| dbo:abstract
|
- El Sarcòfag Ludovisi o Grande Ludovisi són denominacions museístiques i historiogràfiques del sarcòfag romà del segle III, tallat en marbre, que representa una batalla entre bàrbars i romans. Després de la seva descoberta el 1621, a una tomba de l'exterior de la porta de sant Llorenç de Roma -l'antiga -. Va ser adquirit pel cardenal -nebot del papa Gregori XV-. L'any 1901 es va incorporar al Museu Nacional de les Termes i actualment forma part de la Collezione Boncompagni Ludovisi conservada al Palazzo Altemps de Roma; mentre que la tapa del sarcòfag va ser exposada a Magúncia fins a la seva destrucció l'any 1945. (ca)
- La Sarkofago Ludovisi aŭ Batalsarkofago Ludovisi, en itala Grande Ludovisi, estas sarkofago de antikva Romo datita el ĉirkaŭ la jaroj 250–260, trovita en 1621 en Vigna Bernusconi, tombo apud la Porta Tiburtina. Ĝi estas konata ankaŭ kiel Sarkofago de Via Tiburtina, kvankam ankaŭ aliaj sarkofagoj estis trovitaj tie. Ĝi estas fama pro sia dense loĝata, kontraŭ-klasika komponmaniero de "moviĝemaj kaj tre emociaj" Romianoj kaj Gotoj, kaj ĝi estas ekzemplo de batalscenoj favoritaj en Arto de Antikva Romo dum la Krizo de la Tria Jarcento. Malkovrita en 1621 kaj nomita pro sia unua modernepoka posedanto, Ludovico Ludovisi, la sarkofago estas nune ekspoziciita en la Palazzo Altemps en Romo, kiel parto de la Museo Nazionale Romano ekde 1901. La sarkofago estas malfrua sceptaĵo en grupo de ĉirkaŭ 25 malfruaj romiaj batalsarkofagoj, el kiuj ĉiuj śajne datas el 170-210, faritaj en Romo aŭ en kelkaj okazoj en Ateno. Tiuj derivas el helenismaj monumentoj el Pergamo en Malgranda Azio kaj montras pergamajn venkojn super la Gaŭloj, kaj ili estis ĉiuj supozeble menditaj por militkomandantoj. La Sarkofago Portonaccio estas la plej bone konataj kaj plej prilaborita el la ĉefa grupo de la Antonina dinastio kaj montras kaj konsiderindan similecon kun la Sarkofago Ludovisi, kaj konsiderindan kontraston en stilo kaj maniero. (eo)
- Der Große Ludovisische Schlachtsarkophag ist ein römischer Sarkophag aus Prokonnesischem Marmor des dritten Jahrhunderts nach Christus. Er ist 1,53 Meter hoch, 2,73 m breit und 1,37 m tief. Er besteht aus zwei Teilen: der Kasten ist Eigentum des Museo Nazionale Romano im Palazzo Altemps in Rom, der Deckel befindet sich im Römisch-Germanischen Zentralmuseum in Mainz. (de)
- The Ludovisi Battle sarcophagus or "Great" Ludovisi sarcophagus is an ancient Roman sarcophagus dating to around AD 250–260, found in 1621 in the Vigna Bernusconi, a tomb near the Porta Tiburtina. It is also known as the Via Tiburtina Sarcophagus, though other sarcophagi have been found there. It is known for its densely populated, anti-classical composition of "writhing and highly emotive" Romans and Goths, and is an example of the battle scenes favored in Roman art during the Crisis of the Third Century. Discovered in 1621 and named for its first modern owner, Ludovico Ludovisi, the sarcophagus is now displayed at the Palazzo Altemps in Rome, part of the National Museum of Rome as of 1901. The sarcophagus is a late outlier in a group of about twenty-five late Roman battle sarcophagi, the others all apparently dating to 170–210, made in Rome or in some cases Athens. These derive from Hellenistic monuments from Pergamon in Asia Minor showing Pergamene victories over the Gauls, and were all presumably commissioned for military commanders. The Portonaccio sarcophagus is the best known and most elaborate of the main Antonine group and shows both considerable similarities to the Great Ludovisi sarcophagus, and a considerable contrast in style and mood. (en)
- Sarcófago Ludovisi o Grande Ludovisi son denominaciones museísticas e historiográficas del sarcófago romano del siglo III, tallado en mármol proconnesio, que representa una batalla entre bárbaros y romanos. Fue descubierto en 1621 al exterior de la puerta de San Lorenzo de Roma, la antigua , y adquirido por el cardenal Ludovico Ludovisi, sobrino del papa Gregorio XV. En 1901 se incorporó al Museo Nacional de las Termas y actualmente forma parte de la conservada en el Palazzo Altemps de Roma; mientras que la tapa del sarcófago se conserva en el Museo Central Romano-Germánico de Maguncia. Pertenece a la categoría de sarcófagos romanos "de batalla", más concretamente al grupo de "combates masivos", donde se representa una masa de combatientes en una única escena dinámica, caracterizada por la confusión y el horror vacui. Fueron habituales en la época de Marco Aurelio. A diferencia de otros sarcófagos, el Grande Ludovisi se distingue por la posible identificación con un personaje histórico real de la figura central (un joven a caballo, con la cabeza descubierta y los mechones de pelo en virgule, que emerge de un caos de enemigos vencidos). El estilo es el característico del (siglo III), pero no parece ser el propio emperador Galieno, sino alguno de los hijos de Decio, ambos también emperadores: Hostiliano (que en una moneda aparece, como en este sarcófago, con el símbolo mitraísta denominado ) o su hermano Herenio Etrusco. En la escena se diferencia a los combatientes por sus características: los romanos, afeitados o con barbas cuidadas y cabellos cortos, llevan casco, coraza o túnica de malla, espada corta y manto militar; sus rostros se muestran enérgicos e impasibles. Los bárbaros, barbudos y con cabellos largos, visten pantalones, algunos túnicas y otros llevan el torso desnudo; muestran todo tipo de muecas de dolor, sufrimiento y angustia, su derrota parece inminente. La composición sugiere que los romanos, que parecen surgir del fondo del relieve, están culminando un movimiento envolvente sobre los bárbaros, en el que se cierran los flancos tras haber atacado el centro de sus líneas. (es)
- Le grand sarcophage Ludovisi est un sarcophage romain du IIIe siècle apr. J.-C. représentant une bataille entre Romains et Barbares. Acheté après sa découverte par le cardinal Ludovico Ludovisi, qui lui donne son nom, il est aujourd'hui conservé au palais Altemps, à Rome, tandis que son couvercle se trouve au Musée central romain-germanique de Mayence, en Allemagne. (fr)
- Il sarcofago "Grande Ludovisi" è un sarcofago romano del III secolo conservato a palazzo Altemps a Roma. È alto 1,53 metri, largo 2,73 m e profondo 1,37 m. Si tratta di una delle opere della scultura romana più famose e controverse, proveniente da una tomba presso la Porta Tiburtina, scoperta nel 1621. Il coperchio, esposto a Magonza, ha subito danni nel 1945: vi sono raffigurate scene di barbari sottomessi e una figura femminile in busto contro un parapetasma (tendaggio). (it)
- De Ludovisi-sarcofaag is een oude Romeinse sarcofaag die dateert van rond 250-260 AD. De sarcofaag werd gevonden in een graf in de buurt van de Porta Tiburtina. Het kunstwerk is daarom ook bekend als de "Via Tiburtina sarcofaag", hoewel daar ook andere sarcofagen zijn gevonden. De Ludovisi-sarcophaag is bekend om zijn dichtbevolkte, anti- klassieke compositie van "kronkelende en zeer emotionele" Romeinen en Goten. Dergelijke gevechtscènes waren geliefd in de Romeinse kunst tijdens de crisis van de derde eeuw. Het rijk werd door tal van vijanden aangevallen, onder hen waren ook de Gothen. Het graf met de sarcofaag werd in 1621 ontdekten en genoemd naar de eerste moderne eigenaar, kardinaal Ludovico Ludovisi. Sinds de veiling van de Boncampagni-Ludovisi-collectie in 1901 wordt de sarcofaag getoond in het in Rome. De sarcofaag is een van een groep van ongeveer vijfentwintig laat-Romeinse sarcofagen met afbeeldingen van veldslagen. De anderen zijn allemaal tussen 170 en 210 in Rome of in sommige gevallen Athene vervaardigd. De stijl is verwant aan de decoratie van het grote altaar in Pergamon in Klein-Azië. De meeste sarcofagen tonen overwinningen op de Galliërs en zij werden vermoedelijk in opdracht van militaire commandanten gemaakt. Het is niet bekend wie indertijd in de -lege- sarcofaag werd begraven. (nl)
- Саркофаг Людовизи или Большой саркофаг Людовизи (итал. Sarcofago Grande Ludovisi) — , предположительно датируемый 250-ми гг. Саркофаг известен своей плотной и неклассической композицией, образованной скорченными и высоко эмоциональными фигурами римлян и готов. Иллюстрирует направление в римском искусстве, типичное для периода кризиса III века. Саркофаг был обнаружен в 1621 году в захоронении около Тибуртинских ворот Рима, в связи с чем известен на латыни как Via Tiburtina Sarcophagus. Как и многие обнаруженные в то время антики, поступил во владение кардинала-непота Л. Людовизи. В настоящее время экспонируется в палаццо Альтемпс, входящее в состав Национального музея Рима. Данный саркофаг принято относить к группе из примерно 25 позднеримских саркофагов, датированных примерно 170—210 годами и происходящих из Рима, реже из Афин. Они восходят к эллинистическим памятникам малоазийского Пергама, изображающим победы пергамцев над галлами. Наиболее известным представителем этой группы произведений искусства является . Все саркофаги этой группы предназначались, очевидно, для военачальников. Высота мраморного саркофага составляет 153 см. Его поверхность полностью покрыта горельефными фигурами. Крышка саркофага, разбитая в 1945 году в Майнце, изображает детей варваров, передаваемых римлянам предположительно их отцами. Центральной фигурой на лицевой панели является конный римский военачальник, возможно, представляющий покойного. Его лицо спокойно, а жест, который сложно интерпретировать, может означать прощание. X-образный знак на его лбу интерпретируют как крест, получаемый обращёнными на мистериях Митры как знак расположения бога Митры, популярного среди римских солдат. Мужество (virtus), демонстрируемое всадником, может означать прижизненную доблесть на поле боя, однако вместе со знаком указывает на победу над смертью. Центральную фигуру некоторые специалисты отождествляют с Гостилианом, сыном императора Деция, чьё самостоятельное непродолжительное правление началось в 251 году после гибели отца и старшего брата в битве при Абритте с готами. Деций Траян и Геренний Этруск первыми среди римских императоров погибли от рук чужеземцев. В отличие от отца и брата, Гостилиан умер от чумы. (ru)
- Wielki sarkofag Ludovisi – pochodzący z III wieku wielki sarkofag rzymski z reliefem o treści batalistycznej, znajdujący się w zbiorach Palazzo Altemps, części Muzeum Narodowego w Rzymie. Sarkofag ma 1,53 m wysokości i długość 2,73 m. Odnaleziony został w 1621 roku w grobowcu przy via Tiburtina. Jego nazwa pochodzi od pierwszego właściciela, kardynała Ludovico Ludovisiego (1595-1632), kolekcjonera dzieł sztuki starożytnej. Front sarkofagu pokrywa wielki relief ukazujący scenę bitwy między Rzymianami i barbarzyńcami, przypuszczalnie starcie cesarza Decjusza z Gotami. Złożona scena została podzielona na cztery pasy; w dolnej części znajdują się leżący i klęczący pokonani barbarzyńcy, u góry natomiast widnieją piesi i konni żołnierze rzymscy. Centralną postacią jest pędzący na koniu młody wódz rzymski ukazany bez hełmu na głowie i z uniesioną prawą ręką, którą zachęca wojsko do bitwy. Identyfikuje się go z Herenniuszem lub Hostylianem, synami cesarza Decjusza. Na czole młodzieńca wyryty jest symbol krzyża, związany z popularnym wówczas w rzymskim wojsku kultem Mitry. Cały relief charakteryzuje się wysokim poziomem wykonania, z ekspresyjnym ukazaniem postaci i dbałością o detale. Na pozór chaotyczna scena bitwy jest czytelna i dbale rozplanowana. Całość nawiązuje stylistycznie do sztuki okresu Antoninów i klasycznych wzorców greckich. Rozmiary reliefu potęgują efekty światłocieniowe, zaś zachowane ślady złocenia wskazują, że pierwotnie całość pokryta była barwną polichromią. Wieko sarkofagu, z reliefami przedstawiającymi wziętą do niewoli barbarzyńską rodzinę oraz kobiece popiersie, znajduje się obecnie w muzeum w Moguncji. Pierwotnie znajdowała się na nim także zatarta już dzisiaj inskrypcja. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- El Sarcòfag Ludovisi o Grande Ludovisi són denominacions museístiques i historiogràfiques del sarcòfag romà del segle III, tallat en marbre, que representa una batalla entre bàrbars i romans. Després de la seva descoberta el 1621, a una tomba de l'exterior de la porta de sant Llorenç de Roma -l'antiga -. Va ser adquirit pel cardenal -nebot del papa Gregori XV-. L'any 1901 es va incorporar al Museu Nacional de les Termes i actualment forma part de la Collezione Boncompagni Ludovisi conservada al Palazzo Altemps de Roma; mentre que la tapa del sarcòfag va ser exposada a Magúncia fins a la seva destrucció l'any 1945. (ca)
- Der Große Ludovisische Schlachtsarkophag ist ein römischer Sarkophag aus Prokonnesischem Marmor des dritten Jahrhunderts nach Christus. Er ist 1,53 Meter hoch, 2,73 m breit und 1,37 m tief. Er besteht aus zwei Teilen: der Kasten ist Eigentum des Museo Nazionale Romano im Palazzo Altemps in Rom, der Deckel befindet sich im Römisch-Germanischen Zentralmuseum in Mainz. (de)
- Le grand sarcophage Ludovisi est un sarcophage romain du IIIe siècle apr. J.-C. représentant une bataille entre Romains et Barbares. Acheté après sa découverte par le cardinal Ludovico Ludovisi, qui lui donne son nom, il est aujourd'hui conservé au palais Altemps, à Rome, tandis que son couvercle se trouve au Musée central romain-germanique de Mayence, en Allemagne. (fr)
- Il sarcofago "Grande Ludovisi" è un sarcofago romano del III secolo conservato a palazzo Altemps a Roma. È alto 1,53 metri, largo 2,73 m e profondo 1,37 m. Si tratta di una delle opere della scultura romana più famose e controverse, proveniente da una tomba presso la Porta Tiburtina, scoperta nel 1621. Il coperchio, esposto a Magonza, ha subito danni nel 1945: vi sono raffigurate scene di barbari sottomessi e una figura femminile in busto contro un parapetasma (tendaggio). (it)
- La Sarkofago Ludovisi aŭ Batalsarkofago Ludovisi, en itala Grande Ludovisi, estas sarkofago de antikva Romo datita el ĉirkaŭ la jaroj 250–260, trovita en 1621 en Vigna Bernusconi, tombo apud la Porta Tiburtina. Ĝi estas konata ankaŭ kiel Sarkofago de Via Tiburtina, kvankam ankaŭ aliaj sarkofagoj estis trovitaj tie. Ĝi estas fama pro sia dense loĝata, kontraŭ-klasika komponmaniero de "moviĝemaj kaj tre emociaj" Romianoj kaj Gotoj, kaj ĝi estas ekzemplo de batalscenoj favoritaj en Arto de Antikva Romo dum la Krizo de la Tria Jarcento. Malkovrita en 1621 kaj nomita pro sia unua modernepoka posedanto, Ludovico Ludovisi, la sarkofago estas nune ekspoziciita en la Palazzo Altemps en Romo, kiel parto de la Museo Nazionale Romano ekde 1901. (eo)
- Sarcófago Ludovisi o Grande Ludovisi son denominaciones museísticas e historiográficas del sarcófago romano del siglo III, tallado en mármol proconnesio, que representa una batalla entre bárbaros y romanos. Fue descubierto en 1621 al exterior de la puerta de San Lorenzo de Roma, la antigua , y adquirido por el cardenal Ludovico Ludovisi, sobrino del papa Gregorio XV. En 1901 se incorporó al Museo Nacional de las Termas y actualmente forma parte de la conservada en el Palazzo Altemps de Roma; mientras que la tapa del sarcófago se conserva en el Museo Central Romano-Germánico de Maguncia. (es)
- The Ludovisi Battle sarcophagus or "Great" Ludovisi sarcophagus is an ancient Roman sarcophagus dating to around AD 250–260, found in 1621 in the Vigna Bernusconi, a tomb near the Porta Tiburtina. It is also known as the Via Tiburtina Sarcophagus, though other sarcophagi have been found there. It is known for its densely populated, anti-classical composition of "writhing and highly emotive" Romans and Goths, and is an example of the battle scenes favored in Roman art during the Crisis of the Third Century. Discovered in 1621 and named for its first modern owner, Ludovico Ludovisi, the sarcophagus is now displayed at the Palazzo Altemps in Rome, part of the National Museum of Rome as of 1901. (en)
- Wielki sarkofag Ludovisi – pochodzący z III wieku wielki sarkofag rzymski z reliefem o treści batalistycznej, znajdujący się w zbiorach Palazzo Altemps, części Muzeum Narodowego w Rzymie. Sarkofag ma 1,53 m wysokości i długość 2,73 m. Odnaleziony został w 1621 roku w grobowcu przy via Tiburtina. Jego nazwa pochodzi od pierwszego właściciela, kardynała Ludovico Ludovisiego (1595-1632), kolekcjonera dzieł sztuki starożytnej. Front sarkofagu pokrywa wielki relief ukazujący scenę bitwy między Rzymianami i barbarzyńcami, przypuszczalnie starcie cesarza Decjusza z Gotami. Złożona scena została podzielona na cztery pasy; w dolnej części znajdują się leżący i klęczący pokonani barbarzyńcy, u góry natomiast widnieją piesi i konni żołnierze rzymscy. Centralną postacią jest pędzący na koniu młody wód (pl)
- De Ludovisi-sarcofaag is een oude Romeinse sarcofaag die dateert van rond 250-260 AD. De sarcofaag werd gevonden in een graf in de buurt van de Porta Tiburtina. Het kunstwerk is daarom ook bekend als de "Via Tiburtina sarcofaag", hoewel daar ook andere sarcofagen zijn gevonden. De Ludovisi-sarcophaag is bekend om zijn dichtbevolkte, anti- klassieke compositie van "kronkelende en zeer emotionele" Romeinen en Goten. Dergelijke gevechtscènes waren geliefd in de Romeinse kunst tijdens de crisis van de derde eeuw. Het rijk werd door tal van vijanden aangevallen, onder hen waren ook de Gothen. Het graf met de sarcofaag werd in 1621 ontdekten en genoemd naar de eerste moderne eigenaar, kardinaal Ludovico Ludovisi. Sinds de veiling van de Boncampagni-Ludovisi-collectie in 1901 wordt de sarcofaag g (nl)
- Саркофаг Людовизи или Большой саркофаг Людовизи (итал. Sarcofago Grande Ludovisi) — , предположительно датируемый 250-ми гг. Саркофаг известен своей плотной и неклассической композицией, образованной скорченными и высоко эмоциональными фигурами римлян и готов. Иллюстрирует направление в римском искусстве, типичное для периода кризиса III века. (ru)
|
