| dbo:abstract
|
- Argos i Nàuplia va ser una senyoria medieval de Morea o Acaia. La família de la Roche posseïa el ducat d'Atenes fins al 1308, quan Gualter de Brienne va esdevenir duc. Gualter va cridar la Companyia catalana, un grup de mercenaris dirigits per Roger de Flor, per combatre contra els romans d'Orient de Nicea, però el 1311, després d'una traïció de Gualter, els catalans el van deposar i es van apoderar del ducat, van fer del català la llengua oficial i van reemplaçar les lleis franceses i gregues en vigència. Gualter va conservar la senyoria d'Argos i Nàuplia, on ell es titulava duc. Aquesta senyoria va tenir els seus corresponents senyors feudataris del duc d'Atenes. (ca)
- Panství Argu a Nauplia (dnes francouzsky „seigneurie d'Argos et de Nauplie“) byl středověký křižácký státeček v Řecku vzniklý po čtvrté křížové výpravě. Panství bylo vazalem Achajského knížectví a skládalo se z měst Argos (francouzsky Argues, řecky Άργος) a Nauplio (francouzsky Naples de Romanie, řecky ve středověku Ἀνάπλι, dnes Ναύπλιον – Nafplion). (cs)
- Τα Τιμάρια Άργους και Ναυπλίας, φέουδα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, είχαν δοθεί το 1211 ή 1212 στους Φράγκους Δούκες των Αθηνών υποτελή στον πρίγκιπα της Αχαΐας. Αποτελούνταν από τις δύο πόλεις του Άργους και του Ναυπλίου και πολλά φέουδα στον Αργολικό κάμπο. Μετά την κατάκτηση τους οι πόλεις παραχωρήθηκαν από τον Πρίγκιπα της Αχαΐας Γοδεφρείδο Α΄ Βιλλεαρδουίνος στον δούκα των Αθηνών Όθων ντε Λα Ρος. Οι πόλεις παρέμειναν στην κατοχή του Οίκου ντε Λα Ρος και του Οίκου ντε Μπριέν που διαδέχθηκαν τους Ντε Λα Ρος στο Δουκάτο των Αθηνών, ο Οίκος ντε Μπριέν εξακολουθούσε να κυβερνά τα τιμάρια και μετά την κατάκτηση της Αθήνας από την Καταλανική Εταιρεία (1311). Ο Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν έλλειπε συνεχώς στα Ευρωπαϊκά εδάφη του με εξαίρεση μια αποτυχημένη εκστρατεία να ανακαταλάβει την Αθήνα από τους Καταλανούς (1331). Πέθανε σε μάχη άτεκνος (1356), οι ηγεμονίες του κληρονομήθηκαν από την αδελφή του Ισαβέλλα ντε Μπριέν και κατόπιν από τον γιο της . Ο Γκι εγκαταστάθηκε στην Αργολίδα και έγινε Βενετός πολίτης με συνέπεια τη μελλοντική κυριαρχία της Βενετίας στην περιοχή, έκανε με τα αδέλφια του άλλη μια αποτυχημένη εκστρατεία να ανακαταλάβει την Αθήνα από τους Καταλανούς (1370 - 1371). Μετά τον θάνατο του Γκι (1376) τα τιμάρια πέρασαν στη κόρη του Μαρία ντ'Ανγκιάν που παντρεύτηκε τον έναν Βενετό ευγενή από το Άργος, παρέμεινε στην πόλη μέχρι τον πρόωρο θάνατο του (1388). Τα τιμάρια έγιναν στη συνέχεια υποτελή στη Βενετία, η Μαρία που δεν μπορούσε να τα διατηρήσει και τα πούλησε. Το Άργος κατακτήθηκε λίγο πριν έρθουν οι Βενετοί από τον δεσπότη του Μυστρά Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγος και το Ναύπλιο από τον σύμμαχο του Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι. Το Ναύπλιο ανακτήθηκε αμέσως από τους Βενετούς ενώ το Άργος παρέμεινε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το 1394 ανακτήθηκε επίσης από τους Βενετούς. (el)
- Argos und Nauplia war eine mittelalterliche Herrschaft in Morea. Die Familie de la Roche besaß bis 1308 das Herzogtum Athen, das in diesem Jahr an Walter von Brienne ging. Walter engagierte die Katalanische Kompanie, eine Gruppe von Söldnern, 1311 aber wurde er von ihnen gestürzt. Seine Familie blieb im Besitz von Argos und Nauplia, wo seine Nachfolger sich als Herzog bezeichneten. (de)
- Durante la Alta Edad Media, las dos ciudades de Argos (en griego: Άργος, francés: Argues) y Nauplia (en griego: Ἀνάπλι, francés: Naples de Romanie) formaron un independiente señorío franco dentro del Principado de Acaya en el sur de Grecia. Las ciudades fueron concedidas como feudos, después de su conquista en 1211-1212, a Otón de la Roche, duque de Atenas, por Godofredo I de Villehardouin, príncipe de Acaya. El señorío permaneció en poder de los duques de Atenas de las familias de la Roche y Brienne incluso después de su expulsión de Atenas en 1311, y los duques continuaron siendo reconocidos allí. Gualterio VI de Brienne fue en gran parte un señor ausente, pasando la mayor parte de su vida en sus dominios europeos, y el señorío fue heredado por su hermana Isabel de Brienne a su muerte en 1356. Cuando ella dividió su herencia, su sexto hijo, Guido de Enghien recibió el señorío y se instaló allí. Guido lo pasó a su hija cuando murió en 1376. En 1377, María se casó con Pedro Cornaro, quien también residió allí hasta su muerte en 1388. Poco antes de su muerte, María vendió las dos ciudades a Venecia y se retiró de allí, pero Argos fue capturada por el déspota Teodoro I Paleólogo, y Nauplia por su aliado, Nerio I Acciaioli. Nauplia fue pronto absorbida por Venecia, pero Argos quedó en manos bizantinas hasta 1394. (es)
- During the late Middle Ages, the two cities of Argos (Greek: Άργος, French: Argues) and Nauplia (modern Nafplio, Ναύπλιο; in the Middle Ages Ἀνάπλι, in French Naples de Romanie) formed a lordship within the Frankish-ruled Morea in southern Greece. Following their conquest in 1211–1212, the cities were granted as a fief to Otto de la Roche, duke of Athens, by Geoffrey I of Villehardouin, prince of Achaea. The lordship remained in the possession of the de la Roche and the Brienne dukes of Athens even after the conquest of the Duchy of Athens by the Catalan Company in 1311, and the Brienne line continued to be recognized as dukes of Athens there. Walter VI of Brienne was largely an absentee lord, spending most of his life in his European domains, except for a failed attempt in 1331 to recover Athens from the Catalans. After his death in 1356 the lordship was inherited by his sixth son, Guy of Enghien. Guy took up residence in Greece, and in 1370–1371 Guy and his brothers launched another, also failed, invasion of the Catalan domains. When Guy died in 1376, the lordship then passed to his daughter Maria of Enghien and her Venetian husband Pietro Cornaro, who would also reside there until his death in 1388. The lordship became a de facto Venetian dependency during this period, and shortly after his death, Maria sold the two cities to Venice, where she retired. Before Venice could take possession, Argos was seized by the Despot Theodore I Palaiologos, while his ally, Nerio I Acciaioli seized Nauplia. The latter city was soon captured by Venice, but Argos remained in Byzantine hands until 1394, when it too was handed over to Venice. (en)
- La seigneurie d'Argos était un fief de la principauté d'Achaïe, créé après la quatrième croisade. La seigneurie comprenait les villes voisines d’Argos et de Nauplie, raison pour laquelle on la désigne souvent comme la seigneurie d'Argos et de Nauplie. Ces deux cités sont situées dans la plaine d'Argos, à l'est du Péloponnèse. (fr)
- Durante il basso Medio Evo, le due città greche di Argo e Nauplia costituirono una Signoria nell'ambito del Principato d'Acaia. Nel 1211 - 1212 le due città con i relativi territori vennero assegnate in feudo ad (già Duca di Atene), da parte di Goffredo di Villehardouin, Principe d'Acaia.In seguito la Signoria rimase in possesso dei Duchi di Atene, seguendone le vicende, finché la famiglia De Brienne non venne espulsa da Atene. I De Brienne si rifugiarono quindi ad Argo e Nauplia, da dove continuarono le loro rivendicazioni sul Ducato perduto. Il celebre Gualtieri VI di Brienne rimase assente dalla Signoria per larga parte della sua vita, in quanto impegnato nei suoi domini nell'Europa occidentale. Alla sua morte nel 1356, la Signoria venne ereditata da sua sorella, Isabella di Brienne. Il figlio maggiore di Isabella, Sohier d'Enghien ereditò solo il titolo nominale di duca d'Atene, oltre ai diritti su Argo e Nauplia, la cui signoria fu invece data in appannaggio a suo fratello minore Guglielmo, dal 1356 fino alla morte, avvenuta nel 1377. La figlia di Guglielmo, Maria d'Enghien (da non confondere con l'omonima cugina, contessa di Lecce), moglie del veneziano Pietro Cornaro, vendette infine i possedimenti alla Repubblica di Venezia nel 1388. (it)
- O Senhorio de Argos e Náuplia foi um estado cruzado, feudo (senhoria) do Principado da Acaia, constituído pelas cidades de Argos e Náuplia. Em 1211, o príncipe da Acaia, Godofredo I de Vilearduin, cedeu as duas cidades como um feudo, a , duque de Atenas. A senhoria permaneceu na posse dos duques de Atenas até 1311. Quando Gualtério V, conde de Brienne, nomeado duque de Atenas deste 1308, foi morto pelos mercenários da Companhia Catalã, depois da revolta destes últimos em 1311. Seu filho, Gualtério VI Brienne, mesmo expulso do Ducado de Atenas, herdou todos os títulos do pai. Porém só conservou o comando dos senhorios de Argos e Náuplia. Em Argos e Náuplia, os herdeiros de Gualtério V de Brienne continuaram a ser reconhecidos como duques de Atenas e senhores de Argos e Náuplia. Com a morte de Gualtério V Brienne, em 1356, os senhorios passam para sua irmã Isabela de Brienne que dividiu o comando dos senhorios com seu filho Luís de Enghien, que herdou o senhorios da mãe após a morte desta. Após a morte de Luís de Enghien, sua filha Margarida de Enghien herdou os senhorios e os governou junto com o marido, Pedro Cornaro, que morreu em 1388. Pouco tempo após a morte do marido, Margarida de Enghien vendeu os seus direitos de governar os Senhorios para a República de Veneza, que passou a dominar as duas cidades. (pt)
- Herredömet Argos och Nauplia var ett historiskt rike på Peloponnesos i nuvarande Grekland 1212-1388. Det var en av de latinsk-katolska korsfararstater som existerade i Grekland mellan det fjärde korståget som störtade det grekisk-ortodoxa Bysantinska riket 1204, och etableringen av det turkisk-muslimska Osmanska riket under 1400- och 1500-talen. (sv)
- Сеньория Аргоса и Нафплиона — феодальное владение в составе княжества Ахейя, существовавшее в 1212—1388 годах. Греческие города Аргос и Нафплион были завоёваны крестоносцами в 1211—1212 гг. и включены в состав княжества Ахейя. Князь Жоффруа I де Виллардуэн передал их в качестве фьефа афинскому герцогу Оттону де ла Рошу.С тех пор сеньория оставалась во владении герцогов Афинских из династий де ла Рош и де Бриенн, даже после завоевания Афин Каталонской компанией (1311). После смерти герцога Готье II де Бриенна (1356) сеньорию Аргоса и Нафплиона унаследовал его шестой сын Ги д’Энгьен. Он поселился в своих греческих владениях и в 1370—1371 гг. вместе с братьями тщетно пытался отвоевать часть территории, захваченной арагонцами. Ги д’Энгьен умер в 1376 году, и ему наследовала дочь — Мария д’Энгьен. Она правила сеньорией совместно с мужем — знатным венецианцем Пьетро Корнаро. Когда тот умер в 1388 году, Мария продала свои греческие владения Венеции. (ru)
- 中世纪后期时，希腊摩里亚（伯罗奔尼撒半岛）的阿尔戈斯（希臘語：Άργος，法語：Argues）和瑙普利亚（今纳夫普利翁，希腊语Ναύπλιο，中世纪时称Ἀνάπλι，法语称之为Naples de Romanie，即“罗马土地上的那不勒斯”）两座城市在第四次十字军东征后的拉丁人的统治下，成为一个封建领地。 1211-1212年，这两座城市被征服，亚该亚亲王将其作为封建领地封给了雅典公爵。此后，这一领地由相传六代，绝嗣后随雅典公国被继承。雅典公国本身于1311年被征服，但布列讷家族仍保有这块领地，并继续自称雅典公爵。戈蒂埃六世（1311-1356年在位）的生涯基本在法国度过，仅于1331年尝试从加泰罗尼亚人手中收复雅典，但以失败告终。他死后，侄子（属）继承了这块领地，后在希腊定居。1370-1371年，他与兄长一起进攻加泰罗尼亚领地，仍以失败告终。1376年，居伊去世，领地由其女儿继承，她与她来自威尼斯的丈夫共同统治这片领地，直到1388年后者去世。在此期间，这里实际上成了威尼斯共和国的属地，丈夫死后不久，玛丽就把领地卖给威尼斯，自己回到威尼斯生活。但摩里亚专制国（拜占庭帝国的一部分）君主（1383-1407年在位）赶在威尼斯之前占领了阿尔戈斯，他的盟友雅典公爵则占领了瑙普利亚。瑙普利亚很快被威尼斯夺回，阿尔戈斯则于1394年被威尼斯占领。此后威尼斯共和国稳定控制两地，直到15-16世纪被奥斯曼帝国夺取。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Argos i Nàuplia va ser una senyoria medieval de Morea o Acaia. La família de la Roche posseïa el ducat d'Atenes fins al 1308, quan Gualter de Brienne va esdevenir duc. Gualter va cridar la Companyia catalana, un grup de mercenaris dirigits per Roger de Flor, per combatre contra els romans d'Orient de Nicea, però el 1311, després d'una traïció de Gualter, els catalans el van deposar i es van apoderar del ducat, van fer del català la llengua oficial i van reemplaçar les lleis franceses i gregues en vigència. Gualter va conservar la senyoria d'Argos i Nàuplia, on ell es titulava duc. Aquesta senyoria va tenir els seus corresponents senyors feudataris del duc d'Atenes. (ca)
- Panství Argu a Nauplia (dnes francouzsky „seigneurie d'Argos et de Nauplie“) byl středověký křižácký státeček v Řecku vzniklý po čtvrté křížové výpravě. Panství bylo vazalem Achajského knížectví a skládalo se z měst Argos (francouzsky Argues, řecky Άργος) a Nauplio (francouzsky Naples de Romanie, řecky ve středověku Ἀνάπλι, dnes Ναύπλιον – Nafplion). (cs)
- Argos und Nauplia war eine mittelalterliche Herrschaft in Morea. Die Familie de la Roche besaß bis 1308 das Herzogtum Athen, das in diesem Jahr an Walter von Brienne ging. Walter engagierte die Katalanische Kompanie, eine Gruppe von Söldnern, 1311 aber wurde er von ihnen gestürzt. Seine Familie blieb im Besitz von Argos und Nauplia, wo seine Nachfolger sich als Herzog bezeichneten. (de)
- La seigneurie d'Argos était un fief de la principauté d'Achaïe, créé après la quatrième croisade. La seigneurie comprenait les villes voisines d’Argos et de Nauplie, raison pour laquelle on la désigne souvent comme la seigneurie d'Argos et de Nauplie. Ces deux cités sont situées dans la plaine d'Argos, à l'est du Péloponnèse. (fr)
- Herredömet Argos och Nauplia var ett historiskt rike på Peloponnesos i nuvarande Grekland 1212-1388. Det var en av de latinsk-katolska korsfararstater som existerade i Grekland mellan det fjärde korståget som störtade det grekisk-ortodoxa Bysantinska riket 1204, och etableringen av det turkisk-muslimska Osmanska riket under 1400- och 1500-talen. (sv)
- 中世纪后期时，希腊摩里亚（伯罗奔尼撒半岛）的阿尔戈斯（希臘語：Άργος，法語：Argues）和瑙普利亚（今纳夫普利翁，希腊语Ναύπλιο，中世纪时称Ἀνάπλι，法语称之为Naples de Romanie，即“罗马土地上的那不勒斯”）两座城市在第四次十字军东征后的拉丁人的统治下，成为一个封建领地。 1211-1212年，这两座城市被征服，亚该亚亲王将其作为封建领地封给了雅典公爵。此后，这一领地由相传六代，绝嗣后随雅典公国被继承。雅典公国本身于1311年被征服，但布列讷家族仍保有这块领地，并继续自称雅典公爵。戈蒂埃六世（1311-1356年在位）的生涯基本在法国度过，仅于1331年尝试从加泰罗尼亚人手中收复雅典，但以失败告终。他死后，侄子（属）继承了这块领地，后在希腊定居。1370-1371年，他与兄长一起进攻加泰罗尼亚领地，仍以失败告终。1376年，居伊去世，领地由其女儿继承，她与她来自威尼斯的丈夫共同统治这片领地，直到1388年后者去世。在此期间，这里实际上成了威尼斯共和国的属地，丈夫死后不久，玛丽就把领地卖给威尼斯，自己回到威尼斯生活。但摩里亚专制国（拜占庭帝国的一部分）君主（1383-1407年在位）赶在威尼斯之前占领了阿尔戈斯，他的盟友雅典公爵则占领了瑙普利亚。瑙普利亚很快被威尼斯夺回，阿尔戈斯则于1394年被威尼斯占领。此后威尼斯共和国稳定控制两地，直到15-16世纪被奥斯曼帝国夺取。 (zh)
- Τα Τιμάρια Άργους και Ναυπλίας, φέουδα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, είχαν δοθεί το 1211 ή 1212 στους Φράγκους Δούκες των Αθηνών υποτελή στον πρίγκιπα της Αχαΐας. Αποτελούνταν από τις δύο πόλεις του Άργους και του Ναυπλίου και πολλά φέουδα στον Αργολικό κάμπο. (el)
- Durante la Alta Edad Media, las dos ciudades de Argos (en griego: Άργος, francés: Argues) y Nauplia (en griego: Ἀνάπλι, francés: Naples de Romanie) formaron un independiente señorío franco dentro del Principado de Acaya en el sur de Grecia. (es)
- During the late Middle Ages, the two cities of Argos (Greek: Άργος, French: Argues) and Nauplia (modern Nafplio, Ναύπλιο; in the Middle Ages Ἀνάπλι, in French Naples de Romanie) formed a lordship within the Frankish-ruled Morea in southern Greece. (en)
- Durante il basso Medio Evo, le due città greche di Argo e Nauplia costituirono una Signoria nell'ambito del Principato d'Acaia. Nel 1211 - 1212 le due città con i relativi territori vennero assegnate in feudo ad (già Duca di Atene), da parte di Goffredo di Villehardouin, Principe d'Acaia.In seguito la Signoria rimase in possesso dei Duchi di Atene, seguendone le vicende, finché la famiglia De Brienne non venne espulsa da Atene. I De Brienne si rifugiarono quindi ad Argo e Nauplia, da dove continuarono le loro rivendicazioni sul Ducato perduto. (it)
- O Senhorio de Argos e Náuplia foi um estado cruzado, feudo (senhoria) do Principado da Acaia, constituído pelas cidades de Argos e Náuplia. Em 1211, o príncipe da Acaia, Godofredo I de Vilearduin, cedeu as duas cidades como um feudo, a , duque de Atenas. (pt)
- Сеньория Аргоса и Нафплиона — феодальное владение в составе княжества Ахейя, существовавшее в 1212—1388 годах. Греческие города Аргос и Нафплион были завоёваны крестоносцами в 1211—1212 гг. и включены в состав княжества Ахейя. Князь Жоффруа I де Виллардуэн передал их в качестве фьефа афинскому герцогу Оттону де ла Рошу.С тех пор сеньория оставалась во владении герцогов Афинских из династий де ла Рош и де Бриенн, даже после завоевания Афин Каталонской компанией (1311). (ru)
|
.svg?width=300)
.svg){kind=link}
