| dbo:abstract
|
- Èurit, (en grec antic Εὔρυτος) segons la mitologia grega,va ser un dels reis d'Ecàlia, ciutat que tan aviat se situa a Tessàlia com a Messènia. Era fill de Melaneu, un arquer molt notable que passava per ser fill d'Apol·lo per la seva habilitat, i d'. Casat amb una filla de Piló, Antíoque, tenia quatre fills, Deíon (o Molíon), Clici, Toxeu i Ífit, i una filla, Íole. Segons Homer, va desafiar el mateix Apol·lo en el tir a l'arc i el déu el va matar "abans que arribés a la vellesa" per castigar-lo per la seva presumpció. Èurit passa també per ser el mestre d'Hèracles, a qui ensenyà el tir a l'arc. L'arc d'Èurit l'heretà el seu fill Ífit, que el donà a Odisseu com a present d'hospitalitat, mentre que Odisseu obsequià Ífit amb una llança i una espasa. Amb aquest arc Odisseu matà els pretendents. Va prometre la mà de la seua filla a qui fos capaç de vèncer-lo en el tir amb arc. Hèracles el vencé, però els fills d'Èurit no van voler concedir-li el premi perquè temien que Hèracles, en cas de tenir fills amb la seva germana, els matés i tornes a passar el que havia succeït una vegada quan l'heroi va embogir i va matar els fills tinguts amb Mègara. Només Ífit es posà de part d'Heracles. A partir d'aquí hi ha diverses versions. En unes, Èurit acusa l'heroi d'haver robat un ramat que en realitat havia robat Autòlic, i Ífit, va oferir-se a Hèracles per sortir amb ell a recuperar-lo. Però Hèracles en un nou atac de bogeria tirà Ífit des de dalt de les muralles de Tirint. En altres versions, Hèracles és realment l'autor del robatori, i quan Ífit li reclama la seva part del botí, l'heroi el mata. Per expiar aquest crim, Hermes va vendre Hèracles com a esclau a Òmfale. Èurit es negà a acceptar el preu que Hèracles li volia pagar per la mort del seu fill. Més endavant, quan es va haver acabat el temps d'esclavitud, l'heroi va dur a terme una expedició contra Ecàlia, va conquerir la ciutat i va matar Èurit i els seus fills, i va fer esclava Íole. (ca)
- Ο γνωστότερος Εύρυτος ήταν βασιλιάς της Οιχαλίας, γιος του Μελανέα και της , και εγγονός του θεού Απόλλωνα. Συνδέεται με τον μυθικό κύκλο του Ηρακλή ως πατέρας της Ιόλης. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Εύρυτος κληρονόμησε το θεϊκό τόξο, δώρο του Απόλλωνα, και το άφησε με τη σειρά του στον γιο του Ίφιτο. Ο ίδιος ήταν άριστος τοξότης, όπως όμως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις μυθολογικών ηρώων, καυχήθηκε για την τοξευτική του δεινότητα και προκάλεσε τον Απόλλωνα σε . Ο Απόλλωνας τον τιμώρησε με θάνατο, είτε άμεσα, είτε έμμεσα δια του Ηρακλέους. Στον κατάλογο των πλοίων (Ιλιάδα, Β 594) ο Εύρυτος αναφέρεται ως «Εύρυτος Οιχαλιεύς». Τον Εύρυτο διεξεδίκησαν ως τέκνο τους όλες οι περιοχές της Ελλάδας που είχαν πόλη με το όνομα Οιχαλία: η Μεσσηνία, η Θεσσαλία και η Εύβοια. Επειδή και στην της Αιτωλίας υπήρχε Οιχαλία, οι γείτονες Ευρυτάνες θεωρούσαν ότι η Ευρυτανία είχε πάρει το όνομά της από τον Εύρυτο. Ο Εύρυτος πήρε για γυναίκα του την Αντιόπη ή Αντιόχη, και απέκτησαν 5 παιδιά: τον , τον Κλύτιο, τον Τοξέα, τον Ίφιτο και την Ιόλη. Ο Ηρακλής ερωτεύθηκε την Ιόλη και τη ζήτησε σε γάμο, αλλά ο Εύρυτος, προκειμένου να αποχωρισθεί τη μονάκριβη κόρη του, προκήρυξε πανελλήνιο αγώνα τοξοβολίας με την Ιόλη ως έπαθλο για όποιον τον νικούσε. Ο Ηρακλής, που κατά ειρωνεία της τύχης είχε μάθει την τέχνη της τοξοβολίας από τον ίδιο τον Εύρυτο (Απολλόδωρος, Β 63), κατόρθωσε να τον νικήσει. Τότε ο Εύρυτος και οι γιοί του προφασίσθηκαν ότι φοβούνταν μήπως ο ήρωας καταληφθεί και πάλι από μανία και σκοτώσει τα παιδιά του, και αρνήθηκαν να του παραδώσουν την Ιόλη. Αυτό σημαίνει ότι γνώριζαν, και άρα ήταν ευρύτερα γνωστό, πως ο Ηρακλής έκανε τους 12 άθλους του για να εξαγνισθεί από τον φόνο των παιδιών του. Από τα παιδιά του Ευρύτου μόνο ο Ίφιτος πήρε το μέρος του Ηρακλή και υπεστήριζε ότι έπρεπε να του δώσουν την Ιόλη. Ο Ηρακλής τότε έφυγε για λίγο για να γλυτώσει την Άλκηστη από τα χέρια του Άδη. Επιστρέφοντας, βρήκε τον Εύρυτο να εξακολουθεί να αρνείται να του δώσει την κόρη του. Μάλιστα του είχαν κλέψει κάτι βόδια ή άλογα και κατηγορούσε για την κλοπή τον ήρωα. Ο Ίφιτος είπε ότι θα τα έβρισκαν και ότι δεν έφταιγε σε αυτό ο Ηρακλής. Πριν όμως ξεκινήσουν για την έρευνα, ο Ηρακλής καταλήφθηκε και πάλι από μανία και σκότωσε τον Ίφιτο. Στο σημείο αυτό η μυθική παράδοση έχει πολλές παραλλαγές. Σύμφωνα με μία, ο Ηρακλής όταν συνήλθε μετανόησε και πρώτα θέλησε να εξαγνισθεί για το νέο του έγκλημα, καθώς είχε αρρωστήσει μετά τον θάνατο του Ιφίτου. Ταξίδεψε λοιπόν στους Δελφούς και δέχθηκε τον χρησμό ότι έπρεπε να πωληθεί ως δούλος και να πληρώσει αποζημίωση στον Εύρυτο. Ο Εύρυτος δεν δέχθηκε τα χρήματα, αλλά ο Ηρακλής έμεινε επί τρία χρόνια δούλος της Ομφάλης. Στη συνέχεια, επέστρεψε στην Οιχαλία, κυρίευσε την πόλη, σκότωσε τον Εύρυτο και τα υπόλοιπα τρία αρσενικά παιδιά του, και πήρε την Ιόλη. Κατ' άλλη εκδοχή (Απολλόδωρος, Β 7,7) ο ήρωας ζήτησε κατευθείαν τη βοήθεια των Αρκάδων, των Μηλιέων της Τραχίνας και των Επικνημιδίων Λοκρών, εξεστράτευσε εναντίον της Οιχαλίας, την κατέλαβε και σκότωσε τον Εύρυτο και τους γιους του. (el)
- In Greek mythology King Eurytus (/ˈjʊərɪtəs/; Ancient Greek: Εὔρυτος) of Oechalia (Οἰχαλίᾱ, Oikhalíā), Thessaly, was a skillful archer who even said to have instructed Heracles in his art of using the bow. (en)
- Eurytos (altgriechisch Εὔρυτος Eúrhytos, deutsch ‚reichlich fließend‘) ist ein König der griechischen Mythologie. Er ist der König von und der Vater des Iphitos, Klytios, , sowie der Dryope und der Iole. Iole wollte er mit demjenigen vermählen, der gegen seine Söhne und ihn einen Wettkampf im Bogenschießen gewänne. Daraufhin wurde er von Herakles besiegt, verweigerte diesem jedoch seine Tochter mit der Begründung, er hätte mit magischen Pfeilen betrogen. Insgeheim befürchtete er jedoch, dass Herakles deren Kinder, wie die Kinder der Megara, in einem Tobsuchtsanfall umbringen könnte. Außerdem beschuldigte Eurytos den Herakles eines Viehdiebstahls. Iphitos, auf der Suche nach den vermissten Rinder, kam auch zu Herakles. Dieser lockte ihn unter dem Vorwand der besseren Fernsicht über das Land auf die Stadtmauer von Tiryns und stürzte ihn aus Rache oder in einem Anfall von Wahnsinn hinunter. Zur Sühne dieses Verbrechens musste sich Herakles von Hermes in die Sklaverei verkaufen lassen, den Kaufpreis davon sollten die Kinder des Iphitos erhalten, die dieses jedoch ablehnten. Später stürmte Herakles Oichalia, tötete Eurytos und dessen verbliebene Söhne und raubte Iole, um sie mit seinem Sohn Hyllos zu vermählen. In der Odyssee von Homer erzählt Odysseus, dass Eurytos durch einen Pfeil des Apollon gestorben sei, da er diesen zu einem Duell im Bogenschießen herausforderte. Gemäß Pausanias wurden seine Gebeine im Karnasischen Hain bei Andania in Messenien aufbewahrt. (de)
- En la mitología griega, Éurito (Εὔρυτος) era un rey de Ecalia (ciudad que a veces se sitúa en Tesalia y otras en Eubea) que recibió de Apolo el arco que después, por medio de Ífito, llegaría a manos de Odiseo, el único de su generación capaz de tensarlo. Este Éurito era hijo de y de Ecalia o Estratónice, y de sus dos mujeres tuvo numerosa descendencia (hijos suyos eran Deyón o Dríope, Ífito, , y , entre otros, y además una mujer, Yole). Hesíodo llama a la mujer de Éurito Antíope, hija del anciano Náubolo.Creyéndose el mejor arquero, osó desafiar al mismo Apolo, que lo mató. Otra versión afirma que Éurito prometió entregar la mano de su hija Yole a aquel que venciera a sus hijos en tiro con arco. Heracles los venció, pero cuando vio que Éurito eludía su promesa, le mató con su clava y raptó a Yole. También puede ser que Heracles matara a Éurito por negarse este a aceptar la compensación por la muerte de Ífito. (es)
- Dans la mythologie grecque, Eurytos (en grec ancien Εὔρυτος), fils de et d' (ou d'Hermès et d'Antianira, frère jumeau d'Échion ) , est roi d'Œchalie. Marié à Antioché, il est le père notamment d'Iphitos, Déionée, Clytios, Dryope et Iole. Eurytos fut l'un des éducateurs d'Héraclès et lui enseigna le tir à l'arc. Il avait reçu un arc d'Apollon et se targuait d'être plus habile que le dieu ; ainsi avait-il promis sa fille Iole à qui parviendrait à le battre dans cet exercice. Héraclès, alors à la recherche d'une nouvelle épouse, se présenta et gagna l'épreuve, mais le roi lui refusa le prix de sa victoire lorsqu'il apprit qu'il avait répudié Mégara après avoir tué ses enfants. Eurytos chassa Héraclès du palais avec le soutien de ses fils, hormis Iphitos, fervent admirateur du héros et de ses exploits, qui déclara qu'Iolé aurait dû, en toute équité, lui être donnée. Lorsque peu après, douze jeunes juments aux puissants sabots et douze vigoureuses mules pleines eurent disparu d'Eubée, Iphitos refusa de croire qu'Héraclès fût à incriminer. En fait elles avaient été enlevées par Autolycos, qui changea leur apparence par magie et les vendit comme siennes à Héraclès qui ne se douta de rien. Iphitos suivit les traces des juments et des mules et découvrit qu'elles menaient à Tirynthe, ce qui lui fit supposer qu'Héraclès, tout compte fait, se vengeait de l'insulte que lui avait faite Eurytos. S'étant alors trouvé tout à coup en présence d'Héraclès qui rentrait après avoir sauvé Alceste, il se contint, dissimula ses soupçons et se contenta de demander à Héraclès son avis sur cette affaire. Héraclès ne reconnut pas les bêtes d'après la description que lui en fit Iphitos comme étant celles qu'il avait achetées à Autolycos et, avec sa cordialité coutumière, il promit de les chercher si Iphitos acceptait d'être son hôte. Mais il sut, grâce à son don de divination, qu'il était soupçonné de vol. Cela lui fit de la peine et il en fut offensé. Après un grand banquet, il conduisit Iphitos en haut de la plus haute tour de Tirynthe. Il lui demanda s'il voyait dans la plaine les juments. Il dut reconnaître que non mais Héraclès que la colère avait envahi, atteint à nouveau de la même démence que lui avait jadis inspirée la déesse Héra, le précipita dans le vide et le tua. Puis Héraclès se rendit chez Nélée, roi de Pylos, et demanda à être purifié; mais Nélée refusa car Eurytos était son allié. Et ses fils refusèrent tous de recevoir Héraclès, excepté le plus jeune Nestor, qui persuada finalement Déiphobe, fils d'Hippolyte, de le purifier à Amyclées. Cependant, il continuait à être tourmenté par de mauvais rêves et il s'en fut demander à l'oracle de Delphes comment il pourrait en être débarrassé. La pythie refusa de répondre à sa question. Héraclès menaça de détruire Delphes et s'empara de son trépied ne consentant à le lui rendre qu'après avoir obtenu une réponse à ses questions. Apollon, dieu tutélaire des lieux, indigné, se précipita et une lutte s'engagea entre lui et Héraclès malgré la présence de Léto et d'Artémis venues calmer Apollon et d'Athéna qui essayait de retenir le héros. Zeus dut envoyer sa foudre pour séparer ses fils. Héraclès rendit le trépied sacré et obtint de la Pythie l'oracle désiré. Elle lui indiqua qu'il devait de nouveau se soumettre à l'esclavage pour trois ans à la reine Omphale de Lydie qui l'achètera, et donner à Eurytos l'argent de sa vente comme "prix du sang" pour payer la mort d'Iphitos. Eurytos refusera cet argent. Voulant se venger de n'avoir pas obtenu la main de Iole, la fille d'Eurytos, qu'il avait gagné dans le concours de tir à l'arc, Héraclès mena une expédition contre le roi. Laissant Déjanire, sa dernière épouse, à Trachis, il partit vers Oechalie (Thessalie ou Eubée) à la tête d'une armée d'alliés. Un violent combat s'engagea, dans lequel deux des fils de Céyx furent tués. Héraclès remporta la victoire et tua Eurytos ainsi que tous ses fils. Iole, qui tenta de s'enfuir en se précipitant du haut des remparts, fut soutenu dans l'air par le vent qui enfla sa robe, et redescendit sans se blesser. Elle devint la concubine du héros qui l'envoya à Trachis avec d'autres prisonniers. Selon la version rapportée par Homère, Eurytos fut tué par Apollon lui-même pour avoir osé se comparer au dieu. (fr)
- Eurito, figlio di Melaneo e Stratonice, era il re di Ecalia in Tessaglia. Ebbe quattro figli - Ifito, Clizio, Tosseo e Deioneo - e una figlia di eccezionale bellezza, Iole. Una leggenda attribuisce ad Eurito anche la paternità di una seconda figlia, Driope. Eurito era il nipote di Apollo, il dio arciere, ed era a sua volta noto per la sua abilità nell'uso dell'arco: alcuni dicono che sia stato proprio Eurito ad insegnare ad Eracle ad utilizzare quell'arma. Secondo quanto raccontato da Omero, Eurito finì per diventare così orgoglioso della sua abilità di arciere che osò lanciare una sfida ad Apollo. Il dio allora uccise il presuntuoso Eurito e il suo arco passò nelle mani del figlio Ifito che, tempo dopo lo diede al suo amico Odisseo: si tratta dell'arco di cui infine Odisseo si servì per uccidere i Proci che avevano insidiato sua moglie Penelope. Una versione più nota della leggenda della morte di Eurito fa riferimento ad un suo scontro con Eracle. Eurito aveva promesso di concedere la mano di sua figlia Iole a chi fosse riuscito a battere lui e i suoi figli in una gara di tiro con l'arco. Eracle accettò la sfida e la vinse ma Eurito, temendo che l'eroe sarebbe potuto nuovamente impazzire ed uccidere i figli che avesse avuto da Iole così come era successo con quelli avuti da Megara, si rifiutò di mantenere la promessa. Eracle se ne andò via infuriato e, poco tempo dopo, dodici delle cavalle di Eurito furono rubate. Secondo alcuni furono rubate da Eracle stesso, secondo altri l'autore del furto fu Autolico che poi le vendette ad Eracle. Andato in cerca degli animali Ifito, che era convinto dell'innocenza di Eracle, andò a chiedergli di aiutarlo e si fermò a casa sua a Tirinto. Eracle invitò Ifito a seguirlo sulle mura del palazzo e lì, in un impeto d'ira, lo uccise lanciandolo giù. Per espiare il suo crimine Eracle fu condannato a servire come uno schiavo la regina dei Lidi Onfale per un periodo, a seconda delle leggende, di uno o tre anni. Dopo aver sposato Deianira, Eracle tornò ad Ecalia alla testa di un esercito e, mosso dal desiderio di vendetta, saccheggiò la città, uccise Eurito e i suoi figli, e prese Iole per tenerla come concubina. Questo gesto condusse alla fine Eracle alla morte perché Deianira, temendo che il marito fosse innamorato di Iole più che di lei, gli diede un mantello intriso del sangue del centauro Nesso, credendo che fungesse come filtro d'amore. In realtà il sangue di Nesso era velenoso: Eracle, dopo aver ucciso l'Idra di Lerna, aveva intinto le proprie frecce nel sangue del mostro, che rendeva incurabili le ferite, e con una di queste aveva colpito il Centauro, il cui sangue fu pertanto contaminato da quello dell'Idra; così, quando Eracle indossò il mantello, questo gli aderì irreparabilmente alla pelle, e ogni tentativo di strapparlo via provocava ferite sempre più gravi; incapace di tollerare ancora questa sofferenza, Eracle si uccise salendo su una pira. (it)
- Eurytos (gr. Εὔρυτος Eurytos, łac. Eurytus) – w mitologii greckiej król . Jeden z najznakomitszych łuczników swego czasu, któremu łuk podarował Apollo, a który uczył prawdopodobnie tej sztuki Heraklesa. Syn , ojciec Jole, Ifitosa, , i . Eurytos zorganizował zawody łucznicze, których główną nagrodą była ręka jego córki Jole. W zawodach wziął udział Herakles, który łatwo pokonał Eurytosa i jego czterech synów. Obrażony król oskarżył Heraklesa o czary i wygnał ze swojego pałacu. Gdy jakiś czas później ze stad królewskich skradziono dwanaście klaczy i tyleż samo mułów, Eurytos oskarżył o ten czyn niewinnego Heraklesa. Rozgniewany Herakles zabił w Tirynsie syna Eurytosa, Ifitosa, który jako jedyny nie był przekonany o winie Heraklesa. Eurytos zginął z ręki Heraklesa, kiedy ten z zemsty najechał Ojchalię. (pl)
- Eurito é um personagem da mitologia grega, rei de Ecália, cidade da Etólia setentrional. Era um célebre arqueiro, com tiros extremamente certeiros e famoso por sua grande pontaria. Prometera sua filha para aquele que o vencesse. Héracles (Hércules) o venceu, mas tendo Eurito recusado, Héracles o matou. Segundo Higino, Eurito era filho de Mercúrio e , filha de Menetus; ele e seu irmão foram argonautas. Segundo Hesíodo, sua mãe era Stratonica. Eurito aprendeu arquearia com Apolo, com quem ele disputou. Segundo Higino, com , filha de Pylo, ele teve dois filhos, Clytius e Iphitus, reis da Ecália e argonautas. Clytius foi morto por Eetes. Segundo Hesíodo, com , filha do envelhecido filho de Naubolus, ele teve Didaeon, Clytius, Toxeus, o filho de Ares Iphitus e a filha mais nova, , de cabelos dourados. Higino lista uma série de quinze competições; na décima-segunda, que Acasto, filho de Pélias, organizou para os argivos, Eurito venceu a disputa do arco. Hércules matou Eurito porque este lhe recusou sua filha . Hércules atacou a Ecália, e, para forçar a vontade de Íole, ameaçou matar seus parentes na sua frente; ela, porém, deixou eles serem mortos. Após Hércules ter matado todos, ele mandou Íole para Dejanira. (pt)
- Еври́т, Эврит (др.-греч. Εὔρυτος) — персонаж древнегреческой мифологии. Царь Эхалии. Сын Меланея и Стратоники, муж Антиохи, отец Клития, Деиона, Ифита, Токсея и Иолы. Царство Эврита локализировали в городе Эхалии, находившемся либо на острове Евбее, либо в Фессалии или на Пелопоннесе в Мессении. По Деметрию из Скепсиса, Эхалия находилась в Аркадии. Получил от Аполлона науку стрельбы из лука и состязался с ним самим. Обучал стрельбе из лука юного Геракла. Устроил состязания в стрельбе из лука, куда позвал героев со всей Греции, пообещав отдать свою дочь Иолу в жёны тому, кто сможет его победить. Геракл одержал на над ним победу, но Эврит отказался отдать ему в жёны Иолу под предлогом того, что Геракл мог убить их будущих детей, как ранее убил своих детей от Мегары. Тогда Геракл угнал его кобылиц. Либо, согласно другим источникам, кони были похищены Автоликом и проданы Гераклу. Когда Геракл в безумии убил Ифита, то отдал деньги Эвриту как выкуп за убитого сына, но тот их не принял. Позднее Геракл совершил поход на Эхалию с войском и убил Эврита и его сыновей Токсея, Молиона и Клития на глазах у Иолы. По другой версии, Эврит был застрелен Аполлоном, которого он вызвал на состязание. Действующее лицо трагедии Иона Хиосского «Евритиды». Главный отрицательный персонаж книги Олди «Герой должен быть один», глава братства, ставящего своей целью уничтожение олимпийских богов с целью возврата к власти древних титанов Тартара, и путём взращивания на Флегрейских полях Гигантов — сумасшедших детей, способных убивать олимпийцев навсегда. Гиганты выводятся путём скрещивания, в котором участвуют и родные дети Эврита. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- In Greek mythology King Eurytus (/ˈjʊərɪtəs/; Ancient Greek: Εὔρυτος) of Oechalia (Οἰχαλίᾱ, Oikhalíā), Thessaly, was a skillful archer who even said to have instructed Heracles in his art of using the bow. (en)
- Èurit, (en grec antic Εὔρυτος) segons la mitologia grega,va ser un dels reis d'Ecàlia, ciutat que tan aviat se situa a Tessàlia com a Messènia. Era fill de Melaneu, un arquer molt notable que passava per ser fill d'Apol·lo per la seva habilitat, i d'. (ca)
- Ο γνωστότερος Εύρυτος ήταν βασιλιάς της Οιχαλίας, γιος του Μελανέα και της , και εγγονός του θεού Απόλλωνα. Συνδέεται με τον μυθικό κύκλο του Ηρακλή ως πατέρας της Ιόλης. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Εύρυτος κληρονόμησε το θεϊκό τόξο, δώρο του Απόλλωνα, και το άφησε με τη σειρά του στον γιο του Ίφιτο. Ο ίδιος ήταν άριστος τοξότης, όπως όμως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις μυθολογικών ηρώων, καυχήθηκε για την τοξευτική του δεινότητα και προκάλεσε τον Απόλλωνα σε . Ο Απόλλωνας τον τιμώρησε με θάνατο, είτε άμεσα, είτε έμμεσα δια του Ηρακλέους. Στον κατάλογο των πλοίων (Ιλιάδα, Β 594) ο Εύρυτος αναφέρεται ως «Εύρυτος Οιχαλιεύς». Τον Εύρυτο διεξεδίκησαν ως τέκνο τους όλες οι περιοχές της Ελλάδας που είχαν πόλη με το όνομα Οιχαλία: η Μεσσηνία, η Θεσσαλία και η Εύβοια. Επειδή και στην της Α (el)
- Eurytos (altgriechisch Εὔρυτος Eúrhytos, deutsch ‚reichlich fließend‘) ist ein König der griechischen Mythologie. Er ist der König von und der Vater des Iphitos, Klytios, , sowie der Dryope und der Iole. Später stürmte Herakles Oichalia, tötete Eurytos und dessen verbliebene Söhne und raubte Iole, um sie mit seinem Sohn Hyllos zu vermählen. In der Odyssee von Homer erzählt Odysseus, dass Eurytos durch einen Pfeil des Apollon gestorben sei, da er diesen zu einem Duell im Bogenschießen herausforderte. Gemäß Pausanias wurden seine Gebeine im Karnasischen Hain bei Andania in Messenien aufbewahrt. (de)
- En la mitología griega, Éurito (Εὔρυτος) era un rey de Ecalia (ciudad que a veces se sitúa en Tesalia y otras en Eubea) que recibió de Apolo el arco que después, por medio de Ífito, llegaría a manos de Odiseo, el único de su generación capaz de tensarlo. Este Éurito era hijo de y de Ecalia o Estratónice, y de sus dos mujeres tuvo numerosa descendencia (hijos suyos eran Deyón o Dríope, Ífito, , y , entre otros, y además una mujer, Yole). Hesíodo llama a la mujer de Éurito Antíope, hija del anciano Náubolo.Creyéndose el mejor arquero, osó desafiar al mismo Apolo, que lo mató. (es)
- Dans la mythologie grecque, Eurytos (en grec ancien Εὔρυτος), fils de et d' (ou d'Hermès et d'Antianira, frère jumeau d'Échion ) , est roi d'Œchalie. Marié à Antioché, il est le père notamment d'Iphitos, Déionée, Clytios, Dryope et Iole. Après un grand banquet, il conduisit Iphitos en haut de la plus haute tour de Tirynthe. Il lui demanda s'il voyait dans la plaine les juments. Il dut reconnaître que non mais Héraclès que la colère avait envahi, atteint à nouveau de la même démence que lui avait jadis inspirée la déesse Héra, le précipita dans le vide et le tua. (fr)
- Eurito, figlio di Melaneo e Stratonice, era il re di Ecalia in Tessaglia. Ebbe quattro figli - Ifito, Clizio, Tosseo e Deioneo - e una figlia di eccezionale bellezza, Iole. Una leggenda attribuisce ad Eurito anche la paternità di una seconda figlia, Driope. Eurito era il nipote di Apollo, il dio arciere, ed era a sua volta noto per la sua abilità nell'uso dell'arco: alcuni dicono che sia stato proprio Eurito ad insegnare ad Eracle ad utilizzare quell'arma. (it)
- Eurytos (gr. Εὔρυτος Eurytos, łac. Eurytus) – w mitologii greckiej król . Jeden z najznakomitszych łuczników swego czasu, któremu łuk podarował Apollo, a który uczył prawdopodobnie tej sztuki Heraklesa. Syn , ojciec Jole, Ifitosa, , i . Eurytos zginął z ręki Heraklesa, kiedy ten z zemsty najechał Ojchalię. (pl)
- Eurito é um personagem da mitologia grega, rei de Ecália, cidade da Etólia setentrional. Era um célebre arqueiro, com tiros extremamente certeiros e famoso por sua grande pontaria. Prometera sua filha para aquele que o vencesse. Héracles (Hércules) o venceu, mas tendo Eurito recusado, Héracles o matou. Segundo Higino, Eurito era filho de Mercúrio e , filha de Menetus; ele e seu irmão foram argonautas. Segundo Hesíodo, sua mãe era Stratonica. Eurito aprendeu arquearia com Apolo, com quem ele disputou. (pt)
- Еври́т, Эврит (др.-греч. Εὔρυτος) — персонаж древнегреческой мифологии. Царь Эхалии. Сын Меланея и Стратоники, муж Антиохи, отец Клития, Деиона, Ифита, Токсея и Иолы. Царство Эврита локализировали в городе Эхалии, находившемся либо на острове Евбее, либо в Фессалии или на Пелопоннесе в Мессении. По Деметрию из Скепсиса, Эхалия находилась в Аркадии. Действующее лицо трагедии Иона Хиосского «Евритиды». (ru)
|
