades av sin undersåte Baibars. (sv)
- Ceifadim Cutuz (Saif ad-Din Qutuz; morreu em 24 de outubro de 1260) foi um sultão do Egito de 1259 até sua morte. (pt)
- Кутуз, аль-Малік аз-Музафар Саїф ад-Дін Кутуз (араб. الملك المظفر سيف الدين قطز, помер 24 жовтня 1260) — мусульманський полководець і політичний діяч, султан Єгипту з династії Бахрітів. (uk)
- 忽秃思或忽都斯，是马木留克王朝第三位或第四位埃及蘇丹，统治时间为1259年至1260年，继任者为拜巴尔一世。1260年指挥埃及军队与拜巴尔一世在阿音札鲁特战役中击败蒙古帝国怯的不花的军队，在返回埃及的途中被拜巴尔一世刺杀。 (zh)
- Аль-Малик аль-Музаффар Сайф ид-Дин Кутуз (араб. الملك المظفر سيف الدين قطز; туркм. Seýfeddin Gudyz; — 24 октября 1260) — мамлюкский султан Египта (1259—1260) из рода Хорезмшахов-ануштегинидов. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Saif ad-Din Qutuz al-Muʿizzi fue un sultán mameluco que reinó en Egipto en 1259-1260. Venció a los mongoles en la batalla de Ain Yalut, de gran importancia simbólica, pero fue asesinado poco después. (es)
- Saifudin al-Qutuz (bahasa Arab: سيف الدين قطز; meninggal 24 Oktober 1260), sering diromanisasikan sebagai Kutuz, Kotuz, dan lengkapnya al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz (الملك المظفر سيف الدين قطز), merupakan pemimpin militer dan Sultan Mamluk ke-3Mesir di garis Turki. Ia memerintah sebagai Sultan selama kurang dari satu tahun, dari tahun 1259 sampai pembunuhannya pada tahun 1260, tetapi menjabat sebagai penguasa de facto selama dua dekade. (in)
- Al-Muzaffar Sayf ad-Dîn Qutuz ou Qutuz est un sultan mamelouk baharite d’Égypte ayant régné de 1259 à 1260. (fr)
- Sayf al-Din Qutuz, detto anche al-Malik al-Muẓaffar (2 novembre 1221 – , 24 ottobre 1260), fu il terzo sultano mamelucco in Egitto. Sotto la sua guida, la dinastia mamelucca conseguì un'importante vittoria contro i Mongoli nella cruciale battaglia di Ayn Jalut. Venne assassinato da Baybars, un altro capo mamelucco, poi suo successore, di ritorno dal suo viaggio trionfante verso il Cairo. Nonostante il suo sultanato sia stato assai breve, tuttavia egli riveste un ruolo di importanza rilevante per la cultura e la storia del mondo islamico egiziano e siriano (it)
- アル＝マリク・アル＝ムザッファル・サイフッディーン・クトゥズ（アラビア語：الملك المظفّر سيف الدين قُطُز 転写：al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz, ? - 1260年10月24日）は、エジプトを支配したマムルーク朝の君主（スルターン、在位：1259年 - 1260年）。クトゥズは1260年のアイン・ジャールートの戦いでイスラーム勢力の指揮を執り、モンゴル帝国に対して勝利を収める。カイロへの帰還の途上、クトゥズは部下のバイバルスによって暗殺され、スルターンの地位を奪われた。在位期間の短さにもかかわらず、イスラーム世界から好評を得ているマムルーク朝のスルターンの一人に数えられ、イスラーム史上でも高い地位を獲得している。 (ja)
- Saif ad-Din Qutuz (arabiska سيف الدين قطز ), död 24 oktober 1260, var sultan av mamluksultanatet i Egypten från 1259 till sin död. Han var av turkisk härkomst, född i en kunglig familj innan han tillfångatogs av mongoler som sålde honom som slav, hamnade senare i Syrien varpå han såldes vidare till en egyptisk slavhandlare som sedan sålde honom till , dåvarande sultan av mamluksultanatet i Egypten. Qutuz utsågs under Aybak till regent av Egypten 1253. Qutuz mördades av sin undersåte Baibars. (sv)
- Ceifadim Cutuz (Saif ad-Din Qutuz; morreu em 24 de outubro de 1260) foi um sultão do Egito de 1259 até sua morte. (pt)
- Кутуз, аль-Малік аз-Музафар Саїф ад-Дін Кутуз (араб. الملك المظفر سيف الدين قطز, помер 24 жовтня 1260) — мусульманський полководець і політичний діяч, султан Єгипту з династії Бахрітів. (uk)
- 忽秃思或忽都斯，是马木留克王朝第三位或第四位埃及蘇丹，统治时间为1259年至1260年，继任者为拜巴尔一世。1260年指挥埃及军队与拜巴尔一世在阿音札鲁特战役中击败蒙古帝国怯的不花的军队，在返回埃及的途中被拜巴尔一世刺杀。 (zh)
- Аль-Малик аль-Музаффар Сайф ид-Дин Кутуз (араб. الملك المظفر سيف الدين قطز; туркм. Seýfeddin Gudyz; — 24 октября 1260) — мамлюкский султан Египта (1259—1260) из рода Хорезмшахов-ануштегинидов. (ru)
- الملك المظفر سيف الدين قُطُز محمود بن ممدود بن خوارزمشاه هو سلطان مملوكي (توفي 658 هـ الموافق 1260)؛ تولى الملك سنة 657 هـ الموافق 1259. يُعدّ قُطُز بطل معركة عين جالوت وقاهر التتار المغول، ومُحرر القدس من التتار؛ كما يعد أحد أبرز ملوك مصر، وذلك على الرغم من أن فترة حكمه لم تدم سوى أقل من عام واحد، حيث نجح في إعادة تعبئة وتجميع الجيش الإسلامي، واستطاع إيقاف زحف التتار الذي كاد أن يقضي على الدولة الإسلامية، فهزمهم قُطُز بجيشه هزيمة كبيرة في عين جالوت، ولاحق فلولهم حتى حرر الشام بأكملها من سلطتهم. (ar)
- Al-Màlik al-Mudhàffar Sayf-ad-Din Qútuz al-Muïzzí —àrab: الملك المظفر سيف الدين قطز المعزي, al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz al-Muʿizzī—, més conegut simplement com al-Mudhàffar Qútuz o com Qútuz, fou soldà mameluc bahrita o kiptxak del Caire (1259-1260). Era nebot del khwarizmshah Djalal al-Din Manguberti i el seu nom musulmà de naixement fou Mahmud ibn Mahmud; fou fet presoner pels mongols i venut a un mercades de Damasc que el va revendre a l'amir mameluc Aybak (el 1250 sultà al-Màlik al-Muïzz Izz-ad-Din Àybak) i a la seva dona Shadjar al-Durr; Aybak va adquirir el títol d'al-Malik al-Muizz i d'això Qútuz va agafar la seva nisba d'al-Muïzzí. Ja de jove, basat en diverses profecies, estava convençut que regnaria a Egipte i venjaria al seu oncle derrotant els mongols. (ca)
- Saif ad-Din Qutuz (arabisch المظفر سيف الدين قطز, DMG al-Muẓaffar Saif ad-Dīn Quṭuz; † 24. Oktober 1260) war ein arabischer Mameluk, der 1259 zum Sultan von Ägypten aufstieg. Sein Thronname war al-Malik al-Muzaffar. Allerdings konnte Qutuz (türk. Kut-uz = der kultvoll-/heilig -Erleuchtete) diesen bedeutenden Erfolg nicht ausnutzen, da er schon bald nach seiner Rückkehr in Kairo durch Baibars auf einer Jagd ermordet wurde (24. Oktober 1260). Baibars erhob sich nun zum Sultan (1260–1277) und wurde zum eigentlichen Begründer der Mamlukenherrschaft in Ägypten und Syrien. (de)
- Saif ad-Din Qutuz (Arabic: سيف الدين قطز; died 24 October 1260), also romanized as Kutuz or Kotuz and fully al-Malik al-Muẓaffar Sayf ad-Dīn Quṭuz (الملك المظفر سيف الدين قطز), was a military leader and the third or fourth of the Mamluk Sultans of Egypt in the Turkic line. He reigned as Sultan for less than a year, from 1259 until his assassination in 1260, but served as the de facto ruler for two decades. (en)
- Saif ad-Din Qutuz (Arabisch المظفر سيف الدين قطز, al-Muẓaffar Saif ad-Dīn Quṭuz; † 24 oktober 1260) was een in Turkije geboren Mameluk die opkwam tot de Sultan van Egypte in 1259. Zijn troonnaam was al-Malik al-Muzaffar. Qutuz (Turks: Kut-uz = de cultus / heilig-verlichte) kon echter niet profiteren van dit belangrijke succes, omdat Baibars hem op zijn jacht vermoordde kort na zijn terugkeer naar Caïro (24 oktober 1260). Baibars werd de sultan (1260–1277) en werd de feitelijke stichter van de Mamluk-regel in Egypte en Syrië. (nl)
- Kutuz arab. قطز (pełne imię: al-Malik al-Muzaffar Sajf ad-Din Kutuz al-Mu’izzi), zm. 24 października 1260 – sułtan mameluków, panujący od listopada 1259 aż do śmierci. Kutuz rozpoczął swoją karierę jako mameluk sułtana Ajbaka (1250 - 1257), wchodzący w skład jego gwardii Al-Mu’izzijja. Szybko stał się on prawą ręką sułtana, o czym świadczy choćby fakt, iż w 1252 Ajbak doprowadził do objęcia przez Kutuza kluczowego stanowiska wicekróla Egiptu (na’ib as-saltana bi-Misr). Był to tylko jeden z elementów rywalizacji sułtana ze stronnictwem skupionym wokół mameluków z dawnej gwardii sułtana As-Saliha (1238 - 1249), Bahrytów, na których czele stał emir . To właśnie Kutuz wraz z dwoma innymi mamelukami ostatecznie zamordował Aktaja z polecenia sułtana 18 września 1254, co doprowadziło do ucieczki (pl)
|
