| dbo:abstract
|
- Das Folgerecht ist ein Recht, das Kunstschaffenden ermöglicht am Weiterverkauf ihrer Kunstwerke beteiligt zu werden. Die Rechtsgrundlage dafür ist in Deutschland § 26 des Urheberrechtsgesetzes (UrhG). Voraussetzung für die Auskunftsansprüche, die zur Durchsetzung des Rechtes notwendig sind, ist jedoch, dass der Urheber Mitglied einer Verwertungsgesellschaft (Bild-Kunst, ProLitteris) ist (§ 26 Abs. 6 UrhG). Bei jedem Zweitverkauf und bei allen folgenden Verkäufen von Originalkunstwerken durch den Kunsthandel steht Bildenden Künstlern eine Beteiligung am Weiterverkaufserlös zu. In der Bundesrepublik Deutschland wurde das Folgerecht während der Kanzlerschaft Willy Brandts eingeführt, insbesondere um junge Künstler zu unterstützen. In anderen Ländern – innerhalb der Europäischen Union beispielsweise in Großbritannien, Österreich, Irland oder den Niederlanden – war ein Folgerecht lange Zeit unbekannt. So reagierte der Kunsthandel auf die Einführung des Folgerechts vielfach mit der Abwanderung in solche Staaten, in denen keine dementsprechenden gesetzlichen Regelungen bestanden. Dadurch sollte ein Wettbewerbsnachteil, der aus der Zahlung zusätzlicher, durch das Folgerecht bedingte Beträge resultierte, vermieden werden. Mit der Richtlinie 2001/84/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 27. September 2001 über das Folgerecht des Urhebers des Originals eines Kunstwerks wurde ein Rechtssatz erlassen, der ein EU-weites Folgerecht vorsieht. Die Richtlinie war bis zum 1. Januar 2006 umzusetzen. Nicht alle Mitgliedstaaten kamen dem nach, weshalb ein Vertragsverletzungsverfahren erwogen wird. In Deutschland wurde die Richtlinie am 16. November 2006 umgesetzt. Seitdem beträgt diese Beteiligung 4 % des Weiterverkaufserlöses (ohne Steuern [§ 26 Abs. 1 S. 2 UrhG]) für Verkäufe bis 50.000 Euro und sinkt danach stufenweise bis auf 0,25 %, bei einer Obergrenze von 12.500 Euro [§ 26 Abs. 2 UrhG]. Bei Verkaufserlösen unter 400 € (ohne Steuern) besteht keine Verpflichtung zur Beteiligung am Weiterverkaufserlös [§ 26 Abs. 1 S. 4 UrhG]. Bis zum 15. November 2006 betrug die Beteiligung 5 % des Weiterverkaufserlöses ab 50 Euro und war nach oben unbegrenzt. In Österreich wird die Mehrwertsteuer auf die Lizenzgebühr angewendet, weswegen die Europäische Kommission 2018 beschlossen hat, nach mehrfachen Aufforderungen zur Korrektur an die österreichische Regierung seit 2016, Österreich beim Europäischen Gerichtshof in Luxemburg zu verklagen. Nach österreichischem Recht unterliegen die Erträge aus den Lizenzgebühren des Folgerechts der Mehrwertsteuer und dies verstößt nach Rechtsansicht der Europäischen Kommission gegen die . Die Europäische Kommission nimmt Bezug auf das Urteil des Europäischen Gerichtshofes zu C-16/93 (R.J. Tolsma) und argumentiert, da es keine unmittelbare Gegenleistung für die Lizenzgebühr durch den aus dem Folgerecht berechtigten Künstler gibt, dass diese auch nicht der Mehrwertsteuer unterworfen werden darf. (de)
- Sekvorajto, en franca Droit de suite, estas rajto garantiita al artistoj aŭ iliaj heredantoj, en kelkaj jurisdikcioj (ekzemple en Francio), ricevi monon el la revendo de iliaj verkoj. Tio kontrastas kun aliaj praktikoj kiel la usona unuavenda doktrino, laŭ kiu artistoj ne havas rajton kontroli aŭ profiti el postaj vendoj. La sekvorajto estis unuafoje proponita en Eŭropo ĉirkaŭ 1893, reage al pliigo en la gravo de la Salono, la fino de la privata patrono, kaj la defendo de la interesoj de la "malsatanta artisto". Multaj artistoj, kaj iliaj familioj, suferis pro militoj kaj malriĉo, kaj la sekvorajto estis rimedo solvi sociajn malfacilaĵojn. Laŭ Renaud Donnedieu de Vabres, la droit de suite estis kreita en Francio post la vendo de la pentraĵo de Millet de 1858, nome "Anĝeluso", en 1889 al Eugène Secrétan. La posedanto de la pentraĵo faris grandan profiton el tiu vendo, dum la familio de la artisto vivis malriĉe. (eo)
- Droit de suite (French for "right to follow") or Artist's Resale Right (ARR) is a right granted to artists or their heirs, in some jurisdictions, to receive a fee on the resale of their works of art. This should be contrasted with policies such as the American first-sale doctrine, where artists do not have the right to control or profit from subsequent sales. (en)
- El Droit de suite (francés el derecho de seguir) es un término jurídico de propiedad intelectual con orígenes en el derecho de propiedad francés. Busca otorgar a los artistas plásticos una regalía basada en un porcentaje sobre el precio de reventa de sus obras. El droit de suite otorga a los artistas plásticos el derecho a percibir un porcentaje del precio de sus obras cuando sean revendidas. El Convenio de Berna para la Protección de las Obras Literarias y Artísticas fue el primer instrumento internacional que reconoció el Droit de Suite como un derecho para los artistas. (es)
- Le droit de suite (lat. ius persequendi) est, avec le droit de préférence, une des deux prérogatives attachées au droit réel. Il s'agit d'un droit opposable à tous et, notamment, à tout acquéreur (indépendamment de sa bonne ou mauvaise foi) de poursuivre un bien en quelque main qu'il passe. C'est donc la prérogative qui appartient aux personnes titulaires d'un droit réel (par ailleurs fréquemment créanciers) d'exercer leurs droits sur un bien en quelque main qu'il se trouve. (fr)
- 추급권(追及權, 프랑스어: droit de suite ‘따라가는 권리’) 또는 미술품 재판매 보상청구권(artist's resale right)는 이미 팔린 미술품이 다른 사람에게 팔릴 때에도 이에 대한 보상을 받을 수 있는 원작자의 권리를 말한다. 유럽 연합에서는 을 통해 소속 국가마다 일정한 추급권을 보장하고 있다. (ko)
- 追及権（ついきゅうけん、英 resale right、仏 droit de suite）は、著作者の権利の一つ。芸術家が、自らの作品が転売されるごとに作品の売価の一部を得ることができる権利を言う。著作者の経済的利益を保証する権利であるため、著作権の支分権として位置づけられるが、他人に譲渡することができない（一身専属性）ため、著作者人格権としての性質をも併有する。 (ja)
- Droit de suite – autorskie prawo majątkowe, dziedziczne, niezbywalne, do określonej części dochodów z zawodowej odsprzedaży oryginału utworu plastycznego, fotograficznego, a także rękopisu utworu literackiego i muzycznego. Instytucja droit de suite wywodzi się z prawa francuskiego. Jak podał francuski minister kultury i komunikacji Renaud Donnedieu de Vabres, została wprowadzona do tego systemu w 1920 roku na kanwie odsprzedaży obrazu Milleta L’Angélus, którego wartość znacznie wzrosła po wprowadzeniu go do obrotu. Po I wojnie światowej rodzina Milleta znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej, podobnie jak wiele innych rodzin artystów. Droit de suite miało zapobiec temu stanowi rzeczy. Instytucję tę wprowadziła większość krajów europejskich. 27 września 2001 wydano dyrektywę harmonizującą 2001/84/WE. Charakter tego uprawnienia jest dyskusyjny. A. Nowak-Gruca podaje, że bywa ono określane jako podatek, wynagrodzenie licencyjne, samoistne prawo do wynagrodzenia, uprawnienie sui generis. J. Sieńczyło-Chlabicz dodaje: prawo podmiotowe. Droit de suite jest uważane za wyjątek od zasady . Jak pozostałe uprawnienia wchodzące w skład autorskich praw majątkowych, powstaje ono wraz z powstaniem całości praw autorskich i jego trwanie jest ograniczone w czasie. Zawodowa odsprzedaż wiąże się z działalnością domów aukcyjnych, galerii sztuki itp. Oryginał oznacza osobiście wykonany przez twórcę egzemplarz, a także kopie wykonane osobiście albo pod nadzorem twórcy, uznane i oznaczone przez niego jako egzemplarze oryginalne. Roszczenie o zapłatę określonej kwoty powstaje w chwili odsprzedaży utworu. Brak zapłaty nie stanowi naruszenia praw autorskich. W Polsce realizacja droit de suite nie jest objęta obowiązkowym pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania. Polska ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych ustanawia droit de suite w art. 19–195. Określa należny procent ceny sprzedaży (w zależności od wysokości ceny utworu plastycznego lub fotograficznego degresywnie, od 5% do 0,25%) oraz definiuje pojęcie „oryginalnego egzemplarza utworu”. W przypadku dzieł plastycznych i fotograficznych droit de suite dotyczy cen w wysokości od równowartości 100 euro, ostatni próg określono dla cen o wysokości przekraczającej równowartość 500 tys. euro, a należna kwota nie może przekraczać równowartości 12,5 tys. euro. W przypadku odsprzedaży rękopisów utworów literackich i muzycznych, obowiązuje stawka 5%. (pl)
- Il Diritto di seguito nel diritto italiano è il diritto spettante all'autore di opere artistiche e manoscritti, nonché ai loro eredi, fino al settantesimo anno successivo alla morte dell'ideatore, di riscuotere una percentuale sul prezzo di ogni vendita consecutiva alla prima. Attraverso l'emanazione del decreto legislativo n.118 del 13/2/2006 , il Governo italiano è stato incaricato di dare attuazione alla direttiva 2001/84/CE, relativa al diritto dell'autore di un'opera d'arte sulle successive vendite dell'originale. In occasione di transazioni di opere d'arte o di manoscritti nelle quali intervenga un professionista del mercato dell'arte in qualità di venditore, acquirente o intermediario, la presentazione della dichiarazione di cessione ed il compenso per tutte le vendite successive alla prima, sono interamente a carico del venditore. In particolare, sono soggette a tale diritto, le transazioni di case d'asta, gallerie o mercanti d'arte, ad eccezione delle compravendite tra privati. L'ente incaricato di riscuotere il diritto di seguito per conto di tutti gli artisti è la SIAE, che attualmente disciplina i diritti delle società di autori affiliate, nelle quali lo stesso diritto di seguito è già in vigore. La SIAE offre la possibilità di usufruire del servizio online; compilando e sottoscrivendo una copia dell'accordo, previa approvazione del rappresentante legale, gli interessati possono inviare la documentazione tramite raccomandata con avviso di ricevimento, che verrà sottoposta a verifiche e controlli identificativi prima del rilascio dell'autorizzazione necessaria all'accesso dello stesso servizio online. Il Diritto di seguito quindi, viene applicato alle opere d'arte figurative, che, a differenza di quelle musicali o letterarie, non possono essere utilizzate e sfruttate successivamente, e quindi considerate opere che “esauriscano” tramite la vendita dell'unico esemplare che le incorpora. L'artista quindi, venduto il pezzo originale, non potrà più sfruttare economicamente la sua opera. Ecco allora l'introduzione di tale diritto, che dà la possibilità all'artista di “seguire” le vendite del proprio lavoro e percepirne una parte del prezzo. All'autore può spettare una percentuale fissa del prezzo, indipendentemente dall'aumento di valore dell'opera rispetto alla vendita precedente, o solo nel caso in cui vi sia un plusvalore. L'attuale Legge sul Diritto d'autore ha scelto la seconda opzione, facendo sì che il diritto di seguito non sia quasi mai stato applicato. La Direttiva sembrerebbe optare per un sistema a remunerazione fissa, e verrà applicata in Italia tramite una legge che apporterà delle modifiche alla Legge sul Diritto d'autore. Dal 10 gennaio 2006, dunque, gli acquirenti di un'opera d'arte hanno dovuto pagare agli artisti (che riscuoteranno tramite la SIAE) il diritto di seguito nelle percentuali fissate dalla Direttiva. Il diritto di seguito si applicherà solo nel caso di vendite pubbliche e non per quelle private, pertanto gli operatori del mercato chiedono che, con l'introduzione del diritto di seguito, si ponga mano ad una sostanziale riforma delle aliquote IVA sui beni d'arte. (it)
- Het volgrecht geeft een beeldend kunstenaar het recht op vergoeding bij doorverkoop van een kunstwerk. In landen die volgrecht kennen maakt dit onderdeel uit van het auteursrecht. (nl)
- Право следования (от фр. droit de suite), или в англоязычном варианте resale right — это право, по которому автор произведений изящных искусств (в данном случае графические произведения, такие, как: картины, марки, рисунки, литографии, керамика, ковры, фотографии и скульптуры, которые сделал лично автор и которые признаются как авторские) получает определенный процент с суммы перепродажи своего творения. Иногда это право сравнивают с роялти или с одним из подвидов моральных прав (от фр. droits moraux), что не совсем точно. В международном законодательстве это право называется также «правом долевого участия» и определяется как право, в отношении оригиналов произведений искусства и оригиналов рукописей писателей и композиторов автор, а после его смерти лица или учреждения, управомоченные национальным законодательством, пользуются неотчуждаемым правом долевого участия в каждой продаже произведения, следующей за первой его уступкой, совершенной автором произведения. Право следования неотчуждаемо, от него нельзя отказаться, оно применяется ко всем актам перепродажи, за исключением, если это не продажа между частными лицами без посредников. (ru)
- Följerätt (äldre term: droit de suite) är ett institut för att möjliggöra att konstnärer och deras arvingar får ersättning vid vidareförsäljning av deras verk. Detta kan exempelvis ske via auktioner. I Sverige infördes detta 1996. EU-direktivet 2001/84/EC ställer krav på ett något så när enhetligt system av följerätt inom EU. Rätten gäller under konstnärens livstid och därefter i ytterligare 70 år. Ersättningen var tidigare fem procent av försäljningspriset, medan det nu[när?] är en skala med fallande procentersättning ned till 0,25 procent vid ökande försäljningspris, med ett högsta ersättningsbelopp motsvarande 12 500 euro. Rätten till följerättsersättning regleras i upphovsrättslagen 26 n - p § (Lag 1960:729 om upphovsrätt till litterära och konstnärliga verk). Följerätt utgår endast om försäljningssumman före provision överstiger en tjugondel av gällande prisbasbelopp. År 2019 motsvarar detta 2 325 kronor. (sv)
- Право слідування є правом авторів оригіналів творів образотворчого мистецтва на одержання частини суми від публічного перепродажу цих творів (до яких можуть бути прирівняні оригінали рукописів письменників і композиторів), тобто на аукціонах через комерсантів або комерційних агентів. Відтворення та публічне повідомлення є традиційними способами використання творів образотворчого мистецтва, і приносять дохід авторам лише у вигляді винятку, тому що лише відомі твори відтворюються на постерах, поштових листівках, в рекламних цілях. Автори творів образотворчого мистецтва як правило не одержують ніякої винагороди за публічну експозицію своїх творів. Право слідування є невідчужуваним і невід'ємним правом автора оригіналу твору мистецтва. Воно не підлягає передачі і гарантує авторові право на участь у доходах від будь-якого перепродажу твору. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Droit de suite (French for "right to follow") or Artist's Resale Right (ARR) is a right granted to artists or their heirs, in some jurisdictions, to receive a fee on the resale of their works of art. This should be contrasted with policies such as the American first-sale doctrine, where artists do not have the right to control or profit from subsequent sales. (en)
- El Droit de suite (francés el derecho de seguir) es un término jurídico de propiedad intelectual con orígenes en el derecho de propiedad francés. Busca otorgar a los artistas plásticos una regalía basada en un porcentaje sobre el precio de reventa de sus obras. El droit de suite otorga a los artistas plásticos el derecho a percibir un porcentaje del precio de sus obras cuando sean revendidas. El Convenio de Berna para la Protección de las Obras Literarias y Artísticas fue el primer instrumento internacional que reconoció el Droit de Suite como un derecho para los artistas. (es)
- Le droit de suite (lat. ius persequendi) est, avec le droit de préférence, une des deux prérogatives attachées au droit réel. Il s'agit d'un droit opposable à tous et, notamment, à tout acquéreur (indépendamment de sa bonne ou mauvaise foi) de poursuivre un bien en quelque main qu'il passe. C'est donc la prérogative qui appartient aux personnes titulaires d'un droit réel (par ailleurs fréquemment créanciers) d'exercer leurs droits sur un bien en quelque main qu'il se trouve. (fr)
- 추급권(追及權, 프랑스어: droit de suite ‘따라가는 권리’) 또는 미술품 재판매 보상청구권(artist's resale right)는 이미 팔린 미술품이 다른 사람에게 팔릴 때에도 이에 대한 보상을 받을 수 있는 원작자의 권리를 말한다. 유럽 연합에서는 을 통해 소속 국가마다 일정한 추급권을 보장하고 있다. (ko)
- 追及権（ついきゅうけん、英 resale right、仏 droit de suite）は、著作者の権利の一つ。芸術家が、自らの作品が転売されるごとに作品の売価の一部を得ることができる権利を言う。著作者の経済的利益を保証する権利であるため、著作権の支分権として位置づけられるが、他人に譲渡することができない（一身専属性）ため、著作者人格権としての性質をも併有する。 (ja)
- Het volgrecht geeft een beeldend kunstenaar het recht op vergoeding bij doorverkoop van een kunstwerk. In landen die volgrecht kennen maakt dit onderdeel uit van het auteursrecht. (nl)
- Sekvorajto, en franca Droit de suite, estas rajto garantiita al artistoj aŭ iliaj heredantoj, en kelkaj jurisdikcioj (ekzemple en Francio), ricevi monon el la revendo de iliaj verkoj. Tio kontrastas kun aliaj praktikoj kiel la usona unuavenda doktrino, laŭ kiu artistoj ne havas rajton kontroli aŭ profiti el postaj vendoj. Laŭ Renaud Donnedieu de Vabres, la droit de suite estis kreita en Francio post la vendo de la pentraĵo de Millet de 1858, nome "Anĝeluso", en 1889 al Eugène Secrétan. La posedanto de la pentraĵo faris grandan profiton el tiu vendo, dum la familio de la artisto vivis malriĉe. (eo)
- Das Folgerecht ist ein Recht, das Kunstschaffenden ermöglicht am Weiterverkauf ihrer Kunstwerke beteiligt zu werden. Die Rechtsgrundlage dafür ist in Deutschland § 26 des Urheberrechtsgesetzes (UrhG). Voraussetzung für die Auskunftsansprüche, die zur Durchsetzung des Rechtes notwendig sind, ist jedoch, dass der Urheber Mitglied einer Verwertungsgesellschaft (Bild-Kunst, ProLitteris) ist (§ 26 Abs. 6 UrhG). Bis zum 15. November 2006 betrug die Beteiligung 5 % des Weiterverkaufserlöses ab 50 Euro und war nach oben unbegrenzt. (de)
- Il Diritto di seguito nel diritto italiano è il diritto spettante all'autore di opere artistiche e manoscritti, nonché ai loro eredi, fino al settantesimo anno successivo alla morte dell'ideatore, di riscuotere una percentuale sul prezzo di ogni vendita consecutiva alla prima. Attraverso l'emanazione del decreto legislativo n.118 del 13/2/2006 , il Governo italiano è stato incaricato di dare attuazione alla direttiva 2001/84/CE, relativa al diritto dell'autore di un'opera d'arte sulle successive vendite dell'originale. (it)
- Droit de suite – autorskie prawo majątkowe, dziedziczne, niezbywalne, do określonej części dochodów z zawodowej odsprzedaży oryginału utworu plastycznego, fotograficznego, a także rękopisu utworu literackiego i muzycznego. (pl)
- Право следования (от фр. droit de suite), или в англоязычном варианте resale right — это право, по которому автор произведений изящных искусств (в данном случае графические произведения, такие, как: картины, марки, рисунки, литографии, керамика, ковры, фотографии и скульптуры, которые сделал лично автор и которые признаются как авторские) получает определенный процент с суммы перепродажи своего творения. Иногда это право сравнивают с роялти или с одним из подвидов моральных прав (от фр. droits moraux), что не совсем точно. (ru)
- Följerätt (äldre term: droit de suite) är ett institut för att möjliggöra att konstnärer och deras arvingar får ersättning vid vidareförsäljning av deras verk. Detta kan exempelvis ske via auktioner. I Sverige infördes detta 1996. EU-direktivet 2001/84/EC ställer krav på ett något så när enhetligt system av följerätt inom EU. Rätten gäller under konstnärens livstid och därefter i ytterligare 70 år. (sv)
- Право слідування є правом авторів оригіналів творів образотворчого мистецтва на одержання частини суми від публічного перепродажу цих творів (до яких можуть бути прирівняні оригінали рукописів письменників і композиторів), тобто на аукціонах через комерсантів або комерційних агентів. Відтворення та публічне повідомлення є традиційними способами використання творів образотворчого мистецтва, і приносять дохід авторам лише у вигляді винятку, тому що лише відомі твори відтворюються на постерах, поштових листівках, в рекламних цілях. Автори творів образотворчого мистецтва як правило не одержують ніякої винагороди за публічну експозицію своїх творів. Право слідування є невідчужуваним і невід'ємним правом автора оригіналу твору мистецтва. Воно не підлягає передачі і гарантує авторові право на уча (uk)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}