| dbo:abstract
|
- Nagai Kafū (jap. 永井 荷風, eigentlich: Nagai Sōkichi, jap. 永井 壮吉; * 3. Dezember 1879 in Tokio; † 30. April 1959 in Ichikawa) war ein japanischer Erzähler, Dramatiker, Essayist und Verfasser von Tagebüchern. (de)
- Kafū Nagai (永井 荷風 Nagai Kafū?, Tokio, 4 de diciembre de 1879 - Ichikawa, 30 de abril de 1959) fue un escritor japonés. (es)
- Kafū Nagai (永井 荷風, Nagai Kafū, 3 December 1879 – 30 April 1959) was a Japanese writer, editor and translator. His works like Geisha in Rivalry and A Strange Tale from East of the River are noted for their depictions of life of the demimonde in early 20th-century Tokyo. (en)
- Kafū Nagai (永井 荷風, Nagai Kafū), pseudonyme de Sōkichi Nagai (永井 壮吉, Nagai Sōkichi) né le 3 décembre 1879 à Tokyo et mort le 30 avril 1959 à Ichikawa, est un écrivain et nouvelliste japonais. Il est reconnu pour ses œuvres décrivant le Tokyo du XXe siècle, et particulièrement le monde de la prostitution et des geishas. (fr)
- Nagai Kafū (永井 荷風, 3 Desember 1879 – 30 April 1959) adalah nama pena dari , penulis drama, esais, dan penulis buku harian bernama Nagai Sōkichi (永井 壮吉). Karya-karyanya menggambarkan kehidupan awal abad ke-20 di Tokyo, terutama di kalangan geisha, pelacur, penari kabaret, dan penghuni distrik hiburan di Tokyo. Pengalaman tinggal di Amerika Serikat ditulis dalam (1908). Pengalaman berwisata di Prancis ditulisnya dalam . Pada 1910, ia diangkat sebagai pengajar di Universitas Keio, mengawasi penerbitan majalah sastra . Karya-karyanya terus menerus disensor oleh pemerintah. Keadaan kota Tokyo ditulisnya dalam esai yang diterbitkan pada tahun 1915. Novel diterbitkan pada tahun 1917, dilanjutkan (1932), (1937). Opera diterbitkan pada tahun 1937. (in)
- 나가이 가후(일본어: 永井 荷風 나가이 카후[*], 1879년 12월 3일 ~ 1959년 4월 30일)은 일본 메이지 시대부터 쇼와 시대에 활약한 소설가이자 수필가이다. 본격적으로 문학에 뜻을 둔 것은 1901년경이며, 1909년 12월부터 <도쿄 아사히 신문>에 <레이쇼>를 연재, 다음해부터 <미다분가쿠>의 창간에 참가했다. '와세다분가쿠'의 자연주의에 대항하는 탐미주의로 기울어져서 이른바 미다파의 신인들에게 탐미·퇴폐의 문학 취미를 양성하게 되었는데, 후에 에도적 화류 세계에의 탐닉으로 자폐하여 많은 화류소설의 걸작을 낳았다. (ko)
- 永井 荷風（ながい かふう、1879年（明治12年）12月3日 - 1959年（昭和34年）4月30日）は、日本の小説家。本名は永井 壮吉（ながい そうきち、旧字体：壯吉）。号に金阜山人（きんぷさんじん）、断腸亭（だんちょうてい）ほか。 (ja)
- Kafū Nagai (永井 荷風, Nagai Kafū; Bunkyō (Tokio), 4 december 1879 - Ichikawa (Chiba), 30 april 1959) is het pseudoniem van de Japanse romanschrijver Nagai Sōkichi (永井 壮吉). Zijn werk is bekend voor de beschrijving van het Tokio van het begin van de 20e eeuw met bijzondere aandacht voor de wereld van de prostitutie en de geisha's. Kafū Nagai begon zijn carrière aan de universiteit voor buitenlandse talen in Kanda (神田) in Chiyoda, waar hij Chinese literatuur studeerde. In het begin van zijn carrière had hij een naturalistische stijl. Hij was een bewonderaar van Émile Zola. Zijn eerste twee romans, 'Yashin' en 'Jigoku no hana', beide gepubliceerd in 1902, vertoonden een duidelijke invloed van Zola. Hierna kreeg Nagai een afkeer van het naturalisme en werd een van de leiders in de beweging hiertegen. Hij kreeg een interesse in de toen stervende Edo-cultuur. Hij bestudeerde de kunsten die tijdens de Edo-periode ontstaan waren: Kiyomoto-muziek; Japanse klassieke dans; Shakuhachi- fluit. Hij werd een leerling van een van Tokio's professionele vertellers, om humoristische vertelwijzes te bestuderen. (nl)
- Kafū Nagai (荷風 永井, pseudonimo di Sōkichi Nagai; 3 dicembre 1879 – 30 aprile 1959) è stato uno scrittore giapponese. Figlio primogenito di un burocrate di origine samurai, di condizione benestante, riuscì, grazie ai buoni uffici paterni, a viaggiare a lungo all'estero: negli Stati Uniti, in Francia e Inghilterra. Con la restaurazione Meiji, l'occidentalizzazione del Giappone procedeva a tappe forzate e quindi, nei suoi viaggi, Kafū andò direttamente alla fonte della cultura che tanto stava influenzando il suo paese. La nazione che attirò maggiormente il suo interesse fu la Francia dove soggiornò a lungo con permanenze di molti mesi a Lione e Parigi. Quando il padre lo richiamò in patria, obbedì assai a malincuore. È in questo periodo che si forma nella sua mente un nucleo di pensiero antiautoritario e soprattutto antimilitarista che verrà poi trasfuso in tutta la sua opera. Un altro elemento dominante della sua personalità è la sua strutturale avversione per una vita sentimentale regolata. Condusse costantemente una vita da libertino raffinato ed estetizzante, rifacendosi alla più pura tradizione dei bunjin, cioè degli intellettuali legati al “mondo fluttuante”, ai quartieri dei piaceri. Dopo il suo ritorno dalla Francia pubblicò Furansu monogatari (Storie francesi, 1909) in cui descrive minuziosamente le sensazioni che la Francia della belle époque aveva suscitato nel suo animo. Con le opere successive: Shinkichōsa nikki (Diario di uno che è appena tornato, 1909) e Kōicha no ato (Dopo il tè, 1911), esamina in modo critico l'occidentalizzazione della vita giapponese che investiva in modo globale i gusti artistici, l'abbigliamento, l'architettura, ogni aspetto della vita, sottoponendo a un trauma generalizzato l'intera nazione. Per reazione si rifugiò nella riscoperta della cultura del periodo Edo. Sono di questo periodo Udekurabe (Prova di forza, 1916) e Okamezasa (Bambù nano, 1918), opere ambientate nel “mondo dei fiori e dei salici” cioè nei quartieri delle geisha e delle prostitute. Kafū visse un'esistenza individualista in cui non esisteva soluzione di continuità fra i suoi criteri estetici e artistici e la vita reale. Ripetutamente dichiaratosi avverso a rapporti convenzionali, si sposò una prima volta nel 1912 e divorziò poco dopo. Si risposò nel 1914 dopo la scomparsa del padre avvenuta nel 1913. Nel 1915 seguì un nuovo divorzio. Con l'approssimarsi della guerra che fu la logica conclusione di un parossismo militarista, nazionalista ed espansionista, Kafū si richiuse ancora di più nel suo mondo marginale. Nel 1947 scrive Risai nichiroku (Resoconto di un disastro) in cui, con notevole coraggio, stigmatizza la terribile avventura bellica, il che costituisce un elemento assolutamente singolare nel mondo letterario dell'epoca. Kafū fu autore di saggi, romanzi, diari e opere teatrali. La sua vasta produzione è assai poco conosciuta in occidente. Insieme a Sōseki e a Ōgai è uno dei più grandi scrittori del periodo che vide nascere e svilupparsi l'opera di rinnovamento che il Giappone visse in seguito alla restaurazione Meiji. (it)
- Kafū Nagai (jap. 永井 荷風 Nagai Kafū; ur. 3 grudnia 1879 w Tokio, zm. 30 kwietnia 1959 w Ichikawie) – japoński pisarz i eseista. Urodził się w Tokio jako Sōkichi Nagai (jap. 永井 壮吉 Nagai Sōkichi) w rodzinie wysoko sytuowanego urzędnika. Jego młodszym bratem był Jun Takami. W młodości uczył się języka chińskiego w tokijskiej szkole języków obcych, porzucił jednak edukację, by poświęcić się własnym studiom i próbom literackim. W początkowym etapie wpływ na twórczość Nagaia wywierała literatura okresu Edo oraz dzieła pisarzy francuskich, głównie Émile’a Zoli. Najważniejszym dziełem tego młodzieńczego okresu jest wydana w 1902 roku powieść Jigoku-no hana („Kwiaty piekła”; tytuł inspirowany Kwiatami zła Baudelaire’a). W 1903 roku został wysłany przez ojca do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiował na , a później pracował w japońskim banku w Nowym Jorku. Następnie, w 1907 roku, przeniósł się do Francji, początkowo pracując w banku w Lyonie, po czym spędził kilka miesięcy w Paryżu. Plonem pobytu w USA i Francji są dwa zbiory opowiadań, Amerika monogatari (Opowieści amerykańskie, 1908) i Furansu monogatari (Opowieści francuskie, 1909). Po powrocie do Japonii wykładał w latach 1910–1916 na Uniwersytecie Keiō, redagując jednocześnie, jako redaktor naczelny, magazyn literacki Mita Bungaku. W tym czasie przeżył także nieszczęśliwą historię osobistą: w 1912 roku zawarł zaaranżowane małżeństwo z niekochaną przez siebie kobietą, z którą rozwiódł się po 5 miesiącach, gdy tylko zmarł jego ojciec. Niedługo potem ożenił się powtórnie z gejszą, która jednak rychło go porzuciła. Jako przedstawiciel tzw. szkoły estetycznej Kafū Nagai w swojej twórczości często poruszał wątek nostalgii za bezpowrotnie minionymi czasami epoki Edo. Prowadził życie raczej ekscentryczne. Swój dom nazwał Henkikan, czyli Domem Ekscentrycznym. Zasłynął zwłaszcza umieszczonymi na kartach swoich powieści obrazami tokijskich dzielnic rozkoszy przełomu XIX i XX wieku. Jest autorem takich powieści, jak: Udekurabe (Rywalizacja, 1916–1917), Okamezasa (1918), Ame shōshō (1922), Tsuyu no atosaki (Pora deszczowa, 1931), Bokutō kidan (Dziwne opowieści znad rzeki Sumidy, 1937). W 1952 roku został odznaczony Orderem Kultury. (pl)
- Ка́фу Нага́и (1879—1959) — японский писатель, драматург и мемуарист. Представитель так называемой в японской литературе. Часть своих литературных произведений Кафу писал на классическом японском языке — бунго, а часть на современном. (ru)
- 永井荷風（1879年12月3日－1959年4月30日），日本小說家。本名永井壯吉。號金阜山人・斷腸亭主人（だんちょうていしゅじん）等。代表作是『濹東綺譚』、『』。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Nagai Kafū (jap. 永井 荷風, eigentlich: Nagai Sōkichi, jap. 永井 壮吉; * 3. Dezember 1879 in Tokio; † 30. April 1959 in Ichikawa) war ein japanischer Erzähler, Dramatiker, Essayist und Verfasser von Tagebüchern. (de)
- Kafū Nagai (永井 荷風 Nagai Kafū?, Tokio, 4 de diciembre de 1879 - Ichikawa, 30 de abril de 1959) fue un escritor japonés. (es)
- Kafū Nagai (永井 荷風, Nagai Kafū, 3 December 1879 – 30 April 1959) was a Japanese writer, editor and translator. His works like Geisha in Rivalry and A Strange Tale from East of the River are noted for their depictions of life of the demimonde in early 20th-century Tokyo. (en)
- Kafū Nagai (永井 荷風, Nagai Kafū), pseudonyme de Sōkichi Nagai (永井 壮吉, Nagai Sōkichi) né le 3 décembre 1879 à Tokyo et mort le 30 avril 1959 à Ichikawa, est un écrivain et nouvelliste japonais. Il est reconnu pour ses œuvres décrivant le Tokyo du XXe siècle, et particulièrement le monde de la prostitution et des geishas. (fr)
- 나가이 가후(일본어: 永井 荷風 나가이 카후[*], 1879년 12월 3일 ~ 1959년 4월 30일)은 일본 메이지 시대부터 쇼와 시대에 활약한 소설가이자 수필가이다. 본격적으로 문학에 뜻을 둔 것은 1901년경이며, 1909년 12월부터 <도쿄 아사히 신문>에 <레이쇼>를 연재, 다음해부터 <미다분가쿠>의 창간에 참가했다. '와세다분가쿠'의 자연주의에 대항하는 탐미주의로 기울어져서 이른바 미다파의 신인들에게 탐미·퇴폐의 문학 취미를 양성하게 되었는데, 후에 에도적 화류 세계에의 탐닉으로 자폐하여 많은 화류소설의 걸작을 낳았다. (ko)
- 永井 荷風（ながい かふう、1879年（明治12年）12月3日 - 1959年（昭和34年）4月30日）は、日本の小説家。本名は永井 壮吉（ながい そうきち、旧字体：壯吉）。号に金阜山人（きんぷさんじん）、断腸亭（だんちょうてい）ほか。 (ja)
- Ка́фу Нага́и (1879—1959) — японский писатель, драматург и мемуарист. Представитель так называемой в японской литературе. Часть своих литературных произведений Кафу писал на классическом японском языке — бунго, а часть на современном. (ru)
- 永井荷風（1879年12月3日－1959年4月30日），日本小說家。本名永井壯吉。號金阜山人・斷腸亭主人（だんちょうていしゅじん）等。代表作是『濹東綺譚』、『』。 (zh)
- Nagai Kafū (永井 荷風, 3 Desember 1879 – 30 April 1959) adalah nama pena dari , penulis drama, esais, dan penulis buku harian bernama Nagai Sōkichi (永井 壮吉). Karya-karyanya menggambarkan kehidupan awal abad ke-20 di Tokyo, terutama di kalangan geisha, pelacur, penari kabaret, dan penghuni distrik hiburan di Tokyo. Pengalaman tinggal di Amerika Serikat ditulis dalam (1908). Pengalaman berwisata di Prancis ditulisnya dalam . Pada 1910, ia diangkat sebagai pengajar di Universitas Keio, mengawasi penerbitan majalah sastra . Karya-karyanya terus menerus disensor oleh pemerintah. (in)
- Kafū Nagai (荷風 永井, pseudonimo di Sōkichi Nagai; 3 dicembre 1879 – 30 aprile 1959) è stato uno scrittore giapponese. Figlio primogenito di un burocrate di origine samurai, di condizione benestante, riuscì, grazie ai buoni uffici paterni, a viaggiare a lungo all'estero: negli Stati Uniti, in Francia e Inghilterra. Con la restaurazione Meiji, l'occidentalizzazione del Giappone procedeva a tappe forzate e quindi, nei suoi viaggi, Kafū andò direttamente alla fonte della cultura che tanto stava influenzando il suo paese. La nazione che attirò maggiormente il suo interesse fu la Francia dove soggiornò a lungo con permanenze di molti mesi a Lione e Parigi. (it)
- Kafū Nagai (永井 荷風, Nagai Kafū; Bunkyō (Tokio), 4 december 1879 - Ichikawa (Chiba), 30 april 1959) is het pseudoniem van de Japanse romanschrijver Nagai Sōkichi (永井 壮吉). Zijn werk is bekend voor de beschrijving van het Tokio van het begin van de 20e eeuw met bijzondere aandacht voor de wereld van de prostitutie en de geisha's. (nl)
- Kafū Nagai (jap. 永井 荷風 Nagai Kafū; ur. 3 grudnia 1879 w Tokio, zm. 30 kwietnia 1959 w Ichikawie) – japoński pisarz i eseista. Urodził się w Tokio jako Sōkichi Nagai (jap. 永井 壮吉 Nagai Sōkichi) w rodzinie wysoko sytuowanego urzędnika. Jego młodszym bratem był Jun Takami. W młodości uczył się języka chińskiego w tokijskiej szkole języków obcych, porzucił jednak edukację, by poświęcić się własnym studiom i próbom literackim. W początkowym etapie wpływ na twórczość Nagaia wywierała literatura okresu Edo oraz dzieła pisarzy francuskich, głównie Émile’a Zoli. Najważniejszym dziełem tego młodzieńczego okresu jest wydana w 1902 roku powieść Jigoku-no hana („Kwiaty piekła”; tytuł inspirowany Kwiatami zła Baudelaire’a). (pl)
|
