| dbo:abstract
|
- فيوفان (بالروسية: Феофан Прокопович) أو ثيوفان بروكوبوفيتش (18 يونيو 1681 - 19 سبتمبر 1736) هو لاهوتي وكاتب وشاعر ورياضي وفيلسوف روسي من القرن الثامن عشر. (ar)
- Feofan Prokopovič (rusky Феофан Прокопович; 18. června 1681, Kyjev – 19. září 1736, Petrohrad) byl ukrajinsko-ruský filozof, spisovatel, státník, novgorodský arcibiskup, přívrženec ruského cara Petra I. Velikého a vedoucí vědecko-literárního kroužku Učená družina (např. Antioch Dmitrijevič Kantemir, Vasilij Nikitič Tatiščev (rusky Василий Никитич Татищев) atd.). Byl ideologem osvícenského absolutismu Petra I. Velikého. Měl vliv na Michaila Vasilijeviče Lomonosova a ruské osvícence druhé poloviny 18. století. Kritizoval jej např. arcibiskup a další. (cs)
- Theophan Prokopowitsch (russisch Феофа́н; geb. als Elisäus (russisch Елисей) oder nach anderen Quellen als Eleasar (Елеазар Прокопо́вич); * 8. Junijul. / 18. Juni 1681greg. in Kiew, Zarentum Russland; † 8. Septemberjul. / 19. September 1736greg. in Nowgorod, Russisches Kaiserreich) war Erzbischof von Nowgorod und Vizepräsident des Heiligen Synods. Er war der wichtigste Berater Peters des Großen in kirchenpolitischen Angelegenheiten. (de)
- Feofan Prokopovitx (Kiev, Ukraina, 1681eko ekainaren 18a - San Petersburgo, Errusia, 1736ko irailaren 19a) ukrainar elizgizona, politikaria eta idazlea izan zen. (eu)
- Feofán/Teófanes Prokopóvich (18 de junio de 1681, Kiev - 19 de septiembre de 1736, San Petersburgo) fue un arzobispo y estadista del Imperio Ruso, de ascendencia ucraniana. Elaboró e implementó las reformas de Pedro el Grande de la Iglesia ortodoxa rusa. Uno de los padres fundadores de la Academia Rusa de las Ciencias, Prokopóvich escribió versos religiosos y algunos de los sermones más recordados en el idioma ruso. De una familia de mercaderes, se distinguió brillantemente en la de Kiev, completando a continuación su educación en Polonia (propósito para el cual cambió su religión a las Iglesias orientales católicas) y en Roma, en el Colegio de Propaganda. Con los conocimientos adquiridos en Occidente, volvió a casa a buscar fortuna, que le sobrevino, como monje ortodoxo, como maestro (y más tarde rector), de la Academia de Kiev. Reformó enteramente la enseñanza de la teología, sustituyendo el método histórico de los teólogos alemanes por el antiguo sistema escolástico ortodoxo. En 1709, Pedro el Grande, mientras pasaba por Kiev, se quedó impresionado por la elocuencia de Prokopóvich en un sermón sobre la más gloriosa victoria, la Batalla de Poltava, y en 1716, lo hizo acudir a San Petersburgo con el fin de que encabezara las reformas eclesiásticas. De este momento en adelante, el deber de Feofán fue explicar las nuevas ideas y justificar las innovaciones desde el púlpito. Tan valioso le resultó al poder civil ruso que, a pesar de la determinada oposición del clero ruso, quien lo veía como un intruso semiherético, fue rápidamente promovido, convirtiéndose en obispo de Pskov en 1718, y finalmente, en 1724, arzobispo de Nóvgorod1. Como autor de regulación espiritual para la reforma de la Iglesia ortodoxa rusa, Feofán en realidad es considerado como el creador del departamento que supervisaría espiritualmente el Patriarcado de Moscú, sustituido posteriormente por el Santísimo Sínodo Gobernante, del que fue nombrado vicepresidente. Imbuido por la convicción de que la ignorancia era la peor de las arraigadas desgracias de la vieja Rusia, se convirtió en un despiadado enemigo de la superstición de toda clase. Reformador por naturaleza, Prokopóvich era el alma del partido reformista tras la muerte de Pedro el Grande. A él pertenece también el gran mérito de haber sustituido el estilo polaco de sermonear en el púlpito por la elocuencia y el estilo simple ortodoxos. (es)
- Théophane Prokopovitch (en russe : Феофан Прокопович), né le 18 juin 1681 à Kiev et mort le 19 septembre 1736 à Saint-Pétersbourg, est un moine ukrainien et russe. Il a été archevêque de Novgorod et vice-président du Saint-Synode russe. Il était également le principal conseiller du tsar Pierre le Grand en matière d'affaires religieuses. (fr)
- Feofan/Theophan Prokopovich (18 Juni 1681 – 19 September 1736) adalah seorang teolog, penulis, penyair, matematikawan, filsuf, rektor , dan Uskup Agung Novgorod. Ia bekerjasama dan mengimplementasikan reformasi Gereja Ortodoks Rusia Petrus Agung. Prokopovich menulis banyak syair keagamaan dan kotbah dalam bahasa Rusia. (in)
- Feofan Prokopovič, nato Eleazar (o Elisej) Prokopovič (in ucraino: Феофан (Єлеазар, Єлисей) Прокопович (anche: Теофан Прокопович?; Kiev, 27 aprile 1677 – San Pietroburgo, 19 settembre 1736), è stato un arcivescovo ortodosso, teologo e politico ucraino. Fu tra gli artefici e i promotori delle Riforme Petrine sotto lo Zar Pietro il Grande. Tra i padri fondatori della Accademia delle Scienze di San Pietroburgo, scrisse opere poetiche e sermoni in russo considerati oggi parte di quel brodo di coltura da cui poi nacque, verso la metà del Settecento, la letteratura russa in senso moderno. (it)
- Feofan/Theophan Prokopovich (18 June 1681 – 19 September 1736) was a Russian Imperial Orthodox theologian, writer, poet, mathematician, and philosopher of Ukrainian origin. Rector of the Academia Mohileana in Kiev (now Kyiv, Ukraine), and Archbishop of Novgorod. He elaborated upon and implemented Peter the Great's reform of the Russian Orthodox Church. Prokopovich wrote many religious verses and some of the most enduring sermons in the Russian language. (en)
- Theophan/Feofan Prokopovitsj (Russisch: Феофа́н Елисей, Feofan Eliseij, volgens andere bronnen, Елеазар – Прокопо́вич, Jeleazar – Prokopovitsj) (Kiev, 18 juni 1681 - Sint-Petersburg, 19 september 1736) was een Oekraïense keizerlijke orthodoxe theoloog, schrijver, dichter, wiskundige, filosoof, rector van de Kiev-Mohyla Academie en aartsbisschop van Novgorod. Hij werkte voor Peter de Grote aan de hervorming van de Russisch Orthodoxe Kerk. Hij wordt beschouwd als de schepper van de Heiligste Regerende Synode en werd benoemd tot de vice-voorzitter ervan. (nl)
- Teofan (ros. Феофан, imię świeckie Jeleazar Prokopowicz; ur. 18 czerwca 1681 w Kijowie, zm. 19 września 1736 w Petersburgu) – prawosławny arcybiskup i w Imperium Rosyjskim. Pisarz, poeta, teolog i rektor Akademii Kijowsko-Mohylańskiej tworzący swe dzieła w języku rosyjskim. Był arcybiskupem Nowogrodu Wielkiego i wiceprzewodniczącym Synodu Rządzącego, najważniejszym doradcą Piotra Wielkiego w sprawach Kościoła i jednym z założycieli Rosyjskiej Akademii Nauk. Zwolennik oświeconego absolutyzmu i reform carskich. Prokopowicz pochodził z kijowskiej rodziny kupieckiej. Swoje studia teologiczne ukończył w Polsce i w Rzymie. Później kierował kształceniem księży w Kijowie. W roku 1716 Piotr Wielki wezwał Prokopowicza do Petersburga. Najpierw Prokopowicz otrzymał godność biskupa Pskowa, wkrótce później także tytuł arcybiskupa Nowogrodu. Teologiczne poglądy Prokopowicza skłaniały się ku nurtom Oświecenia, a zatem stały w zgodzie z programem reform Piotra Wielkiego. Temu z kolei sprzeciwiało się konserwatywne duchowieństwo prawosławne z Moskwy. Najważniejszym wkładem Prokopowicza w reformy była „Ustawa o duchowieństwie“ z 1720 roku. W ten sposób Piotr ustanowił Święty Synod, który zastępował rosyjskiego patriarchę na stanowisku głowy kościoła, czyli organizował Cerkiew na wzór zachodniego Kościoła protestanckiego. W licznych traktatach i kazaniach Prokopowicz bronił carskiego programu reform jako zgodnego z Oświeceniem i z prawem natury. Ponadto angażował się w działalność oświatową. (pl)
- Feofan Prokopovitj, född 1681 i Kiev, död 1736, var en rutensk prelat och statsman. Prokopovitj var en fattig köpmansson från Kiev, men studerade i polska skolor och i Rom. Efter hemkomsten 1704 anställdes han som lärare i poetik och retorik vid teologiska akademien i sin födelsestad. Tsar Peter I uppmärksammade honom för hans glödande fosterlandskärlek och hans vältalighet, vilket kom till uttryck såväl när Ryssland hotades i samband med att den svenska armén ryckte in i landet under stora nordiska kriget, som efter tsarens seger vid Poltava, vilken han besjöng i ett poem han på Peter I:s befallning hade översatt till latin. Han följde tsaren på tåget mot osmanerna 1711, utnämndes till klosterföreståndare i Kiev och till akademirektor, kallades 1716 till Sankt Petersburg och vigdes 1718 till biskop i Pskov. År 1720 utnämndes han till ärkebiskop i Novgorod och blev samma år vice ordförande i den då nyss bildade överstyrelsen för kyrkan, Heliga synoden, vars ledning han nästan helt och hållet tog över. Han slöt sig fullkomligt till tsar Peters politiska system och arbetade för detsamma både i sina predikningar och i en mängd tryckta skrifter. Han fick bland annat i uppdrag att författa 1720 års "andliga reglemente" och 1724 års kungörelse om klosterlivets förbättring. I Pravda voli monarsjej ("härskarviljans rättfärdighet", 1722) försvarade han den oinskränkta suveräniteten, framför allt i frågan om valet av en efterträdare. Absolutismen var även hans ideal inom det kyrkliga området, och han förföljde sina konkurrenter bland biskoparna, vilka han överträffade i både makt och i grundlig lärdom. Han var impopulär bland de andra biskoparna, bland annat därför att han inte backade från en ifrågasatt reduktion av kyrkogodsen eller tvekade att driva läran om rättfärdiggörelsen genom tron. I vissa fall tog han parti för Luther emot katolska och ryska författare, vilket medförde att han beskylldes för att vara lutheran. Prokopovitj bidrog mycket till att försäkra Katarina I om kronan 1725, men efter Peter II:s tronbestigning 1727 hindrades han ifrån allt deltagande i statliga uppgifter, och hans skrifter konfiskerades. Vid Anna Ivanovnas tronbestigning 1730 försökte det under Peter II mäktiga "översta hemliga rådet" införa en konstitution, med målet att lägga makten i rådets händer. Prokopovitj anslöt sig då till försvararna av kejsarinnans oinskränkta makt och ställde sig i spetsen för Heliga synodens opposition mot rådet. Litterärt hade Prokopovitj en satirisk stil och hade ett stort inflytande på Antioch Kantemir och Vasilij Tatisjtjev. Prokopovitj skrifter på latin gavs på 1700-talet ut i Königsberg och Leipzig. Hans Slova i rjetji (Predikningar och tal) trycktes 1765 i tre delar. (sv)
- Феофан (Єлеазар, Єлисей) Прокопо́вич (також: Теофан Прокопович; 18 червня 1677 або 1681, Київ — 19 вересня 1736, Санкт-Петербург) — український богослов, письменник, поет, математик, філософ, перекладач, публіцист, науковець — гуманіст, ректор Київської академії (1710—1716); архієпископ (1718—1725), (1725—1736). Феофан Прокопович — визначний діяч епохи бароко. Його праці торкаються фізики, філософії, математики, астрономії, логіки, наук про державу і право, теології. Як прихильник царя Петра І він був автором теорії перетворення та модернізації Московії у Російську імперію в дусі освіченого абсолютизму й реформування церкви, котра підпорядковувалася б владі самодержця. (uk)
- Архиепископ Феофа́н (в миру Елисей, по другим сведениям — Елеазар Церейский, после смерти родителей взял фамилию своего дяди Прокопо́вич; 8 (18) июня 1681, Киев, Русское царство — 8 (19) сентября 1736, Санкт-Петербург, Российская империя) — русский политический и духовный деятель, богослов, писатель, поэт, математик, философ, переводчик, публицист, универсальный учёный. Ректор Киевской академии (1710—1716), архиепископ Псковско-Великолукский и Нарвский (1718—1725), Великоновгородский (1725—1736); епископ Православной Российской церкви; с 25 июня (7 июля) 1725 года архиепископ Новгородский. С 25 января 1721 года — первый вице-президент Святейшего правительствующего синода (и по смерти Стефана Яворского — его фактический руководитель), с 15 июля 1726 года — первенствующий член Синода Православной Российской церкви; проповедник, сподвижник Петра I. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- فيوفان (بالروسية: Феофан Прокопович) أو ثيوفان بروكوبوفيتش (18 يونيو 1681 - 19 سبتمبر 1736) هو لاهوتي وكاتب وشاعر ورياضي وفيلسوف روسي من القرن الثامن عشر. (ar)
- Feofan Prokopovič (rusky Феофан Прокопович; 18. června 1681, Kyjev – 19. září 1736, Petrohrad) byl ukrajinsko-ruský filozof, spisovatel, státník, novgorodský arcibiskup, přívrženec ruského cara Petra I. Velikého a vedoucí vědecko-literárního kroužku Učená družina (např. Antioch Dmitrijevič Kantemir, Vasilij Nikitič Tatiščev (rusky Василий Никитич Татищев) atd.). Byl ideologem osvícenského absolutismu Petra I. Velikého. Měl vliv na Michaila Vasilijeviče Lomonosova a ruské osvícence druhé poloviny 18. století. Kritizoval jej např. arcibiskup a další. (cs)
- Theophan Prokopowitsch (russisch Феофа́н; geb. als Elisäus (russisch Елисей) oder nach anderen Quellen als Eleasar (Елеазар Прокопо́вич); * 8. Junijul. / 18. Juni 1681greg. in Kiew, Zarentum Russland; † 8. Septemberjul. / 19. September 1736greg. in Nowgorod, Russisches Kaiserreich) war Erzbischof von Nowgorod und Vizepräsident des Heiligen Synods. Er war der wichtigste Berater Peters des Großen in kirchenpolitischen Angelegenheiten. (de)
- Feofan Prokopovitx (Kiev, Ukraina, 1681eko ekainaren 18a - San Petersburgo, Errusia, 1736ko irailaren 19a) ukrainar elizgizona, politikaria eta idazlea izan zen. (eu)
- Théophane Prokopovitch (en russe : Феофан Прокопович), né le 18 juin 1681 à Kiev et mort le 19 septembre 1736 à Saint-Pétersbourg, est un moine ukrainien et russe. Il a été archevêque de Novgorod et vice-président du Saint-Synode russe. Il était également le principal conseiller du tsar Pierre le Grand en matière d'affaires religieuses. (fr)
- Feofan/Theophan Prokopovich (18 Juni 1681 – 19 September 1736) adalah seorang teolog, penulis, penyair, matematikawan, filsuf, rektor , dan Uskup Agung Novgorod. Ia bekerjasama dan mengimplementasikan reformasi Gereja Ortodoks Rusia Petrus Agung. Prokopovich menulis banyak syair keagamaan dan kotbah dalam bahasa Rusia. (in)
- Feofan Prokopovič, nato Eleazar (o Elisej) Prokopovič (in ucraino: Феофан (Єлеазар, Єлисей) Прокопович (anche: Теофан Прокопович?; Kiev, 27 aprile 1677 – San Pietroburgo, 19 settembre 1736), è stato un arcivescovo ortodosso, teologo e politico ucraino. Fu tra gli artefici e i promotori delle Riforme Petrine sotto lo Zar Pietro il Grande. Tra i padri fondatori della Accademia delle Scienze di San Pietroburgo, scrisse opere poetiche e sermoni in russo considerati oggi parte di quel brodo di coltura da cui poi nacque, verso la metà del Settecento, la letteratura russa in senso moderno. (it)
- Feofan/Theophan Prokopovich (18 June 1681 – 19 September 1736) was a Russian Imperial Orthodox theologian, writer, poet, mathematician, and philosopher of Ukrainian origin. Rector of the Academia Mohileana in Kiev (now Kyiv, Ukraine), and Archbishop of Novgorod. He elaborated upon and implemented Peter the Great's reform of the Russian Orthodox Church. Prokopovich wrote many religious verses and some of the most enduring sermons in the Russian language. (en)
- Theophan/Feofan Prokopovitsj (Russisch: Феофа́н Елисей, Feofan Eliseij, volgens andere bronnen, Елеазар – Прокопо́вич, Jeleazar – Prokopovitsj) (Kiev, 18 juni 1681 - Sint-Petersburg, 19 september 1736) was een Oekraïense keizerlijke orthodoxe theoloog, schrijver, dichter, wiskundige, filosoof, rector van de Kiev-Mohyla Academie en aartsbisschop van Novgorod. Hij werkte voor Peter de Grote aan de hervorming van de Russisch Orthodoxe Kerk. Hij wordt beschouwd als de schepper van de Heiligste Regerende Synode en werd benoemd tot de vice-voorzitter ervan. (nl)
- Feofán/Teófanes Prokopóvich (18 de junio de 1681, Kiev - 19 de septiembre de 1736, San Petersburgo) fue un arzobispo y estadista del Imperio Ruso, de ascendencia ucraniana. Elaboró e implementó las reformas de Pedro el Grande de la Iglesia ortodoxa rusa. Uno de los padres fundadores de la Academia Rusa de las Ciencias, Prokopóvich escribió versos religiosos y algunos de los sermones más recordados en el idioma ruso. (es)
- Teofan (ros. Феофан, imię świeckie Jeleazar Prokopowicz; ur. 18 czerwca 1681 w Kijowie, zm. 19 września 1736 w Petersburgu) – prawosławny arcybiskup i w Imperium Rosyjskim. Pisarz, poeta, teolog i rektor Akademii Kijowsko-Mohylańskiej tworzący swe dzieła w języku rosyjskim. Był arcybiskupem Nowogrodu Wielkiego i wiceprzewodniczącym Synodu Rządzącego, najważniejszym doradcą Piotra Wielkiego w sprawach Kościoła i jednym z założycieli Rosyjskiej Akademii Nauk. Zwolennik oświeconego absolutyzmu i reform carskich. (pl)
- Архиепископ Феофа́н (в миру Елисей, по другим сведениям — Елеазар Церейский, после смерти родителей взял фамилию своего дяди Прокопо́вич; 8 (18) июня 1681, Киев, Русское царство — 8 (19) сентября 1736, Санкт-Петербург, Российская империя) — русский политический и духовный деятель, богослов, писатель, поэт, математик, философ, переводчик, публицист, универсальный учёный. Ректор Киевской академии (1710—1716), архиепископ Псковско-Великолукский и Нарвский (1718—1725), Великоновгородский (1725—1736); епископ Православной Российской церкви; с 25 июня (7 июля) 1725 года архиепископ Новгородский. С 25 января 1721 года — первый вице-президент Святейшего правительствующего синода (и по смерти Стефана Яворского — его фактический руководитель), с 15 июля 1726 года — первенствующий член Синода Правосл (ru)
- Feofan Prokopovitj, född 1681 i Kiev, död 1736, var en rutensk prelat och statsman. Prokopovitj var en fattig köpmansson från Kiev, men studerade i polska skolor och i Rom. Efter hemkomsten 1704 anställdes han som lärare i poetik och retorik vid teologiska akademien i sin födelsestad. Tsar Peter I uppmärksammade honom för hans glödande fosterlandskärlek och hans vältalighet, vilket kom till uttryck såväl när Ryssland hotades i samband med att den svenska armén ryckte in i landet under stora nordiska kriget, som efter tsarens seger vid Poltava, vilken han besjöng i ett poem han på Peter I:s befallning hade översatt till latin. (sv)
- Феофан (Єлеазар, Єлисей) Прокопо́вич (також: Теофан Прокопович; 18 червня 1677 або 1681, Київ — 19 вересня 1736, Санкт-Петербург) — український богослов, письменник, поет, математик, філософ, перекладач, публіцист, науковець — гуманіст, ректор Київської академії (1710—1716); архієпископ (1718—1725), (1725—1736). (uk)
|
