| dbo:abstract
|
- El sai és una arma japonesa d'origen okinawenc. Es creu que va ser una eina agrícola que es va convertir en arma, però també s'afirma que va evolucionar des d'un principi com una arma. La seva forma bàsica és la d'una daga sense fil però amb una aguda punta, amb dues llargues proteccions laterals ('guarda mans' o tsuba en japonès) també punxegudes, unides a l'empunyadura. Els sai es construeixen de variades formes, en alguns, la punta central és rodona i llisa, mentre que altres és octagonal. El tsuba és tradicionalment simètric, amb les dues puntes apuntant cap al front, però hi ha algunes variacions del sai. En el disseny del Manji Sai desenvolupat per les puntes estan oposades, és a dir, una punta cap al front i una altra cap enrere. Una altra variant és el jitter, que va ser molt usat per la policia japonesa en el , aquest té només una punta al tsuba en la mateixa direcció de la punta principal. (ca)
- Bojová vidlice sai je tradiční zbraní, která je v dnešní době nejvíce rozšířená díky bojovému stylu Okinawa kobudó. Je specifikována svým tvarem, který připomíná trojzubec. Základní dlouhý hrot (monouči) je tupý, se dvěma podstatně menšími hroty tvořící vidlici (joku), které přecházejí v rukojeť (cuka). (cs)
- ساي (釵) هو سلاح تقليدي كان يستخدم في أوكيناوا. الشكل الأساسي للسلاح هو عصا معدنية على شكل شق، مع شوكتين منحنيتان (yoku) ومن مقبض (تسوكا). وهناك أنواع عديدة من هذا السلاح. (ar)
- Das Sai [sa.i] (jap. 釵) oder auch Saigabel ist eine Waffe aus Okinawa, die unter anderem im Kobudō Verwendung findet. Das Manjisai ist eine Variante des Sai. Die Jitte ist eine dem Sai ähnliche Waffe, welche unter anderem im Koryū trainiert wird. Das Sai ist ähnlich aufgebaut wie eine Gabel oder ein Dreizack und ist kein, wie irrtümlich oft behauptet wird, landwirtschaftliches oder aus dem Fischfang entstandenes Arbeitsgerät. Die Mittelzinke ist etwa dreimal so lang wie die beiden äußeren. Die Sai sind je nach Ausführung zwischen 45 cm und 52 cm lang (im besten Fall etwas länger als der Unterarm) und heute meist verchromt oder mattschwarz. Der Schaft ist zumeist rund oder oktogonal. Das Sai existiert in einer Vielzahl von Varianten. Die einzelnen Teile des Sai haben eigene Namen:
* Saki (Spitze)
* Monouchi (Körper) – der lange Schaft
* Moto (Zentrum) – Kreuz zwischen Körper und Griff
* Yoku (Flügel) – die Seitenschäfte
* Tsume (Flügelspitze)
* Tsuka (Griff)
* Tsuka-Gashira (Knauf) Sai werden meist paarweise geführt, wobei hier verschiedene Grifftechniken Anwendung finden. Neben Block-, Stich-, Schlag- und Stoßtechniken sind auch Klemm- und Entwaffnungstechniken möglich. So kann ein Schwert abgefangen und mit einem gezielten Schlag unter Spannung gebrochen werden. Zudem besteht beim Kampf mit nicht geschliffenen Sai-Gabeln die Möglichkeit, in Sekundenbruchteilen den Griff zu wechseln, so dass das Kreuz in der Hand ruht und die Spitze beim Ellbogen ist. Dies eröffnet dem Kämpfenden die Möglichkeit, einem Kontrahenten Treffer mit dem meist stumpfen Knauf zuzufügen. Der Knauf hatte in historischen Versionen oftmals die Form einer Münze. Damit konnten Sai zwischen die Rippen des Gegners gestoßen und mit einer 90-Grad-Drehung um die Längsachse ruckartig herausgezogen werden, was schwere Rippenverletzungen verursacht. Das relativ hohe Gewicht der Sai mag sich in einem Kampf negativ auswirken, dafür sind Sai wesentlich stabiler als Klingenwaffen, was ihrer Rolle als Paradewaffen nur zugutekommt. Häufig wurde zusätzlich zu den zwei offen getragenen Sai ein drittes Sai verdeckt unter der Kleidung getragen. Beim Angriff konnte so eins der beiden offen getragenen Sai nach dem Gegner geworfen werden, aber weiterhin – durch das Ziehen der verdeckten Sai – mit zwei gezogenen Sai gekämpft werden. Sai werden als Waffe u. a. auch im chinesischen Wushu, im indonesischen/malaysischen Silat, im vietnamesischen Co Vo Dao, Vu khi Thuat und im indischen Kalarippayat eingesetzt. (de)
- Saia (釵) Okinawako uharte japoniarrean jatorria duen arma zuri bat da. Uste denez, hasieran, nekazaritzako tresna bat zen, beranduago arma bihurtu zena. Baina esaten da, baita ere, lehenengokotik arma gisa garatu zela. Bere oinarrizko forma ahorik gabeko daga batena da, baina mutur zorrotzduna, albo bakoitzean eskubabes bat duelarik, hauek ere zorrotzak, eskutokiari lotuta daudenak. Saiak oso forma ezberdinetan egiten dira. Batzuk, erdialdeko muturra borobila dute, beste batzuk, berriz, oktogono formakoa. Eskubabesa edo japonieraz tsuba, simetrikoa da, bi muturrak aurrerantz begira dituela. Hala ere, badaude saiaren aldaera batzuk. garatutako diseinuan, tsubaren mutur bat aurrerantz begira dago, bestea atzerantz begira dagoen bitartean. Beste aldaera bat da, Edo garaian, japoniar poliziaren aldetik oso erabilia izan zena. Honek, tsuban, mutur bakarra du, mutur printzipalaren norantza berean. (eu)
- El sai (釵) es un arma de origen asiático pero preservada en su manejo en okinawense. Se cree que fue una herramienta agrícola que se convirtió en arma, pero también se afirma que evolucionó desde un principio como un arma. Su forma básica es la de una daga sin filo pero con una aguda punta, con dos largas protecciones laterales ('guarda manos' o tsuba en japonés) también puntiagudas, unidas a la empuñadura. Los sai se construyen de variadas formas, en algunos, la punta central es redonda y lisa, mientras que otros es octagonal. El tsuba es tradicionalmente simétrico, con ambas puntas apuntando hacia el frente, sin embargo existen algunas variaciones del Sai. En el diseño del desarrollado por las puntas están opuestas, esto es, una punta hacia el frente y otra hacia atrás. Otra variante es el jitte, el que fue muy usado por la policía japonesa en el período del Edo, este tiene solo una punta en el tsuba en la misma dirección de la punta principal. (es)
- Le sai (釵, aussi transcrit « saï » en français) est une arme traditionnelle asiatique utilisée notamment dans les (en). L'origine de l'arme est mal définie. On pense qu'il dérive peut-être d'un outil agricole pour planter le riz, ou encore comme une pique à fruits, ou comme instrument de mesure. Il a été principalement utilisé dans l'archipel d'Okinawa par la police au même titre que la jutte (ou jitte), assez proche d'apparence. Le sai ressemble à un trident qui ne tranche pas mais permet de piquer. La position de garde est très particulière. On utilise généralement deux sai, un troisième de rechange pouvant être glissé à la ceinture afin de remplacer un autre, qui a pu être cassé, ou de servir au lancer. (fr)
- The sai (Japanese: 釵, lit. 'Hairpin'; Chinese: 鐵尺, lit. 'Iron Ruler') is a traditional Okinawan stabbing weapon used for stabbing and striking. It is primarily used in ninjutsu and kobudo, as well as in southern Chinese martial arts. The basic form of the weapon is that of a sharp metal prong with two curved sideprongs (yoku) projecting from the handle (tsuka). There are many different types of sai with varying prongs for trapping and blocking. (en)
- 필가차(筆架叉)는 중국의 무기의 일종으로, 세 갈래로 갈라져 있는 철제 둔기이다. 류큐국의 전통무기 사이(釵)와 비슷하게 생겼으며, 타이완 원주민이 사용한 철치(鐵齒)와도 유사하다. 이 세 무기 중 어느 쪽이 원조인지는 확실하지 않다. 철봉의 가지수만 2갈래로 다른 일본의 십수와도 사용법이 유사하다. 중앙의 철봉을 차심, 좌우의 가지를 어수차라고 한다. (ko)
- 釵（さい）は、琉球古武術で使用される武器の1つである。釵という漢字は本来「かんざし」の意味で、形がかんざしに似ているので釵と表記されるようになったと言われている。 (ja)
- Sai (釵) è il nome ryukyuano per un'arma tradizionale di Okinawa anche usata in India, Cina, Indonesia, Malaysia e Thailandia. La sua forma è essenzialmente composta da una sorta di bastone arrotondato e appuntito, con due lunghe proiezioni non affilate (tsuba) attaccate al manico. La parte finale del manico viene denominata tirapugni. I sai vengono costruiti in varie forme: quelli tradizionali sono arrotondati, mentre alcune riproduzioni hanno adottato un ottagono nel rostro centrale. Gli tsuba sono tradizionalmente simmetrici, tuttavia, il sai chiamato manji o Matayoshi-sai, sviluppato da Shinko Matayoshi, impiega due tsuba uno opposto all'altro. Si crede che il sai sia sempre stato un'arma, benché alcuni ipotizzano si sia originato come uno strumento dell'agricoltura usato per misurare i gambi, campi arati, piantare il riso, o come fermi per le ruote dei carri, anche se le prove di questi usi sono limitate. Il sai è conosciuto per essere stato usato in altre parti dell'Asia prima del suo arrivo a Okinawa. Le prove più recenti lo porterebbero ad un'origine indonesiana. In malese il sai è conosciuto come chabang (anche scritto cabang/tjabang, col significato di "ramo") e si pensa derivi dal tridente indiano. Attraverso il commercio, il chabang si diffuse attraverso il resto dell'Indocina e potrebbe aver raggiunto Okinawa da uno o più di questi luoghi simultaneamente. Nelle arti marziali cinesi quest'arma è nota col nome di Tiěchǐ (铁尺) ed è particolarmente utilizzata dall'etnia Zhuang del Guangxi. (it)
- De sai (釵) is een oud Japans gevechtswapen afkomstig van Okinawa. De sai lijkt op een vork, en werd oorspronkelijk gebruikt om gaten in de grond te maken en er vervolgens zaden in te doen. Later is de sai uitgegroeid tot een wapen. De sai was geschikt als wapen omdat het klein, compact en makkelijk te hanteren was. De sai wordt nu gebruikt bij verschillende vechtsporten. (nl)
- Sai (jap. 釵) inaczej „róg śmierci”, to japońska broń defensywna podobna do widełek. Składa się z ramienia głównego (monouchi) (40-60 cm), czubka, którym uderza się przy rzucie (saki) i dwóch ramion bocznych (yoku), które są znacznie krótsze. Czubek yoku to tsune. Panuje błędne przekonanie, że ramiona posiadają zaostrzone krawędzie boczne, podczas gdy najczęściej spotykanym jest przekrój okrągły. Sai posiada także głowicę (gashira), która służy do zadawania ciosów obuchowych. Sai był używany przez wojowników ninja, a także przez policjantów na Okinawie. Szczególnie przydatny do wytrącania broni przeciwnika, pierwotnie używany przez chłopów na plantacjach ryżu do robienia otworów na sadzonki. Sai mogło posłużyć japońskim chłopom jako broń, dzięki której mogli blokować miecze samurajskie i poprzez złapanie je w „wąsy" i przekręcanie sai - łamać twarde lecz kruche miecze. Współcześnie sztukę walki sai ćwiczy się w ramach treningu uzupełniającego w karate oraz jako jedno z podstawowych narzędzi kobudo. (pl)
- Сай (釵) — колющее клинковое холодное оружие типа стилета, внешне похожее на трезубец с коротким древком (максимум на полторы ширины ладони) и удлинённым средним зубцом. Считается традиционным оружием для жителей Окинавы (Япония) и является одним из основных видов оружия Кобудо. Боковые зубья образуют подобие гарды и могут выполнять также и поражающую роль за счёт заточки. (ru)
- Sai eller saisvärd är ett slags japansk parerdolk. Den är utrustad med två långa uppåtböjda parerskydd, som är avsedda att "nypa fast" en anfallares svärd, för att därefter kunna vrida svärdet ur händerna på denne. Vapnet är även försett med en vass spets som kan användas som stötdolk. Vapnet saknar ursprungligen egg. (sv)
- Sai (em Chinês: 釵) é uma arma usada em alguns estilos de wushu, mas principalmente correlacionado a uma arte marcial nativa de Oquinaua, o kobudo, pelo que se acreditava ser originário dessa região. Todavia, pesquisas recentes informaram que é uma arma tipica do leste da China, utilizada antigamente como ferramenta na medida de cercas e construções chinesas, levada para o Japão por navios que costumavam faze-lo para dividir cultura com os habitantes da ilha. Reputava-se como uma ferramenta agricultural uma vez utilizada para medir troncos, campos de irrigação ou para reter carroças de mercadoria no local. Sua forma básica é a de um punhal cego, com duas longas projeções igualmente cegas(tsuba) acopladas à empunhadura. Sai são construídas em uma variedade de formas. Alguns são suaves, enquanto outras são octogonais forcados no meio. Os tsuba são, tradicionalmente, simétricos, entretanto, o desenho Manji desenvolvido por emprega tsubas contrariamente direcionados. A finalidade do sai como arma reflete de suas formas distintas. Com perícia, pode ser empregada eficazmente contra uma espada longa, aprisionando a lâmina da espada no tsuba do sai. Usuários habilidosos são capazes de quebrar a lâmina presa com um movimento de suas mãos. Existem várias maneiras distintas de se empunhar um sai nas mãos, os quais garantem versatilidade para uso como ambos, letal e não-letal. Tradicionalmente, os sai eram carregados em três: dois ao lado, como armas primárias, e um terceiro escondido nas costas, no caso de uma mão ser desarmada ou para prender o pé de um inimigo ao solo arenoso Okinawano. Como uma arma de arremesso, o sai tem uma distância letal de aproximadamente 15-20 metros e podia ser arremessado normalmente contra oponentes utilizando uma espada, bo ou outra arma de alcance longo. O ferro (ou aço, em versões mais contemporâneas) pesado do sai concentrava força suficiente para atravessar uma armadura. (pt)
- 筆架叉，又名鐵尺，是一種冷兵器，在琉球稱為釵。 (zh)
- Сай (яп. 釵) — колюча клинкова холодна зброя типу стилета. Традиційна для жителів Окінави (Японія). Припускають, що сай — похідний від тризубця, який використовувався для розпушування землі. Згодом він став застосовуватися як парна зброя, третій сай носили за поясом як запасний (метальний). Суцільнокований сай мав круглий або багатогранний клинок з гострим, рідше затупленим вістрям. Заготовка для сая являла собою хрест, один кінець якого був ударним, протилежний призначав для кріплення руків'я, а два бічні звивалися паралельно клинку на деякій відстані від центру й заточені, утворюючи подобу гарди і виконуючи вражаючу роль. Руків'я із навершям у вигляді кулі покривалася або оберталася шорсткою шкірою для поліпшення захоплення. Важливим моментом у конструкції сая є баланс між руків'ям і клинком по перехрестю гарди, який в ідеалі зберігається по обох діагоналях, проведеним через перехрестя гарди й бічні клинки тризубця. Іноді сай прикріплювали до кінця ціпка: отримана гібридна зброя називається . Техніка володіння саєм складніше техніки іншої колючо-ріжучої зброї близької або середньої дистанції бою. Захоплення сая різноманітний: руків'я затискається в кулаці, руків'я затискається в долоні з орієнтацією великого й вказівного пальців по бічних клинках тризубця, сай беруть за центральний клинок (він не відточений) і діють ним як гаком. Можливо парне застосування сая з різними видами захоплень правою й лівою руками. Завдяки характерним рисам цієї зброї обеззброювання супротивника може відбуватися без техніки захоплень. Загальна довжина сая досягала 600 мм, вага від 500 до 1200 г. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Bojová vidlice sai je tradiční zbraní, která je v dnešní době nejvíce rozšířená díky bojovému stylu Okinawa kobudó. Je specifikována svým tvarem, který připomíná trojzubec. Základní dlouhý hrot (monouči) je tupý, se dvěma podstatně menšími hroty tvořící vidlici (joku), které přecházejí v rukojeť (cuka). (cs)
- ساي (釵) هو سلاح تقليدي كان يستخدم في أوكيناوا. الشكل الأساسي للسلاح هو عصا معدنية على شكل شق، مع شوكتين منحنيتان (yoku) ومن مقبض (تسوكا). وهناك أنواع عديدة من هذا السلاح. (ar)
- The sai (Japanese: 釵, lit. 'Hairpin'; Chinese: 鐵尺, lit. 'Iron Ruler') is a traditional Okinawan stabbing weapon used for stabbing and striking. It is primarily used in ninjutsu and kobudo, as well as in southern Chinese martial arts. The basic form of the weapon is that of a sharp metal prong with two curved sideprongs (yoku) projecting from the handle (tsuka). There are many different types of sai with varying prongs for trapping and blocking. (en)
- 필가차(筆架叉)는 중국의 무기의 일종으로, 세 갈래로 갈라져 있는 철제 둔기이다. 류큐국의 전통무기 사이(釵)와 비슷하게 생겼으며, 타이완 원주민이 사용한 철치(鐵齒)와도 유사하다. 이 세 무기 중 어느 쪽이 원조인지는 확실하지 않다. 철봉의 가지수만 2갈래로 다른 일본의 십수와도 사용법이 유사하다. 중앙의 철봉을 차심, 좌우의 가지를 어수차라고 한다. (ko)
- 釵（さい）は、琉球古武術で使用される武器の1つである。釵という漢字は本来「かんざし」の意味で、形がかんざしに似ているので釵と表記されるようになったと言われている。 (ja)
- De sai (釵) is een oud Japans gevechtswapen afkomstig van Okinawa. De sai lijkt op een vork, en werd oorspronkelijk gebruikt om gaten in de grond te maken en er vervolgens zaden in te doen. Later is de sai uitgegroeid tot een wapen. De sai was geschikt als wapen omdat het klein, compact en makkelijk te hanteren was. De sai wordt nu gebruikt bij verschillende vechtsporten. (nl)
- Сай (釵) — колющее клинковое холодное оружие типа стилета, внешне похожее на трезубец с коротким древком (максимум на полторы ширины ладони) и удлинённым средним зубцом. Считается традиционным оружием для жителей Окинавы (Япония) и является одним из основных видов оружия Кобудо. Боковые зубья образуют подобие гарды и могут выполнять также и поражающую роль за счёт заточки. (ru)
- Sai eller saisvärd är ett slags japansk parerdolk. Den är utrustad med två långa uppåtböjda parerskydd, som är avsedda att "nypa fast" en anfallares svärd, för att därefter kunna vrida svärdet ur händerna på denne. Vapnet är även försett med en vass spets som kan användas som stötdolk. Vapnet saknar ursprungligen egg. (sv)
- 筆架叉，又名鐵尺，是一種冷兵器，在琉球稱為釵。 (zh)
- El sai és una arma japonesa d'origen okinawenc. Es creu que va ser una eina agrícola que es va convertir en arma, però també s'afirma que va evolucionar des d'un principi com una arma. La seva forma bàsica és la d'una daga sense fil però amb una aguda punta, amb dues llargues proteccions laterals ('guarda mans' o tsuba en japonès) també punxegudes, unides a l'empunyadura. Els sai es construeixen de variades formes, en alguns, la punta central és rodona i llisa, mentre que altres és octagonal. El tsuba és tradicionalment simètric, amb les dues puntes apuntant cap al front, però hi ha algunes variacions del sai. En el disseny del Manji Sai desenvolupat per les puntes estan oposades, és a dir, una punta cap al front i una altra cap enrere. Una altra variant és el jitter, que va ser molt usat (ca)
- Das Sai [sa.i] (jap. 釵) oder auch Saigabel ist eine Waffe aus Okinawa, die unter anderem im Kobudō Verwendung findet. Das Manjisai ist eine Variante des Sai. Die Jitte ist eine dem Sai ähnliche Waffe, welche unter anderem im Koryū trainiert wird. Das Sai ist ähnlich aufgebaut wie eine Gabel oder ein Dreizack und ist kein, wie irrtümlich oft behauptet wird, landwirtschaftliches oder aus dem Fischfang entstandenes Arbeitsgerät. Die einzelnen Teile des Sai haben eigene Namen: (de)
- Saia (釵) Okinawako uharte japoniarrean jatorria duen arma zuri bat da. Uste denez, hasieran, nekazaritzako tresna bat zen, beranduago arma bihurtu zena. Baina esaten da, baita ere, lehenengokotik arma gisa garatu zela. Bere oinarrizko forma ahorik gabeko daga batena da, baina mutur zorrotzduna, albo bakoitzean eskubabes bat duelarik, hauek ere zorrotzak, eskutokiari lotuta daudenak. Saiak oso forma ezberdinetan egiten dira. Batzuk, erdialdeko muturra borobila dute, beste batzuk, berriz, oktogono formakoa. Eskubabesa edo japonieraz tsuba, simetrikoa da, bi muturrak aurrerantz begira dituela. Hala ere, badaude saiaren aldaera batzuk. garatutako diseinuan, tsubaren mutur bat aurrerantz begira dago, bestea atzerantz begira dagoen bitartean. Beste aldaera bat da, Edo garaian, japoniar polizi (eu)
- El sai (釵) es un arma de origen asiático pero preservada en su manejo en okinawense. Se cree que fue una herramienta agrícola que se convirtió en arma, pero también se afirma que evolucionó desde un principio como un arma. Su forma básica es la de una daga sin filo pero con una aguda punta, con dos largas protecciones laterales ('guarda manos' o tsuba en japonés) también puntiagudas, unidas a la empuñadura. Los sai se construyen de variadas formas, en algunos, la punta central es redonda y lisa, mientras que otros es octagonal. El tsuba es tradicionalmente simétrico, con ambas puntas apuntando hacia el frente, sin embargo existen algunas variaciones del Sai. En el diseño del desarrollado por las puntas están opuestas, esto es, una punta hacia el frente y otra hacia atrás. Otra variante e (es)
- Le sai (釵, aussi transcrit « saï » en français) est une arme traditionnelle asiatique utilisée notamment dans les (en). L'origine de l'arme est mal définie. On pense qu'il dérive peut-être d'un outil agricole pour planter le riz, ou encore comme une pique à fruits, ou comme instrument de mesure. Il a été principalement utilisé dans l'archipel d'Okinawa par la police au même titre que la jutte (ou jitte), assez proche d'apparence. (fr)
- Sai (釵) è il nome ryukyuano per un'arma tradizionale di Okinawa anche usata in India, Cina, Indonesia, Malaysia e Thailandia. La sua forma è essenzialmente composta da una sorta di bastone arrotondato e appuntito, con due lunghe proiezioni non affilate (tsuba) attaccate al manico. La parte finale del manico viene denominata tirapugni. I sai vengono costruiti in varie forme: quelli tradizionali sono arrotondati, mentre alcune riproduzioni hanno adottato un ottagono nel rostro centrale. Gli tsuba sono tradizionalmente simmetrici, tuttavia, il sai chiamato manji o Matayoshi-sai, sviluppato da Shinko Matayoshi, impiega due tsuba uno opposto all'altro. (it)
- Sai (jap. 釵) inaczej „róg śmierci”, to japońska broń defensywna podobna do widełek. Składa się z ramienia głównego (monouchi) (40-60 cm), czubka, którym uderza się przy rzucie (saki) i dwóch ramion bocznych (yoku), które są znacznie krótsze. Czubek yoku to tsune. Panuje błędne przekonanie, że ramiona posiadają zaostrzone krawędzie boczne, podczas gdy najczęściej spotykanym jest przekrój okrągły. Sai posiada także głowicę (gashira), która służy do zadawania ciosów obuchowych. Sai był używany przez wojowników ninja, a także przez policjantów na Okinawie. Szczególnie przydatny do wytrącania broni przeciwnika, pierwotnie używany przez chłopów na plantacjach ryżu do robienia otworów na sadzonki. Sai mogło posłużyć japońskim chłopom jako broń, dzięki której mogli blokować miecze samurajskie i po (pl)
- Sai (em Chinês: 釵) é uma arma usada em alguns estilos de wushu, mas principalmente correlacionado a uma arte marcial nativa de Oquinaua, o kobudo, pelo que se acreditava ser originário dessa região. Todavia, pesquisas recentes informaram que é uma arma tipica do leste da China, utilizada antigamente como ferramenta na medida de cercas e construções chinesas, levada para o Japão por navios que costumavam faze-lo para dividir cultura com os habitantes da ilha. (pt)
- Сай (яп. 釵) — колюча клинкова холодна зброя типу стилета. Традиційна для жителів Окінави (Японія). Припускають, що сай — похідний від тризубця, який використовувався для розпушування землі. Згодом він став застосовуватися як парна зброя, третій сай носили за поясом як запасний (метальний). Суцільнокований сай мав круглий або багатогранний клинок з гострим, рідше затупленим вістрям. Заготовка для сая являла собою хрест, один кінець якого був ударним, протилежний призначав для кріплення руків'я, а два бічні звивалися паралельно клинку на деякій відстані від центру й заточені, утворюючи подобу гарди і виконуючи вражаючу роль. Руків'я із навершям у вигляді кулі покривалася або оберталася шорсткою шкірою для поліпшення захоплення. Важливим моментом у конструкції сая є баланс між руків'ям і кли (uk)
|
