| dbo:abstract
|
- Οκτώηχος, ή Οκτάηχος, ή Οκταηχία (Διεθνώς: Octoechos, Προφορά: Oktōēchos, Νέα Ελληνικά: Οκταηχία, Αρχαία Ελληνικά: Ὀκτώηχος → από το ὀκτώ + ἦχος, Σλάβικα: Октоихъ Οκτώηχ → από το Окто οκτώ + ихъ ήχος, ή Осмогласникъ Οσμογκλάσνικ → από το о́семь οκτώ + гласъ φωνή) είναι το όνομα του μουσικού συστήματος των οκτώ ήχων που χρησιμοποιείται για την σύνθεση εκκλησιαστικών ψαλμών στην Βυζαντινή, Συριακή, Κοπτική, Αρμένικη, Λατινική και Σλάβικη εκκλησία. Η Αγιοπολίτικη Οκτώηχος εντάσσεται χρονικά μέχρι τον Μεσαίωνα. Σε μια τροποποιημένη μορφή της η Οκτώηχος εξακολουθεί να θεωρείται ως το θεμέλιο της παράδοσης των μονοφωνικών Ορθόδοξων ψαλμωδιών, και σήμερα είναι γνωστή ως Νεοβυζαντινή Οκτώηχος. Η Οκτώηχος ως λειτουργική έννοια καθιέρωσε μια οργάνωση του ημερολογίου σε κύκλους των οκτώ εβδομάδων, οι οποίοι ήταν μία επινόηση των μοναχών υμνογράφων στην Κωνσταντινούπολη και κυρίως στην Παλαιστίνη στη . Ήταν επίσημα δεκτή στην Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος του 692, η οποία επιπλέον αποσκοπούσε στο να αντικαταστήσει την εξηγητική ποίηση του κοντακίου, καθώς και άλλων, με τον τρόπο που είχαν ερμηνευθεί κατά τη διάρκεια του Όρθρου στους καθεδρικούς ναούς. Ένας από τους λόγους, για τους οποίους άλλο ένα σύστημα Οκτώηχου δημιουργήθηκε από τους Φράγκους μεταρρυθμιστές κατά τη διάρκεια της Καρολίγγειας μεταρρύθμισης, ήταν κατά πάσα πιθανότητα, το ότι ο Πάπας Αδριανός Α΄, αποδέχθηκε την Ανατολίτικη μεταρρύθμιση του 7ου αιώνα για τη Δυτική Εκκλησία, κατά τη διάρκεια της Οικουμενικής Συνόδου του 787. Η μόνη απόδειξη είναι ένα συντετμημένο βιβλίο ασμάτων που ονομάζεται "Tonary". Ήταν απλά μια λίστα των ασμάτων που τα αντιστοιχούσε σύμφωνα με τον τύπο τονισμού για κάθε εκκλησιαστικό τόνο, ή σύμφωνα με τον αντίστοιχο Ψαλμό. Τα οποία αργότερα είχαν γραφτεί, ξανά, με πλήρη σημειολογία και θεωρητικό τονισμό. Το Βυζαντινό ήταν αρχικά μέρος του . Ήταν ένα από τα πρώτα βιβλία ύμνων με μουσική σημειογραφία και τα πρώτα αντίγραφα του επέζησαν από τον 10ο αιώνα. Η σύνταξή του ακολουθεί την μεταρρύθμιση των Στουδιτών, κατά την οποία είχε επινοηθεί το Στιχηράριο. (el)
- Oktōēchos (here transcribed "Octoechos"; Greek: ὁ Ὀκτώηχος pronounced in koine: Greek pronunciation: [okˈtóixos]; from ὀκτώ "eight" and ἦχος "sound, mode" called echos; Slavonic: Осмогласие, Osmoglasie from о́смь "eight" and гласъ "voice, sound") is the name of the eight mode system used for the composition of religious chant in most Christian churches during the Middle Ages. In a modified form the octoechos is still regarded as the foundation of the tradition of monodic Orthodox chant today (Neobyzantine Octoechos). The Octoechos as a liturgical concept which established an organization of the calendar into eight-week cycles, was the invention of monastic hymnographers at Mar Saba in Palestine and in Constantinople. It was formally accepted in the Quinisext Council of 692, which also aimed to replace the exegetic poetry of the kontakion and other homiletic poetry, as it was sung during the morning service (Orthros) of the cathedrals. A similar eight-mode system was established in Western Europe during the Carolingian reform, and particularly at the Second Council of Nicaea in 787 AD. Quite possibly this was an attempt to follow the example of the Eastern Church. The evidence for this is an abbreviated chant book called a "tonary", which is a list of incipits of chants ordered according to the intonation formula of each tone in its psalmody. Later on, fully notated and theoretical tonaries were also written. The Byzantine book Octoechos (9th century) was one of the first hymn books with musical notation and its earliest surviving copies date from the 10th century. (en)
|
| rdfs:comment
|
- Οκτώηχος, ή Οκτάηχος, ή Οκταηχία (Διεθνώς: Octoechos, Προφορά: Oktōēchos, Νέα Ελληνικά: Οκταηχία, Αρχαία Ελληνικά: Ὀκτώηχος → από το ὀκτώ + ἦχος, Σλάβικα: Октоихъ Οκτώηχ → από το Окто οκτώ + ихъ ήχος, ή Осмогласникъ Οσμογκλάσνικ → από το о́семь οκτώ + гласъ φωνή) είναι το όνομα του μουσικού συστήματος των οκτώ ήχων που χρησιμοποιείται για την σύνθεση εκκλησιαστικών ψαλμών στην Βυζαντινή, Συριακή, Κοπτική, Αρμένικη, Λατινική και Σλάβικη εκκλησία. Η Αγιοπολίτικη Οκτώηχος εντάσσεται χρονικά μέχρι τον Μεσαίωνα. Σε μια τροποποιημένη μορφή της η Οκτώηχος εξακολουθεί να θεωρείται ως το θεμέλιο της παράδοσης των μονοφωνικών Ορθόδοξων ψαλμωδιών, και σήμερα είναι γνωστή ως Νεοβυζαντινή Οκτώηχος. (el)
- Oktōēchos (here transcribed "Octoechos"; Greek: ὁ Ὀκτώηχος pronounced in koine: Greek pronunciation: [okˈtóixos]; from ὀκτώ "eight" and ἦχος "sound, mode" called echos; Slavonic: Осмогласие, Osmoglasie from о́смь "eight" and гласъ "voice, sound") is the name of the eight mode system used for the composition of religious chant in most Christian churches during the Middle Ages. In a modified form the octoechos is still regarded as the foundation of the tradition of monodic Orthodox chant today (Neobyzantine Octoechos). (en)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
