| rdfs:comment
| - العلم وهو اسم يعين المسمى مطلقاً، بمعنى آخر هو الاسم الذي يدل على مسماه بذاته، ودون قرينة خارجة عن لفظه. (ar)
- Propra nomo estas nomo apartenanta ekskluzive al iu aŭ io, ekz. geografiaj nomoj (Londono, Budapeŝto, Azoroj), ĉielobjektoj (Luno), registritaj firmanomoj, markonomoj (Microsoft, Nike), historiaj personoj Aleksandro la Granda ktp. Ili oponiĝas al ĝeneralaj komunaj nomoj el kiuj ili distingiĝas kiel partikulareco, tiele por Londono urbo, por Luno satelito ktp. Por marki tiun diferencon ili skribiĝas majuskle (kompreneble ĉe la unua litero), dum la komunaj nomoj minuskle. (eo)
- Los nombres propios son sustantivos que se usan para designar a personas, lugares, eventos, empresas o cosas con un nombre singular. Hacen referencia al efecto de nombrar. Nombrar es designar o determinar lingüísticamente un objeto o experiencia del mundo como tal, por tanto de manera única e irrepetible. (es)
- 固有名詞（こゆうめいし、英: proper noun）とは、同一の部類（つまり同一カテゴリ）に属する個々の事物を他と区別するために、ひとつひとつに与えられる特有の名称。同種類の事物からそれ以外に存在しない一つを区別するために、それのみに与えられた名称（名詞）のこと。名詞の一種で、普通名詞と対比されるものである。固有名とも。 (ja)
- Nazwy własne, imię własne, onim (łac. nomina propria) – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnoszą się do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów). (pl)
- Власні назви (о́німи) — слова або словосполучення, які позначають індивідуальні об’єкти. Власні назви вивчає мовознавча дисципліна ономастика. На відміну від загальних назв, які у своєму значенні об’єднують низку однотипних об’єктів, власні назви, навпаки, індивідуалізують об’єкт, вирізняють його з класу однотипних.Власні назви є в усіх мовах світу. В українській мові власні назви зазвичай пишуть з великої літери, іменники мають або тільки однину (Дунай, Світязь, Львів), або тільки множину (Карпати, Черкаси, Суми). (uk)
- Els noms propis són paraules que es fan servir per identificar una cosa particular: persones, animals, lloc o altres objectes. Es diferència dels noms comuns que anomenen tots els objectes de la mateixa classe o espècie. Es considera que els noms no volen dir gaire en si mateixos i es poden aplicar-se a molts individus, no solen ser únics. L'onomàstica és la branca de la lingüística que estudia els noms propis. Indiquen un individu particular, amb poc o gaire informació sobre les seves característiques. (ca)
- Vlastní jméno (proprium) je speciální , který má charakter podstatného jména nebo pojmenovacího spojení, jehož funkcí je označovat jedince, jednotlivinu nebo jako individuum chápané množství, odlišovat je od ostatních jedinců nebo jednotlivin dané třídy a identifikovat je jako jedinečné předměty řeči. Opakem pojmu vlastní jméno je obecné jméno, apelativum. Vlastními jmény se zabývá obor zvaný onomastika. (cs)
- Ein Eigenname (lateinisch nomen proprium) benennt einzelne Dinge oder Wesen. Eigennamen bilden eine eigene Klasse von Wörtern. Zusammen mit den Gattungsnamen (nomina appellativa), den Sammelnamen (nomina collectiva) und den Stoffnamen (nomina materialia) bilden sie die Konkreta. Konkreta als Substantive haben eine Benennungsfunktion und üben im Großen und Ganzen dieselben Funktionen im Satz aus. Die Eigennamen weisen aber auf allen linguistischen Ebenen Besonderheiten auf. (de)
- Izen propioa edo izen berezia objektu bakar eta berezi bat izendatzen duen izen bat da, dagokion saileko atributuak oro har adierazten ez dituena. Adibidez izen propio dira Bilbo, Jupiter, Mikel edo Euskaltel. Izen arruntetaz ezberdintzen dira (adibidez hiri, planeta, pertsona edo enpresa) ez direlako klase bateko entitateak eta direlako klase berdineko beste elementu baten baliokideak (Bilbo hiria da, baina ez da Donostia; Jupiter planeta da, baina ez da Saturno; Mikel pertsona da, baina ez da Naiara; Euskaltel enpresa da, baina ez da Microsoft...). (eu)
- Ainmfhocal ar leith ar dhuine nó rud indibhidiúil nó ar áit amháin agus a úsáidtear chun tagairt a dhéanamh don eintiteas sin is ea ainmfhocal dílis, mar shampla Seán; Corcaigh; Bran; Glanbia, le hais ainmfhocail choitianta, ar ainmfhocal é a thagraíonn d’ aicme eintiteas ( cathair, pláinéad, duine, corparáid ) agus féadfar í a úsáid agus tú ag tagairt do chásanna d'aicme ar leith ( cathair, pláinéad eile, na daoine seo, ár gcorparáid ). Is féidir ainmfhocail chuí a bheith in iarratais thánaisteacha freisin, mar shampla ainmfhocail a mhodhnú (an t-eispéireas Mozart ), nó i ról ainmfhocail choitianta (ní haon Pavarotti é). Tá fadhbanna leis an sainmhíniú mionsonraithe ar an téarma agus, go pointe áirithe, á rialú ag gcoinbhinsiún. Is ainmneacha dílse agus ainmfhocail dílse iad araon Al (ga)
- A proper noun is a noun that identifies a single entity and is used to refer to that entity (Africa, Jupiter, Sarah, Microsoft) as distinguished from a common noun, which is a noun that refers to a class of entities (continent, planet, person, corporation) and may be used when referring to instances of a specific class (a continent, another planet, these persons, our corporation). Some proper nouns occur in plural form (optionally or exclusively), and then they refer to groups of entities considered as unique (the Hendersons, the Everglades, the Azores, the Pleiades). Proper nouns can also occur in secondary applications, for example modifying nouns (the Mozart experience; his Azores adventure), or in the role of common nouns (he's no Pavarotti; a few would-be Napoleons). The detailed defi (en)
- En grammaire, on entend par nom propre une sous-catégorie de noms, s'opposant au nom commun.
* Un nom commun est un nom de substance non distincte de l'espèce (animée ou inanimée) à laquelle elle appartient. Il est pourvu d'une signification générale et d'une définition objective : un fleuve, un pays, une ville, une personne, un animal, un peuple, un dieu, un objet, un monument, une chanson, un roman, un film, une invention, un arbre…
* Un nom propre au contraire, désigne toute substance distincte de l'espèce à laquelle elle appartient. Il ne possède en conséquence aucune définition spécifique, sinon référentielle, et n'a de signification qu'en contexte, subjective, ou par des éléments de sa composition : Paris, Jules César, Louis XIV, Samson, Médor, Andersen, Apollon, Dieu, Au clair de (fr)
- In linguistica, un nome proprio è una notazione specifica adottata da una comunità o da un organismo amministrativo allo scopo di identificare e distinguere una persona (in questo caso si parla di antroponimo), un luogo o un'altra entità geografica (toponimo), una popolazione, una istituzione, un evento, un movimento culturale, un fenomeno sociale, un fenomeno oggetto di studio scientifico, una grandezza fisica, un'entità matematica (come un numero, una curva, una figura, o un teorema). (it)
- Een eigennaam is een zelfstandig naamwoord waarmee een individuele persoon of zaak wordt aangeduid. Deze wordt onderscheiden van de soortnaam of het appellatief. De wetenschap die eigennamen bestudeert heet de naamkunde of onomastiek. De meeste eigennamen worden in talen die het Latijnse alfabet gebruiken met een hoofdletter geschreven. Hierdoor zijn ze in de schrijftaal goed herkenbaar. Het Duits vormt in dit opzicht een uitzondering: in deze taal worden alle zelfstandige naamwoorden met een hoofdletter geschreven. (nl)
- Um nome próprio é um substantivo que distingue e identifica algo de forma específica, como uma pessoa, um lugar ou entidade geográfica. Quando o nome próprio se refere a uma pessoa, é chamado de antropônimo; quando se refere a um lugar ou acidente geográfico é chamado de topônimo. As pessoas recebem como nome próprio um ou mais prenomes e um ou mais sobrenomes ou apelidos de família. A onomástica em geral e as mais específicas antroponímia e toponímia estudam os nomes, a origem e o significado, utilizando métodos comuns à linguística e também pesquisas de caráter histórico e antropológico. (pt)
- И́мя со́бственное (калька с лат. nomen proprium, которое в свою очередь является калькой с греч. ὄνομα κύριον), со́бственное и́мя, о́ним (от греч. ὄνυμα — имя, название) — слово, словосочетание или предложение, предназначенное для выделения конкретного объекта из ряда однотипных объектов, индивидуализируя этот объект. В состав собственных имён могут входить любые части речи, артикли, предлоги. В отличие от других слов, имя собственное не связано непосредственно с понятием, его основное значение заключается в его связи с обозначаемым. (ru)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)