| dbo:abstract
|
- يكون انتخاب إمبراطور روماني مقدس عموماً من مرحلتين على الأقل منذ القرن الثالث عشر، يتم انتخاب ملك الرومان في هيئة مصغرة من قبل أمراء الكبار في الإمبراطورية الرومانية المقدسة (الأمير الناخب) ثم عقب ذلك بفترة وجيزة يتم تتويجه كإمبراطور وهو تعيين يكون عادة للمدى الحياة، حتى عام 1530 يتم التتويج من قبل البابا، في 1356 أصدر الإمبراطور كارل الرابع المرسوم الذهبي الذي أصبح القانون الأساسي لانتخاب الملوك والأباطرة في المستقبل. على الرغم من أن الإمبراطورية الرومانية المقدسة ربما كانت مثال أكثر شهرة للملكية الانتخابية؛ من 1453 حتى 1740 كان الأباطرة كلهم من هابسبورغ، وأصبح العرش وارثي بحكم الأمر الواقع، خلال تلك الفترة يتم انتخاب إمبراطور من داخل أعضاء أسرة هابسبورغ من قبل مجلس صغير يدعون الأمراء الناخبون. (ar)
- Als Königswahl bezeichnet man die Erhebung eines Kandidaten zum König durch ein bestimmtes Gremium. Während die Thronfolge des Königs in den meisten Kulturen durch die Erbfolge geregelt ist, gibt es ebenso Wahlmonarchien. Anzutreffen war die Königswahl unter anderem in einigen germanischen Nachfolgestaaten des antiken römischen Reiches während der Zeit der Völkerwanderung bzw. im Frühmittelalter, im Heiligen Römischen Reich und im Königreich Polen von 1573 bis 1795 (siehe Geschichte Polens, Zeit der Adelsrepublik). Traditionell behaupteten auch die Stände Ungarns und Böhmens ihr Recht zur Königswahl (siehe: Geschichte Ungarns, Geschichte Böhmens), was die Habsburger aber zunehmend bestritten, um diese Kronen ihren Erblanden einzugliedern. Das Recht zur Königswahl im Heiligen Römischen Reich stand seit dem 13. Jahrhundert nur noch einer begrenzten Anzahl von Reichsfürsten zu, den Kurfürsten. Über die Herausbildung ihres exklusiven Wahlrechts gibt es verschiedene Theorien.(Siehe auch: Liste der Wahlen der römisch-deutschen Könige)
(de)
- The election of a Holy Roman Emperor was generally a two-stage process whereby, from at least the 13th century, the King of the Romans was elected by a small body of the greatest princes of the Empire, the prince-electors. This was then followed shortly thereafter by his coronation as Emperor by the Pope. In 1356, the Emperor Charles IV promulgated the Golden Bull, which became the fundamental law by which all future kings and emperors were elected. After 1508, the Pope recognized election alone to be sufficient for the use of the Imperial title. The last papal coronation took place in 1530. Although the Holy Roman Empire is perhaps the best-known example of an elective monarchy, only members of the Habsburg dynasty were elected emperor between 1438 and 1740, making the empire a de facto hereditary monarchy during that period. (en)
- L'élection d'un empereur romain germanique était généralement un processus en deux étapes par lequel, à partir du XIIIe siècle au moins, le roi des Romains était élu par un petit corps des plus grands princes de l'Empire, les princes-électeurs. Il a ensuite été suivi peu après par son couronnement en tant qu'empereur, titre attribué à vie. En 1356, l'empereur Charles IV a promulgué la Bulle d'or, qui est devenue la loi fondamentale par laquelle tous les futurs rois et empereurs ont été élus. Après 1508, le pape a reconnu que l'élection seule était suffisante pour l'utilisation du titre impérial. Le dernier couronnement papal a eu lieu en 1530. Bien que le Saint-Empire romain germanique soit peut-être l'exemple le plus connu d'une monarchie élective, de 1438 à 1740, un Habsbourg a toujours été élu empereur, le trône devenant de facto héréditaire. Pendant cette période, l'empereur a été élu au sein de la maison des Habsbourg. (fr)
- Pemilihan Kaisar Romawi Suci merupakan sebuah proses yang terdiri dari dua tahap. Paling tidak dari abad ke-13, dipilih oleh sebuah lembaga yang terdiri dari pangeran-pangeran besar di Kekaisaran Romawi Suci. Para pangeran ini disebut . Setelah dilakukan pemilihan, kaisar akan dinobatkan untuk masa jabatan seumur hidup. Para kaisar dimahkotai oleh Sri Paus hingga tahun 1530. Pada tahun 1356, Kaisar Karl IV mengeluarkan Piagam Emas 1356 yang menjadi hukum dasar yang mengatur pemilihan Kaisar Romawi Suci. Walaupun Kekaisaran Romawi Suci merupakan contoh sebuah sistem monarki elektif, dari tahun 1453 hingga 1740, kaisar yang terpilih selalu berasal dari Wangsa Habsburg, sehingga takhta Romawi Suci secara de facto menjadi takhta yang diwariskan turun temurun. (in)
- L'elezione imperiale era il procedimento mediante il quale veniva scelto il sovrano del Sacro Romano Impero. A differenza della maggior parte degli stati vicini, infatti, l'Impero fu sempre formalmente una monarchia elettiva, anche se nei fatti alcune dinastie riuscirono a monopolizzare la carica imperiale per lunghi periodi di tempo (in particolare gli Asburgo, poi Asburgo-Lorena, la detennero quasi ininterrottamente dal 1438 fino alla fine dell'Impero, nel 1806). L'imperatore Enrico VI (1165-1197) tentò di rendere l'impero ereditario sul modello delle altre monarchie europee come quella francese con il suo Erbreichsplan, ma fallì nel suo proposito. A partire dal XIV secolo il diritto di voto attivo fu conferito a un ristretto collegio elettorale composto da alcuni dei più importanti principi dell'Impero, indicati come "principi elettori". Nel 1356 la composizione del collegio e le procedure elettorali vennero formalizzate dall'imperatore Carlo IV di Lussemburgo con la promulgazione della Bolla d'oro. Dopo l'elezione il sovrano assumeva il titolo di "Re dei Romani" (in latino Romanorum Rex; in tedesco Römischer König), mentre con l'incoronazione imperiale (che fino al 1508 doveva essere celebrata dal Papa) acquisiva il diritto di fregiarsi di quello di "Imperatore dei Romani" (Romanorum Imperator; Römischer Kaiser). Nel 1508 Massimiliano I d'Asburgo, con il consenso papale, iniziò ad usare il titolo di "Imperatore eletto dei Romani" (Romanorum Imperator Electus; Erwählter Römischer Kaiser), che implicava il fatto di essere imperatore in virtù dell'elezione da parte dei principi elettori piuttosto che dell'incoronazione per mano del Papa. Il titolo di "Re dei Romani" rimase comunque in uso per indicare il successore designato, che veniva eletto mentre l'Imperatore era ancora in vita e gli succedeva automaticamente alla morte. (it)
- Elekcja cesarska – proces wyboru króla Niemiec i jednocześnie cesarza rzymskiego. We wczesnym średniowieczu był dokonywany przez wiec plemion niemieckich, które wybierały najlepszego kandydata spośród członków panującej dynastii (wówczas saskich Ludolfingów). W praktyce wiec zatwierdzał decyzję elitarnego grona książąt plemiennych i dostojników dworskich, co z czasem doprowadziło do zastrzeżenia prawa udziału w wyborach tylko dla owych możnych, najpierw drogą precedensu, potem przez pisaną normę prawną. Od 1356 roku na mocy Złotej Bulli cesarza Karola IV Luksemburskiego prawo wyboru cesarza przysługiwało jedynie siedmiu elektorom, obdarzonym szczególnymi przywilejami, zrównującymi ich w godności z królami. (pl)
- Імперські вибори — процес обрання нового імператора Священної Римської імперії після смерти попереднього, що проходив у два етапи. Вперше проведені у XIII столітті. Вибирали нового імператора 7 курфюрстів, з 1623 року — 8, з 1692 — 9. Після виборів обраного правителя мав коронувати Папа Римський. Юридично чітку процедуру імперських виборів запровадила Золота булла, видана імператором Карлом IV Люксембургом у 1356 році. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Elekcja cesarska – proces wyboru króla Niemiec i jednocześnie cesarza rzymskiego. We wczesnym średniowieczu był dokonywany przez wiec plemion niemieckich, które wybierały najlepszego kandydata spośród członków panującej dynastii (wówczas saskich Ludolfingów). W praktyce wiec zatwierdzał decyzję elitarnego grona książąt plemiennych i dostojników dworskich, co z czasem doprowadziło do zastrzeżenia prawa udziału w wyborach tylko dla owych możnych, najpierw drogą precedensu, potem przez pisaną normę prawną. Od 1356 roku na mocy Złotej Bulli cesarza Karola IV Luksemburskiego prawo wyboru cesarza przysługiwało jedynie siedmiu elektorom, obdarzonym szczególnymi przywilejami, zrównującymi ich w godności z królami. (pl)
- Імперські вибори — процес обрання нового імператора Священної Римської імперії після смерти попереднього, що проходив у два етапи. Вперше проведені у XIII столітті. Вибирали нового імператора 7 курфюрстів, з 1623 року — 8, з 1692 — 9. Після виборів обраного правителя мав коронувати Папа Римський. Юридично чітку процедуру імперських виборів запровадила Золота булла, видана імператором Карлом IV Люксембургом у 1356 році. (uk)
- يكون انتخاب إمبراطور روماني مقدس عموماً من مرحلتين على الأقل منذ القرن الثالث عشر، يتم انتخاب ملك الرومان في هيئة مصغرة من قبل أمراء الكبار في الإمبراطورية الرومانية المقدسة (الأمير الناخب) ثم عقب ذلك بفترة وجيزة يتم تتويجه كإمبراطور وهو تعيين يكون عادة للمدى الحياة، حتى عام 1530 يتم التتويج من قبل البابا، في 1356 أصدر الإمبراطور كارل الرابع المرسوم الذهبي الذي أصبح القانون الأساسي لانتخاب الملوك والأباطرة في المستقبل. (ar)
- Als Königswahl bezeichnet man die Erhebung eines Kandidaten zum König durch ein bestimmtes Gremium. Während die Thronfolge des Königs in den meisten Kulturen durch die Erbfolge geregelt ist, gibt es ebenso Wahlmonarchien. Das Recht zur Königswahl im Heiligen Römischen Reich stand seit dem 13. Jahrhundert nur noch einer begrenzten Anzahl von Reichsfürsten zu, den Kurfürsten. Über die Herausbildung ihres exklusiven Wahlrechts gibt es verschiedene Theorien.(Siehe auch: Liste der Wahlen der römisch-deutschen Könige)
(de)
- The election of a Holy Roman Emperor was generally a two-stage process whereby, from at least the 13th century, the King of the Romans was elected by a small body of the greatest princes of the Empire, the prince-electors. This was then followed shortly thereafter by his coronation as Emperor by the Pope. In 1356, the Emperor Charles IV promulgated the Golden Bull, which became the fundamental law by which all future kings and emperors were elected. After 1508, the Pope recognized election alone to be sufficient for the use of the Imperial title. The last papal coronation took place in 1530. (en)
- L'élection d'un empereur romain germanique était généralement un processus en deux étapes par lequel, à partir du XIIIe siècle au moins, le roi des Romains était élu par un petit corps des plus grands princes de l'Empire, les princes-électeurs. Il a ensuite été suivi peu après par son couronnement en tant qu'empereur, titre attribué à vie. En 1356, l'empereur Charles IV a promulgué la Bulle d'or, qui est devenue la loi fondamentale par laquelle tous les futurs rois et empereurs ont été élus. Après 1508, le pape a reconnu que l'élection seule était suffisante pour l'utilisation du titre impérial. Le dernier couronnement papal a eu lieu en 1530. (fr)
- Pemilihan Kaisar Romawi Suci merupakan sebuah proses yang terdiri dari dua tahap. Paling tidak dari abad ke-13, dipilih oleh sebuah lembaga yang terdiri dari pangeran-pangeran besar di Kekaisaran Romawi Suci. Para pangeran ini disebut . Setelah dilakukan pemilihan, kaisar akan dinobatkan untuk masa jabatan seumur hidup. Para kaisar dimahkotai oleh Sri Paus hingga tahun 1530. Pada tahun 1356, Kaisar Karl IV mengeluarkan Piagam Emas 1356 yang menjadi hukum dasar yang mengatur pemilihan Kaisar Romawi Suci. (in)
- L'elezione imperiale era il procedimento mediante il quale veniva scelto il sovrano del Sacro Romano Impero. A differenza della maggior parte degli stati vicini, infatti, l'Impero fu sempre formalmente una monarchia elettiva, anche se nei fatti alcune dinastie riuscirono a monopolizzare la carica imperiale per lunghi periodi di tempo (in particolare gli Asburgo, poi Asburgo-Lorena, la detennero quasi ininterrottamente dal 1438 fino alla fine dell'Impero, nel 1806). (it)
|
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
