| dbo:abstract
|
- La Pau de Constança de 1183 va ser el tractat firmat a la ciutat de Constança entre l'emperador Frederic I Barbaroja i les ciutats de la Lliga Llombarda. En el marc dels intents imperials per obtenir el control efectiu d'Itàlia, la completa derrota de les tropes imperials a la batalla de Legnano (1176), va forçar a Frederic a signar la Pau de Venècia (1177) per la qual va reconèixer a Alexandre III com a papa legítim i va acordar una treva de sis anys (1177-1183) amb les ciutats italianes. La situació es va resoldre en finalitzar la treva, quan ambdues parts van signar la Pau de Constança, definint les relacions entre elles. L'acord reconeixia a l'emperador la sobirania suprema i les regalies (drets de peatge, tarifes, monedatge, impostos punitius col·lectius, i la investidura -elecció i destitució- dels detentors de càrrecs públics) quan aquest es trobés a Itàlia. Així, formalment, les ciutats italianes es reconeixien vassalles de l'emperador. Al mateix temps, reconeixia a les ciutats el dret de construir muralles, de governar-se a si mateixes (i el seu territori circumdant) triant lliurement els seus magistrats, de constituir una lliga i de conservar els costums que tenien "des dels temps antics". Així doncs, Barbaroja reconeixia de fet les llibertats i privilegis de les comunes italianes. Aquest ampli grau de tolerància, al que l'historiador Jacques Le Goff anomena "güelfisme moderat", va permetre crear a Itàlia una situació d'equilibri entre les pretensions imperials i el poder efectiu de les comunes urbanes, similar a l'equilibri aconseguit entre l'imperi i el papat a través del Concordat de Worms (1122) que va resoldre la Querella de les Investidures. (ca)
- La Paco de Konstanco estis la traktato subskribita en la urbo Konstanco inter la imperiestro Frederiko la 1-a kaj la urboj de la Lombarda Ligo en 1183. En la kadro de imperiaj provoj akiri efikan kontrolon de Italio, la kompleta malvenko de la imperiaj trupoj ĉe la Batalo de Legnano (1176) devigis Frederikon subskribi la (1177), per kiu li rekonis Aleksandron la 3-a kiel laŭleĝan papon kaj konsentis pri sesjara paŭzo (1177-1183) kun la italaj urboj. La situacio solviĝis je la fino de la armistico, kiam ambaŭ partioj subskribis la Pacon de Konstanca, difinante la rilatojn inter ili. La interkonsento rekonis al la imperiestro la superan suverenecon kaj la rajtigojn (rajtoj pri paspago, tarifoj, monero, kolektivaj punaj impostoj kaj la investo -elekto kaj maldungo de la posedantoj de publikaj postenoj) kiam ĉi tiu estis en Italio. Tiel la italaj urboj estis formale agnoskitaj vasaloj de la imperiestro. Sed samtempe ĝi rekonis al la urboj la rajton konstrui murojn, regi sin (kaj sian ĉirkaŭaĵon) libere elekti siajn juĝistojn, formi ligon kaj konservi la kutimojn kiujn ili havis "de antikva tempo". Tiel, Barbarosa rekonis fakte la liberojn kaj privilegiojn de la italaj komunumoj Ĉi tiu larĝa grado de toleremo, kiun la historiisto Jacques Le Goff nomas "modera Gelfismo", permesis krei en Italio situacion de ekvilibro inter la imperiaj pretendoj kaj la efektiva potenco de la urbaj komunumoj, simila al la ekvilibro inter la imperio kaj la papo. Tra la Konkordato de Worms (1122), kiu solvis la Investituran kontroverson. (eo)
- Der Friede von Konstanz ist ein im Jahr 1183 zwischen dem römisch-deutschen Kaiser Friedrich I. Barbarossa und den oberitalienischen Städten des Lombardenbundes in Konstanz geschlossener Friedensvertrag. Der Vertrag war eine abschließende schriftliche Fixierung von bereits im Rahmen des 1177 zwischen dem Kaiser und dem Lombardenbund getroffenen Vereinbarungen. Der Bund sowie das Recht der Kommunen, Bündnisse zu schließen, wurde vom Kaiser anerkannt. Den Städten wurden die noch während des Reichstags von Roncaglia 1158 vom Kaiser so vehement eingeforderten Regalien gegen einmalige oder jährliche Zahlungen überlassen. Damit wurde die kommunale Verfassung in Reichsitalien vom Kaiser akzeptiert, nachdem alle Versuche Friedrichs, diese Sonderentwicklung aufzuhalten, gescheitert waren. Die Kommunen genossen nun eine privilegierte Rechtsstellung. Im Gegenzug verpflichteten sie sich zur Heerfolge und akzeptierten, dass die von ihnen gewählten Konsuln formal von kaiserlichen Beauftragten eingesetzt wurden und einen Treueeid leisten mussten. In schwerwiegenden Fällen konnte zudem an den Kaiser als obersten Gerichtsherren appelliert werden. Die Kommunen wurden mit dem Vertrag als selbständiges Rechtssubjekt wahrgenommen und ihre Verfassung, die auf Selbstregierung und eine relativ starke Autonomie ausgelegt war, vom Kaiser legitimiert. Dies war neuartig und stellt die Besonderheit des Friedensvertrags dar, zumal die kommunalen Herrschaften nicht aristokratisch, sondern genossenschaftlich geprägt waren. Damit wurde der Lombardenbund als Dauereinrichtung legitimiert. Die Friedensurkunde wurde 1990 in Bronze gegossen und kann am Konstanzer Kaiserbrunnen auf der Marktstätte bewundert werden. (de)
- La Paz de Constanza fue el tratado firmado en la ciudad de Constanza entre el emperador Federico I Barbarroja y las ciudades de la Liga Lombarda en el año 1183. En el marco de los intentos imperiales por obtener el control efectivo de Italia, la completa derrota de las tropas imperiales en la batalla de Legnano (1176) forzó a Federico a firmar la Paz de Venecia (1177), por la que reconocía a Alejandro III como papa legítimo y acordaba una tregua de seis años (1177-1183) con las ciudades italianas. La situación se resolvió al finalizar la tregua, cuando ambas partes firmaron la Paz de Constanza, definiendo las relaciones entre ellas. El acuerdo reconocía al emperador la soberanía suprema y las regalías (derechos de peaje, tarifas, monedaje, impuestos punitivos colectivos y la investidura -elección y destitución- de los detentores de cargos públicos) cuando este se encontrara en Italia. Así, las ciudades italianas se reconocían formalmente vasallas del emperador. Pero, al mismo tiempo, reconocía a las ciudades el derecho de construir murallas, de gobernarse a sí mismas (y su territorio circundante) eligiendo libremente a sus magistrados, de constituir una liga y de conservar las costumbres que tenían "desde los tiempos antiguos". Así pues, Barbarroja reconocía de hecho las libertades y privilegios de las comunas italianas. Este amplio grado de tolerancia, al que el historiador Jacques Le Goff llama "güelfismo moderado", permitió crear en Italia una situación de equilibrio entre las pretensiones imperiales y el poder efectivo de las comunas urbanas, similar al equilibrio logrado entre el imperio y el papado a través del Concordato de Worms (1122) que resolvió la Querella de las Investiduras. (es)
- La paix de Constance est un traité entre l’empereur du Saint-Empire romain germanique et les communes italiennes qui a été signé le 25 juin 1183. Ce traité marque le début de l'essor des communes italiennes. (fr)
- The Peace of Constance (25 June 1183) was a privilege granted by Frederick I, Holy Roman Emperor, and his son and co-ruler, Henry VI, King of the Romans, to the members of the Lombard League to end the state of rebellion (war) that had been ongoing since 1167. It was a permanent peace that superseded the six-year truce imposed by the Treaty of Venice (22 July 1177). With the expiration of the truce approaching, negotiations between the emperor and the league were begun in early 1183. There were proposals and counter-proposals, a separate settlement of the disputed status of Alessandria and a preliminary agreement signed at Piacenza. The treaty of Piacenza formed the basis for the final peace, which was issued as an imperial privilege because formally the emperor could not sign a treaty with his subjects. (en)
- La pace di Costanza prende il nome dalla città di Costanza, dove il 25 giugno del 1183 venne firmata la pace tra Federico Barbarossa ed i rappresentanti della Lega Lombarda in seguito agli avvenimenti collegati alla battaglia di Legnano. Questo avvenimento pone fine alla prima fase comunale, la fase consolare. (it)
- De Vrede van Konstanz in 1183 was het vervolg van het Verdrag van Venetië van 1177 tussen de keizer en de Lombardische Liga. De vrede was een overeenkomst tussen keizer Frederik I Barbarossa en de Lombardische Liga onder leiding van de stad Milaan. De keizer erkende de Liga en deze kreeg een rol in de ordening van het Rijk in Noord-Italië. De verdragspunten werden door de keizer en koning Hendrik VI in de rijksstad Konstanz geratificeerd op 20 juni 1183. De keizer stond de regaliën af aan de steden in ruil voor een eenmalige of jaarlijkse som geld. De steden verplichtten zich tot een bijdrage aan het onderhoud van de keizer bij ieder van zijn tochten in Italië. De steden mochten hun consuls vrij kiezen, maar deze moesten worden bevestigd in hun ambt door een keizerlijke nuntius. De steden werden door dit verdrag als zelfstandig rechtssubject bevestigd en hun statuten, die op zelfbestuur en een relatief sterke autonomie was gericht, door de keizer gelegitimeerd. Dit was nieuw voor die tijd en wijst op het bijzonderheid van dit vredesverdrag, vooral omdat de stedelijke machtsbedeling niet aristocratisch, maar coöperatief van aard was. Daarmee werd de Lombardische Liga ook als permanente instelling gelegitimeerd. In 1990 werd een replica van de oorkonde in brons gegoten en bij de Kaiserbrunnen in Konstanz geplaatst. (nl)
- Pokój w Konstancji – zawarty 25 czerwca 1183 między cesarzem Fryderykiem Barbarossą a miastami zrzeszonymi w Lidze Lombardzkiej. Fryderyk Barbarossa uznał Ligę Lombardzką i potwierdził autonomiczność miast włoskich za uznanie jego zwierzchności. (pl)
- Констанцский мир 1183 года — мирное соглашение между германским императором Фридрихом I Барбароссой и Ломбардской лигой в городе Констанц, заключённое 25 июня 1183 года. По этому договору, итальянским городам, входившим в Ломбардскую лигу, было предоставлено право самостоятельно выбирать консулов, которые затем лишь утверждались императором. Помимо того городам Ломбардской лиги предоставлялось право возводить фортификации. В случае похода императора в Италию города должны были поставлять ему вспомогательные войска и содержать его двор, император же обязывался не стеснять их долгим пребыванием. Фактически Констанцский мир 1183 года оформил автономию городов Ломбардии. (ru)
- Констанцький мир 1183 року — мирний договір між німецьким імператором Фрідріхом І Барбароссою і Ломбардською лігою укладений 25 червня 1183 року в місті Констанц. За цим договором італійським містам, що входили в Ломбардську лігу, було надано право самостійно вибирати консулів, які затверджувалися імператором. Крім того містам Ломбардської ліги надавалося право будувати фортифікації. У випадку походу імператора в Італію міста повинні були поставляти йому допоміжні війська і утримувати його двір, імператор забов'язувався не обтяжувати їх довгим перебуванням. Фактично Констанцький мир оформив автономію міст Ломбардії. (uk)
- 康斯坦茨和约是1183年神圣罗马帝国皇帝腓特烈一世及其儿子、共主罗马之王亨利六世为自1167年处于叛乱状态的伦巴第同盟各成员结束其叛乱状态而赋予的，取代1177年签订的《威尼斯和约》。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La paix de Constance est un traité entre l’empereur du Saint-Empire romain germanique et les communes italiennes qui a été signé le 25 juin 1183. Ce traité marque le début de l'essor des communes italiennes. (fr)
- La pace di Costanza prende il nome dalla città di Costanza, dove il 25 giugno del 1183 venne firmata la pace tra Federico Barbarossa ed i rappresentanti della Lega Lombarda in seguito agli avvenimenti collegati alla battaglia di Legnano. Questo avvenimento pone fine alla prima fase comunale, la fase consolare. (it)
- Pokój w Konstancji – zawarty 25 czerwca 1183 między cesarzem Fryderykiem Barbarossą a miastami zrzeszonymi w Lidze Lombardzkiej. Fryderyk Barbarossa uznał Ligę Lombardzką i potwierdził autonomiczność miast włoskich za uznanie jego zwierzchności. (pl)
- Констанцский мир 1183 года — мирное соглашение между германским императором Фридрихом I Барбароссой и Ломбардской лигой в городе Констанц, заключённое 25 июня 1183 года. По этому договору, итальянским городам, входившим в Ломбардскую лигу, было предоставлено право самостоятельно выбирать консулов, которые затем лишь утверждались императором. Помимо того городам Ломбардской лиги предоставлялось право возводить фортификации. В случае похода императора в Италию города должны были поставлять ему вспомогательные войска и содержать его двор, император же обязывался не стеснять их долгим пребыванием. Фактически Констанцский мир 1183 года оформил автономию городов Ломбардии. (ru)
- Констанцький мир 1183 року — мирний договір між німецьким імператором Фрідріхом І Барбароссою і Ломбардською лігою укладений 25 червня 1183 року в місті Констанц. За цим договором італійським містам, що входили в Ломбардську лігу, було надано право самостійно вибирати консулів, які затверджувалися імператором. Крім того містам Ломбардської ліги надавалося право будувати фортифікації. У випадку походу імператора в Італію міста повинні були поставляти йому допоміжні війська і утримувати його двір, імператор забов'язувався не обтяжувати їх довгим перебуванням. Фактично Констанцький мир оформив автономію міст Ломбардії. (uk)
- 康斯坦茨和约是1183年神圣罗马帝国皇帝腓特烈一世及其儿子、共主罗马之王亨利六世为自1167年处于叛乱状态的伦巴第同盟各成员结束其叛乱状态而赋予的，取代1177年签订的《威尼斯和约》。 (zh)
- La Pau de Constança de 1183 va ser el tractat firmat a la ciutat de Constança entre l'emperador Frederic I Barbaroja i les ciutats de la Lliga Llombarda. En el marc dels intents imperials per obtenir el control efectiu d'Itàlia, la completa derrota de les tropes imperials a la batalla de Legnano (1176), va forçar a Frederic a signar la Pau de Venècia (1177) per la qual va reconèixer a Alexandre III com a papa legítim i va acordar una treva de sis anys (1177-1183) amb les ciutats italianes. La situació es va resoldre en finalitzar la treva, quan ambdues parts van signar la Pau de Constança, definint les relacions entre elles. (ca)
- Der Friede von Konstanz ist ein im Jahr 1183 zwischen dem römisch-deutschen Kaiser Friedrich I. Barbarossa und den oberitalienischen Städten des Lombardenbundes in Konstanz geschlossener Friedensvertrag. Die Friedensurkunde wurde 1990 in Bronze gegossen und kann am Konstanzer Kaiserbrunnen auf der Marktstätte bewundert werden. (de)
- La Paco de Konstanco estis la traktato subskribita en la urbo Konstanco inter la imperiestro Frederiko la 1-a kaj la urboj de la Lombarda Ligo en 1183. En la kadro de imperiaj provoj akiri efikan kontrolon de Italio, la kompleta malvenko de la imperiaj trupoj ĉe la Batalo de Legnano (1176) devigis Frederikon subskribi la (1177), per kiu li rekonis Aleksandron la 3-a kiel laŭleĝan papon kaj konsentis pri sesjara paŭzo (1177-1183) kun la italaj urboj. La situacio solviĝis je la fino de la armistico, kiam ambaŭ partioj subskribis la Pacon de Konstanca, difinante la rilatojn inter ili. (eo)
- La Paz de Constanza fue el tratado firmado en la ciudad de Constanza entre el emperador Federico I Barbarroja y las ciudades de la Liga Lombarda en el año 1183. En el marco de los intentos imperiales por obtener el control efectivo de Italia, la completa derrota de las tropas imperiales en la batalla de Legnano (1176) forzó a Federico a firmar la Paz de Venecia (1177), por la que reconocía a Alejandro III como papa legítimo y acordaba una tregua de seis años (1177-1183) con las ciudades italianas. La situación se resolvió al finalizar la tregua, cuando ambas partes firmaron la Paz de Constanza, definiendo las relaciones entre ellas. (es)
- The Peace of Constance (25 June 1183) was a privilege granted by Frederick I, Holy Roman Emperor, and his son and co-ruler, Henry VI, King of the Romans, to the members of the Lombard League to end the state of rebellion (war) that had been ongoing since 1167. It was a permanent peace that superseded the six-year truce imposed by the Treaty of Venice (22 July 1177). (en)
- De Vrede van Konstanz in 1183 was het vervolg van het Verdrag van Venetië van 1177 tussen de keizer en de Lombardische Liga. De vrede was een overeenkomst tussen keizer Frederik I Barbarossa en de Lombardische Liga onder leiding van de stad Milaan. De keizer erkende de Liga en deze kreeg een rol in de ordening van het Rijk in Noord-Italië. De verdragspunten werden door de keizer en koning Hendrik VI in de rijksstad Konstanz geratificeerd op 20 juni 1183. De keizer stond de regaliën af aan de steden in ruil voor een eenmalige of jaarlijkse som geld. De steden verplichtten zich tot een bijdrage aan het onderhoud van de keizer bij ieder van zijn tochten in Italië. De steden mochten hun consuls vrij kiezen, maar deze moesten worden bevestigd in hun ambt door een keizerlijke nuntius. (nl)
|
