| dbo:abstract
|
- جوني هودجز (بالإنجليزية: Johnny Hodges) هو عازف ساكسفون أمريكي، ولد في 25 يوليو 1906 في كامبريدج في الولايات المتحدة، وتوفي في 11 مايو 1970 في نيويورك في الولايات المتحدة. (ar)
- Johnny Hodges (25. července 1906 – 11. května 1970) byl americký saxofonista. Zpočátku hrál na bicí a klavír. V roce 1928 se, již jako saxofonista, stal členem orchestru Duka Ellingtona. Později si založil svůj vlastní orchestr. Během své kariéry spolupracoval s mnoha hudebníky, mezi něž patří například Gerry Mulligan, Clark Terry, Billy Taylor a . Zemřel v New Yorku ve věku 63 let. (cs)
- John Cornelius „Johnny“ Hodges (* 25. Juli 1906 in Cambridge, Massachusetts; † 11. Mai 1970 in New York City) war einer der wichtigsten Alt-Saxophonisten des klassischen Jazz, vor allem des Swing. Hodges trat 1928 dem Orchester Duke Ellingtons bei und blieb dort, abgesehen von einer kurzen Unterbrechung in den 1950er Jahren, bis zu seinem Tode. (de)
- John Cornelius „Johnny“ Hodges (* 25-an de julio 1906 en Cambridge, Masaĉuseco; † 11-an de majo 1970 en Novjorko) estis unu el la plej gravaj aldosaksofonistoj de klasika ĵazo, ĉefe de l‘ svingo. Hodges membriĝis en 1928 en la orkestro de Duke Ellington kaj restis en ĝi krom mallonga interrompo en la 1950-aj jaroj ĝis sia morto. (eo)
- John Cornelius Hodges (Cambridge, Massachusetts, 25 de julio de 1907 - Nueva York, 11 de mayo de 1970) músico estadounidense de jazz, saxofonista alto y soprano. Apodado Jeep. Fue uno de los solistas más importantes de la orquesta de Duke Ellington y uno de los tres saxofonistas altos más influyentes e importantes de la historia del jazz, junto con Benny Carter y Charlie Parker. (es)
- Cornelius "Johnny" Hodges (July 25, 1907 – May 11, 1970) was an American alto saxophonist, best known for solo work with Duke Ellington's big band. He played lead alto in the saxophone section for many years. Hodges was also featured on soprano saxophone, but refused to play soprano after 1946. Along with Benny Carter, Hodges is considered to be one of the definitive alto saxophone players of the big band era. After beginning his career as a teenager in Boston, Hodges began to travel to New York and played with Lloyd Scott, Sidney Bechet, Luckey Roberts and Chick Webb. When Ellington wanted to expand his band in 1928, Ellington's clarinet player Barney Bigard recommended Hodges. His playing became one of the identifying voices of the Ellington orchestra. From 1951 to 1955, Hodges left the Duke to lead his own band, but returned shortly before Ellington's triumphant return to prominence – the orchestra's performance at the 1956 Newport Jazz Festival. (en)
- John Cornelius “Johnny” Hodges, surnommé The Rabbit (« le lapin »), est un saxophoniste alto et soprano américain (Cambridge, Massachusetts, 25 juillet 1907 - New York, 11 mai 1970). Johnny Hodges est avec Benny Carter et Willie Smith l'un des grands saxophonistes alto du middle jazz. (fr)
- ジョニー・ホッジス（Johnny Hodges、1907年7月25日 - 1970年5月11日）は、アメリカ合衆国のアルト・サクソフォーン奏者。 デューク・エリントン・ビッグバンドでのソロ演奏で知られる。永らくサックス・セクションで1番アルトを吹いたが、1932年から1946年まではOtto Hardwickが主席だった。ホッジスはソプラノ・サックスの花形でもあったが、1946年以降はソプラノを吹かなくなった。彼はベニー・カーターとともにビッグバンド時代の絶対的なアルト・サックス奏者と目されている。 彼はロイド・スコット、シドニー・ベシェ、ラッキー・ロバーツ、チック・ウェブなどの下で活動を始めた。1928年にエリントンがバンドを拡大しようとしたときに、クラリネットのバーニー・ビガードがホッジスを推薦した。彼の演奏はエリントン楽団の個性になった。1951年から1955年までの間はエリントンから離れ自身のバンドを率いたが、1956年のニューポート・ジャズ・フェスティバルでエリントン楽団が華々しく復活する少し前に戻った。 (ja)
- John Cornelius "Johnny" Hodges (Cambridge (Massachusetts), 25 juli 1906 - New York, 11 mei 1970) was een Amerikaanse altsaxofonist. Hij werd vooral bekend als saxofonist in het orkest van Duke Ellington, waar hij tientallen jaren werkte. Hij leidde er de saxofoonsectie. Hodges was een belangrijk geluid in de band van Ellington. Johnny Hodges speelde piano en drums, maar stapte over op de sopraansaxofoon toen hij veertien was. Kort daarop werd zijn instrument de altsaxofoon. Hij werd geïnspireerd door Sidney Bechet, van wie hij ook lessen kreeg. Verder was hij vooral autodidact. Hodges speelde met onder meer Lloyd Scott, Chick Webb en Willie "The Lion" Smith, maar zijn carrière begon pas echt in 1928, toen hij saxofonist werd in het orkest van Ellington. Hier zou hij uitgroeien tot de belangrijkste saxofonist, die een belangrijk deel van het geluid van de band bepaalde. Ellington schreef verschillende composities met het oog op het geluid van Hodges: "Confab with Rab" en "Jeep's Blues" (Rabbit en Jeep waren bijnamen van Hodges) en bijvoorbeeld "Hodge Podge". Andere songs waarin Hodges prominent optrad waren onder meer "Prelude to a Kiss", "I Got It Bad (And That Ain't Good)", "Blood Count", "Passion Flower" en "Lotus Blossom". Hodges werd de leider van Ellingtons saxofoonsectie. In de jaren dertig en veertig was hij een van de belangrijkste saxofonisten in de jazz – alleen Benny Carter kwam in de buurt. Hij had een warme, volle toon en was als improvisator vindingrijk en elegant. Hij kon swingen en was een meester in de blues. Als hij een ballad speelde, met zijn herkenbare zuivere, fluwelen toon, was hij misschien wel op zijn best. Veel saxofonisten bewonderden hem, van Ben Webster tot John Coltrane. Bandleider Benny Goodman, met wie Hodges in 1938 optrad in het legendarische Carnegie Hall-concert, noemde hem "de grootste speler op altsax die ik ooit heb gehoord". Saxofonist Charlie Parker zei over hem: "Hij is de Lily Pons van zijn instrument". Zijn stijl werd dan ook vaak geïmiteerd. Johnny Hodges speelde tientallen jaren bij Ellington, hoewel hij niet altijd tevreden was, met name over zijn salaris. Soms, als hij weer eens een prachtige solo had afgeleverd, maakte hij met zijn duim en wijsvinger het geldgebaar naar Ellington. In de jaren dertig had hij de gelegenheid af en toe met sidemen van Ellington opnamen te maken. In 1951 besloot hij een eigen band te beginnen, waarmee hij een hit had met "Castle Rock" (de solo werd geblazen door tenorsaxofoonspeler Al Sears). De groep van Hodges stopte ermee in 1955 en Hodges keerde terug naar het oude nest, waar hij tot zijn dood zou spelen. Af en toe maakte hij een plaat buiten Ellingtons band. Zo nam hij in de jaren zestig enkele albums op met organist Wild Bill Davis. Zijn laatste optreden was in 'Imperial Room' in Toronto, een week voor zijn overlijden. Johnny Hodges stierf aan een hartaanval. (nl)
- Johnny Hodges (John Cornelius) (Cambridge, 25 luglio 1907 – New York, 11 maggio 1970) è stato un sassofonista statunitense. Suonò principalmente il contralto, ma sporadicamente anche il soprano. Fu il principale solista dell'orchestra di Duke Ellington nella quale suonò dal 1928 fino agli ultimi suoi giorni di vita, esclusa una parentesi di quattro anni, dal 1951 al 1955, in cui si cimentò nella direzione di una propria orchestra. Tra i maggiori solisti e sassofonisti di jazz sviluppò uno stile originale, nato dal blues, fortemente lirico, caratterizzato dall'uso del glissando. (it)
- John Keith „Johnny” Hodges (ur. 25 lipca 1907 w Cambridge, zm. 11 maja 1970 w Nowym Jorku) – amerykański saksofonista jazzowy grający na saksofonach altowym i sopranowym oraz na klarnecie; najbardziej znany ze swej gry w big bandzie Duke’a Ellingtona. (pl)
- John Cornelius "Johnny" Hodges (Cambridge, Massachusetts, 25 de Julho de 1906 - 11 de Maio de 1970) foi um saxofonista de jazz norte-americano. (pt)
- Джон Корне́лиус «Джо́нни» Хо́джес (англ. John Cornelius «Johnny» Hodges; 25 апреля 1906, Кембридж, Массачусетс — 11 мая 1970, Нью-Йорк) — американский альт-саксофонист, мастер свинга, яркий мелодист. Сыграл важную роль в становлении знаменитого оркестра Дюка Эллингтона и оказал значительное влияние на многих музыкантов джаза. (ru)
- John Cornelius "Johnny" Hodges, född 25 juli 1906 i Cambridge i Massachusetts, död 11 maj 1970 i New York i New York, var en amerikansk jazzmusiker och saxofonist (alt). Hodges var självlärd och hans karriär tog fart i och med att han på 1920-talet fick lektioner av Sidney Bechet och även spelade med i dennes band på olika klubbar i stadsdelen Harlem i New York. Han anlitades vid denna tid också av orkesterledaren Chick Webb innan han 1928 engagerades av Duke Ellington, i vars orkester han - med ett kort avbrott på 1950-talet - kom att medverka i 40 år. Där blev han en av de i dubbel bemärkelse tongivande medlemmarna. Inom jazzmusiken anses Hodges som den förste verkligt stora solisten på altsaxofon. Hans ton var bred och flödande, improvisationerna logiska och rytmiskt markerade. Ellington skrev flera kompositioner för Hodges som huvudsolist, man kan nämna "Things Ain't What They Used To Be", "Don't Get Around Much Any More", och "Passion Flower". 1951 lämnade Hodges Ellington och ledde under en tid ett eget band, där bland andra trombonisten Lawrence Brown medverkade. Fram till återföreningen med Ellington 1955 deltog han också i (JATP) en turnerande musikorganisation under impressarion ledning. Där spelade han med flera yngre musiker, bland andra med efterföljaren på sitt eget instrument: Charlie Parker. Han hade ingen större svårighet att anpassa sig till ett modernare idiom. Johnny Hodges - en av jazzmusikens viktigaste stilbildare - var i sanning en tidlös musiker. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- جوني هودجز (بالإنجليزية: Johnny Hodges) هو عازف ساكسفون أمريكي، ولد في 25 يوليو 1906 في كامبريدج في الولايات المتحدة، وتوفي في 11 مايو 1970 في نيويورك في الولايات المتحدة. (ar)
- Johnny Hodges (25. července 1906 – 11. května 1970) byl americký saxofonista. Zpočátku hrál na bicí a klavír. V roce 1928 se, již jako saxofonista, stal členem orchestru Duka Ellingtona. Později si založil svůj vlastní orchestr. Během své kariéry spolupracoval s mnoha hudebníky, mezi něž patří například Gerry Mulligan, Clark Terry, Billy Taylor a . Zemřel v New Yorku ve věku 63 let. (cs)
- John Cornelius „Johnny“ Hodges (* 25. Juli 1906 in Cambridge, Massachusetts; † 11. Mai 1970 in New York City) war einer der wichtigsten Alt-Saxophonisten des klassischen Jazz, vor allem des Swing. Hodges trat 1928 dem Orchester Duke Ellingtons bei und blieb dort, abgesehen von einer kurzen Unterbrechung in den 1950er Jahren, bis zu seinem Tode. (de)
- John Cornelius „Johnny“ Hodges (* 25-an de julio 1906 en Cambridge, Masaĉuseco; † 11-an de majo 1970 en Novjorko) estis unu el la plej gravaj aldosaksofonistoj de klasika ĵazo, ĉefe de l‘ svingo. Hodges membriĝis en 1928 en la orkestro de Duke Ellington kaj restis en ĝi krom mallonga interrompo en la 1950-aj jaroj ĝis sia morto. (eo)
- John Cornelius Hodges (Cambridge, Massachusetts, 25 de julio de 1907 - Nueva York, 11 de mayo de 1970) músico estadounidense de jazz, saxofonista alto y soprano. Apodado Jeep. Fue uno de los solistas más importantes de la orquesta de Duke Ellington y uno de los tres saxofonistas altos más influyentes e importantes de la historia del jazz, junto con Benny Carter y Charlie Parker. (es)
- John Cornelius “Johnny” Hodges, surnommé The Rabbit (« le lapin »), est un saxophoniste alto et soprano américain (Cambridge, Massachusetts, 25 juillet 1907 - New York, 11 mai 1970). Johnny Hodges est avec Benny Carter et Willie Smith l'un des grands saxophonistes alto du middle jazz. (fr)
- ジョニー・ホッジス（Johnny Hodges、1907年7月25日 - 1970年5月11日）は、アメリカ合衆国のアルト・サクソフォーン奏者。 デューク・エリントン・ビッグバンドでのソロ演奏で知られる。永らくサックス・セクションで1番アルトを吹いたが、1932年から1946年まではOtto Hardwickが主席だった。ホッジスはソプラノ・サックスの花形でもあったが、1946年以降はソプラノを吹かなくなった。彼はベニー・カーターとともにビッグバンド時代の絶対的なアルト・サックス奏者と目されている。 彼はロイド・スコット、シドニー・ベシェ、ラッキー・ロバーツ、チック・ウェブなどの下で活動を始めた。1928年にエリントンがバンドを拡大しようとしたときに、クラリネットのバーニー・ビガードがホッジスを推薦した。彼の演奏はエリントン楽団の個性になった。1951年から1955年までの間はエリントンから離れ自身のバンドを率いたが、1956年のニューポート・ジャズ・フェスティバルでエリントン楽団が華々しく復活する少し前に戻った。 (ja)
- Johnny Hodges (John Cornelius) (Cambridge, 25 luglio 1907 – New York, 11 maggio 1970) è stato un sassofonista statunitense. Suonò principalmente il contralto, ma sporadicamente anche il soprano. Fu il principale solista dell'orchestra di Duke Ellington nella quale suonò dal 1928 fino agli ultimi suoi giorni di vita, esclusa una parentesi di quattro anni, dal 1951 al 1955, in cui si cimentò nella direzione di una propria orchestra. Tra i maggiori solisti e sassofonisti di jazz sviluppò uno stile originale, nato dal blues, fortemente lirico, caratterizzato dall'uso del glissando. (it)
- John Keith „Johnny” Hodges (ur. 25 lipca 1907 w Cambridge, zm. 11 maja 1970 w Nowym Jorku) – amerykański saksofonista jazzowy grający na saksofonach altowym i sopranowym oraz na klarnecie; najbardziej znany ze swej gry w big bandzie Duke’a Ellingtona. (pl)
- John Cornelius "Johnny" Hodges (Cambridge, Massachusetts, 25 de Julho de 1906 - 11 de Maio de 1970) foi um saxofonista de jazz norte-americano. (pt)
- Джон Корне́лиус «Джо́нни» Хо́джес (англ. John Cornelius «Johnny» Hodges; 25 апреля 1906, Кембридж, Массачусетс — 11 мая 1970, Нью-Йорк) — американский альт-саксофонист, мастер свинга, яркий мелодист. Сыграл важную роль в становлении знаменитого оркестра Дюка Эллингтона и оказал значительное влияние на многих музыкантов джаза. (ru)
- Cornelius "Johnny" Hodges (July 25, 1907 – May 11, 1970) was an American alto saxophonist, best known for solo work with Duke Ellington's big band. He played lead alto in the saxophone section for many years. Hodges was also featured on soprano saxophone, but refused to play soprano after 1946. Along with Benny Carter, Hodges is considered to be one of the definitive alto saxophone players of the big band era. (en)
- John Cornelius "Johnny" Hodges (Cambridge (Massachusetts), 25 juli 1906 - New York, 11 mei 1970) was een Amerikaanse altsaxofonist. Hij werd vooral bekend als saxofonist in het orkest van Duke Ellington, waar hij tientallen jaren werkte. Hij leidde er de saxofoonsectie. Hodges was een belangrijk geluid in de band van Ellington. (nl)
- John Cornelius "Johnny" Hodges, född 25 juli 1906 i Cambridge i Massachusetts, död 11 maj 1970 i New York i New York, var en amerikansk jazzmusiker och saxofonist (alt). Hodges var självlärd och hans karriär tog fart i och med att han på 1920-talet fick lektioner av Sidney Bechet och även spelade med i dennes band på olika klubbar i stadsdelen Harlem i New York. Han anlitades vid denna tid också av orkesterledaren Chick Webb innan han 1928 engagerades av Duke Ellington, i vars orkester han - med ett kort avbrott på 1950-talet - kom att medverka i 40 år. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
