| dbo:abstract
|
- Francis Carco (eigentlich François Carcopino-Tusoli, * 3. Juli 1886 in Nouméa, Neu-Kaledonien; † 26. Mai 1958 in Paris) war ein französischer Schriftsteller und Kunstkritiker. Als seine wichtigsten Romane gelten Jésus La Caille (1914), Les innocents (1916) und L’homme traqué (1922); sie spielen durchweg im Pariser Künstler- und Rotlichtmilieu. Der legendäre Anstrich, den Pariser Stadtviertel wie Pigalle, Montparnasse, Quartier Latin bekamen, geht nicht unerheblich auf Carcos Darstellungen zurück. (de)
- Francis Carco (born François Carcopino-Tusoli) (1886–1958) was a French author, born at Nouméa, New Caledonia. He was a poet, belonging to the Fantaisiste school, a novelist, a dramatist, and art critic for L'Homme libre and Gil Blas. During World War I he became an aviation pilot at Étampes, after studying at the aviation school there. His works are picturesque, painting as they do the street life of Montmartre, and often being written in the argot of Paris. He has been called the "romancier des apaches." His memoir, The Last Bohemia: From Montmartre to the Latin Quarter, contains reminiscences of bohemian life in Paris during the early years of the 20th century. He had an affair with the short story writer Katherine Mansfield in February 1915. The narrator Raoul Duquette of her story Je ne parle pas français (who has a cynical attitude to love and sex) is partly based on him, and her story An Indiscreet Journey is based on her journey through the war zone to spend four nights with Corporal Francis Carco near Gray. She saved as a memento of him a fake letter from "Julie Boiffard" asking her to visit (which is now held in the Turnbull Library). She also wrote a letter to her husband from Carco's Paris flat on 8/9 May 1915. Carco held the ninth seat at Académie Goncourt from 1937 to 1958. He is buried in the Cimetière de Bagneux. He was the author of:
* Instincts (1911)
* Jésus-la-Caille (novel, 1914)
* Les Innocents (1917)
* Au coin des rues (tales, 1918, 1922)
* Les Malheurs de Fernande (sequel to Jésus-la-Caille, 1918)
* Les Mystères de la Morgue ou les Fiancés du IVº arrondissement. Roman gai (1918)
* L'Equipe (1919)
* La Poésie (1919)
* Maman Petitdoigt (1920)
* Francis Carco, raconté par lui-meme (1921; in the collection Ceux dont on parle, edited by Marc Saunier and published by R. Chiberre)
* Promenades pittoresques à Montmartre (1922)
* L'homme traqué (1922; Grand Prix du roman de l'Académie française)
* Vérotchka l'Étrangère ou le Gout du malheur (1923)
* Perversité (1925) (the English translation of this by Jean Rhys was mis-attributed to Ford Madox Ford under murky circumstances)
* Le Roman de François Villon (1926), a heavily fictionalised biography of the 15th-century poet
* Brumes (1935)
* Panam, prose-poem of Paris Madam, (1922; Librairie Stock): "Of all the pleasures, it is those of the night that I prefer, when the street glitters in the fog and around the corner in a cul-de-sac glows the red light with the three letters of that magnetic word: Bal." (en)
- Francis Carco (Nouméa, Kaledonia Berria, 1886ko uztailaren 3 - Paris, 1958ko maiatzaren 26a) frantses idazlea izan zen. Poema intimistak idatzi zituen hasieran, baina geroago Parisko gaizkileen giroa erakusten duten kontakizun errealistak argitaratu zituen: Jésus la Caille (1914) eta L´Equipe (Taldea, 1918). L´Homme traqué (Gizon esetsia, 1922) eta Rien qu´une femme (Emakume bat besterik ez, 1924) eleberrietan pertsonaien psikologia bereziak garrantzi handikoak dira. Aipatuez gainera, gogoko zituen idazleen eta pintoreen biografiak argitaratu zituen: F. Villon, Utrillo, Verlaine eta Nervalenak. (eu)
- François Marie Alexandre Carcopino-Tusoli dit Francis Carco, né le 3 juillet 1886 à Nouméa (Nouvelle-Calédonie) et mort le 26 mai 1958 dans le 4e arrondissement de Paris, est un écrivain, poète, journaliste et parolier français. Connu également sous le pseudonyme de Jean d'Aiguières, il est le cousin de l'historien et homme politique Jérôme Carcopino. (fr)
- Francis Carco, eigenlijk François Carcopino-Tusoli, (Nouméa, Nieuw Caledonië, 3 juli 1886 – Parijs, 26 mei 1958) was een Franse schrijver. Hij schreef romans, poëzie, toneel en kritieken. Zijn werk is vaak pittoresk en maakt veel gebruik van het Parijse argot (Bargoens). Hij werd de 'romancier des apaches' genoemd, de romancier van de boevenwereld. Zijn eerste succesroman, Jésus la Caille (1914) speelt onder mannelijke prostitués en misdadigers in Montmartre. Zijn vader was inspecteur van Domeinen en zijn eerste tien jaar bracht hij door op Nieuw Caledonië, waar hij elke dag geketende misdadigers voorbij zag komen op weg naar het gevangeniseiland Nou. Zijn leven lang zou hij gefascineerd blijven door het leven van de zelfkant. Daarna verhuisde het gezin naar Villefranche-de-Rouergue in Frankrijk; Carco bracht ook een groot deel van zijn jeugd door bij zijn grootmoeder in Nice. Als adolescent begon hij met het schrijven van poëzie. Zijn eerste werk bestond uit baantjes als leraar in verschillende steden. In het Parijse milieu van vóór de Eerste Wereldoorlog was hij bevriend met kunstenaars als Guillaume Apollinaire, Amedeo Modigliani en Maurice Utrillo; in 1914 kreeg hij een kortstondige, turbulente verhouding met de schrijfster Katherine Mansfield. In 1916 haalde hij zijn vliegbrevet en deed hij kortstondig dienst als vliegenier. Met zijn roman L'Homme traqué (1922) won hij de Grand Prix du roman de l'Académie française. In totaal schreef hij zo'n honderd boeken, waaronder ook biografieën van onder meer Nerval, Utrillo, Verlaine en Villon. Met het geld dat hij verdiende met zijn toneelstuk Mon homme was hij in staat het kasteel 'Château Vert' in Cormeilles-en-Vexin te kopen, waar van 1904-1909 Octave Mirbeau had gewoond. Zijn memoires, De Montmartre au Quartier Latin (1928), gaan vooral over zijn leven als bohemien in Parijs van 1900-1914. Carco werd lid van de Académie Goncourt in 1937. Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde hij met zijn tweede vrouw, die joods was, in Zwitserland. Hij overleed aan de ziekte van Parkinson en werd begraven in de Cimetière de Bagneux in Montrouge, een voorstad van Parijs. (nl)
- Francis Carco, pseudonimo di François Carcopino-Tusoli (Numea, 3 luglio 1886 – Parigi, 26 maggio 1958), è stato uno scrittore francese che ambientò le sue opere tra bassifondi parigini e vita bohèmienne di inizio Novecento. Fu narratore e poeta di scuola definita fantaisiste. Tra i suoi libri: Jésus-la-Caille (1914), Rue Pigalle (1928), Poemi in prosa (Poèmes en prose, 1948); il volume memoriale: Da Montmartre al Quartier-latin (De Montmartre au Quartier latin, 1927). Le poesie sono raccolte in La bohème e il mio cuore (La bohème et mon coeur, 1929). Fin dagli anni venti, diverse sue opere sono state adattate per lo schermo. (it)
- Francis Carco (egentligen:Francois Carcopino-Tusoli) född 3 juli 1886 i Nouméa, död 26 maj 1958 i Paris, var en och visdiktare. (sv)
- Франсис Карко (настоящие имя и фамилия — Франсуа Каркопино-Тюзоли) (фр. Francis Carco; 3 июля 1886, Нумеа, Новая Каледония (заморская территория Франции) — 26 мая 1958, Париж) — французский писатель, поэт, эссеист, журналист,искусствовед, член Гонкуровской академии (Девятый куверт, 1937—1958). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Francis Carco (eigentlich François Carcopino-Tusoli, * 3. Juli 1886 in Nouméa, Neu-Kaledonien; † 26. Mai 1958 in Paris) war ein französischer Schriftsteller und Kunstkritiker. Als seine wichtigsten Romane gelten Jésus La Caille (1914), Les innocents (1916) und L’homme traqué (1922); sie spielen durchweg im Pariser Künstler- und Rotlichtmilieu. Der legendäre Anstrich, den Pariser Stadtviertel wie Pigalle, Montparnasse, Quartier Latin bekamen, geht nicht unerheblich auf Carcos Darstellungen zurück. (de)
- Francis Carco (Nouméa, Kaledonia Berria, 1886ko uztailaren 3 - Paris, 1958ko maiatzaren 26a) frantses idazlea izan zen. Poema intimistak idatzi zituen hasieran, baina geroago Parisko gaizkileen giroa erakusten duten kontakizun errealistak argitaratu zituen: Jésus la Caille (1914) eta L´Equipe (Taldea, 1918). L´Homme traqué (Gizon esetsia, 1922) eta Rien qu´une femme (Emakume bat besterik ez, 1924) eleberrietan pertsonaien psikologia bereziak garrantzi handikoak dira. Aipatuez gainera, gogoko zituen idazleen eta pintoreen biografiak argitaratu zituen: F. Villon, Utrillo, Verlaine eta Nervalenak. (eu)
- François Marie Alexandre Carcopino-Tusoli dit Francis Carco, né le 3 juillet 1886 à Nouméa (Nouvelle-Calédonie) et mort le 26 mai 1958 dans le 4e arrondissement de Paris, est un écrivain, poète, journaliste et parolier français. Connu également sous le pseudonyme de Jean d'Aiguières, il est le cousin de l'historien et homme politique Jérôme Carcopino. (fr)
- Francis Carco (egentligen:Francois Carcopino-Tusoli) född 3 juli 1886 i Nouméa, död 26 maj 1958 i Paris, var en och visdiktare. (sv)
- Франсис Карко (настоящие имя и фамилия — Франсуа Каркопино-Тюзоли) (фр. Francis Carco; 3 июля 1886, Нумеа, Новая Каледония (заморская территория Франции) — 26 мая 1958, Париж) — французский писатель, поэт, эссеист, журналист,искусствовед, член Гонкуровской академии (Девятый куверт, 1937—1958). (ru)
- Francis Carco (born François Carcopino-Tusoli) (1886–1958) was a French author, born at Nouméa, New Caledonia. He was a poet, belonging to the Fantaisiste school, a novelist, a dramatist, and art critic for L'Homme libre and Gil Blas. During World War I he became an aviation pilot at Étampes, after studying at the aviation school there. His works are picturesque, painting as they do the street life of Montmartre, and often being written in the argot of Paris. He has been called the "romancier des apaches." His memoir, The Last Bohemia: From Montmartre to the Latin Quarter, contains reminiscences of bohemian life in Paris during the early years of the 20th century. (en)
- Francis Carco, pseudonimo di François Carcopino-Tusoli (Numea, 3 luglio 1886 – Parigi, 26 maggio 1958), è stato uno scrittore francese che ambientò le sue opere tra bassifondi parigini e vita bohèmienne di inizio Novecento. Fu narratore e poeta di scuola definita fantaisiste. Tra i suoi libri: Jésus-la-Caille (1914), Rue Pigalle (1928), Poemi in prosa (Poèmes en prose, 1948); il volume memoriale: Da Montmartre al Quartier-latin (De Montmartre au Quartier latin, 1927). Le poesie sono raccolte in La bohème e il mio cuore (La bohème et mon coeur, 1929). (it)
- Francis Carco, eigenlijk François Carcopino-Tusoli, (Nouméa, Nieuw Caledonië, 3 juli 1886 – Parijs, 26 mei 1958) was een Franse schrijver. Hij schreef romans, poëzie, toneel en kritieken. Zijn werk is vaak pittoresk en maakt veel gebruik van het Parijse argot (Bargoens). Hij werd de 'romancier des apaches' genoemd, de romancier van de boevenwereld. Zijn eerste succesroman, Jésus la Caille (1914) speelt onder mannelijke prostitués en misdadigers in Montmartre. (nl)
|
