| dbo:abstract
|
- مصادر التشريع الإسلامي هي: الأدلة التي تستند إليها الشريعة الإسلامية، وهناك أدلة متفق عليها بين أغلب الفرق وأخرى مختلف عليها. والكتاب والسنة هما أصلان لباقي المصادر الأخرى، ويليهما الإجماع ثم القياس وهذه الأربعة هي الأصول الشرعية المتفق عليها عند جمهور العلماء. (ar)
- Kata-kata “Sumber Hukum Islam’ merupakan terjemahan dari lafal Mashâdir al-Ahkâm. Kata-kata tersebut tidak ditemukan dalam literatur hukum Islam klasik maupun ushul fikih klasik. Untuk menjelaskan arti ‘sumber hukum Islam’, periode klasik menggunakan istilah al-adillah al-Syar'iyyah, sedangkan yang dikehendaki dengan mashâdir al-Ahkâm yang digunakan oleh ulama kontemporer sekarang ini juga sesuai dengan istilah al-Adillah al-Syar’iyyah. Kemudian, yang dimaksud dengan Masâdir al-Ahkâm adalah dalil-dalil hukum syariat yang diambil (diistimbathkan) daripadanya untuk menentukan sebuah hukum. (in)
- Various sources of Islamic Laws are used by Islamic jurisprudence to elaborate the body of Islamic law. In Sunni Islam, the scriptural sources of traditional jurisprudence are the Holy Qur'an, believed by Muslims to be the direct and unaltered word of God, and the Sunnah, consisting of words and actions attributed to the Islamic prophet Muhammad in the hadith literature. In Shi'ite jurisprudence, the notion of Sunnah is extended to include traditions of the Imams. Since legally relevant material found in Islamic scriptures did not directly address all the questions pertaining to Sharia that arose in Muslim communities, Islamic jurists developed additional methods for deriving legal rulings. According to Sunni schools of law, secondary sources of Islamic law are consensus, the exact nature of which bears no consensus itself; analogical reason; seeking the public interest; juristic discretion; the rulings of the first generation of Muslims; and local customs. Hanafi school frequently relies on analogical deduction and independent reasoning, and Maliki and Hanbali generally use the Hadith instead. Shafi'i school uses Sunnah more than Hanafi and analogy more than two others. Among Shia, Usuli school of Ja'fari jurisprudence uses four sources, which are Qur'an, Sunnah, consensus and the intellect. They use consensus under special conditions and rely on the intellect to find general principles based on the Qur'an and Sunnah, and use the principles of jurisprudence as a methodology to interpret the Qur'an and Sunnah in different circumstances. Akhbari Ja'faris rely more on scriptural sources and reject ijtihad. According to Momen, despite considerable differences in the principles of jurisprudence between Shia and the four Sunni schools of law, there are fewer differences in the practical application of jurisprudence to ritual observances and social transactions. (en)
- Le système juridique islamique est un système de nature essentiellement religieuse dans lequel la science du droit (Jurisprudence islamique (fiqh)) fait corps avec la théologie. Ce droit, d'origine révélée qui trouve sa source dans les prescriptions du Coran, ne doit pas être confondu avec le droit positif qui peut être aussi en vigueur dans les États de tradition musulmane, dans la mesure où ce dernier, qui diffère selon les pays, s'écarte souvent de celui-ci. Selon le juriste Jean-Paul Payre, « Le droit musulman est un système de devoirs comprenant des obligations rituelles, morales et légales, mises sur le même plan, toutes soumises à l’autorité du même impératif religieux ». En principe, le droit musulman ne s'applique qu'aux musulmans. Sous la charia (« loi divine »), les non-musulmans sont soumis au régime juridique de la dhimma (« protection tutélaire »). (fr)
- Источники исламского права — основные источники, используемые исламскими правоведами для вынесения правового решения (фетвы).К основным источникам исламского права можно отнести: Коран, сунну, иджму, кияс. К дополнительным источникам относятся истихсан, истислах, урф, истисхаб и . (ru)
|
| rdfs:comment
|
- مصادر التشريع الإسلامي هي: الأدلة التي تستند إليها الشريعة الإسلامية، وهناك أدلة متفق عليها بين أغلب الفرق وأخرى مختلف عليها. والكتاب والسنة هما أصلان لباقي المصادر الأخرى، ويليهما الإجماع ثم القياس وهذه الأربعة هي الأصول الشرعية المتفق عليها عند جمهور العلماء. (ar)
- Kata-kata “Sumber Hukum Islam’ merupakan terjemahan dari lafal Mashâdir al-Ahkâm. Kata-kata tersebut tidak ditemukan dalam literatur hukum Islam klasik maupun ushul fikih klasik. Untuk menjelaskan arti ‘sumber hukum Islam’, periode klasik menggunakan istilah al-adillah al-Syar'iyyah, sedangkan yang dikehendaki dengan mashâdir al-Ahkâm yang digunakan oleh ulama kontemporer sekarang ini juga sesuai dengan istilah al-Adillah al-Syar’iyyah. Kemudian, yang dimaksud dengan Masâdir al-Ahkâm adalah dalil-dalil hukum syariat yang diambil (diistimbathkan) daripadanya untuk menentukan sebuah hukum. (in)
- Источники исламского права — основные источники, используемые исламскими правоведами для вынесения правового решения (фетвы).К основным источникам исламского права можно отнести: Коран, сунну, иджму, кияс. К дополнительным источникам относятся истихсан, истислах, урф, истисхаб и . (ru)
- Le système juridique islamique est un système de nature essentiellement religieuse dans lequel la science du droit (Jurisprudence islamique (fiqh)) fait corps avec la théologie. Ce droit, d'origine révélée qui trouve sa source dans les prescriptions du Coran, ne doit pas être confondu avec le droit positif qui peut être aussi en vigueur dans les États de tradition musulmane, dans la mesure où ce dernier, qui diffère selon les pays, s'écarte souvent de celui-ci. (fr)
- Various sources of Islamic Laws are used by Islamic jurisprudence to elaborate the body of Islamic law. In Sunni Islam, the scriptural sources of traditional jurisprudence are the Holy Qur'an, believed by Muslims to be the direct and unaltered word of God, and the Sunnah, consisting of words and actions attributed to the Islamic prophet Muhammad in the hadith literature. In Shi'ite jurisprudence, the notion of Sunnah is extended to include traditions of the Imams. (en)
|
