| dbo:abstract
|
- La rigidesa cadavèrica o rigor mortis és un signe recognoscible de mort (del llatí mortis) que és causat per un canvi químic en els músculs que causa un estat de rigidesa (del llatí rigor) i inflexibilitat en les extremitats i una dificultat per a moure o manipular el cadàver. A una temperatura normal el rigor mortis sol aparèixer a les 3-4 hores després de la i el rigor sol tenir un efecte complet al voltant de les 12 hores. Finalment el rigor mortis es relaxa i cedeix quan els músculs es descomponen, procés que és accelerat per l'àcid làctic residual de l'obtenció d'ATP, el terme “ert” que se'ls dona als morts prové d'aquest fenomen. Quan l'organisme mor, la membrana del (RS) passa d'ésser de permeabilitat selectiva a semipermeable, açò ocasiona que els ions de calci isquen del RS per a arribar a un equilibri, aquests ions ocasionen que la troponina canvie de lloc i moga a la , la qual deixa al descobert els llocs d'unió per a en la molècula d'actina, la miosina s'uneix i efectua el , no obstant això al cap de poc s'acaba l'ATP i sense més glicogen per a reposar-lo les molècules de miosina queden sense poder soltar-se. El rigor és generalment mesurat en “lleu”, “d'hora”, “moderat” i “complet”, açò és totalment subjectiu però la percepció de rigidesa en una articulació és “lleu”, dificultat per a moure una articulació és “moderat” i quan s'ha d'usar gran força és rigor “complet”. La rigidesa cadavèrica és molt important per a la , ja que és un dels factors que determinen la qualitat de la carn, si la carn és congelada immediatament després de sacrificar l'animal s'augmenta la concentració de calci fora del RE i ocorre un fenomen dit , pel qual la carn es redueix a un terç de la seua grandària, i per tant hi ha una pèrdua d'aigua, vitamines, minerals i proteïnes solubles en aigua a més del fet que la carn es posa dura. Per a prevenir açò la carn és estimulada elèctricament per a produir contraccions. Les següents condicions afecten el rigor mortis:
* Temperatura
* Malaltia
* Activitat abans de la mort
* Condicions físiques en les que es troba el cos (ca)
- Posmrtná ztuhlost (rigor mortis) je označení pro změny, ke kterým dochází v mrtvém těle krátce po smrti. Tyto změny mají chemický původ – jejich primární příčinou je vyčerpání zásob ATP a únik vápenatých kationtů ze sarkoplazmatického retikula. Výsledkem je nejprve ochabnutí a posléze ztuhnutí svalů, ke kterému dochází po 1–6 hodinách, plně vyvinutý pak rigor mortis bývá až po 12–36 hodinách po smrti. Obvykle nastupuje nejdříve v obličejové části. Posmrtná ztuhlost je patrná při zevní prohlídce, kdy končetiny již nelze ohýbat v kloubech. K „násilnému rozrušení“ ztuhlosti dojde většinou při manipulaci s tělem. Stane-li se tak 6–8 hodin po smrti, ztuhlost se již neobjeví. Při rozrušení do 6 hodin po smrti se může ještě vyvinout, ale ne už v takové intenzitě. Rychlost nástupu posmrtné ztuhlosti závisí na teplotě, nízká teplota jej zpomaluje, vyšší zrychluje. V důsledku především autolytických a hnilobných změn ztuhlost začne pomíjet asi za 2 dny a obvykle za 3–4 dny zmizí úplně. Při teplotách kolem 20 stupňů Celsia začíná pomíjet asi za 36–48 hodin po smrti. Při nižších teplotách naopak může trvat více dnů i týdnů. Při vysokých teplotách kolem 30–40 stupňů Celsia začíná posmrtná ztuhlost už asi za 30 minut po smrti, je plně vyznačena již za 2 hodiny a rychleji také mizí. Posmrtná ztuhlost je jednou z jistých známek smrti, lze podle ní odhadovat dobu smrti a je tedy předmětem zájmu mj. soudních lékařů. (cs)
- الصَمَلُ المَوتِي ويعرف بـالتخشب الموتي أو التيبس الميتي هي أحد العلامات المعروفة للوفاة وتحدث بسبب تغيرات كيميائية تحصل بعد الوفاة للعضلات. مما يجعل الجثة متصلبة وحركتها صعبة. في الإنسان تبدأ هذه العلامة في الظهور بعد ساعتين إلى أربع ساعات وتؤثر على جميع عضلات الجسم في اثنتي عشرة ساعة بعد الوفاة. وتزول هذه العلامة بعد ما يقارب 48 إلى 60 ساعة بعد الوفاة. (ar)
- Als die Totenstarre (med.-lat. rigor mortis ‚Leichenstarre‘) wird die nach dem Tod (post mortem) eintretende Erstarrung der Muskulatur bezeichnet.Sie ist eines der sicheren Todeszeichen und tritt nach der sogenannten „Leichenblässe“ (Pallor mortis) und der „Totenkälte“ (Algor mortis) auf. (de)
- Kadavra rigideco aŭ rigor mortis (latine) estas simptomo de la morto, kion kaŭzas la kemia ŝanĝo en la muskoloj kaj kio kondukas al rigidiĝo de la kadavro kaj la movo de la korpopartoj estas tiel malfaciligita. En milda temperaturo, la fenomenon priskribas la . Laŭ tiu regulo, la korpo rigidiĝas dum 24 horoj, unuafoje la makzela artiko, poste la trunko kaj la kruroj, piedoj. Post 48 horoj, la rigidiĝo ek-ĉesas kaj tute ĉesas post 72 horoj. La procezo dependas de la temperaturo de la medio, ĝenerale de 4 horoj ĉe homoj. La kemia kaŭzo de la kadavra rigideco estas la hidrolizo de la adenozina trifosfato (ATP) en la muskola histo. Kadavra rigideco havas specifan rolon en la viando-industrio, kie ĝi determinas tempopunkton de la viando-frostigo. En la viando-industrio estas konata tiu fenomeno, se oni malvarmigas la viandon de la buĉita besto sub 15 °C, la muskoloj kuntiriĝas je triono pro la kadavra rigideco kaj samtempe la vinado perdas grandan parton de la akvo-enhavo kaj kune kun plimulto de la vitamin-, protein-, kaj mineral-enhavo. Pro tio, en la viando-industrio húsokat oni traktas la viandojn per alterna kurento, kio forkonsumas la ATP-rezervon kaj tiel tute mal-rigidigas ilin, malhelpante la fenomenon. (eo)
- El rigor mortis (hasta 2010, españolizado como rígor mortis; lit., «rigidez de la muerte») es un signo reconocible de muerte que es causado por un cambio químico en los músculos que causa un estado de rigidez (del latín rigor) e inflexibilidad en las extremidades y una dificultad para mover o manipular el cadáver. A una temperatura normal el rigor mortis suele aparecer a las 3-4 horas después de la muerte clínica y el rigor suele tener un efecto completo sobre las 12 horas. Finalmente el rigor mortis se relaja y cede cuando los músculos se descomponen, proceso que es acelerado por el ácido láctico residual de la obtención de ATP. El término «tieso» que se les da a los muertos proviene de este fenómeno. Cuando el organismo muere, la membrana del retículo sarcoplásmico pasa de ser de permeabilidad selectiva a semipermeable, lo cual ocasiona que los iones de calcio salgan del RS para alcanzar un equilibrio. Estos iones ocasionan que la troponina cambie de lugar y mueva a la tropomiosina, la cual deja al descubierto los sitios de unión en la molécula de actina, la miosina se une y efectúa el golpe de poder, sin embargo al poco tiempo se acaba el ATP y sin más glucógeno para reponerlo, las moléculas de miosina quedan sin poder soltarse. El rigor es generalmente medido en «leve», «temprano», «moderado» y «completo», esto es totalmente subjetivo, pero la percepción de rigidez en una articulación corresponde al nivel «leve»; la dificultad para mover una articulación es indicador del nivel «moderado»; y cuando se tiene que usar gran fuerza es rigor del nivel «completo». (es)
- La rigidité cadavérique, ou rigor mortis en latin, est un enraidissement progressif de la musculature causé par des transformations biochimiques irréversibles affectant les fibres musculaires au cours de la phase post-mortem précoce. Cet état qui fait partie des signes biologiques de la mort disparaît habituellement lorsque commence la décomposition, c'est-à-dire au bout de deux à quatre jours selon les circonstances. (fr)
- Stalcadh neamhbhuan iarbháis na colainne mar gheall ar ídiú trífhosfáit adanóicín (ATP) agus fosfaraíl chréitínín sna snáithíní matánacha cnámharlaigh. Braitheann a tús cuid mhaith ar chúis an bháis is teocht na timpeallachta, ach tosaíonn sí de ghnáth timpeall 3 uair tar éis bháis agus bíonn iomlánaithe timpeall 9 n-uair ina dhiaidh sin. Leanann sí ar feadh 3-4 lá, agus ansin filleann boige don cholainn. (ga)
- Kaku mayat (bahasa Latin: Rigor mortis) adalah salah satu tanda fisik kematian. Kaku mayat dapat dikenali dari adanya kekakuan yang terjadi secara bertahap sesuai dengan lamanya waktu pasca kematian hingga 24 jam setelahnya. (in)
- Rigor mortis (Latin: rigor "stiffness", and mortis "of death"), or postmortem rigidity, is the third stage of death. It is one of the recognizable signs of death, characterized by stiffening of the limbs of the corpse caused by chemical changes in the muscles postmortem (mainly calcium). In humans, rigor mortis can occur as soon as four hours after death. Contrary to folklore and common belief, rigor mortis is not permanent and begins to pass within hours of onset. Typically, it lasts no longer than eight hours at "room temperature". (en)
- La locuzione latina rigor mortis (letteralmente: rigidità della morte) è uno dei segni riconoscibili della morte ed è identificata dalla rigidità muscolare del cadavere. È causato da una modifica chimica dei muscoli e si manifesta circa tre ore dopo la morte. La popolare locuzione "morto stecchito" deriva dalla tradizionale constatazione del decesso dal rigor, considerato come uno dei segni inequivocabili della morte. (it)
- 死後硬直（しごこうちょく）とは、死体の筋肉が硬化する現象である。 (ja)
- Lijkstijfheid of rigor mortis is het verstijven van het lichaam na het overlijden. Na het overlijden begint het lichaam koud te worden. Vanaf zo'n twee tot zes uur na overlijden beginnen de spieren te verstijven, waarschijnlijk doordat de actine- en myosinefilamenten van de spier in elkaar schuiven. De rigor mortis begint bij de oogleden, kaak en nek en breidt zich dan binnen zes uur langzaam verder uit over alle lichaamsdelen. In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, zal rigor mortis bij hoge omgevingstemperatuur spoediger optreden dan in geval van koude. Dat komt doordat de onderliggende chemische reactie bij hogere temperatuur sneller optreedt. Afhankelijk van de omgevingstemperatuur houdt de rigor mortis één tot drieënhalve dag aan. Bij het afleggen of het 'verzorgen' wordt het lichaam van de overledene soms gemasseerd. Daarmee wordt de stijfheid verminderd. Vrijwel direct na het overlijden verandert het lichaam van kleur. Omdat het hart het bloed niet meer rondpompt, trekt het bloed uit de huid weg. Hierdoor wordt de huid vaalbleek en slap. Ook zakt het bloed naar de laagst gelegen lichaamsdelen, in rugligging de billen en de rug. Op de plekken waar het bloed zich verzamelt, ontstaan paarse lijkvlekken (livor mortis). Medicijnen kunnen die verkleuring versnellen. (nl)
- Stężenie pośmiertne (łac. rigor mortis) – sztywność mięśni występująca po śmierci wskutek wyczerpania energii mięśni zgromadzonej w postaci cząsteczek ATP i fosfokreatyny. W prawidłowo funkcjonującym mięśniu poprzecznie prążkowanym nieustannie następują skurcze i rozkurcze włókien mięśniowych, przy czym energia chemiczna zmagazynowana w ATP potrzebna jest do rozkurczu. Gdy jej zabraknie, włókna pozostają w fazie skurczu, powodując sztywność mięśni i co za tym idzie, sztywność całego ciała. Mikroskopowo, skurcz i rozkurcz włókna mięśniowego powodowany jest łączeniem i rozdzielaniem się kompleksów dwóch białek – miozyny i aktyny. W skurczonym włóknie mięśniowym tworzą one kompleks aktomiozyny. Kompleks ten hydrolizuje cząsteczki ATP, a przy tym sam dysocjuje do postaci niezwiązanych białek aktyny i miozyny – następuje rozkurcz włókna. Bez dostępu ATP cząsteczki aktyny i miozyny pozostają związane. Stężenie pośmiertne dotyczy mięśni szkieletowych oraz mięśnia sercowego. Opisany mechanizm powoduje również efekt tzw. gęsiej skórki, związany z napięciem mięśni stroszycieli włosów. Mięśnie gładkie również podlegają stężeniu pośmiertnemu. Można to zaobserwować w przewodzie pokarmowym, gdzie skurcz mięśni nadaje błonie śluzowej silne pofałdowanie stwarzające pozory chorobowego przerostu. Stężenie pośmiertne powstaje zwykle około 2–4 godz. po śmierci, ale może powstać zaraz po śmierci, gdy osobnik wykonywał wcześniej intensywny wysiłek fizyczny, miał drgawki lub gorączkę (zwykle w samej chwili śmierci mięśnie tracą – tzw. efekt wypadającego przedmiotu). Zaczyna się od mięśnia serca, po czym kolejno obejmuje najbardziej rozwinięte mięśnie. Ustępuje po 3-4 dniach od śmierci na skutek enzymatycznego rozkładu, pojawienia się substancji gnilnych oraz rozmiękania mięśni. (pl)
- Likstelhet (latin rigor mortis) är den förlust av en biologisk kropps normala rörlighet och plasticitet som börjar inom de första timmarna efter döden och är fullt utvecklad efter 10–14 timmar. Stelheten uppkommer av att muskelcellerna i kroppen får syrebrist och därmed slut på energimolekylen ATP (adenosintrifosfat). Cellernas ATP-krävande slutar att fungera. Det är sådana pumpar som svarar för den låga kalciumnivån i en vilande muskelcells cytosol. En stigande kalciumnivå orsakar att de kontraktila proteinerna aktin och myosin binds samman till en rigid gel. Detta får effekten att musklerna stannar i det läge de befann sig i när bristen uppstod. Likstelheten försvinner när autolysen sätter in och nedbrytning av muskelcellernas inre struktur tar vid. Hos personer med omfattande muskulatur blir likstelheten ofta väldigt kraftig medan den blir väldigt svag eller saknas hos individer med atrofisk muskulatur, alltså hos dem som har en sjukdom som gör att musklerna förtvinar. Likstelheten drabbar först de små musklerna som till exempel fingrar och käken innan de drabbar de större musklerna. Om personen befinner sig i en omgivning med hög temperatur eller anstränger sig fysiskt eller får kramper alldeles före döden, gynnar detta likstelheten. Likstelheten motverkas dock, om kroppen befinner sig i en omgivning med låg temperatur. Vid dödsfall finns det även en normal muskelavslappning som gör att kroppsdelar sjunker eller hänger ner mot underlaget. Det gör att de flesta ansiktsuttryck är fridfulla oavsett dödsorsaken. Om en person flyttats efter döden kan man ofta se att den är likstel i ett onaturligt läge; den är likstel på ett annat sätt än vad underlaget skulle ha format kroppen. Ibland kan en förkortning i musklerna göra att små rörelser kan förekomma till exempel i fingrarna efter döden, speciellt om musklerna är belastade. Hos män har det även förekommit utlösning efter döden. Vissa av dessa och liknande händelser har misstolkats och man har trott att individen endast varit skendöd, ett tillstånd då individen endast till synes är död. (sv)
- Rigor mortis (Do latim rigor, rigidez e mortis, morte) ou rigidez cadavérica é um sinal reconhecível de morte que é causado por uma mudança bioquímica nos músculos, causando um endurecimento dos músculos do cadáver e impossibilidade de mexê-los ou manipulá-los. O tempo de início e de duração do rigor mortis após a morte depende da temperatura e umidade do ambiente e do corpo, começando em média após 4-8 horas e no máximo em 12-18 horas, e terminando após 24-36 horas. É um dos quatro sinais de morte, geralmente descritos como pallor mortis, algor mortis, rigor mortis e livor mortis. (pt)
- Тру́пное окочене́ние (лат. rigor mortis) — один из признаков биологической смерти, обусловленный посмертными химическими процессами в мышечной ткани и проявляющийся в затвердевании и тугоподвижности мышц конечностей трупа. (ru)
- Трупне задубіння, заклякання (лат. rigor mortis) — одна з ознак смерті, що розвивається внаслідок хімічних змін у м'язовій тканині. Проявляється у вигляді ущільнення м'язів, зумовленому зникнененням після смерті з м'язів аденозинтрифосфорної кислоти і накопиченням у них молочної кислоти. Зазвичай розвивається через 2—5 годин після смерті, і до кінця доби задубінню піддаються всі м'язи. Спочатку закляканню піддаються жувальні, мімічні м'язи обличчя, шиї, тулубу, кінцівок. М'язи стають щільними, при спробі зігнути кінцівку потрібно прикласти значних зусиль. Через 2—3 доби заклякання зникає у зворотній послідовності.[джерело?] (uk)
- 尸僵（Rigor mortis）是指动物死亡后，肌肉僵硬挛缩的现象。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الصَمَلُ المَوتِي ويعرف بـالتخشب الموتي أو التيبس الميتي هي أحد العلامات المعروفة للوفاة وتحدث بسبب تغيرات كيميائية تحصل بعد الوفاة للعضلات. مما يجعل الجثة متصلبة وحركتها صعبة. في الإنسان تبدأ هذه العلامة في الظهور بعد ساعتين إلى أربع ساعات وتؤثر على جميع عضلات الجسم في اثنتي عشرة ساعة بعد الوفاة. وتزول هذه العلامة بعد ما يقارب 48 إلى 60 ساعة بعد الوفاة. (ar)
- Als die Totenstarre (med.-lat. rigor mortis ‚Leichenstarre‘) wird die nach dem Tod (post mortem) eintretende Erstarrung der Muskulatur bezeichnet.Sie ist eines der sicheren Todeszeichen und tritt nach der sogenannten „Leichenblässe“ (Pallor mortis) und der „Totenkälte“ (Algor mortis) auf. (de)
- La rigidité cadavérique, ou rigor mortis en latin, est un enraidissement progressif de la musculature causé par des transformations biochimiques irréversibles affectant les fibres musculaires au cours de la phase post-mortem précoce. Cet état qui fait partie des signes biologiques de la mort disparaît habituellement lorsque commence la décomposition, c'est-à-dire au bout de deux à quatre jours selon les circonstances. (fr)
- Stalcadh neamhbhuan iarbháis na colainne mar gheall ar ídiú trífhosfáit adanóicín (ATP) agus fosfaraíl chréitínín sna snáithíní matánacha cnámharlaigh. Braitheann a tús cuid mhaith ar chúis an bháis is teocht na timpeallachta, ach tosaíonn sí de ghnáth timpeall 3 uair tar éis bháis agus bíonn iomlánaithe timpeall 9 n-uair ina dhiaidh sin. Leanann sí ar feadh 3-4 lá, agus ansin filleann boige don cholainn. (ga)
- Kaku mayat (bahasa Latin: Rigor mortis) adalah salah satu tanda fisik kematian. Kaku mayat dapat dikenali dari adanya kekakuan yang terjadi secara bertahap sesuai dengan lamanya waktu pasca kematian hingga 24 jam setelahnya. (in)
- Rigor mortis (Latin: rigor "stiffness", and mortis "of death"), or postmortem rigidity, is the third stage of death. It is one of the recognizable signs of death, characterized by stiffening of the limbs of the corpse caused by chemical changes in the muscles postmortem (mainly calcium). In humans, rigor mortis can occur as soon as four hours after death. Contrary to folklore and common belief, rigor mortis is not permanent and begins to pass within hours of onset. Typically, it lasts no longer than eight hours at "room temperature". (en)
- La locuzione latina rigor mortis (letteralmente: rigidità della morte) è uno dei segni riconoscibili della morte ed è identificata dalla rigidità muscolare del cadavere. È causato da una modifica chimica dei muscoli e si manifesta circa tre ore dopo la morte. La popolare locuzione "morto stecchito" deriva dalla tradizionale constatazione del decesso dal rigor, considerato come uno dei segni inequivocabili della morte. (it)
- 死後硬直（しごこうちょく）とは、死体の筋肉が硬化する現象である。 (ja)
- Rigor mortis (Do latim rigor, rigidez e mortis, morte) ou rigidez cadavérica é um sinal reconhecível de morte que é causado por uma mudança bioquímica nos músculos, causando um endurecimento dos músculos do cadáver e impossibilidade de mexê-los ou manipulá-los. O tempo de início e de duração do rigor mortis após a morte depende da temperatura e umidade do ambiente e do corpo, começando em média após 4-8 horas e no máximo em 12-18 horas, e terminando após 24-36 horas. É um dos quatro sinais de morte, geralmente descritos como pallor mortis, algor mortis, rigor mortis e livor mortis. (pt)
- Тру́пное окочене́ние (лат. rigor mortis) — один из признаков биологической смерти, обусловленный посмертными химическими процессами в мышечной ткани и проявляющийся в затвердевании и тугоподвижности мышц конечностей трупа. (ru)
- 尸僵（Rigor mortis）是指动物死亡后，肌肉僵硬挛缩的现象。 (zh)
- La rigidesa cadavèrica o rigor mortis és un signe recognoscible de mort (del llatí mortis) que és causat per un canvi químic en els músculs que causa un estat de rigidesa (del llatí rigor) i inflexibilitat en les extremitats i una dificultat per a moure o manipular el cadàver. A una temperatura normal el rigor mortis sol aparèixer a les 3-4 hores després de la i el rigor sol tenir un efecte complet al voltant de les 12 hores. Les següents condicions afecten el rigor mortis:
* Temperatura
* Malaltia
* Activitat abans de la mort
* Condicions físiques en les que es troba el cos (ca)
- Posmrtná ztuhlost (rigor mortis) je označení pro změny, ke kterým dochází v mrtvém těle krátce po smrti. Tyto změny mají chemický původ – jejich primární příčinou je vyčerpání zásob ATP a únik vápenatých kationtů ze sarkoplazmatického retikula. Výsledkem je nejprve ochabnutí a posléze ztuhnutí svalů, ke kterému dochází po 1–6 hodinách, plně vyvinutý pak rigor mortis bývá až po 12–36 hodinách po smrti. Obvykle nastupuje nejdříve v obličejové části. Posmrtná ztuhlost je patrná při zevní prohlídce, kdy končetiny již nelze ohýbat v kloubech. K „násilnému rozrušení“ ztuhlosti dojde většinou při manipulaci s tělem. Stane-li se tak 6–8 hodin po smrti, ztuhlost se již neobjeví. Při rozrušení do 6 hodin po smrti se může ještě vyvinout, ale ne už v takové intenzitě. (cs)
- Kadavra rigideco aŭ rigor mortis (latine) estas simptomo de la morto, kion kaŭzas la kemia ŝanĝo en la muskoloj kaj kio kondukas al rigidiĝo de la kadavro kaj la movo de la korpopartoj estas tiel malfaciligita. En milda temperaturo, la fenomenon priskribas la . Laŭ tiu regulo, la korpo rigidiĝas dum 24 horoj, unuafoje la makzela artiko, poste la trunko kaj la kruroj, piedoj. Post 48 horoj, la rigidiĝo ek-ĉesas kaj tute ĉesas post 72 horoj. La procezo dependas de la temperaturo de la medio, ĝenerale de 4 horoj ĉe homoj. (eo)
- El rigor mortis (hasta 2010, españolizado como rígor mortis; lit., «rigidez de la muerte») es un signo reconocible de muerte que es causado por un cambio químico en los músculos que causa un estado de rigidez (del latín rigor) e inflexibilidad en las extremidades y una dificultad para mover o manipular el cadáver. A una temperatura normal el rigor mortis suele aparecer a las 3-4 horas después de la muerte clínica y el rigor suele tener un efecto completo sobre las 12 horas. (es)
- Stężenie pośmiertne (łac. rigor mortis) – sztywność mięśni występująca po śmierci wskutek wyczerpania energii mięśni zgromadzonej w postaci cząsteczek ATP i fosfokreatyny. W prawidłowo funkcjonującym mięśniu poprzecznie prążkowanym nieustannie następują skurcze i rozkurcze włókien mięśniowych, przy czym energia chemiczna zmagazynowana w ATP potrzebna jest do rozkurczu. Gdy jej zabraknie, włókna pozostają w fazie skurczu, powodując sztywność mięśni i co za tym idzie, sztywność całego ciała. (pl)
- Lijkstijfheid of rigor mortis is het verstijven van het lichaam na het overlijden. Na het overlijden begint het lichaam koud te worden. Vanaf zo'n twee tot zes uur na overlijden beginnen de spieren te verstijven, waarschijnlijk doordat de actine- en myosinefilamenten van de spier in elkaar schuiven. De rigor mortis begint bij de oogleden, kaak en nek en breidt zich dan binnen zes uur langzaam verder uit over alle lichaamsdelen. In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, zal rigor mortis bij hoge omgevingstemperatuur spoediger optreden dan in geval van koude. Dat komt doordat de onderliggende chemische reactie bij hogere temperatuur sneller optreedt. Afhankelijk van de omgevingstemperatuur houdt de rigor mortis één tot drieënhalve dag aan. Bij het afleggen of het 'verzorgen' wordt het (nl)
- Likstelhet (latin rigor mortis) är den förlust av en biologisk kropps normala rörlighet och plasticitet som börjar inom de första timmarna efter döden och är fullt utvecklad efter 10–14 timmar. Stelheten uppkommer av att muskelcellerna i kroppen får syrebrist och därmed slut på energimolekylen ATP (adenosintrifosfat). Cellernas ATP-krävande slutar att fungera. Det är sådana pumpar som svarar för den låga kalciumnivån i en vilande muskelcells cytosol. En stigande kalciumnivå orsakar att de kontraktila proteinerna aktin och myosin binds samman till en rigid gel. Detta får effekten att musklerna stannar i det läge de befann sig i när bristen uppstod. Likstelheten försvinner när autolysen sätter in och nedbrytning av muskelcellernas inre struktur tar vid. (sv)
- Трупне задубіння, заклякання (лат. rigor mortis) — одна з ознак смерті, що розвивається внаслідок хімічних змін у м'язовій тканині. Проявляється у вигляді ущільнення м'язів, зумовленому зникнененням після смерті з м'язів аденозинтрифосфорної кислоти і накопиченням у них молочної кислоти. Зазвичай розвивається через 2—5 годин після смерті, і до кінця доби задубінню піддаються всі м'язи. (uk)
|
.png?width=300)
.png){kind=link}
.png){kind=link}
