| dbo:abstract
|
- المحمول (رمزه ب) هو الأمر في الذهن. وعند البيانيين يسمى وعند النحاة . ففي «قولك الإنسان حيوان ناطق» فالموضوع هو الإنسان والحيوان الناطق محمول على ذات الإنسان. (ar)
- Predikát je v logice takové jazykové sdělení (výraz), o němž má po obsahové stránce smysl tvrdit, že je buď pravdivé (označuje se slovem nebo číslicí 1) , nebo nepravdivé (označuje se slovem nebo číslicí 0). V logice prvního řádu je predikát syntaktickým prvkem, odpovídajícím sémantickým objektem je relace.
* Je-li výrok pravdivý, říkáme že platí, v opačném případě, je-li nepravdivý – neplatí.
* Je to věta nebo část, která prohlašuje něco o subjektu.
* Je jím část soudu, nebo výroková funkce, vypovídající o subjektu nebo proměnné. (cs)
- Prädikat (von lateinisch praedicare ‚zusprechen‘) nennt man in der modernen Prädikatenlogik den Teil einer atomaren Aussage, der wahrheitsfunktional ist. Ein Prädikat hat dabei eine oder mehrere Argumentstellen; eine vollständige Aussage entsteht durch das Einsetzen von Individuenkonstante in die Argumentstelle(n) oder durch das Einsetzen von Variablen und deren Bindung durch eine voranzustellende Quantifizierung. In gängiger sprachphilosophischer Interpretation ist ein einstelliges Prädikat Ausdruck für eine Eigenschaft. In einer atomaren Aussage wird jener der Eigenschaft entsprechende Begriff dem mit dem Individuensymbol repräsentierten Gegenstand zugesprochen, oder von ihm prädiziert. Mehrstellige Prädikate werden auch als Relationen bezeichnet, einstellige als Begriffe. Das einfachste formallogische System, das mit (bestimmten) Prädikaten operiert, ist die Prädikatenlogik erster Ordnung. Vom Verständnis der modernen Logik unterscheidet sich der Prädikatbegriff in der traditionellen Logik. Der traditionelle Prädikatsbegriff wurde von Aristoteles begründet und herrschte bis ins 19. Jahrhundert vor. Danach ist logisches Prädikat allgemein das, was von einem Subjekt ausgesagt wird. In der modernen Logik ist das logische Prädikat seit Gottlob Frege das, was von einem oder mehreren Gegenständen ausgesagt wird, beziehungsweise ein Ausdruck, der eine Leerstelle enthält, „ungesättigter Ausdruck“, der durch andere Ausdrücke, zu einem Ausdruck für einen Satz vervollständigt wird. Bei Ausdrücken für Prädikate der ersten Stufe im Sinne Freges wird die Leerstelle mit „Eigennamen“ oder mit gebundenen Variablen besetzt. (de)
- En la predikata logiko, predikato estas la ĉefa ero de atoma frazo. Ĉiu predikato havas fiksitan nombron da argumentoj. Kiam oni aldonas tiun nombron da nomoj al la predikato, rezultas atoma frazo. Ekzemple, se P(α,β) signifas "α estas pli granda ol β", tiam ĝi estas du-argumenta predikato. Per aldono de du nomoj, ĝi esprimas frazon: "P(a,b)" signifas "a estas pli granda ol b" Predikatoj estas uzataj en la logiko de la unua speco ankaŭ (eo)
- En lógica, existen muchas concepciones diferentes de la noción de predicado según el contexto y la tradición. (es)
- En logique mathématique, un prédicat d'un langage est une propriété des objets du domaine considéré (l'univers du discours) exprimée dans le langage en question. Plus généralement cette propriété peut porter non seulement sur des objets (on peut préciser prédicat d'arité 1, à une place, monadique ou bien encore unaire), mais aussi sur des couples d'objets (on parle alors de prédicat binaire, ou d'arité 2, ou à deux places, ou encore de relation binaire), des triplets d'objets (prédicat ou relation ternaire ou d'arité 3 etc.), etc. Un prédicat d'arité n s'interprète, en logique classique, par une fonction à n argument sur l'univers du discours, et à valeurs dans les valeurs de vérité, faux et vrai (0 et 1). Un langage du calcul des prédicats peut comporter des symboles primitifs[Quoi ?] pour représenter certains prédicats. Par exemple le prédicat binaire appelé « égalité » est noté « = » et est interprété sur le domaine considéré (nombres entiers, etc.), par l'égalité du domaine considéré (nombres entiers, etc.), ce qui signifie que si l'on écrit on veut dire que est même objet que . Sur les nombres entiers naturels et dans de nombreux autres domaines le prédicat binaire « ≤ » représente un ordre, dont des axiomes précisent les propriétés. Sur l'univers d'une théorie des ensembles comme la théorie ZFC, la relation d'appartenance est notée « ∈ », c'est une notion primitive, qui intervient dans le axiomes de la théorie ; elle n'est pas introduite par une définition. Le langage du calcul des prédicats permet de définir de nouveaux prédicats. Par exemple, sur les entiers naturels, le prédicat unaire « être inférieur ou égal à 4 » peut être défini par la formule « x ≤ 4 ». (fr)
- In logic, a predicate is a symbol which represents a property or a relation. For instance, in the first order formula , the symbol is a predicate which applies to the individual constant . Similarly, in the formula , is a predicate which applies to the individual constants and . In the semantics of logic, predicates are interpreted as relations. For instance, in a standard semantics for first-order logic, the formula would be true on an interpretation if the entities denoted by and stand in the relation denoted by . Since predicates are non-logical symbols, they can denote different relations depending on the interpretation used to interpret them. While first-order logic only includes predicates which apply to individual constants, other logics may allow predicates which apply to other predicates. (en)
- Predykat – wieloznaczny termin mogący oznaczać: 1.
* funktor zdaniotwórczy od x argumentów nazwowych; 2.
* funkcję zdaniową argumentów nazwowych; 3.
* wyrażenie opisujące pewne własności lub relacje. W rachunku predykatów pierwszego rzędu (rachunku kwantyfikatorów) występują symbole P, Q, R itd. reprezentujące predykaty jednoargumentowe. W terminologii gramatycznej predykatom jako funktorom zdaniotwórczym swobodnie odpowiadają osobowe formy czasownika. (pl)
- Em matemática, um predicado é normalmente entendido como uma função booleana P: X→ {verdadeiro, falso}, chamada de predicado em X. Entretanto, predicados possuem vários usos e interpretações diferentes em matemática e lógica, e sua definição precisa, significado e uso variam de teoria para teoria. Então, por exemplo, quando uma teoria define o conceito de uma relação, um predicado é simplesmente a função característica ou a função indicadora de uma relação. Entretanto, nem todas as teorias possuem relações, ou são fundadas na teoria dos conjuntos, então é preciso ter cuidado com a definição e interpretação semântica corretas de um predicado. (pt)
- Предика́т (лат. praedicatum «заявленное, упомянутое, сказанное») — это утверждение, высказанное о субъекте. Субъектом высказывания называется то, о чём делается утверждение. Предикат в программировании — выражение, использующее одну или более с результатом логического типа. Далее в этой статье слово предикат используется в значении высказывательной формы. (ru)
- Предика́т (від лат. praedicare — проголошувати, заявляти, присуджувати) у сучасній логіці зазвичай означає булевозначну функцію P: X→ {0, 1}, яку називають предикатом на X. Однак предикати мають багато різних інтерпретацій і способів використання у математиці та логіці, і їхнє точне означення різниться від теорії до теорії. Наприклад, якщо в якійсь теорії вводять поняття відношення, тоді предикат є просто характеристичною або індикативною функцією на відношенні. Однак не в усіх теоріях означують поняття відношення, на відміну від заснованих на теорії множин, і тому слід бути уважними з правильним означенням і семантичною інтерпретацією предиката. Прикладами предикатів будуть вирази (x > 2), (x+3) = y, (x > 3 та y < x). При заміщенні x на 2 та y на 5 другий із предикатів визначає істинне висловлення, а інші два — хибні. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- المحمول (رمزه ب) هو الأمر في الذهن. وعند البيانيين يسمى وعند النحاة . ففي «قولك الإنسان حيوان ناطق» فالموضوع هو الإنسان والحيوان الناطق محمول على ذات الإنسان. (ar)
- Predikát je v logice takové jazykové sdělení (výraz), o němž má po obsahové stránce smysl tvrdit, že je buď pravdivé (označuje se slovem nebo číslicí 1) , nebo nepravdivé (označuje se slovem nebo číslicí 0). V logice prvního řádu je predikát syntaktickým prvkem, odpovídajícím sémantickým objektem je relace.
* Je-li výrok pravdivý, říkáme že platí, v opačném případě, je-li nepravdivý – neplatí.
* Je to věta nebo část, která prohlašuje něco o subjektu.
* Je jím část soudu, nebo výroková funkce, vypovídající o subjektu nebo proměnné. (cs)
- En la predikata logiko, predikato estas la ĉefa ero de atoma frazo. Ĉiu predikato havas fiksitan nombron da argumentoj. Kiam oni aldonas tiun nombron da nomoj al la predikato, rezultas atoma frazo. Ekzemple, se P(α,β) signifas "α estas pli granda ol β", tiam ĝi estas du-argumenta predikato. Per aldono de du nomoj, ĝi esprimas frazon: "P(a,b)" signifas "a estas pli granda ol b" Predikatoj estas uzataj en la logiko de la unua speco ankaŭ (eo)
- En lógica, existen muchas concepciones diferentes de la noción de predicado según el contexto y la tradición. (es)
- Predykat – wieloznaczny termin mogący oznaczać: 1.
* funktor zdaniotwórczy od x argumentów nazwowych; 2.
* funkcję zdaniową argumentów nazwowych; 3.
* wyrażenie opisujące pewne własności lub relacje. W rachunku predykatów pierwszego rzędu (rachunku kwantyfikatorów) występują symbole P, Q, R itd. reprezentujące predykaty jednoargumentowe. W terminologii gramatycznej predykatom jako funktorom zdaniotwórczym swobodnie odpowiadają osobowe formy czasownika. (pl)
- Em matemática, um predicado é normalmente entendido como uma função booleana P: X→ {verdadeiro, falso}, chamada de predicado em X. Entretanto, predicados possuem vários usos e interpretações diferentes em matemática e lógica, e sua definição precisa, significado e uso variam de teoria para teoria. Então, por exemplo, quando uma teoria define o conceito de uma relação, um predicado é simplesmente a função característica ou a função indicadora de uma relação. Entretanto, nem todas as teorias possuem relações, ou são fundadas na teoria dos conjuntos, então é preciso ter cuidado com a definição e interpretação semântica corretas de um predicado. (pt)
- Предика́т (лат. praedicatum «заявленное, упомянутое, сказанное») — это утверждение, высказанное о субъекте. Субъектом высказывания называется то, о чём делается утверждение. Предикат в программировании — выражение, использующее одну или более с результатом логического типа. Далее в этой статье слово предикат используется в значении высказывательной формы. (ru)
- Prädikat (von lateinisch praedicare ‚zusprechen‘) nennt man in der modernen Prädikatenlogik den Teil einer atomaren Aussage, der wahrheitsfunktional ist. Ein Prädikat hat dabei eine oder mehrere Argumentstellen; eine vollständige Aussage entsteht durch das Einsetzen von Individuenkonstante in die Argumentstelle(n) oder durch das Einsetzen von Variablen und deren Bindung durch eine voranzustellende Quantifizierung. In gängiger sprachphilosophischer Interpretation ist ein einstelliges Prädikat Ausdruck für eine Eigenschaft. In einer atomaren Aussage wird jener der Eigenschaft entsprechende Begriff dem mit dem Individuensymbol repräsentierten Gegenstand zugesprochen, oder von ihm prädiziert. Mehrstellige Prädikate werden auch als Relationen bezeichnet, einstellige als Begriffe. Das einfachste (de)
- En logique mathématique, un prédicat d'un langage est une propriété des objets du domaine considéré (l'univers du discours) exprimée dans le langage en question. Plus généralement cette propriété peut porter non seulement sur des objets (on peut préciser prédicat d'arité 1, à une place, monadique ou bien encore unaire), mais aussi sur des couples d'objets (on parle alors de prédicat binaire, ou d'arité 2, ou à deux places, ou encore de relation binaire), des triplets d'objets (prédicat ou relation ternaire ou d'arité 3 etc.), etc. Un prédicat d'arité n s'interprète, en logique classique, par une fonction à n argument sur l'univers du discours, et à valeurs dans les valeurs de vérité, faux et vrai (0 et 1). (fr)
- In logic, a predicate is a symbol which represents a property or a relation. For instance, in the first order formula , the symbol is a predicate which applies to the individual constant . Similarly, in the formula , is a predicate which applies to the individual constants and . (en)
- Предика́т (від лат. praedicare — проголошувати, заявляти, присуджувати) у сучасній логіці зазвичай означає булевозначну функцію P: X→ {0, 1}, яку називають предикатом на X. Однак предикати мають багато різних інтерпретацій і способів використання у математиці та логіці, і їхнє точне означення різниться від теорії до теорії. Наприклад, якщо в якійсь теорії вводять поняття відношення, тоді предикат є просто характеристичною або індикативною функцією на відношенні. Однак не в усіх теоріях означують поняття відношення, на відміну від заснованих на теорії множин, і тому слід бути уважними з правильним означенням і семантичною інтерпретацією предиката. (uk)
|
