| dbo:abstract
|
- Vrikólakas (en grec: βρυκόλακας), és la denominació del folklore grec del vampir originat bàsicament per mort prematura o violenta, suïcidi, ofegament, una plaga o pesta, així com per no haver-se realitzat els rituals funeraris adequats o haver comès una errada durant aquests. Es creia que per les circumstàncies de la mort o del funeral, l'ànima es demorava o estava impossibilitada d'abandonar el cos quedant així atrapada en ell, revertint-se el procés normal de descomposició del cadàver i establint una situació entre la vida i la mort en la qual l'individu rediviu pretenia continuar la seva vida quotidiana amb la seva família i comunitat encara que amb resultats funests. Un vrikólakas es manifestava, immediatament que el cadàver era enterrat, com una figura fantasmal vagarejant pels camins i carrers, a través dels somnis dels seus familiars propers, així com turmentant parents, amics i veïns, provocant-los la malaltia o la mort. La situació era confirmada en obrir la tomba i comprovar que el cos estava incorrupte i inflat. A diferència del prototip eslau de vampir més popular actualment, el vrikólakas no era «xucla-sang» i el mal que produïa era emocional o psíquic. Per contrast amb el , figura similar acceptada i també establerta per l'Església i amb origen una mica diferent, el vrikólakas era una creença d'arrels més antigues a l'era cristiana, relacionada amb el concepte dualístic d'ànima que tenien els grecs antics. La creença era combatuda per l'Església qui negava que el vrikólakas tingués ànima assenyalant que es tractava d'un cadàver que havia estat posseït pel dimoni. Per a combatre'l el costum popular més estès era la cremació, pràctica igualment combatuda per l'Església que al·legava que amb això la persona tenia una menor probabilitat de salvació de l'ànima en el moment del Judici Final per la qual cosa propugnava substituir-la per la realització d'un exorcisme. Altres pràctiques eren la decapitació, treure-li el cor i cremar-lo o canviar el cos a un lloc desert. (ca)
- Οι βρυκόλακες (ενίοτε "βρικόλακες") είναι δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας, τα οποία στην ελληνική και χριστιανορθόδοξη παράδοση έχουν ποικίλα χαρακτηριστικά. Κατά τις διάφορες δοξασίες πρόκειται για σώματα νεκρών που για κάποιες αιτίες εξέρχονται από τους τάφους τη νύκτα και μπορούν να πάρουν διάφορες μορφές ζώων, ιδιαίτερα κατοικίδιων π.χ. σκύλου ή κατσικιού με απώτερο σκοπό να φοβίσουν ή να ενοχλήσουν τους ζωντανούς συγγενείς τους ή και ξένους, περιφερόμενοι στους χώρους που διαβιούσαν. Έτσι συνδέονται άμεσα με το κακό και τον Σατανά. Σε κάποιες περιοχές λέγονται "καταχανάδες" ή "τυμπανιαίοι" γιατί είναι φουσκωμένοι από το αίμα των ανθρώπων που έχουν πιεί. Κατά μύθους πέθαιναν από ένα παλούκι ξύλου στην καρδιά. Επίσης σε πολλά βιβλία οι βρικόλακες δεν μπορούσαν να πιουν θεραπευτικά βότανα. Τρέφονται κυρίως με αίμα, αλλά και γάλα ή αλεύρι, μαγαρίζουν (λερώνουν) το σπίτι συγγενικών τους προσώπων και σκοτώνουν πρώτα τους συγγενείς τους. Δεν τους επηρεάζει ο ήλιος, αλλά φοβούνται τα Θεία και, κατά κάποιες ελληνικές παραδόσεις, η μόνη ημέρα που γυρίζουν στον τάφο τους είναι το Σάββατο ή η Κυριακή. Δεν μπορούν να διασχίσουν νερό, ειδικά θαλασσινό. Δεν πρέπει να συγχέονται με τα Βαμπίρ της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν δικές τους παραδόσεις, αλλά ούτε και με τα αποκυήματα της λογοτεχνίας, δηλ. τον Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ, το Βαμπίρ του Τζον Πολλιντόρι, ή την Καμίλλα του Λε Φανού,του Λορδου Ρε Τζεκους Τζορτζιαν. Σύμφωνα με τη λογοτεχνία, τα βαμπίρ τρέφονται με το αίμα των ζωντανών. Μένουν στους τάφους τους κατά την διάρκεια της μέρας και βγαίνουν απ' αυτούς μόλις νυχτώσει, εξαιτίας της αδυναμίας τους στο ηλιακό φως. Επίσης είναι ευάλωτα στο ασήμι, στο σκόρδο και στα θεία αντικείμενα όπως στον σταυρό και τον αγιασμό. Συνήθως παρουσιάζονται, σε έργα φαντασίας, με μεγαλύτερους του κανονικού, τους οποίους χρησιμοποιούν για να τρυπούν το σώμα των θυμάτων τους. Περισσότερο γνωστές στο ευρύ κοινό είναι οι παραδόσεις των βαμπίρ στην Ρουμανία, και αγνοούνται οι πλούσιες ελληνικές παραδόσεις για τους βρυκόλακες (ή βουρβούλακες ή βρυκολάκιους), που υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα και στη Μ. Ασία (π.χ. Πόντος). Σήμερα, οι σύγχρονοι ανθρωπολόγοι προσπαθούν να διαχωρίσουν τον μύθο από την πραγματικότητα και να εξηγήσουν γιατί οι παραδόσεις για τους «απέθαντους» είναι τόσο διαδεδομένες, δεδομένου πως δεν έχει αποδειχθεί η ύπαρξη τέτοιων όντων. (el)
- Der Ausdruck Wrykólakas (griechisch βρυκόλακας auch Wrukólakas, Brukolák, maskulin) bezeichnet im griechischen und salentinischen Volksglauben ein Fabelwesen, das Ähnlichkeiten mit zahlreichen anderen Fabelwesen der Balkanhalbinsel aufweist, in der Folklore der slawischen Nachbarländer aber im Allgemeinen mit dem Vampir gleichgesetzt wird, obwohl der Wrykólakas im Gegensatz zu seinem slawischen Konterpart kein Blut saugt. Der Begriff ist südslawischer Herkunft und bezeichnet dort einen Werwolf. Gemäß dem griechischen Volksglauben führt ein frevelhafter Lebenswandel, die Exkommunikation, der Abfall vom orthodoxen Glauben, die Bestattung in ungeweihter Erde, besonders aber der Verzehr von Fleisch eines vom Wolfsmenschen (λυκάνθρωπος, lukánthrōpos) gerissenen Schafes dazu, dass ein Mensch nach seinem Tod zum Wrykólakas wird. Nach bestimmten Vorstellungen verwandelt sich auch ein getöteter Werwolf in einen Vampir, der dabei dann gewisse Eigenschaften des Werwolfs übernimmt. Gemäß dem griechischen Volksglauben klopft der Wrykólakas nachts an die Haustür und ruft die Bewohner des Hauses bei ihrem Namen. Erhält er beim ersten Mal keine Antwort, geht er vorüber, ohne den Bewohnern Schaden zuzufügen. Antwortet man dem Vampir aber, oder öffnet man ihm die Tür, stirbt man in den nachfolgenden Tagen und wird anschließend selbst zu einem Vampir. Daher ist es in bestimmten Gebieten Griechenlands und Italiens auch heute noch üblich, erst beim zweiten Klopfen oder Rufen zu antworten. Da ein solcher Wiedergänger gemäß dem griechischen Volksglauben immer mächtiger wird, wenn seinem Trieben kein Einhalt geboten wird, musste der verdächtige Leichnam so schnell wie möglich vernichtet werden. Zu den traditionellen Methoden dies zu bewerkstelligen gehören das Pfählen, Enthaupten, Ausreißen des Herzens mit anschließendem Aufkochen in Essig und das Verbrennen des Leichnams. Noch um die Mitte des 20. Jahrhunderts herum waren solche gegen vermeintliche Widergänger gerichteten Praktiken unter der ländlichen Bevölkerung Griechenlands weit verbreitet. (de)
- Brucolaco (en griego, Βρυκόλακας) es la denominación en el folclore griego del vampiro originado básicamente por muerte prematura o violenta, suicidio, ahogamiento, una plaga o peste, así como por no haberse realizado los rituales funerarios adecuados o haber cometido un error durante los mismos. Se creía que por las circunstancias de la muerte o del funeral, el alma se demoraba o estaba imposibilitada de abandonar el cuerpo quedando así atrapada en el mismo, revirtiéndose el proceso normal de descomposición del cadáver y estableciendo una situación entre la vida y la muerte en la cual el individuo redivivo pretendía continuar su vida cotidiana con su familia y comunidad aunque con resultados funestos. Un brucolaco se manifestaba inmediatamente cuando el cadáver era enterrado, como una figura fantasmal vagando por los caminos y calles, a través de los sueños de sus familiares cercanos, así como atormentando a parientes, amigos y vecinos, provocándoles la enfermedad o la muerte. La situación era confirmada al abrir la tumba y comprobar que el cuerpo estaba incorrupto e inflado. A diferencia del prototipo eslavo de vampiro más popular actualmente, el brucolaco no era chupasangre y el daño que producía era emocional o psíquico. En contraste con el , figura similar si aceptada e incluso establecida por la iglesia y con origen algo distinto, el brucolaco era una creencia de raíces más antiguas a la era cristiana, relacionada con el concepto dualístico de alma que tenían los griegos antiguos. La creencia era combatida por la Iglesia quien negaba que el Vrykolakas tuviera alma señalando que se trataba de un cadáver que había sido poseído por el demonio. Para combatirlo la costumbre popular más extendida era la cremación, práctica igualmente combatida por la Iglesia que alegaba que con ello la persona tenía menor probabilidad de salvación del alma en el momento del Juicio Final por lo cual propugnaba sustituirla por la realización de un exorcismo. Otras prácticas eran la decapitación, sacarle el corazón y quemarlo o cambiar el cuerpo a un lugar desierto. Según relata el abad Augustin Calmet en su Traité sur les apparitions des esprits et sur les vampires ou les revenans de Hongrie, de Moravie, &c., el 1 de enero de 1701 fue exhumado, en presencia del cónsul francés Monsieur de Tournefort, un brucolaco en la isla de Miconos. Este ente llevaba semanas persiguiendo y molestando a la población local. No obstante, el mencionado Monsieur de Tournefort (que es el narrador de la historia recogida por el abad Calmet) se muestra visiblemente escéptico e incluso ironiza al respecto. (es)
- Vrykolakas (bahasa Yunani: βρυκόλακας), adalah mayat hidup yang berbahaya dalam cerita rakyat Yunani. Vrykolakas memiliki banyak kesamaan dengan beberapa makhluk dalam legenda, tetapi paling sering disamakan dengan vampir dari cerita rakyat negara-negara Slavia. Meskipun keduanya sangat mitip, vrykolakas jarang dihubungkan dengan kegiatan minum darah. (in)
- Les vrykolakas (en grec moderne : βρικόλακας ou βρυκόλακας prononcé [vri'kolakas] ; en aroumain : vurculatsili ; en roumain : vârcolaci ; en serbe : vukodlak ; en bulgare et macédonien : Върколак, vǎrkolak ; en lituanien : vilkolakis, en russe et ukrainien : вурдалак ou врыколак : vourdalak ou vrykolak), parfois transcrit broucolaque en français, sont, dans les Balkans et les pays slaves, des revenants corporels, l'équivalent local des zombies. Ils sont différents des vampires, apparus plus tard, car les vrykolakas ne vident pas les vivants de leur sang et ne les transforment pas en spectres, mais les méthodes pour s'en débarrasser sont pratiquement les mêmes que pour les vampires. (fr)
- Il brucolaco, brucolacas o burculacas (dal greco βρυκόλακας, diffusamente traslitterato come vrykolakas) è un vampiro del folklore greco e salentino. Questa creatura leggendaria condivide, in modo eterogeneo, le caratteristiche di altre creature non-morte - non necessariamente consumatrici di sangue - del folklore balcanico, come il vǎrkolak bulgaro o il vukodlak serbo. A Creta e Rodi, la medesima creatura prende il nome di catacano o katakhanas. Secondo la tradizione, i brucolachi sono persone maledette a causa della loro vita immorale oppure per una scomunica, per essere stati seppelliti in terra sconsacrata o per aver mangiato la carne di una pecora uccisa da un lupo mannaro. Il loro corpo non si decompone dopo la morte, ma la pelle diventa coriacea e tesa fino ad essere in grado di risuonare come quella di un tamburo se battuta; infestano i cimiteri di notte, ma si possono anche incontrare sui campi e le strade a mezzogiorno; emettono urla spaventose, ma solo una volta per notte. Possono essere uccisi esclusivamente di sabato (l'unico giorno in cui queste creature rimangono nella loro tomba) in diversi modi che includono lo smembramento, la decapitazione e l'incenerimento del corpo (Izzo, 1989; Arthen, 1998). Per alimentarsi, il brucolaco uccide neonati, bambini o donne in stato di gravidanza, introducendosi di notte nelle case e schiacciando o soffocando a morte la propria vittima; il mostro condivide, in tal senso, anche alcuni aspetti caratteristici dell'incubo e la lamia. Il consumo di sangue - tratto comune, ma non necessario del vampirismo - è, nel caso del brucolaco, un aspetto marginale del racconto, ma la creatura rientra ancora pienamente nell'immaginario mitologico e folkloristico del vampiro perché, come ogni vampiro, trae il proprio sostentamento dal prosciugamento della forza vitale degli esseri viventi (Arthen, 1998). (it)
- Vrykolakas (Greek βρυκόλακας, pronounced [vriˈkolakas]), also called vorvolakas or vourdoulakas, is a harmful, undead creature in Greek folklore. It shares similarities with numerous other legendary creatures, but is generally equated with the vampire of the folklore of the neighbouring Slavic countries. While the two are very similar, a vrykolakas eats flesh, particularly livers, rather than drinking blood, which combined with other factors such as its appearance bring it more in line with the modern concept of a zombie or ghoul. (en)
- 브리콜라카스(고대 그리스어: βρυκόλακας [vriˈkolakas][*])는 그리스 민담에 나오는 해로운 산송장이다. 근처 슬라브 문화권의 흡혈귀와 대개 동일시된다. 브리콜라카스는 흡혈귀와 매우 비슷하다. 그리스 전통에 따르면 파문당하거나, 정화되지 않은 땅에 묻히거나, 늑대나 늑대인간에게 상처입은 양의 고기를 먹는 등 신성모독을 하고 죽은 이가 브리콜라카스가 된다. 혹자는 늑대인간을 죽이면 강력한 흡혈귀로 되살아나며, 늑대인간 시절의 송곳니와 털투성이 손, 안광이 형형한 눈을 그대로 가지게 된다고 믿는다. 브리콜라카스의 육신은 발칸 반도의 흡혈귀 전승과 많은 특징을 공유한다. 그 몸은 썩지 않고 대신 부풀어올라 매우 덩치가 커진다. 안색은 불그레하니 혈색이 좋고, 한 기록에서는 “새로운 피를 먹고 생생”해진다고도 한다. 오늘날의 세르비아 지역의 기록을 보면 당시 붉은 머리카락에 회색 눈을 가진 사람은 흡혈귀로 몰리곤 했다. 브리콜라카스의 행동은 거의 언제나 해롭다. 그 해로운 정도는 그저 무덤에서 기어나와 돌아다니는 것부터, 폴터가이스트 현상, 그리고 심하면 전염병을 불러일으키는 것까지 다양하다. 브리콜라카스가 민가를 지나갈 때면 문을 한 번 두드리며 안에 사는 이의 이름을 부른다. 아무 대답을 하지 않으면 브리콜라카스는 그냥 가버리고 아무런 해도 입지 않는다. 그러나 누군가 노크에 대답을 할 경우, 그 대답한 사람은 며칠 내로 죽으며 또다른 브리콜라카스가 된다. 이런 이유로 오늘날에도 그리스의 촌락에는 두 번 노크를 하기 전에는 대답을 하지 않는 미신이 있다. 또 어떤 전설에서는 몽마나 인큐버스처럼 자는 사람을 짓눌러서 죽인다고도 하는데, 불가리아의 흡혈귀도 이런 행동을 한다. 브리콜라카스는 내버려두면 점점 더 강력해지므로 반드시 그 육신을 파괴해야 한다. 일부 기록에서는 브리콜라카스의 퇴치는 토요일에만 성공할 수 있는데, 브리콜라카스가 무덤에서 휴식을 취하는 것이 토요일 뿐이기 때문이다. 이 역시 불가리아의 흡혈귀 전설과 같다.) 퇴치 방법은 여러가지인데, 구마를 하거나, 말뚝을 박거나, 참수하거나, 오체분시를 하거나, 화장을 하거나 등등의 방법이 있다. (ko)
- Вриколакас (ворволакас, вурдулакас, греч. βρυκόλακας ή βρικόλακας, произносится [vriˈkolakas]) — вид зловредной нежити в греческом фольклоре. Имеет сходство со многими вымышленными существами, но, как правило, приравнивается к вампиру из фольклора соседних славянских стран. Хотя они и похожи, кровопийцы лишь незначительно связаны с вриколакасами. В русской традиции может переводиться как вриколакос. На Крите могут называться катакано. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Vrykolakas (bahasa Yunani: βρυκόλακας), adalah mayat hidup yang berbahaya dalam cerita rakyat Yunani. Vrykolakas memiliki banyak kesamaan dengan beberapa makhluk dalam legenda, tetapi paling sering disamakan dengan vampir dari cerita rakyat negara-negara Slavia. Meskipun keduanya sangat mitip, vrykolakas jarang dihubungkan dengan kegiatan minum darah. (in)
- Les vrykolakas (en grec moderne : βρικόλακας ou βρυκόλακας prononcé [vri'kolakas] ; en aroumain : vurculatsili ; en roumain : vârcolaci ; en serbe : vukodlak ; en bulgare et macédonien : Върколак, vǎrkolak ; en lituanien : vilkolakis, en russe et ukrainien : вурдалак ou врыколак : vourdalak ou vrykolak), parfois transcrit broucolaque en français, sont, dans les Balkans et les pays slaves, des revenants corporels, l'équivalent local des zombies. Ils sont différents des vampires, apparus plus tard, car les vrykolakas ne vident pas les vivants de leur sang et ne les transforment pas en spectres, mais les méthodes pour s'en débarrasser sont pratiquement les mêmes que pour les vampires. (fr)
- Vrykolakas (Greek βρυκόλακας, pronounced [vriˈkolakas]), also called vorvolakas or vourdoulakas, is a harmful, undead creature in Greek folklore. It shares similarities with numerous other legendary creatures, but is generally equated with the vampire of the folklore of the neighbouring Slavic countries. While the two are very similar, a vrykolakas eats flesh, particularly livers, rather than drinking blood, which combined with other factors such as its appearance bring it more in line with the modern concept of a zombie or ghoul. (en)
- Вриколакас (ворволакас, вурдулакас, греч. βρυκόλακας ή βρικόλακας, произносится [vriˈkolakas]) — вид зловредной нежити в греческом фольклоре. Имеет сходство со многими вымышленными существами, но, как правило, приравнивается к вампиру из фольклора соседних славянских стран. Хотя они и похожи, кровопийцы лишь незначительно связаны с вриколакасами. В русской традиции может переводиться как вриколакос. На Крите могут называться катакано. (ru)
- Vrikólakas (en grec: βρυκόλακας), és la denominació del folklore grec del vampir originat bàsicament per mort prematura o violenta, suïcidi, ofegament, una plaga o pesta, així com per no haver-se realitzat els rituals funeraris adequats o haver comès una errada durant aquests. Es creia que per les circumstàncies de la mort o del funeral, l'ànima es demorava o estava impossibilitada d'abandonar el cos quedant així atrapada en ell, revertint-se el procés normal de descomposició del cadàver i establint una situació entre la vida i la mort en la qual l'individu rediviu pretenia continuar la seva vida quotidiana amb la seva família i comunitat encara que amb resultats funests. (ca)
- Οι βρυκόλακες (ενίοτε "βρικόλακες") είναι δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας, τα οποία στην ελληνική και χριστιανορθόδοξη παράδοση έχουν ποικίλα χαρακτηριστικά. Κατά τις διάφορες δοξασίες πρόκειται για σώματα νεκρών που για κάποιες αιτίες εξέρχονται από τους τάφους τη νύκτα και μπορούν να πάρουν διάφορες μορφές ζώων, ιδιαίτερα κατοικίδιων π.χ. σκύλου ή κατσικιού με απώτερο σκοπό να φοβίσουν ή να ενοχλήσουν τους ζωντανούς συγγενείς τους ή και ξένους, περιφερόμενοι στους χώρους που διαβιούσαν. Έτσι συνδέονται άμεσα με το κακό και τον Σατανά. Σε κάποιες περιοχές λέγονται "καταχανάδες" ή "τυμπανιαίοι" γιατί είναι φουσκωμένοι από το αίμα των ανθρώπων που έχουν πιεί. Κατά μύθους πέθαιναν από ένα παλούκι ξύλου στην καρδιά. Επίσης σε πολλά βιβλία οι βρικόλακες δεν μπορούσαν να πιουν θεραπευτικά βό (el)
- Der Ausdruck Wrykólakas (griechisch βρυκόλακας auch Wrukólakas, Brukolák, maskulin) bezeichnet im griechischen und salentinischen Volksglauben ein Fabelwesen, das Ähnlichkeiten mit zahlreichen anderen Fabelwesen der Balkanhalbinsel aufweist, in der Folklore der slawischen Nachbarländer aber im Allgemeinen mit dem Vampir gleichgesetzt wird, obwohl der Wrykólakas im Gegensatz zu seinem slawischen Konterpart kein Blut saugt. Der Begriff ist südslawischer Herkunft und bezeichnet dort einen Werwolf. (de)
- Brucolaco (en griego, Βρυκόλακας) es la denominación en el folclore griego del vampiro originado básicamente por muerte prematura o violenta, suicidio, ahogamiento, una plaga o peste, así como por no haberse realizado los rituales funerarios adecuados o haber cometido un error durante los mismos. Se creía que por las circunstancias de la muerte o del funeral, el alma se demoraba o estaba imposibilitada de abandonar el cuerpo quedando así atrapada en el mismo, revirtiéndose el proceso normal de descomposición del cadáver y estableciendo una situación entre la vida y la muerte en la cual el individuo redivivo pretendía continuar su vida cotidiana con su familia y comunidad aunque con resultados funestos. (es)
- Il brucolaco, brucolacas o burculacas (dal greco βρυκόλακας, diffusamente traslitterato come vrykolakas) è un vampiro del folklore greco e salentino. Questa creatura leggendaria condivide, in modo eterogeneo, le caratteristiche di altre creature non-morte - non necessariamente consumatrici di sangue - del folklore balcanico, come il vǎrkolak bulgaro o il vukodlak serbo. A Creta e Rodi, la medesima creatura prende il nome di catacano o katakhanas. (it)
- 브리콜라카스(고대 그리스어: βρυκόλακας [vriˈkolakas][*])는 그리스 민담에 나오는 해로운 산송장이다. 근처 슬라브 문화권의 흡혈귀와 대개 동일시된다. 브리콜라카스는 흡혈귀와 매우 비슷하다. 그리스 전통에 따르면 파문당하거나, 정화되지 않은 땅에 묻히거나, 늑대나 늑대인간에게 상처입은 양의 고기를 먹는 등 신성모독을 하고 죽은 이가 브리콜라카스가 된다. 혹자는 늑대인간을 죽이면 강력한 흡혈귀로 되살아나며, 늑대인간 시절의 송곳니와 털투성이 손, 안광이 형형한 눈을 그대로 가지게 된다고 믿는다. 브리콜라카스는 내버려두면 점점 더 강력해지므로 반드시 그 육신을 파괴해야 한다. 일부 기록에서는 브리콜라카스의 퇴치는 토요일에만 성공할 수 있는데, 브리콜라카스가 무덤에서 휴식을 취하는 것이 토요일 뿐이기 때문이다. 이 역시 불가리아의 흡혈귀 전설과 같다.) 퇴치 방법은 여러가지인데, 구마를 하거나, 말뚝을 박거나, 참수하거나, 오체분시를 하거나, 화장을 하거나 등등의 방법이 있다. (ko)
|
