| dbo:abstract
|
- Heinrich-Ereignisse beschreiben Perioden beschleunigter Eisvorstöße (englisch Ice flow surges) und deren Abfluss ins Meer. Die Ereignisse wurden aufgrund von Beobachtungen eines verstärkten Sedimenteintrages kontinentalen Ursprunges in jungpleistozänen Sedimentlagen am Meeresboden postuliert.Diese Sedimentlagen werden auch als Heinrich-Lagen bezeichnet und gehören zu den IRDs.Aufgrund der groben Sedimentfraktion erscheint ein Transport durch Meeresströmungen unwahrscheinlich, als Transportmedium dürften daher vielmehr Eisberge/-schollen in Frage kommen. Heinrich-Ereignisse wurden im Jahr 1988 erstmals von Hartmut Heinrich erwähnt und bisher nur für die letzte Kaltzeit nachgewiesen. Bei diesen Ereignissen brachen große Mengen an Eisbergen von den vorrückenden Gletschermassen ab und drifteten über den Nordatlantik. Die Eisberge führten Sedimente mit sich, die durch die Gletschertätigkeit abgetragen und inkorporiert worden waren; durch das Schmelzen der Eisberge fiel dieses von Eisbergen verschleppte Material auf den Meeresboden. Das Schmelzen der Eisberge führte zu einer erhöhten Süßwasserzufuhr in den Nordatlantik. Dieser Zustrom an kaltem Süßwasser hat wahrscheinlich die dichtegetriebenen thermohalinen Zirkulationsmuster des Ozeans verändert. Die Ereignisse fallen oft mit Hinweisen auf globale Klimaschwankungen zusammen. In Bohrkernen, die von diesen Bereichen des Meeresbodens stammen, können Wissenschaftler sechs Einzelereignisse erkennen; sie werden als H1 bis bezeichnet, wobei H6 für das älteste Ereignis steht. Es gibt Hinweise darauf, dass sich die Ereignisse und H6 von den übrigen Ereignissen unterscheiden. Es wurden verschiedene Mechanismen vorgeschlagen, die Ursachen von Heinrich-Ereignissen zu erklären. Meist spielt hierbei der Laurentidische Eisschild die Hauptrolle, jedoch deuten andere Hinweise auf den instabilen westantarktischen Eisschild hin, der eine auslösende Rolle gespielt haben soll. (de)
- En paleoclimatología, se conocen como eventos Heinrich (del inglés: 'Heinrich events') a una serie de eventos o episodios que ocurrieron durante el período de la última glaciación (Wisconsin) y en los que oleadas de icebergs se desprendieron de los glaciares y atravesaron el Atlántico Norte. Los icebergs llevaban rocas en masa erosionadas por los glaciares y cuando se fundieron en alta mar, cayeron al fondo como «detritos a la deriva del hielo» (ice rafted debris). Los científicos, perforando a través de los sedimentos marinos, pueden distinguir seis eventos distintos en los núcleos de lodo recuperados del fondo del mar, que se etiquetan como H1 a H6 según se retroceda en el tiempo; hay alguna evidencia de que los eventos H3 y H6 difieren de los otros eventos Heinrich. La fusión de los icebergs provocó que enormes cantidades de agua dulce se añadieran al Atlántico Norte. Tales aumentos de agua fría y fresca bien pueden haber alterado los patrones de la densidad oceánica que impulsan la circulación termohalina, y, a menudo, coinciden con otras indicaciones de fluctuaciones del clima global. Se han propuesto diversos mecanismos para explicar la causa de los eventos Heinrich. La mayoría se centran en la actividad de la capa de hielo Laurentino, pero otros sugieren que la inestable pudo haber jugado un papel desencadenante. Fueron descritos por primera vez por el geólogo marino alemán (n. 1952), de quien llevan el nombre. (es)
- A Heinrich event is a natural phenomenon in which large groups of icebergs break off from glaciers and traverse the North Atlantic. First described by marine geologist Hartmut Heinrich (Heinrich, H., 1988), they occurred during five of the last seven glacial periods over the past 640,000 years (Hodell, et al., 2008). Heinrich events are particularly well documented for the last glacial period but notably absent from the penultimate glaciation (Obrochta et al., 2014). The icebergs contained rock mass that had been eroded by the glaciers, and as they melted, this material was dropped to the sea floor as ice rafted debris (abbreviated to "IRD") forming deposits called Heinrich layers. The icebergs' melting caused vast quantities of fresh water to be added to the North Atlantic. Such inputs of cold and fresh water may well have altered the density-driven, thermohaline circulation patterns of the ocean, and often coincide with indications of global climate fluctuations. Various mechanisms have been proposed to explain the cause of Heinrich events, most of which imply instability of the massive Laurentide Ice Sheet, a continental glacier covering northeastern North America during the last glacial period. Other northern hemisphere ice sheets were potentially involved as well, such as the (Fennoscandic and Iceland/Greenland). However, the initial cause of this instability is still debated. (en)
- Les évènements de Heinrich correspondent à des débâcles massives d'icebergs (et probablement aussi d'eau douce) dans l'océan Atlantique Nord qui ont eu lieu lors des glaciations quaternaires. Elles sont particulièrement bien documentées pour la dernière période glaciaire, correspondant approximativement au Pléistocène supérieur, entre environ 115 000 et 12 000 ans avant le présent (AP). Ces débâcles sont dues à une instabilité des calottes polaires et des glaciers qui couvraient alors une partie des continents de l'hémisphère Nord, et tout particulièrement de la calotte laurentide qui recouvrait l'Amérique du Nord. En fondant, les icebergs ont libéré les sédiments qu'ils contenaient, ce qui a formé des couches de sédiments spécifiques sur le plancher océanique, les IRD (de l'anglais Ice Rafted Debris). La définition stricte d'un évènement de Heinrich est la présence d'une telle couche d'IRD observée dans les carottes marines de l'Atlantique Nord. Par extension, l'expression « évènement de Heinrich » est parfois utilisée pour désigner les conséquences climatiques associées. La conséquence directe de ces débâcles d'icebergs est un ralentissement marqué de la circulation thermohaline, un refroidissement climatique dans l'Hémisphère Nord, ainsi qu'une migration vers des latitudes plus au sud de la zone de convergence intertropicale (ZCIT). (fr)
- ハインリッヒ・イベント（英語: Heinrich events）は、1988年にHartmut Heinrichが発見した最終氷期に北大西洋へ多数の氷山が流れ出したことで生じた、急激で大規模な寒冷イベント。 (ja)
- Een Heinrich-event (Heinrich-gebeurtenis) is een natuurlijk fenomeen waarbij een grote vloot ijsbergen afbreekt van gletsjers, en in de Noord-Atlantische Oceaan terechtkomt. Het fenomeen, voor het eerst in 1988 beschreven door de mariene geoloog , kwam voor gedurende vijf van de laatste zeven ijstijden. De ijsbergen sleepten steenmateriaal van de gletsjerbodem mee naar de oceaan. Door het smelten van de ijsbergen kwam een aanzienlijke hoeveelheid koud, zoet water terecht in zee, hetgeen van invloed kan geweest zijn op de Golfstroom. Een verstoring van de golfstroom kan verband houden met wereldwijde klimaatverandering. Over de precieze oorzaken van deze Heinrich-events is het wetenschappelijk debat nog niet gesloten. De hypotheses vallen uiteen in twee categorieën:
* interne factoren binnen de ijskappen veroorzaken de periodieke desintegratie van grote ijsvolumes
* de Heinrich-gebeurtenissen worden veroorzaakt door externe factoren zoals de fluctuaties, gecorreleerd met de Dansgaard-Oeschger-cyclus, tegengestelde veranderingen in de oceaancirculaties van noordelijk en zuidelijk halfrond, zeespiegelstijging of zelfs aardbevingen. (nl)
- Un evento di Heinrich è un fenomeno naturale collegato al distacco di grandi gruppi di iceberg che vanno poi ad attraversare la porzione settentrionale dell'Oceano Atlantico. Questi distacchi hanno avuto luogo durante cinque delle ultime glaciazioni del Quaternario, nel corso degli ultimi 640.000 anni. Questi eventi sono stati descritti per la prima volta dal geologo marino tedesco . Gli eventi di Heinrich sono particolarmente ben documentati per l'ultimo periodo glaciale del Pleistocene superiore, tra 119.000 e 12.000 anni fa, ma risultano assenti nel penultimo periodo glaciale. Gli iceberg contenevano massi rocciosi erosi dall'avanzamento dei ghiacciai; in seguito alla fusione del ghiaccio, questo materiale è andato a posarsi come sedimento sul fondale marino sotto forma di detriti (in lingua inglese identificati come IRD, acronimo di Ice rafted debris, cioè detriti trasportati da zattere di ghiaccio). La fusione degli iceberg ha comportato l'apporto di un ingente quantitativo di acqua dolce che si è riversata nell'Oceano Atlantico. Questi riversamenti di acqua fredda e dolce hanno alterato lo schema della circolazione termoalina, che dipende dalla densità dell'acqua, e hanno spesso coinciso con le fluttuazioni globali del clima, come il raffreddamento climatico dell'emisfero boreale e la migrazione verso sud della zona di convergenza intertropicale. Sono stati proposti vari meccanismi per spiegare la cause degli eventi di Heinrich, molti dei quali implicano l'instabilità del ghiacciaio Laurentide, il massiccio ghiacciaio continentale che copriva il Nord America nel corso dell'ultimo periodo glaciale. Possono essere stati coinvolti anche altri ghiacciai continentali dell'emisfero boreale, come la calotta glaciale fennoscandiana della glaciazione weichseliana e la calotta glaciale della Groenlandia/Islanda. La causa iniziale di questa instabilità è tuttora dibattuta. (it)
- Події Хайнріха — середньочастотні (циклічність 5—10 тисяч років) зміни у складі донних відкладень протягом останніх 70—60 тисяч років із ритмічним чергуванням шарів із валунами (породженими швидким утворенням айсбергів в Північній Атлантиці) і горизонтів, складених відносно тонкоуламочним матеріалом. Події, які заведено ототожнювати зі швидкими змінами клімату, є однією з цікавих проблем палеокліматології, поряд з осциляціями Дансгора — Ешгера. (uk)
- Собы́тия Ха́йнриха — среднечастотные (цикличность 5000—10 000 лет) изменения в составе донных отложений в течение последних 70—60 тысяч лет с ритмичным чередованием слоёв с валунами и горизонтов, сложенных относительно тонкообломочным материалом. События вызваны быстрым образованием айсбергов на ледниках Гренландии и островах Арктического архипелага и быстрым переносом через Северную Атлантику. Впервые описаны немецким морским геологом и климатологом в 1988 году. Эти события, которые принято отождествлять с быстрыми изменениями климата, являются одной из интересных проблем палеоклиматологии, наряду с осцилляциями Дансгора-Эшгера. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- ハインリッヒ・イベント（英語: Heinrich events）は、1988年にHartmut Heinrichが発見した最終氷期に北大西洋へ多数の氷山が流れ出したことで生じた、急激で大規模な寒冷イベント。 (ja)
- Події Хайнріха — середньочастотні (циклічність 5—10 тисяч років) зміни у складі донних відкладень протягом останніх 70—60 тисяч років із ритмічним чергуванням шарів із валунами (породженими швидким утворенням айсбергів в Північній Атлантиці) і горизонтів, складених відносно тонкоуламочним матеріалом. Події, які заведено ототожнювати зі швидкими змінами клімату, є однією з цікавих проблем палеокліматології, поряд з осциляціями Дансгора — Ешгера. (uk)
- Heinrich-Ereignisse beschreiben Perioden beschleunigter Eisvorstöße (englisch Ice flow surges) und deren Abfluss ins Meer. Die Ereignisse wurden aufgrund von Beobachtungen eines verstärkten Sedimenteintrages kontinentalen Ursprunges in jungpleistozänen Sedimentlagen am Meeresboden postuliert.Diese Sedimentlagen werden auch als Heinrich-Lagen bezeichnet und gehören zu den IRDs.Aufgrund der groben Sedimentfraktion erscheint ein Transport durch Meeresströmungen unwahrscheinlich, als Transportmedium dürften daher vielmehr Eisberge/-schollen in Frage kommen. (de)
- En paleoclimatología, se conocen como eventos Heinrich (del inglés: 'Heinrich events') a una serie de eventos o episodios que ocurrieron durante el período de la última glaciación (Wisconsin) y en los que oleadas de icebergs se desprendieron de los glaciares y atravesaron el Atlántico Norte. Los icebergs llevaban rocas en masa erosionadas por los glaciares y cuando se fundieron en alta mar, cayeron al fondo como «detritos a la deriva del hielo» (ice rafted debris). Los científicos, perforando a través de los sedimentos marinos, pueden distinguir seis eventos distintos en los núcleos de lodo recuperados del fondo del mar, que se etiquetan como H1 a H6 según se retroceda en el tiempo; hay alguna evidencia de que los eventos H3 y H6 difieren de los otros eventos Heinrich. (es)
- A Heinrich event is a natural phenomenon in which large groups of icebergs break off from glaciers and traverse the North Atlantic. First described by marine geologist Hartmut Heinrich (Heinrich, H., 1988), they occurred during five of the last seven glacial periods over the past 640,000 years (Hodell, et al., 2008). Heinrich events are particularly well documented for the last glacial period but notably absent from the penultimate glaciation (Obrochta et al., 2014). The icebergs contained rock mass that had been eroded by the glaciers, and as they melted, this material was dropped to the sea floor as ice rafted debris (abbreviated to "IRD") forming deposits called Heinrich layers. (en)
- Les évènements de Heinrich correspondent à des débâcles massives d'icebergs (et probablement aussi d'eau douce) dans l'océan Atlantique Nord qui ont eu lieu lors des glaciations quaternaires. Elles sont particulièrement bien documentées pour la dernière période glaciaire, correspondant approximativement au Pléistocène supérieur, entre environ 115 000 et 12 000 ans avant le présent (AP). (fr)
- Un evento di Heinrich è un fenomeno naturale collegato al distacco di grandi gruppi di iceberg che vanno poi ad attraversare la porzione settentrionale dell'Oceano Atlantico. Questi distacchi hanno avuto luogo durante cinque delle ultime glaciazioni del Quaternario, nel corso degli ultimi 640.000 anni. Questi eventi sono stati descritti per la prima volta dal geologo marino tedesco . Gli eventi di Heinrich sono particolarmente ben documentati per l'ultimo periodo glaciale del Pleistocene superiore, tra 119.000 e 12.000 anni fa, ma risultano assenti nel penultimo periodo glaciale. (it)
- Een Heinrich-event (Heinrich-gebeurtenis) is een natuurlijk fenomeen waarbij een grote vloot ijsbergen afbreekt van gletsjers, en in de Noord-Atlantische Oceaan terechtkomt. Het fenomeen, voor het eerst in 1988 beschreven door de mariene geoloog , kwam voor gedurende vijf van de laatste zeven ijstijden. De ijsbergen sleepten steenmateriaal van de gletsjerbodem mee naar de oceaan. Door het smelten van de ijsbergen kwam een aanzienlijke hoeveelheid koud, zoet water terecht in zee, hetgeen van invloed kan geweest zijn op de Golfstroom. Een verstoring van de golfstroom kan verband houden met wereldwijde klimaatverandering. (nl)
- Собы́тия Ха́йнриха — среднечастотные (цикличность 5000—10 000 лет) изменения в составе донных отложений в течение последних 70—60 тысяч лет с ритмичным чередованием слоёв с валунами и горизонтов, сложенных относительно тонкообломочным материалом. События вызваны быстрым образованием айсбергов на ледниках Гренландии и островах Арктического архипелага и быстрым переносом через Северную Атлантику. Впервые описаны немецким морским геологом и климатологом в 1988 году. (ru)
|
