| dbo:abstract
|
- The Positivist School was founded by Cesare Lombroso and led by two others: Enrico Ferri and Raffaele Garofalo. In criminology, it has attempted to find scientific objectivity for the measurement and quantification of criminal behavior. Its method was developed by observing the characteristics of criminals to observe what may be the root cause of their behavior or actions. Since the Positivist's school of ideas came around, research revolving around its ideas has sought to identify some of the key differences between those who were deemed "criminals" and those who were not, often without considering flaws in the label of what a “criminal” is. As the scientific method became the major paradigm in the search for knowledge, the Classical School's social philosophy was replaced by the quest for scientific laws that would be discovered by experts. It is divided into biological, psychological, and social laws. (en)
- Kryminologia pozytywistyczna rozwinęła się w drugiej połowie XIX wieku, wraz z pojawieniem się szkoły pozytywnej prawa karnego. Jej głównymi przedstawicielami byli Cesare Lombroso, Enrico Ferri oraz . Opierała się ona na deterministycznej koncepcji prawa karnego, która zakładała, że każde ludzkie zachowanie, w tym także przestępcze, jest warunkowane określonymi czynnikami, które nie są kontrolowane przez człowieka. Kryminologia pozytywistyczna była więc nauką o przyczynach przestępczości (tzw. etiologia przestępczości). Ponieważ koncentrowała się na osobie przestępcy cechował ją indywidualizm – kryminologia zorientowana na sprawcę. Do historii przeszło pytanie sformułowane przez Lombroso, które sprowadzało się do tego, dlaczego jedni ludzie popełniają przestępstwa, a inni nie? Było to tzw. pytanie lombrozjańskie. Odpowiedź opierała się na założeniu, że sprawca przestępstwa jest w pewien sposób odmienny od pozostałych ludzi, posiada pewne cechy szczególne. Oznaczało to, ze kryminologia pozytywistyczna przyjęła optymistyczną wizję natury człowieka – większość ludzi jest skłonna do dobra, a żeby stać się przestępcą trzeba posiadać pewne szczególne właściwości. Skoro przestępczość spowodowana była odmiennością sprawcy, to należało ją zlikwidować. Powodowało to, ze środki stosowane w walce z przestępstwami nie mogłyby być traktowane i wykorzystywane jako odwet, lecz musiały dotyczyć ich przyczyn. Prawo karne miało być instrumentem oddziaływania, a nie represji. Kara miała być dostosowana do osoby sprawcy (prawo karne miało być więc zorientowane na sprawcę – prawo karne sprawcy) i mieć charakter celowy. Duży nacisk kładziono na prewencję specjalną, która miała być realizowana przez resocjalizację. Kryminologia pozytywistyczna dzieliła się na dwa nurty: biopsychologiczny (paradygmat rodzajów ludzkich) oraz socjologiczny (paradygmat rodzajów otoczenia). (pl)
|
| rdfs:comment
|
- The Positivist School was founded by Cesare Lombroso and led by two others: Enrico Ferri and Raffaele Garofalo. In criminology, it has attempted to find scientific objectivity for the measurement and quantification of criminal behavior. Its method was developed by observing the characteristics of criminals to observe what may be the root cause of their behavior or actions. Since the Positivist's school of ideas came around, research revolving around its ideas has sought to identify some of the key differences between those who were deemed "criminals" and those who were not, often without considering flaws in the label of what a “criminal” is. (en)
- Kryminologia pozytywistyczna rozwinęła się w drugiej połowie XIX wieku, wraz z pojawieniem się szkoły pozytywnej prawa karnego. Jej głównymi przedstawicielami byli Cesare Lombroso, Enrico Ferri oraz . Opierała się ona na deterministycznej koncepcji prawa karnego, która zakładała, że każde ludzkie zachowanie, w tym także przestępcze, jest warunkowane określonymi czynnikami, które nie są kontrolowane przez człowieka. Kryminologia pozytywistyczna była więc nauką o przyczynach przestępczości (tzw. etiologia przestępczości). Ponieważ koncentrowała się na osobie przestępcy cechował ją indywidualizm – kryminologia zorientowana na sprawcę. (pl)
|
