| dbo:abstract
|
- Spondej je dvojslabičná sestupná stopa, která se skládá ze dvou dlouhých slabik s těžkou dobou (tzv. teze) na první slabice [– –]. Vyskytuje se v časoměrném verši. Historicky byla využívána ve starořecké literatuře a římské literatuře. Spondej se vyskytuje v , kde relativně často docházelo k tomu, že byly spondeji nahrazeny první čtyři daktyly. Pokud spondej nahradil i pátý daktyl, hovoříme o tzv. spondejském verši (lat. versus spondiacus). Spondejský verš je spíše neobvyklou variantou a v římské literatuře se vyskytuje spíše vzácně. (cs)
- Spondeus (auch Spondäus; Plural Spondeen; altgriechisch σπονδεῖος spondeios, von σπονδή spondē, deutsch ‚Trankopfer‘, Versmaß des Opferliedes; lateinisch spondēus) bezeichnet in der Verslehre einen Versfuß, der im quantitierenden griechischen und lateinischen Versmaß aus zwei langen Silben besteht, in metrischer Notation also: — — In der metrischen Formelnotation wird der Spondeus mit sp abgekürzt. Der Spondeus tritt nicht versbildend auf, das heißt, es gibt kein aus Spondeen bestehendes Versmaß, sondern er erscheint im Vers als rhythmische Variante vor allem des Daktylus und des Anapäst, seltener bei Jambus oder Trochäus. Im Hexameter, wo er in den ersten vier Füßen eintreten kann, dient er als Mittel der Abwechslung zur Vermeidung von Eintönigkeit.Mit Spondeus im fünften Fuß wird der Hexameter als Spondiacus oder Spondeiazon bezeichnet, besteht er nur aus Spondeen, heißt er Holospondeus. (de)
- En metriko, spondeo (greke σπονδειος (spondeios),) en liriko laŭ PIV estas piedo de verso, konsistanta el du longaj (aŭ akcentaj) silaboj. (eo)
- El espondeo (del griego σπονδεῖος ‘de la libación’) es un pie de métrica constituido por dos sílabas largas seguidas, habitualmente representadas así: ¯ ¯ (āā). El espondeo no constituye por sí mismo la base de ningún tipo de verso, porque daría lugar a un ritmo muy monótono, sino que aparece como forma alternativa o irregular de otros pies. Por ejemplo, es la alternativa al dáctilo en los cinco primeros pies del hexámetro dactílico. Así, el primer verso de la Eneida de Virgilio está formado por la secuencia dáctilo-dáctilo-espondeo-espondeo-dáctilo-espondeo: Ārmă vĭrūmquĕ cănō, Troīaē quī prīmŭs ăb ōrīs (es)
- En poésie, le spondée est un pied (élément métrique) fait de deux syllabes longues, symbolisé ainsi : | — — |. (fr)
- A spondee (Latin: spondeus) is a metrical foot consisting of two long syllables, as determined by syllable weight in classical meters, or two stressed syllables in modern meters. The word comes from the Greek σπονδή, spondḗ, 'libation'. (en)
- スポンデイオス（古代ギリシア語: σπονδεῖος / spondeios）は、西洋古典詩の韻脚のひとつ。長長格とも呼ばれ、2つの長い音節から構成される。近代西洋詩では、音節の長短をアクセントの強弱に置き換えて、2つのアクセントの強い音節が続く脚構成に用いられるようになった（強強格と訳される）。英語ではスポンディー（spondee、形容詞形spondaic）と呼ばれる。 スポンデイオスの名はスポンデー（神に献酒すること）に由来し、献酒して条約を結ぶときに使われるようなゆっくりした韻脚を意味する。 古典叙事詩やエレゲイアではダクテュロス（長短短格）のかわりに使われることが多い。たとえばホメーロス『イーリアス』冒頭の Μῆνιν ἄ- | ειδε, θε- | ά, Πη- | ληϊά- | δεω Ἀχι- | λῆος怒りを歌え、女神よ、ペーレウスの子アキレウスの は長短短六歩格だが、3つめの韻脚「ά, Πη-」はスポンデイオスになっている（なお、行の最後の韻脚はスポンデイオスまたはトロカイオスのいずれかを使う）。 英語詩においてはいささかユニークに、最低でも1つのアクセントの弱い音節を含む、多くの他の韻脚のようにふるまう。 スポンデイオスだけで重厚な詩を作ることは現実的に無理である。従って主に、アナパイストス（弱弱強格）的な構造の中の変化として発生する。 たとえば、G・K・チェスタートン『Lepanto』の次の2行「White founts falling in the courts of the sun / And the Soldan of Byzantium is smiling as they run」を例にあげてみる。（太字は強勢、「|」は脚韻の区切り） White founts | fall-ing | in the courts | of the sunAnd the Sol- | dan of By-zan | -ti-um is smi | -ling as they run 2行とも基本的に弱弱強四歩格であるが、2行目の2・3・4番目の韻脚は弱弱弱強格に、また1行目の2番目の韻脚（「falling」）は強弱格に置き換えられている。そして1行目の最初の韻脚（「White founts」）に使用されているのがスポンデイオスである。チェスタトンがそのように変えたのは、書くことの直感的認識よりも、聞き慣れない音を持たせたかったからだろう。スポンデイオスはそのような効果を生む。 テニスンはしばしば自作において、スポンデイオスとピュリキオス（弱弱格）の代用を用いている。『Ulysses』を例に挙げる。 This is my son, mine own Te-le-ma-chusTo whom I leave the sce-pter and the isle,Well-loved of me, dis-cern-ing to fulfillThis la-bor, by slow pru-dence to make mildA rug-ged peo-ple, and through soft de-greesSub-due them to the use-ful and the good. 3行目の「Well-loved」、4行目の「This la-」、「slow pru-」、「make mild」がスポンデイオスである。 Be near me when my light is low,When the blood creeps and the nerves prickAnd tingle; and the heart is sick, And all the wheels of Being slow.-from In Memoriam この抜粋の中には2つのスポンデイオスがある。「blood creeps」と「nerves prick」である。 スポンデイオスを使った詩のもうひとつの例は、ジェラード・マンリ・ホプキンスの『Pied Beauty（まだらの美）』である。その6行目に、ホプキンスはスポンデイオスを強調するマークをつけている。
* And áll trádes, their gear and tackle and trim. それだけでなく詩の最後も短いスポンデイオスの行で以下のように締めくくられる。
* Praise Him. (ja)
- Een spondee of spondeus (mv. spondeeën) (Oudgrieks: σπονδειος (spondeios), drankoffer) is een versvoet bestaande uit twee beklemtoonde lettergrepen. Men noteert de spondee als — —. De naam spondee is verwant aan spenderen, en de betekenis van offerdronk stamt van het gebruik van spondeeën in liederen bij . In het Nederlands kan geen gedicht in zijn geheel uit spondeeën bestaan. De spondee komt dan ook alleen voor in combinatie met een andere versvoet, dikwijls de dactylus. (nl)
- Spondej (łac. spondeus, z gr. spondeíos) to stopa metryczna złożona z dwóch sylab długich (w wierszach iloczasowych) lub akcentowanych (w wierszach akcentuacyjnych). Nazwa pochodzi od greckiego wyrazu sponde (oznaczającego libację), mającego ten właśnie układ sylab; ponadto śpiewane podczas libacji pieśni składały się właśnie ze spondejów, przez co miały powolny i uroczysty charakter. W polszczyźnie spondej występuje rzadko, tworzony przez dwa akcentowane wyrazy jednosylabowe (np. mój dług). (pl)
- Lo spondeo è un piede in uso nella metrica classica. Formato dalla successione di due sillabe lunghe (— —) è classificato come un piede quadrimoraico, appartenente al γένος ἴσον (génos íson), in quanto il rapporto tra arsi e tesi è nella proporzione 1 a 1. Tuttavia, esso non ha un ritmo proprio definito, dal momento che tanto la prima quanto la seconda sillaba possono fungere da tempo forte a seconda dei contesti, e sebbene sia considerato dagli studiosi moderni nel novero dei piedi prototipici (ossia, quei particolari piedi che stanno alla base di tutta la versificazione antica) non esistono metri basati sullo spondeo. Esso però è ampiamente usato e svolge un ruolo importante nelle sostituzioni tanto degli altri metri appartenenti al génos íson, come il dattilo o l'anapesto, che di quelli invece annoverati nel génos diplásion (rapporto 1:2), come il trocheo (— ∪) e il giambo (∪ —): in questo caso, la sillaba lunga che sostituisce la sillaba breve dei metri originali è definita lunga irrazionale, (per la spiegazione di questo fenomeno si veda metrica classica). (it)
- Спонде́й (др.-греч. σπονδή «<культовое> возлияние») в квантитативной классической метрике — стопа, состоящая из двух долгих слогов. В квалитативной силлаботонике спондей трактуется как ямбическая стопа со сверхсхемным ударением; в такой спондеической стопе возникают два силовых ударения подряд. (ru)
- Spondé är en versfot som varken är stigande eller fallande. Den består av två stavelser som är likvärdigt betonade eller av lika längd. Spondéerna i den klassiska lyrikens versmått tillåts oftast motsvaras av trokéer när dessa versmått används i svensk lyrik. Detta på grund av svårigheten med att åstadkomma rena spondéer och avgöra vad som är det i språk som svenskan, där metriken bygger på skillnader i stavelsebetoning snarare än i stavelselängd (fastän stavelsernas uttalslängd vid neutralt uttal i regel sammanfaller med deras grad av betoning i vårt språk). Som spondéer kan man i svensk lyrik utläsa på varandra följande enstavliga ord, där det finns möjlighet att betona båda ungefär lika starkt (och/eller lika länge), till exempel Hör du och bröl där i en hexameterrad som Hör du / älgarnas / bröl | där / nere i / dalen, min / kära? (lodstreck anger här cesur och snedstreck versfotsgränser) På samma sätt kan man ofta utläsa ett enstavigt ord i kombination med ett angränsande ords betonade stavelse om de följer på varandra, till exempel -tur till i en hexameterrad som Åkte han / tur och re/tur | till / månen och / stjärnorna / alla? Vissa enstaviga ord, såsom obestämda artiklar, är nästan alltid obetonade och kan därför fungera dåligt att plocka in där versmåttet föreskriver spondé. Annat som kan tänkas fungera bra som spondéer är till exempel tvåstaviga sammansatta ord som stolsben och koltrast, där slutstavelserna innehåller någonting att "dröja kvar" lite på vid utläsning, till skillnad från tvåstaviga ord som stolen och sparka, där en liten efterföljande paus kan behövas om de används som tvåstaviga versfötter i till exempel hexameter, där de skall kombineras med daktyler och inte bli "kortare" än dessa, dvs. inte störa rytmen. Det måste påpekas att mycket av allt detta beror på ordens kontext och funktion i versens innehåll, allra mest på materialet omedelbart framför och bakom dem, och att poeten har frihet att stundom kräva viss ansträngning av läsaren vad gäller att förstå hur versraderna är avsedda att utläsas. En kombination av medvetenhet om versmåttet och förmåga att dra slutsatser från det språkliga och innehållsmässiga sammanhanget avkrävs personen ofta, om han eller hon vill kunna betona versen på ett enligt versmåttets föreskrifter rytmiskt riktigt sätt. Det brukar anses att ju lättare det är att se hur en versrad skall utläsas och ju mer naturligt skanderandet låter, desto högre är dess metriska kvalitet. De mest välkända versmåtten som använder spondéer är hexameter och elegiskt distikon. (sv)
- Espondeu é uma unidade rítmica do sistema greco-latino composta por duas sílabas longas. É representado graficamente por - -. (pt)
- Спонде́й (грец. spondeios) — віршова стопа в античній версифікації, яка має два довгі склади (на чотири мори); у силабо-тонічній (при ямбах та хореях) зводиться до двох наголошених складів (——), виступаючи у віршовому рядку допоміжною стопою: Вода суха і сіра. Але́ ві́їПримкнеш перед камінням у піску —І раптом бачиш силу вод рвучкуТа різкість вітру, що над ними віяв (О. Ольжич). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Spondej je dvojslabičná sestupná stopa, která se skládá ze dvou dlouhých slabik s těžkou dobou (tzv. teze) na první slabice [– –]. Vyskytuje se v časoměrném verši. Historicky byla využívána ve starořecké literatuře a římské literatuře. Spondej se vyskytuje v , kde relativně často docházelo k tomu, že byly spondeji nahrazeny první čtyři daktyly. Pokud spondej nahradil i pátý daktyl, hovoříme o tzv. spondejském verši (lat. versus spondiacus). Spondejský verš je spíše neobvyklou variantou a v římské literatuře se vyskytuje spíše vzácně. (cs)
- En metriko, spondeo (greke σπονδειος (spondeios),) en liriko laŭ PIV estas piedo de verso, konsistanta el du longaj (aŭ akcentaj) silaboj. (eo)
- En poésie, le spondée est un pied (élément métrique) fait de deux syllabes longues, symbolisé ainsi : | — — |. (fr)
- A spondee (Latin: spondeus) is a metrical foot consisting of two long syllables, as determined by syllable weight in classical meters, or two stressed syllables in modern meters. The word comes from the Greek σπονδή, spondḗ, 'libation'. (en)
- Een spondee of spondeus (mv. spondeeën) (Oudgrieks: σπονδειος (spondeios), drankoffer) is een versvoet bestaande uit twee beklemtoonde lettergrepen. Men noteert de spondee als — —. De naam spondee is verwant aan spenderen, en de betekenis van offerdronk stamt van het gebruik van spondeeën in liederen bij . In het Nederlands kan geen gedicht in zijn geheel uit spondeeën bestaan. De spondee komt dan ook alleen voor in combinatie met een andere versvoet, dikwijls de dactylus. (nl)
- Spondej (łac. spondeus, z gr. spondeíos) to stopa metryczna złożona z dwóch sylab długich (w wierszach iloczasowych) lub akcentowanych (w wierszach akcentuacyjnych). Nazwa pochodzi od greckiego wyrazu sponde (oznaczającego libację), mającego ten właśnie układ sylab; ponadto śpiewane podczas libacji pieśni składały się właśnie ze spondejów, przez co miały powolny i uroczysty charakter. W polszczyźnie spondej występuje rzadko, tworzony przez dwa akcentowane wyrazy jednosylabowe (np. mój dług). (pl)
- Спонде́й (др.-греч. σπονδή «<культовое> возлияние») в квантитативной классической метрике — стопа, состоящая из двух долгих слогов. В квалитативной силлаботонике спондей трактуется как ямбическая стопа со сверхсхемным ударением; в такой спондеической стопе возникают два силовых ударения подряд. (ru)
- Espondeu é uma unidade rítmica do sistema greco-latino composta por duas sílabas longas. É representado graficamente por - -. (pt)
- Спонде́й (грец. spondeios) — віршова стопа в античній версифікації, яка має два довгі склади (на чотири мори); у силабо-тонічній (при ямбах та хореях) зводиться до двох наголошених складів (——), виступаючи у віршовому рядку допоміжною стопою: Вода суха і сіра. Але́ ві́їПримкнеш перед камінням у піску —І раптом бачиш силу вод рвучкуТа різкість вітру, що над ними віяв (О. Ольжич). (uk)
- Spondeus (auch Spondäus; Plural Spondeen; altgriechisch σπονδεῖος spondeios, von σπονδή spondē, deutsch ‚Trankopfer‘, Versmaß des Opferliedes; lateinisch spondēus) bezeichnet in der Verslehre einen Versfuß, der im quantitierenden griechischen und lateinischen Versmaß aus zwei langen Silben besteht, in metrischer Notation also: — — In der metrischen Formelnotation wird der Spondeus mit sp abgekürzt. (de)
- El espondeo (del griego σπονδεῖος ‘de la libación’) es un pie de métrica constituido por dos sílabas largas seguidas, habitualmente representadas así: ¯ ¯ (āā). El espondeo no constituye por sí mismo la base de ningún tipo de verso, porque daría lugar a un ritmo muy monótono, sino que aparece como forma alternativa o irregular de otros pies. Por ejemplo, es la alternativa al dáctilo en los cinco primeros pies del hexámetro dactílico. Así, el primer verso de la Eneida de Virgilio está formado por la secuencia dáctilo-dáctilo-espondeo-espondeo-dáctilo-espondeo: (es)
- Lo spondeo è un piede in uso nella metrica classica. Formato dalla successione di due sillabe lunghe (— —) è classificato come un piede quadrimoraico, appartenente al γένος ἴσον (génos íson), in quanto il rapporto tra arsi e tesi è nella proporzione 1 a 1. Tuttavia, esso non ha un ritmo proprio definito, dal momento che tanto la prima quanto la seconda sillaba possono fungere da tempo forte a seconda dei contesti, e sebbene sia considerato dagli studiosi moderni nel novero dei piedi prototipici (ossia, quei particolari piedi che stanno alla base di tutta la versificazione antica) non esistono metri basati sullo spondeo. (it)
- スポンデイオス（古代ギリシア語: σπονδεῖος / spondeios）は、西洋古典詩の韻脚のひとつ。長長格とも呼ばれ、2つの長い音節から構成される。近代西洋詩では、音節の長短をアクセントの強弱に置き換えて、2つのアクセントの強い音節が続く脚構成に用いられるようになった（強強格と訳される）。英語ではスポンディー（spondee、形容詞形spondaic）と呼ばれる。 スポンデイオスの名はスポンデー（神に献酒すること）に由来し、献酒して条約を結ぶときに使われるようなゆっくりした韻脚を意味する。 古典叙事詩やエレゲイアではダクテュロス（長短短格）のかわりに使われることが多い。たとえばホメーロス『イーリアス』冒頭の Μῆνιν ἄ- | ειδε, θε- | ά, Πη- | ληϊά- | δεω Ἀχι- | λῆος怒りを歌え、女神よ、ペーレウスの子アキレウスの は長短短六歩格だが、3つめの韻脚「ά, Πη-」はスポンデイオスになっている（なお、行の最後の韻脚はスポンデイオスまたはトロカイオスのいずれかを使う）。 英語詩においてはいささかユニークに、最低でも1つのアクセントの弱い音節を含む、多くの他の韻脚のようにふるまう。 スポンデイオスだけで重厚な詩を作ることは現実的に無理である。従って主に、アナパイストス（弱弱強格）的な構造の中の変化として発生する。
* Praise Him. (ja)
- Spondé är en versfot som varken är stigande eller fallande. Den består av två stavelser som är likvärdigt betonade eller av lika längd. Spondéerna i den klassiska lyrikens versmått tillåts oftast motsvaras av trokéer när dessa versmått används i svensk lyrik. Detta på grund av svårigheten med att åstadkomma rena spondéer och avgöra vad som är det i språk som svenskan, där metriken bygger på skillnader i stavelsebetoning snarare än i stavelselängd (fastän stavelsernas uttalslängd vid neutralt uttal i regel sammanfaller med deras grad av betoning i vårt språk). (sv)
|
