| dbo:abstract
|
- Das Rennen von Rainhill (engl. Rainhill Trials) war ein 1829 veranstalteter Wettbewerb zur Ermittlung einer geeigneten Lokomotive für die Liverpool and Manchester Railway. In der Anfangszeit der Eisenbahn verlegte man die Eisenbahnstrecken möglichst eben, wie man es vom Kanalbau kannte. Ähnlich wie bei einer Schleuse sollten Steigungen auf kurze Strecken konzentriert und dort mithilfe von Pferden oder Vorrichtungen, wie fest installierten Dampfmaschinen oder auf dem Gegengleis herabfahrenden Zügen, bewältigt werden. Auf der Strecke Liverpool–Manchester wollte man zunächst ganz auf Dampflokomotiven verzichten und die 50 km lange Strecke mithilfe von 21 ortsfesten Dampfmaschinen betreiben. Um zu prüfen, ob auch Lokomotiven in der Lage waren, Steigungen zu überwinden, und um eine geeignete Lokomotive für diese Strecke zu finden, wurde von den Direktoren der Liverpool and Manchester Railway auf Drängen von George Stephenson ein Wettbewerb ausgeschrieben, der als die legendären Rainhill Trials (wörtl. „Rainhill-Erprobungen“) in die Geschichte der Eisenbahn einging. (de)
- Le concours de Rainhill est l'une des premières courses de vitesse pour locomotives (principalement à vapeur). Les différentes courses se tinrent au mois d'octobre 1829 à Rainhill (Merseyside) sur la voie ferrée de la ligne Liverpool - Manchester, qui était alors presque achevée. (fr)
- Las Pruebas de Rainhill fueron un importante concurso realizado en octubre de 1829, para poner a prueba la idea de George Stephenson de que las locomotoras de vapor proporcionarían la mejor fuerza motriz para el Ferrocarril de Liverpool y Mánchester (FL&M), entonces casi terminado. Se presentaron cinco locomotoras, que debían recorrer 1 milla (1,6 km) de distancia sobre la vía construida en Rainhill, en Lancashire (ahora Merseyside). La Rocket de Stephenson fue la única locomotora que completó las pruebas, siendo declarada ganadora. Los directores del ferrocarril FL&M aceptaron que las locomotoras deberían operar los servicios en su nueva línea, y George y Robert Stephenson recibieron el contrato para producir las locomotoras necesarias. (es)
- The Rainhill trials was an important competition run from the 6 to 14 October 1829, to test George Stephenson's argument that locomotives would have the best motive power for the then nearly-completed Liverpool and Manchester Railway (L&MR). Ten locomotives were entered, of which five were able to compete, running along a 1 mile (1.6 km) length of level track at Rainhill, in Lancashire (now Merseyside). Stephenson's Rocket was the only locomotive to complete the trials, and was declared the winner. The directors of the L&MR accepted that locomotives should operate services on their new line, and George and Robert Stephenson were given the contract to produce locomotives for the railway. (en)
- レインヒル・トライアル（英: Rainhill Trials）は、1829年10月にリヴァプール - マンチェスター 間のマージーサイド州レインヒル（Rainhill）で開催された、蒸気機関車史の初期に名を残す競争のことである。 リバプール・アンド・マンチェスター鉄道が完成間近となった時、列車を牽引するために定置式蒸気機関を使用するか、蒸気機関車を使用するかを決定するために会社の幹部が競争を実施した。レインヒル・トライアルは公開競争として実施され、候補となる機関車全てが動く状態で見ることができるようになっていた。機関車が購入されるかどうかに関わらず、競争の勝者には500ポンドの賞金が与えられた。初期の機関車技術者の有力者の中から、ジョン・ケネディ（John Kennedy）、ジョン・ラストリック（John Urpeth Rastrick）、ニコラス・ウッド（Nicholas Wood）の3人が審判として選ばれた。 (ja)
- I Rainhill Trials furono un'importante competizione nei primi anni delle locomotive a vapore, svoltasi nel 1829 a Rainhill nel Merseyside, all'epoca nel Lancashire (tra Liverpool e Manchester). (it)
- De Rainhill Trials is de naam die in de geschiedenis van de spoorwegen is gegeven aan een vergelijkende test van een aantal locomotieven die gehouden werd in oktober 1829 op de toen grotendeels aangelegde Liverpool and Manchester Railway in het Verenigd Koninkrijk. Het doel ervan was vast te stellen of aan tractie door locomotieven de voorkeur kon worden gegeven boven voortbeweging door middel van stationaire stoommachines die treinen via kettingen zouden voortbewegen. George Stephenson was voorstander van locomotieven; de directie van de spoorweg was ten tijde van de aanleg voorstander van stationaire stoommachines: besloten werd tot het uitschrijven van een wedstrijd. De winnaar werd een prijs van GBP 500 in het vooruitzicht gesteld. De spoorwijdte bedroeg de nadien zeer algemeen gebruikelijke 4 voet 8 1/2 inch (1435 mm). (nl)
- Рейнхильские состязания (англ. Rainhill Trials; также известны как Рейнхильские скачки, Рейнхильские испытания, Паровозные гонки и т. п.) — соревнования паровозов, проведённые в октябре 1829 года в городе (графство Мерсисайд). Целью соревнований было выбрать лучший паровоз для эксплуатации на железной дороге Ливерпуль — Манчестер. Сыграли важную роль в истории паровозостроения, так как благодаря им удалось значительно повысить репутацию паровозов в глазах общественности, а многие технические решения, принятые при создании паровозов-участников, оказались во многом прогрессивными. (ru)
- Rainhill Trials – konkurs na lokomotywę do obsługi , zorganizowany w początkach kolei parowej. Odbył się w październiku 1829, niedaleko Rainhill (okolice Liverpoolu) w Anglii. Kiedy budowa kolei Liverpool – Manchester dobiegała końca, dyrektorzy przedsięwzięcia ogłosili konkurs mający zdecydować, jakich należy użyć maszyn, by ciągnąć wagony. Rainhill Trials został zaplanowany jako konkurs otwarty, który miał pokazać wszystkich uczestników na żywo, a następnie dokonać selekcji. Bez względu na to, jakie lokomotywy zostałyby ostatecznie wybrane, dla zwycięzcy konkursu zaoferowano nagrodę 500 £. Jako sędziów konkursu wybrano trójkę znakomitych znawców w początkach kolejnictwa: Johna Kennedy'ego, Johna Rastricka i Nicholasa Wooda. Lokomotywy, aby zostały zakwalifikowane do konkursu, musiały przejść szereg testów oraz spełnić określone warunki. Kryteria te wielokrotnie poprawiano, aż w końcu ustalono:
* Masa parowozu z pełnym kotłem będzie sprawdzana na wadze o godzinie ósmej rano, waga będzie sprawdzana trzykrotnie. Woda w kotle musi być chłodna, a w palenisku nie będzie żadnego paliwa. Tak samo będzie zważona taka ilość paliwa i wody, która według właściciela pojazdu ma wystarczyć na przebycie odcinka 35 mil [56 km]. Kiedy w palenisku zostanie rozpalony ogień, należy zanotować ilość zużytego paliwa i czas, aż do momentu gdy będzie wydostawać się para.
* Dodatkowy wagon na paliwo i wodę powinien być zważony i traktowany jako część masy parowozu.
* Te parowozy, które mają własne zbiorniki na paliwo i wodę, mogą je proporcjonalnie odjąć od swojej masy.
* Parowóz z doczepionymi wagonami powinien być podciągnięty do miejsca startu i gdy tylko para osiągnie ciśnienie pięćdziesiąt funtów na cal kwadratowy [345 kPa], wtedy parowóz może ruszyć.
* Parowóz musi pokonać za każdym razem odległość jednej mili i trzy czwarte [2,8 km], w tym po jednej ósmej [200 m] na końcach trasy dla rozpędzenia się, jak również dla zatrzymania się, tak by parowóz z całym ładunkiem i pełną prędkością przejechał za każdym razem półtorej mili [2,4 km].
* Parowóz powinien przejechać wyznaczony odcinek dziesięciokrotnie, co będzie równoważne przebyciu trzydziestu pięciu mil [56 km]; z tego trzydzieści mil [48 km] będzie wykonane z maksymalną prędkością, a średnia prędkość przejazdu nie będzie mniejsza niż dziesięć mil na godzinę [16 km/h] (warto wspomnieć, że jedyna istniejąca w tym czasie kolej miała średnią prędkość tylko osiem mil na godzinę (13 km/h)).
* Jak tylko parowóz wykona swoje zadanie (które będzie równoważne podróży z Liverpoolu do Manchesteru), zostanie zaopatrzony w świeży zapas paliwa i wody i jak tylko będzie gotowy, by ruszyć w dalszą drogę, powinien stanąć znowu na starcie i ponownie pokonać odcinek dziesięciokrotnie, co będzie odpowiadać podróży powrotnej z Manchesteru do Liverpoolu.
* Czas każdego przejazdu powinien być dokładnie zanotowany, jak również czas potrzebny do przygotowania, by wyruszyć w drogę powrotną.
* Jeżeli parowóz nie byłby w stanie zabrać wystarczającej ilości paliwa i wody na pokonanie wyznaczonej trasy, to czas poświęcony na uzupełnienie paliwa i wody powinien być zaliczony do czasu podróży. Do konkursu przystąpiło dziesięć parowozów, ale ostatecznie w dniu 6 października 1829 wystartowało tylko pięć lokomotyw:
* – skonstruowana przez .
* (z ang. Nowość) – skonstruowana przez Johna Ericssona i .
* (z ang. Wytrwałość) – zbudowana przez .
* Rocket – skonstruowana przez George'a i Roberta Stephensonów.
* (z fr. Niezrównana) – zbudowana przez Timothy'ego Hackwortha. Lokomotywy wykonywały dwa lub trzy kursy dziennie, a każda z maszyn w ciągu kilku dni poddawana była wielu próbom. Pierwszy z konkursu, po awarii, wypadł Cycloped. Następny wypadł Perseverance. Po awarii w czasie konkursu Burstall naprawiał go przez pięć dni. Kiedy podczas pierwszych testów nie zdołał osiągnąć wymaganych 10 mil na godzinę, następnego dnia został wycofany z konkursu. Przyznano konstruktorowi 25 £ nagrody pocieszenia. Sans Pareil prawie ukończyła próby, mimo że pojawiła się wątpliwość, czy jest dozwolone, by mogła współzawodniczyć przy nadwadze trzystu funtów (136 kg). Niemniej przejechała osiem kursów, zanim roztrzaskał się cylinder. Pomimo niepowodzenia została nabyta przez kolej Liverpool-Manchester, gdzie służyła przez dwa lata, zanim ją wypożyczono kolei . Ostatnią maszyną, która wypadła z konkursu, była Novelty. Zupełne przeciwieństwo Cyclopedu, zbyt nowatorska jak na 1829, lżejsza i znacznie szybsza niż inne lokomotywy w konkurencji. To był prawdziwy ulubieniec tłumu. Osiągając w pierwszym dniu konkursu zaskakującą jak na owe czasy prędkość 28 mph (45 km/h), później doznała uszkodzenia rury w kotle, która nie mogłaby zostać naprawiona właściwie na miejscu w krótkim czasie. Niemniej jednak kontynuowała próby następnego dnia, osiągając tylko 15 mil na godzinę (24 km/h), ulegając ponownemu uszkodzeniu i wypadając z konkursu. Tak więc Rocket (Rakieta) była jedyną lokomotywą, która wytrzymała próby. Osiągała przeciętnie 12 mil na godzinę, ciągnąc 13 ton, wygrywając 500 £ nagrody. Stephensonowie otrzymali kontrakt na produkcję lokomotyw dla kolei Liverpool – Manchester. W roku 2002 poddano rewizji konkurs Rainhill Trials, używając dokładnie takich samych replik parowozów. Wciąż bezkonkurencyjna była „Rakieta”. O tych wydarzeniach opowiada film dokumentalny zrealizowany przez telewizję BBC. Raporty z the Mechanics Magazine, październik 1829 Strona the Science Museum (pl)
- Рейнгільські випробування, також Рейнгільські змагання (англ. Rainhill Trials) — змагання між локомотивами різних конструкцій, що відбулися у жовтні 1829 року у англійському селі Рейнгіл з метою визначення можливості використання паровозної тяги на залізниці між містами Ліверпуль й Манчестер. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Le concours de Rainhill est l'une des premières courses de vitesse pour locomotives (principalement à vapeur). Les différentes courses se tinrent au mois d'octobre 1829 à Rainhill (Merseyside) sur la voie ferrée de la ligne Liverpool - Manchester, qui était alors presque achevée. (fr)
- レインヒル・トライアル（英: Rainhill Trials）は、1829年10月にリヴァプール - マンチェスター 間のマージーサイド州レインヒル（Rainhill）で開催された、蒸気機関車史の初期に名を残す競争のことである。 リバプール・アンド・マンチェスター鉄道が完成間近となった時、列車を牽引するために定置式蒸気機関を使用するか、蒸気機関車を使用するかを決定するために会社の幹部が競争を実施した。レインヒル・トライアルは公開競争として実施され、候補となる機関車全てが動く状態で見ることができるようになっていた。機関車が購入されるかどうかに関わらず、競争の勝者には500ポンドの賞金が与えられた。初期の機関車技術者の有力者の中から、ジョン・ケネディ（John Kennedy）、ジョン・ラストリック（John Urpeth Rastrick）、ニコラス・ウッド（Nicholas Wood）の3人が審判として選ばれた。 (ja)
- I Rainhill Trials furono un'importante competizione nei primi anni delle locomotive a vapore, svoltasi nel 1829 a Rainhill nel Merseyside, all'epoca nel Lancashire (tra Liverpool e Manchester). (it)
- Рейнхильские состязания (англ. Rainhill Trials; также известны как Рейнхильские скачки, Рейнхильские испытания, Паровозные гонки и т. п.) — соревнования паровозов, проведённые в октябре 1829 года в городе (графство Мерсисайд). Целью соревнований было выбрать лучший паровоз для эксплуатации на железной дороге Ливерпуль — Манчестер. Сыграли важную роль в истории паровозостроения, так как благодаря им удалось значительно повысить репутацию паровозов в глазах общественности, а многие технические решения, принятые при создании паровозов-участников, оказались во многом прогрессивными. (ru)
- Рейнгільські випробування, також Рейнгільські змагання (англ. Rainhill Trials) — змагання між локомотивами різних конструкцій, що відбулися у жовтні 1829 року у англійському селі Рейнгіл з метою визначення можливості використання паровозної тяги на залізниці між містами Ліверпуль й Манчестер. (uk)
- Das Rennen von Rainhill (engl. Rainhill Trials) war ein 1829 veranstalteter Wettbewerb zur Ermittlung einer geeigneten Lokomotive für die Liverpool and Manchester Railway. In der Anfangszeit der Eisenbahn verlegte man die Eisenbahnstrecken möglichst eben, wie man es vom Kanalbau kannte. Ähnlich wie bei einer Schleuse sollten Steigungen auf kurze Strecken konzentriert und dort mithilfe von Pferden oder Vorrichtungen, wie fest installierten Dampfmaschinen oder auf dem Gegengleis herabfahrenden Zügen, bewältigt werden. (de)
- Las Pruebas de Rainhill fueron un importante concurso realizado en octubre de 1829, para poner a prueba la idea de George Stephenson de que las locomotoras de vapor proporcionarían la mejor fuerza motriz para el Ferrocarril de Liverpool y Mánchester (FL&M), entonces casi terminado. Se presentaron cinco locomotoras, que debían recorrer 1 milla (1,6 km) de distancia sobre la vía construida en Rainhill, en Lancashire (ahora Merseyside). (es)
- The Rainhill trials was an important competition run from the 6 to 14 October 1829, to test George Stephenson's argument that locomotives would have the best motive power for the then nearly-completed Liverpool and Manchester Railway (L&MR). Ten locomotives were entered, of which five were able to compete, running along a 1 mile (1.6 km) length of level track at Rainhill, in Lancashire (now Merseyside). (en)
- Rainhill Trials – konkurs na lokomotywę do obsługi , zorganizowany w początkach kolei parowej. Odbył się w październiku 1829, niedaleko Rainhill (okolice Liverpoolu) w Anglii. Kiedy budowa kolei Liverpool – Manchester dobiegała końca, dyrektorzy przedsięwzięcia ogłosili konkurs mający zdecydować, jakich należy użyć maszyn, by ciągnąć wagony. Rainhill Trials został zaplanowany jako konkurs otwarty, który miał pokazać wszystkich uczestników na żywo, a następnie dokonać selekcji. Bez względu na to, jakie lokomotywy zostałyby ostatecznie wybrane, dla zwycięzcy konkursu zaoferowano nagrodę 500 £. Jako sędziów konkursu wybrano trójkę znakomitych znawców w początkach kolejnictwa: Johna Kennedy'ego, Johna Rastricka i Nicholasa Wooda. (pl)
- De Rainhill Trials is de naam die in de geschiedenis van de spoorwegen is gegeven aan een vergelijkende test van een aantal locomotieven die gehouden werd in oktober 1829 op de toen grotendeels aangelegde Liverpool and Manchester Railway in het Verenigd Koninkrijk. Het doel ervan was vast te stellen of aan tractie door locomotieven de voorkeur kon worden gegeven boven voortbeweging door middel van stationaire stoommachines die treinen via kettingen zouden voortbewegen. George Stephenson was voorstander van locomotieven; de directie van de spoorweg was ten tijde van de aanleg voorstander van stationaire stoommachines: besloten werd tot het uitschrijven van een wedstrijd. De winnaar werd een prijs van GBP 500 in het vooruitzicht gesteld. De spoorwijdte bedroeg de nadien zeer algemeen gebruik (nl)
|
