| dbo:abstract
|
- Οι Κολλυβάδες ήταν μέλη ενός κινήματος εντός της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που ξεκίνησε το δεύτερο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα στην μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους και το οποίο αγωνίστηκε για την αποκατάσταση των παραδοσιακών πρακτικών σε αντίθεση με αδικαιολόγητες καινοτομίες και το οποίο μετατράπηκε απροσδόκητα σε κίνημα πνευματικής αναγέννησης. Οι Κολλυβάδες υπήρξαν ο αντίποδας των ευρωπαϊστών, δηλαδή των επηρεασμένων από τις αρχές του Διαφωτισμού και του . Το όνομα του κινήματος προέρχεται από τα κόλλυβα (βρασμένο σιτάρι) που χρησιμοποιούνται για την τέλεση των μνημοσύνων. Οι υποστηρικτές του κινήματος ήταν Αθωνίτες μοναχοί που ήταν αυστηρά προσκολλημένοι στην Ιερή Παράδοση και επέμεναν ότι τα μνημόσυνα δεν πρέπει να τελούνται τις Κυριακές, γιατί αυτή είναι η ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου, αλλά το Σάββατο, που είναι η συνηθισμένη ημέρα για να τιμάται η μνήμη των νεκρών. Ήταν επίσης υπέρ της συχνής λήψης της Θείας Κοινωνίας και εξασκούσαν την αδιάκοπη προσευχή της καρδιάς. Οι όροι «Κολλυβάδες», «Κολλυβισταί» και «Σαββατιανοί» ήταν επίθετα που αρχικά χρησιμοποιούνταν σαρκαστικά ως προσβολές, ωστόσο με την πάροδο του χρόνου έγιναν τίτλος τιμής. Επικεφαλής του κινήματος ήταν ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης (1713-1784), ο Άγιος Μακάριος Νοταράς (1731-1805), ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809), και ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος (1722- 1813). (el)
- Kollyvades (griechisch Κολλυβάδες, auch: Kollyvistai und Sabbatianoi) war die Bezeichnung für eine Gruppe orthodoxer Mönche, die in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts auf dem Athos entstand. Die Anhänger dieser Gruppierung bemühten sich um die Erneuerung althergebrachter Traditionen und wehrten sich gegen die Einführung neuer Praktiken. Ihr konsequentes Auftreten führte zu einer Erneuerungsbewegung in der orthodoxen Kirche. Bischof Kallistos von Diokleia schreibt dazu: „Durch die türkische Periode hindurch blieben die Traditionen des Hesychasmus lebendig, vor allem auf dem Berg Athos. Im Verlauf der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts entwickelte sich dort eine wichtige Bewegung geistlicher Erneuerung, deren Wirkungen noch heute zu spüren sind.“ (de)
- The Kollyvades (Greek: Κολλυβάδες) were the members of a movement within the Eastern Orthodox Church that began in the second half of the eighteenth century among the monastic community of Mount Athos, which was concerned with the restoration of traditional practices and opposition to unwarranted innovations, and which turned unexpectedly into a movement of spiritual regeneration. As Bishop Kallistos of Diokleia succinctly points out: throughout the Turkish period the traditions of Hesychasm remained alive, particularly on Mount Athos. Here during the second half of the eighteenth century there arose an important movement of spiritual renewal, whose effects can still be felt today. Its members, known as the Kollyvades, were alarmed at the way in which all too many of their fellow Greeks were falling under the influence of the Western Enlightenment. The Kollyvades were convinced that a regeneration of the Greek nation would come, not through embracing the secular ideas fashionable in the west, but only through a return to the true roots of Orthodox Christianity – through a rediscovery of Patristic theology and Orthodox liturgical life. In particular, they advocated frequent communion – if possible, daily – although at this time most Orthodox communicated only three or four times a year. For this the Kollyvades were fiercely attacked on the Holy Mountain and elsewhere. The movement derived its name from the Kollyva (boiled wheat) which is used during memorial services. Its proponents were Athonite monks who adhered strictly to Holy Tradition, and insisted that memorial services should not be performed on Sundays, because that is the day of the Lord's Resurrection, but rather on Saturday, the usual day for the commemoration of the dead. They were also in favor of frequent reception of Holy Communion, and practiced unceasing prayer of the heart. The terms “Kollyvades”, “Kollyvistai”, and “Sabbatianoi” were epithets which were originally meant sarcastically as bitter insults, however over the passage of time these contemptuous appellations became a title or badge of honor. The leaders of the movement were Neophytos Kafsokalyvitis (1713-1784), Saint Makarios (Notaras) of Corinth (1731-1805), Saint Nicodemus of the Holy Mountain (1749-1809), and Saint Athanasios Parios (1722-1813). (en)
- Коллива́ды (греч. Κολλυβάδες) — представители появившегося во второй половине XVIII века движения в среде Афонских монахов против неоправданных инноваций и за восстановление традиционной практики духовной жизни. Поводом для зарождения движения стал перенос в 1754 году панихид с субботы на воскресение, однако часть монахов этому воспротивилась, отказавшись варить «коливо» в воскресение. За это консерваторов прозвали «колливадами». В начале они были лишены званий, сана и подверглись гонениям, но затем их канонизировали. Коливады способствовали укреплению греческого национального самосознания, занимались духовным просвещением (ими был подготовлен греческий текст сборника духовных произведений Добротолюбие). Особо стоял вопрос для колливадов о частоте причащения (до нескольких раз в неделю). Движение колливадов в Османской империи по своему значению сравнивалось с движением Оптинских старцев в России в XIX веке. К известным представителям колливадов относят Никодима Святогорца, Макария Коринфского и Афанасия Парийского, а также Косму Этолийского и Паисия Величковского (ru)
- Колівади (грец. κολλυβάδες, іноді κολυβάδες, κολλυβισταί, а також (рідко) σαββατιανοί), рух на захист святоотецького передання як в літургійній практиці православної Церкви, так і в інших областях церковного життя. Цей рух зародився у середовищі афонського чернецтва у сер. XVIII ст., але досить швидко охопив й інші області Греції, особливо островів грецького Егейського моря. Активність колівадів доводиться на період 1750-1820 рр., а в окремих областях спостерігається і в наступні роки. Багато духовних рухів кін. XIX і XX ст. претендували на зв'язок з колівадами. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Колівади (грец. κολλυβάδες, іноді κολυβάδες, κολλυβισταί, а також (рідко) σαββατιανοί), рух на захист святоотецького передання як в літургійній практиці православної Церкви, так і в інших областях церковного життя. Цей рух зародився у середовищі афонського чернецтва у сер. XVIII ст., але досить швидко охопив й інші області Греції, особливо островів грецького Егейського моря. Активність колівадів доводиться на період 1750-1820 рр., а в окремих областях спостерігається і в наступні роки. Багато духовних рухів кін. XIX і XX ст. претендували на зв'язок з колівадами. (uk)
- Οι Κολλυβάδες ήταν μέλη ενός κινήματος εντός της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που ξεκίνησε το δεύτερο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα στην μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους και το οποίο αγωνίστηκε για την αποκατάσταση των παραδοσιακών πρακτικών σε αντίθεση με αδικαιολόγητες καινοτομίες και το οποίο μετατράπηκε απροσδόκητα σε κίνημα πνευματικής αναγέννησης. Οι Κολλυβάδες υπήρξαν ο αντίποδας των ευρωπαϊστών, δηλαδή των επηρεασμένων από τις αρχές του Διαφωτισμού και του . (el)
- Kollyvades (griechisch Κολλυβάδες, auch: Kollyvistai und Sabbatianoi) war die Bezeichnung für eine Gruppe orthodoxer Mönche, die in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts auf dem Athos entstand. Die Anhänger dieser Gruppierung bemühten sich um die Erneuerung althergebrachter Traditionen und wehrten sich gegen die Einführung neuer Praktiken. Ihr konsequentes Auftreten führte zu einer Erneuerungsbewegung in der orthodoxen Kirche. Bischof Kallistos von Diokleia schreibt dazu: (de)
- The Kollyvades (Greek: Κολλυβάδες) were the members of a movement within the Eastern Orthodox Church that began in the second half of the eighteenth century among the monastic community of Mount Athos, which was concerned with the restoration of traditional practices and opposition to unwarranted innovations, and which turned unexpectedly into a movement of spiritual regeneration. As Bishop Kallistos of Diokleia succinctly points out: (en)
- Коллива́ды (греч. Κολλυβάδες) — представители появившегося во второй половине XVIII века движения в среде Афонских монахов против неоправданных инноваций и за восстановление традиционной практики духовной жизни. Движение колливадов в Османской империи по своему значению сравнивалось с движением Оптинских старцев в России в XIX веке. К известным представителям колливадов относят Никодима Святогорца, Макария Коринфского и Афанасия Парийского, а также Косму Этолийского и Паисия Величковского (ru)
|
