| dbo:abstract
|
- Haakon V de Noruega "cames llargues" (Tønsberg, 10 d'abril de 1270 - 8 de maig de 1319) va ser el rei de Noruega del 1299 fins al 1319. (ca)
- Haakon V. Magnusson (1270 Tønsberg - 8. května 1319 tamtéž) byl v letech 1299 - 1319 norský král. (cs)
- O Χάακον Ε΄ της Νορβηγίας ή Χάακον Ε΄ Μάγκνουσον (Håkon V Magnusson, 10 Απριλίου 1270 - Μπέργκεν, 8 Μαΐου 1319), βασιλιάς της Νορβηγίας (1299 - 1319) ήταν ο νεώτερος επιζήσας γιος του Μάγκνους ΣΤ΄ της Νορβηγίας και της Ίνγκεμποργκ της Δανίας, μέσω της μητέρας του ήταν εγγονός του Έρικ Δ΄ της Δανίας και της Γιούττας της Σαξονίας. Το 1273 ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ ονομάστηκε συμβασιλέας από τον πατέρα τους Μάγκνους ενώ στον ίδιο δόθηκε ο τίτλος του «δούκα της Νορβηγίας», με τον θάνατο του πατέρα τους (1280) διάδοχος ορίστηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ Β΄ της Νορβηγίας, ο ίδιος ο Χάακον διοικούσε μια μεγάλη περιοχή γύρω από το Όσλο και το Σταβάνγκερ στα νοτιοδυτικά υπό την ψιλή κυριότητα του αδελφού του, με τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Έρικ χωρίς απογόνους (1299) τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Νορβηγίας. (el)
- Håkon V. (* 1270 in Tønsberg; † 8. Mai 1319) war der zweite Sohn von König Magnus VI. lagabætir und Ingeborg Eriksdatter von Dänemark. Er war gebildet und konnte zum Beispiel Reden auf Latein halten. Formell wurde er 1273 Herzog, reell übernahm er das Amt erst 1284. Am 1. November 1299 wurde er nach dem Tod seines älteren Bruders König von Norwegen. Er heiratete Euphemia von Rügen und hatte die Tochter Ingeborg und mit Gro Sigursdotter die uneheliche Tochter Agnes. 1302 gelang es ihm, das Thronfolgegesetz so zu ändern, dass die ehelichen Söhne seiner Tochter in der Thronfolge an die dritte Stelle nach eventuellen eigenen Söhnen aufrückten. Damit wurde die Ehe mit seiner Tochter zum Politikum, und sie wurde je nach politischem Kalkül an verschiedene Fürsten verlobt. Er baute die Festungen Akershus, Vardøhus und Båhus. Er sah seine Regierungsaufgabe in christlicher Perspektive und baute viele Pilger-Hospize auf dem Pilgerweg nach Nidaros. Er unterstützte die Missionsarbeit und sah zu, dass die Arbeiter ihren Lohn bekamen. Er stattete die Kirchen gut aus, besonders die Marienkirche in Oslo. Er führte eine große und radikale Verwaltungsreform durch, die Norwegen zu einem Staat formte, der sich an der Schwelle zur Neuzeit befand. Dabei waren sowohl Vorbilder aus Frankreich und England maßgeblich, als auch der kurz vor seiner Zeit verfasste anonyme . Mit seinem Tod starb das Sverre-Geschlecht im Mannesstamm aus. Er wurde bis ins 16. Jh. für heilig gehalten, und in der Marienkirche stand sogar ein Altar zu seiner Verehrung. Viele Wunder wurden von ihm berichtet. (de)
- Haakon V.a Magnusson (1270eko apirilaren 10a – 1319ko maiatzaren 8a) Norvegiako errege izan zen 1299tik 1319raino. Aitonen semeen aurka borrokatu behar izan zuen bere erreinaldian, eta kanpoan, berriz, Danimarkaren eta Suediaren kontra. Berak ezarri zuen Oslo hiria Norvegiako erreinuko hiriburu. (eu)
- Haakon V Magnusson (10 April 1270 – 8 May 1319) (Old Norse: Hákon Magnússon; Modern Norwegian: Håkon Magnusson) was king of Norway from 1299 until 1319. (en)
- Håkon V « Longues jambes » (Halleg), né le 10 avril 1270 à Tønsberg et mort le 8 mai 1319 à Tønsberg, est roi de Norvège de 1299 à 1319. (fr)
- Haakon Magnusson (1270-1319). Rey de Noruega entre 1299 y 1319. Hijo de Magnus VI el legislador e Ingeborg Eriksdatter. Por medio de su ascendencia materna, uno de sus antepasados era el rey Olaf el Santo, santo patrón de Noruega. (es)
- ホーコン5世マグヌソン（Håkon V Magnusson, 1270年4月10日 - 1319年5月8日）は、ノルウェーの国王（在位：1299年 - 1319年）。マグヌス6世（改法王）の子で、エイリーク2世の弟。 (ja)
- 호콘 5세(노르웨이어: Haakon V, 1270년 4월 10일 ~ 1319년 5월 8일) 또는 호콘 망누손(노르웨이어: Håkon Magnusson, 고대 노르드어: Hákon Magnússon)은 노르웨이의 국왕(재위: 1299년 7월 15일 ~ 1319년 5월 8일)이다. 스베리르 가 출신이다. (ko)
- Haakon V di Norvegia (Tønsberg, 10 aprile 1270 – Tønsberg, 8 maggio 1319) fu re di Norvegia dal 1299 al 1319. Fu l'ultimo re della Dinastia Bellachioma, che si estingue con lui. (it)
- Haakon V Magnusson (?, 1270 - , 8 mei 1319) was van 1299 tot zijn dood in 1319 koning van Noorwegen. Hij was getrouwd met Eufemia van Rügen, en was vader van Ingeborg Håkonsdotter, die met hertog Erik Magnusson van Zweden trouwde. Haakon V was de laatste koning voordat de Noorse troon werd verenigd met Zweden en later Denemarken. Haakon V was de jongste zoon van Magnus VI van Noorwegen, koning van Noorwegen, en zijn Deense vrouw Ingeborg Eriksdotter. Na de dood van Magnus VI in 1280 volgde Haakons broer Erik II zijn vader op 12-jarige leeftijd op, en werd Haakon eerste in de lijn voor de troonopvolging. Toen Erik II in 1299 stierf zonder een opvolger na te laten, werd Haakon koning van Noorwegen. Via zijn moeder (dochter van Jutta van de Saksen, afstammeling van Ulvhild van Noorwegen, hertogin van de Saksen) was Haakon V afstammeling van de heilige Olaf, koning Olaf II van Noorwegen. In de eerste jaren van zijn regering volgde hij het anti-Deense beleid van zijn broer. In 1309 sloot hij uiteindelijk vrede met Denemarken, waarmee het tijdperk van de Deens-Noorse oorlogen ten einde kwam. Op binnenlands terrein wist hij de macht van de koning te versterken ten koste van de adel. Haakon V werd in 1319 opgevolgd door zijn kleinzoon, de Zweedse prins Magnus. Hij werd begraven in de Mariakerk in Oslo, die hij zelf had laten bouwen. Deze kerk ging verloren door een brand in de zestiende eeuw. Tijdens archeologische opgravingen in de ruïnes van de kerk, zijn twee skeletten gevonden. Aangenomen wordt dat het gaat om koning Haakon V en zijn vrouw Euphemia. (nl)
- Haakon V (10 de abril de 1270 – 8 de maio de 1319), também chamado de Haakon Magnusson, foi o Rei da Noruega de 1299 até sua morte. Era o segundo filho do rei Érico II e sua esposa Ingeborg da Dinamarca. Foi nomeado duque pelo pai em 1273. Ante a falta de filhos varões de seu irmão mais velho, o rei Érico II, Haakon se converteu no herdeiro do trono, e finalmente em rei, em 1 de novembro de 1299. Levou uma ativa política externa. Em 1299 se casou com , uma nobre alemã. Através da rainha a corte a Noruega teve contato com a vida cultural do continente. No início de seu reinado, deu prosseguimento à guerra contra a Dinamarca, empreendida por seu irmão, mas em 1309 concluiu um tratado de paz com esse país. Nesse tempo manteve boas relações com Magno I da Suécia, e comprometeu a sua filha com o filho daquele, o príncipe Érico Magnusson. Envolveu-se na guerra civil sueca, na qual os filhos de Magno I, Brigério, e disputavam o poder. Haakon inicialmente apoiou a seu futuro genro Érico em 1304. Com o tempo, as relações com o Érico derivaram em inimizade e por conseguinte em uma guerra, que só terminou quando o príncipe sueco se casou com o Ingeborga em 1312. Haakon tentou melhorar os sistemas de defesa do reino, e construiu as fortalezas do Akershus, e . Em seu tempo se deu a mudança da capital da Noruega do Bergen para a cidade de Oslo, lugar onde residiu o monarca a maior parte do tempo. Era um cristão devoto que realizou várias ações a favor da religião. Ordenou a construção de albergues destinados a alojar peregrinos que se dirigiam a Nidaros, estimulou as missões, e outorgou generosas doações. Diz-se que era justo e considerado com seus súditos, e que levava uma vida singela. A sua morte, acontecida em 1319, correram-se rumores a respeito de supostos milagres, o que provocou que fosse venerado como santo em Oslo. Foi sepultado na Igreja de Santa Maria de Oslo (construída sob suas ordens, hoje destruída), e nesse templo existiu um altar dedicado a sua memória e veneração. Seu culto se estendeu a outras regiões do país e inclusive a Dinamarca. Embora nunca tenha existido uma canonização, o Papa Leão X reconheceu seu culto em 1520, mas este terminaria abruptamente com a reforma protestante em 1537. Sua morte representou o fim do ramo masculino da Dinastia Cabelo Belo, que reinava na Noruega desde 872. Foi sucedido pelo neto Magno II, que uniu sob si as coroas da Suécia e da Noruega. No curso de umas escavações nas ruínas da Igreja da Santa Maria se encontraram os restos de um casal de pessoas, que conforme se presumiu, eram os reis Haakon e Eufêmia. Os restos foram transladados e então sepultados no Castelo do Akershus. (pt)
- Haakon V znany również pod przydomkiem Długonogi, (norw. Håkon V Magnusson, ur. 1270, zm. 8 maja 1319) – król Norwegii w latach 1299–1319 z dynastii Yngling. Młodszy syn króla Norwegii Magnusa VI Prawodawcy (panował 1263–1280) i Ingeborgi księżniczki duńskiej (zm. 1287), córki króla Danii Eryka IV Plovpenninga (panował 1241–1250), brat króla Norwegii Eryka II. Po śmierci Magnusa VI Prawodawcy (1280) tron objął starszy brat Haakona, Eryk II, który wydzielił młodszemu bratu dzielnicę w południowej Norwegii. Bracia razem toczyli walki przeciwko Danii i Hanzie. Po śmierci Eryka II, który zmarł w lipcu 1299 nie pozostawiając męskich potomków, tron królestwa Norwegii objął Haakon V. Na początku panowania, około roku 1300 Haakon V wybudował na zachód od Oslo fortecę Akerhus, która odtąd była siedzibą jego dworu. W kraju nowy król stanął przed tymi samymi problemami co jego zmarły brat – musiał przeciwstawić się arystokracji i tym możnym z duchowieństwa, którym nie podobała się silna władza królewska i odbieranie przez Eryka II nadawanych w przeszłości przywilejów. Haakon V starał się kontynuować politykę swego poprzednika, dążył do wzmocnienia władzy królewskiej, popadając przez to w konflikt m.in. z biskupami norweskimi (w tamtym czasie w Norwegii istniało arcybiskupstwo w Nidaros, czyli dzisiejszym Trondheim, oraz biskupstwa w Bergen i Oslo). W polityce zagranicznej Haakon V, podobnie jak jego brat, toczył walki z Danią i Hanzą, głównymi wówczas rywalami Norwegii w basenie Morza Północnego. Wojny te dały niewielkie efekty, na mocy traktatu pokojowego z 1309 zawartego z Danią, gdzie panował król Eryk VI Menved, Norwegia otrzymała jedynie północną część krainy Halland. Mając zagwarantowany spokój ze strony duńskiej, Haakon zwrócił się ku Szwecji, gdzie trwały walki pomiędzy królem Szwecji Birgerem I a jego braćmi Erykiem i Waldemarem, których Birger I wygnał z kraju. Obaj wygnańcy udali się do Norwegii (1304), gdzie niebawem otrzymali dla swych roszczeń poparcie Haakona V. Po kilku latach wygnańcy powrócili do Szwecji i tam nadal ze zmiennym szczęściem toczyli walki z królem Birgerem I. Obie strony liczyły na poparcie zagranicznych sojuszników. Króla Birgera wspomagał król Danii Eryk Menved, a jego braci ciągle popierał Haakon V, który wnet doprowadził do małżeństwa Eryka Magnussona szwedzkiego ze swą córką , co miało miejsce w 1312. Pięć lat później, w grudniu 1317 mimo formalnego porozumienia, król Szwecji Birger uwięził swoich braci Eryka i Waldemara, a następnie skazał obu na śmierć głodową. Wtedy w Szwecji wybuchło popierane przez Haakona V powstanie, gdyż król Norwegii chciał osadzić na tronie szwedzkim swego wnuka Magnusa Erikssona (urodz. 1316), syna zamordowanego Eryka i Ingeborgi. Magnus w wieku 3 lat został koronowany na króla Szwecji (1319), po detronizacji Birgera I Magnussona. W tym samym roku, 8 maja zmarł król Haakon V. Został on pochowany w Oslo. Pierwszą żoną króla Haakona V była Izabela (zm. krótko po ślubie w 1295), córka hrabiego Jana de Coigny, którego ród był skoligacony z francuskimi Walezjuszami i Burbonami. Drugą żoną króla była Eufemia (zm. 1312), córka księcia Rugii Wisława II, poślubiona w 1299. Jedynym dzieckiem Haakona V i Eufemii była córka (zm. 1360), która do 1332 w imieniu małoletniego syna Magnusa II sprawowała regencję w królestwach Szwecji i Norwegii. Drugim mężem Ingeborgi został pochodzący z Danii Knut Porse, jej wcześniejszy faworyt, który przybrał tytuł księcia Hallandu. Z nieznaną z imienia metresą król Haakon V miał córkę Agnieszkę, która w 1312 poślubiła rycerza dworu królewskiego Hafthora Jonssona. Haakon V Długonogi był ostatnim królem z dynastii panującej w Norwegii od 872, znanej pod angielską nazwą The Fairhair dynasty. Nazwa ta pochodzi od przydomka pierwszego władcy z tej dynastii: Haralda Pięknowłosego (ang. Harald the Fairhair, norw. Harald Hårfagreætten), który panował w latach 872–930. W polskiej historiografii przyjęło się nazywać ten ród dynastią Yngling, pochodzącą jakoby od mitycznych skandynawskich bohaterów, których potomkami mieliby być pierwsi władcy Szwecji oraz Norwegii. (pl)
- Ха́кон V Свято́й Ма́гнуссон (др.-сканд. Hákon V helgi Magnússon) или Ха́кон V Высоконо́гий (Долгоно́гий) Ма́гнуссон (др.-сканд. Hákon V háleggr Magnússon) (10 апреля 1270 — 8 мая 1319) — король Норвегии, правивший с 15 июля 1299 года по 8 мая 1319 года, сын Магнуса VI Исправителя Законов, конунга Норвегии, и Ингеборги Датской. (ru)
- Håkon Magnusson, Håkon Hålägg, född 10 april 1270 i Tønsberg på Vestfold, död på Tunsberghus 8 maj 1319, var kung av Norge från 1 november 1299 till sin död. Håkon var son till Magnus Lagaböter och Ingeborg Eriksdotter. Han gifte sig våren 1299 med Eufemia av Arnstein, grevinna av Ruppin. Tillsammans med henne fick han Ingeborg Håkansdotter. Utanför äktenskapet hade han tillsammans med en okänd kvinna dottern Agnes Håkondotter. Agnes gifte sig 1302 med Hafthor Jonsson. Håkon är också morfar till Magnus Eriksson. Håkon var från 1284 till 1299 hertig över Oslo, Oplandene, Färöarna, Ryfylke och Shetlandsöarna med oinskränkt makt. Håkon är också känd för byggandet av Akershus fästning, Vardøhus fästning och Bohus fästning samt att han gjorde Oslo till Norges huvudstad 1314. Håkon övertog tronen i juli 1299 efter sin bror Erik och regerade fram till sin död 1319. Med Håkons död dog ut på manssidan. Håkons dotter Ingeborg Håkansdotter och hennes man Erik Magnusson hade sonen Magnus Eriksson som 1319 blev kung över Norge och Sverige. Håkon Magnussons och drottning Eufemias kvarlevor överfördes till Akershus fästning 1982. (sv)
- Гокон V Маґнуссон (давньоскан. Hákon V Magnússon; нар. 10 квітня 1270 — пом. 8 травня 1319) — король Норвегії з 1299 до 1319 року. Походив з династії Інґлінґів. (uk)
- 哈康五世（1270年4月10日－1319年5月8日）（古諾斯語：Hákon Magnússon，挪威语：Håkon Magnusson）挪威國王（1299年–1319年）。他是馬格努斯六世所有活下来的儿子中最小的一个，而他的母親是丹麦的英格堡·埃里克斯多塔，由于他母亲的缘故，他也继承了丹麥國王埃里克四世的血统。 在哈康五世在位期间，奧斯陸正式获得了挪威王国首都的地位，城市设施也有了较大的发展。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Haakon V de Noruega "cames llargues" (Tønsberg, 10 d'abril de 1270 - 8 de maig de 1319) va ser el rei de Noruega del 1299 fins al 1319. (ca)
- Haakon V. Magnusson (1270 Tønsberg - 8. května 1319 tamtéž) byl v letech 1299 - 1319 norský král. (cs)
- Haakon V.a Magnusson (1270eko apirilaren 10a – 1319ko maiatzaren 8a) Norvegiako errege izan zen 1299tik 1319raino. Aitonen semeen aurka borrokatu behar izan zuen bere erreinaldian, eta kanpoan, berriz, Danimarkaren eta Suediaren kontra. Berak ezarri zuen Oslo hiria Norvegiako erreinuko hiriburu. (eu)
- Haakon V Magnusson (10 April 1270 – 8 May 1319) (Old Norse: Hákon Magnússon; Modern Norwegian: Håkon Magnusson) was king of Norway from 1299 until 1319. (en)
- Håkon V « Longues jambes » (Halleg), né le 10 avril 1270 à Tønsberg et mort le 8 mai 1319 à Tønsberg, est roi de Norvège de 1299 à 1319. (fr)
- Haakon Magnusson (1270-1319). Rey de Noruega entre 1299 y 1319. Hijo de Magnus VI el legislador e Ingeborg Eriksdatter. Por medio de su ascendencia materna, uno de sus antepasados era el rey Olaf el Santo, santo patrón de Noruega. (es)
- ホーコン5世マグヌソン（Håkon V Magnusson, 1270年4月10日 - 1319年5月8日）は、ノルウェーの国王（在位：1299年 - 1319年）。マグヌス6世（改法王）の子で、エイリーク2世の弟。 (ja)
- 호콘 5세(노르웨이어: Haakon V, 1270년 4월 10일 ~ 1319년 5월 8일) 또는 호콘 망누손(노르웨이어: Håkon Magnusson, 고대 노르드어: Hákon Magnússon)은 노르웨이의 국왕(재위: 1299년 7월 15일 ~ 1319년 5월 8일)이다. 스베리르 가 출신이다. (ko)
- Haakon V di Norvegia (Tønsberg, 10 aprile 1270 – Tønsberg, 8 maggio 1319) fu re di Norvegia dal 1299 al 1319. Fu l'ultimo re della Dinastia Bellachioma, che si estingue con lui. (it)
- Ха́кон V Свято́й Ма́гнуссон (др.-сканд. Hákon V helgi Magnússon) или Ха́кон V Высоконо́гий (Долгоно́гий) Ма́гнуссон (др.-сканд. Hákon V háleggr Magnússon) (10 апреля 1270 — 8 мая 1319) — король Норвегии, правивший с 15 июля 1299 года по 8 мая 1319 года, сын Магнуса VI Исправителя Законов, конунга Норвегии, и Ингеборги Датской. (ru)
- Гокон V Маґнуссон (давньоскан. Hákon V Magnússon; нар. 10 квітня 1270 — пом. 8 травня 1319) — король Норвегії з 1299 до 1319 року. Походив з династії Інґлінґів. (uk)
- 哈康五世（1270年4月10日－1319年5月8日）（古諾斯語：Hákon Magnússon，挪威语：Håkon Magnusson）挪威國王（1299年–1319年）。他是馬格努斯六世所有活下来的儿子中最小的一个，而他的母親是丹麦的英格堡·埃里克斯多塔，由于他母亲的缘故，他也继承了丹麥國王埃里克四世的血统。 在哈康五世在位期间，奧斯陸正式获得了挪威王国首都的地位，城市设施也有了较大的发展。 (zh)
- O Χάακον Ε΄ της Νορβηγίας ή Χάακον Ε΄ Μάγκνουσον (Håkon V Magnusson, 10 Απριλίου 1270 - Μπέργκεν, 8 Μαΐου 1319), βασιλιάς της Νορβηγίας (1299 - 1319) ήταν ο νεώτερος επιζήσας γιος του Μάγκνους ΣΤ΄ της Νορβηγίας και της Ίνγκεμποργκ της Δανίας, μέσω της μητέρας του ήταν εγγονός του Έρικ Δ΄ της Δανίας και της Γιούττας της Σαξονίας. Το 1273 ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ ονομάστηκε συμβασιλέας από τον πατέρα τους Μάγκνους ενώ στον ίδιο δόθηκε ο τίτλος του «δούκα της Νορβηγίας», με τον θάνατο του πατέρα τους (1280) διάδοχος ορίστηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ Β΄ της Νορβηγίας, ο ίδιος ο Χάακον διοικούσε μια μεγάλη περιοχή γύρω από το Όσλο και το Σταβάνγκερ στα νοτιοδυτικά υπό την ψιλή κυριότητα του αδελφού του, με τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Έρικ χωρίς απογόνους (1299) τον διαδέ (el)
- Håkon V. (* 1270 in Tønsberg; † 8. Mai 1319) war der zweite Sohn von König Magnus VI. lagabætir und Ingeborg Eriksdatter von Dänemark. Er war gebildet und konnte zum Beispiel Reden auf Latein halten. Formell wurde er 1273 Herzog, reell übernahm er das Amt erst 1284. Am 1. November 1299 wurde er nach dem Tod seines älteren Bruders König von Norwegen. Er heiratete Euphemia von Rügen und hatte die Tochter Ingeborg und mit Gro Sigursdotter die uneheliche Tochter Agnes. (de)
- Haakon V znany również pod przydomkiem Długonogi, (norw. Håkon V Magnusson, ur. 1270, zm. 8 maja 1319) – król Norwegii w latach 1299–1319 z dynastii Yngling. Młodszy syn króla Norwegii Magnusa VI Prawodawcy (panował 1263–1280) i Ingeborgi księżniczki duńskiej (zm. 1287), córki króla Danii Eryka IV Plovpenninga (panował 1241–1250), brat króla Norwegii Eryka II. W tym samym roku, 8 maja zmarł król Haakon V. Został on pochowany w Oslo. Z nieznaną z imienia metresą król Haakon V miał córkę Agnieszkę, która w 1312 poślubiła rycerza dworu królewskiego Hafthora Jonssona. (pl)
- Haakon V Magnusson (?, 1270 - , 8 mei 1319) was van 1299 tot zijn dood in 1319 koning van Noorwegen. Hij was getrouwd met Eufemia van Rügen, en was vader van Ingeborg Håkonsdotter, die met hertog Erik Magnusson van Zweden trouwde. Haakon V was de laatste koning voordat de Noorse troon werd verenigd met Zweden en later Denemarken. Via zijn moeder (dochter van Jutta van de Saksen, afstammeling van Ulvhild van Noorwegen, hertogin van de Saksen) was Haakon V afstammeling van de heilige Olaf, koning Olaf II van Noorwegen. (nl)
- Haakon V (10 de abril de 1270 – 8 de maio de 1319), também chamado de Haakon Magnusson, foi o Rei da Noruega de 1299 até sua morte. Era o segundo filho do rei Érico II e sua esposa Ingeborg da Dinamarca. Foi nomeado duque pelo pai em 1273. Ante a falta de filhos varões de seu irmão mais velho, o rei Érico II, Haakon se converteu no herdeiro do trono, e finalmente em rei, em 1 de novembro de 1299. Levou uma ativa política externa. Em 1299 se casou com , uma nobre alemã. Através da rainha a corte a Noruega teve contato com a vida cultural do continente. (pt)
- Håkon Magnusson, Håkon Hålägg, född 10 april 1270 i Tønsberg på Vestfold, död på Tunsberghus 8 maj 1319, var kung av Norge från 1 november 1299 till sin död. Håkon var son till Magnus Lagaböter och Ingeborg Eriksdotter. Han gifte sig våren 1299 med Eufemia av Arnstein, grevinna av Ruppin. Tillsammans med henne fick han Ingeborg Håkansdotter. Utanför äktenskapet hade han tillsammans med en okänd kvinna dottern Agnes Håkondotter. Agnes gifte sig 1302 med Hafthor Jonsson. Håkon är också morfar till Magnus Eriksson. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
