| dbo:abstract
|
- Marcel Pauker (geboren 6. Dezember 1896 in Bukarest; gestorben 16. August 1938 in Butowo bei Moskau) war ein rumänischer Bauingenieur und als Politiker führendes Mitglied der Rumänischen Kommunistischen Partei (RKP). Er war mit der späteren rumänischen Außenministerin Ana Pauker verheiratet und wurde ein Opfer des Großen Terrors. (de)
- Marcel Pauker (rendered in Russian as Марцел Паукер - Martsel Pauker; December 6, 1896, Bucharest – August 16, 1938, Butovo, near Moscow) was a Romanian communist militant and husband of the future Romanian Communist leader Ana Pauker. During his life, Pauker took a series of pseudonyms, the ones used most being: Burghezul, Herman Gugenheim, Paul Lampart, Luximin, Puiu, Priu, Semionovici Marin, Stepan, and Paul Weiss. (en)
- Marcel Pauker (Bucarest, 6 dicembre 1896 – , 16 agosto 1938) è stato un politico rumeno. Nato da una famiglia ebrea benestante di Bucarest e marito della leader comunista Ana Pauker. (it)
- Marcel Pauker (ur. 6 grudnia 1896 w Bukareszcie, zm. 16 sierpnia 1938 w Butowie) – rumuński działacz komunistyczny, mąż Any Pauker. Pochodził z żydowskiej rodziny inteligenckiej. Po skończeniu szkoły luterańskiej i uzyskaniu doktoratu z prawa w Paryżu, był działaczem związkowym. W czasach I wojny światowej, chwilowo przerwał studia, aby zaciągnąć się do armii rumuńskiej. Od grudnia 1918 był aktywny w ruchu komunistycznym. Studiował inżynierię w Zurychu. W lipcu 1921 uzyskał tytuł inżyniera. W czerwcu 1921 ożenił się z Aną Rabinsohn, z którą miał troje dzieci: Tanio (1921-1922), Vlada (1926-2016) i córkę Tatianę (1928-2011). Reprezentował Rumunię na kongresie związków zawodowych krajów bałkańskich w Sofii. W 1925, zagrożony represjami za swoją działalność, uciekł do Związku Radzieckiego, wracając po czterech latach do Rumunii, gdy został objęty amnestią. W latach 1930-1932 ponownie przebywał w ZSRR, gdzie pracował jako inżynier w Magnitogorsku. W latach 30. mieszkał w Pradze. W 1937 znów wyjechał do ZSRR, gdzie padł ofiarą czystek stalinowskich i został rozstrzelany na strzelnicy NKWD koło Moskwy. W 1957 został zrehabilitowany. (pl)
- Марчел Паукер (рум. Marcel Pauker, 6 декабря 1896, Бухарест — 16 августа 1938, Москва) — румынский революционер еврейского происхождения. Муж Анны Паукер. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Marcel Pauker (geboren 6. Dezember 1896 in Bukarest; gestorben 16. August 1938 in Butowo bei Moskau) war ein rumänischer Bauingenieur und als Politiker führendes Mitglied der Rumänischen Kommunistischen Partei (RKP). Er war mit der späteren rumänischen Außenministerin Ana Pauker verheiratet und wurde ein Opfer des Großen Terrors. (de)
- Marcel Pauker (rendered in Russian as Марцел Паукер - Martsel Pauker; December 6, 1896, Bucharest – August 16, 1938, Butovo, near Moscow) was a Romanian communist militant and husband of the future Romanian Communist leader Ana Pauker. During his life, Pauker took a series of pseudonyms, the ones used most being: Burghezul, Herman Gugenheim, Paul Lampart, Luximin, Puiu, Priu, Semionovici Marin, Stepan, and Paul Weiss. (en)
- Marcel Pauker (Bucarest, 6 dicembre 1896 – , 16 agosto 1938) è stato un politico rumeno. Nato da una famiglia ebrea benestante di Bucarest e marito della leader comunista Ana Pauker. (it)
- Марчел Паукер (рум. Marcel Pauker, 6 декабря 1896, Бухарест — 16 августа 1938, Москва) — румынский революционер еврейского происхождения. Муж Анны Паукер. (ru)
- Marcel Pauker (ur. 6 grudnia 1896 w Bukareszcie, zm. 16 sierpnia 1938 w Butowie) – rumuński działacz komunistyczny, mąż Any Pauker. Pochodził z żydowskiej rodziny inteligenckiej. Po skończeniu szkoły luterańskiej i uzyskaniu doktoratu z prawa w Paryżu, był działaczem związkowym. W czasach I wojny światowej, chwilowo przerwał studia, aby zaciągnąć się do armii rumuńskiej. Od grudnia 1918 był aktywny w ruchu komunistycznym. Studiował inżynierię w Zurychu. W lipcu 1921 uzyskał tytuł inżyniera. W czerwcu 1921 ożenił się z Aną Rabinsohn, z którą miał troje dzieci: Tanio (1921-1922), Vlada (1926-2016) i córkę Tatianę (1928-2011). Reprezentował Rumunię na kongresie związków zawodowych krajów bałkańskich w Sofii. W 1925, zagrożony represjami za swoją działalność, uciekł do Związku Radzieckiego, wr (pl)
|
