| dbo:abstract
|
- Feng Menglong (en xinès tradicional: 馮夢龍; en xinès simplificat: 冯梦龙; en pinyin: Féng Mènglóng; 1574 - 1645) va ser un escriptor xinès de la dinastia Ming. També usà diversos noms de cortesia, com ara Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶), o bé Eryou (耳猶). Nasqué al comtat de Changzhou, actualment forma part de Suzhou, a la província de Jiangsu. Va publicar obres de teatre, cançons populars i sobretot tres recopilacions de narracions orals el títol de les quals és (三言). (ca)
- Feng Meng-lung (čínsky pchin-jinem Féng Mènglóng, znaky zjednodušené 冯梦龙, tradiční 馮夢龍, 1574–1646) byl čínský spisovatel působící v říši Ming. Sbíral, psal a vydával literaturu v hovorovém jazyce, je znám především jako editor Trojích povídání, trojice sbírek povídek chua-pen. (cs)
- Feng Menglong (1574–1646), kortegaj nomoj Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶), aŭ Eryou (耳猶), estis ĉina historiisto, novelisto, kaj poeto de la fino de la Ming Dinastio. Li naskiĝis en la kantono Ĉangĵuo (長洲縣, ne Ĉangĝoŭo), nune parto de Suĝoŭo, en Ĝjangsuo. Laŭlum, en sia artikolo "Ĉina klasika beletro en Esperanto" disvolvigas detalan priskribon de la tuta panoramo de la klasika ĉina literaturo kaj dediĉas laŭdajn paragrafojn al la literaturo de tiu dinastio. Li elstarigas la verkiston Feng Menglong, kiu kolektis rakontojn de la antaŭaj dinastioj kaj el tiu inspiro li verkis pli ol 70 proprajn novelojn; li eldonis tri novelarojn nome "Parabola novelaro", "Averta novelaro" kaj "Admona novelaro", kiuj rikoltas entute pli ol 120 verkojn: Temoj estis amo de junuloj, metiistoj, komercistoj ktp., kontraste al tiraneco de superuloj. Famaj estas ""Olevendisto kaj belulino", "Perfidita prostituitino Du Shiniang kaj ŝia trezorujo". (eo)
- Feng Menglong (1574–1646), courtesy names Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶), or Eryou (耳猶), was a Chinese historian, novelist, and poet of the late Ming Dynasty. He was born in Changzhou County, now part of Suzhou, in Jiangsu Province. (en)
- Feng Menglong (chinesisch 馮夢龍, Pinyin Féng Mènglóng; * 1574; † 1645) war ein chinesischer Dichter der späten Ming-Dynastie. (de)
- Feng Menglong en chino 馮夢龍 (Changzhou, actual Suzhou, provincia de Jiangsu 1574 - 1645) fue un escritor chino en la dinastía Ming. Feng pertenecía a la escuela de , que apoyaba la importancia de los sentimientos humanos y el comportamiento en la literatura. La mayor parte de su obra literaria consistió en la edición y compilación de historias, almanaques, novelas, etcétera. Destacan dos de sus novelas, Pingyao Zhuan y Qing Shi. Otra de sus novelas ha tenido más éxito modernamente y se convirtió en un programa de televisión Dongzhou Lieguo Zhi (Romance de los Reinos del Este de Zhou). En el año 1620 aproximadamente publicó el Gujin Xiaoshuo ( "Historias del antiguo y lo moderno"). Publicó obras de teatro, canciones populares y sobre todo tres recopilaciones de narraciones orales cuyo título es Tres recopilaciones de cuentos (三言).
* Datos: Q371966
* Multimedia: Feng Menglong / Q371966 (es)
- Feng Menglong (en chinois traditionnel 馮夢龍 ; en chinois simplifié : 冯夢龙) nom social Youlong et Eryou, surnom Longziyou et Mohanzhai zhuren), né en 1574 à Changzhou (actuelle Suzhou), mort en 1645, est un écrivain chinois de la dynastie des Ming. Il a édité des pièces de théâtre et des chansons populaires, mais son œuvre la plus connue est trois recueils de récits en langue parlée, intitulés Trois propos (三言). (fr)
- 풍몽룡(펑멍룽, 馮夢龍, 1574년~1646년)은 중국 명대 말기의 문학자이다. 자는 유룡(猶龍), 혹은 공어(公魚), 자유(子猶), 이유(耳猶). 호는 향월거고곡산인(香月居顧曲散人), 고소사노(姑蘇詞奴), 오하사노(吳下詞奴), 전전거사(箋箋居士), 묵감재주인(墨憨齋主人), 전주주사(前周柱史), 고곡산인(顧曲散人), 녹천관주인(綠天官主人), 무원외사(茂苑外史), 평평각주인(平平閣主人) 등. 남직례(南直隸)(현재 강소성江蘇省) 소주부(蘇州府) (長洲縣)에서 출생, 후년에 복건성(福建省) 수녕현(壽寧縣) 지현(知縣, 현의 수령)이 되었으며, 명나라가 멸망하자 왕실을 따라 순사(殉死)했다고 한다. 그의 많은 필명에서 보는 바와 같이 활동 범위도 매우 넓은 다재한 작가로서 경학(經學)에 관한 저술도 있으며, 가장 유명한 『삼언(三言)』 즉 『유세명언(喻世明言)』, 『경세통언(警世通言)』, 『성세항언(醒世恒言)』의 편집·교정을 비롯하여 소설에서는 『평요전(平妖傳)』, 『열국지(列國志)』, 『정사유략(情史類略)』 등의 정보(訂補), 희곡에서는 자작인 수편을 포함한 『묵감재정본전기(墨憨齋定本傳奇)』, 소주(蘇州) 민요를 채집한 『산가(山歌)』, 산곡(散曲)을 편찬한 『태하신주(太霞新奏)』, 소화집(笑話集)인 『소부(笑府)』, 일사(逸事)를 모은 『고금담개(古今譚槪)』, 『지낭(智囊)』 등 수 없이 많다. 그의 저작 편집의 거의가 민간문학·구어문학에 한정되어 있다는 것은 그의 본형이 통속문학에 있었다는 것을 증명하고, 그의 편집태도 자체가 전통적인 예교에 대한 통렬한 비판이 되고 있다. (ko)
- 馮 夢竜（ふう むりゅう、ふう ぼうりょう、1574-1646年）は、中国明末期の小説家、著作家、陽明学者である。字を猶竜（ゆうりゅう）、号は墨憨斎（ぼくかんさい）といい、また竜子猶（りゅうしゆう）とも号した。弟である画家の夢桂（むけい）、大学生の夢熊（むゆう）と共に「呉下三馮」と呼ばれた。 (ja)
- Feng Menglong (馮夢龍T, 冯梦龙S, Féng MènglóngP; 1574 – 1645) è stato uno scrittore e poeta cinese della dinastia Ming.Nacque a Changzhou, l'attuale Suzhou, nella provincia del Jiangsu. Feng fu uno dei sostenitori della scuola proposta dal filosofo suo contemporaneo Li Zhi, che sottolineava l'importanza dei sentimenti umani e del comportamento nella letteratura. La maggior parte del lavoro svolto da Feng riguarda la cura e la compilazione di testi storici, almanacchi, racconti e novelle. Tuttavia, due sono le novelle da lui scritte degne di nota, Pingyao Zhuan e Qing Shi. Una terza sua novella, Dongzhou Lieguo Zhi (Romanzo del regno degli Zhou Orientali), è stata recentemente portata all'attenzione del pubblico grazie ad una serie televisiva ad essa dedicata. Nel 1620, egli pubblicò la raccolta di novelle Gujin Xiaoshuo (Racconti antichi e moderni). (it)
- Feng Menglong (1574 – 1646), omgangsnaam Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶) of Eryou (耳猶), was een Chinees historicus, romanschrijver en dichter gedurende de late Ming-dynastie. (nl)
- Фэн Мэнлу́н (кит. трад. 馮夢龍, упр. 冯梦龙, пиньинь Féng Mènglóng; 1574—1646) — писатель и деятель китайской культуры. Родился в уезде Чанчжоу Сучжоуской управы провинции Наньчжили. Выходец из привилегированной семьи, получил хорошее образование, но на учёной и чиновной стезе особенного успеха не имел и лишь в 57 лет получил звание гуншэна (старший лиценциат), хотя некоторое время занимал пост начальника уезда. С молодых лет был известен как человек большого, самобытного таланта, но и вольного нрава и независимых суждений. Проявил себя как незаурядный драматург, эссеист и поэт, но прежде всего известен как собиратель и редактор произведений народного творчества и демократической литературы. Был собирателем сюжетов любовных историй «История чувств», составителем книг народных песен «Песни гор», нравоучительных притч «Сума разума», исторических и бытовых анекдотов "Палата смеха". Автор или соавтор Ло Гуаньчжуна в написании волшебного романа «Развеянные чары», редактор знаменитой эпопеи Ло Гуаньчжуна «Троецарствие». Но более всего Фэн Мэнлу́н известен как составитель и редактор напечатанного в 1620—1627 годах свода - трёх сборников по сорок повестей в каждом, написанных в жанре хуабэнь: 1.
* (1620), известное также как , 2.
* (1624), 3.
* (1627). Некоторые повести этих сборников написаны самим Фэн Мэнлуном, другие им капитально отредактированы. Многие из них затем вошли в известный сборник «Удивительные истории нашего времени и древности». (ru)
- Feng Menglong (ur. 1574 w Changzhou w prow. Jiangsu, zm. 1645) – chiński poeta, historyk i pisarz z czasów późnej dynastii Ming. Pisał w języku potocznym; większość jego prac to ówczesna literatura „popularna”, której był zapalonym i niestrudzonym kolekcjonerem, redaktorem i propagatorem (mimo że nie była ona wysoko ceniona przez konfucjańskie elity): edycje i kompilacje historii, powieści, almanachów itp.. Jego najbardziej znane powieści to Pingyao Zhuan (Rewolta Maga) i Dongzhou Lieguo Zhi (Dzieje Królestw Walczących Wschodniej Epoki Zhou); w 1620 wydał Gujin Xiaoshuo (Stare i nowe opowiadania); zbiór ten, pod zmienionym tytułem Yushi mingyan („Jasne pouczenia dla nauczania świata”) wraz ze zbiorami Jingshi tongyan („Pospolite pouczenia dla ostrzeżenia świata”, 1624) i Xingshi hengyan („Ciągłe pouczenia dla obudzenia świata”, 1627) tworzą razem cykl Sanyan („Trzy pouczenia”), uznawany za jego najważniejsze dzieło. Oprócz tego był redaktorem dramatów, a także wydał kolekcję anegdot i dowcipów. Był zwolennikiem szkoły filozoficznej Wang Yangminga, a w szczególności jego następcy Li Zhi, który podkreślał wagę wyrażania ludzkich uczuć i zachowań w literaturze. (pl)
- Feng Menglong född 1574 i Suzhou, provinsen Jiangsu, död 1646, var en kinesisk författare. Feng genomgick den kinesiska statsexamen 1631 och var 1634-1638 domare i provinsen Fujian. Han bearbetade och utgav huaben (skriftliga förlagor till folkliga berättelser). (sv)
- 冯梦龙（1574年－1646年）。字犹龙，又字公鱼、子犹、耳犹，号龙子犹、墨憨斋主人、吴下词奴、姑苏词奴、前周柱史、顾曲散人、绿天馆主人等。 南直隶苏州府长洲县（今江蘇省蘇州市）人，明代文學家、，同其兄画家、其弟诗人并称“吴下三冯”。 他的作品比较强调感情和行为，最有名的作品为《喻世明言》（古今小说）、《警世通言》、《醒世恒言》，合稱“三言”，三言与凌濛初的《初刻拍案惊奇》、《二刻拍案惊奇》合称“三言二拍”，是中国白话短篇小说的经典代表。 (zh)
- Фен Менлун (*1574 — †1646) — китайський письменник та поет часів династії Мін. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Feng Menglong (en xinès tradicional: 馮夢龍; en xinès simplificat: 冯梦龙; en pinyin: Féng Mènglóng; 1574 - 1645) va ser un escriptor xinès de la dinastia Ming. També usà diversos noms de cortesia, com ara Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶), o bé Eryou (耳猶). Nasqué al comtat de Changzhou, actualment forma part de Suzhou, a la província de Jiangsu. Va publicar obres de teatre, cançons populars i sobretot tres recopilacions de narracions orals el títol de les quals és (三言). (ca)
- Feng Meng-lung (čínsky pchin-jinem Féng Mènglóng, znaky zjednodušené 冯梦龙, tradiční 馮夢龍, 1574–1646) byl čínský spisovatel působící v říši Ming. Sbíral, psal a vydával literaturu v hovorovém jazyce, je znám především jako editor Trojích povídání, trojice sbírek povídek chua-pen. (cs)
- Feng Menglong (1574–1646), courtesy names Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶), or Eryou (耳猶), was a Chinese historian, novelist, and poet of the late Ming Dynasty. He was born in Changzhou County, now part of Suzhou, in Jiangsu Province. (en)
- Feng Menglong (chinesisch 馮夢龍, Pinyin Féng Mènglóng; * 1574; † 1645) war ein chinesischer Dichter der späten Ming-Dynastie. (de)
- Feng Menglong (en chinois traditionnel 馮夢龍 ; en chinois simplifié : 冯夢龙) nom social Youlong et Eryou, surnom Longziyou et Mohanzhai zhuren), né en 1574 à Changzhou (actuelle Suzhou), mort en 1645, est un écrivain chinois de la dynastie des Ming. Il a édité des pièces de théâtre et des chansons populaires, mais son œuvre la plus connue est trois recueils de récits en langue parlée, intitulés Trois propos (三言). (fr)
- 馮 夢竜（ふう むりゅう、ふう ぼうりょう、1574-1646年）は、中国明末期の小説家、著作家、陽明学者である。字を猶竜（ゆうりゅう）、号は墨憨斎（ぼくかんさい）といい、また竜子猶（りゅうしゆう）とも号した。弟である画家の夢桂（むけい）、大学生の夢熊（むゆう）と共に「呉下三馮」と呼ばれた。 (ja)
- Feng Menglong (1574 – 1646), omgangsnaam Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶) of Eryou (耳猶), was een Chinees historicus, romanschrijver en dichter gedurende de late Ming-dynastie. (nl)
- Feng Menglong född 1574 i Suzhou, provinsen Jiangsu, död 1646, var en kinesisk författare. Feng genomgick den kinesiska statsexamen 1631 och var 1634-1638 domare i provinsen Fujian. Han bearbetade och utgav huaben (skriftliga förlagor till folkliga berättelser). (sv)
- 冯梦龙（1574年－1646年）。字犹龙，又字公鱼、子犹、耳犹，号龙子犹、墨憨斋主人、吴下词奴、姑苏词奴、前周柱史、顾曲散人、绿天馆主人等。 南直隶苏州府长洲县（今江蘇省蘇州市）人，明代文學家、，同其兄画家、其弟诗人并称“吴下三冯”。 他的作品比较强调感情和行为，最有名的作品为《喻世明言》（古今小说）、《警世通言》、《醒世恒言》，合稱“三言”，三言与凌濛初的《初刻拍案惊奇》、《二刻拍案惊奇》合称“三言二拍”，是中国白话短篇小说的经典代表。 (zh)
- Фен Менлун (*1574 — †1646) — китайський письменник та поет часів династії Мін. (uk)
- Feng Menglong (1574–1646), kortegaj nomoj Youlong (猶龍), Gongyu (公魚), Ziyou (子猶), aŭ Eryou (耳猶), estis ĉina historiisto, novelisto, kaj poeto de la fino de la Ming Dinastio. Li naskiĝis en la kantono Ĉangĵuo (長洲縣, ne Ĉangĝoŭo), nune parto de Suĝoŭo, en Ĝjangsuo. (eo)
- Feng Menglong en chino 馮夢龍 (Changzhou, actual Suzhou, provincia de Jiangsu 1574 - 1645) fue un escritor chino en la dinastía Ming. Feng pertenecía a la escuela de , que apoyaba la importancia de los sentimientos humanos y el comportamiento en la literatura. La mayor parte de su obra literaria consistió en la edición y compilación de historias, almanaques, novelas, etcétera. Destacan dos de sus novelas, Pingyao Zhuan y Qing Shi. Otra de sus novelas ha tenido más éxito modernamente y se convirtió en un programa de televisión Dongzhou Lieguo Zhi (Romance de los Reinos del Este de Zhou). En el año 1620 aproximadamente publicó el Gujin Xiaoshuo ( "Historias del antiguo y lo moderno"). (es)
- Feng Menglong (馮夢龍T, 冯梦龙S, Féng MènglóngP; 1574 – 1645) è stato uno scrittore e poeta cinese della dinastia Ming.Nacque a Changzhou, l'attuale Suzhou, nella provincia del Jiangsu. Feng fu uno dei sostenitori della scuola proposta dal filosofo suo contemporaneo Li Zhi, che sottolineava l'importanza dei sentimenti umani e del comportamento nella letteratura. La maggior parte del lavoro svolto da Feng riguarda la cura e la compilazione di testi storici, almanacchi, racconti e novelle. Tuttavia, due sono le novelle da lui scritte degne di nota, Pingyao Zhuan e Qing Shi. Una terza sua novella, Dongzhou Lieguo Zhi (Romanzo del regno degli Zhou Orientali), è stata recentemente portata all'attenzione del pubblico grazie ad una serie televisiva ad essa dedicata. Nel 1620, egli pubblicò la raccolta (it)
- 풍몽룡(펑멍룽, 馮夢龍, 1574년~1646년)은 중국 명대 말기의 문학자이다. 자는 유룡(猶龍), 혹은 공어(公魚), 자유(子猶), 이유(耳猶). 호는 향월거고곡산인(香月居顧曲散人), 고소사노(姑蘇詞奴), 오하사노(吳下詞奴), 전전거사(箋箋居士), 묵감재주인(墨憨齋主人), 전주주사(前周柱史), 고곡산인(顧曲散人), 녹천관주인(綠天官主人), 무원외사(茂苑外史), 평평각주인(平平閣主人) 등. (ko)
- Feng Menglong (ur. 1574 w Changzhou w prow. Jiangsu, zm. 1645) – chiński poeta, historyk i pisarz z czasów późnej dynastii Ming. Pisał w języku potocznym; większość jego prac to ówczesna literatura „popularna”, której był zapalonym i niestrudzonym kolekcjonerem, redaktorem i propagatorem (mimo że nie była ona wysoko ceniona przez konfucjańskie elity): edycje i kompilacje historii, powieści, almanachów itp.. Jego najbardziej znane powieści to Pingyao Zhuan (Rewolta Maga) i Dongzhou Lieguo Zhi (Dzieje Królestw Walczących Wschodniej Epoki Zhou); w 1620 wydał Gujin Xiaoshuo (Stare i nowe opowiadania); zbiór ten, pod zmienionym tytułem Yushi mingyan („Jasne pouczenia dla nauczania świata”) wraz ze zbiorami Jingshi tongyan („Pospolite pouczenia dla ostrzeżenia świata”, 1624) i Xingshi hengyan („ (pl)
- Фэн Мэнлу́н (кит. трад. 馮夢龍, упр. 冯梦龙, пиньинь Féng Mènglóng; 1574—1646) — писатель и деятель китайской культуры. Родился в уезде Чанчжоу Сучжоуской управы провинции Наньчжили. Выходец из привилегированной семьи, получил хорошее образование, но на учёной и чиновной стезе особенного успеха не имел и лишь в 57 лет получил звание гуншэна (старший лиценциат), хотя некоторое время занимал пост начальника уезда. С молодых лет был известен как человек большого, самобытного таланта, но и вольного нрава и независимых суждений. 1.
* (1620), известное также как , 2.
* (1624), 3.
* (1627). (ru)
|
