| dbo:abstract
|
- La teoría de las descripciones es una de las principales contribuciones de Bertrand Russell a la filosofía del lenguaje. Se la ilustra habitualmente con la frase "el actual rey de Francia" como se utilizaría, por ejemplo en "El actual rey de Francia es calvo." ¿De qué se trata esta oración, teniendo en cuenta que no hay, hoy en día, un rey en Francia? A esto se lo conoce como la paradoja del rey de Francia: ¿es esta expresión verdadera?, ¿es falsa?, ¿carece de sentido? Tenemos la certeza de que no es verdadera, porque Francia es una república. Pero si es falsa, entonces su negación "El actual rey de Francia no es calvo" debe ser verdadera, lo que nos deja en el punto de partida. ¿Carecerá entonces de significado? Como se verá más adelante, algunos filósofos sostienen esta posición, porque no denota ningún objeto existente pero, por otro lado, parece querer decir algo que podemos entender claramente. Alexius Meinong ha sugerido que debemos considerar un dominio de "entidades no existentes", de las que podemos suponer que estamos hablando al usar expresiones como esa. Gottlob Frege sugirió que "el actual rey de Francia es calvo" es una oración cuyo significado no tiene valor de verdad, no tiene referencia. Aunque sí puede tener sentido. David Hume por su parte considera que las cuestiones de existencia pertenecen al ámbito de las y que en dicho ámbito no hay proposiciones lógicamente contradictorias, y cualquier sucesión de enunciados es posible. (es)
- The theory of descriptions is the philosopher Bertrand Russell's most significant contribution to the philosophy of language. It is also known as Russell's theory of descriptions (commonly abbreviated as RTD). In short, Russell argued that the syntactic form of descriptions (phrases that took the form of "The aardvark" and "An aardvark") is misleading, as it does not correlate their logical and/or semantic architecture. While descriptions may seem fairly uncontroversial phrases, Russell argued that providing a satisfactory analysis of the linguistic and logical properties of a description is vital to clarity in important philosophical debates, particularly in semantic arguments, epistemology and metaphysical elements. Since the first development of the theory in Russell's 1905 paper "On Denoting", RTD has been hugely influential and well-received within the philosophy of language. However, it has not been without its critics. In particular, the philosophers P. F. Strawson and Keith Donnellan have given notable, well known criticisms of the theory. Most recently, RTD has been defended by various philosophers and even developed in promising ways to bring it into harmony with generative grammar in Noam Chomsky's sense, particularly by Stephen Neale. Such developments have themselves been criticised, and debate continues. Russell viewed his theory of descriptions as a kind of analysis that is now called logical analysis or propositional analysis (not to be confused with propositional calculus). (en)
- A teoria das descrições, também conhecida como Theory of Descriptions, é a contribuição mais significativa do filósofo Bertrand Russell para a filosofia da linguagem. Também é conhecida por Teoria das descrições de Russell (comumente abreviada como TDR). Basicamente, Russell argumentou que a forma sintática das descrições é enganosa, já que não correlaciona sua lógica e/ou arquitetura semântica. Enquanto descrições podem parecer frases sem contradições, Russell argumentou que fornecer uma análise satisfatória das propriedades linguísticas e lógicas de uma descrição é vital para esclarecer debates filosóficos importantes, particularmente em argumentos semânticos, epistemologia e metafísica. Tem sido argumentado, por exemplo, que a TDR é na maior parte sustentada pela teoria do sentido dos dados(sense-data) de Russell. Desde o primeiro desenvolvimento da teoria no trabalho de Russell de 1905 (""), TDR vem sendo de grande influência e bem recebida no contexto da filosofia de linguagem. No entanto, não tem sido sem críticas. Em particular, os filósofos e Keith Donnellan fizeram notáveis e bem conhecidas críticas sobre a teoria. Mais recentemente, TDR vem sendo defendida por vários filósofos e até se desenvolvendo através de caminhos promissores a fim de fazê-la entrar em harmonia com a Gramática Geradora no sentido de Noam Chomsky, particularmente por . Tais desdobramentos têm sido criticados também, e o debate continua. (pt)
- Teoria deskrypcji jest m.in. pewną teorią parafrazowania zdań zawierających deskrypcje określone – czyli takie nazwy, które mogą stać w podmiocie i orzeczniku zdania o postaci „A jest B” (zdania podmiotowo-orzecznikowego) – oraz w intencji mówiącego mają odnosić się do dokładnie jednego przedmiotu, np.:
* „Obecny król Francji”
* „Autor ‘Lalki’”
* „Najwyższy szczyt świata” Metoda parafrazy przebiega następująco: 1.
* Traktujemy wyrażenie deskryptywne jak predykat – np. „x jest autorem ‘Lalki’’ 2.
* Rozpisujemy zdanie, w którym występuje deskrypcja na zdanie złożone z co najmniej dwóch zdań – (1) zdania stwierdzającego istnienie denotatu deskrypcji (Warunek Istnienia) oraz (2) zdania stwierdzającego jedyność tego denotatu (Warunek Jedyności). (Zob. też: kwantyfikator ogólny, kwantyfikator egzystencjalny). 3.
* Dodajemy zdanie "wynikające" ze struktury analizowanego zdania języka naturalnego (zob. przykłady poniżej). Przykład: Zdanie [Z1] – "Obecny król Francji jest łysy" 1.
* Predykaty: 2.
* „x jest obecnym królem Francji” (x jest OKF), 3.
* „x jest łysy” (to nie jest wyrażenie deskryptywne). 4.
* Warunki: 5.
* Istnienia (Istnieje przynajmniej jeden obecny król Francji): (∃x) (x jest OKF) 6.
* Jedyności (Istnieje co najwyżej jeden obecny król Francji): (∀x)(∀y) (x jest OKF & y jest OKF → x=y) 7.
* Oraz dodatkowe zdanie wynikające z formy logicznej [Z1]: 8.
* „Cokolwiek jest OKF, ma cechę bycia łysym”: (∀x) (x jest OKF → x jest łyse) 9.
* Zdanie [Z2] ma zatem następującą formę: 10.
* (Ex) (x jest OKF) & (∀x)(∀y) (x jest OKF & y jest OKF → x=y) & (∀x) (x jest OKF → x jest łyse) Inny przykład: Zdanie [Z1] – "Prus jest autorem ‘Lalki’" 1.
* Predykaty: 2.
* „x jest autorem ‘Lalki’” („x jest AL.”). 3.
* Do tego imię własne: 4.
* Prus (stała np. a) . 5.
* Warunki: 6.
* Istnienia (Istnieje przynajmniej jeden autor ‘Lalki’): (∃x) (x jest AL) 7.
* Jedyności (Istnieje co najwyżej jeden autor ‘Lalki’): (∀x)(∀y) (x jest AL & y jest AL → x=y) 8.
* Oraz dodatkowe zdanie wynikające z formy logicznej [Z1]: 9.
* „Cokolwiek jest AL jest identyczne z Prusem”: (∀x) (x jest AL → x = a) 10.
* Zdanie [Z2] ma formę koniunkcji tych trzech zdań. Teoria deskrypcji została sformułowana w roku 1905 przez Bertranda Russella w artykule „On denoting” („Denotowanie”). (pl)
- Тео́рия дескри́пций (англ. Theory of descriptions) — теория описаний английского математика и философа Бертрана Рассела; впервые была опубликована в британском академическом журнале Mind за 1905 год и стала самым существенным вкладом Рассела в развитие философии языка. Теория утверждает, что для проведения логического анализа текстов необходимо преобразование описательных выражений естественного языка (названных Расселом «дескрипциями») в логически корректную форму. Это, в соответствии с мнением Рассела, «вернёт здравый смысл реальности и философии». В противном случае, из-за исходно неверной посылки при анализе предложений возможны логические парадоксы. Причём, необходимо помнить, что «всё наше знание, как знание вещей, так и знание суждений, строится на знании-знакомстве, как на своем фундаменте». То есть, если человек имеет дело с незнакомыми вещами, то не исключено, что он будет говорить и думать о фактах, не имеющих места в реальной жизни. Использование методов теории дескрипций позволяет, проводя логический анализ, обнаружить проблемы, связанные с использованием языка. При этом, задача философского исследования сводится к проведению глубинного логического анализа языка, проникающего под поверхностную грамматику и фиксирующего подлинные языковые структуры. Сам логический анализ при этом завершается только тогда, когда исследователь доходит до простых символов и, следовательно, до простых объектов. Кроме того, теория даёт метод создания нового типа определения, иногда называемого «контекстуальным». Использование метода позволяет вместо терминов, которые следовало бы подставить взамен дескриптивных выражений в текстовые предложения, использовать контекстуальные определения, то есть другие предложения, имеющие иную структуру и не содержащих дескриптивных выражений. Потребность в контекстуальных определениях говорит о том, что грамматическая форма исходного предложения не даёт ключа к его подлинному смыслу. (ru)
- 摹状词理论（theory of descriptions 或 Russell's Theory of Descriptions，简称RTD）是数理逻辑、语言哲学和分析哲学上的一个极重要的理论，被誉为分析哲学的典范。运用这个理论可以将日常语言中的语（摹状词）进行改写，得到数理逻辑的形式，从而避免一些日常语言中可能出现的逻辑悖论。该理论的最早阐发是由伯特兰·罗素（Bertrand Russell）在1905年的一篇论文《论指称》（）中完成的。 摹状词理论要解决的问题可以大致总结为：
* 虚拟事物的存在问题
* 同一律失效的问题
* 排中律失效的问题 虚拟事物的存在问题以「金山难题」为代表。「金山」是否存在？罗素、以及当时的很多哲学家都认为一个句子的主词（所指的对象）一定是存在的，如果它不存在那我们就无从提及它。所以说「某物不存在」必然是假的或无意义的。提及某物就表明某物存在。然而，金山又的确不存在于现实世界中。罗素不满意奥地利哲学家梅农（Alexius Meinong）赋予这些虚拟事物一定程度的「存在」的解决方案，提出对专名（专有称谓，proper name）和摹状词的区分。金山不是专名，而是摹状词，它可以转写为「一个具有『金』和『山』两种属性的x」，将「金山」从主词的位置转移到描述语的位置。「圆的方」（the round square）、「当今法国国王」（the present King of France）这些不存在指称对象的词都可以用摹状词理论转写从而避免赋予它们「存在」意义。罗素在《论指称》中还写道，太阳神「阿波罗」（Apollo）也可以用古典文学辞典上的释义作为摹状词进行改写。 同一律的问题是这样的。罗素的例句是「司各脱是《威弗利》的作者」（Scott is the author of 《Waverley》）。由此，「司各脱」和「《威弗利》的作者」应该是具有同一性的。既然满足同一性，那么就应该可以相互代换而不改变意义。于是「司各脱是《威弗利》的作者」就变成了「司各脱是司各脱」。但很显然这两句话不是同一个意思，前者是有具体意义、需要经验证实的，后者只是同义反复、不需要经验证实。罗素的办法仍然是将专名和摹状词区分开来，这里以「the ...」形式出现的是限定摹状词（definite descriptions），它与非限定摹状词（indefinite descriptions）的区别在于它指向一个唯一的个体（也可能不指任何个体）。以「司各脱《威弗利》的作者」为例，它可以转写为：存在一个x，①x写了《威弗利》；②对任意一个y，如果y写了《威弗利》，那么y就是x；③x是司各脱。 排中律是说：如果A不是真的，那么A就是假的；反之亦然；不能既不真也不假。然而对「当今法国国王是秃头」（the present King of France is bald）这个句子来说，它既不是真的（是秃头），也不是假的（不是秃头）。因为没有当今法国国王，主词不存在。罗素将这个句子转写为：存在一个x，①x是当今法国国王；②对任意一个y，如果y是当今法国国王，那么y就是x；③x是秃头。于是可以写出这样一个数理逻辑形式：「∃x[(Kx & ∀y(Ky → x=y)) & Bx]」（谓词K表示「是当今法国国王」，B表示「是秃头」）。对这个逻辑形式来说就没有排中律失效的问题。 对罗素的摹状词理论提出批评的有斯特劳森（P. F. Strawson）、Keith Donnellan 等人。斯特劳森主要从日常语言分析的视角提出了批评，认为「当今法国国王是秃头」这个句子就是既不真也不假的，因为这个句子并不断言任何存在，“当今法国国王”只是起到了指涉的作用。又因为当今法国国王并不存在，所以这个短语并不能指涉任何东西，因此这个句子也就既不真也不假了。 实用主义者也对此提出了异议，认为尽管根据罗素的分析这个句子本身不是真的，但是说出这个句子的行为向听者传达了真实的信息。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La teoría de las descripciones es una de las principales contribuciones de Bertrand Russell a la filosofía del lenguaje. Se la ilustra habitualmente con la frase "el actual rey de Francia" como se utilizaría, por ejemplo en "El actual rey de Francia es calvo." ¿De qué se trata esta oración, teniendo en cuenta que no hay, hoy en día, un rey en Francia? A esto se lo conoce como la paradoja del rey de Francia: ¿es esta expresión verdadera?, ¿es falsa?, ¿carece de sentido? Tenemos la certeza de que no es verdadera, porque Francia es una república. Pero si es falsa, entonces su negación "El actual rey de Francia no es calvo" debe ser verdadera, lo que nos deja en el punto de partida. ¿Carecerá entonces de significado? Como se verá más adelante, algunos filósofos sostienen esta posición, porque (es)
- The theory of descriptions is the philosopher Bertrand Russell's most significant contribution to the philosophy of language. It is also known as Russell's theory of descriptions (commonly abbreviated as RTD). In short, Russell argued that the syntactic form of descriptions (phrases that took the form of "The aardvark" and "An aardvark") is misleading, as it does not correlate their logical and/or semantic architecture. While descriptions may seem fairly uncontroversial phrases, Russell argued that providing a satisfactory analysis of the linguistic and logical properties of a description is vital to clarity in important philosophical debates, particularly in semantic arguments, epistemology and metaphysical elements. (en)
- Teoria deskrypcji jest m.in. pewną teorią parafrazowania zdań zawierających deskrypcje określone – czyli takie nazwy, które mogą stać w podmiocie i orzeczniku zdania o postaci „A jest B” (zdania podmiotowo-orzecznikowego) – oraz w intencji mówiącego mają odnosić się do dokładnie jednego przedmiotu, np.:
* „Obecny król Francji”
* „Autor ‘Lalki’”
* „Najwyższy szczyt świata” Metoda parafrazy przebiega następująco: Przykład: Inny przykład: Teoria deskrypcji została sformułowana w roku 1905 przez Bertranda Russella w artykule „On denoting” („Denotowanie”). (pl)
- A teoria das descrições, também conhecida como Theory of Descriptions, é a contribuição mais significativa do filósofo Bertrand Russell para a filosofia da linguagem. Também é conhecida por Teoria das descrições de Russell (comumente abreviada como TDR). Basicamente, Russell argumentou que a forma sintática das descrições é enganosa, já que não correlaciona sua lógica e/ou arquitetura semântica. Enquanto descrições podem parecer frases sem contradições, Russell argumentou que fornecer uma análise satisfatória das propriedades linguísticas e lógicas de uma descrição é vital para esclarecer debates filosóficos importantes, particularmente em argumentos semânticos, epistemologia e metafísica. Tem sido argumentado, por exemplo, que a TDR é na maior parte sustentada pela teoria do sentido dos d (pt)
- Тео́рия дескри́пций (англ. Theory of descriptions) — теория описаний английского математика и философа Бертрана Рассела; впервые была опубликована в британском академическом журнале Mind за 1905 год и стала самым существенным вкладом Рассела в развитие философии языка. (ru)
- 摹状词理论（theory of descriptions 或 Russell's Theory of Descriptions，简称RTD）是数理逻辑、语言哲学和分析哲学上的一个极重要的理论，被誉为分析哲学的典范。运用这个理论可以将日常语言中的语（摹状词）进行改写，得到数理逻辑的形式，从而避免一些日常语言中可能出现的逻辑悖论。该理论的最早阐发是由伯特兰·罗素（Bertrand Russell）在1905年的一篇论文《论指称》（）中完成的。 摹状词理论要解决的问题可以大致总结为：
* 虚拟事物的存在问题
* 同一律失效的问题
* 排中律失效的问题 排中律是说：如果A不是真的，那么A就是假的；反之亦然；不能既不真也不假。然而对「当今法国国王是秃头」（the present King of France is bald）这个句子来说，它既不是真的（是秃头），也不是假的（不是秃头）。因为没有当今法国国王，主词不存在。罗素将这个句子转写为：存在一个x，①x是当今法国国王；②对任意一个y，如果y是当今法国国王，那么y就是x；③x是秃头。于是可以写出这样一个数理逻辑形式：「∃x[(Kx & ∀y(Ky → x=y)) & Bx]」（谓词K表示「是当今法国国王」，B表示「是秃头」）。对这个逻辑形式来说就没有排中律失效的问题。 (zh)
|
