| dbo:abstract
|
- Salus era la deessa de la salut en la mitologia romana, venerada des de molt antic que, amb el temps es va relacionar amb la deessa grega Higiea i se la va representar amb el mateix símbol: la serp. La seva festa se celebrava el 30 de març. (ca)
- Salus ist in der römischen Religion die Personifikation des Wohlergehens (lateinisch salus = Wohl, Wohlbefinden, Heil, Sicherheit, Gesundheit). Die weibliche Gottheit wurde meist thronend mit Zepter, Schale, Schlange oder mit Getreideähren dargestellt. Salus wurde vor allem mit dem Wohlergehen und der Sicherheit des römischen Staates, seiner Bewohner und in der Kaiserzeit auch der Herrscher in Verbindung gebracht. Entsprechend wurde die Gottheit auch als Salus publica oder als Salus populi Romani bezeichnet. In der ältesten römischen Geschichte wurde zunächst jedes Jahr, dann in unregelmäßigen Abständen das Fest der Salus als Augurium Salutis gefeiert. Gaius Iunius Bubulcus Brutus gelobte 311 v. Chr. während des zweiten Samnitenkrieges die Errichtung eines Salus-Tempel, der 307 v. Chr. in Auftrag gegeben und am 5. August 302 v. Chr. auf dem Collis Quirinalis geweiht wurde. Möglicherweise gab es schon zuvor einen älteren Salus-Kult auf diesem Hügel. Häufig wurde Salus in Verbindung mit verehrt und kann deshalb wohl auch als Saatgöttin angesehen werden. Beeinflusst durch griechisch-hellenistische Vorbilder und verbunden mit der Einführung des Äskulap-Kultes wurde Salus seit dem 2. Jahrhundert v. Chr. auch mit der griechischen Heilgöttin Hygieia verbunden, verlor damit aber nicht ihren Charakter als allgemeine Schutzgöttin des römischen Staates. Augustus errichtete noch 10 v. Chr. der Salus populi Romani einen Altar. In augusteischer Zeit wurde das Fest des Augurium Salutatis zu Ehren des Kaisers gefeiert. Ein entsprechendes Fest des Kaisers Claudius ist für das Jahr 49 bezeugt. Die Göttin erfuhr als Salus Augusta große Verehrung als Göttin des staatlichen und kaiserlichen Wohlergehens. Vor allem unter Galba und Vespasian gab es eine erneute Renaissance dieses Kultes, jetzt jedoch als Zeichen der staatlichen Wiederherstellung nach der Herrschaft der Kaiser der julisch-claudischen Dynastie. Bis in die Zeit Hadrians werden auch häufig Darstellungen der Salus im Zusammenhang des Wohlergehens der Provinzen als Teil des Reiches nachgewiesen. Besonders verbreitet waren diese in Lusitanien und in der Baetica. (de)
- Dans la mythologie romaine, Salus (latin : salus, "sécurité", "salut", "bien-être") était la déesse de la sécurité et du bien-être (bien-être, santé et prospérité) de l'individu et de l'État. Salus est l'une des plus anciennes déesses romaines : elle a également été appelée Salus Semonia, un fait qui pourrait faire allusion à son appartenance à la catégorie des Semones, qui comprend des dieux tels que Semo Sancus Dius Fidius. Ce point de vue est cependant contesté parmi les spécialistes. Les deux dieux avaient des temples à Rome respectivement sur les Collis Salutaris et Mucialis, deux collines adjacentes du Quirinal, situées dans la région connue sous le nom d'Alta Semita. Le temple de Salus, fut voté en 304 avant JC comme Salus Publica Populi Romani, pendant les guerres samnites, par le dictateur Gaius Junius Bubulcus Brutus, consacré le 5 août 302 av. J.-C. et orné de fresques à l'ordre de Gaius Fabius Pictor. La haute antiquité et l'importance du culte de Salus sont attestées par la cérémonie peu connue de l'Augurium Salutis, célébrée chaque année le 5 août pour la préservation de l'État romain. Son culte était répandu dans toute l'Italie. Les sources littéraires enregistrent des relations avec Fortuna et Spes. Elle est parfois assimilée à la déesse grecque Hygie bien que ses fonctions diffèrent considérablement. Hygie avait en effet d'abord été importée par les Romains sous le nom de Valétudo, la déesse de la santé personnelle, mais avec le temps, elle fut de plus en plus identifiée avec Salus. De fait, Salus et Valétudo furent de plus en plus associées, conservant cependant un culte distinct. Plus tard, Salus est devenue davantage une protectrice de la santé personnelle. Vers 180 avant notre ère, des rites sacrificiels en l'honneur d'Apollon, d'Esculape et de Salus y ont eu lieu (Livius XL, 37). Il y avait une statue à Salus dans le temple de Concordia. Elle est d'abord connue pour être associée au serpent d'Esculape à partir d'une pièce de 55 av. J.-C. frappée par M. Acilius. Sa fête a été célébrée le 30 mars. (fr)
- Salus (Latin: salus, "safety", "salvation", "welfare") was the Roman goddess of safety and well-being (welfare, health and prosperity) of both the individual and the state. She is sometimes equated with the Greek goddess Hygieia, though their functions differ considerably. Salus is one of the oldest Roman goddesses: she has also been referred to as Salus Semonia, a fact that might hint at her belonging to the category of the Semones (gods such as Semo Sancus Dius Fidius). The two gods had temples in Rome on the Collis Salutaris and Mucialis respectively, two adjacent hilltops of the Quirinal located in the regio Alta Semita. The temple of Salus, as Salus Publica Populi Romani, was voted in 304 BC, during the Samnite Wars, by dictator Gaius Junius Bubulcus Brutus, dedicated on 5 August 302, and adorned with frescos at the order of Gaius Fabius Pictor. The high antiquity and importance of the cult of Salus is testified by the little-known ceremony of the Augurium Salutis, held every year on August 5 for the preservation of the Roman state. Her cult was spread over all Italy. Literary sources record relationships with Fortuna and Spes. She started to be increasingly associated with Valetudo, the Goddess of Personal Health and the romanized name of Hygieia. Later Salus also become a protector of personal health. Around 180 BCE sacrificial rites in honor of Apollo, Aesculapius, and Salus took place (Livius XL, 37). There was a statue to Salus in the temple of Concordia. She is first known to be associated with the snake of Aesculapius from a coin of 55 BC minted by M. Acilius.Her festival was celebrated on March 30. (en)
- Salus (bahasa Latin: salus, "keamanan", "keselamatan", "kesejahteraan") adalah seorang dewi Romawi. Ia adalah dewi keamanan dan kebaikan (kesejahteraan, kesehatan dan kemakmuran) dari seorang individual dan negara. Ia terkadang disetarakan dengan dewi Yunani , meskipun fungsinya berbeda. (in)
- 살루스(라틴어: salus, "safety", "salvation", "welfare")는 로마의 여신이었다. 그녀는 안전과 개인과 국가 모두의 복지 (복지, 건강과 번영)의 여신이었다. 그녀의 기능이 상당히 다를 수 있지만 그녀는 때때로, 그리스 여신 와 동일시된다. (ko)
- Salus era la divinità della salute nella religione romana. Era la personificazione dello stare bene (salute e prosperità), sia come individuo, sia come Res publica. Era equiparabile alla divinità greca di Igea, benché avesse funzioni differenti. (it)
- Salus was volgens de oud-Romeinse opvatting een personificatie van de welvaart van de staat en in latere tijd die van de keizer. (Salus publica populi Romani, Salus Augusta.) Zij werd voornamelijk aangeroepen bij het begin van het jaar, op verjaardagen en bij andere dergelijke herinneringsfeesten. Doch vooraf moest door de augures uitgemaakt worden, of zulk een gebed voor de godin aangenaam zou zijn. Dit noemde men augurium Salutis. Daar hiermee echter zeer vele moeilijk te vervullen plechtigheden verbonden waren, werd het dikwijls verzuimd, totdat keizer Augustus (30 v.Chr. tot 14 n.Chr.) en na hem Claudius (41 - 54) dit gebruik weer in het leven riepen. Van staatswege werd tot Salus alleen gebeden voor het welzijn van de staat, behoudens enkele uitzonderingen, zoals, toen Gnaius Pompeius Magnus maior in 49 v.Chr. gedurende zijn oorlog met Gaius Julius Caesar te Napels zwaar ziek werd, en er door heel Italië gebeden tot Salus werden uitgeschreven voor zijn behoud. Voor de keizers was tot Salus bidden een plicht. Nero (54 - 68) stelde zelfs spelen in, die om de 4 jaren gevierd werden, de , die moesten dienen om Salus gunstig te stemmen voor zijn welzijn en de duur van zijn regering. Men pleegde zelfs te zweren bij Salutem Caesaris, bij de Salus van de keizer. Ook de christenen achtten die eed geoorloofd en vermeden daardoor te zweren bij de Genius of de Fortuna van de keizer. Salus had een oude tempel in Rome, die in 302 v.Chr. tijdens de Samnitische oorlogen werd hersteld. Die tempel was daarom merkwaardig, omdat hij beschilderd was door de ook als geschiedschrijver bekende Quintus Fabius Pictor. Het feest van de godin werd op de stichtingsdag van die tempel, 5 augustus, gevierd. Verkeerde de staat in nood, dan vierde men nieuwe feesten ter harer ere of in haar tempel wijdde men geschenken, bijvoorbeeld een gouden beeld. Afbeeldingen (op munten), die haar voorstellen, gelijken op die van Fortuna. Ook zij houdt een roer vast en ook aan haar voeten ligt een bol. Meermaals wordt zij ook zittend afgebeeld en houdt dan een schaal in de rechterhand, waaruit zij een plengoffer giet op een altaar, waarom zich een draak naar boven slingert. Langzamerhand werd Salus ook een godin van het lichamelijke welzijn; dan heeft haar beeld veel gelijkenis op Hygieia en stelt een jong meisje voor, dat uit een schaal, die zij in de hand houdt, aan een slang te drinken geeft. (nl)
- Salus – rzymska personifikacja zdrowia i szeroko pojętego bezpieczeństwa. Utożsamiana z grecką Higieją. Z jej postacią nie był związany żaden mit. Na Kwirynale posiadała swoją świątynię, oddaną w 302 p.n.e., gdzie corocznie 5 sierpnia obchodzono święto ku jej czci. Podczas zarazy, która nawiedziła Rzym w 180 p.n.e., wystawiono jej złoty posąg. W ikonografii przedstawiana jako kobieta, zazwyczaj siedząca, trzymająca w prawej dłoni czarę ofiarną, z której wylewa ofiarę na opleciony przez węża ołtarz. (pl)
- Salus (latin för hälsa, välfärd) var i romersk mytologi sundhetens och den allmänna välfärdens gudinna, dotter av Æsculapius. Som sundhetens gudinna identifierades hon med grekernas Hygieia. Som det romerska folkets välfärdsgudinna, i vilken egenskap hon hade ett tempel på Quirinalen, motsvarades hon av den sabinska gudinnan Strenia. Hennes bild finnes på mynt, som präglats under Tiberius och Nero. Det latinska uttrycket salus publica betyder den allmänna välfärden. Ordspråket Salus publica suprema lex esto uttyds: Den allmänna välfärden vare högsta lag. Adolf Fredrik hade som valspråk salus publica, salus mea, det är: statens väl, mitt eget väl. (sv)
- 萨卢斯（英語：Salus）古罗马神话职司安全和幸福的女性神祇之一。在古罗马因其司属而得到古罗马人广泛崇拜与供奉，并以每年八月五日进行相关活动。影响遍及整个亚平宁半岛。其事迹与艺术形象反映于相关古典作家之著述等文物中，具有重要地影响与积极意义。 (zh)
- Са́люс (лат. Salus — здоров'я) — римська богиня здоров'я та успіху. Як богиню здоров'я її ототожнювали з грецькою Гігіеєю. На Квірінальському пагорбі в Римі був храм богині. Під час імперії С. шанувалась як опікунка імператорської рідні або імператора. Жерці та магістрат часто зверталися до неї з молитвами, особливо на початку року, під час епідемій, у день народження імператорів тощо. За Нерона були встановлені ігри на честь С. В імператорську епоху присягалися Рег Salutem (на здоров'я імператорів), і звичай цей перейшов навіть до християн. Юристам давнього Риму належить вислів: «Salus populi suprema lex esto», тобто «Благо народу (суспільства) — найвищий закон». (uk)
- Салута, или Салюс (лат. Salus — здоровье) — древнеримская богиня, олицетворение благополучия, здоровья и успеха. Её изображение встречается на монетах императорского Рима. Была тождественна сабинской богине в честь которой преподносились новогодние подарки. Как богиня здоровья, она отождествлялась с греческой Гигиеей (Hygieia, Hygea, Hygeia), дочерью Асклепия, и изображалась в виде здоровой девушки, поящей из чаши змею. Изначально символизировалась с личным здоровьем, впоследствии стала символом общественного благосостояния и благополучия. До проникновения в Древний Рим из Древней Греции культа богини Гигиеи, аналогичная богиня носила имя Валитуда. Как богиня, олицетворявшая здоровье римского народа (Salus publica populi Romani), она имела храм на Квиринале. Во времена Империи богиня Салюс почиталась как охранительница императорской фамилии или императора. Ей часто возносились молитвы жрецами и магистратами, особенно в начале года, во времена эпидемии, в дни рождения императоров. При Нероне были учреждены повторявшиеся через четыре года на пятый игры, посвященные благополучию и здоровью (Saluti) императора. В императорскую эпоху был обычай клясться per Salutem императоров, причём такая клятва соблюдалась даже христианами, которых не связывала или императора. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Salus era la deessa de la salut en la mitologia romana, venerada des de molt antic que, amb el temps es va relacionar amb la deessa grega Higiea i se la va representar amb el mateix símbol: la serp. La seva festa se celebrava el 30 de març. (ca)
- Salus (bahasa Latin: salus, "keamanan", "keselamatan", "kesejahteraan") adalah seorang dewi Romawi. Ia adalah dewi keamanan dan kebaikan (kesejahteraan, kesehatan dan kemakmuran) dari seorang individual dan negara. Ia terkadang disetarakan dengan dewi Yunani , meskipun fungsinya berbeda. (in)
- 살루스(라틴어: salus, "safety", "salvation", "welfare")는 로마의 여신이었다. 그녀는 안전과 개인과 국가 모두의 복지 (복지, 건강과 번영)의 여신이었다. 그녀의 기능이 상당히 다를 수 있지만 그녀는 때때로, 그리스 여신 와 동일시된다. (ko)
- Salus era la divinità della salute nella religione romana. Era la personificazione dello stare bene (salute e prosperità), sia come individuo, sia come Res publica. Era equiparabile alla divinità greca di Igea, benché avesse funzioni differenti. (it)
- Salus – rzymska personifikacja zdrowia i szeroko pojętego bezpieczeństwa. Utożsamiana z grecką Higieją. Z jej postacią nie był związany żaden mit. Na Kwirynale posiadała swoją świątynię, oddaną w 302 p.n.e., gdzie corocznie 5 sierpnia obchodzono święto ku jej czci. Podczas zarazy, która nawiedziła Rzym w 180 p.n.e., wystawiono jej złoty posąg. W ikonografii przedstawiana jako kobieta, zazwyczaj siedząca, trzymająca w prawej dłoni czarę ofiarną, z której wylewa ofiarę na opleciony przez węża ołtarz. (pl)
- 萨卢斯（英語：Salus）古罗马神话职司安全和幸福的女性神祇之一。在古罗马因其司属而得到古罗马人广泛崇拜与供奉，并以每年八月五日进行相关活动。影响遍及整个亚平宁半岛。其事迹与艺术形象反映于相关古典作家之著述等文物中，具有重要地影响与积极意义。 (zh)
- Са́люс (лат. Salus — здоров'я) — римська богиня здоров'я та успіху. Як богиню здоров'я її ототожнювали з грецькою Гігіеєю. На Квірінальському пагорбі в Римі був храм богині. Під час імперії С. шанувалась як опікунка імператорської рідні або імператора. Жерці та магістрат часто зверталися до неї з молитвами, особливо на початку року, під час епідемій, у день народження імператорів тощо. За Нерона були встановлені ігри на честь С. В імператорську епоху присягалися Рег Salutem (на здоров'я імператорів), і звичай цей перейшов навіть до християн. Юристам давнього Риму належить вислів: «Salus populi suprema lex esto», тобто «Благо народу (суспільства) — найвищий закон». (uk)
- Salus ist in der römischen Religion die Personifikation des Wohlergehens (lateinisch salus = Wohl, Wohlbefinden, Heil, Sicherheit, Gesundheit). Die weibliche Gottheit wurde meist thronend mit Zepter, Schale, Schlange oder mit Getreideähren dargestellt. Salus wurde vor allem mit dem Wohlergehen und der Sicherheit des römischen Staates, seiner Bewohner und in der Kaiserzeit auch der Herrscher in Verbindung gebracht. Entsprechend wurde die Gottheit auch als Salus publica oder als Salus populi Romani bezeichnet. (de)
- Dans la mythologie romaine, Salus (latin : salus, "sécurité", "salut", "bien-être") était la déesse de la sécurité et du bien-être (bien-être, santé et prospérité) de l'individu et de l'État. Salus est l'une des plus anciennes déesses romaines : elle a également été appelée Salus Semonia, un fait qui pourrait faire allusion à son appartenance à la catégorie des Semones, qui comprend des dieux tels que Semo Sancus Dius Fidius. Ce point de vue est cependant contesté parmi les spécialistes. Les deux dieux avaient des temples à Rome respectivement sur les Collis Salutaris et Mucialis, deux collines adjacentes du Quirinal, situées dans la région connue sous le nom d'Alta Semita. Le temple de Salus, fut voté en 304 avant JC comme Salus Publica Populi Romani, pendant les guerres samnites, par le (fr)
- Salus (Latin: salus, "safety", "salvation", "welfare") was the Roman goddess of safety and well-being (welfare, health and prosperity) of both the individual and the state. She is sometimes equated with the Greek goddess Hygieia, though their functions differ considerably. (en)
- Salus was volgens de oud-Romeinse opvatting een personificatie van de welvaart van de staat en in latere tijd die van de keizer. (Salus publica populi Romani, Salus Augusta.) Zij werd voornamelijk aangeroepen bij het begin van het jaar, op verjaardagen en bij andere dergelijke herinneringsfeesten. Doch vooraf moest door de augures uitgemaakt worden, of zulk een gebed voor de godin aangenaam zou zijn. Dit noemde men augurium Salutis. Daar hiermee echter zeer vele moeilijk te vervullen plechtigheden verbonden waren, werd het dikwijls verzuimd, totdat keizer Augustus (30 v.Chr. tot 14 n.Chr.) en na hem Claudius (41 - 54) dit gebruik weer in het leven riepen. Van staatswege werd tot Salus alleen gebeden voor het welzijn van de staat, behoudens enkele uitzonderingen, zoals, toen Gnaius Pompeius (nl)
- Салута, или Салюс (лат. Salus — здоровье) — древнеримская богиня, олицетворение благополучия, здоровья и успеха. Её изображение встречается на монетах императорского Рима. Была тождественна сабинской богине в честь которой преподносились новогодние подарки. Как богиня здоровья, она отождествлялась с греческой Гигиеей (Hygieia, Hygea, Hygeia), дочерью Асклепия, и изображалась в виде здоровой девушки, поящей из чаши змею. Изначально символизировалась с личным здоровьем, впоследствии стала символом общественного благосостояния и благополучия. (ru)
- Salus (latin för hälsa, välfärd) var i romersk mytologi sundhetens och den allmänna välfärdens gudinna, dotter av Æsculapius. Som sundhetens gudinna identifierades hon med grekernas Hygieia. Som det romerska folkets välfärdsgudinna, i vilken egenskap hon hade ett tempel på Quirinalen, motsvarades hon av den sabinska gudinnan Strenia. Hennes bild finnes på mynt, som präglats under Tiberius och Nero. (sv)
|
