| dbo:abstract
|
- Gisèle Halimi (àrab: جيزيل حليمي, Jīzīl Ḥalīmī), nascuda Zeiza Gisèle Élise Taïeb (la Goleta, Tunísia, 27 de juliol del 1927 - París, 28 de juliol de 2020) fou una advocada, activista feminista i política francotunisiana. (ca)
- جيزيل حليمي (بالفرنسية: Gisèle Halimi) (1927 - 2020)، هي كاتبة وناشطة نسوية ومحامية يهودية تونسية-فرنسية. عرفت بالدفاع عن حقوق المرأة، ونشطت في المطالبة بحق الإجهاض. كانت نائبة في البرلمان الفرنسي عام 1981، وعينت سفيرة لفرنسا في منظمة اليونيسكو. (ar)
- Gisèle Halimi (geboren als Zeiza Gisèle Élise Taïeb; * 27. Juli 1927 in La Goulette, Französisches Protektorat in Tunesien; † 28. Juli 2020 in Paris) war eine französische Rechtsanwältin, Feministin und Bürgerrechtsaktivistin tunesischer Herkunft. (de)
- Gisèle HALIMI, naskiĝinta Zeiza Gisèle Élise Taïeb (naskiĝis la 27-an de julio 1927 en La Goulette (Tunizio), mortis la 28-an de julio 2020 en Parizo ) estis advokatino kaj franca feminista kaj politika aktivulino el tuniza origino. (eo)
- Gisèle Halimi —arabieraz: جيزيل حليمي—, jaiotzatiko izen-deiturez Zeiza Gisèle Élise Taïeb (La Goulette, Tunisia, 1927ko uztailaren 27a - Paris, 2020ko uztailaren 28a) abokatua, idazlea eta ekintzaile feminista izan zen. Tunisiar eta frantses herritartasunak zituen. Besteak beste, behatzaile gisa aritu zen Burgosko prozesuan, eta horren inguruko liburu bat idatzi zuen. Abortatzeko eskubidearen bultzatzaileetako bat izan zen, Simone de Beauvoirren ondoan. Epaiketa politikoetan nabarmendu zen bereziki: Ameriketako Estatu Batuetako soldaduek Vietnamen eginiko krimenen aurka (International War Crimes Tribunal) sortu zuen ikerketa-taldeko lehendakaria izan zen. (eu)
- Gisèle Halimi (born Zeiza Gisèle Élise Taïeb; 27 July 1927 – 28 July 2020) was a Tunisian-French lawyer, politician, essayist and feminist activist. (en)
- Gisèle Halimi /ʒi.zɛl a.li.mi/ (arabe : جيزيل حليمي, jayzil halimi), née Zeiza Gisèle Élise Taïeb (زايزا جيزيل إليز الطيب, zāyzā jayzīl ʼilayz alṭayib) le 27 juillet 1927 à La Goulette en Tunisie et morte le 28 juillet 2020 à Paris, est une avocate, militante féministe et femme politique franco-tunisienne. Avocate, elle défend à partir des années 1950 des militants de l'indépendance de l'Algérie, alors colonie française, dont notamment des membres du Front de libération nationale (FLN). À partir de l'année 1960, elle assure la défense de l'activiste et militante Djamila Boupacha, accusée de tentative d'assassinat puis torturée et violée, en détention, par des soldats français. Aux côtés de Simone de Beauvoir, elle médiatise ce procès afin de mettre en lumière les méthodes de l'armée française au moment de la guerre d'Algérie. Figure du féminisme en France, elle est la seule avocate signataire du manifeste des 343 de 1971 réunissant des femmes qui déclarent avoir déjà avorté et réclament le libre accès à l'avortement, alors réprimé en France. Dans la foulée, elle fonde le mouvement Choisir la cause des femmes, aux côtés notamment de Simone de Beauvoir et Jean Rostand. En 1972, lors du procès de Bobigny, son action en tant qu'avocate de femmes accusées d'avortement illégal permet l'acquittement de trois des accusées ainsi qu'un sursis pour la quatrième, et contribue à l'évolution vers la loi Veil sur l'interruption volontaire de grossesse, en 1975. De même, sa stratégie de défense médiatisée de deux jeunes femmes victimes en 1974 d'un viol collectif jugé en 1978, Anne Tonglet et Araceli Castellano, contribue à l'adoption d'une nouvelle loi en 1980, définissant clairement l'attentat à la pudeur et le viol, permettant de reconnaître ce dernier comme un crime, alors qu'il était traité jusque-là le plus souvent comme un délit en droit français. Proche de François Mitterrand, elle est élue députée lors des élections législatives de 1981, un mandat qu'elle occupe jusqu'en 1984. Militant pour la parité en politique, elle obtient en 1982 le vote d'un article de loi autorisant des quotas par sexe aux élections, mais le texte est annulé par le Conseil constitutionnel. Aux côtés de Robert Badinter, elle est à l'origine de la loi abrogeant la distinction de la majorité sexuelle pour les rapports homosexuels. À partir de 1985, elle occupe plusieurs fonctions successives à l'UNESCO (ambassadrice de la France, présidente du comité des conventions et des recommandations) puis à l'Organisation des Nations unies (conseillère spéciale de la délégation française à l'Assemblée générale, rapporteure pour la parité entre hommes et femmes dans la vie politique). Elle est en outre l'une des fondatrices de l'association altermondialiste ATTAC en 1998. En 2008, elle publie avec l'association Choisir l'essai La clause de l'Européenne la plus favorisée qui propose de généraliser à l'ensemble des citoyennes de chaque pays membre de l'Union européenne la disposition la plus favorable dans chaque domaine des droits des femmes. (fr)
- Gisèle Halimi (La Goleta, Túnez, 27 de julio de 1927 - París, 28 de julio de 2020), registrada al nacer como Zeiza Gisèle Élise Taïeb, fue una abogada feminista, activista y ensayista franco-tunecina. Luchó por el derecho al aborto y por la criminalización de la violación. (es)
- Gisèle Halimi (Arabisch: جيزيل حليمي, jayzil halimi), geboren als Zeiza Gisèle Élise Taïeb (زايزا جيزيل إليز الطيب, zāyzā jayzīl ʼilayz alṭayib) op 27 juli 1927 in La Goulette in Tunesië en overleden op 28 juli 2020 in Parijs was advocate, feministe en Frans-Tunesische politica. Als advocaat verdedigde ze vanaf de jaren 50 van de twintigste eeuw de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijders, toen Algerije nog een Franse kolonie was. Vanaf 1960 behartigt ze de belangen van de activiste en actievoerster Djamila Boupacha, beschuldigd van poging tot moord, en vervolgens gemarteld en verkracht door Franse soldaten. Bijgestaan door Simone de Beauvoir wordt het proces in de media gebracht, en hiermee wordt er ook meer licht geschenen op de methodes van het Franse leger ten tijden van de Algerijnse Oorlog. Als boegbeeld voor het feminisme in Frankrijk is ze de enige advocate die het Manifest van de 343 in 1971 tekende. Zo werden vrouwen verenigd die abortus hebben gepleegd en pleiten voor vrije toegang tot abortus, tot dan toe nog onderdrukt in Frankrijk. Gisèle Halimi richt samen met Simone de Beauvoir en Jean Rostand de beweging Choisir la cause des femmes (Kies voor het belang van de vrouwen). In 1972 verdedigt ze vrouwen die worden beschuldigd van het illegaal plegen van abortus in het proces van Bobigny. Haar optreden als advocaat in dit proces had de vrijspraak van drie vrouwen tot gevolg evenals een uitstel voor de vierde vrouw. Ze heeft bijgedragen aan de evolutie richting de loi Veil. Deze wet werd op 20 december 1974 aangenomen en ging op 19 januari 1975 in. De wet maakte abortus in Frankrijk legaal. De wet werd voorgesteld door Simone Veil, minister van Volksgezondheid onder het presidentschap van Valéry Giscard d'Estaing. Haar verdedigingsstrategie van twee vrouwelijke slachtoffers van een verkrachting in 1974 (veroordeeld in 1978), de Tonglet-Castellano-affaire droeg bij aan het aannemen van een nieuwe wet in 1980, die onder andere verkrachting duidelijker definieerde en erkende als een zwaar misdrijf. Tot 1980 beschouwde het Franse recht verkrachting als een misdrijf/overtreding. In 1981 wordt ze verkozen als Kamerlid en ze vervulde dit mandaat tot in 1984. Ze zette zich in voor gelijkheid (tussen mannen en vrouwen) in de politiek en verkreeg in 1982 stemmen voor een wetsartikel die quota kan opleggen als het gaat om de verdeling man/vrouw in verkiezingen, maar de tekst werd ongeldig verklaar door de Conseil constitutionnel (Nederlands: Grondwettelijke Raad). Samen met Robert Badinter vormt ze de intrekking van een wet die een onderscheid maakte op de minimum- en maximumleeftijd waarop homoseksuele mannen seks kunnen hebben.
* In Frankrijk in 1942 bijvoorbeeld mochten mensen die op hetzelfde geslacht vallen seks hebben vanaf 21-jarige leeftijd, voor hetero's was dit toen 13 jaar.
* In Frankrijk in 1974 werd dit voor homoseksuele mensen verlaagd tot 18 jaar.
* In Frankrijk in 1984 werden homoseksuele mensen gelijkgetrokken met hetero's en is seks vanaf 15-jarige leeftijd toegestaan door het Frans strafrecht.
* In 1997 verklaarde Europees Hof voor de Rechten van de Mens een dergelijk onderscheid als discriminatie. Vanaf 1985 bekleedde ze meerdere functies bij UNESCO (waaronder ambassadrice van Frankrijk) en vervolgens bij de Verenigde Naties, en was één van de oprichters van de andermondialistische (Andersglobalisme) ATTAC in 1998. (nl)
- ジゼル・アリミ（Gisèle Halimi、1927年7月27日 - 2020年7月28日）は、チュニジアに生まれ、主にフランスで活躍した弁護士、フェミニスト活動家、政治家である。 (ja)
- Gisèle Halimi, ursprungligen Zeiza Gisèle Élise Taïeb, född 27 juli 1927 i La Goulette i dåvarande Franska protektoratet Tunisien, död 28 juli 2020 i Paris, var en fransk-tunisisk advokat, feministisk aktivist och essäist. Från 1950-talet och framåt stred Gisèle Halimi, både som advokat och författare, för kvinnans rättigheter, bland annat för rätten till fri abort. Hon var ledamot av Frankrikes nationalförsamling som fri socialist under åren 1981–1984 och var under en tid fransk representant för Unesco. 1998 var hon med och startade aktivistnätverket Attac. Bland hennes verk märks (La cause de femmes, 1973; utgiven på svenska 1978) samt medverkan i antologin Programme commun de femmes (1978) där kvinnans grundläggande behov inom juridik, medicin, utbildning och yrkesliv diskuteras och förslag ges på lösningar. Hon har tilldelats Hederslegionen (2006) och franska Nationalförtjänstorden (2010). (sv)
- Gisèle Halimi , nascida Zeiza Gisèle Élise Taïeb (em árabe: جيزيل حليمي), foi uma advogada feminista, ativista e ensaista franco-tunisina. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Gisèle Halimi (àrab: جيزيل حليمي, Jīzīl Ḥalīmī), nascuda Zeiza Gisèle Élise Taïeb (la Goleta, Tunísia, 27 de juliol del 1927 - París, 28 de juliol de 2020) fou una advocada, activista feminista i política francotunisiana. (ca)
- جيزيل حليمي (بالفرنسية: Gisèle Halimi) (1927 - 2020)، هي كاتبة وناشطة نسوية ومحامية يهودية تونسية-فرنسية. عرفت بالدفاع عن حقوق المرأة، ونشطت في المطالبة بحق الإجهاض. كانت نائبة في البرلمان الفرنسي عام 1981، وعينت سفيرة لفرنسا في منظمة اليونيسكو. (ar)
- Gisèle Halimi (geboren als Zeiza Gisèle Élise Taïeb; * 27. Juli 1927 in La Goulette, Französisches Protektorat in Tunesien; † 28. Juli 2020 in Paris) war eine französische Rechtsanwältin, Feministin und Bürgerrechtsaktivistin tunesischer Herkunft. (de)
- Gisèle HALIMI, naskiĝinta Zeiza Gisèle Élise Taïeb (naskiĝis la 27-an de julio 1927 en La Goulette (Tunizio), mortis la 28-an de julio 2020 en Parizo ) estis advokatino kaj franca feminista kaj politika aktivulino el tuniza origino. (eo)
- Gisèle Halimi (born Zeiza Gisèle Élise Taïeb; 27 July 1927 – 28 July 2020) was a Tunisian-French lawyer, politician, essayist and feminist activist. (en)
- Gisèle Halimi (La Goleta, Túnez, 27 de julio de 1927 - París, 28 de julio de 2020), registrada al nacer como Zeiza Gisèle Élise Taïeb, fue una abogada feminista, activista y ensayista franco-tunecina. Luchó por el derecho al aborto y por la criminalización de la violación. (es)
- ジゼル・アリミ（Gisèle Halimi、1927年7月27日 - 2020年7月28日）は、チュニジアに生まれ、主にフランスで活躍した弁護士、フェミニスト活動家、政治家である。 (ja)
- Gisèle Halimi , nascida Zeiza Gisèle Élise Taïeb (em árabe: جيزيل حليمي), foi uma advogada feminista, ativista e ensaista franco-tunisina. (pt)
- Gisèle Halimi —arabieraz: جيزيل حليمي—, jaiotzatiko izen-deiturez Zeiza Gisèle Élise Taïeb (La Goulette, Tunisia, 1927ko uztailaren 27a - Paris, 2020ko uztailaren 28a) abokatua, idazlea eta ekintzaile feminista izan zen. Tunisiar eta frantses herritartasunak zituen. Besteak beste, behatzaile gisa aritu zen Burgosko prozesuan, eta horren inguruko liburu bat idatzi zuen. Abortatzeko eskubidearen bultzatzaileetako bat izan zen, Simone de Beauvoirren ondoan. (eu)
- Gisèle Halimi /ʒi.zɛl a.li.mi/ (arabe : جيزيل حليمي, jayzil halimi), née Zeiza Gisèle Élise Taïeb (زايزا جيزيل إليز الطيب, zāyzā jayzīl ʼilayz alṭayib) le 27 juillet 1927 à La Goulette en Tunisie et morte le 28 juillet 2020 à Paris, est une avocate, militante féministe et femme politique franco-tunisienne. En 2008, elle publie avec l'association Choisir l'essai La clause de l'Européenne la plus favorisée qui propose de généraliser à l'ensemble des citoyennes de chaque pays membre de l'Union européenne la disposition la plus favorable dans chaque domaine des droits des femmes. (fr)
- Gisèle Halimi (Arabisch: جيزيل حليمي, jayzil halimi), geboren als Zeiza Gisèle Élise Taïeb (زايزا جيزيل إليز الطيب, zāyzā jayzīl ʼilayz alṭayib) op 27 juli 1927 in La Goulette in Tunesië en overleden op 28 juli 2020 in Parijs was advocate, feministe en Frans-Tunesische politica. Als advocaat verdedigde ze vanaf de jaren 50 van de twintigste eeuw de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijders, toen Algerije nog een Franse kolonie was. Vanaf 1960 behartigt ze de belangen van de activiste en actievoerster Djamila Boupacha, beschuldigd van poging tot moord, en vervolgens gemarteld en verkracht door Franse soldaten. Bijgestaan door Simone de Beauvoir wordt het proces in de media gebracht, en hiermee wordt er ook meer licht geschenen op de methodes van het Franse leger ten tijden van de Algerijnse Oo (nl)
- Gisèle Halimi, ursprungligen Zeiza Gisèle Élise Taïeb, född 27 juli 1927 i La Goulette i dåvarande Franska protektoratet Tunisien, död 28 juli 2020 i Paris, var en fransk-tunisisk advokat, feministisk aktivist och essäist. Från 1950-talet och framåt stred Gisèle Halimi, både som advokat och författare, för kvinnans rättigheter, bland annat för rätten till fri abort. Hon var ledamot av Frankrikes nationalförsamling som fri socialist under åren 1981–1984 och var under en tid fransk representant för Unesco. 1998 var hon med och startade aktivistnätverket Attac. (sv)
|
